JACKY MUNARON EN LEO VAN DER ELST GROETTEN HET
VOETBAL
D© Voorpost - 11.7.1986 - 31
Jacky Munaron overhandigt aan burgemeester De Landtsheer een van zijn keeperstruien. Het kleinood zit niet
•er in de originele verpakking maar is ingekaderd. Misschien krijgt die wel een ereplaats op het Buggenhoutse Voetbal. De groepsfoto van het voetbalfeest op de Dries in Opdorp. Burgemeester De Landtsheer krijgt zowaar
_Jheentehuis(foto Piet Hermans) napoleontische neigingen (foto Piet Hermans)
P DE BANK ZITTEN IS VEEL ZENUWSLOPENDER DAN OP HET VELD STAAN»
gcky Munaron, doelman van Anderlecht en invallersdoelman van de Rode
hiivels waar enkel «el Simpatico» Jean-Marie Pfaff hem in de weg staat, woont
I enkele maanden in een riante villa in Buggenhout. Geen wonder dat men hem
de prestatie van de Rode Duivels in de Mundial wilde huldigen. Schepen van
port Mare Heymans, altijd goed voor een of andere stunt by biezondere
elegenheden, nodigde de nummer twee uit om op het podium te verschijnen ter
elegenheid van Opdorp-jaarmarkt, traditioneel een publiekstrekker. Ook Leo
lm der Eist uit h$t naburige Opwijk werd uitgenodigd om zijn opwachting te
laken. Hij was er ook en zorgde voor heel wat luimige kommentaar en voor
nkele dolkomische gelaatsuitdrukkingen. Enkel Danny Veyt uit het al even
abij gelegen Sint-Amands ontbrak op het appel.
naa,^i rond het middaguur, waar bij hard heeft moeten gemoedelijker, intenser, deug-
et grote plein- voor de kerk werken om titularis te worden, delijker. Jacky en Leo knikken
Opdorp is helemaal inge- later afgezakt naar Vlaanderen en bekijken ondertussen de
en door kermisattrakties. waar hij eerst in Opwijk en tippen van hun doordeweekse
ang niet alleen paardemolens dan in Buggenhout een woonst schoenen. Dan komen de ech-
schietkramen, ook spook- vond. Ondertussen ook aardig te vragen. Eerst naar de me-
^en en andere angstaanja- Nederlands pratend. Met veel morabele wedstrijd tussen
>nde dingen lokken er de zin voor humor. Geen groot- Club Brugge en Anderlecht.
ngd. Aan dè andere kant van prater, wel iemand die weet Inzet: de titel van kampioen
n wel Vlaanderens wat hij kan. In een knalgele van België. «Jacky heeft An-
ootste dries doen de boeren pul, modieuze broek, breed derlecht overeind gehouden en
in uiterste best om hun paar- geschouderd waarbij we be- de titel bezorgd» zegt Leo en
in ideale konditie aan het langstellend uitkeken naar die Jacky schudt bescheiden als hij
2 ziend oog van de jury te doen ene schouder die het altijd be- is er zijn doelmannen die
jorbijstappen. Voor sommi- geeft. Een stel klare kijkers, andere houdingen aannemen
en een onmogelijke taak, handen als kolenschoppen, die al die lof van zich af. Toege-
oor anderen dan weer bijna wonderbaarlijk zacht over het geven, Munaron pakte toen
lachertje. hoofd van misschien wel zijn enkele kanonschoten van Van
fidden op de dries heeft zich opvolger wrijven. Een ukke- der Eist. «Wereldklasse,» zegt
*0 vrachtwagen geïnstalleerd, puk van enkele jaartjes oud, Leo vol bewondering. Jacky
[et als verlengstuk een po- die zich veilig voelt onder de kijkt naar zijn handen waar
om. Daar moet het te doen handen van papa. Maar die mee hij plots geen weg meer
jn, althans afgaande op de ook mama weet te vinden. Een
sweldige drukte die er heerst, vriendelijke vrouw, goed-
Üt de reusachtige luidsprekers ogend, eigentijds gekleed,
eergalm t het zoveelste Mun- zelfverzekerd. Met oorbellen
allied, waarbij de heldenda- uit Mexico. In zilver vermoe-
n van Jean-Marie Pfaff wor- den we. Maar duidelijk met
tn bezongen. De beste ter versieringen die afgekeken zijn
ereld, al hebben enkele jour- van de indianen,
listen de vermetelheid gehad Op het podium ook burge-
n na de wereldbeker Toni meester De Landtsheer die on-
humacher uit te roepen tot ze fotograaf al dadelijk ver-
beste keeper. Allicht gaat zoekt «om een fotootje van het der Eist die ondertussen enke-
st om zelfmoordjournalisten, hele gezelschap» te maken. Ie vurige supporters heeft op-
an-Marie weet beter, hij is Ook schepen Godelieve Van gemerkt tussen de menigte,
et alleen de beste, hij is bo- Praet in een zomers pakje, de Hij zwaait hen een goeiedag
ndien ook de meest gevraag- schepenen Van Malderen en toe en kijkt dan weer naar znn
Dagelijks een of twee keer natuurlijk Heymans en verder gastheer. Die is ondertussen
ior een of andere radio of nog enkele raadsleden. Leo drukdoende met Jacky;Muna-
n tv-optreden, onderschei- Van der Eist is ook present,
igen bij de vleet en als klap Hij staat er voorlopig wat af-
i de vuurpijl ook nog de wezig bij, heeft blijkbaar tand-
[dette op een pop-festival. Je pijn en probeert met zijn wijs
bet het maar doen. vinger de zere kies terug te
Buggenhout-Opdorp geen duwen. Of zijn het zenuwen?
