w
Een fietsvakantie in de Franse Alpen
MARIEKERKENAAR JAN PEETERS
BELEEFDE HET ALLEMAAL IN MEXICO
- I .O. ISÖO - UB vóuipoa»
Twee «Scheldevrienden» gingen de cols beklimmen...-
W W ij hadden er zoveel over gesproken, de cols
met de fiets te doen. Wij, dat zijn, Frans De Vos,
beter gekend als «Jakke» De Vos, 53 jaar, en ikzelf
Fons Ivens 51 jaar, beiden lid van toeristenclub
«Scheldevrienden» te Mariekerke.
Wij hadden niet zoveel ervaring, ikzelf was nog niet
verder geweest dan onze bergjes in de Ardennen...
die ik zwaar genoeg vindt. Frans had reeds in de
cols gereden en deze reportage over onze fietsva
kantie '85, de week van 4 tot 11 augustus, vertel ik
niet om uit te pakken over onze prestaties.
De bedoeling is aan te tonen dat elkeen die het
wielertoerisme, hetzij in clubverband of individueel
te pakken heeft, kan rijden in de cols.
Nochtans zijn er ook wielertoeristen met de menta
liteit om een berg of col zo vlug mogelijk op te
rijden, elkaar te testen en «eraf te rijden», coureur
spelen. Spijtig dat ze dan ook niet gaan koersen.
Doe je aan fietstoerisme in de cols, doe het dan
rustig aan, op uw eigen tempo. Geniet van de
schoonheid van de bergen, zodat je het geen
beulswerk vindt en geen afkeer krijgt van deze
unieke sport die je zoveel voldoening kan geven.
Voor de cols zijn volgende punten zeker in acht te
nemen: uw gewicht, de gepaste «verzetten» en
aanpassing van het hoogteverschil.
Vooreerst uw gewicht. Dit moet je naar boven
trappen. Al wat je te veel weegt moet je naar boven
sleuren. Een regelmatige conditietraining, naar uw
eigen mogelijkheden en zeker niet overdrijven, zal
er veel toe bijdragen dat je niet te veel aan kilos
over uw normale gewichtsgrens gaat. Ikzelf weeg
gestadig tussen de 82 en 85 kg. Met mijn 1.75 m.
lengte is dit ook te veel, maar 85 kg. is dan ook de
limiet.
Frans heeft ditzelfde gewicht en dezelfde grootte,
dus beiden zijn we zeker geen lichtgewichten.
ten veel knieklachten, omdat de aanhechtingspun-
ten van spieren en pezen al te zwaar belast
worden. Er zijn trouwens haast zoveel knieletsels
bij coureurs als bij voetballers. Dit zou ons toeristen
toch wel te denken mogen geven en daarom dat
het werkelijk aan te raden is die extra kleine
verzetjes te leren draaien. Heel moeilijk in, het
begin, doch na een seizoen had ik het onder de
knie. Zelden gebruik ik mijn 52 tanden vooraan nog.
Ik zelf heb vooraan een tripple met 52-42-36
tanden, die er reeds vier jaar opstaat, achteraan
had ik 24-23-22-18-17 tanden laten monteren.
Achteraf 26 laten bijvoegen.
Frans reed vooraan met 52-40 en achteraan 30-28-
26-23'18-16 Het kan niet genoeg aangeraden
worden in de cols, alsook in de Ardennén, deze
geschikte soepele verzetten te gebruiken. Niets is
zo erg een verzet te moeten ronddraaien dat
uiteindelijk boven de krachten gaat. Het klimmen
zal dan nog zwaar genoeg blijven, maar niet meer
die prestatieritten, waarover onze wielertoeristen
zo graag opscheppen.
Wij durven wel te zeggen dat deze fietsvakantie '85
ons in alle opzichten voldoening heeft gegeven.
Bewijs het volgend relaas van onze dagelijkse
ritten, wel met iets fantasie geschreven, doch zeker
niet prestatiegericht. Komend verlof trekken we
terug naar ginds in de week van 8 tot 15 augustus
1986. Wie we kunnen verleiden hebben en dit is de
bedoeling van deze reportage, kan gerust mee,
neme telefonisch contact met Frans De Vos op nr.
03-887.62.84.
