Rode Duivels waren even op schoolfeest in Appels
De koning te rijk met mijn kinderen op de dijk
Kteutevbuwui
F vlassenbroek
Kleuterschooltje van Vlassenbroek in feeststemming
Teledienst weer de lucht in
6 - 4.7.1986 - De Voorpost
maakte.
Dendermonde. Feest in Vlassenbroek. Heel wat oud-leerlingen waren present op hetfe
(foto Piet Hermans)
Je kan er niet onderuit: Mexico en de Mundial hebben
iedereen in de ban gehouden. Zelfs op het schoolfeest van
de jongensschool van Appels kon men aan het verschijnsel
voetbal niet voorby. Zeker nu niet. Men zorgde er
bovendien voor een primeur, want de Rode Duivels
werden er in groot ornaat ontvangen. Nog voor ze hun
biyde intrede in de hoofdstad maakten.
Inderdaad, de leerlingen van in op de aktualiteit en leverden
de jongensschool pikten gretig onder een loden zon een schit
terend spektakel af. Elk leer
jaar zorgde voor een nummer
tje en het ouderkomitee onder
leiding van Dirk Van Hecke
deed er goed aan het optreden
van de kinderen enkele uurtjes
uit te stellen.
Maar dat alles
kon niet belatten dat er een
opwachting
V( il K
Dendermonde. Schoolfeest in Appels. De legerjeep en de para's stonden volop in de
belangstelling van de jeugd (vh)
De para's
Onder een stralende hemel
had het schoolfeest in de nieu
we jongensschool van Appels
plaats. Met heel wat attrakties
die gingen van de traditionele
volksspelletjes tot prachtige
voorbeelden van handvaardig
heid. We hebben dan wat dit
laatste betreft over de kant
werkster, de vlechter en de
dame die met vaste hand de
mooiste bloemen tekende.
Uiteraard dingen die vooral de
aandacht van de ouders gaan
de hielden. De jongens even
wel die stonden twee rijen dik
aan te schuiven aan de klimto
ren van de parakommando's
die onder leiding van instruk-
teur Van Neste de show stalen.
Via een touwladder beklom
men de Appelse bengels een
zeven meter hoge stelling om
dan aan een duizelingwekken
de snelheid via een koord op
nieuw de begane grond te be
reiken. In vaktermen een
«death ride». Gelukkig waren
ze beveiligd tot en met en kon
er dus geen ongeval gebeuren.
Enkele uren daarop kwamen
de leerlingen aan de beurt.
Met de traditionele dansjes
waarbij nog maar eens werd
bewezen dat jongens lang niet
over hetzelfde danstalent be
schikken als de elegante meis
jes, en enkele echt schitteren
de nummertjes. Met natuurlijk
zin voor de aktualiteit. Onder
meer met een Appelse uitgave
van het Songfestival. De klap
op de vuurpijl was evenwel het
optreden van de Rode Dui
vels: voetballers in pocket-for
maat, een sigaren rokende
trainer, zowaar een scheids
rechter die overtredingen durf
de te fluiten en een schitterend
doelpunt als finale. Een oor
verdovend applaus voor deze
prestatie die onze Mundialgan-
gers alle eer aan deed. Dendermonde. Teledienst mocht zich weer in een grote belangstelling verheugen (fo
Nog later op de dag werd Piet Hermans)
plaats gemaakt voor het opla
ten van een warme luchtballon
en werden de barbecuevuren
ontstoken, zodat het gezellig
samenzijn, waarvan men op
zaterdag al een voorsmaakje
had -gekregen, nu eens kon
worden overgedaan. Echt een
gezellige feestelijke dag, tot
groot 'genoegen van direktie,
leerkrachten en ouderkomitee
van de gemeentelijke jongens
school van Appels.
M
B<
üj
ee
ik
K<
m;
Dendermonde. Feest in Vlassenbroek. Onder luid applaus traden de kleuters op (vh)
der leiding van voorzitter
Francois Dooms. De kleuter
school speelt ook een voorna
me rol in het leven van Vlas
senbroek. Schepen Hermans
had het over de gouden drie
hoek van Vlassenbroek die ge
vormd wordt door de pastoor,
het parochiaal komitee en de
kleuterschool. De invloed van
deze drie is dermate groot dat
elke Vlassenbroekenaar van
zijn dorp weer is gaan houden
en dat hij bereid is om bij
speciale gelegenheden zoals de
parochiefeesten de handen in
elkaar te slaan.
Schepen Hermans drukte de
oprechte wens uit dat pastoor
Van den Berghe nog lang in
Vlassenbroek zou mogen blij
ven. Dank zij hem is er in
Vlassenbroek opnieuw een
kultureel en sociaal leven op
gang gekomen. Geen wereld
schokkende gebeurtenissen,
maar dat moet ook niet, aldus
de schepen die zei dat Picasso-
tentoonstellingen en roek-fe
stivals niet kunnen opwegen
tegen een echt en waarachtig
parochiaal leven.