-•Marie, wel de nummer
De man die in Mexico Zitten sterven
,eens de kans kreeg om zijn Onderwerp van het gesprek slechts ^n doelman per ploeg
t talent te laten bewonde- dat schepen Heymans, een tussen de palen kan staan,
maar die in eigen land en doorgewinterd interviewer, Jcan-Mane Pfaff kreeg de eer.
iEuropa algemeen wordt be- heeft is natuurlijk de Mundial. N,et ten onrechte, voegt hij er
u-lfaouwd" als een der allerbes- Een ontvangst in Opdorp is nog aantoe.
e l s: Jacky Munaron dus. Af- niet te vergelijken met de mas- E*n medaille voor een trui
25 mstig uit Dinant, verzeild sa in Brussel, maar, zo zegt de Iedereen kent ondertussen het
raakt bij RSC Anderlecht schepen, in Opdorp is het veel spijtige verhaal dat Munaron
weet en die de schuld zijn van
het feit dat Brugge naast de fel
begeerde titel greep.
Naar Mexico dan, in één ruk,
zonder tussenlanding en even
peilen naar het lot van een
bankzitter. «Om te sterven is
het op zo een bank». Dat zeg
gen ze allé twee. «Ik ben veel
zenuwachtiger op de bank dan
op het veld,» meent Leo Van
ron figuurlijk op de pijnbank
te leggen. Of Jacky het niet
spijtig vindt dat hij geen speel-
kans kreeg? Uiteraard, zegt
die want uiteindelijk ben je
voetballer van beroep en is het
de bedoeling dat je speelt.
Maar Munaron weet dat er
m Brussel overkwam. In al zijn
vaderlandse fierheid en trots,
gooide de Anderlechtgoaüe
zijn Mundialjasje in het grijp
grage, publiek. En grijpen deed
het publiek. Nog maar pas
zweefde het jasje tussen hemel
en grond, of Jacky wist wat hij
kwijt was: zijn wereldbeker-
medaille. Een stukje trots dat
elke voetballer met naam en
faam in zijn trofeeënkast zou
willen hebben. De medaille
stak in zijn jaszak en die was
ondertussen in de joelende
menigte terecht gekomen.
Geen veranderen meer aan.
Munaron en de verzamelde
Belgische pers lanceerden ter
stond een oproep: het jasje
mocht de eerlijke vinder be
houden, maar de medaille die
wou Jacky graag terughebben.
Tot op heden nog altijd geen
positief resultaat. «Tenzij een
telefoontje uit Soignies van
een vriendelijke mijnheer die
meedeelde dat zijn broer in het
bezit is van een tiende deel van
het jasje. Toevallig het deel
met de bedoelde vestzak en
met de medaille dus». Maar
Munaron zal nog even moeten
wachten om te weten of het zo
is. Want de man is momenteel
met vakantie.
Mocht het inderdaad juist zijn,
dan krijgt de man in ruil voor
de metalen plak waaraan heel
wat sentimentele waarde is
verbonden, een trui van een
Rus. Als aandenken aan de
mooiste Mundialwedstrijd: So
vjet-Unie tegen België.
De applausmeter gaat de
hoogte in. Er wordt nog wat
verteld over koetjes en kalfjes
en dan komt Van der Eist aan
de beurt.