Ons vertrekpunt is nog Le Sauze op 1400 m., een
skioord bij Barcelonette. We hebben daar een keu
ze aan cols, om er enkele te noemen: Col d'lsoard,
die we gaan proberen, als toemaatje liggen er nog
Col de Restefond - La Bonette, 2883 m. de hoogste
BARCELOMHCTTE
De top van de Col de Vars, een klim van 17 km met max. 12% stijgingspercentage en de laatste km. 10%.
De topper van deze fietsvakantie (Jl)
Dan de akklimatisatie, pas je eerst aan aan het
hoogteverschil, de lucht is er ijler, u gebruikt heel
wat meer zuurstof en de inspanningen bij het
klimmen zijn heel wat zwaarder. Voor sommigen is
het een aanpassing van enkele dagen, zeker voor
mij, Frans integendeel had daar niet de minste last
van.
Het grootste punt is wel het juiste verzet, een
belangrijk punt, daar is heel wat over te zeggen en
discussie zal hierover wel altijd zijn.
Een groot verzet duwen in de cols is een moordpar
tij, het is een enorme belasting voor de spieren, die
daarvoor niet genoeg getraind zijn.
Zelfs bij wielrenners veroorzaken die grote verzet-
Col van Europa, Pra-Loup enz. enz.
Eerste rit: Le Sauze-Col de Laroche, 2e kategorie,
afstand 60 km., 17 km. klimmen tot een hoogte van
1997 m.
Voor de eerste dag, een kalme rit. Vanuit ons
vertrekpunt is het een duik naar beneden, daarna
een achttal km. gelijklopende baan tot in Jausiers,
waar we de richtingwijzer Col de Laroche 17 km,
volgen en het klimwerk begint. Voor mij een echte
vuurdoop wat een col bestijgen betreft. Het is echt
een gemakkelijke aanloop tot het zwaardere werk
dat ons volgende dagen te wachten staat. Tot op
een vijftal km. van de top is het stijgingspercentage
niet hoger dan 5% en dit kunnen we heel goed af.
Als we Laroche, de douanepost, voorbij rijden
krijgen we het lastigste stuk, 7% stijgingspercenta
ge, die overbruggen we heel goed en rijden Italia
binnen. Een half uurtje zonnen, we eten onze
boterhammekes op met wat drinken, terug onze
fiets op en de eerste afdaling, waarin Frans reeds
zijn eerste bandbreuk heeft. Aan de voet van de col
de Laroche hebben we de afslag Col de Vars. Ik
voelde me zo super, laten we die er maar bijnemen,
we zijn toch gekomen om er te klimmen. Frans wist
wel beter, maar geeft me mijn goesting. Het is
tevens onze eerste fout en het was er een die we
zullen onthouden.
In alle geval we begonnen aan de col de Vars,
vanop dat punt nog 15 km. naar omhoog. De eerste
vijf km. ging het kalm aan, maar... vanaf km. paal 9
begon het échte klimwerk. Ik telde de km. palen af.
Op 8 km. 12% naar omhoog, via drie haarspeld
bochten, op 7 km. minder steil, op 4 km. van de top
10% stijgingspercentage. Het wordt zwaarder en
zwaarder, rugpijn, honger en dorst. Een plots
opkomende stormwind, pal in het aangezicht, is er
teveel aan. Frans, reeds enkele minuten vooruit,
komt terug tot bij mij en we keren wijselijk terug op
twee km. van het einde.
De eerste klim die we gemist hebben, ontmoedigd,
doch reeds met de gedachte... die pakken we nog
wel. Tevens hebben we ons lesje geleerd, twee
cols is te veel.
De volgende dag 6 augustus, niets dan regen.
Vanuit ons hotelletje zien we alle toppen bedekt
met sneeuw. Uit noodzaak verkennen we Pra-Loup
en Cóte d'Allos met de auto, de tweede vernoemde
is een prachtige klim. Heb me in Barcelonette een
26 tandenkroon laten bij monteren. Met een 36 x
26 voel ik me meer op mijn gemak, we zullen zien...
Tweede rit: woensdag: Le Sauze - Col d'Allos, 1e
categorie, afstand 50 km, 15 km. klimmen tot een
hoogte van 2.250 m.
En daar is de zon weer, doch is het koud als we de
afzink vcji 3.5 km. van ons hotel naar beneden
induikelen, richting Col d'Allos en dit wordt dan het
échte klimwerk. Voor mij is het de vuurproef, voor
Frans is het de tweede keer. Vanaf de voet gaan
'we beiden ons eigen tempo en dit van Frans ligt
zoals altijd te hoog voor mij.
