De peripetieën
van Toon VanOverstraeten
in Walenland
B
Moorsel met bedevaartvaantje
voor H. Gudula
«II n'entrera jamais» - «Sortons les baionnettes!»
Sotor vzijn,52 bui,en-Indivi-gesteld 31166,1 voor gcweld ,e worden en wisteit
Van Grembergen, Geens en Caudron
te Aalst
Sint-Augustinusinstituut voetbalt
voor de missies
«Ronde van Vlaanderen» van M. Wathelet
2 - 19.12.1986 - De Voorpost
Toon Van Overstraeten, «francofoon» senator voor het arrondissement Nivelles,
gewezen strijder aan het Oostfront, vooraanstaande Volksunieman, gewezen hoofdre-
dakteur van «Wy», 12 jaar beheerder namens de VU by de BRT is een geval apart.
Zulks bleek alleszins duidelyk by zijn causerie in «De Bathyscaaf», Meuleschettestraat
op het «artistiek» praatcafé dat voor de gelegenheid eivol liep. Geen enkele van de
aanwezigen zal het zich trouwens beklaagd hebben ook al kwamen er achteraf wel
uiteenlopende visies aan bod. «Ik tracht u niet te overtuigen, ik wil u enkel myn
lotgevallen en visie meedelen» zegde Toon in een humoristische, spirituele en met heel
wat anekdotes gekruide monoloog waarbij iedereen aan zijn lippen hing.
Per ongeluk!
«Ik werd gewoon per ongeluk
tot senator verkozen», zegt
toon, de zoon van de erevoor
zitter van VTB-VAB. «Het lag
in niemands bedoeling, noch in
de mijne noch in die van de
VU dat ik zou senator worden.
Maar zoals alle partijen, we
gens het speciaal geval dat
Brabant dan toch is, diende de
VU ook in Nijvel een lijst in
kwestie van eventueel elders
via apparentering een zetel
veilig te stellen. Maar die ap
parentering of samenvoeging,
van stemmen die reeds velen
parten heeft gespeeld was me
gunstig gezind en ik werd sena
tor. Met amper 55 stemmen.
Wellicht van enkele Vlaamse
boeren uit de streek en van een
aantal kiezers die over hun
Waalse broeders ontevreden
waren. Ik ken slechts één van
mijn kiezers, een Frangaise.
Meer bepaald een Bretoense
waar ook een taal- en volks-
strijd wordt geleverd. Mijn
kiezers kunnen makkelijk in
één bus. Moest ik ze kennen,
ik kwam er eens mee naar
Aalst. Ze bezatten zou me nog
niet eens veel kosten...
Waarom ik op kop van de lyst
stond?
In die tijd moest men nog 300
handtekeningen verzamelen
opdat men in een bepaald ar
rondissement zich zou mogen
kandidaat stellen. In een
Franssprekend arrondissement
als «Nivelles» was dat voor de
VU geen makkie. Ik werd
door het partijbestuur aange
steld om die klus te klaren en
slaagde erin na heel wat moei
te en rondgerots. Of die 300
naamtekeningen nu allemaal
100% zuiver op de graat waren
is een andere kwestie.
Maar toen de lijst kon worden
ingediend zegde de VU dat ik
maar op de kop moest staan
vermits ik er toch veel had
voor gedaan.
Ik werd dus senator en als
verkozene in Wallonië stond ik
automatisch op de Franse taal
rol. Wanneer de namen in de
Senaat voor een of andere
stemming worden afgeroepen
volgt na «mijnheer de senator
Van Ooteghem» «monsieur is
sénatur van Overstraeten».
Een soortgelijk voorval was
reeds gebeurd met PW-dame
Aline Bernaerts doch niemand
verwachtte dat het noodlot een
tweede maal zou toeslaan.
Maar het gebeurde toch!
Die 13 oktober was voor de
VU geen beste dag. Te veel
verlies. Aan mijn mogelijke
verkiezing dacht ik dap ook
geen enkel, maar dan ook geen
enkel moment. Maar rond 3 u.
in de morgen kwam men me
zeggen dat ik senator was. Het
drong nog nauwelijks tot me
door. En verder wist ik dal
apparentering een raar beest is
en dat die berekeningen noga!
eens moeten herzien worden.
