Fong Maus'nèèrs (3)
hietVerm^i^-
Reus Scherp van Lebbeke in het nieuw
Sanering Denderbekken
duurt voort
Willen de echte Merchtemse steltlopers opstaan
10 - 8.8.1986 - De Voorpost
Bij de Vrede is het jarenlang een steevaste gewoonte
geweest dat op de generale repetitie, of beter gezegd na,
boterhammen met kopvlees - of 'kipkap' - ter beschik
king waren. Iets waar heel velen gretig gebruik van
maakten en, hoe onwaarschijnlijk het ook moge klinken,
echt op gesteld waren.
Bij alle leden van de kring, ook degenen die geen rol of
taak hadden in of rond het stuk, woonden de algemene
herhaling in haar geheel bij.
Op de kulinaire toer
Die herhaling was toen op zaterdag, te 20 u., de voora
vond van de eerste opvoering. Omdat er meestal nog een
hele boel te Fegelen viel rond dekor, kostumes, licht,
rekwisieten of dergelijke, begonnen de eigenlijke herha
lingen pas te 21 of 22 u., waardoor deze uitliepea tot een
heel stuk in de nacht. Maar geen lid week, want pas na de
herhaling werden de boterhammen met kipkap bovenge
haald.
Nu was het zo, dat zonder van clanvorming te mogen
spreken, spelers en speelsters, en aan de andere kant de
machinisten een aparte groep vormden. Niet zozeer het
verschil in taak op de scène was de oorzaak van deze
opsplitsing, maar vooral het leeftijdsverschil. Toevallig
was het zo dat de machinisten, eerder klein in aantal, tot
wat men de jongeren zou kunnen noemen behoorden. Op
die basis vormden ze een gemeenschap, waarbij ook de
jongere spelers en speelsters zich graag aansloten. Begrij
pelijk is het dat deze groep eigen normen en gebruiken
had die wel een beetje los stonden van de gewone
gedragingen in de kring.
Deze groep jonge mensen stootte niemand af of uit, maar
daar heerste een sfeer van jeugdige uitgelatenheid waarin
de ouderen zich moeilijker thuisvoelden; een paar oude
ren die met een jong voelend hart in een ouder lichaam
rondliepen, niet te na gesproken.
Bij dat jonge, levenslustige gedoe ging Fong Maus'nèèr
graag aanleunen en het moet gezegd, zij aanvaardden hem
en eigenlijk vaarden ze daar niet slecht bij. Een oudere die
af en toe ook wel eens meedraaide was Hubert Pisane.
Een van hun geplogenheden hield in dat ze af en toe een
stukje aten. Heel gewoon, zo maar. Ze hadden hoofdza
kelijk twee menu's, al is dat een heel grootse benaming.
Het eerste menu was, hoe kon het ook anders, boterham
men met kipkap.
Het tweede menu waren gebakken saucissen of pensen,
eveneens met boterhammen. Voor velen was dit laatste
een echt festijn waarvan ze naar hartelust smulden en er
achteraf nog meer over napraatten.
Eerlijkheidshalve dient gezegd dat ze dit nooit deden op
de kap van de Vrede, maar het betaalden uit eigen zak.
Soms was het wel eens afkomstig van een milde schenker.
Die echter steeds luisterde naar de naam Fong Maus'nèèr.
Ze genoten bij voorkeur van hun saucissenfestijn, omdat
er naast het verorberen nog een andere belevenis aan
verbonden was. Namelijk het bakken of klaarmaken. Op
de grote ronde kachel die vooraan in de zaal stond en die
moest voorzien in de verwarming van de hele zaal,
plaatsten ze dan de pan met de saucissen. Eerst op het
deksel dat de kachel afsloot, maar snel werd het deksel
weggenomen en werd de pan zomaar direkt boven het
vuur geplaatst. Dat zorgde dan vaak voor verrassingen.
De verrassing bij uitstek was dat de vlam in de pan sloeg
en het vet ging branden met hoog opslaande vlammen.
Iets wat niet voor paniek zorgde maar voor algemene
hilariteit. Gevolg was dat de zaal vervaarlijk rook en de
saucissen zeer onregelmatig gebakken waren. Soms te veel
soms te weinig, maar hoe ze ook waren, ze smaakten altijd
om te lekkerder. Het vet liep vaak hun kin af, iets wat ze
amuseerde en het meest welsprekende bewijs was dat het
smaakte. Ze maakten daarbij allerlei geluiden, waarbij
Juul De Neef met zijn onweerstaanbaar aanstekelijke lach
de toon aangaf.
