Weekendverblijven in Stekene:
slachtoffers van een «heksenjacht»?
«De zeiltechniek in de koopvaardij
als wissel op de toekomst
voor de scheepsbouw In Temse»
Agalev-volksvertegenwoordiger Mieke Vogels in Temse
Sint-Amelbergagilde Temse
viert dra 125-jarig bestaan
Een karrevracht publikaties en
geschenken uit en over
't Land van Waas
6 - 27.6.1986 - De Voorpost
Amelberga op de ste Be
srstelt. De gilde zal op hi Za
art een gedenkpenning af Fir
Het «nieuwe probleem» van de weekeind ver bly ven te
Stekene heeft zoals de meeste problemen méér dan
één klok. We lieten enkele tijd geleden het schepenkollege
meer bepaald schepen Koppen de figuurlijke kat de
al even figuurlijke bel aanbinden. Daarna kwamen AO-
ROS en Leefmilieu aandragen met hun argumenten tegen
de inschry vingen en zeker tegen het toestaan van de
aangevraagde bestemmingswijzigingen. Ondertussen
kwam het probleem aan de orde tijdens gemeenteraad en
gaven we ook het standpunt van de Stekense PW.
Als voorlopig laatste geven we het woord aan de mensen
rond wie in feite alles draait, namehjk de weekeindverblij-
vers die zich lieten inschrijven in de Stekense bevolkings
registers en nu een bestemmingswijziging moéten aanvra
gen of dit reeds hebben gedaan.
Weekendverblijven in Stekene. Er is een evolutie in de problematiek waar te nemen.
Vroeger werden, nogal kriskras, doorgaans kleine optrekjes of stacaravans midden in
een bosrijk gebied neergeheid (foto boven). Nu zijn het veeleer authentieke huisjes die in
samenspraak met verkavelaars en buren neergeplant worden in zones die voor rekreatie
zijn voorzien. De bewoners willen daar dan vaak hun hoofdverblijf van maken, zoals
met dit huis in de Heimeersstraat (foto onder) het geval is (gm)
Leugenachtig vindt men de be
wering dat de weekeindgrond
via de bestemmingswijziging
wordt omgezet in bouwgrond.
De aanvragers willen enkel dat
het bestaande «dag- en ver-
blij fsrekreatiegebied» wordt
gewijzigd in «verblijfsgebied»!
Er is géén sprake van rekrea-
tiegrond om te zetten in bouw
grond: de bestemmingswijzi
ging vraagt enkel om het week-
eindverbüjf te wijzigen in
hoofdverblijf. Wanneer wordt
gezegd dat er later zal worden
bijgebouwd, dan hangt dat en
kel en alleen van de gemeente
af die telkens de toestemming
moet geven. Trouwens, klinkt
het herhaaldelijk: «Wij willen
géén uitbreiding van ons hui
dig verblijf. We willen enkel
onze oude dag rustig door
brengen in een mooie omge
ving...».
In de notariële akte van de
optrekjes aan de Heimeers
straat staat trouwens herhaal-
Tijdens een perskonferentie in Temse besprak volksverte
genwoordiger Mieke Vogels van Agalev de algemene
ekonomische toestand en meer specifiek de toestand van
de scheepsbouw en het Boeldossier.
Op 25 maart 1981 verscheen een artikel in een krant onder
de titel «Cockerill-Hoboken wil zeilschip bouwen». Daarin
werd aangekondigd dat Cockerill bouwklare plannen
heeft voor een zeilend koopvaardijschip van 30.000 bruto-
registerton. Aan dit plan werd door het ontwerpteam van
de werf twee jaar gewerkt en Cockerill was hiermee de
eerste West-Europese werf die met de ontwikkeling van
kommerciële zeilvaart begon.
In februari 1982 ging de werf over kop en uit goede bron
vernam Agalev dat de zeilplannen momenteel veilig opge
borgen zitten in de kluis van de nieuwe eigenaar Boel...
