est in Sint-Anloniusdorp Herdersem
Bert Verbestel, ajuinboer, overleden
Figuur van het jaar:
ide zoekt nieuwe Miss Bette
CP4T«>,Lt V
Rijks»
Irager.l
ig van!
c eeral
iteren I
de
ht koc
al van"
:el alsl
ler dJ
is dJ
Een massa volk woonde de Sint-Antoniusviering bij (a)
Herdersem houdt de eigen Sint-Antoniustraditie in
laarlijlNiettegenstaande het barre winterweer werd de Sint-
'n}^"%iusviering, de eerste kermis van 1987, verleden zon-
°7tandag andermaal een sukses. Een Sint-Antoniusspel
nu niet in. Men plant zulks terug voor 1990 en wil er
'fjaarlijks evenement van maken. In 1990 valt het
en met de driehonderdste verjaardag van de
•Ise Mis. We zagen in de stoet inderdaad een wagen
t jaartal 1690 die alludeert op de pestepidemie van
waaruit de Moorselse Mis eigenlijk voortspruit.
mag
andidafHel met de Ijskegels"
rsfunktj Vlegcldorsers van Sint-
projekt van sche-
lul Stockman, werd het
lard van deze
itische stoet. "Men liet
de natuur haar werk
:h stak links en rechts
:d geïnspireerde hand
:gde Stockman.
:digend ook voor de
:rendc dorpsraad on-
irzitterschap van Louis
bijgestaan
:kpaarden Albert Pie-
Hubert De Neef is het
en M%| een nieuwe groep zich
je. De mannen van aan
de Kapel ten Beeldeken onder
leiding van voorzitter Piet
Rimbaut. Ook de Hardingwijk
stelde zich valabel op en de
Alfons De Cockstraat toonde
een landelijk café vol boere-
leut.
Van de Broederschap van
Sint-Antonius die zowat 200
leden telt zagen we de gilde-
meesters Robert Van der
Stockt, Emiel Lambrecht en
Robert Veldeman en uiteraard
ontbrak de Koninklijke Har
monie Concordia et Docilitas
traditiegetrouw niet op het ap
pel. Wegens de koude, de kans
dat "pistons" zouden vastvrie
zen en wellicht ook enige dorst
van het blazen werd de stoet
wel even halt toegeroepen
voor een "verfrissing" in zo
verre zulks als dusdanig mag
betiteld worden in Siberische
toestanden.
Jos Lambrecht als Sint-An-
tonius en Christel De Corte als
de H.Gudula stonden in voor
het religieus gedeelte van deze
stoet die eens te meer heel wat
belangstelling wekte.
Traditie in ere houden
Het stadsbestuur was zeer
degelijk vertegenwoordigd
met schepenen Anny De
Maght, Chris Borms, Juliaan
Vinck en uiteraard de lokale
schepen Paul Stockman. Ook
gemeenteraadsleden Danny
Denayer en Eddy Cockuyt wa
ren van de partij en leden van
het feestkomitee traden aan
onder leiding van Petrus De
Troch en/of Simon D'Hondt,
naar we hoorden valabele pre
tendenten naar het ondervoor
zitterschap. Frans Wauters had
zoals steeds gezorgd voor een
aantal etsen en Robert Van
der Stockt voor Sint-Antonius-
wijn van eigen fabrikatie.
Voor twee belangrijke afwezi
gen - burgemeester Raymond
Uyttersprot en Robert De
Pauw - had de dorpsraad een
"zegje". Waarna Jos Lam
brecht wees op het belang van
het instandhouden van de tra
ditie.
Bij de traditionele pensen-
worp vanuit de verdieping van
het oud-gemeentehuis - mo
menteel staat er wel "GeVeen-
tehuis" op - waagden grijpgra
ge handen hun kans om een
van de 411 prijzen in de wacht
te slepen. De zilveren pens,
goed voor 500 fr., belandde
net als vorig jaar trouwens, in
de handen van Steven De
Meyst, een elfjarige uit de
Baardegemse Jan Frans
Vonckstraat die schoolloopt in
de rijksbasisschool te Asse. De
gouden pens, goed voor 1.000
fr. was voor Robert Teirlinck
Vervolg op blz. 4
jnaval is weer in aantocht en dat betekent meteen dat
t Lede op zoek gaat naar een nieuwe Miss Bette.