Boterhammen met kop smaakten wellicht even lekker,
maar daar ontbraken de onvoorziene dingen en het liet
zich niet zo demonstratief verorberen.
Belofte maakt schuld
Op een dag was Maus'nèèr weer eens 'in zijn gemoed
geschoten', wat betekent dat hij trakteerde. Hij had
beloofd zijn kip-kap mee te brengen en iemand anders had
beloofd te zullen zorgen voor brood.
Maar toen Fong op de werkvergadering verscheen, han
den in de zakken, buik vooruit en het hoofd omhoog,
wisten ze dadelijk dat er iets ontbrak. Fong kwam binnen
met een luide groet en een breed gebaar, blij bij zijn
trawanten te zijn die echte lolbroeken waren.
Wanneer ze hem zo zagen binnenkomen, wisten ze direkt
hoe Iaat het was. Fong was zijn belofte vergeten, daar kon
men zeker van zijn, want moedwillig deed hij dat niet.
Toen Paul van Jan van Kaans hem vroeg: «Awel Fong?»,
herinnerde Maus'nèèr zich plots zijn belofte. Hij nam zijn
aanloop om iets te zeggen wat een verontschuldiging
moest zijn. Maar Flor van Renges was hem voor en zei:
«Gij zijt ne schonen. Ik heb vanavond bijna niks gegeten,
ik sta hier scheel van de honger (of dat allemaal waar was,
daar had Fong het raden naar) en gereed om te sterven.»
«Nondedjaal! Nondedjaal!», was het enige dat Fong er
kon uitbrengen.
«Jamaar Fong», zei Juul De Neef, «Nondedjaal, dat
kunnen we niet opeten!»
Op dat moment wist Fong dat hij vergeten was kip-kap te
halen. Hoe het gebeurd was, wist hij niet, maar hij was het
vergeten. Zijn verbazing was ongeveinsd en een nieuwe
'nondedjaal' klonk luid en hol in de grote, lege zaal.
Iedereen stelde van alles voor: droge saucissen was ook
goed, of gekapt, of sprokskes, of heps.
Iemand stelde Fong voor om Filleken Van Damme 'uit
zijn tram' te halen. Flor Van Renges bood zelfs aan dat te
doen, maar daar was Fong toch niet zo scheutig voor.
Tot plots Pisane, die toeval of niet, ook deel uitmaakte
van het gezelschap de oplossing scheen gevonden te
hebben en zei: «Da's toch simpel, hé».
Fong en de rest keken plots Hubert met grote, vragende
ogen aan. Deze richtte zich speciaal tot Maus'nèèr en zei:
«'t Es toch simpel, hé Fong!»
Deze laatste wist niet waar Hubert heenwilde en vroeg:
«Hoe simpel?»
«Awel, gaat naar huis 'aaien heps' halen!»
Hubert wist dat bij Maus'nèèrs, net zoals bij alle boeren
en ook in sommige andere gezinnen, een hesp naast de
schouw hing. Dat was een hesp die, nadat het varken
geslacht was, enkele weken in de pekel had gezeten,
daarna ergens te drogen had gehangen en dan naast de
schouw was terechtgekomen. In de hesp zat een been en
daarmee werd ze aan een haak opgehangen. Het was een
heerlijkheid in die tijd een schel 'boereneps' op een
stevige 'boerenboterham', met een klad mosterd. In de
zomer moest er wel opgelet worden dat er geen ronker op
de hesp landde, want dat waren ongewenste meeëters die
geenszins gewaardeerd werden.
Als er ooit een voorstel in goede aarde gevallen is, dan was
het dat. Als in koor klonk het: «Ja, Fong, haalt 'aaien
heps'ü!»
Fong wist niet waar hij het had. Naar huis de hesp halen
die naast de schouw hing. En... Rosalie en Anri? Maar
eigenlijk liet men hem niet veel keus. Het was de enige
manier om zijn woord gestand te doen.
«Jamaar», probeerde Fong nog te ontkomen «wat gaat ons
Rosalie zeggen?»
