Lokerse leesten:
einde goed, alles goed?
In de marge van
de Lokerse
feesten
De Voorpost - 22.8.1986 - 7
Lokeren. De Lokerse VAKA groep zorgde tijdens de stillemomenten voor enige
animatie op de Oude Vismijn (polo)
Rousseau, Firmin Timmer
mans, Erik Melaerts, Ivan
Desouter en Paul Poelmans.
Mensen van bij ons dus en
reeds bij de eerste noten
swingde het de pan uit. Stilzit
ten is bij hun muziek onmoge
lijk. Zij brengen bekende hits,
zowel oude als recente en dan
nog weergaloos tot en met af.
Als «speciale gasten» traden
achtereenvolgens op Bea Van
Der Maet (wat een métier
heeft die bijgekregen), Kurt
Van Eeghem (hoe zotter hoe
beter), Walter Grootaerts (de
Oude Vismijn kreunde van het
enthousiasme), Bart Peeters
(de grootste- springvogel) en
bluesman Roland (wat verou
derd maar nog steeds met klas
se). Wat tijdens hun optreden,
zowel solo als bij aardige duet-
j.es, allemaal te beleven viel is
in feite onbeschrijfelijk. We
doen of kunnen het dus niet.
Gemakkelijke oplossing zal u
zeggen. Als de L.S.P.-band in
de omgeving is, ga er dan ge-
Lokeren. De Lokerse feesten behoorden reeds tot het
verleden toen enkele jongeren op een terras in de onmid
dellijke omgeving een kaartje gingen leggen. De lange tong
nemen we er sympatlek bij (polo)
werd wat van het oude over
bleef afgebroken en een po
dium opgetrokken. Een huza
renstukje dat zich donderdag
zou herhalen: opnieuw afbraak
en opnieuw bouw, ditmaal het
podium van Torhout. Het be
tekende ook een verhuis van
tientallen spots, geluidsboxen,
stekkers, kabels en allerhande
kleine doch belangrijke attri
buten. De resultaten bewezen
de professionele aanpak van
de organisatoren en we kun
nen verzekeren dat er heel wat
zweet afgeveegd werd, tenmin
ste indien men er tijd voor
had. De duizenden die een
bezoek brachten aan de Oude
Vismijn en kwamen luisteren
naar de optredens hebben
hiervan weinig gemerkt. Te
meer een eresaluut voor allen.
Bijna rimpelloos
Zoals we vorige week reeds
schreven werd van de nood
een deugd gemaakt. Op de dag
van de windhoos traden op een
geïmproviseerd klein podium
nog The Crew en Dana Gilles
pie op. De neerslachtigheid
van enkele uren voordien was
vlug vergeten en vooral dank
zij Dana Gillespie steeg de
gae-ritme zo stilaan versleten
geraakt, zo ook voor vele an
deren die het vlug bekeken
hadden hoewel tientallen zich
al dansend verdrongen tegen
het hekken voor het podium.
Woensdag dan. Een program
ma voor het meer andere pu
bliek met als uitschieter de
Nederlandse formatie «The
Ramblers» die dit jaar hun 60-
jarig bestaan vieren. Muzikaal
zeker van wereldklasse en on
derhoudend. Het publiek ge
noot ervan toen plots alle lich
ten en ook het geluid uitviel.
Denkend aan de voorbije da
gen, zal men wel meermaals
gezegd hebben dat een onge
luk nooit alleen komt. Na
meer dan een half uur was het
euvel hersteld, het publiek was
gemoedelijk ter plaatse geble
ven en het programma werd
afgewerkt zonder opmerkelij
ke hoogten hoewel bij zonnige
nummers werd meegezongen.
Op de gezichten stond de te
vredenheid duidelijk te lezen.
Nadien naar huis? Vergeet het
maar! In café «De Oude Vis
mijn» was er een ambiance van
jewelste. Voor de okkasionele
D.J. lagen thuis nog een aantal
Lokeren. Waar is Gust? vroegen we ons vorige week af.
