Lokerse feesten: leed en vermaak
Lokeren kan feesten,
hoewel...
«Pishoekjes» verdwijnen uit
Stekense Stadionstraat
Waasland wandelt
in Hamme
De Voorpost - 8.8.1986 - 7
Tijdens de laatste vergadering van de Stekense gemeen
teraadsleden, stelde het kollege van burgemeester en
schepenen voor om een stuk grond van 155 m2 (sektie A
nr. 1290/W/deety te verkopen aan de aangelanden. Deze
mensen wonen in de Stadionstraat nr. 109 en wanneer ze
dit stuk grond van zowat 3,5 meter breedte kunnen kopen,
zullen ze er een oprit tot hun eigendom van kunnen
maken.
Schepen Koppen zag er geen graten in omdat «deze strook
niet hindert of géén enkele latere planning in de weg
staat». Bovendien wil de toekomstige eigenaar héél wat
meer geven dan de 170.000 fr. die werden geschat door de
administratie: de aanpaler biedt namelijk 240.000 fr. plus
de dossierkosten.
CVP-er Van Hoye informeerde hoe en wie de afsluiting
zou betalen, maar de schepen meende dat de eigenaars
zelf zullen zorgen voor een afsluiting. «Ze willen er
ondermeer een garage bouwen», aldus de schepen, en hij
voegde eraan toe: «Zo zullen de pishoekjes - want er zijn
enkele steunberen die gebruikt worden als WC door
cafébezoekers e.d. - achteraan in de Stadionstraat ver
dwijnen...». G.M.
By het lezen van bovenstaande titel zal de alerte geïnteresseerde vlug weten wat we
bedoelen met «leed en vermaak». Pessimisten zijn we gelukkig niet. Vooral als er te
feesten valt hoe moeiiyk dit soms ook met tal van feiten te rijmen valt. De Lokerse
feesten bestaan. Er is geen uitweg meer. Toch een impressie van dit onvolprezen
initiatief.
Vorige week hadden we het
zijdelings reeds over het aan
bod van festivals, wijkkermis-
sen, feesten en initiatieven al
lerhande. Ooit is er ergens een
voorbeeld geweest. Het zijn
vooral zenuwachtige knapen
geweest zonder een rooie
duit die iets wilden onder
nemen. Zo ontstonden de
Gentse feesten. En enkele ja
ren nadien, niet wetend waar
aan men begon, ook de Loker
se feesten.
Dit jaar, 1986, is men aan de
twaalfde editie toe. Het getal
op zichzelf zou kunnen doen
vermoeden dat men aan de
rand stond van de puberteit.
Niets is minder waar. Eerder
het omgekeerde.
Eigen gezicht
We laten als inleiding het
beiaardkoncert, de bazuinen
en de stratenloop even terzijde
hoewel dergelijke evenemen
ten ook tot de Lokerse feesten
behoren.
Het was omstreeks halfacht,
vorige zaterdag, dat «De Wie-
ne» de herkenningsmelodie
mocht inzetten. Toen was er
reeds heel wat volk op de Ou
de Vismijn. Herman Van
Moeseke, één van de eerste
initiatiefnemers, liet het niet
aan zijn hart komen. Melan
cholisch sprekend zag men op
zijn baardig gezicht dat hij te
vreden was dat de feesten kon
den beginnen. Vooral omdat
Lokeren een eigen gezicht
heeft. Men houdt het er be
scheiden en men schuwt er
zoveel als mogelijk het kom-
merciële. Deze optie is dit jaar
in elk geval geslaagd. Walmen
de geuren van hot-dogs en aan
verwanten zijn er niet. Intus
sen mochten we wel de beken
de paardeworsten proeven. De
«toerista» mag wel op rekening
van Jean-Marie geschreven
worden. Beleefd moeten we
blijven, want misschien zullen
we hem nodig hebben.
Afstand
Een voetbalwedstrijd is geluk
kig nog geen pop-koncert.