Met dan wel eens andere resul
taten. Het hangt vaak van een
paar stemmen af. Ik maakte
me er dan ook allerminst druk
om.
Toen ik echter bij 't krieken
van de morgen finaal in het
echtelijk bed belandde vroeg
ik aan m'n vrouw of ze wel wist
bij wie ze sliep. Wat haar een
boze oprisping ontlokte. Maar
als ik haar vertelde dat ze nu
eens bij een senator sliep, en
dan nog wel bij een francofone
keerde ze terug naar het land
der dromen. Met dergelijke
sotterijen was ze duidelijk niet
opgezet
Geen enkele affiche
In gans het arrondissement Ni
velles hing geen enkele VU-
affiche en geen enkele muur of
telefoonpaal was er met mijn
gezicht geteisterd. Toch haalde
de VU er 340 stemmen waar
van voor mij, als kopman, 55.
Maar als senator is men in
Vlaanderen ook lid van de
Vlaamse Raad. In Wallonië is
dat nog wat ingewikkelder.
Daar is men naast senator ook
nog lid van de Waalse Gewest
raad en van de Franse Ge
meenschapsraad. Tenminste
1 I
&'JDUl
Als eerste aktiviteit van de hernieuwde Heemkundige
Kring «De Faluintjes» werd de verspreiding van een uniek
bedevaartvaantje van de Heilige Gudula, «patrones van
Moorsel - bij Aalst*, mogelijk gemaakt, en dit naar
initiatief van Herwig Van Der Borght, bestuurslid.
Bedevaartvaantjes waren
reeds van in de 15de eeuw
gekend. Al vroegtijdig sche
nen de bedevaarders een voor
liefde te hebben gehad voor
kentekens die zij, bij de terug
keer naar hun dorp, op hoed of
kleedsel speldden. Voor de
vaantjes waren metalen her
kenningstekens in gebruik.
De alleroudste bedevaart
vaantjes waren hout- of koper
gravures. Als men in het mid
den van de 19de eeuw zijn
toevlucht nam tot andere pro
cédés, nl. tot de lithografie en
ook tot de fotogravure, was de
traditie al enigszins in verval.
Alleen de meest bekende be
devaartplaatsen hielden het
gebruik nog in eer.
Het belang dat men in het
laatste kwart van vorige eeuw,
uit iconografisch standpunt,
aan de oude bedevaartvaantjes
was gaan hechten, bracht met
een een heropbloei. Ondertus
sen waren de mooiste platen of
vernietigd of in handen van
verzamelaars geraakt, zodat
men zich verplicht zag incogra-
fies te laten vervaardigen van
oudere afdrukken ofwel er te
drukken naar nieuwe teke
ningen.
Een vaantje in een rechthoeki
ge driehoek in papier (of stof),
waarop een zinnebeeldige
voorstelling gedrukt is die be
trekking heeft op de plaatselij
ke verering van een heilige.
Dit driehoekig stuk papier
wordt langs zijn smalste zijde
aan een stokje vastgemaakt,
zodat het een vlaggetje, een
vaantje vormt. De voorstelling
is veelal een volks motief, in
harmonie met het vroegere
diep geloof van ons volk, dat in
zijn godsdienstige leven spon
taan en openhartig was, wars
van alle kunstzinnig gedoe.
Een bedevaartvaantje was van
oudsher de weerspiegeling van
het onwankelbaar vertrouwen
dat onze voorouders bezielde
als ze hun pelgrimstocht vol
brachten.
De laatste decennia is deze
uiting van volksgeloof wel
enigszins geëvolueerd. Van
daar ook dat de bedevaart
vaantjes tot voor enige tijd
sterk in verval zijn geraakt.
Qelukkiglijk is momenteel een
kentering waar te nemen en
heel wat mensen zoèken 'op
nieuw dit aloude volksgebruik
in eer te herstellen, zij het voor
een deel slechts uit nostalgi
sche overwegingen. Ook de
Kerk zet momenteel weer aan
tot volksdevotie.
De publikatie van het Moor-
selse vaantje, gegroeid onder
de stimulerende begeleiding
van Renaat Van Der Linden,
voorzitter van de Bond van
Oostvlaamse Volkskundigen,
valt samen met het verschijnen
van zijn boek «Bedevaart
vaantjes». In elk werk werd
een origineel exemplaar van
het Moorselse vaantje inge
bonden.