verkiezing die elk jaar opnieuw veel belangstelling
}t en dan niet alleen vanwege het publiek, maar ook van
ge meisjes die maar al te graag willen pronken met
C ere-titel.
d Verbeke: derde keer, goeie keer
1985 richtte de voorzitter van de Leedse karnavalgroep
t Kouterbrassers» een oproep tot de vrouwelijke leden
de groep om zich kandidaat te willen stellen voor de
&s Bette verkiezing. Een oproep die niet op een koude
pn viel, want Ingrid Verbeke liet zich na enig pramen
'Ji inschrijven en ging in 1985 voor de eerste keer de stap
ir het onbekende tegemoet.
twerd vierde toen. Maar niet getreurd, in 1986 wilde ze
Ibeter doen. En dat was ook zo: ze schoof een plaatsje
jbter naar de top op. 1987 moet nu de hoogvlieger
pden. Al blijft het natuurlijk afwachten. Ingrid zelf
jft er veel goede moed op. «Ik heb minder last van de
Jtiwen» zo zegt ze. «Het wordt mijn allerlaatste deelna-
I Bij een eventueel verlies zet ik er definitief een punt
achter». Ondertussen kijkt ze belangstellend uit naar wat
er haar zaterdagavond 23 januari allemaal te wachten zal
staan en hoopt ze natuurlijk het allerbeste.
Ann De Swaef: nieuw in het vak
Anders is het voor Ann De Swaef die voor de eerste keer
deelneemt en voor wie het dus allemaal een beetje
afwachten is. De familie De Swaef geniet in Lede een
goede karnavalfaam. In tegenstelling tot in vele andere
gezinnen waar de ouders zich vierkant verzetten tegen een
deelname aan een miss-verkiezing, kon Anneke van bij de
aanvang rekenen op de morele steun van pa en ma. Vader
De Swaef, een gevreesd duivenmelker, is een karnavalist
in hart en nieren die zich ooit kandidaat stelde voor de
verkiezing van de bierprins. Broer en zus De Swaef
schopten het tot jeugdprinsen. Het bloed kruipt waar het
niet gaan kan.
An maakt deel uit van de Leedse karnavalgroep Fleus en
ofschoon niets aan haar verraadt dat ze op is van de
zenuwen, kan ze amper wachten tot zaterdagavond om
zich af te reageren. «Ik wil het zo goed mogelijk er vanaf
brengen» zegt ze-ons. Hoofdzaak is en blijft voor mij het
Ingrid Verbeke (a)
Lede. Ann De Swaef (a)
Dinsdag overleed de zeventiger Bert Verbestel, beter
gekend als «'t Katsjoeken» en nog beter als «Ajuinboer»,
na een ziekte die hem reeds een deel van zijn voet
ontrukte, te Aalst in het Sint-Elisabethziekenhuis. Waar
mede zijn gezin, zijn wijk De Hoge Vesten en heel
kamavalminnend Aalst een prominent figuur verliest. Hij
was immers overal present waar lol werd gemaakt en
verscheen ook op karnavaleske gebeurtenissen of folklo
ristische evenementen in deelgemeenten.
Als rasecht Oiljsteneir lag vooral «De Hoge Vesten» hem
nauw aan het hart. Tot vóór een paar jaar, zolang als zijn
gezondheid het toeliet, was hij de animator en duivel-
doet-al van de kermis op de Hoge Vesten, een kermis dan
toch totaal anders dan elders. Met als hoogtepunten de
plechtige opening met een eucharistieviering in openlucht,
de bougiekeskoers op maandagavond, uniek in haar genre
en het landelijk eetfestijn met «pellepetatten en bakha
ring» waarbij een groot gedeelte van de straat ingenomen
werd door lange tafels voor een Breugheliaans maal.
Bert Verbestel woonde in een van de echte buurtwijken
van Aalst, de Hoge Vesten. Hij betrok er een echt
gezellige woning, waar het uiteraard uitpuilde van de
karnavalherinneringen. En herinneringen had Bert bij de
vleet. Hij was de burgemeester van de Rechteroever, een
titel die hem ooit werd toegekend door een andere
karnavalist van het zuiverste water: Marcel De Bisschop.