«Weg is weg, hé Fong», replikeerde Juul De Neef. «Ze zal
ons zeker zo goed smaken als 'aalle' Rosalie en Anri.»
«Maar ik kan 'eelen' toch niet zeggen dat 'gijlen' ze hebt
opgegegeten...»
«Ge zegt dat ze gepikt is, hé», replikeerde Paul Moonen,
in de wandeling Paul van Lowie van Frettens.
«Dat is juist», sprong Lowie Brandt, die een dergelijk
hapje evenmin versmaadde, bij. Zijn fantasie waarvan hij
zeker niet gespeend was, gebruikend ging hij verder: «Ge
doet of ge van toeten of blazen weet, hé. En als aale
Rosalie zegt dat aall'n eps weg is, dan maakt ge u kwaad.»
Fong kon zijn ogen niet geloven en vroeg: «Mij kwaad
maken? Eerst ze zelf pikken en me dan kwaad maken? Ge
zijt zeker niet goed?»
«Fong, luister ne keer», herbegon Lowie en haalde niet
alleen al zijn overredingskracht boven, maar ook het hele
orgel van zijn akteertalent open om Fong wijs te maken
wat hij moest zeggen, maar ook om hem te tonen hoe hij
het moest zeggen: «Als aalle Rosalie vraagt waar da d'eps
is, dan houdt ge u van de stommen».
«Ja Fong. Dat is toch niet moeilijk voor u!», kwam Flor
van Renges tussen.
«Houd uw...» Lowie meende al te zeggen «uw bakkes»
maar hij zag tijdig dat het Flor was die onderbroken had
en bedwong zich. Want, tegen Flor van Renges kon men
zo maar niet zeggen 'dat hij zijn bakkes moest houden'.
Hij was de man met de 'stongs' in zijn zakken en die ze
durfde laten rollen. Daar moest toch rekening mee
gehouden worden.
«Als ze zo een paar keer naar die 'eps' gevraagd heeft,
doet ge of ge diep nadenkt.»
Lowie fronste zijn voorhoofd en keek onder zijn zware
wenkbrauwen star en bezorgd peinzend voor zich uit, net
alsof men hem de opdracht had gegeven een oplossing te
vinden voor de ekonomische krisis der dertiger jaren.
Fongs vragende en onbegrijpende ogen stonden gefasci
neerd op Lowie gericht. En dan ineens begon hij te
vloeken. Lowies stem zwol aan en hij zwierde een paar
'godverdommes' - waarvan hij bij 'Vrede' zowat het
monopolie bezat - vol en krachtig over de hoofden der
machinisten, de ruime zaal in. Fong die in zijn leven nooit
echt gevloekt had, onderbrak door te zeggen: «Neen!
Neen!»
Lowie, in zijn improvisatie onderbroken, schokschouder
de ongeduldig en zei: «Zegt dan 'Nondedjaalen! Nonded-
jaalen!», proberend in die 'nondedjaalens' dezelfde inten
siteit te leggen als in zijn «godverdomme», maar al bij al
was het resultaat maar een mager afkooksel. Lowie kwam
ook tot die vaststelling, werd daardoor als 't ware een
beetje wrevelig en zei geïrriteerd tegen Fong: «En daarbij
Fong, als ge wilt geholpen worden, laat me dan uit
klappen.»
Fong keek met ontzag en met berustende onderdanigheid
naar Lowie, die zijn eenmans-opvoering verderzette.
En dan roept ge ineens: «Rosalie! Rosalie! Ons geld! Ons
geld!» Niet alleen Maus'nèèr keek met verbazing naar
Lowie, die riep alsof hij de hysterie nabij was, maar ook
de rest, want niemand begreep waar Lowie eigenlijk naar
toe wilde. Alleen Pisane stond grinnikend te genieten, hij
had het hele spel door.
«En dan Fong...» Lowie spreidde zo breed hij kon zijn
armen open - erg breed was dat niet, want hij was aan de
kleine kant - en keek naar Fong met ogen om hem te
hypnotiseren, «vliegde naaf boven op de kelderkamer, of
waar 'aalle geld staat'...»