Echter, sedert enige jaren
wordt een soort journalistiek
ten tonele gevoerd die op een
geraffineerde en eigenzinnige
wijze de diverse optredens tot
in de kleinste details bespre
ken. Op die manier probeert
men een bepaald lezerspubliek
te lokken. Een weekblad kan
hieraan niet meedoen. Wij wa
gen ons dus ook niet aan een
grondige bespreking van de di
verse optredens. Zaterdag wa
ren er de «Juice of Bartley», de
«Electric Bluebirds» en de-
«Klezmorin». Wie er niet bij
was zal zeker wat gemist heb-
Lokeren. Erwin Huyghe, beter gekend als «De Wiene*
nocht de Lokerse Feesten openspelen met de herkennings-
une (polo)
ben. Evenzo wie zondag de de feministen grommen. Wi
gevolgen niet zag van de rava- zeggen «de pot op» en wendt i
ge. Enkel Dana Gillespie kon tot Dana Gillespie. Volgend»
eventjes het leed vergeten, week worden we braver
Zelfs zonder te zingen is zij
een «stuk». Dit gezegd zijnde
horen we reeds de gefrustreer- (Polo]
Lokeren. Paul Asteles van The Electric Bluebirds uit
Engeland zorgde zaterdag voor een goeie sfeer (polo)
Lokeren. De jiddische jazz-groep The Klezmorin uit de
Verenigde Staten was kollektief heel sterk (polo)
Lokeren. Ernst, gelach en sadismebij het jonge volk en in de late uurtjes op de
Lokerse Feesten (polo)
Lokeren. Zoals vorig jaar had de handboogschieting op de Oude Vismijn veel sukses
(polo)
Lokeren. De bus van troDicar heeft veel geheimen.
Des te entoesiaster zijn de medewerkers (polo)
Lokeren. Niettegenstaande het beperkt aantal deelnemers
ging het ludiek kriterium niet onopgemerkt voorbij (Polo)
Voorpostlezers, opgelet, dit is geen opwekkend verhaal!
Eerst was er het zenuwachtig gedoe van de foorkramers.
Een beetje naar links; een beetje naar rechts; lijntjes
trekken; de woonwagen op de juiste achterplaats en het
opkrikken van de paardjesmolen kon beginnen. Het is een
telkens weerkerend ritueel waarbij er meer gevloekt wordt
dan gestreeld. In deze beginfase is elke solidariteit zoek.
Maar wat wil je? Iedereen vecht voor zijn plaatske en voor
zijnen boterham en blijkbaar hoewel voor een buiten
staander onbegrijpelijk, betekenen enkele centimeters
honderdduizenden in de kassa.
Sedert vorige week vrijdag staan ze er. Misschien ondeu
gend gezegd zijn het «Wandelende Joden». Zij reizen van
dorp naar stad. Een grote plaats, een markt is hen nooit te
klein. Steeds in de schaduw van de kerktoren, 's Morgens
gewekt worden bij het devote, het sakrale, het klokkenge-
luid en nauwelijks uitgestorven komt de karrousel op
gang. Er is dc draaimolen van het verleden maar enkele
passen vanaf klinken alweer de scherpende geluiden van
de huidige technologie. Het is een zwalpende wals van
nostalgie naar toekomst. Geldbeugels moeten opengaan
of volgend jaar komt men hiet meer terug of... kost het
ietwat duurder om «de kans te wagen». Het draaiend spel
is er voor de kinderen. Het is er «kinds» en de papa's en de
mama's draaien mee. Het is vooral herkenbaar. Ooit
lonkte men er voor het eerst naar die frisse meid waarmee
men het leven wou delen. De «rupse» was het eerste
heimelijk kontakt. Ooit zag men er het spiegelbeeld van
de ideale minnaar. Alain Delon was ter plaatse en die
moest men hebben. Er was de kick van de eerste
aanraking, een vluchtige afspraak en dat eerste kusje in
ruil voor choco-ijsje waarvoor ze het wel wou doen. Jawel,
ik denk aan Boudewijn De Groot. Mijn gedachten, hier in
Lokeren, gaan ook naar diegenen die de stad vorm hebben
gegeven. Een stad, met veel frustraties, fier op zichzelf en
gekneld tussen Sint-Niklaas en Gent. Lokeren heeft
tentakels als een inktvis maar speelt allen op verdediging.