Bert was de niet weg te denken individualist op het
Aalsters karnaval. Sedert ons land van de Duitse bezetter
werd bevrijd, was hij present op het feest van de zotskap
pen. Vlak na de tweede wereldoorlog was Bert met zijn
groep de Biesekes present in verschillende liefdadigheids
instellingen waar zij dan voor de leute en het plezier
zorgden. De eerste vereniging die kon rekenen op de
steun van Bert was de «Erkentelijkheid» een groep waarin
de weerstanders mevrouw Pieters, Pierre De Winter en
Gustaaf De Stobbeleir onder meer deel van uitmaakten.
Pierre De Winter was trouwens het grote idool van de
Ajuinboer, zowel als mens als als karnavalist stelde hij
Pierre tot zijn voorbeeld.
Wie het over Ajuinboer Bert Verbestel heeft, spreekt
onvermijdelijk over zijn ajuintjes, of beter zijn goudge
kleurde sjalotten die hij als geen ander aan de man weet te
brengen. Ook de houten eksemplaren zijn een teken van
de grote vakkennis van Bert.
De ajuintjes zijn Berts specialiteit. Keurig verguld en
voorzien van een rood-wit lintje, zodat je het als een
kleinood rond je hals kunt hangen. Bert met zijn «tetten-
toren» op het hoofd een tettentoren is de kroon die hij
zelf heeft ontworpen en veel weg heeft van een tiara maar
uitloopt in een spits was een echte karnavalist die in
eerste instantie hield van de zotte driedaagse en voor Aalst
steeds een waardig ambassadeur is geweest. Bert Verbes
tel was ook een karnavalist met een gouden en een groot
hart. Hij was steeds bereid zijn medemensen te steunen en
te helpen. Zelf mocht hij van de Orde der Ajuinprinsen de
eerste erkenning in ontvangst nemen. Hij werd laureaat
van de trofee die de meest verdienstelijke karnavalist eert.
Dat was voor Bert een unicum, in zijn stad erkend te
worden.
Sedert 1978, het jaar waarin de 50° stoet door Aalst trok,
draagt ook het Brusselse Manneke Pis zijn typisch kos
tuum. Van Koning Boudewijn kreeg Bert de gouden
medaille. Bert was zowat de «postkaart van de Aalsterse
Vastelauved».
In zijn Ajuinboerenkostumering was hij een unicum met
op het hoofd een (kartonnen) mini-belforttoren, een
uiterst kleurrijk kostuum en (gouden) ajuintjes bij de
vleet. Een kostuum waarmede hij ook prijkte op tal van
toeristische folders en zelfs in het buitenland gekend
geraakte. En waarin hij finaal, naar eigen wens, werd
opgebaard.
Zijn naam «'t Katsjoeken» haalde hij uit de herberg die hij
vele jaren uitbaatte aan de Hoge Vesten bij het stadsma-
gazijn «den hof» dat echter toen «La société anonyme
pour le commerce en l'industrie de caoutchouc» heette.
En die van «Ajuinboer» omdat hij, nadat verkopen van
kamavalprogramma's verboden werd, overschakelde naar
de verkoop van ajuintjes die hij verguldde en aan de man
bracht ten voordele van menslievende werken.
Albert Verbestel wordt a.s. zaterdag 24 januari begraven
na een afscheidsdienst in de Sint-Martinuskerk te 10 u.
Begroeting vanaf 9 u.
Ajuinboer Bert Verbestel op een karnavalzitting
(arch)
Sinds 1976 kiest de Persbond van de Denderstreek ieder jaar «de figuur van het jaar»
voorbehouden aan niet-politici.
Vorige «figuren» waren Fritz Courteaux, Jos Ghysens, Valère Foucquaert, Luc
Kiekens, Pol de Paepe, Jef De Loof, Bert Van Hoorick samen met Rein D'Haese,
Siegfried Van Nuffel, Michaël Ghys en Herman Blendeman.
Dit jaar werd het bij zijn vijfjarig bestaan het onafhankelijk socio-kultureel centrum vzw
Netwerk, gevestigd De Ridderstraat 28. Een erkenning die uiteraard geldt voor het hele,
momenteel zowat 40 koppen tellende team en voor de zowat 130 via permanente
opdracht steunende leden.
We spraken met het «triumvi- Willy Guido en Annie kennen wat sto"d voor
Centrum voor Samenlevemgs-
verbanden en in «'t Fabriek-
raat» bestaande uit dr. Willy elkaar reeds van in de kleuter-
Geldhof, leraar VTl Guido school. Willy Geldhof uitge- verbanden en in «trabr
Saey en mevrouw Geldhof-De zonderd die een geboren Kort- sken* aan de Burchtstraat.
