VAN HAZEN
DIE LEEUWEN WERDEN
EEN VONK VAN HEILIGHEID
RODE DUIVELS SPELEN
KLEINE FINALE
MUNDIAL '86 VOLGENS LAFONTAINE
32 - 27.6.1986 - De Voorpost
VOETBAL
troffen en vele spelers verzeil
den in het buitenland of ge
raakten door hun uitspraken in
onmin met de Bond. Onder
tussen verminderde ook de
aanwezigheid op de gradins
van de stadions. De klubkas-
sen zaten er slecht voor en hier
de boekhoudingen van de
klubs en de Bond, waar er
blijkbaar gemakkelijk met de
fiskus een loopje werd geno
men en de weinig moedige
houding van de nationale diri
genten in allerlei materies,
maakten dat de Belgen eerder
Voetbal. Vooral de open wagens hadden veel sukses bij d
juichende supporters (da)
Geen kermis in de hel
België speelt de kleine finale! Alle optimisme ten spijt,
zowel vooraf in Mexico als woensdagavond op het
thuisfront, bleken de Rode Duivels misschien wel
opgewassen tegen de Argentijnen maar niet tegen
Maradonna.
In de eerste helft begonnen onze vedetten weer zeer
voorzichtig. Aanvankelijk was er zelfs een zeer zware
drpk van de Argentijnen, maar die verdween na een
klein halfuur als vanzelf. We ontwaarden toen een
lichte paniek in de eigen leeuwenkuil. Naar het einde
toe van die eerste helft kwamen de Belgen meer aan
bod en domineerden zelfs lichtjes. Enkele uitbraken
werden door een Portugese lijnrechter eerder twijfel
achtig stilgelegd.
Tijdens de rust bestond er dus nog enig optimisme.
Maradonna was eigenlijk niet zo gevaarlijk gebleken
als verwacht en de Belgen hadden de eerste akties van
hun tegenstanders zonder averij kunnen opvangen. Na
de rust zouden ze dan wel uit hun schulp komen.
Een licht gekwetste Renquin werd na vijf minuten
vervangen door Desmedt en dat versterkte zeker de
verdediging niet. Het duurde dan ook niet zo heel lang
voor Maradonna zijn Argentijnen na een énig mooie
aktie op voorsprong bracht.
Af en toe kwamen de Rode Duivels er wel goed uit,
maar al te dikwijls strandde een aktie niet op een
Zuidamerikaanse verdediger maar op geknoei van een
Vercauteren (die eigenlijk de zwakste Belg was in dit
tornooi). Claessen deed wat hij kon, Ceulemans was
weggedeemsterd en Desmedt moest dus voor de verbin
ding zorgen, geholpen door Veyt die niet zonder
verdiensten speelde. Grün bleek misschien nog de beste
Belg te zijn en samen met Gerets en Vervoort mag hij
op het schavotje.
Bij 1-0 verwachtte men dat onze Duivels nog zouden
terugslaan, maar diezelfde Maradonna maakte zijn
werk af. Een tweede, alweer zeer mooie, treffer was er
te veel aan. De Belgen terug naar af.
Toch spelen ze nu zaterdag om 20.00 u tegen Frank
rijk dat tegen Duitsland met dezelfde cijfers verloor: 2-
0, voor de derde en de vierde plaats. In elk geval een
nooit verwachte prestatie!