De eerste km. is het moeilijk ons ritme te vinden,
wat betert, doch van mijn 36 x 24 moet ik zelfs naar
26 tanden overschakelen. Wat moet dit worden,
vraag ik me af. Na vijf km. gaat het heel wat vlotter
en vergroot naar de 23 achteraan. Tot km. paal 12
is het stijgingspercentage heel wat minder en we
genieten volop van de natuur. Het slingerende pad
tot op de top van de col d'Allos, ligt hier voor me uit
en heel in de verte zie ik Frans voor me uitrijden.
Die zal me weer een dik kwartier aan mijn broek
lappen. Het bijzonderste voor mij is, zonder me te
kreveren op de top geraken en liefst niet te voet.
Achter mij nog een wielerfanaat, toerist kan ik hem
niet noemen, hij vliegt me voorbij, gevolgd door een
tweede coureur. De derde voel ik tot in mijn nek
naar adem snakken, doch de laatste vijf km. zijn
weeral de zwaarste en deze komt niet voorbij. Aan
km paal 14 een haarspeldbocht en 8% stijgingsper
centage. Niet panikeren en zelfde tempo houden,
nog twee km. en ik kan zelfs van mijn 26 naar de 24
overschakelen. Frans komt me tegen om met twee
over onze eerste échte col te rijden.
Derde rit, donderdag: Le Sauze-col de ia cayolle,
1e categorie, afstand 65 km. 27 km. klimmen tot
een hoogte van 2.236 m.
Onder een blauwe hemel en stralende zon, met ons
regenjasje aan, tegen de koude naar beneden,
Barcelonette voorbij Col de la Cayolle 27 km.
ouvert en daar gaan we weer. Frans houdt er van in
het begin een stevig tempo op na. Na 5 km. zeg ik
saluut en schakel van de 42 vooraan naar 36 en
zoek mijn eigen ritme. Alleen en in een prachtige
natuur tussen hoge rotsmassieven, passeert me af
De Col d'Allos, een klim van 15 km met een
maximum stijgingspercentage van 8%. Een voorproefje
van het zwaardere klimwerk (Jl)
en toe een auto, waarvan de vakantiegangers me
courage toeroepen. Het gaat écht gemakkelijk,
gedurende een zevental km. gaat het langzaam
omhoog en ik voel me de koning te rijk. Genieten
van de omgeving, terwijl ik een col oprijd, geeft me
een fantastisch gevoel. Er komt een Franse wieler
toerist bij mij, die op zijn vriend wacht. Een lang
gesprek is wel wat te veel, ik verbruik teveel
zuurstof en laat hem rijden, evenals zijn collega die
me met gemak voorbij klimt.
Op 6 km. van de top, begint het weer serieus te
stijgen, 6% staat er aangegeven en ik dien 36 x 24
te trappen. Tot op 2 km. van de top terug schakelen
op de 26 tandjes die ik normaal ronddraai, drie
bochten achtereen, nog 500 m. wat weer de
lastigste zijn en rechtstaande op de trappers rijd ik
tussen de rotsblokken de top over. De «jakke» zat
ondertussen wel een kwartier te wachten, wat een
machtmens!!!
Na een half uurtje rust, terug naar beneden, nog
een halte op een terrasje en vandaar met de 52
vooraan naar Barcelonette en de 2 km. klim naar Le
Sauze op, hetgeen altijd de kwaadste dobber is.
We geraken er, maar er moet geduwd worden om
de 11 te overwinnen, hetgeen ons toch weer lukt.
Er kan ons precies niets meer overkomen, we zijn
klimmers in de dop of worden het dan toch.
Koninginnerit naar Col de Vars
Vierde rit, vrijdag: Le Sauze-Col de Vars, buiten
categorie, afstand 66 km., 17 km. klimmen tot een
hoogte van 2.111 m.
Dit is de koninginnerit van onze fietsweek in de
cols. We starten om 9 u. en de zon steekt al, dus
dat belooft. 3/4 van de beklimming is er geen
enkele beschutting en na de ervaring van onze
■eerste dag doen we het kalm aan.