Gendt Annie, gewezen leer- rijkzaan is doch vanaf de leef
kracht SMI, dat samen met tijd van drie jaar een «geto-
Hugo Klinck de Raad van Be- gen» Aalstenaar, zijn het ra-
stuur uitmaakt. Duidelijk ge- sechte Ajuinen. De beide he-
steld, hier geldt niet de minste ren trouwens gewezen studen-
personenkultus. De veremer- ten van het Aalsterse Jezuië-
king geldt het hele projekt en tencollege.
de totaliteit van de bemanning. Ze werkten reeds samen in de
Nood aan zaaiakkomodatie Wellekensstraat in het toen-
Toen ermee gestopt werd
kwam er een vacuum. Men zag
het dadelijk niet verder zitten
en speelde met de gedachte
zelf een soort kleinschalig kul-
tureel centrum op te richten op
pluralistische basis. Reizen
naar Duitsland en Nederland
waar samenwerkingsverban
den werden bestudeerd, voor
beelden als Limelight te Kort-
rijk en Vooruit te Gent en
nadere kennismaking met
«Netwerk Berlin» wezen hen
de weg. Men zou breken met
oubolligheid en zich afzetten
tegen bevoogding. En er was
vooral nood aan zaaiakkomo
datie. Een aantal mensen uit
het C.S.V. trok naar «De Gele
Limonade», andere naar «'t
Rond Vierkant» en toen in de
De Ridderstraat de vroegere
tapijtenfabriek en nog eerder
galerij De Keizer vrij kwam
kon Netwerk starten.
De mensen van Netwerk wil
den sociaal en kultureel aktief
Vervolg op blz A
deelnemen. Het winnen komt op de tweede plaats al is een
overwinning natuurlijk flink meegenomen.
An, die ook verdienstelijk is op het vlak van de muziek,
gaat dan ook met vertrouwen naar de verkiezing.
Nancy Van der Stuyft: een droom gaat in vervulling?
Maar zo ver zijn we nog lang niet meent Nancy die zich pas
definitief wil uitspreken wanneer de verkiezing achter de
rug is. De levenslustige Nancy is voor de derde maal
'kandidaat voor de titel van Miss Bette. In 1984 werd ze
derde en ilï 1985 schoof ze een plaatsje achteruit. De
omgekeerde wereld dus. In 1986 stelde ze haar kandida
tuur niet dat ze ziek was. Maar nü wil ze beslist naar de
top. Nancy beweert dat haar trouwste supporters veel
meer last van de zenuwen hebben dan zijzelf. En die
trouwe supporters zijn natuurlijk haar ouders. Nancy is lid
van de Leedse kamavalvereniging De Nachtuilen die met
hun sterke schouders achter hun kandidate zullen staan en
ze door dik en dun steunen. Ook in de moeilijke momen
ten die een verkiezing toch wel heeft. Nancy zelf is
bijzonder fier van deze goeie groep te kunnen en te mogen
deel uitmaken. Zij neemt aan de verkiezing deel omdat
haar allereerste bekommernis is een goede kamavaliste te
zijn.
Afwachten dan maar.
Ann Roelandt: in navolging van m(jn zus
Het is eigenlijk omdat mijn zus Rita in 1985 de eer genoot
de titel van Miss Bette te dragen dat ik mij kandidaat stel,
zo vertelt Ann Roelandt die hoopvol uitkijkt naar de
verkiezing. Wat graag zou ze het even goed doen als haar
zus en dat betekent noch min noch meer gekroond worden
tot Miss Bette.
Ook Ann is lid van de Kleine Kouterbrassers die meteen
de keuze moeten maken voor wie ze zullen supporteren.
Ann maakt zich daar evenwel geen zorgen om. «Ik reken
vooral op mijn eigen kunnen» zegt zij vol zelfvertrouwen.
En dat ze van aanpakken weet dat demonstreerde ze door
het ontwerpen en vervaardigen van eigen plaketten waar
op, hoe kan het ook anders, haar naam in sierlijke letters
staat geschreven.
DA
Lede. Nancy Van der Stuyft (a)
Lede. Ann Roelandt (a)