Met dit dossier wil Agalev plei- systemen.
ten voor het opnieuw op tafel
leggen van deze bestaande
plannen omdat zij kommer-
cieel haalbaar zijn en de moge
lijkheid inhouden om een
nieuwe impuls te geven aan de
scheepsbouw zodat perspektie-
Satellietnavigatie en geavan
ceerde kommunikatie-appara-
tuur maken precieze bereke
ning van de meest geschikte
routes mogelijk.
De bouwkosten van dit schip
liggen momenteel nog 30% ho
ven voor het overleven van ger dan die van een vergelijk-
Boel en het behoud van de baar motorschip,
tewerkstelling in de scheeps- Daartegenover staat echter
bouw op lange termijn op- nog steeds volgens de volks-
nieuw mogelijk wordt. De ont- vertegenwoordiger, de bespa
wikkeling van zeilschepen met ring op de brandstofprijs die
komputergestuurde bediening weliswaar afhankelijk is van de
zou voor de koopvaardij een olieprijzen. In die zin was het
voorbeeld zijn van een zinvolle aanbod vier jaar geleden eko-
aanwending van de nieuwe
technologieën.
De heroriëntering van de
scheepvaart kan in die zin een
fundamentele stap zijn in de
ontwikkeling van alternatieve
energiebronnen.
Met de opkomst van de motor
schepen verdwenen de zeil
schepen voor industrieel zee
transport zo goed als volledig
van de internationale wateren.
Motorschepen waren immers
minder afhankelijk van weers
omstandigheden, konden va
ren met een aanmerkelijk
nomisch interessanter dan
met de relatieve ineenstorting
van de olieprijzen. Op middel
lange termijn echter is de evo
lutie van de prijzen van de olie
niet te voorspellen en op heel
lange termijn staat men hoe
dan ook met de uitputbaarheid
van de oliebron. Een land dat
op lange termijn plant en dus
nu een technologische voor
sprong weet te ontikkelen in
de zeilvaart, zal daar hoe dan
ook de vruchten van plukken.
Het systeem met klassieke lin
nen zeilen is zeer komfortabel
kleinere bemanning en de olie varen omdat het schip trillings-
was tot in de jaren 1970 spot- vrij is, wat een verlenging van
goedkoop en in overvloed aan- de levensduur zal betekenen,
wezig. Het levert ook winst aan sto-
Met de oliekrisis en de voort- ckageruimte op door het ge
durende stijging van de olie- bruik van een kleine hulpmo-
prijzen kreeg de internationale tor en de noodzaak aan slechts
scheepvaart opnieuw interesse kleine brandstoftanks,
in het gebruik van wind als Daar waar het bij Cockerill
energiebron. Bovendien was ontwikkelde type nooit in de
het door de technologische vaart is uitgetest, was dit wel
evolutie mogelijk geworden de het geval in de Caraïbische Zee,
nadelen van zeilschepen in waar men gewone kustvaar-
grote mate weg te werken. ders uitrustte met linnenzeil
Sinds 1975 wordt er zowat van 325 m2.
jaarlijks ergens ter wereld een De bevinding na één jaar is dat
symposium gehouden over de men op die manier 25% op de
zeiltechniek in de koopvaardij, olierekening uitspaart en dat
Globaal gezien werden twee men na één jaar weliswaar te-
grote systemen uitgewerkt:
Allereerst een systeem met
klassieke linnen zeilen.
Dit systeem werd reeds uitge
test in Europa, de V.S. en
Rusland en ook de plannen die
bij Cockerill werden ontwor
pen, passen in deze reeks. Het
schip van 30.000 bruto ton
heeft 5 masten van'38 meter
hoog, een zeiloppervlak van
12.000 m2, wat een gemiddelde
snelheid moet toelaten van 11
knopen. Er is een team be
manningsleden nodig van 24,
wat evenveel is als op een
motorschip van gelijke groot
te. Voor het manoeuvreren in
havens en voor periodes van
absolute windstilte is een
kleine hulpmotor voorzien.
Masten en zeilen worden be
diend via computergestuurde
gen olieprijzen van 1981, de
investering heeft terugge
wonnen.
