MASSAAL VOLKSFEEST VOOR
DANNY VEYT TE SINT-AMANDS
ml
If
De nasleep van Mexico.
24 - 11.7.1986 - De Voorpost
A et is donderdag 3 juli 1986 en enkele minuten vóór middernacht. We slapen of
ondernemen pogingen daartoe met open vensters. Maar dat rustig insluimeren lukt
helemaal niet en is niet alleen het gevolg van de steeds aanhoudende warmtegolf, maar
heeft evenzeer als oorzaak de instrumentale en vocale geluiden van een nog aktief zijnde
volkse herberg, met te horen aan de samenzang nog een erg flinke bezetting.
Een trombone speelt «We shall overcome», «We have the whole world in our hands», «Olé,
oló, olé, olé, we are the champions».
De koperblazer blijkt nog maar pas gestart, te horen aan de kracht waarmee hij zijn
koperen ambiance uitstoot en de vocale bezetting schijnt helemaal nog niet aan het «hees»
zijn toe.
Hop, daar klinkt de «Braba^onne», gevolgd door de «Vlaamse Leeuw» en men deint uit «Op
de purp're hei».
«Zij zullen hem niet temmen», of beter nog, ze zijn niet te temmen, de Danny Veyt-boys. Ze
willen van geen ophouden weten. Zal het wel ooit ophoudenl
Want die donderdagnacht is het reeds een vol etmaal geleden dat Danny Veyt op dit
ogenblik de meest wereldwijd bekende Sint-Amandsenaar (excuus voor E. Rollier, E.
Verhoeren e.a. beroemdheden van ons Scheldedorp) als voorwerp optrad van een
ongekende Sint-Amandse eenheid in een spontaan opgezet feest, van volkse inslag en
uitvoering.
De menigte maakt haar opwachting aan het gemeentehuis (Aimé)
Een daverend applaus als welkomstgroet (Aimé)
Een uniek en massaal
gebeuren, waaraan ie
dereen wilde deelne
men. Waarbij iedereen
wilde aanwezig zijn.
Waarbij iedereen van de
vreugderoes een graan
tje wilde meepikken.
Weg met de zorgen, weg
met verdriet; zijn wij van
Sint-Amands of zijn wij
het niet?
Plots zijn wij allen van
Sint-Amands, die van
Oppuurs, die van Lippe-
lo. En via een groot span
doek wordt ons konde ge
daan dat ook de Marie-
kerkse sportjeugd zich
aan de Sint-Amandse
kant heeft geschaard.
Mariekerke laat Sint-
Amands en Danny Veyt
niet los.
Die vocale en instrumen
tale eindklanken van ge
noemde donderdagnacht
zijn de nog krachtige uit
lopers van een feest dat
zinderde en blaakte van
volkse trots en fierheid.
Want wij werden alle
maal een beetje in meer
of mindere mate, een
stukje «Danny Veyt».
Nergens, bij gelegenheid
van de voorbije of nog
komende vieringen en
ontvangsten, zal Danny
Veyt dat heerlijk gevoel
van volkse verbonden
heid zo hebben ervaren
dan in de gemeenschap
waarin hij is opgegroeid
en waar de basis werd
gelegd van zijn huidige
sportroem.
Danny Veyt zal allicht
wel weten dat de sport
roem vergankelijk is,
maar de blijken van ge
negenheid, die hij op
woensdag 2 juli 1986 te
Sint-Amands mocht erva
ren, zullen voor altijd in
zijn hart en dat van de
honderden Sint-Amand-
senaren gegrift blijven.
Want het was een feest
dat uit het hart kwam,
zonder berekening, zon
der loodzware organisa
tie, zonder de langdurige
palavers van vergader
avonden. Een feest van
goodwill waaraan iedere
Sint-Amandsenaar, al
was het maar door zijn
simpele aanwezigheid,
zijn steentje wilde bij
dragen.