«Waar staat aalle geld, Fong?», zei hij lakoniek langs zijn
neus weg. Maar daar ging Fong niet op in. Even wachtte
Lowie, maar toen Fong niet reageerde ging hij verder:
«Als ge dan terugkomt, dan zegt ge 'dat is er nog'. «En
dan Fong», ging Lowie verder, «dan begint ge u kwaad te
maken. Eerst stilletjes en dan zeer kwaad.» «Ge zegt», en
Lowie Brandt begon weer te akteren «die eps, die is
gepikt, hé. Waar zou ze anders kunnen naartoe zijn?»
Waarschijnlijk zal aalle Rosalie vragen wie dat er nu die
eps zou komen langen. En... dat is 't moment, hé Fong.
Ge zegt dat bij aallen altijd iedereen binnen kan. De deur
is nooit vast, zegt ge. Iedereen kan hier binnen en buiten
gelijk in mijnen broekzak. En als ge u goed kwaad
gemaakt hebt, dan zegt ge 'maar alle geluk hebben ze toch
ons geld niet gepakt!'
Iedereen stond paf, meest van al Maus'nèèr. Lowie sloeg
zijn handen eens tegen elkaar als iemand die een karwei
geklaard heeft en er het stof of het vuil afklopt en voegde
er zelfvoldaan aan toe: «Zo moet ge hun dat lappen,
Fong.»
Even was er stilte, maar dan kwamen de reakties los:
Allèè, Fong. Vooruit Fong! Op wat wacht ge nog, Fong?»
Maar Maus'nèèr aarzelde, hoezeer de bekoring hem
bekroop om toe te geven en hun glunderende genietende
gezichten over hun boterham met hesp gebogen te zien,
toch vond hij dat hun 'eigen heps' gaan pikken, het laatste
was wat hij doen kon.
Paul Van Kaans probeerde Fong te overtuigen door te
zeggen: «Waar hangt ze Fong? Ik zal ze gaan pikken als gij
niet durft.»
Dat was voor Mausn'èèr de oplossing. Hij was klaar om ja
te zeggen, keek even rond naar al die glunderende
gezichten, maar zei plots tot algemene verbazing «neen».
Er was een lichtje van argwaan gaan branden.
Als één van die jonge mannen bij Mausn'èèrs langs achter
moest binnengaan waren ze in staat zoveel lawaai te
maken dat Rosalie of Anri wakker werden en eens
betrapt, zouden ze niet aarzelen te zeggen dat Fong hen
gestuurd had achter 'eellen eps'. Ze zouden wel niet
zeggen dat ze ze kwamen pikken, maar 't was toch
hetzelfde.
«Neen, neen», sloot Maus'nèèr zijn gedachtengang, «ik
vertrouw aallen niet!»
Terzelfdertijd dat zelfs als ze te betrouwen waren, ze een
of andere onvoorziene stommiteit zouden uithalen waar
van hij uiteindelijk de dupe zou worden.
Op zijn gewone, geslepen manier kwam plots Pisane
tussen. Hij legde zijn arm geruststellend op Fongs arm en
zei: «Luister! Ik wil ze gaan pikken. Op één konditie: dat
ge meegaat, dat gij de achterpoort open doet en belet dat
aallen hond begint te bassen.»
Dat vond Fong een zinnige redenering en ze deed bij hem
de balans overhellen.
Nachtelijke uitstap
Met twee gingen ze op stap. Toen Hubert aan Fong
voorstelde langs straatje van Rozeke van Zeel te gaan, die
een kortere weg was en die uitgaf vlak over de hofpoort
van Maus'nèèrs, wimpelde Fong dit voorstel af onder het
voorwendsel dat het daar zo donker was dat g'er u zoudt
verongelukken. Ze zijn dan maar langs de hoek van Dr.
Buysse getrokken, de Kettens voorbij en zo langs de hoek
van Felix den Bakkers.
Aan de hofpoort gekomen heeft Fong heel zachtjes de
klink opgelicht, terwijl «sst... sst...» doende naar hun
hond, die op de binnenkoer in zijn hok lag. De hond
herkende de stem van Fong en de stilte die de nachtelijke
rust beklemtoonde bleef onaangeroerd.
Fong stapte door de poort en liet dan Hubert binnen. Aan
de halfgeopende poort hield Fong halt, maar vooraleer
Pisane geluidloos naar het woonhuis schoof hield Fong
hem nog tegen en fluisterde in Pisanes oor: «Stillekes zijn,
Hubert. Ze hangt tussen de deur en de schouw in de
keuken. Ge kunt eraan vanop de grond.»