Tot 9 km is het stijgingspercentage niet zo hoog,
tussen de 6% en 8% en Frans is er reeds na 5 km.
op zijn tempo vandoor. Op km. paal 10 staat er een
hoogte vermeld van 1655 m. Dus dienen er de
laatste zeven km. een hoogte van bijna 500 m. te
overbruggen, enkele haarspeldbochten met 12%
stijgingspercentage. Dit is het échte klimwerk. Met
36 x 26 is het nog hard duwen geblazen, ik moet
nog te veel kracht zetten en dan is de échte
klimpret eraf voor mij. Op 2 km. van de top val ik
potverd... plat, achteraan een verdacht gesis, doch
met een half lege achtertube maal ik rechtstaande
de resterende km. af, hetgeen nog meevalt.
Frans zit al een kwartier op mij te wachten.
Voor deze koninginnerit hebben we onze klubtrui
aangetrokken, het is tevens de eerste maal dat hier
Scheldevrienden met de fiets op de top van col de
Vars te zien zijn, en we zijn er écht fier op.
Beide goede vrienden vanouds, Frans nu wonend
te Niel, en Fons uit St.-Amands, wensen we van
harte proficiat en wensen hen nog veel klimgenot.
(ji)
De nationale pers blokletterde het reeds ettelij
ke malen: Jan Peeters wordt de toekomstige
secretaris-generaal van de Belgische voetbal
bond ter opvolging van Albert Roosens.
Roosens bleef wegens medische redenen weg
van de Mundial en werd aldaar vervangen door
Jan Peeters. een geboren Willebroekenaar en
thans wonende te Mariekerke. Een Vaartlander
die ruilde voor het Klein-Brabanderschap. Jan
is 52 jaar en jeugdrechter, is sinds een kleine
tien jaar verbonden aan het Uitvoerend Komi-
tee van de BVB en is tevens ondervoorzitter van
het BOIK, het Belgisch Olympisch en Interfede
raal Komitee. Jan maakte het allemaal mee in
Mexico en was ook woensdagavond aanwezig
toen Sint-Amands «zijn Danny Veyt» huldigde.
We kennen Jan reeds jaren en toen hij woens
dagavond te Sint-Amands opdaagde, netjes in
zijn mundialkostuum, kregen we ruim de tijd
om over dit alles te praten.
OKB: Wat was eigenlijk de taak van Jan Peeters
in Mexico?
J.P.: Daar Albert Roosens forfait moest geven
wegens gezondheidsredenen moest men een
vervanger vinden. Men is bij mij terechtgeko
men. De persoon Albert Roosens is een grote
meneer, en ik heb getracht de taak van secreta-
ris-ganeraal zo goed mogelijk te vervullen, al
was het dan a.i.
OKB: Jij was dus de grote baas op administra
tief vlak met alle verantwoordelijkheden
vandien?
J.P.: Ik trachtte zoveel mogelijk en zo goed
mogelijk te doen wat binnen de netjes omkader
de funktie van een secretaris-generaal beschre
ven stond, o.a. de programma's van de volledi
ge delegatie, zowel spelers als spelersvrou
wen, sponsors enz. uitwerken.
OKB: In feite niets meer dan wat het uitvoerend
komitee en de voorzitter hebben beslist
J.P.: Zo kan men het stellen ja. Een pluspunt
voor mij was beslist dat ik te maken had met
mensen die de klappen van de zweep kenden.
OKB: Betekenden de successen extra werk voor
Jan Peeters?
J.P.: Uiteraard wel, en zelfs tamelijk veel. Men
wordt alle dagen met nieuwe en andere proble
men geconfronteerd, maar dat is zo in die
funktie. Na iedere overwinning of kwalificatie
moest ik optie's nemen op bvb de vluchten naar
het thuisfront bij niet kwalificering van de
volgende wedstrijd. Er kwamen tal van proble
men bij kijken omdat men in een onverwachte
positie was terecht gekomen.
OKB: Stond Jan Peeters ook verantwoordelijk
voor Prins Filip
J.P.: De Prins heeft me echt verbaasd in de
gunstige zin. Joviaal, volks en met kennis van
zaken heeft hij met de spelers gepraat, zelfs
aan tafel gezeten. Hij praat zelfs heel goed
nederlands en ik kan U zeggen dat er bij die
spelers enkele zijn die kunnen «zwanzen» en
daar is de Prins helemaal niet van gespaard
gebleven. Hij hield eraan zo dicht mogelijk bij
de spelers te zijn in het hotel en dat hebben wij
dan ook toegelaten.