Een tweede systeem voor de
zeilvaart is dat zoals het in
Japan wordt toegepast en
waarbij men geprofileerde me
talen zeilen zet op motorsche
pen. Het eerste zeil-geassis-
teerd schip werd in Japan ge
bouwd in 1980. De «Shin Aito-
ku Maru» een kustvaardertan
ker van 699 ton, is uitgerust
met een kleinere motor dan
normaal en met twee masten,
waaraan ccn opvouwbaar licht
metalen zeil is bevestigd. On
der zeil is de snelheid van het
schip 10 <k 15% groter en reali
seert men een besparing op het
brandstofverbruik van 58%
per jaar.
Een tweede schip, de Aqua
City, 30.900 ton, werd in 1984
in de vaart gebracht en de
eerste reizen van dit schip zijn
zeer bevredigend. Tijdens de
tweede reis bijvoorbeeld kon
men de zeilen tijdens 11 van de
13 dagen gebruiken en kon het
olieverbnuk van 21 tot 13 ton
per dag gereduceerd worden.
Het grote nadeel van het Ja
panse systeem is de kostprijs.
Het gebruik van komputerge
stuurde licht metalen zeilen
vergt een zeer hoge investe
ring.
Zeiltechniek toepassen...
Sinds tien jaar verkeert de Bel
gische scheepsbouw in moei
lijkheden als gevolg van de
krisis die in deze sektor woedt
op internationaal vlak. De
laatste tien jaar klopt deze sec
tor dan ook regelmatig aan bij
de nationale overheid met de
vraag om steun.
Het resultaat na tien jaar krisis
in de scheepsbouw: nog een
tiental werven houden de kop
boven water en de tewerkstel
ling in de scheepsbouw is ge
daald van zo'n 6.000 half de
jaren 1970 tot minder dan
3.000 anno 1986, aldus me
vrouw Mieke Vogels.
Dit alles was het resultaat van
een ongekontroleerde en hard
gespeelde konkurrentie waar
bij de sterkste het wint. Resul
taat: de impakt van de groep
Boel-Van Damme is zo toege
nomen dat men rustig kan stel
len dat zij de Belgische grote
en middelgrote scheepsbouw
kontroleert. Toch is na tien
jaar overheidssteun deze over
heid er niet in geslaagd, enige
greep te krijgen op het beleid
van onze scheepsbouwindus-
trie, volgens Agalev.
Nochtans stelde de overheid
een aantal kriteria voorop als
voorwaarde voor haar steun.
Als Agalev deze kriteria be
kijkt voor de scheepsbouw,
dan is eerst en vooral duidelijk
dat een verdwijning van de
Boelwerf inderdaad ernstige
schade zou veroorzaken. Het
zou een wel erg zware hypo
theek leggen op de tewerkstel
lingskansen voor het al erg
getroffen Waasland en boven
dien zouden in het faillisse
ment van Boel ongetwijfeld
een aantal toeleveringsbedrij
ven (van vooral Waalse origi
ne) worden meegesleurd.
Daarnaast echter is het duide
lijk dat de ernstige leefbaar
heidskans, die als bijkomende
voorwaarde wordt gespeeld, in
sterke mate afhangt van de
herstrukturering maar ook en
vooral van de mate waarin een
sektor zich kan heroriënteren
naar de nieuwe eisen van de
markt, zich kan diversifiëren
naar een nieuw en toekomstge
richt aanbod. Hierbij blijken
volgens Agalev zowel privé-
ondernemers als overheid tel
kens weer te getuigen van wei
nig kreativiteit en visie.
Blijft tenslotte het tweede kri-
terium voor overheidssteun,
dat stelt dat ook aandeelhou
ders en schuldeisers een in
spanning moeten leveren. Ook
hier vormt Boel geen un sonde
ring op de algemene reg
Alle wetten en criteria t< oijt
slaagt de overheid er in
om enige dwingende in 'd
uit te oefenen op de aa
houders die via hun hola
zuster- en dochterondernen
gen een instrumentarium heo
ben opgebouwd waartegen
blijkbaar geen wet is opgewas
sen, stelt Mieke Vogels.