wereldkampioenschappen van
1982 niet zo slecht gedaan met
de overwinning tegen Argenti
nië in de openingswedstrijd in
Spanje. De Europese kampan
je was ook niet slecht, maar
ondertussen kwamen buiten
landse spelers de spelbepaien-
de posten in onze klubs bezet
ten en toen Guy Thijs een
nationaal elftal moest samen
stellen, zat hij wel even ver
veeld. Waregem had gelukkig
een goede Eurokampanje ach
ter de rug en daar haalde Thijs
Veyt en Desmedt uit de groene
weiden. Bij Beerschot liep een
zekere Vervoort en Ander-
lecht bleek zowaar tussen al
die vedetten nog een Demol te
hebben als geheim wapen. Ge
rets, Renquin, Claessen en Co
werden uit de diepzee opge
vist, Jean-Marie wisselde de
Lederhosen opnieuw voor een
Vlaamse golfbroek, in Brugge
werden nog enkele macekliers
gehaald en tenslotte werd dat
alles overgoten met een sausje
Anderlecht. Grün had tegen
Nederland al getoond dat hij
aardig op het veld kan evolue
ren. Scifo werd in de gauwte
genaturaliseerd en de ouwe
ratten zoals Vercauteren, Van
den Bergh en Vandereycken
mochten ook nog mee.
De trekking van de voorronde
scheen voor de Belgen op maat
gemaakt. Thuis zouden ze de
Polen, de Albanezen en de
Grieken wel afpoeieren en een
balkanoffensief met als resul
taat 3 op 4, was wel het mini
mum. Het liep echter anders
uit. De Belgen kwamen met
rode kaken terug en haalden
amper één punt op het schier
eiland. Het eindigde tenslotte
op twee testmatchen tegen Ne
derland en toen de Belgen
thuis wonnen met 1-0, een
doelpunt van Vercauteren,
kregen we weer hoop. Indien
er in de Kuip gescoord werd,
zaten we goed. Het werd geen
wedstrijd voor hartlijders en
d^ Hollanders scoorden twee
maal langs Houtman en De
Wit. België sloeg echter Neer
lans hoop de bodem in toen
Grün scoorde: de Rode Duivels
gaan naar Mexico, ondanks
het honend geschrijf van onze
noorderburen.
Oefenkampanje
Er werden toen verschillende
oefenmatchen gespeeld en
vooral die tegen Spanje, met 3-
0 verloren, onthouden we
goed. De ploeg stond zeker
nog niet op punt, maar men
weet het aan de zeer lange
kompetitie en de zware Euro
pese wedstrijden in klubver-
band. Welgemutst trok ieder
een uiteindelijk naar het Zwit
serse Ovrannaz voor een hoog
testage. Al onmiddellijk waren
er daar enkele gekwetsten en
uiteindelijk vertrokken de Ro
de Duivels toch met 22 spelers
naar Mexico. Of daaruit een
ploeg kon gedistilleerd wor
den, was wat anders.
Gehuld in mooie gewaden,
omzwermd door verzorgers,
kinesisten, dokters, road ma
nagers, trainers en hulptrai
ners of wat er allemaal moet
voor doorgaan, belandden on
ze nationale vedetten in hun
\ye na de match tegen Mexico
deze titel noteerden: «Roep
die laffe bende terug naar
België».
We waren niet de enigen met
die mening. De Belgen waren
immers totaal onder hun mo
gelijkheden gebleven en speel
den een soort angstvallig voet
bal dat nooit tot resultaten kon
leiden. De bal werd meer naar
de keeper teruggespeeld dan
vooruit gegeven, niemand zag
ooit een vrijstaande maat en
het leken allemaal leeuwen
met een hazehart. Alleen Ceu
lemans werkte als een paard,
maar bracht er eigenlijk ook
niet veel van terecht. Het werd
2-1 en op dat moment gaven
we geen duit voor de trikolore
kansen.
TURISTA
De wedstrijd tegen Irak zou
alles wel goed maken, maar
ondertussen kwamen er ande
re onrustwekkende berichten
uit het Aztekenland. Er zou
onenigheid zijn. Niet alleen
had het ganse thuisfront in
België de «turista» gekregen
van het geknossel in Mexico,
bovendien schenen de heren
zo ver gereisd te zijn om enke
le vetes onder mekaar uit te
vechten. Net als schooljongens
die op de speelplaats geen bal
willen doorgeven aan een kerel
die hun zus het hof maakt.