Eenzelfde bedevaartvaantje,
uitgevoerd op een andere pa
piersoort, zal voor de eerste
maal te koop aangeboden wor
den bij gelegenheid van de
jaarmis opgedragen ter ere van
de Heilige Gudula op de twee
de zondag van januari e.k. (11
januari 1987) van 11 tot 16 u.
in de Gudulakapel op het
Dorpsplein te Moorsel tegen de
prijs van 80 frank.
Na deze dag zal het vaantje
verder nog te koop zijn bij de
Drukkerij Van Keymeulen
(koster), recht tegenover de
ingang van de Gudulakapel.
Ook het in 1972 uitgegeven
boekje «Moorsel-onze-gemeen-
te» zal daar nog te verkrijgen
zijn tegen de prijs van 150
frank en dit zo lang de voor
raad strekt.
Het nieuwe vaantje werd ge
drukt bij Drukkerij Schepens
te Herdersem op een beperkte
oplage.
Het ontwerp is van kunstschil
der Jef D'Haese uit Erpe (de
randversiering met hopranken
van Joël Janssens uit Zotte-
gem) en stelt de heilige voor
met lantaarn in linkerhand en
links van haar de duivel het
licht in de lantaarn dovend
(waaruit de legende van de
«Duivelsput» langs de Gud-
straat te Herdersem). Rechts
van de heilige op de achter
grond een afbeelding van het
Kasteel van Ham, vermoede
lijke geboorteplaats van Gudu
la en gelegen langs de Dender
te Herdersem, en links op de
voorgrond de Gudulakapel
van Moorsel, bidplaats ter ha-
rer ere opgericht en van ouds
her bekend bedevaartsoord.
Bij deze gelegenheid zal ook
op diezelfde dag (11 januari
1987) een tentoonstelling be
treffende de persoon van de H.
Gudula opgezet worden. Heel
wat iconografisch materiaal zal
hier voor de eerste maal wor
den tentoongesteld in de Gu
dulakapel op het Dorpsplein te
Moorsel.
LH
als men er u niet buitengooit.
Naar Namur
Als lid van de Waalse Gewest
raad zou Toon Van Overstrae
ten zijn intrede doen in die
hoge vergadering te Namen.
Voor die gelegenheid kocht de
vrouw van de fancofone sena
tor een 35 m. lang lint. Af en
toe snijdt ze er één meter af en
dat is dan de stropdas voor
monsieur le sénateur Antoine
wilde inderdaad niet als ver
tegenwoordiger van Vlaande
ren in Wallonië aankomen «als
een boer» in de meest pejora
tieve betekenis van het woord.
Hij is immers geen rabiaat
anti-Waal al laat hij zich door
niemand, en zeker door geen
Waal op de tenen trappen of in
zijn zakken zitten. Maar met
heel wat Walen heeft hij zeer
goede relaties.
«Ik n'entrera jamais»
Uiteraard vreesde ik dat de
trip naar Namen een kale reis
zou worden. Er was inderdaad
heel wat heibel in verband met
mijn verkiezing in Wallonië en
gezegd werd openlijk dat ik
nooit in de Gewestraad zou
binnengeraken.
Maar de toestand veranderde
op spektakulaire wijze. PSC en
PRL haalden 52 stemmen of
de wiskundige - niet de politie
ke helft van de totaliteit der
raadsleden die er 104 telt. De
PS haalde 47 zetels en Ecolo 4.
En de 52e was voor Toon Van
Overstraeten. Ik kon ook 53e
worden als ik me aan de zijde
van PSC-PRL schaarde maar
dat was tegen de trend van de
viegerende nationale coalitie
in. Ik zou me dus bij PS en
Ecolo scharen en de twee blok
ken in evenwicht houden. Ten
minste als ik binnen mocht.
Mijn positie was interessant.
Ik zat «op de wip».
Zelfs eerste minister Martens
moest wachten om zijn natio
nale regering aan te kondigen
naar de afloop van wat er te
Namen te gebeuren stond.
Welkom of niet?
Geraak ik al dan niet binnen
was de vraag die me bezielde.