Het enige kriterium dat vol
gens M. Vogels wordt gehand
haafd is dat van de sociale
gevolgen. De overheid be
zwijkt meer en meer voor het
spook van de werkloosheid,
geeft om hieraan te weerstaan
steun aan de privé-onderne-
mingen maar slaagt er niet in
bijkomende garanties voor de
toekomst af te dwingen tenzij,
zoals ook bij Boel, de afslan
king van het bedrijf of de af
vloeiing (met steun van het
sociaal fonds) van een aantal
werknemers, zegt M. Vogels.
De Agalev-ers eisen dan ook
van de overheid dat zij in ruil
voor de steun aan de scheeps-
bouwsektor van deze sektor
een herstruktureringsplan op
lange termijn vraagt. Een plan
dat niet alleen gebaseerd is op
afslanking en afvloeiing en
voor de rest passief wacht op
het «einde van de tunnel»,
maar een plan dat zich oriën
teert naar de toekomst door als
eerste Europees land zich te
heroriënteren naar de zeiltech
niek in de koopvaardij.
De overheid zou deze eis kun*
nen voorleggen in ruil voor de
huidige steun en tegelijk sa
men met de sektor op de ko
mende Ronde Tafel voor de
scheepsbouw een plan in die
richting uitwerken. Men kan
hierto een beroep doen op be
staande instrumenten zoals het
Fonds voor Industriële Ver
nieuwing en het Fonds voor
Prototypen. Tegelijk kunnen
marktprospekties gedaan wor
den en kan voor export buiten
de E.G. een beroep gedaan
worden op export-bevorderen
de steunmaatregelen. Op die
manier zou een herstrukture
ring van de scheepsbouw meer
zijn dan het traditioneel sleute
len in de marge op korte ter
mijn en bovendien is een hero
riëntering naar de zeilvaart een
element in een voor ons essen
tiële politiek van energiebe
sparing en de ontwikkeling van
hernieuwbare energievoorzie
ners.
Het inslaan van deze weg kan
volgens Mieke Vogels trou
wens reeds op vrij korte ter
mijn resultaat opleveren. Op
korte termijn kan men een
groot aantal bestaande sche
pen uitrusten met één of meer
dere zeilen; op lange termijn
kan dan op basis van o.a. het
bestaande plan van Cockerill
gewerkt worden aan een eigen
aanbod van nieuwe zeil
schepen.
Mits de nodige politieke wil en
kreativiteit kan stelt M. Vo
gels de toepassing van de
zeiltechniek in de koopvaardij
een wissel zijn op onze toe
komst, kan zij voor onze Belgi
sche scheepsbouwindustrie een
nieuwe impuls betekenen, die
op termijn haar behoud garan
deert en de tewerkstelling ver
zekert. M.R.
delijk dat het om een «woon
verblijf» gaat dat nota bene
mag worden uitgebreid met
WC, bergplaats mits toestem
ming van de gemeente en
wordt steeds gesproken over
de woonfunktie. De mensen
daar kochten het perseel om er
te wonen...
Heksenjacht
Dat de WE-bewoners «ver-
woesters van de natuur» zou
den zijn wordt met klem tegen
gesproken. Zo was aan de Hei
meersstraat, waar nu de gevi
seerde weèkeindverblijven
staan, géén plant te bespeuren
vooraleer die optrekjes er
stonden. Nu wel: bloemen,
planten en bomen... Men no
digde trouwens de mensen van
Leefmilieu uit om de goedge
keurde verkavelingen te in-
spekteren én het bosgebied.
Men is ook nadrukkelijk van
mening dat de mensen van
Leefmilieu e.d. het menselijk
aspekt over het hoofd zien. Er
zijn inderdaad mensen die om
gezondheidsredenen de stad
uitvluchten naar een rustige,
gezonde omgeving.
Men had het nog over een
soort van heksenjacht die te
Stekene wordt ontketend en
men vroeg zich af of Stekene
en zijn bevolking daar werke
lijk mee akkoord gaan. «In
Sint-Gillis en Brecht bijvoor
beeld worden Alle aanvragers
ongeremd ingeschreven in de
bevolkingsregisters», klinkt
het «Hebben ze daar negatieve
ervaringen? Nee, integendeel:
niets dan positieve...»
