Walter De Hop: Telkens ik met het Kindeke Jezus
naar de hemel ging,weende ik tranen met tuiten...
Bij
momenten echt beklemmend:
«Wacht tot het donker wordt»
Theater
Rhetorika Zele
speelt «Een
inspekteur voor U»
E25Z
ruC»:Je taterprataüe' te
De Voorpost - 20.3.1987 - 13
Ik was pas achttien, graaft Denderbellenaar Walter De Hop in zijn herinneringen, toen
de plaatselijke toneelkring St.-Jozef bij de produktie van «De derde dag», een passiespel
van Claude Spaak, iemand nodig had die een figurantenrolletje voor zijn rekening wilde
nemen. Jef De Rop, een oom van me en zeer aktief in de kring, kwam voor die klus bij
me aankloppen. De aanvaardde en meteen was ik middenin de amateurtoneelwereld
beland... Van dat eerste versohijnen op de planken herinner ik me eigenlik niet zo veel.
Ik zat daar gewoon braafjes op een stoel, met een boek in mijn handen.
Vijfentwintig jaar later is Walter De Rop - midderwijl 18 26 drieënveertig ninein en de rebellen» vond
geworden - flink wat intenser bij het wel en wee van de ondertussen tot Koninklijke k^va eeeeven zeer knaD
Rederijkerekamer »D« leerlingen» gepromoveerd. toneelkring St.Jozef, betrokken gegeven zeer knap.
Aan elke produktie van deze in zijn regio toonaangevende amateurtoneelkring verleent 111 de voorbije vijfentwintig
Lebbeke. Denderbellenaar Walter De Rop (foto G.
Breckx)
hij immers zijn medewerking.
We gingen met deze «zilve- vroeger ooit eens een po-
ren» Walter De Rop dan ook ging gewaagd, maar het is
praten. De kamer zit volop bij die ene gebleven. Hij
in de voorbereiding van de hield zioh verder wel bezig
tweede seizoensproduktie met o.a. de kaartenver-
«De nacht van de alliga- koop.
tors», een stuk waarin ook
Walter voor het voetlicht Dat enthousiasme voor het
versohijnt. toneel zat dus eigenlijk wel
wat in de familie gebakken.
Heb Je de belangstelling ik heb trouwens als op-
voor het amateurtoneel met groeiende knaap niet één
het bloed meegekregen? produktie van St.-Jozef ge-
«Nonkel» Jef De Rop heeft mist. Het was hier toen in
altijd op de planken ge- Denderbelle immers de ge
staan. Enige jaren geleden woonte dat de jeugd tegen
werd hij zelfs gevierd om betaling van 5 tot 10 fr., de
zijn vijftigjarig jubileum, generale repetitie bijwoon-
Vader van zijn kant heeft de. Van toen we zes of zeven
jaar heb je met heel wat
stuk waarin ik zelf niet op begint overigens al bij het
de planken stond, maar kiezen van het stuk. In de
waarin ik de laatste drie schoot van «De Iverlingen»
voorstellingen een zieke fï- gebeurt het zo, dat een aan-
gurant verving - en «Sas- tal mensen een stuk leest,
safras», in een regie van ze het rtan doorspelen naar
Raf Reymen. Ook «De ko- de regisseur toe en er rfan
over gepraat wordt. Niet
meteen voer de rolverdeling
wel te verstaan. We stellen
ons gewoon de vraag: kun
nen we dat suk als kring
aan? Is het opportuun het
op dit moment op te zetten
of kunnen we het beter nog
een paar jaartjes uitstellen?
In veel kringen, denk ik,
gaat het er wat die keuze
betreft, totaal anders aan
toe. En onderzoeken de «le
zers» in de eerste plaats of
het stuk geen rol bevat
waarin zij persoonlijk kun
nen schitteren. Dergelijke
houding moet op termijn
tot konflikten
«Ommekaar» op de thrillertoer
Het thrillergenre blijkt dit toneelseizoen een bijzon- voor de rol van het buur-
dere aantrekkingskracht uit te oefenen op de meisje Gloria viel de keuze
grootlebbeekse toneelgezelschappen. «De const- op de negenjarige Els Pau-
minnende Jonokheyt» zette er eind vorig Jaar een op wels. Voor een lang niet
de planken, .veertien dagen geleden liet toneelkring onbelangrijke rol een be-
«wij» «De Pop» thrillerig dansen en vorige vrijdag- roep doen op een onervaren
avond braoht Tonwlkrlng «Onunekaar,, «Wacht tot B1„ p;uw°8
het donker wordt» voor het voetlioht. De kous is haar ^stelde verwachtin-
eohter nog niet af, want ook de Iverlingenproduk- gen echter 100% ingelost,
tie «De nacht van de alligators» is gebouwd rondom En hoewel op bepaalde mo^
een thrillerplot. menten de hand van de re-
repeteren is het van 20 tot
23 u. gekoncentreerd wer
ken geblazen. Behalve tij
dens een korte break is er
geen sprake van stiekum
een pintje achterover te
slaan of een sigaretje te ro
ken. Het is zich dus inzet
ten van begin tot eind.