Komend van het Franse zuiden deed de ex-presentator een
opmerkelijke terugkeer, laverend voor en achter de coulis
sen. Of dit door iedereen werd gewaardeerd is een andere
zaak (polo)
streelt melancolisch met het
hart. Als je dan nog een stem
hebt, een présence op de scène
en een prima begeleider moet
de waardering er komen. Za
terdagavond mengde hij ritmi
sche meezingertjes met balla
des. Om optimaal gehoor te
vinden bij een week-end pu
bliek is dit geen gemakkelijke
opdracht. Hierin slaagde hij,
niettegenstaande een handvol
jongeren het hem dichtbij het
podium op een onbeschofte
wijze niet gunden. Johan Ver
minnen deed echter wat van
hem mocht verwacht worden
en dat is klasse zonder meer.
Tot slot kwam dan soul-zange-
res Ruby Turner. Zij is van
Jamaïcaanse oorsprong maar
verblijft in Engeland. Voor
aleer haar eigen weg te gaan
zong zij als back-up zangeres
voor o.m. UB 40, Culture
Club en Bryan Ferry. Met
krachtige termen werd zij aan
gekondigd als de nieuwe reve
latie op het vlak van de soul
muziek. Benevens een impo
sante postuur moet zij het
vooral van haar stem hebben.
Fors, dat wel maar in haar
genre o.i. niet zo indrukwek
kend. Sfeer was er bij haar
optreden maar spontaan is wat
anders. Een live-optreden
leert men niet in een studio.
Een tegenvaller? Helemaal
niet maar we hadden meer ver
wacht. Het publiek riep haar
terug en voor 6 (zes!) extra
nummertjes moesten wel en
kele duizenden meer gegeven
worden. Shame en zo krijg je
een slechte naam. Never back.
Never again.
Eindelijk waren we zondag,
een laatste aanwezigheid op de
Oude Vismijn. Twee formaties
stonden op het programma: de
«Big Band Sound Freddy Cou-
ché» van bij ons en «The Pasa
dena Roof Orchestra» uit En
geland, orkesten dus met wei
nig verschillen die ons rustig
met muzikaal hoogstaande
nummers de Lokerse feesten
rustig deden besluiten. Weinig
sfeer maar ook wij waren stil
aan, net als zovele anderen, de
ontbinding nabij. Tijd om te
bekomen en om in alle stilte
ons verslag neer te pennen.
Hier eindigt een lang verhaal
van een uitzonderlijk gebeuren
met ups en downs. Einde
goed, al goed? Jawel. Volgend
jaar zijn er opnieuw Lokerse
feesten. Editie dertien. Een
ongeluksjaar? Gust met of
zonder bloemen zal het ons
niet zeggen. Hoewel....
(Polo)
Lokeren. Blijkbaar met genoegen wordt door de echtge
noot met de voeten gespeeld». Voor de vele belangloze
medewerkers aan de Lokerse Feesten een bewijs dat de
geleverde inspanningen niet alleen in de kleren kruipen
(polo)
steer ten top.
Niets liet voorzien dat de
maandag ook nog wat narig
heid zou geven. De groep Cra-
ry, Hickman en Berline uit de
Verenigde Staten waren aan
hun laatste nummertje bezig of
een fors onweer overspoelde
de plaats van gebeuren. IJlings
vluchtte men onder de tent of
naar de dichtstbijgelegen café.
De lichtflitsen, het gedonder
en dc ncerhutsende regen wa
ren die maandagavond een
flauw afkooksel van de dag
voordien. Eenmaal de bui over
werd er op het podium op
nieuw gesjouwd. Het was toen
bijna middernacht en de groep
«Super Diamond de Dakar»
zou nog optreden. Veel heb
ben we er niet van genoten.
Wellicht waren we zelf uitge
blust of lag het misschien aan
de groep zelf die weinig varia
tie bracht.
Bovenvermelde formatie
kwam dinsdagavond terug met
hetzelfde programma doch
boeien was er voor ons ook
niet bij. Wellicht is hun reg-
blanco velletjes papier te
wachten om volgcpcnd 's mor
gens op de redaktie van De
Voorpost af te geven. Belofte
maakt schuld en het resultaat
hebt u vorige week kunnen
lezen.
