RAY CHARLES:
MEER MYTHE DAN MENS
££KS«EsSS333SS EEEü~KHSSs
ïlïïsm&ï: sssrrslsl-ï; sszsi "Csat;
Internationaal applaus voor
iVase vertolkers
Kunstmap van Herwig Van Holsbeeck en Jean-Marie Heyman
voor MPI Capelderij Opdorp
^^s-BobgL^s
De Voorpost - 27.6.1986 - 13
ihitterend
'.ndermonde.
Vanaf 7 juli is er een kunstmap verkrijgbaar met *^d, l^at 6011 instehteg jaar geleden met een steun- in Lichtaart kon van de op-
werk van de beeldende kunstenaar Herwig Van SSJÏ!w' 18 ïDmiï? ?ndï ünlmls van brengst worden betaald.
Holsbeeck en de dichter Je^-Marie Heyman. Een iTpvo^r d"S« STS^elde^
f hÏlKTTSÏ W01!? t Z"61?' werkzaam is. werd een eetfestijn gekop- wanneer het budget if uit-
den van het Medisch Pedagogisch Instituut Capel- met meer leefbaar Maar peld aan een kunsttentoon- geput moet wonten uitge-
derij Aalst, die hiermee de gelijknamige instelling een open instelling vergt stelling. Aan die tentoon- keken naar nieuwe finan-
in Opdorp Buggenhout wat meer armslag willen zeer veel financiële inspan- stelling verleenden 30 Aal- ciële impulsen. Daarom wil
ningen. Er zijn fondsen no- sterse kunstenaars met men dit jaar een kunstmap
H1 Cr nm db orvtrt. on lnilfnro_ r11
zijn eigen
Herwig: zijn eigenheid nerale Bank te Aalst en in
voert gesprekken met de Londen. Hij heeft zijn ate-
vreemdsoortige wezens die lier in Affligem.
hem dagelijks omringen.
Vertekende realiteiten ken- Jean-Marie Heyman
Herwig is exposeerde reeds in de Ge- Jean-Marie Heyman kan
men geëngageerde poëzie
noemen, uit het leven ge
grepen.
De map
merken zijn vormgeving. Geboren te Aalst op 25 ja- De map met tekeningen van
Zijn sociale bewogenheid nuari 1958 houdt hij als Herwig Van Holsbeeck en
l°opt doorheen zijn veelzij- jong dichter van de mensen gedichten van Jean-Marie
Heyman, is te koop in Gale
rij Pie ter Coucke, Molen
straat te Aalst, bij Modekle-
ding Vivy Dress in de Kal
test raat te Aalst en bij Jean-
Marie Heyman, Leopold-
laan 73 bus 3 te Aalst of
tijdens de traditionele jaar
markt van Opdorp die
plaats heeft op maanHag 7
Buggenhout biedt on- Kasteeltje» een begrip ge- ren en te ondersteunen. Im- van deze aktiviteiten kon- Herwio- Van fTninhrwir on
aan een veertigtal worden. Vanuit de optteï mere het bevoegde minie- den de jongena vaTbetSl il.'S If ï- "S
van 12 tot 18 jaar. dat het MPI een open instel- terie lijkt daarvoor geen gaan ijsschaatsen in Liede- ""S. ïï1 f handeL' aj
hier vooral om jon- ling is, wil men deze jonge geld over te hebben. kerke rolschaatsen in Herwig Van Holsbeeck met de meest be- een uitgesproken liefde
sociale proble- mensen zoveel mogelijk Daarom dacht men aan Aaist, een bekï OvTïierwig Vm Hols t TfS'
mentaal gehan- tegreren in de maatschap- steunkomitees die zowat ken in Dendermonde en een beeck schreef kmurtnritfmn klouron speelse het land en zyn stad Aalst.
1 rionetten en de maan als onderdeel in zijn poëzie. -
1 i. J nl. daglicht gebruikt. De na- Zijn tema's zijn eigentijds,
1101) 1 GUfffl eil mUZieK tuur is nooit ver weg: He- soms revolterend. Hij
*3 c9 kelgem staat daar borg houdt weinig van vast om-
voor». Herwig Van Hols- lijnde, gestruktureerde
New Orleans proeven voor de warfce^e jazzfa. Tijdens de pauze liepen we JXtfKÏSSEt
A naten brachten de JegErnaD de heer Bracke. sekretaris binnenhnian»v.hitai,t van vaart hij als een zwak we
en dat bedrag wordt inte
graal besteed aan het werk
van het MPI. Er zijn 75
genummerde eksemplaren
van deze kunstmap ver
vaardigd.