Struisvogelpolitiek
Men vraagt zich zelfs af of het
Stekense schepenkollege wel
achter deze gang van zaken
staat én of dit niet het initiatief
is van een diensthoofd van de
gemeentelijke administratie.
Men herinnert eraan dat de
«verloedering» van de Steken
se natuur de schuld is van het
gemeentebestuur: nu, maar
voornamelijk vroeger. «Nu
jaagt het schepenkollege de
gewone man die een buiten
verblijfje heeft in een erkend
gebied in de onzekerheid. Men
geeft de mensen die toepassing
vragen van een wettelijk recht,
namelijk het vrij kiezen van
een hoofdverblijf, een proces
verbaal. Omdat het «inschrij
ven» in tegenspraak zou zijn
met de stedebouwkundige
voorzieningen».
Met het opmaken van dit pro
ces verbaal heeft de gemeente
zogezegd zijn gezicht gered»,
klinkt het «Alhoewel ze goed
weten dat er nooit enig gevolg
zal aan worden gegeven. Het is
het 'systeem paraplu', om op
een goed blaadje te staan bij
Leefmilieu e.d. vereni
gingen...».
Men vraagt zich dan ook af
waarom niet écht naar een op
lossing wordt gezocht: waarom
niet de rechte weg volgen,
waarom wordt er geen parle
mentaire vraag gesteld?
Het gemeentebestuur wordt
van struisvogelpolitiek be
schuldigd. En nog erger: «Dit
gemeentebestuur kent blijk
baar de voorschriften van het
verkavelingsplan aan de Hei-
meersstraat niet. Of wil het
niet kennen wanneer men de
pers te woord staat, want daar
in staat dat Alle kosten voor
nutsvoorzieningen ten laste
vallen van de eigenaar». Ook
het woord schijnheiligheid
komt meermaals aan de opper
vlakte, want wanneer een WE-
verblijver zich laat inschrijven
wordt dit geweigerd op het
gemeentehuis maar er wordt
meteen de raad gegeven: «Ge
kent de weg om wel te worden
ingeschreven, hee».
En nochtans heeft het gemeen
tebestuur 30 dagen tijd om in
beroep te gaan tegen de in
schrijvingsplicht van het minis
terie Waarom men het niet
doet? «Om alles duister te
houden, om iedereen in het
te laten, om te kun-
slalommen».
ervaren: twee mensen (op
rust) hebben een leefkamer
van 40 m2, een keuken van 11
m2, slaapkamer van 20 m2, bad
kamer van 4,5 m2. Er is wél
centrale verwarming, telefoon,
kabeltelevisie, het huis is tot in
de puntjes geïsoleerd, de post
bode komt dagelijks langs, het
vuilnis wordt opgehaald...
Zo'n weekeindverblijf kan dus
best bewoonbaar zijn «Het
aantal m2 voldoet zelfs aan de
voorwaarden tot het verkrij
gen van een bouwpremie»,
wordt er aan toe gevoegd: «En
toch wonen we zogezegd mar
ginaal. Wat.dan gezegd van
mensen die in een karavan wo
nen van 3 op 4 meter op een
kamping? En die worden wél
ingeschreven in de bevolkings
registers. Trouwens, op Steke
ne (én elders) zijn er héél wat
huisjes die kleiner én veel
slechter zijn dan een week
eindverblijf».
Drogredenen
Voor diegenen die nog niet
overtuigd zijn, werden de ar
gumenten van de «tegenstan
ders van het inschrijven» bijna
één voor één weerlegd.
«Men wil de indruk wekken
dat we 1 astverwekkers zijn
voor de Stekense gemeen
schap», klinkt het. «Maar men
doet zulks met drogredenen en
met grove leugens».
Hieronder een willekeurig op
somming van weerlegde argu
menten...