Bea, Kurt, Walter en Roland
Het uitlopertje van de vorige
nacht heeft ons de donderdag
parten gespeeld. Het was een
menselijke reactie of beter een
lijfelijke tegenreactie. De kon-
ditie stond onder nul en over
het bioritme durven we niet
eens spreken. Woeste klanken
zinderden de huiskamer bin
nen Het hart zei ja, maar het
verstand bonkte neen. Voor
één keer hebben we voor dit
laatste gekozen. Met het week
end in zicht moesten we toch
fit zijn? We hebben het ons
niet beklaagd, althans niet vol
gens de kommentatoren. Vol
gens Mark Dc Grijze (een van
de stichters van dc Lokerse
feesten) waren er op de jeugd-
avond bij uitstek twee soorten
publiek: punkers en would-be
punkers en zij die naar het in
zwart geklede volkje kwamen
kijken. Voor de organisatoren
is het in vergelijking met vori
ge jaren ook wat tegeftgeval-
len. Nu ja, wie zijn wij om een
objektief oordeel uit te spre
ken temeer we zelf niet aanwe
zig waren.
Vrijdagavond zou dé top wor
den, dé Alpe d'Huez van de
Lokerse feesten. Het zachte
weer en de avondmarkt zullen
ongetwijfeld bijgedragen heb
ben tot de massa opkomst.
Muzikaal om nooit te vergeten
met daar bovenop een opper
beste ambiance. Veel volk was
er reeds bij het optreden van
«The Skyblasters». een groep
uit het Gentse, met een forse
bezetting. Zij brengen zoals de
hoger vermelde «Super Dia
mond de Dakar» ook reggae
maar zijn op geen enkel mo
ment vervelend en herhalen
zichzelf niet. En zeggen dat
deze formatie pas enkele
maanden geleden haar premiè
re had. Indien «The Skyblas
ters» zo verder evolueren en
het plankenenthousiasme vol
houden is een internationale
carrière zeker niet uitgesloten.
Ze bewijzen ook dat het roek-
gebeuren in Vlaanderen aan
een heropstanding toe is.
Nadien kwam «The Hank
Wangford Band». In het begin
van hun optreden was het wel
even wennen. Stilaan drong de
humor op de Country en Wes
tern muziek door. Waar Hank
Wangford die eigenlijk Sam
Hutt heet en gynaecoloog is de
inspiratie heeft gevonden om
origineel te zijn mag joost we
ten. Voor sommigen is hij mis
schien een «maffe» gast maar
samen met steelgitarist Bobby
Valentino en zangeres Cissy
Footwear brengen ze plezieri
ge muziek van hoogstaande
kwaliteit.
Na dit optreden kon de avond
al niet meer kapot. De massa
groeide nog aan, het pleintje
was te klein geworden, wie van
achteren naar voren wilde
schuiven moest weten dat dit
hetzelfde was om zonder para
plu te voet door de Rode Zee
te trekken. Het enige wat te
doen stond was ter plaatse
trappelen en wachten op «The
L.S.P.-Band en Special
Guests». Wat de muzikale
groep zelf betreft vermelden
we graag de namen van Jean
rust heen en schrijf ons uw
indrukken.
Rustig slot
Met enige moeite bekwamen
we van die uitzonderlijke vrij
dagavond. Het was ook niet
verwonderlijk dat we 's zater
dags niets anders dan vrolijke
gezichten zagen bij de organi
satoren. De kassa had nog
nooit zo gerinkeld. Verdiend
durven we schrijven en alle
narigheid van de voorbije da
gen was gedoemd om een boze
droom te blijven. De mede
werkers, t.t.z. de aanbrengers
van de vaten, de tappers en de
bestellers keken met enige be
zorgdheid uit wat het nog zou
worden. Moedig en met de
glimlach ging men door. Toch
bewonderenswaardig.