naten brachten de Jeggpap de heer Bracke, sekretaris binnenhuisarchitekt
De lang verwachte klapper op de vuurpijl werd dan toch eindelijk afgestoken. ?ei^Lg nieuws op het po- van J M tegen het lijf en beroep. Hij is laureaat van zen, dat hij ziet als steeds
Onder een prachtige avondzon, stond de Jeggpap N.O. Jazzband op het MuSta^kond^^Mu» bélindSSin vm "ïüf ,w d® A^° 01,18 Prijs' kreeg hulPbehoevend, vragend
podium te trappelen om hun echte onvervalste New Orieans-aonnd dcSr de n het^hm^ ÏSSSEJE J"r ~or? m
boxen te sturen en het jeugchge pubhek los te weken van hun stoelen. Orleans geluid in zijn puur- «Vijf jaar terug zijn wij i983, Sm deel aan de'Li- voor mSïïTïiete eStS
Naarmate het optreden vorderde begonnen steeds meer kmeen te bewegen, ste vorm. Het werd een vlot- schoorvoetend begonnen nea tentoonstellingen van bleemsituatie ziin eerafkt
voeten te trappelen, vingers te jeuken op het ritme dat door de Jeggpap werd te kennismaking met wat met drie klassieke koncer- 1983 en 1985 in Gent aan zelfs al komt men daardoor
aangegeven. Dit laatste optreden in het lustrumjaar van Jeugd en Muziek in vo°r velen het genre van de ten. Door een grote belang- de Art Expo in Dallas in zelf in een moeilijk parket
Dendermonde mag zeker bij de toppers gerekend worden. Eigenlijk mag dit volwassenen is. In het twee- stelling waren we al gauw 1983, de Art Expo in New te staan. Houden van men-
lufltrumjaar volledig tot één van de topjaren van J M geteld worden. ïHir8^?ltlzfg' m®°. ^ud.e" ,mt. bfeiden. tot York 1984 en de Art Ex- sen is voor hem kiezen voor
hjk dat het pubhek de vijf, de laatste twee jaar po in Tokio in 1985. Hij mensen Het werk van
smaak te pakken had. Ge- zelfs tot zes koncerten per werK van
kruid met enkele solo's schooljaar. Hoewel de be-
mocht «Ice Cream» als bis- langstelling van enkelin-
nnmmer niet ontbreken.
Met het overbekende
«Down by the riverside»
beëndigde de groep het eer
ste gedeelte, iets wat a
gauw meegezongen werd.
Amor
Ik noem je schaduw
mijn alter ego
geborgenheid vragend
mijn mater ego
geborgenheid gevend
ik noem je licht
mijn zon zo helder
mijn antwoord en mijn
vraag
JM Heyman
gen aan de minieme kant
groeide het ledental
Als grote namen mocht J
M rekenen op The Balla-
deers (die door J M in
Zoals reeds gezegd kwamen trek kwamen op Folk-kon-
de danskriebels pas los in certen), Johan Verminnen
het tweede gedeelte. Deze en Tars Lootens (een unieke
werden toch onderdrukt première), het Guildhall
door het-niet-goed-weg-we- String Ensemble uit Lon
ten met het (voor sommi- den en dit jaar het niet te
gen) nieuw ontdekte genre, versmaden Kempisch
De velen die jazz aanzagen Jeugdorkest. Is dit fïnan-
als lawaai en «hoe kan je cieel wel haalbaar?
daar nu van genieten», ver- «In feite niet, maar wij ge-
anderden dadelijk van me- nieten ook subsidies van
ning met het horen van de het min. van de Vlaamse
Jeggpap klanken. De stem Gemeenschap. De helft van
van Norbert Detaeye samen ons programma bestaat uit
met de rest van de Jeggpap- de geselekteerde groepen
crew (versterkt met Adolf die gesubsidieerd worden,
Robertus voor klarinet) de andere helft uit groepen
maakten van «O when the die wij zelf kiezen».
Saints» een onvergetelijk, Waarom zijn er geen blik-
nazinderend lied. Uniek,
vangers geprogrammeerd
Jeugd en Muziek sloot zijn werkjaar af met een schitterend optreden van als kennismaking met het voor volgend jaar?