Toeterende open wagens die door de straten van Dendermonde en Aalst Mexikaans hotel, waar een
gierden, bevolkt met voetbalfans die niet meer wisten met hoeveel vlaggen ze Belgische kok hun gevoelige
tegelijk moesten zwaaien, voetzoekers, gezang en gejuich: we hadden het nog d^&'gen^rdÏÏeme wS
nooit meegemaakt. Wie in het centrum woonde kon zelfs na de wedstrijd geen strijd, tegen gastland Mexico
oog meer dicht doen, al zat de maandagmorgen al duidelijk in de lucht, nog wel.
Begrijpelijk... de Belgen hadden immers op een onbegrijpelijke manier de halve
finales van de Mundial bereikt. Na een totale afgang in de eerste twee Mundial
wedstrijden met een eerder beschamende derde plaats in de reeks tot gevolg, hlJ:r sc^ee" het de
begon de wederopstanding. Feniks België versloeg de Russiche beer op De reeks'waarin Stonden j
grandioze wijze en we waren reeds verzoend met de situatie. Toen ook Spanje leek voor iedereen de gemak-
eraan moest geloven, geraakten we totaal de kluts kwijt. kelijkste. Mexico, Paragay en
Irak zouden de Belgeff niet
En toch was het allemaal maar en daar werd zelfs van falingen tegen een platte bal aan het kunnen tegenhouden om door
pover begonnen. Allerlei gesproken. sjotten waren. te stoten naar de volgende ron-
schandalen scheerden het Bel- Het omkoopschandaal van de. Groot was dus de ontgoo-
gisch voetbal kaal. Vooral de Standard en Waterschei, de Toch goede faam cheling en we trokken ons bij-
nationale ploeg was zwaar ge- onderzoeken van Bellemans in Toch hadden we het tijdens de na de haren uit het hoofd toen
JEAN-MARIE IS DE ALLERBESTE
Voetbal. Zelfs een telefooncel
kon dienen als dansvloer (da)
Tegen Irak geraakten we wer
kelijk in een bodemloze put.
Al was die ploeg dan wel ster
ker dan verwacht, het werd
een povere 2-1. In deze reeks,
zouden er trouwens geen hoge
scores komen. Na de 2-2 tegen
Paraguay zagen we een klein
lichtje. België behoorde tot de
beste derdes in de reeksen en
mocht mee naar de achtste
finales om de hoop volledig te
maken. Daarom moesten ze
ook uitkomen tegen reekswin
naar Rusland, gedoodverfd als
favoriet na de match tegen
Hongarije. Niemand gaf onze
landgenoten een schijn ^van
kans. Maar Thijs achtte het
ogenblik gekomen om zijn slag
te slaan. Hij zette Vanden
Bergh en Vandereycken
schaakmat, sleutelde hier en
daar wat aan de ploeg, deed
beroep op Vervoort, Demol,
Veyt en Grün, terwijl Claessen
vooraan de katjes wel zou ge
selen, Het lokte nog ook. De
Russische superkampioenen
werden naar huis gestuurd na
een wedstrijd om nooit te ver
geten. Tweemaal kwamen de
Belgen op achterstand, maar
telkens geraakten ze langszij.
Toen het 2-3 werd voor de
Duivels, draaiden we over on
ze toeren en uiteindelijk werd
het 2-4. De triomf leek volle
dig maar het was nog niet ge
daan. De Russen kwamen tot
3-4 terug door een late penalty
en de Rode Duiveltjes moes
ten zich weren als in een wij
watervat om de penalties te
vermijden. Het lukte!
Thijs had de ploeg gevonden
en België was gelukkig.
Feniks
Ondertussen hoorden we aller
lei boude uitspraken van enke
le Anderlechtspelers die me
kaar laksheid en apathie ver
weten. Deze etterbuil sprong
en dat was de aanleiding tot de
heropstanding van dit natio
naal team, dat misschien niet
boordevol talent, dan toch een
handelbaar werktuig bleek te
zijn. We zullen nooit geloven
dat dit allemaal taktiek ge
weest is van de gewiekste
sfinks Thijs. Het is eerder Rus
siche roulette geweest. Wie
had het ooit kunnen voorspel
len dat deze ploeg, die vrijwel
nooit in deze opstelling had
geoefend dc Russen naar huis
zou spelen?