Een mooiere lofbetuiging kt
men zich moeilijker inbeeldt
Daarop werden de feestent
gang geschoten.
En feest was het. Zaterdag
konden de kinderen zich be
vermaken met een optrede
van het poppenteater Mag
uit Gent en zowel zaterdag i
zondag werd er menig rit
gemaakt met de Engelse Po
twagen. Zaterdagavond spet
de een orkestje ten dans, te
volksdans, moeten we zegge
en zondag vormde het optt
den van de kleuters het ed
hoogtepunt. Een sprankelt
optreden op het podium va
het kerkje, sorry, voor de k
tedraal van Vlassenbroi
waar de grote massa was i
mengestroomd zodat het va
telaatkomers biezonder ma
lijk werd om te kunnen zk
wat er allemaal op het podii
gebeurde. Het werd een sch
terend vertoon dat wel eind
de in een spontane en wan
hulde aan juffrouw Rita.
Voor de dertiende of misschien wel de veertiende keer
organiseerde Teledienst Dendermonde zijn helikopter
luchtdopen. Had men de vorige jaren af te rekenen met
minder goed weer, dit keer werd het een echt stralende
dag, zoddt de luchtdopen formidabel meevielen.
Op een weide in het industrie- nuten een ander bééld te bren-
terrein Hoogveld werd een ge- gen van Dendermonde en om-
schikte landingsplaats gevon- geving. Vloog men in de voor
den en de nodige wapperende middag en tot kort na de mid-
Dendermonde. Schoolfeest in Appels. Zelfs de fotograaf kreeg geen aandacht zo druk
waren ze bezig met het spel (vh)
vlaggen, lange rijen auto's
g over de stad, die vanuit de
toonden duidelijk aan waar lucht een schitterend spektakel
men moest zijn. Aan de in- biedt, dan werd in de namid-
schrijvingstafel was het al van dag op verzoek van de organi-
in de eerste uren een drukte zatoren van het jazzfestival,
van jewelste. Naarmate de tijd het aktieterrein verlegd naar
vorderde nam het aantal gega
digden ook toe. We schatten,
Baasrode en omgeving. Al
even mooi vonden wij. Op de
maar het is een schatting, dat begane grond schaars geklede
de helikopter een tachtigtal dagjesmensen, druk doende in
keer de lucht is
zowel kinderen als volwasse-
hun tuintje of genietend in een
luie zetel in een verwoede en
nen gedurende een zestal mi- allicht ook geslaagde poging
Dendermonde. Zoals elk jaar werden de helikopterluchtdopen een grandioos sul
(foto Piet Hermans)
om het bleke vel een meer een dergelijke drukte kan zijn van harde werkers, die bei
bruinere kleur te geven. Maar op de brede stroom. Om terug zijn elke dag opnieuw het I
ze waren vriendelijk en wuif- te keren over het industrieter- te van zichzelf te geven ott
den de passagiers toe. Die had- rein dat vanuit de lucht nog medemensen van dienst
den natuurlijk oog voor de veel groter en ruimer lijkt te zijn. Vandaar dat die luchl
natuur onder hen: de weilan- zijn. pen binnen het geheel var
den en de velden die er schit- Terwijl men rustig de beurt Tpledienstwerking van zo
terend bij lagen en het Schel- afwachtte om zijn luchtdoop te kapitaal belang zijn. Zij
dewater dat zich spiegelde in beleven kon men genieten van men immers een goede b
de heerlijke zon. De schepen een verfrissend biertje of van van inkomsten en die finad
in de dokken van Baasrode, de een ander drankje en natuur- le middelen zijn er nu eenil
tankers langsheen de kade, je lijk kennismaken met de men- noodzakelijk wil men een
vermoedt niet eens dat er zo- sen die Teledienst dragen en gelijke werking in stand k De
ver van een wereldhaven nog schragen. Een echt toffe groep nen houden. (fo
Het kleinste schooltje van de hele provincie Oost-Vlaanderen mocht zich het voorbije
weekend verheugen in een reusachtige belangstelling. Dat het speelplaatsje van het
kleuterschooltje van Vlassenbroek, nog geen tien op tien meter groot, zou overstelpt
worden door het volk, dat lag voor de hand. Maar dat er een dergeiyk grote
belangstelling zou bestaan, dat Vlassenbroek twee dagen lang echt zwart zag van het
volk, dat had allicht niemand verwacht. Natuuriyk kwamen die bezoekers allemaal niet
voor het schooltje alleen, het waren immers ook parochiefeesten en Vlassenbroek is en
blijft als kunstenaarsdorp langsheen de Schelde een belangrijke toeristische trekpleister.