«Dit keer geen eêhte blik
vangers, maar wanneer de
kwaliteit bekeken wordt zal
dat zeker in de smaak val
len. We starten op de speel
se toer met de Frivole Fram
boos. Waarna het Arriage
Strijkkwartet, het Mols
percussie-ensemble en het
koor Cantabile (o.l.v. Jos
Van den Borre) volgen. In
april krijgen we dan poëzie
Dendermondse Jeggpap N. O. Jazz Band. Zo te horen klaar voor het jazzfestival van jazz-genre.
komende weekend, (vb)
Uilenspiegel triomfeerde in Veere
h«Am>noioiit ij ajjijj Dajjge.il we uau poezie
vegenstelling tot vorig jaar toen het gure weer de ge historische kledij en Crans achteraf een Breuge- van eigen bodem met Rita
spelbreker werd voor de vertolking van het voorzien van een middel- liaans feestmaal werd aan- L)e Jonkheere. Het jaar
"Tijl: torenwachter te Veere» werd eeuwse kruisboog, steeg geboden, werd deze oranje- wordt dan afgesloten met
zaterdag 21 juni een zonnige opvoering en het feestspel uit naar zijn kleurige hoogdag besloten jazz- Het Matthijs-De Calu-
de Wase vertolkers kleurrijk bijgestaan geestdriftig toegejuicht met een voltreffer, waarop we kwartet is de hekken-
do Aloude Schuttersgilde Don Crans interna- ^fgtepunt waarbij de niet alleen de schrijver Ruiter
applaus in Veere Prins van Oranje in de ge- maar met minder de koord- Geen film?
stal te van drs. Mare De inator van de Veerse Meer- «Neen, de risico's die we
het kader van de derde rondbuikige Lamme Goed- Schrijver Tijl Uilenspiegel dagen, Piet Klip, die blijk- daarbij dit jaar gelopen
Meerdagen die niet zak en Peter Malfliet, even- afstelde tot torenwachter baar alle klippen weet te hebben zijn te groot. We
massaal door Neder- eens uit Hamme, ais een te Veere en hem plechtig omzeilen en ook de man van gaan proberen herrieschop-
en Vlamingen wer- volwaardige heraut. 0611 bazuin overhandigde. de Campveerse toren, de pers, zoals we die dit jaar
bijgewoond maar ook Reeds tijdens de herhalin- 011 weer opgevoerd kranige A.M. Croese, en al- gekend hebben, buiten te
belangstelling genoten gen had dit Wase drieman, met als achtergrond de eeu- len die met raad en daad de houden»,
heel wat Duitse, Franse schap o.l.v. de Klein-Bra- wenoude historische Camp- Veerse Meerdagen steun- Aldus de heer Bracke, se-
Amerikaanse toe- bantse voordrachtkunste- veerse toren, waar zowel de den, terecht fier mogen kretaris van Jeugd en Mu-
zag auteur Bert Pele- nares Leen Vermeiren die Wase vertolkers als Den zijn. ziek Dendermonde.
Zeger De Zeeuw ®°b
Dendermonde. De Lazy City Jazzband bestaat drie jaar en dat werd uitgebreid gevierd.
Onder meer met de aanschaf van nieuwe stijlvolle pakjes (foto Piet Hermans)
zijn speciaal voor Vee- tevens het Theater Aksie-
feestspel dent uit Hamme leidt, het
opgevoerd door beste laten verhopen voor
Waaslandera Luc Thys de feestelijke opvoering op
8int-Niklaa8 in de rol het eiland Walcheren. Te
een pientere Tijl Uilen- Veere omlijst door een keu-
Ivan Mettepennin- re «confrères» van Den
uit Hamme als een Crans, uitgedost in prachti-
5je historische Campveerse toren in Veere waar, volgens
legende, Tijl Uilenspiegel in de zestiende eeuw toren-
achter werd
Dendermonde. De derde verjaardag van de Lazy City Jazzband werd druk gevolgd (foto
Piet Hermans)
Op het jazzfestival-Dendermonde
Men moet al minder dan dertig zijn en weinig
geïnteresseerd in muziek om Ray Charles niet te
kennen. Hij is zowat een internationaal instituut
geworden omdat hij de kunst verstond om de ver
schillende idiooms zoals blues, country en western,
jazz, rhythm en blues en rock tot één geheel te
versmelten, dat de grenzen van taal en gewoonten
over de ganse wereld overschreed. Voor het jazzfes
tival van Dendermonde wordt zaterdag 28 juni dus
een unieke datum. Na de suksessen van B.B. King
en Chuck Berry nu Ray Charles: het kan niet meer
op!
De nu 55-jarige Charles staat aan het hoofd van een
belangrijk zakenimperium, maar dat belet hem niet
om ook nog «on the road» te gaan. Hij is trouwens
zeer trots op zijn onafhankelijkheid, ook al is hij
blind. Graag trekt hij er met zijn groot orkest en de
vier zangeressen «The Raelettes» op uit voor zijn
beroemde show. Zijn orkest, met stuk voor stuk
bekende solisten, treedt op in vlekkeloze tuxedo's en
hijzelf lijkt zowat de hogepriester van de plechtige
vereniging. Van zodra hij achter zijn piano zit
verandert die uiterlijke vormelijkheid in een diep
beleven. Charles vindt van zichzelf dat hij geen echte
zanger is, maar iemand die gevoelens van pijn,
vernedering, hoop en geluk kan uitdrukken. Zijn
stem doet ons denken aan het diepe zuiden van de
States. Duidelijk is zijn stijl beïnvloed door de rauwe
blues van de eenzame zangers in die streek. Vandaar
ook dat hij zo gemakkelijk van ritme, van toonaard
en van stemgeluid kan veranderen. Hij heeft een
valies vol vokale effekten. Op een kreun of een
schreeuw kijkt Ray niet, maar dat vergroot alleen
maar zijn muzikale impakt. Zijn invloed strekte zich
uit tot Aretha Franklin, Joe Cocker, Eric Burdon,
Steve Win wood, e.a.