Verharden van de wegen:
Stekene heeft zelfs de pücht
om z'n landbouwwegen beter
te onderhouden (Heimeers-
straat). Een voorstel om op
eigen (bewoners) kosten het
deel van de straat te verharden
(voorstel op 20 februari '85
schriftelijk gedaan) werd op de
lange baan geschoven. Nu is
het een ideaal oefenterrein van
motorcrossers.Omwille
van fiskale redenen: in plaats
van de 7.500 fr. weekeindbe-
lasting betalen de ingeschreve
nen nu 6% op hun personen
belasting. En wat doet de ge
meente met die belastingen?
Ongebreidelde uitbreiding
van WE-verblijf en dus gevaar
voor «bidonvüles»: larie en
apekool want de gemeente kèn
en mèg uitbreiding weigeren.
Trouwens, de WE-verblijvers
willen niet uitbreiden. Ze eisen
zelfs dat de gemeente zich
strikt houdt aan de stedebouw
kundige voorschriften.
Niet aangesloten op water
leiding: inderdaad, maar zo
zijn er nog véél in Stekene.
Ruim aanbod aan bouw
gronden: inderdaad, voor zeer
begoeden tot rijken én bij
voorkeur in een verkaveling
van een lid van het schepen
kollege...
Spekulatieve bedoelingen?
Vermits de eigenaar Alle nuts
e.d. voorzieningen zelf heeft
moeten bekostigen, komt de
prijs ongeveer overeen met
bouwgrond. Krotten aanko
pen, enz. dèt is pas spekula-
tief.
Afzonderlijk beoordelen
Elk geval moet op zich én
afzonderlijk worden beoor
deeld door het schepenkolle
ge. WE-verblijven in niet toe
gelaten zones moeten worden
geweigerd enz. Het schepen
kollege moet dus oordelen en
beoordelen op basis van na
tuur, milieu, omgeving, oppe
vlakte enz...
«Natuurlijk moet het schept
kollege dan de moed hebbf
om te oordelen en stoppen m
zich te verschuilen achter alle
lei algemeenheden en voo
gaanden... Het is enkel
schepenkollege zonder rugg*
graat dat zich beroept op voo
gaanden!», aldus duidelijk oo
goochelde WE-verblijvers d
al-of-niet zijn ingeschreven j
Stekene.
Natuurlijk komt ook het elc
nomische aspekt van de \Vi
verblijven nog aan de orde. E
bakkers, beenhouwers, krs j
deniers varen er goed bi
Maar ook de elektriciens, i
bouwmaatschappijen enz.
Wie de ontwikkeling van c
«nieuwe weekeindproblee
zo'n beetje gevolgd heeft i
moeten toegeven dat het o
z'n minst «een ietsje» inge»i
kelder is dan dat sommigen h
in het nabije verleden hebh h
voorgesteld.
Feit is dat de «krachtmeetin h
nog maar in haar beginstadia
is. De bestemmingswijzigi
werd geweigerd door de
meente. Zonder dat het ad\k j.
van stedebouw - Gent we v
gevraagd. Op het gemets 2
tehuis weigerde men dus
bestemmingswijziging op ba
van artikel 5 van de sted 1
bouwkundige voorschrift
Ondertussen werd de ber<x
sprocedure ingesteld vanwi
de aanvrager. Afwachten
welke beslissing er zal konj
van «hogerhand».
Sint-Niklaas. De kristelijke arbeidersbeweging van het Land van Waas nam vrijdag
zaal Renova afscheid van Julien Schreyen, sedert januari 1978 verbondsproost van
ACW en voortaan aktief als deken in Temse. U herkent e.h. Julien Schreyen op deze
naast mevrouw De Rop, deken Van Driessche, Piet Van Stappen e.a. (foto Iv)
Volgend jaar bestaat de Sint-Amelbergagilde van Temse
125 jaar. De gilde wil dat jubileum niet onopgemerkt laten
voorbijgaan en is nu al bezig met de voorbereiding van de
viering. Een en ander werd inmiddels reeds met het
gemeentebestuur besproken.
Donderdag 12 juni vonden be
sprekingen plaats tussen het
bestuur van de gilde en het
gemeentebestuur. Namens de
gilde waren Wilfried Hooft-
man (voorzitter), Jef De Ryck
(sekretaris), Willy Van Lan-
deghem en André Vercauteren
aanwezig, namens het gemeen
tebestuur kuituurschepen Luc
De Ryck en museumfunktio-
naris Annick Rooms.