Fong wou er nog een paar raadgevingen aan toevoegen,
maar Hubert legde veelbetekenend zijn vinger op de
mond. Een gebaar dat voor Fong verdere uitleg overbodig
maakte.
Enkele minuten stappen in het duister hadden hun ogen
afgestemd, waardoor het mogelijk was vage vormen te
onderscheiden. Hubert zag de achterdeur licht afsteken
tegen de gevel, stapte er heen en lichtte traag-geluidloos
de klink op, opende de deur en stond in de gang. Ook daar
was de duisternis niet volledig. Iets waaraan Hubert niet
gedacht had, kwam hem ter hulp: het licht van de
gaslantaarn die vlak over het huis van Maus'nèèrs hing,
aan de winkel van Zjang Boemes en waarvan een beetje
licht door de bovenruit van de voordeur naar binnen
zeefde, genoeg om aan Hubert duidelijk de weg te tonen.
Een paar stappen en hij stond aan de keukendeur. Ergens
klopte zijn hart toch een beetje sneller en hij wenste dat
hij reeds buiten was. Stel u voor dat de gemeente of de
parochie zou zien of weten wat hij hier aan 't doen was.
Hij, Hubert Pisane, onderkoster, bezig 's nachts, want
daar leek het toch op, een hesp aan 't stelen...
Zachtjes de deur open, dan naar links, een tasten met de
twee handen vooruit en... hij voelde ze. Een heffende
beweging en hij stond met de hesp in zijn handen. Hubert
nam niet de tijd om de keukendeur dicht te doen, maar
schoof geluidloos naar de achterdeur die hij had laten
openstaan.
Eens op het binnenhof stapte hij lichtvoets richting
Maus'nèèr en de poort. Even gromde de hond, maar Fong
zei: «Sst... sst...». Toen Maus'nèèr de klink van de poort
had laten dichtvallen, stootten ze mekaar aan en giechel
den stil maar niet minder hartelijk.
Toen ze de zaal binnenkwamen stak Pisane triomfantelijk
de hesp de hoogte in, alsof het een kostbare trofee was. Er
ging een gejuich en geroep op, zo hard dat Lowie Brandt
moest tussenkomen, omdat hij vreesde dat ze anders de
broeders, die daar niet zo ver vandaan hun slaapstee
hadden, zouden wekken.
Waarom trouwens Flor van Renges beweerde dat ze
meeëters best konden missen.
Het was ruim een halve hesp en nooit hebben ze smakelij
ker en meer gegeten dan die keer.
«Het moet immers op», zei Snep, want «Maus'nèèr kon
toch geen 'knoeizzeken' terug naast de schouw hangen.
En of ze hun best deden om ze soldaat te maken. Op
laatst aten ze geen boterhammen meer met hesp, maar
hesp met boterhammen.
Juul De Neef vond dat hij nog nooit zo'n goeie hesp
gegeten had. «'t Is immers voor niks», zei hij. Maar die
mening deelde Fong niet. Want het vooruitzicht van wat er
bij Maus'nèèrs te gebeuren stond, lag zwaar op zijn maag.
Maar liever dat dan zijn metgezellen teleur te stellen.
Wat er gebeurd is, is waarschijnlijk niet zo erg geweest,
want toen men Fong vroeg hoe het afgelopen was,
antwoordde hij lakoniek: «Er hangt al een ander
omhoog!»
Een paar van hen die het toen hebben meegemaakt en die
nog leven, want verschillende liggen al 'achter van Kaater-
kes', zeggen soms nog wel eens meewarig denkend aan de
tijd van toen: «Waar is de tijd dat we - ze zeggen 'we' - bij
Maus'nèèrs 'd'eps' gingen pikken...» (wordt vervolgd).
Pierre Van Rossem
ibi
MIJ
e3:i
rlje
Pldt
tv
Che
act
Scherp, de Lebbeekse reuzentelg met «standplaats» op de
Lebbeekse wyk 't Hoeksken, zag er vorige week vrijdag,
bij de opening van de jaarlijkse Hoeksken-kermis, stra
lend uit. Ter gelegenheid van zyn vierde verjaardag kreeg
Scherp immers, dankzij de sponsoring van «Kleding
Octaaf», een volledig nieuw pak aangemeten. En, je kon
het merken, zijn nieuwe outfit viel Scherp best in de
smaak.