FEEST
Er bij zijn, was het motto
van woensdag 2 juli 1986.
Maar de basis werd
reeds dagen tevoren ge
legd. Mensen zochten el
kaar op, spraken over
Danny Veyt en «dat er
toch iets moest ge
beuren».
Dat er toch iets te doen
stond, dat men elkaar
moest kunnen vinden in
één gigantisch gebeuren
rond de figuur van Dan
ny Veyt.
Kleine kernen vormden
zich en planden wat er
moest gebeuren, en met
een was het feest begon
nen. Want alles ontwik
kelde zich in een feeste
lijke sfeer. Iedereen
meldde zich spontaan
aan.
De eigenlijke finale werd
ingezet door de buurt
mensen, zeg maar de he
le wijk rond de Jan Hal-
lezlaan, waar de ouder
lijke woonst van Danny
Veyt zich bevindt.
Alle huizen zijn bevlagd
en de mensen staan met
zijn allen in hun voor
tuintje of op de stoep, in
afwachting dat Danny
Veyt zal aankomen. Nie
mand waagt het binnen
te blijven en aldus van
een zekere ongeïnteres
seerdheid blijk te geven.
Men trotseert de lood
zware zon, ongeduldig
uitkijkend naar de aan
komst van de blauwe
BMW, het enige materië
le statussymbool dat de
gevierde meevoert.
Rond het ouderlijk huis is
er de omzoming met
kleurrijke wimpeltjes en
er zijn welkomstplakka
ten aangebracht, dit
laatste ook in gans de
gemeente.
hi eenvoudige doch
spontane uitdrukkingen
wordt een verbonden
heid uitgedrukt. Men
schrijft het zoals men het
voor heeft, soms getui
gend van een zekere
spitsvondigheid als men
Danny als een Zwitserse
berg(g)veyt voorstelt. Ro
de Duivels-poppen wor
den vervaardigd met een
duidelijk herkenbaar ge
tekend gelaat van
Danny.
Het feest kan beginnen
en het is enkel wachten
op de hoofdacteur waar
om alles begonnen is en
draait.
We schrijven 15.20 uur en
uit de Papaertstraat komt
de blauwe BMW de Jan
Hallezlaan opgereden en
de mensen kijken reik
halzend uit naar hun
idool.
Als Danny uitstapt ge
beurt dat onder een
Mexicaanse hittegolf en
ook de belangstelling is
er. Maar Danny en zijn
vrouwtje zijn nu thuis.
Want Sint-Amands is
hun thuishaven.
Kinderen omringen Dan
ny voor een handteke
ning op foto, bieden een
bal aan ter naamteke
ning of gewoonweg hun
arm. Want vandaag mag
er op de arm geschreven
worden, door Danny Veyl
dan.
Moeder Bertha en de
ganse familie, broers,
zusters, schoonbroers
schoonzusters moeten
nog even geduld hebben
en dat hebben ze ook,
want zij beseffen maar
te goed dat Danny op dit
moment openbaar bezit
is. Eigendom van ieder
een en een bezit dat men
wil koesteren, een schou
derklopje geven, geluk
wensen, welkom noe
men, bloemen en ge
schenken aanbieden, ge
fotografeerd worden met
Danny.
Kalm, beleefd, zonder de
minste uiting van zenuw
achtigheid om deze druk
te, beantwoordt Danny
vragen, schudt handen,
slaat een praatje, wuift
een groet en geeft de
«keizer»-supporter wat
hem toekomt.
Dan is het de beurt aai
moeder Bertha. Een korto
stevige omhelzing
met haar rechterwijsvin
ger veegt zij iets weg uit
haar oog. Een vluchtige
traan?
Wlllemke met zijn Thanske, mee van de vurigste supporters (Aimé)
St.-Amands trok spontaan door de straten (Aimé)
Danny bij zijn familie. De held is terug (Aimé)