Zal men me verwelkomen of
gewoon buitengooien? De si
tuatie was echter zodanig dat
de PS en Ecolo me graag zagen
komen om hun blok evenwaar
dig met dat van PSC-PRL te
maken.
Aan het station
Ik trok mijn stoute schoenen
aan en spoorde naar Namen.
Aan het station echter massa's
volk de ganse «place d'armes»
vol, gaat men me lynchen?
vloog het door mijn hoofd.
Maar het was duidelijk niét het
geval. Men vroeg me dadelijk
als kersverse beleidsman mijn
steun. Er was inderdaad spra
ke van Namur niet langer als
hoofdstad van Wallonië te la
ten en deze verandering wilden
de aanwezige Waalse syndika-
listen dwarsbomen. Daarom
protesteerden ze en vroegen
mij steun. Die ik hen welgeval
lig in de taal van Molière (en
van Happart) toezegde.
In 't gebouw
Ik trok het gebouw binnen
wachtend wat er zou gebeuren.
Eerst een perystyllum, een
soort voorportaal. Een jonge,
frisse dame die achteraf bleek
de sekretaresse van de
Gewestraad te zijn zegde
«Vous êtes le bienvenu». Ze
zegde waar ik kon gaan zitten,
wees me waar ik iets kon drin
ken en waar ik kon
wateren.
Aan mijn plaats op 't eerste
zicht niets speciaals. Wel was
het de plaats die dichtst bij de
uitgang was gelegen!
Ik voelde er me zowat de am
bassadeur van Vlaanderen en
had beste relaties met het per
soneel. Voor de PS was ik
uiterst welkom als een mogelij
ke bondgenoot ook al was op
rechtheid daar ver in te zoeken
en voor de anderen genoot ik
nogal wat sympathie als zijnde
de underdog, de man in de
zwakke positie die zich waagt
in het hol van de leeuw.
De ruimte was daar echter zo
benepen dat ik noodgedwon
gen kontakt had, al was het
maar fysiek kontakt met heel
wat Waalse raadsleden. Ook in
de zogeheten zeer smalle
«wandelgangen» waar men
zijn uiterste best moet doen
om een ongewenste te ontlo
pen. Ik botste zelfs op nie
mand minder dan minister No-
thomb die een zeer smal hand
je uitstak en zegde «II neige
dehors».
Waalse federalisten
Maar ik ontmoette er ook
Waalse federalisten en daar
mee was het vlug koek en ei.
Bij het ontstaan van de Volks
unie had de partij immers zeer
goede betrekkingen met fede
ralisten uit Wallonië. Geleide-
Aalst. Tqon Van Overstraeten ontpopte zich tot een schitterend causeur (a).
lijk aan deinden die sympa- «Hoe gooien we hem eruit?» vier stemmen meerderheid en
thieën echter wederzijds mt. Hamvraag bleef voor deze he- zou ik er heel wat vlugger
Ook een aantal PS-ers be- ren „Hoe gooien we hem er- kunnen uitvliegen,
groetten me eerder toeschiete- ujt?» Een lange reeks over on- Ik verwittigde terug de heer
1 6 0U™?£ ze debatten waaraan geen ein- Clerdent die ook hier als ou-
Terug naar Namur
Voor de tweede maal naar Na
men botste ik op een gepensio
neerd generaal van de lucht-
i.H-n van pep pui T cm- 013 uu" macht die me vroeg niet aan te
meeste leden van PSC en PRL de kwam. Rond 22u30 verlie- derdomsdeken in de voorzit- dringen. Wat ik dan ook ge-
aannamen was fatsoenlijk. ten de PS en Ecolo de zaal en terszetel voorlopig plaatsnam. zien de onmogelijkheid van
«fbSTereerf^S ve,roch,en heuelfde K herinnerde hem aan de ge- Sg
ook nieroy ae regel. De broer doen. Zo zou er geen meerder- vleugelde woorden van de Senator Toon Van Overstrae-
ahT «nen echten biSSï8 r2 hdd b^Ven" Dachten we- achttiende-eeuwse Fransman ten besluit dat het duidelijk is