Scherp is inderdaad vier jaar haast vier meter groot is hij en
oud geworden, hoewel er eer- zijn gewicht schommelt rond
lijkheidshalve aan toegevoegd de 49 kg.
moet worden dat hij voor zijn
leeftijd flink opgeschoten is, Op 31 juli 1982 werd hij op
Lebbeke. De twee reuzen van 't Hoeksken: Scherpen
Stafken Van Bieze (G. Breckx)
plechtige wijze ingeschreven in
de registers van de Lebbeekse
burgerlijke stand. Gesproten
was hij uit de inventiviteit van
de vzw «Vrolijk en Vrij 't
Hoeksken». Als peter fungeer
de wijlen Alfons De Saedeleir,
meter was Maria Cooreman.
Getuigen bij de geboorteaan
gifte waren de toenmalige
schepenen Frans Moeyersoon,
Jozef Hiel en Germain De
Ridder.
De plechtigheid werd opgeluis
terd door de aanwezigheid van
de Statiestraatse reuzen Jef en
Mie Tomat en Suske en Wiske
en muzikaal begeleid door de
Dendermondse kliek «Tsing
Boem».
De kop van Scherp werd ver
vaardigd door de Lebbeekse
kunstenaar Jean-Pierre De
Mulder. Model voor Scherp
stond wijlen Guillaume Van
Maldcren, filosóof en levens
genieter, die zijn overmaats
evenbeeld toendertijd als volgt
karakteriseerde: «Hoewel ik
nog niet zo rap kontent ben,
moet ik toch bekennen dat hij
noiëg schoeën» is en goed op
mij trekt». Mocht Guillaume
Van Malderen, alias Scherp,
nu nog met zijn in een nieuw
kleedje gestoken reuzenfiguur
kunnen kennismaken, hij zou
ook nu zijn woorden van lof
niet sparen.
Pierre Van Rossem
Tijdens het weekend van 20 en
21 september heeft in het Na
tionaal Bouwcentrum aan de
Jan Van Rijswijcklaan te Ant
werpen de tiende internationa
le postzegel- en muntenbeurs
van België plaats. De toegang
bedraagt 50 fr.
Lebbeke. Reus Scherpmag fier zijn op de mannen Vrij en Vrolijk. Ze zorgden ervoor
dat Hoekskenkermis uitgroeide tot een waar sukses (G. Breckx)
Inzake de sanering van het Denderbekken heeft Gemei
schapsminister Jan Lenssens meegedeeld dat de Vlaai
Waterzuiveringsmaatschappij samen met de technis Itti
diensten van de stad een inventaris heeft opgemaakt |9t
het bestaande rioolstelsel in Dendermonde. jnd
I.3S
De volgende stadswijken zijn ringsinstallatie Hoogveld ir
reeds geheel of gedeeltelijk afvoeren in volle uitvoei
aangesloten op het kollekto-
rennet Dendermonde-cen- Deze koliektor wordt in ditèimt
trum, de Dammen, industrie- gesteld omstreeks 1 oktober 00(
terrein Hoogveld, Keur, De .koliektor Oudegem-it ffle
Kroon veld, Blauwe Steen, pels die de beide declgema n
Sint-Gillis-Centrum en Baas- ten zal saneren, wordt aan ime
rode Broekkant. steed eind september en
De kostprijs van het huidige uitvoering wordt voorzien
kollektorennet bedroeg 530 gin 1987.
miljoen en die van de zuive
ringsinstallaties 360 miljoen. De koliektor Mandektf ki
Momenteel zijn de werken aan straat, die de gemeente B Nil
de koliektor die de afvalwaters gCnhout zal aansluiten op
van Lebbeke naar de zuive- zuiveringsinstallatie, is w
zien op het invcstcringsp
van 1987,
hrd
Hl
It I
In I
De steltlopers van Merchtem. Ze zijn het hele land en zelfs
in het buitenland bekend. Een exportprodukt van Vlaan-
derens folklore bij uitstek. Maar, zo blijkt nu, er zijn
steltlopers en steltlopes zodat de vraag ryst of de echte
Merchtemse steltlopers nu eens willen opstaan.