Als bovendien de zon van de party is, dan zit men helemaal goed. Onze aandacht ging
evenwel by na helemaal naar de kleuterschool.
nimmen die van 1928 tot onge
veer 1946 les gaf aan de kleu
ters. Na haar kwam Helene
Van den Berge en dan Louise
Van Wayenberge. Daarop
volgden nog enkele interima-
rissen. In 1970 kwam dan juf
frouw Rita Hervent, en die is
er tot groot genoegen van ie
dereen in Vlassenbroek nog
steeds.
Juffrouw Rita deed dan haar
verhaal. «Ik werd naar Vlas
senbroek gestuurd voor een
interim van acht dagen, en ik
sta hier na zeitien jaar nog
altijd», zo begon ze haar ver
haal. In het begin had ze het er
niet gemakkelijk. Helemaal al
leen als leerkracht, geen colle
ga's in de buurt en bovendien
boven het bord een akelige
luidspreker, waarvan juffrouw
Helene haar had toevertrouwd
dat die gebruikt werd door
pastoor Stuyver om aan de
juffrouw zijn opdrachten mee
te geven en waarvan ook zij-
hoog nodig. In 1979 besloot
juffrouw Rita samen met haar
man en bijgestaan door een
schare vrienden voor de eerste
maal een schoolfeest te organi
seren. Met de opbrengst zou
men nieuwe meubeltjes aanko
pen. In 1981 werd dat initiatief
herhaald. Opnieuw met de be
doeling een en ander aan de
school te doen. De muren zijn
immers doortrokken van het
water zodat de kalk er met
dikke brokken afvalt. De res
tauratie van vijf jaar geleden is
nu dringend aan vernieuwing
toe. Maar de financiële midde
len ontbreken. Vorig jaar werd
het schooltje van Vlassen
broek een wijkschool van het
Onze Lieve Vrouw ter Schelde
Instituut van Baasrode. Ook
direktrice Lieve De Boeck was
ter plaatse om te genieten van
de heel aparte sfeer in de
school. Juffrouw Rita kan nog
heel wat anekdotes vertellen.
Maar veel belangrijker dan dat
huidige pastoor en op de twee
de plaats door de slagkracht
van het parochiaal komitee on-
Dendermonde. Feest in Vlassenbroek. Pastoor Van den Berghe heeft zonet het schooltje
verheven tot de rang van universiteit en Marieke De Coninck schetst in het kort de
geschiedenis (foto Piet Hermans)
Een katedraal en een
universiteit
Pastoor Van den Berghe van
Vlassenbroek, goed van de
tongriem gesneden, zei bij de
officiële opening dat nu zijn
kerkje door sommigen was ge
promoveerd tot katedraal, de
kleuterschool van hem best de
titel van universiteit mag dra
gen Een unicum das. Het
deed hem biezonder veel ge
noegen dat heel wat oud-leer
lingen van de school positief
hadden gereageerd op de uit
nodiging om het 75-jarig be
staan mee te vieren.
Marieke De Coninck schetste
in een zwierige stijl met zeer
veel humor en zin voor pittige
details, de geschiedenis van
het kleine schooltje. Op de
gedenksteen in de gevel van
het schooltje staat te lezen dat
het in 1911 werd opgericht in
opdracht van de toenmalige
pastoor Taragola, een niet al
ledaagse naam. Het schooltje
had toen ook al een speelplaats
en een klaslokaal. Op oude
foto's valt duidelijk te zien dat
het klaslokaaltje drie ramen
telde. Naast een speelplaats en
een klaslokaal, was er verder
nog een kolenhok en een stal
letje. Dat kolenhok heeft in
het prille schoolleven van me
nig Vlassenbroekenaar een be
langrijke rol gespeeld. Wie
zich niet goed gedroeg, werd
immers naar de verdoemenis,
zeg maar het «kolenkot» ver
wezen. De toiletten waren echt
in de stijl van die tijd: een «kot
met een plank met een gat
erin». Ondertussen zijn die
we's verbouwd, nadat men al
eens na de dramatische over
stroming van 1953 tot enige
verbouwing was gedwongen.
De omheining, thans een stevi
ge muur, was vroeger een hou
ten schutting die dan een be
tonnen afsluiting werd. Boven
het klaslokaal was een zolder
die men langs binnen kan be
reiken, via een val in de gang.
Op die zolder alle processiege-
rief.
Klein, maar echt gezellig
Het schooltje telde jaarlijks
tussen de 14 en 25 kleuters.