Het eerste optreden die zater
dagavond was deze van Patri
cia Beysens. We hebben haar
gemist. Niet opzettelijk maar
we kennen deze dame reeds
jaren van haar optredens in
Gent. Ondergetekende werkte
ook mee aan haar recital «lm
Schranke» samen met Steef
Verwee en Dirk Tytgadt in
1981 en we zagen haar vorig
jaar nog in de Lokerse Jazz
club als een volwassen en geta
lenteerde jazz-zangeres. Van
ons dus geen slecht woord hoe
wel we betwijfelen of haar op
treden ten volle tot haar recht
komt in een open ruimte en
voor een publiek dat niet zo
jazzvoelend is. In andere om
standigheden heeft u dit nog
tegoed.
Johan Verminnen dan. Sedert
enige jaren heeft deze nog
steeds onvolprezen zanger
voor het chanson en het luis
terlied gekozen. Het duurde
een tijdje vooraleer hij de pas
sende erkenning kreeg. Zater
dag waren ze er met duizenden
om naar hem te luisteren. Wat
een verschil met 1,5 jaar gele
den toen op de zondagavond
van karnaval in het Lokerse
Cultureel Centrum amper 65
(jawel!) mensen aanwezig wa
ren. Johan Verminnen zette
echter door en met Tars Loo-
tens (wat een muzikant!) gaat
hij zijn eigen weg zonder
schroom om zich te engageren.
Hij lust Moboetoe rauw en
over de sluiting van Michclin
te Zuun heeft hij ook wel zijn
gedacht. Johan Verminnen
schopt met het verstand en
Lokeren. Zo te zien is op het vlak van de werkkracht de
toekomst van de Lokerse Feesten verzekerd (polo)
Lokeren. Op de Oude Vismijn waren noch tong noch
garnaal te koop, doch wel een plaatselijke specialiteit:
paardeworst. Liefst 60 tot 70 kilogram per dag werd er
verkocht (polo)
De initiatiefnemers hebben dit jaar zo wat alles meegemaakt wat onvoorstelbaar was.
We vermelden hier twee uitersten: de eerste zondag leek het er even op dat men de
feesten mocht begraven terwijl later op de week, nml. de vrijdag, alle records van vorige
jaren werden gebroken. Niettegenstaande de forse klappen van de wind en de bijna
desartreuze gevolgen is het bilan al by al toch positief en de zekerheid dat er volgend jaar
opnieuw Lokerse feesten zullen zyn.
Wat op en rond het podium dé centrale plaats zowat
te zien was leest u uitgebreid elders in dit blad. In een paar
zinnen noteerden we zijdelings ook het volgende:
misschien tot vervelends toe hebben we alle terechte lof
toegezwaaid aan de organisatoren en de medewerkers.
Toch een aanmerking. Via een brochure, affiches en folders
werd de programmatic verspreid met bij elk optreden het
uur vermeld. Dat elke avond het begin wat later start is
misschien te begrijpen en dat het soms wel eens kan
uitlopen is ook begrijpelijk. Er zijn, bij normale omstandig
heden, wel grenzen. Dat een groep bijna 1,5 uur later
optreedt dan aangekondigd kan niet door de beugel.
Sommige jongeren bvb. die wat later mogen thuiskomen
zijn wat teleurgesteld. Anderzijds heeft het nachtlawaai
een extra negatieve reaktie bij Mn die voor feesten niet te
vinden zijn;
van de aangekondigde animatie op de Groentemarkt
was niet veel te merken. In het begin was het Sint-
Annakasteeltje van Vuile Mong aanwezig. Door een gebrek
aan een krachtige entertainer viel dit echter in het water
Het was futloos, het boeide de voorbijgangers niet, kortom
nihil. De mensen van de anti-racisten hielden het langer
vol. Fietsen tegen het racisme werd met moeite begrepen.