Enkele weken geleden deden op ons artikel te horen van
leden van dc Steltlopers van Roger Daelemans, sekretaris
Merchtem, stichting Vander- van de Steltenlopers van
hasselt Dendermonde aan. In Merchtem. Zijn versie: «Wij
het gezelschap van de Ameri- zijn de oudste groep steltenlo-
kaan Joe Bowen. Het geheel pers in Merchtem. Opgericht
kaderde in een caritatieve ak- in 1945 en aktief als geen an-
tie. Dendermonde was in de der. Onze voorzitter is Jules
wolken, de steltlopers werden Van Hoeymissen, die er van
op het stadhuis ontvangen, bij de oprichting bij was. Alle
Toen vernamen we dat er in garantie dus op het label van
Merchtem drie groepen zijn: echtheid. En de Stichting Van-
de al genoemde groep, de Stel- derhasselt dan? Ook de heer
tenlopers van Merchtem en Vanderhasselt was bij de stich-
nog een groep in Peizegem een ters, net als de broer en de zus
gehucht van Merchtem, Van van Jules Van Hoeymissen.
het goede teveel dus. Tussen Die laatste twee zijn overigens
de Steltlopers van Merchtem nog steeds lid van de Steltenlo-
en de Stichting Vanderhasselt pes van Merchtem. Jan Van-
lijkt het evenwel niet te bote- derhasselt is dat ook altijd ge
ren. Dat kregen we als reaktie weest. Hij overleed in 1979 en
toen is in feite de miserie voor
goed begonnen. Sekretaris
Daelemans diept uit zijn ak-
tentas een lijvig dossier met
pers- en andere knipsels. Hij
vertelt het verhaal over de kle
dij, het gerechtelijk onder
zoek, de inbeslagname van
stelten en kledij en nog veel
meer. Hij heeft het ook over
de scheuring in 1985. Begin
van dat jaar werd door een
aantal leden gedaan aan een
bestuursverkiezing. Onder
meer op aandringen van de
weduwe van Jan Vanderhas
selt gebeurde dat ook. En wat
gebeurde er: Jules Van Hoey
missen werd herkozen als
voorzitter en Roger Daele
mans bleef sekretaris. Zij die
hadden aangedrongen op nieu
we verkiezingen, vielen uit dc
boot. Een splitsing bleef niet
uit ert zo werden de Steltenlo
pers van Merchtem Stichting
Vanderhasselt geboren. «Maar
de echte Steltenlopers van
Merchtem, dat zijn wij», zegt
Roger Daelemans die een
reeks adelbrieven voorlegt, en
een programma voor de ko
mende maanden om duizelig
van te worden Zaterdag 9 au
gustus is men in Tienen voor
een avondstoet, zondag 17 au
gustus worden de stelten uitge
pakt in Enschede in Neder
land, zaterdag 23 augustus is
men te Nieuwpoort, zaterdag
30 en zondag 31 augustus kan
men de steltenlopers terugvin
den in Frankrijk in de omge
ving van Rouen. In de loop
van september is men te gast
op de ambachtenmarkt in La
ken, de stoet in Cuigy en Bray
in Frankrijk, het folklorefeest
op dc Grote Markt te BRussel,
een braderie in Vorst bij Brus
sel, een stoet in Tourcoing in
Frankrijk en in de maand ok
tober is men aan het werk in
Leiden
oi
v£ty*i
ld
ftrll
De waterzuiveringsünstalli Isa
en het daarbij horende kolk
torennet te Ninove (kostp II -
217 miljoen) wordt operi
neel in oktober van dit jt za
De inwerkingtreding van
installatie en koliektoren
Aalst (kostprijs 687 milja 72;
wordt voorzien tegen
1987.
In het investeringsprogran ft#
voor 1988 is de rioolwatclïfNh
veringsinstallatie en het
lektorennet ingeschreven
Geraardsbergen (geraa
kostprijs 207 miljoen).
Bij volledige uitvoering val
programma zal het Deno
bekken in 1989 een werttfU
verbetering tonen.
Een bijkomende en uitdru)
lijke voorwaarde is echter
de erge verontreiniging val lig
zat
IC'Ï,.
ii »t-
Wallonië sterk verminderd Kldi
»y
gestopt wordt.
Minister Lenssens zal hierop v
verder onderhandelen met
Waals Gewest.