Als mens is Ray Charles biezonder gesteld op zijn
onafhankelijkheid, ondanks zijn handicap. «Ik kan
beter horen als het donker is», beweert hij ter
staving van zijn zeer inituïtief gevoel voor dag- en
nacht wisselingen. Zijn blindheid en zijn huidskleur
zijn maar twee van de faktoren die de buitengewone
pathos van zijn stem bepaald hebben. Een andere
reden van zijn door pijn doordrenkte stem is het feit
dat hij gedurende negentien jaar heroïneverelaafde is
Zijn jeugd
Charles is geboren in Greensville, Noord-Florida.
Kort na zijn zesde verjaardag werd hij blind door
een oogziekte en zijn oudera stuurden hem naar een
blindenschool, waar hij allerlei instrumenten leerde
bespelen en notenleer volgde. In die periode onder
vond hij ook wat het betekende om kleurling te zijn.
Als baptist hoorde hij geregeld de kerkmuziek en hij
speelde op de piano in het dorpscafé. Veertien jaar
oud geworden kon hij arrangementen uit het hoofd
schrijven in braille ofwel dikteerde hij gewoon de
noten. Hij heeft zeker en vast zijn deel van de smart
gehad, want al zeer vroeg is hij wees en als zeer
kleine jongen zal hij zijn broertje verdrinken. Toch
hebben al die tegenslagen de jonge Ray er niet onder
gekregen. Hij wil geen hulpeloze blinde worden en
onderhoudt zichzelf door te spelen in de plaatselijke
bands van de streek tussen Georgia en Florida. Op
17-jarige leeftijd neemt hij zijn eerste plaat (Confes
sion blues) op.
Het sukses
Hij ontdekte van zichzelf dat hij meer te bieden had
dan anderen te immiteren. In die tijd ontstond zijn
niet na te bootsen sound. In 1953 richtte hij een
volledig zwarte groep op en deze groep was de eerste
die in de States op de beeldbuis kwam. In 1954
scoorde hij voor het eeret op de hitparade met «I got
a woman», wat toen omschreven werd als wereldse
gospel. Van dan af regen de hits zich aaneen. Van «I
can t stop loving you» werden drie miljoen exempla
ren verkocht. Zijn muziek bezit de kapaciteit om veel
nieuwe vrienden te maken, maar de oude niet te
verhezen.
Vele critici verweten hem toen dat die eerder orches-
traal overtrokken muziek puur uit winstbejag was,
dat die mengeling van de muziek erop uit was om
iedereen tevreden te stellen. Toch vindt Ray Charles
zelf dat zijn muziek veel ernstiger is dan de meeste
andere pupulaire muziek omdat droefheid en pijn
erin doorklinken. Het klopt inderdaad dat hij com
mercieel is, maar hij maakt muziek om mensen te
behagen en geld te verdienen.
Volgens Charles is de zwarte blues niet te imiteren
door blanken, simpel omdat zij niet hetzelfde hebben
doorgemaakt als de zwarten. Hij vindt echter wel
dat men door middel van deze muziek kan verbroe
deren. Hij is van oordeel dat de blues een kans heeft
gekregen van zodra de jongeren niet langer pikten
wat hun oudere voorschreven. Het is deze onafhan
kelijkheid van de jeugd die de blues een kans heeft
gegeven, want vroeger werd die negermuziek als
des duivels aanzien.
Over zijn speciale manier van country western
spelen zegt hij het volgende: «Ik was wel bereid dit te
doen, maar dan op mijn eigen manier. Je kan c w
als het waren vergelijken met blues, omdat het de
spreekbuis is van de arme (plattelands) Amerikaan».
Hét element dat onmisbaar is in zijn show is de
spontaneGteit en de eerlijkheid. Imitators laten hem
dus koud.
Ray heeft nergens spijt van: «Ik ben geboren als een
arme jongen uit het Zuiden, ik ben zwart, ik ben
blind, ik rotzooide ooit met drugs, maar dit alles was
net als naar school gaan en ik heb geprobeerd een
goede leerling te zijn. Ik betreur niet het minste van
wat ik gedaan heb.»