wilde met mifaeenVn Voorachtl8hecidshalve gingen 'Mirabeau. Deze had immers dat de provincie Brabant moet
en naast mH m de railm6t lat6ü not6ren van zuUen wijken' Maar Clerdent vast dat mede door zijn inci-
senamr N?vin „if ieders naam zodat er achteraf was duidelijk zijn klassiekers dentrijke verkiezingen en wat
EenibleulSetalleen^d^ ?6cn dlsk??sie hieromtrent zou reeds vergeten. Nadat Clcr- er op volgde de geesten reeds
Wi een liberaal en dus bla^wis kun"en "Jze"- Een ogcabbk dent me driemaal na elkaar meer in die zin gaan denken en
maar vooral omdat m werd ook gedacht om met PS, gesommeerd had de zaal te verder dan het dubbel-man-
him wHdi vrawn hn» h!» f6?10 en lkze'f naar «la maison verlaten, riep Clerfayt dan daat, het automatisch zetelen
ragen ,aie de la culture» om er met ons 52 maar «Sortons les baionnettes» van Darlementsleden in cwest
stemknopjes marsjeerden ook als Waalse Gewestraad te en de oudste bode van de
steeds verder van mij weg-
- gaan zetelen doch finaal vond naat, een fors met galonsen
P6" bl6U g6: Spittaels dat niet goed. dekoraties behangen man
mii Lmi!. korter bij kreeg de opdracht me buiten te
mij geschoven want de ogen Bananenrepubliek zetten. Manu militari.
amera waren op mij Maar we hadden zonder de Bij het binnenkomen wassen
gericht en een beetje publici- waard gerekend want met hun dubbele deur eens reeds half
52, dus zonder meerderheid, gesloten geweest en was de
werd ik in mijn afwezigheid andere helft «gevuld» met mili-
uitgesloten zoals het zou kun- tairen zodat ik me tot een
nen in de eerste de beste Zuid- zacht drummen had moeten
amerikaanse bananenrepu- beperken. Liefst dan nog in de
bliek. Hoofdbewerkers van de- richting van een MP-cuse, een
ze beslissing waren Nothomb vrouwelijke MP
en Gol, de ministers van Bin-
dne journalisten maar nu zat nenlandse Zaken en van Justi-
er een hele meute Belgische tie die normaliter best geroe- Maar nu stond de poort wijd
maar ook buitenlandse pers- pen ajn om de wetten te doen °Pen
jongens. Plus mannen van ra- eerbiedigen. Statig schreed de chef-bode
dio en TV stations. Opeens Vergelijk die houding maar naar mc toe en. °P een halve
hoorde ik vragen «Oü est-ce cens met de langmoedigc ma- meter van «rij gekomen, sprak
qu'il est?» en ik dacht, mis- nier van doen waarmede José hij op zijn beurt gevleugelde
teit was ook voor Neven mee
genomen. Nu pakte hij er ge
won naast.
Oü est-ce qu'il est?
Wat men daar de perszaal
noemt is eerder een klein lo
kaal. Normaliter zitten daar
schien even ijdel, dat men naar Happart wordt bejegend,
mij vroeg. In werkelijkheid
vroeg men naar de man die de
bierflesjes moest ontstoppen de Franse Gemeen-
«le décapsuleur» want men ^hapsraad te Brussel
drinkt daar gewoon uit de fles. Zou zich in de Franse Ge-
woorden»,
hoord, hé»
«G'hebt het ge-
Waarna ik me dan
van parlementsleden in gewest
- en/of gemeenschapsraad geen
zin heeft en beter afgeschaft'
wordt.
In proces
Uiteraard laat Toon het hierbij
niet. Reeds tweemaal ver
klaarde een rechter zich in zijn
zaak onbevoegd. Momenteel is
hij in kassatie want wanneer
hij naar Straatsburg wil met
zijn geding moet eerst de na
tionale justitie volledig haar
woord hebben gezegd.