«Kattegespin», zeiden enke
len, «wacht maar tot het tegen
Spanje moet. Heb je die ver
dediging al gezien?» En inder
daad, de rood-gelen slikten
amper twee goaltjes in de eer
ste ronde. In de reeks van
Brazilië dan nog wel. Ze verlo
ren tegen de Zuidamerikanen
met amper 1-0, maar wonnen
tegen Noord-Ierland en Alge-
rije.
Na de wedstrijd tegen Rusland
kwamen Vandereycken en
Vanden Bergh al naar huis,
zogezegd omdat ze toch ge
kwetst waren.
Ondertussen scheen er geen
einde te komen aan de krasse
uitspraken van spelers en lei
ders. De Belgen stonden zo
waar al met één voet in de
halve finales. Dat wilden we
nog wel eens zien...
En we zagen het, honderd
twintig minuten en negen pe
nalties lang. Onze Duivels ge
raakten op voorsprong en be
hielden die tot enkele minuten
van het einde. Toen scoorde
Spanje. In de verlengingen
kregen we het benauwd, maar
we haalden het. De hazen had
den plots een leeuwenhart ge
kregen. Fysisch moest deze
ploeg zeker niet onderdoen
voor haar tegenstanders. Pfaff
werd de held.
Hij stopte de strafschop van
Cloy en de Belgen faalden
niet. Vooral Leo Van der Eist
stond zwaar onder druk, maar
zijn kanonbal die recht naar de
wanhopig in zijn hoek duike
lende keeper ging was de be
kroning van kranig voetbal.
«Wie zal ons nu nog stuiten?,
vroeg Guy Thijs. «Wc kunnen
Argentinië zeker aan». Indien
België de halve finale verliest
dan speelt het op zaterdaga
vond om 20.00,u. tegen de ver
liezer van Frankrijk-Duits-
land. Indien het wint wordt het
zondag eveneens om 20.00 u.
We tippen voor dit laatste, ook
omdat het jazzfestival in Den
dermonde op zaterdagavond al
volop bezig is.
Mommens en Pfaff
We hebben eigenlijk maar
twee vertegenwoordigers uil
onze streek in deze Mundial:
Leo Van der Eist uit hei
Merchtemse niet te na gespro
ken. Raymond Mommens, dt
eeuwige reserve kreeg bijna
een kans tegen Spanje, maai
het team van tegen Ruslan
geraakte speelklaar en daar za:
Ray weer. Bij zijn terugkt
zullen we hem alleszins onl
moeten voor een grot
gesprek.
Jean-Marie, de held
Mexico is eigenlijk ook
beetje van ons. Hij schittei
gedurende de ganse Munt
en dat niet alleen op het vel
Ook zijn uitspraken zijn er
in te kaderen. Hij leverde
gelooflijke prestaties
totnogtoe en kruidde die
schwung en decorum, zodat
voor de uitbundige zuii"
gen al gauw een halve gt
werd.
Gelukt
In elk geval is de Belgiscl
uitstap naar het land van h'
tezuma al gelukt. Wat wil e
voetballiefhebber nog
dan emoties uit hoop en v
hoop, uit nederlagen e
winningen, uit misprijzen c
bewondering.
Voetbal. Wilde vreugde en uitbundige taferelen rond de Aalsterse Grote Markt. Het leek wel karnaval (da)
Prachtdagen zijn het voor trikolore sprookjesschrij
vers, voor patriotten die sjotten, voor naaimachinever
kopers van het merk Pfaff, voor bij-de-pinken-wezende
bedenkers van een voetbalhit. Extravagante nachten
beleven de Belgen, klauterend op spuiter Brabo,
hiphiphippend door de straten van studentikoos Leu
ven, te keer gaand op auto's, nippend van de laatste
Bokma bij de ultieme penalty. Een medewerker van De
Voorpost is in allerijl naar Mexico afgevlogen, mét
thermometer, om er de koorts te gaan meten. Dra
worden telgen geboren die voornamen meekrijgen als
Euforia, Diego desnoods, maar liefst toch Jean-
Marie.