Ogen dicht en knallen
Leo Van der Eist, je weet wel
de man die de vijfde en beslis
sende strafschop tegen Spanje
omzette. Met een knal om te
duizelen. Het verhaal over die
strafschop stond in geuren en
in kleuren de dag daarop in
alle kranten. Leo vertelt het nu
in een lichtjes gewijzigde ver
sie. «Ik was vrijwilliger en toch
niet. Mijnheer Thys vond geen
vijfde man en dan heb ik me
aangeboden. Om de vijfde en
laatste strafschop te nemen. Ik
redeneerde: als Jean-Marie er
twee stopt, dan mag ik mis
sen.» Het draaide anders uit.
Jean-Marie stopte er maar één
en Leo moest dan wel. «Een
eindeloze weg van aan de mid-
dencirkel tot aan de stip. Je
denkt aan niets. Je kan het ook
niet. Je neemt een aanloop en
dan heb ik blijkbaar mijn ogen
dicht gedaan, want ik heb al
leen de bal tegen het net zien
liggen en de Spaanse keeper in
de hoek van het doel». Geen
geplaatste bal, maar een kei
hard schot. «Je krijgt immers
geen kans om de bal te plaat
sen. De keepers hebben dat
dadelijk door». Leo kan er van
meespreken. Hij is een specia
list in die dingen. Dan volgt de
triomf. Het duurt wel even
vooraleer je dat beseft. «Vijf
tien sekonden, misschien zijn
het er maar tien, leef je in de
wolken. Dan kom je met je
voeten op aarde, terug bij de
werkelijkheid. Je beseft dat je
een ronde verder gaat. Je bent
een held zonder dat je het wil.
Toch goed gezien van mij om
die laatste strafschop om te
zetten. Zo wisten ze overal dat
ik ook meespeelde» grapjaste
hij.
Zowel Leo Van der Eist als
Jacky Munaron behoorden tot
de ferventste supporters van
de Rode Duivels. Ze waren er
als de eersten bij om hen geluk
te wensen bij de overwinnin
gen, hen te troosten bij een
nederlaag. Jacky Munaron
mocht zelfs tussen de wedstrijd
en de verlenging in de benen
van «god» Jean-Marie masse
ren. «Goeie raad heb ik hem
niet kunnen geven. Hij kent
alles al,» zegt Jacky. Over het
verblijf zelf wordt niet gespro
ken. Wel over de verre voor
bereiding wil van der Eist nog
wat kwijt. Maar dat is allemaal
niet meer belangrijk. De kam-
pagne werd een sukses. Dus
volgden er geschenken. Ook in
Opdorp waar burgemeester
De Landsheer opnieuw het
woord nam hij had het hele
gesprek ook kundig ingeleid
en zijn vrouwelijke schepen
mevrouw Van Praet verzocht
de bloemen aan de twee voet
balsterren te overhandigen.
Getooid met een tricolorelint.
Leo Van der Eist probeerde
even de truuk om de bloempot
zogezegd door zijn handen te
laten glijden, schepen Van
Praet graaide er naar. Leo
lachte en kreeg voor die grap
nog drie zoenen. Jacky Muna
ron deed het ernstiger, zoals
het een Anderlechtdoelman
past. Ook voor hem drie kus
sen. Jacky speelde de mooie
bloemen dadelijk door naar
Voetbal. Schepen Godelieve Van Praet zoent Leo Van Der Eist, Jacky Munaron staat er
gniffelend bij en schepen Mare Heymans is er aan zijn mimiek te zien niet erg gerust in
(foto Piet Hermans)
Voetbal. Schepen Mare Heymans, vergrijsd in het vak, interviewt Jacky Munaron terwijl
Leo Van Der Eist een lastige vlieg mores leert. Wie naar een jaarmarkt gaat kan zich
steeds aan paardevliegen verwachten, (foto Piet Hermans)
zijn vrouw die een en al be
wondering was. Dan nog een
gedenkschaal van de gemeente
overhandigd door een vrouwe
lijk raadslid. Waarop Munaron
even de laadruimte van de
vrachtwagen inspurtte en met
een geschenk voor de gemeen
te Buggenhout kwam aanzet
ten. Een keeperstrui van de
Mundial, geen spatje vuil
eraan, in okergeel met fijne
zwarte streepjes; als een foe
draal ingekaderd achter bevei
ligd glas. «We geven het een
ereplaats in onze raadszaal,»
aldus de burgemeester die het
geschenk van hand tot hand
het gaan bij de notabelen, on
dertussen toekijkend dat er
niets verkeerds mee gebeurde.
Opdorp-jaarmarkt is steeds een drukke bedoening, maar deze keer was er zeer veel volk komen opdagen om de
'Igische Mexicanen te zien (foto Piet Hermans) Voetbal.
De
sympathisanten verdrongen zich
voor
het geimproviseerde podium, (foto Piet Hermans)