OKB: Heeft Jan Peeters gereageerd op het geval
Van Der Eyken en indien ja, hoe?
J.P.: Dat is een moeilijke vraag. Uiteindelijk
was dat een kwestië van een clubprobleem.
René heeft het op een foutieve manier gesteld
en op een foute plaats laten naar voren komen.
De trainer heeft ingegrepen en de rest zullen
jullie wel gelezen hebben zeker.
OKB: Werd dit incident door de pers opgt -
schroefd en hoe staat Jan Peeters tegenover de
pers?
J.P.: Het is duidelijk geworden dat de BVB, wij,
de relaties met de pers terug willen verbeteren.
Wij willen dat en wij hebben er ook iets aan
gedaan. Ik durf zelfs stellen dat het mede dank
zij de pers is dat wij in dit tomooi zover zijn
geraakt. Zij hebben met hun kritiek de spelers
wakker geschud. De harde kritiek na de match
tegen Irak heeft vele spelers aan het denken
gezet en de resultaten zijn niet uitgebleven.
OKB: Hoe reageerde Danny Veyt op dit gebeu
ren?
J.P.: Danny is een prima kerel, ge moet hem
Jan Peeters
kennen. Danny is een «zwanzer» maar een
Rode Duivel die beslist een ruim aandeel heeft
gehad in de motivatie en de sfeer in de spelers
groep.
OKB: Hoe was de sfeer bij het afscheid in
Toluca?
J.P.: Onvoorstelbaar, de mensen stonden te
huilen, zelfs de «patron» van het hotel beleefde
één van zijn droevigste dagen, nooit gezien. Het
was echt spijtig dat er een afscheid moest
komen.
OKB: Is het waar dat indien de spelers de finale
hadden gespeeld zij pas donderdag zouden
kunnen afreizen hebben?
J.P.: Ja, dat is zo.
OKB: Wisten de spelers dat?
J.P.: Neen, dat heb ik hen niet gezegd, (n.v.d.r.
reeds een duidelijke secretaris-generaal men
taliteit).
OKB: Zijn er nu tussenkomsten geweest van de
Eerste Minister en van Minister De Croo voor de
snelle terugkeer?
J.P.: Die zijn er zeer zeker geweest. Wij hebben
vrij veel contact gehad en mede dank zij hun
inbreng zijn wij zo snel kunnen terugkeren.
OKB: Van het verdriet in Toluca naar de euforie
in Brussel
J.P.: Onvoorstelbaar wat men dan .voelt, een
zinderende massa, dat hadden zelfs de spelers
niet verwacht. We wisten wel dat er in België
iets zou gebeuren maar zoiets durfde niemand
voorspellen.
OKB: Is de Koning naar Jean-Marie gestapt of
i andersom?
J.P.: Ik weet het niet, maar ik denk dat Jean-
Marie naar de Koning is gestapt. Ik heb het
eerlijk niet zo goed kunnen zien.
OKB: Welke gevolgen heeft dit geslaagde tor
nooi voor de BVB?
J.P.: Verschillende, ten eerste zijn nu alle pro
blemen uit de zwarte periode van de baan.
Neem het omkoopschandaal, daarvoor zijn ce
spelers gestraft geworden en hebben nu bewe
zen er terug te willen voor knokken. Ten tweede
zal de financiële kant nu ook wat rooskleuri
ger worden en ten derde, misschien het gevaar
lijkst element-, mogen wij nu niet aan over
schatting doen. Het gevaar schuilt erin nu te
zelfvoldaan te zijn. Wij moeten voor het Euro
pees kampioenschap terug beginnen als «un
derdog».
OKB: Jan, was de funktie van secretaris-gene
raal a.i. een aanloop tot je aanstelling? Wordt
Jan Peeters nu secretaris-generaal?
J.P.: Ik verkoop het vel van de beer niet voor hij
geschoten is.
OKB: Wanneer wordt hij geschoten?
J.P.: Misschien nog dit jaar.
OKB: Jan Peeters ambitieert die job toch of niet?
J.P.: Dat heb ik nooit weerlegd, maar we zien
wel.
Voor ons mag die beer nu reeds geschoten
worden. Veel succes Jan!
SC