Lokeren kan feesten, hoewel..., het blijft een vraag of het
niet eerder - ook vandaag - een maskerade is, een scherm
waarachter lief en leed gedeeld worden. Tenslotte is er
nog de krisis. Fier voorheen: thans wild geslagen zonder
verweer; lager kan niet meer maar ja... het zijn Lokerse
Feesten (polo)
Reeds vorig jaar kwam Vakantiegenoegens Oost-Vlaande
ren provinciaal naar buiten met een provinciale wandeling
te Bazel in het arrondissement Sint-Niklaas. Deze ontmoe
ting kende een groots sukses.
Dit jaar nodigt Dendermonde al de Oostvlamingen uit op
de provinciale wandeling van Vakantiegenoegens.
Deze wandeling gaat door op
zondag 17 augustus te Hamme.
De deelnemers kunnen vrij
vertrekken tussen 14 en 15 uur
aan de sporthal te Hamme.
De wandelaars kunnen kiezen
tussen twee afstanden: 6 en 12
km. De wandeling gaat door
natuurgebied De Bunt. De
routes zullen bewegwijzerd
zijn, evenals de invalswegen
naar Hamme. Het parcours is
ook geschikt voor kinderwa
gens.
De wandelaars kunnen op de
ruime parking van het sport-
komplex hun wagen kwijt. De
deelname is volledig gratis. Er
is animatie voorzien.
Dit initiatief wordt gesteund
door BAC, DW, Ultra Mon-
tes, Groep C en Het Volk.
Deze Buntwandeling is één
van de 125 in «Vlaanderens
Groot Wandelboek» beschre
ven voettochten. We vinden er
het trajekt in terug onder de
noemer Keullerwandelpad.
Dit pad is genoemd naar de
vertegenwoordiger van de
Touring Club die Hamme ge
liefd maakte bij watersportlief-
hebbers en De Bunt opnieuw
Lokeren. Super Diamond de Dakar trad zowel maandag- heeft doen waarderen als re-
als dinsdagavond op (polo) kreaüegeb.ed. Het grootste
deel van deze wandeling loopt
precies door De Bunt, een
planlenzee, een oceaan van ge
bladerte waartussen het wate
zich ruisend een weg heeft ge
baand, kronkelend in een net
werk van grachten en beken
om tot rust te komen in adem
loos kalme vijvers.
Aan de samenvloeiing van
Schelde en Durme staat een
groots en sierlijk monument
dat de gedachte van Filip De
Pillecyn en zijn «Mensen ach
ter de Dijk» levend houdt. De
ze schrijver vond rust en in-
spratie in dit prachtige natuur-
dekor.
Ook de wandelaar zal aan den
lijve de verkwikkende invloed
van dit autentieke landschap
mogen ondervinden.
Twee Wase Vakantiegenoe
gens-werkgroepen nemen deel
aan deze provinciale wandel
dag: Vakantiegenoegens Ste-
kene vertrekt op de Markt op
13.30 u. Informatie: Aster
Hofman, tel.: 03/779.77.86.
Vakantiegenoegens Melsele
vertrekt om 13 uur aan het
Gemeentehuis. Informatie:
Roland Van Kemzeke, tel.: 03/
775.39.13.
Lokeren. Ook de Nederlandse groep The Crew trad op.
Opvallend was ongetwijfeld de mimiek van gitarist Jan De
Bruyn (polo)
I Lokeren. Op een noodpodium en met beperkte geluids-
I middelen trad Dana Gillespie toch nog op. Haar stem, een
I muzikale orkaan van de zacht aardige soort, kon het
Ivoorbije even doen vergeten en bracht de stemming op
mzenith (polo)