Een betere aanpak is hier wel op zijn plaats
op de Oude Vismijn zelf was er bij wijlen de animatie
van VAKA tegen de kernwapens. Origineel, dat wel maar
wat vreemd en weinig overtuigend;
ook op het pleintje was er de Tropicar. Ongetwijfeld een
goeie vondst en in de stille- momenten zeker een bezoek
waard. De plaats van het gebeuren stond iets te ver van het
publiek af en vanop het podium zelf werd te weinig
publiciteit gemaakt. Spijtig maar zeker te herhalen;
de Lokerse feesten ivorden gelukkig nog gekenmerkt
door een ongedwongen, gezellige sfeer. Hier geen lawaaie
rige publiciteit noch een kotsende geur van frieten, hot-
dogs, mosselen, hamburgers e.d. zoals op de Gentse
feesten. Bescheiden en passend in het kader waren wel
sardines, escargots en paardeworsten te verkrijgen. Vooral
dit laatste was zeer in trek en op sommige dagen vroegtijdig
uitverkocht. Kan dit volgend jaar opgelost worden?
ook met de bediening van de dranken liep het vlot, zij
het dat de zillenden soms wel wat geduld moesten hebben.
Aan de tappers zal het niet gelegen hebben doch wel aan de
opgehoopte aanwezigen in de zijbeuken. Met een bak vol
dranken kom je er niet zo gemakkelijk doorheen;
alle café's op de markt hadden voor een extra terrasje
gezorgd. Ook extra personeel was van dienst en de prijzen
aangepast. Het Volkshuis echter, centraal gelegen, viel op
door de leegte en de onverschilligheid. Is het kommercieel
alleen afgestemd op de 1-mei stoet, een staking, een
betoging
de foor- en marktkramers zijn tevreden. Ook de politie.
Wel een paar telefoontjes over nachtlawaai maar zeker
geen baldadigheden noch vechtpartijen;
wie er na zondag nog niet genoeg van had kon
maandag- en dinsdagavond wat nakaarten in de Toren
straat. Ierse folk- en zigeunermuziek omkaderden het
uitgeven van de laatste stuiver. Niet iedereen was gelukkig
met de prijs voor de paellaOok volgend jaar beter?
tenslotte was er de verschijning van Gust maar daar
over zwijgen we liever. Einde en over naar familie.
(Polo)
Na de hoopvolle openingsdag,
eek het er - zoals gezegd -
:ven op dat de Lokerse feesten
:en vroegtijdig einde zouden
kennen en dat er van een der-
ïende editie niets in huis zou
[omen. Immers, wat kan men
log doen zonder podium, zon-
ler licht- en geluidsinstallatie
:n dus zonder publiek. Daar-
egenover dienen de geteken
de kontrakten gerespekteerd
te worden en als men weet dat
lie samen meer dan 1 miljoen
jedragen. dan ligt de konklu-
sie voor de hand.
Podium
Welke ravage de wind in de
vooravond van die memorabe
le 3 augustus aanrichtte hoe
ven we hier in geuren en kleu
ren niet meer te vermelden
ri Niet alleen het dak van het
s stadion van SC Lokeren werd
totaal verwoest, niet alleen
vlogen vele dakpannen in het
wilde weg, niet alleen werden
forse bomen met bruut geweld
afgeknakt of met wortel en al
uit de grond gelicht maar ook
van het podium van de Loker
se feesten op de Oude Vismijn
bleef niet veel over. Zowel de
licht - als de geluidsinstallatie
viel te pletter. Wat noj* over
bleef kon alleen nog dienen
voor de schroothoop of bijna.
De verhuurder van het licht
en klankmateriaal zag het ook
niet meer zitten, laadde wat
nog overbleef op en zou alleen
nog terugkomen als er voor
een nieuw podium gezorgd
werd. De avond van vernieling
zelf kwam dan het eerste heug
lijke bericht: men mocht - te
gen betaling - en tot donderdag
het podium van Werchter ge
bruiken. In nog geen 12 uur
Lokeren. Als apoteose werden alle medewerkers van de
Lokerse Feesten op het podium verzameld. Voorzitter Luc
Floriers mocht voor de solidaire en moedige inspanningen
bloemen in ontvangst nemen (polo)