Een fenomeen, die Jean. Ooit heb ik over z'n kunnen
nog gepraat met Raymondo Goethals toen die nog
entraineur national was, en 't Ketje deed zéér neerbui
gend over de Pfaff. Piot, dat was het einde. Maar
Pfaffke, Lebbekenaar van geboorte, Beverenaar van
inborst, doelwachter van het welhaast goddelijke type,
beet zich door wat ontgoochelingen en mat zichzelf het
jasje aan dat hem 't best blijkt te passen: internatio
naal ballenstopper, doel-bewust reikhalzer naar méér,
béter, bést, opperbest. Jean-Marie doet wat van een
keeper verwacht wordt, hij pakt de bal. Hij zweeft door
de lucht, hij kommandeert, hij jongleert, hij spreekt
èlle talen, hij is fier op wat hij presteert, hij wil
gerespekteerd worden, hij deelt handtekeningen uit,
hij brengt studenten in extaze. In tegenstelling tot z'n
diaboleske kompanen die in Mexico door Het veld
plachten te draven is het hem toegestaan, het magische
lederding met de handen te omklemmen. Een bevoor
recht voetballer dus. Maar geef toe, plukken, pakken,
duikelen, zweven, grabbelen kan hij.
Kent Rik De Saedeleer z'n achternaam nog? Helden
hebben überhaupt geen achternaam nodig. Heiligen
soms: Broeder Isidoor van Okkevoorde kreeg sakrale
allures zonder dat de meesten van ons z'n familienaam
kennen, priester Poppe van Moerzeke en Temse is
enkel bij de intimi als Wardje bekend. Jean-Marie kan
zowel als Pfaff of als Johannes-Maria geaureoold
worden door Rome.
Wonderboy en woonwagenbewoner (van weleer). Anti
pode van Preben Larsen. Gelovige, bijgelovige. Lieve
en liefdadige. Idool uit de Beverse school. Goudge-
schoeide. Moeder Dina, vrouwtje Seth, Jan-met-de
Pet, wij allen zijn trots op hem. Hij die na een
memorabele bekerwedstrijd Beveren-Lokeren op 21
februari 1981 aan linesman Thirion een «coup de
genou» zou uitgedeeld hebben. Feit of fiktie? Hij die,
na een aarzelende start, bij Bayern München het mooie
weer maakte. Fanionkeeper van SK Beveren sedert
1972, ter opvolging van Poplepovic. Tien jaar geel-
blauw, dat beminnelijke ploegske met tegelijk dorpse
en wereldwijde allures. Overgeboekt naar zuid-Duits-
land, dapperste der dapperen daar, lieveling van jong
en oud. En nu Redder des Vaderlands, Troost der
Regering, opperste exkuus voor de landelijke echtge
noten om een uur of twee-drie lèter het nachtelijke bed
op te zoeken.
Dartel, levenslustig «zagemanneke» destijds, in de
ogen van moeder Dina toch. Geen crack op school bij
meester Marcel Dhooghe, maar héél vriendelijk en
hulpvaardig. Meester Marcel Van Duyse leerde hem
hout en ijzer bewerken. Toen vader was gestorven
sprong Jean-Marie (met z'n broers en zussen) in de
bres. Ging bezekens plukken. Klopte bij een fabriek
aan, werd wandelen gestuurd. Raakte aan de slag bij
een weverij in Sint-Niklaas. Bracht het tussendoor tot
beste speler van een tornooi in Volendam, werd uefa-
internationaal, reservekeeper van SKB ook. Slaagde
in zowel z'n ingangsexamen voor de éérste ploeg als
een proef voor postman. Hard werken in Antwerpen
X, nadien als bediende bij een bank in Sint-Niklaas.