In Wallonië is meer protest
opgegaan over de manier
waarop ik werd uitgesloten
dan in Vlaanderen, zegt Van
Overstraeten, O.m. in La Li
bre Belgique en in Le Soir. In
Vlaanderen vond men mijn ge
val wel sympathiek maar daar
bleef het dan ook bij. In Zwit
serland, West-Duitsland of de
maar liet buitenleiden. Buiten States had ik reeds lang gelijk
zegde de man dan nog: «'k gekregen, zegt Toon, «maar in -
Heb u toch geen zeer ge- Straatsburg daar krijg ik alles-
daan?». zins gelijk». Maar daar draait
meenschapsraad waar ook de Ook deze manier van doen kan dc administratieve molen zo
Aglomeratieraad van Marseille Brusselaars present zijn het- u projekteren op de manier traag dat tegen dan de Dender
In het zaaltje voor de vergade- zelfde scenario ontrollen? waarop Happart wordt behan- r®8® volledig gezuiverd zal
ring zitten raadsleden, publiek Daar hadden PSC-PRL echter deld». LH
en persmensen allen op gelijke
hoogte en bij schorsingen, en
die zijn er legio, is het daar een
janboel van jewelste, Men
waant er zich allerminst in een
soort parlement doch eerder in
zoiets als de agglomeratieraad
van Marseille zou kunnen zijn.
Woelig
De vergadering ving eerder
woelig aan. Ik kreeg er een
praktische les in parlementair
métier en techniek en in proce
durekwesties. Ik onderging er
parlementaire welsprekend
heid zonder einde. En voelde
er me als de brave soldaat
Schweich. Men sprak wel over
mij maar het ging allemaal
over mijn hoofd heen. Zoals
men niet naar Schweich schoot
doch over hem heen.
Algemeen sekretaris van de Volksunie Paul Van Grembergen spreekt op vrijdag 19
december in zaal «De Koornbloem», Nieuwstraat Aalst te 20.15 u. op een biezondere
irrondissementsraad.
Bedoeling is meer kontakt te krijgen met de nieuwe partijtop en kennis te krijgen van
:nkele arrondissementele standpunten waarrond in de komende maanden zal worden
gewerkt.
Volksvertegenwoordiger Jan Caudron spreekt er over de aktie «Zuiver Water» wat betreft
het probleem van de bevuiling van de Dender.
Anderzijds zal senator André Geens de sociaal-ekonomische situatie van het arrondisse
ment Aalst uit de doeken doen. Met uiteraard een rondvraag over de tema's door de
sprekers behandeld.
Maidenspeech
Tot het moment dat ik zelf
|ÏM9«ia8ni?liddaH 0k,°' lidariteiK.8"oe.1 ,werd Slacht 8>nse partij duchtig mee-
houden waarvoor ik miin heste 1-9?6' 1.3,30 u": de sfecr was aan wn ,n,t,atief om d« Pa*« supporterde. Een degelijk uit-
Frans bovenhaalde Toen ik \C smJde.n In de af8eladen volle een stevig steuntje te geven, gekookt SAI-team vocht met
begon heerste er een doodse *®5stzaal van het SAI. Met de dynamiek van onze leeuwenmoed tegen een con-
stilte. 52 onder hen wilden me ^'Ct °nterecbt want Pater Ge studcntenc|lub «Nursaia» werd glomeraat van dokters, labo-
duidelijk.buitenjen nusschien missiewerk
stopte^n^k was zelf overmfin ccnrealistischevmaar aangrij- op touw gezét. Gedurende een was er gelegenheid tot het ver-
.lopi6'6, Kwasz'e» over mijn pende manier schetste de pater maand werd familie, school-
j PVIIUV lliaillVl 3'
gaan toespraak tevreden, kreeg ik ;e„ van
Kinshasa. Op match met pronostiekverkoop Tijdens de rust en na de match
fi|É1id tot het ver-
van zelfgebakken
krijgen
aDnlaus van 2 PS-rrc pn 4 "cc,u vu" z'Jn werk- Wc P^oneel en ziekenhuisperso- cakes.