Allemaal uit Vlassenbroek, al
thans tot voor kort. Ze zaten in
een enkele klas, ofschoon ze
samen goed waren voor drie
kleuterldasjes. En alsof het al
lemaal nog niet genoeg was,
vroeger werd in hetzelfde klas
je ook een deel van het eerste
leerjaar erop gevangen. Tot
Pasen gingen de kinderen van
Vlassenbroek naar hun
schooltje om er de eerste be
grippen van lezen en schrijven
te leren'. Na Pasen ging men
dan naar de «grote school» in
Baasrode. Te voet nog wel.
Een oude foto uit 1930, die in
het klasje was opgehangen sa
men met een aantal andere
foto's en krantenknipsels die
samen een tentoonstelling
vormden over het verleden van
de school, toont aan dat toen
de kinderen nog met klompen
naar school kwamen. Op za
terdag moesten die klompen
dan worden opgepoetst zodat
ze blonken als spiegels. Zo kon
men dan op zondag met dezelf
de klompen «ter kerke» gaan.
Het was ook de tijd dat er in
het hoekje aan de deur drie
roze en drie lichtblauwe me
dailles hingen. «De brave me
dailles» noemde men die, al
dus Marieke, die vertelde dat
de jongens en de meisjes die
zich echt langs hun beste zijde
hadden getoond, zo een me
daille kregen opgespeld en
daar dan fier als een gieter mee
naar huis mochten gaan: de
meisjes met een lichtblauwe,
de jongens met de roze. Een
gebruik dat nog niet zo lang is
verdwenen, want juffrouw Ri
ta die nu in het kleuterklasje
niet meer valt weg te denken,
weet dat ook zij in haar kleu
tertijd in Dendermonde ooit
zo'n medaille mee naar huis
kreeg. Was voor de brave kin
deren een medaille weggelegd,
de stouterikken die kwamen
terecht... juist in het kolenkot.
Heel wat jongens en meisjes
van Vlassenbroek hebben met
de binnenkant van dat kot ken
nis gemaakt. Het hoorde bij
het naar school gaan. Marieke
herinnerde zich ook nog de
periode dat grotere kinderen
die een kleintje mee naar
school brachten, daarvoor 1
frank per week kregen uitbe
taald. Een voorloper van het
leerlingenvervoer?
De leerkrachten
De eerste lerares van het
schooltje van Vlassenbroek
was Pauline Schouppe die op
latere leeftijd zwakzinnig
werd. Zij ligt in Vlassenbroek
begraven. Pauline Schouppe
werd opgevolgd door Feücie
Schouppe die vorig jaar over
leed en dan kwam Elvire Ver-
Dendermonde. Feest in Vlassenbroek. Een uitbundige kleuterklas die zorgde voor een
leuk moment (vh)
zelf gebruik kon maken om
met de pastoor te praten. Uit
die luidspreker kwam ook ge
regeld muziek. «Een akelig ge
voel te weten dat de pastoor
alles kon horen wat je aan de
kinderen vertelde», aldus juf
frouw Rita die na verloop van
tijd besefte dat het allemaal
niet zo erg was. Die angst van
de eerste dagen, maakte vlug
plaats voor een grote voldoe
ning en vreugde, want juf
frouw Rita heeft aan Vlassen-
broek haar hart en ziel ver
pand, dat is zonder meer dui
delijk. Ze kan uren vertellen
over alles wat ze in het schoolt
je heeft meegema'akt. Het van
gen van muizen, het winters
gevecht om de kachel in brand
te krijgen, de strijd tegen de
kou. En nog veel meer. In
1975 kwam men ertoe om het
schooltje een eerste verfraai
ing te geven; het plafond werd
verlaagd, er kwam een nieuwe
kachel en de muren werden
eens geschilderd. Dat was
alles vindt ze dat de mensen
van Vlassenbroek haar steeds
hebben geholpen. Op een een
voudige, vaak nog niet eens
uitgesproken vraag, zijn ze be
reid hulp te bieden. «Daarvoor
ben ik hen ten zeerste dank
baar» aldus juffrouw Rita, die
niet zal gemerkt hebben dat
veel inwoners van Vlassen-
broek bij zoveel dankbaarheid
een traan wegpinkten. «Ik ben
de koning te rijk met mijn
kinderen op de Dijk. Vlassen-
broek is immers het schoonste
dat er bestaat», zo besloot ze
haar korte toespraak.
Geen wereldschokkende
gebeurtenissen en toch
Schepen Hermans zei dat Vlas
senbroek iets aparts heeft. Iets
dat geen enkel ander dorp in
Vlaanderen bezit. Vlassen
broek leeft, dat is zonder meer
duidelijk en die herleving is te
danken aan een aantal fakto-
ren. In de eerste plaats aan de
grote stimulerende rol van de