Zelfstandig zakenman sedert 1979, in Beveren natuur
lijk, en een sportzaak uiteraard.
Ambitieuze, rechtlijnige Jean-Marie. «Held van Ma
jorcaooit. Epigoon van Walter De Winter bij Beve- I
ren, van Rie Meert, van Jean Trappeniers. Lenig,
klemvast, de 'schiethoek' vernuftig verkleinend, puik
van reflexen. Eenvoudig enerzijds, niet afkerig van
wat show anderzijds. Wereldklasse.
En zo komt het dat we met een Held opgescheept zitten
in 't Land van Waas en de rest van de wereld. Er zijn
dus ergere dingen dan dit, want 't is al bij al een
genoeglijke gewaarwording te weten dat Jean-Marie
het van volksjongen tot mondiale vedette bracht. De
wereld staat paf. Van Jean-Maries kunnen. We eisen
hem op, zijn roem is de onze, we zijn deelachtig aan
het heldendom, we zullen misschien méé geheiligd
worden.
AUa, je moet het maar kunnen. Simpel beginnen,
ieders gunsten winnen. Eerst is er het puike presteren,
daarnè mag je vertellen hoe je tot zo'n prestatie komt.
Kunde, talent, klèsse moet je eerst nog doen opborre-
len en enkel zó hijs je je in de belangstelling, r
Volhouden dan. Dat niveau handhaven. Betrouwbaar l
sluitstuk van een sterke slagorde zijn. Bidden, ook dat. l?
Orkanen doorstaan. Het gejoel trotseren. En dan, ver P
voorbij de 120ste minuut van de match, jubelen.
Heeft Beveren al gedacht aan een straatnaam, een
standbeeld, een plantsoen voor Pfaff? Zijn de orde- f
diensten paraat om de al te enthousiaste fans op C
afstand te houden, in Zaventem, Brussel, Beveren
ook? Toch moet het een zülige gewaarwording zijn,
straks, op vdderlandse bodem nog wel, zoniet Jean-
Maries hónden dan toch Jean-Maries handschoenen
éven te mogen aanraken. Misschien springt er een
vonk van heiligheid en heldendom over op de aan-
raker.
El Simpatico straks ten paleize. Aanbidders die buiten
de omheining in zwijm vallen en zodra ze weer bij
bewustzijn zijn met Pfaff-fitnessbrood opnieuw op
krachten komen. Kappers die haardossen in Jean-
Mariesnit modelleren. Pfaffpetjes, Pfaff schoenen,
Pfaffveters, Pfaffbier, Pfaffwijn en Pfafffruitsap,
Pfaff-aftershaveFotoboek, feuilleton, stripverhaal
omtrent de held. De Belgische ekonomie lijkt de krisis
te boven te zijn.
'k Heb Jean-Marie altijd n'en toffe gast gevonden. Ne
knappe keeper. Onnoemelijk professioneel beweegt de
nooit met rode trui uitgedoste pakkeman zich door het
leven, over de grasmat en over de aardglobe, onnoe
melijk populair, charmant, ongenaakbaar, elegant.
Hij zou een sprookjesfiguur kunnen zijn, maar hij
bestaat écht. Hij gaat, komt, grijpt, plukt. De béste van
allemaal, in heel de heimat, van hier tot in 't heelal.
Unglaublich, nicht? Das geht bijna unser Verstand te
boven. Laten we z'n troon in gereedheid brengen.
Het Eddy Merckxtijdperk ligt achter de rug. Het Jean-
Marietijdperk woedt in alle hevigheid. De samenleving
heeft verstrooiing nodig. De samenleving heeft Jean-
Marie nodig. Als Jean-Marie niet bestond moest hij u
uitgevonden worden. Maar hij bestóèt. Hij is paraat. IS
Hij is achttien karaat.
Wouter VLOEBERGH li
Voetbal. Jean-Marie en zijn echtgenote worden gehuldigd door Guy Thijs en llrbain Braems (archieffoto)