Ecolo's vernamen dat hij zich vooral neel door de studenten gevoe- Zoals het in de lijn van het
Ik had inderdaad aezeed dat ik bek°!,™ertJv°°' <k misdadige lig gemaakt tot het verlenen hele initiatief lag, waren er na
me een indrineer voelde in icu8, ^cr wcrb be schrij- van een financiële steun. De de match enkel winnaars, want
deze vereaderine maar dat k nenc!e arm°cdcP'°blemaliek pronostiekverkoop was niet al- de partij eindigde op een gelij-
géwoon de wedelilke beschik dt h°»ding tijd gemakkelijk, toeh werd kc stand. 8
kingen uireirer Ge mooat me h«,Za?resJe '«g™» c™ b"i Misschien kan onze inbreng
■i°°!:,^!i.T.°°S.?.' V'fc" d' zaal werden kaar gehaald slechts een onooglijk stukje
voor hebt ge geen enkele wet- £6trï6n doo.r l6 bcs<;heiden Het sluitstuk was een unieke nood lenigen, toch wilden wc
teliike grond En «aua ma inslellin8 vandf P^r, daar hij voetbalmatch tussen Sint Au- door dit opzet «ons bewogen
gutule ne vous nlalt nas» k flJn Persoonl,Jke verwezenlij- gustinusinstituut en Onze Lie- zijn met de derde wereld» kon-
Ezfns geen reden Ik zk hiê S"86" mCCStal relativeerdc- T Vrouw kliniek die velen nog kreet gestalte geven.
imm»rc s/L Dczc missienamiddag kon dan lang zal heugen,
deren Hnnnart rit hïïl °°k n,6t alleen bij woorden De aftrap werd gegeven door
vroe^ me af waar heTalle- GcdrCVCn S°" °C Laet' diC °VCri86nS
maal zou eindigen. Maar mijn
lot stond vooraf reeds beschre
ven. Ik moest er gewoon uit.
52 en 52 is niet gelijk
Wc zaten daar in een patstel
ling. 52 tegen 52.
Toch is de ene 52 de andere
niet. Die waartoe de voorzitter
Volksvertegenwoordiger Jan laagste bod deed voor de offer; zoalsikop4novemberll.de
Caudron heeft een aantal he- te-aanvraag werd de bouwver- minister van Openbare Wer-
merkingen bij de «Ronde van gunning geweigerd officieel ken heb ondervraagd over
Vlaanderen» van M. Wathelet, omwille van «esthetische over- twee gelijkaardige inbreuken
voorzitter van de Waalse Ge- wegingen» maar in feite omdat bij openbare aanbestedingen
behoort weegt zwaarder door ^estregenn8' ,De !aatstc tlJd °P Waal* grondgebied geen Bij dc wedstrijdaanbesteding
ocnoon eegi zwaaraer aoor. |azen we nogal positieve reak- Vlaamse aannemers geduld voor de bouw van de viaduct
,ez® ,s cen met In" bes hierop in dc Vlaamse pers. worden! De toenmalige ge- over de EAU ROUGE werd
vloed, hij bepaald waarover en Jan Caudron wil het feest niet meenschapsminister voor het ontwerp van de Vlaamse
wanneer men gaat stemmen en bederven maar houdt er aan Ruimtelijke Ordening van het aannemer Moens uit Meise
hij kan manuevreren naar be- toch enige puntjes op de i's te Waals Gewest was een zekere door de jury verkozen (647
lieven. Het taktisch voordeel zetten. M. Wathelet. min.). De firma Van Roey uit
zit aan zijn kant. De oud-gou- «Het is namelijk dezelfde Wa- Dezelfde man die nu een posi- Rijkevorsel deed het gunstig-
verneur van Luxemburg en thelet, die hier, zo een positie- tieve indruk maakt bij dc ste bod voor de bouw van de
van Luik, Clerdent, was als ve indruk maakt, die zich nog Vlaamse pers wiens geheugen watertoren te Welkenraedt.
ouderdomsdeken de dienst- met zolang geleden katego- ik toch even wil opfrissen. Ook deze twee Vlaamse aan
doende voorzitter. Een zeer risch verzet heeft tegen de Zijn weigering de bouwver- nemers werden botweg ge-
korrekt man. Momenteel een Vlaamse aannemer De Nul gunning te verlenen druist fla- weerd in het kader van een eng
^°^I?5,n.staand.. lobby'st voor van Aalst bij dc bouw van Le grant in tegen de EG-mededin- en onwettig Waals protectio-
de TGV. En zijn twee vleugel- Pont Canal over het centrum- gingsrichtlijnen. nisme»
adjudanten waren... Nothomb kanaal te La Louvière Op 13 mei '86 heb ik daarover
en Go1- Niettegenstaande De Nul het in de Kamer geïnterpelleerd LH