In grote trekken werd het jubi
leumprogramma vastgelegd.
De viering vindt plaats op zon
dag 16 augustus 1987. Zij om
vat een processie, een jubi-
leummis, een ontvangst op het
gemeentehuis en een feest
maal. Verder zal in de maand
augustus in het Gemeentemu
seum een tentoonstelling geor
ganiseerd worden die volledig
is gewijd aan de H. Amelber
ga. Na de vakantie zal een
oproep gericht worden tot de
bevolking, met de vraag tot het
ter beschikking stellen van ten
toonstellingsmateriaal i.v.m.
de H. Amelberga dat in aan
merking komt voor de
Op deze viering zullen
delegaties uitgenodigd
van andere gemeenten
H. Amelberga wordt
nl. Rodange, Mater,
derzande, Zandhoven
In het kader van deze
zal het gemeentebestuur
nieuwe toeristische
laten vervaardigen, die
H. Amelberga op de staBe
voorstelt. I
beurt een
geven.
De jubileumviering
georganiseerd door
Amelbergagilde, het ge mei Kli
tebestuur en de VVV
Temse.
Marginaal?
Sommige WE-verblijvers die
zich hebben laten inschrijven
in de bevolingsregisters waren
duidelijk op de tenen getrapt
omdat ze werden beschreven
als «marginalen». Een woning
van 60 m2 oppervlakte voor
een gezin met 3 kinderen is
inderdaad té klein. Een op
trekje met een benedenverdie
ping van 60 m2 en een verdie
ping met bijvoorbeeld slaapka
mer, bad, wc en berging voor
twee mensen-met-rust is echter
vrij ruim en kan zelfs luxueus
zijn.
En dit hebben we persoonlijk
Om je gasten te verwennen..
Stel je hebt buitenlandse vrienden op bezoek. Die stuur je toch niet met
handen huistoe, niet? Je zend ze wandelen met een aandenken aan je
streek: een Reinaertasbak bijvoorbeeld, of een Reinaertglasraam, of
vlaaikom of een Sinterklaas-vaas. Stel je krijgt familieleden uit
West-Vlaanderen, Limburg of elders over de vloer. Die moet je diets maken
boeiend, mooi, interessant het Land van Waas is. Dus schaf je je een rist
brochures aan, of de gids «Waas en Waarachtig» of een figuratieve kaart van
Waas, en aan de hand daarvan kan je je gasten verbazen met je kennis van stad
en streek, maar het is allerminst verboden om je bezoekers zo'n boek, kaart of
bundel brochures ten geschenke te geven.
Beschik je over een beperkt budget? Het toeristisch infokantoor aan de
O.L.Vrouwstraat 17 in Sint-Niklaas heeft brochures met wandelingen in héél de
regio die doorgaans slechts 10 frank per stuk kosten. Een prentbriefkaart kost
hooguit 8 frank, een tegeltje van 't Land van Waas 60 frank. Is je budget wat
ruimer? Een glasraam van 950 frank is een zéér waardevol geschenk en je
bezoekers-vrienden trekken aldus met Reinaert himself onder de arm wei
huistoe. De onlangs verschenen gids «Waas en Waarachtig» is een komplt
handleiding voor de regio en kost slechts 595 frank.
Kaarten, stratenplannen, brochures, dia's, een kruik, bekertjes, een Reinaert-
presenteerschaaltje, boeken... Allemaal verkrijgbaar in het VVV-kantoor aan de
O.L.Vrouwstraat 17 in Sint-Niklaas. Da's vlakbij het stadhuis aan de Grote
Markt, in de schaduw van de O.L.Vrouwkerk. Het VW-infokantoor is tijdens
de weekends en op feestdagen tijdens de vakantie open van 11 tot 16 u., en
vanzelfsprekend kan je ook op werkdagen (8-12, 13-17 u.) terecht v<
informatie, dokumentatie én een karrevracht geschenken.
(WV)\Be