Vroeger daarentegen ging
het er losser, eigenlijk ama-
teuristischer aan toe. Wat
dan niet betekent dat de
mensen toen hun best niet
deden. Mocht dat het geval
geweest zijn, zou de St.-Jo
zef-kring het toen duidelijk
met minder publiek hebben
moeten stellen.
Ontstaat dan niet het ge
vaar dat die professionele
aanpak de pret gaat beder
ven?
Het plezier moet je m.i. in
het spelen zelf beleven.
Voor een ander soort ple
zier moet je maar na de
repetitie zorgen.
Let wel, dergelijke meer
professionele aanpak vergt
van de kant van elke be
trokkene meer inspannin
gen, is uiteraard ook ver
moeiender. Maar toch blijf
ik van oordeel dat je een
bepaald peil, hoe hoog of
Lebbeke. Walter De Rop (foto G. Breckx)
Huys tenslotte figureerden.
Techniek
kennlsge-
waren, nam grootmoeder regisseurs
ons mee naar die «kinder- maakt?
Wat de teohnisohe kant van voorstellingen». Behalve in den hesrinne was dnt st.nf
deze produktie betreft, zet- vanzelfsprekend wanneer Bruggen later ziin zoon
ten we allereerst graag de het naar de normen van die Herman Walter Boni elf
verdiensten van Piet De tijd niet mocht. Vandaar Sr£g! - en Nolï Ver
Ridder extra in de kijker, ook dat wij praktisoh alle Sijp <üe een «Suiker» nro
Voor deze thriller kompo- produkties bijwoonden, dü&erde waaraf ik eSte
neerde deze Lebbekenaar Voor kinderen van die leef- herinneringen heb be-
immers de muziek, een pri- tijd waren dat overigens waard J Verhelst en Tuur
zijn inbreng, niet alleen Je «prekende rol? R^men gekomen En in
omwille van de perfekte uit- Die vertolkte ik in «De man naclJt van d© ahiga-
voering, maar v£ral omdat van Cariot»ook al een pas- w»
hij zijn knappe muzikale siespel. Ik was toen, geloof met Marc Wülems-
excerpten gepast doceerde:
de ene keer volstonden een
paar onderstrepende noten,
op ander ogenblikken werd
er stevig tegenaan gegaan
Gewoon klasse.
Hoewel de belichting, ver
zorgt door Didier Bosman,
Rudy Robbrecht, Mare Van
bleek hun falen sleohts van
tijdelijke aard en onder
steunden ze verder foutloos
de handeling,
Op het dekor, steeds zeer
verzorgd in de Ommekaar-
produkties, viel ook dit
maal niets aan te merken.
Zorgden voor de bouw er
van: Petrus Van Stappen,
Lebbeke. Els Pauwels, amper negen, leverde een knappe prestatie als het buurmeisje Daniël Huys. Dirk De Rld-
Gloria «V» Hor Pro na Van I.lsmn
ik, twintig. Elke regisseur heeft zijn
Heb J. enig 1de. ven het «•*•-
eental .tokken waarin Je de ta' Wl8 ~hter op Jou
voorbije kwertoeuw opge- 888 Brote mdruk na?
treden bent? Ongetwijfeld Walter Boni.
In een dertigtal. Ik heb ze er «U mag immer, de verdien-
op nageteld Er zijn aeizoe- J8,r^;8888
nen geweest dat ik niet op 5» d1Lk^K;Tdfï18ïr~
Den Abbeel en Jan Van Der ?8 "bühne- verscheen, de Sk^wlTÏi ™l«lil
Meereoh, een tweetal keer Ie ÏSS
niet eynohroom verliep met dal?dfsl?8 dekor - uitvoering en ont-
de aktie op de soène, toch ?wee Proaukties aan de slag
bleek hun falen slecht, ven Bovendien, versoheen J ïï^nurecia
lk niet voor het voetlioht, met aeze «PPvecia-
dan was ik toch nog op een ti8 lk B88888!88 het peü
of andere wijze bij het ge- ""Lr0P 188,1 18 de periode
beuren betrokken: als de- ?°°rJBoni presteerde, naar
beneden halen. Niemand
korbouwer, als de man die
het doek haalde of de 881 me 88!;tlr «Bespreken
verantwoordelijke voor het »8™881' lk Joweer dat Wal-
lioht een handje toestak. te,r 888 B81188.1 ?8<ier8 88
Toen de kring nog over m™»8 ™18 op het toneel-
«De Iverlingen» zijn altijd
een sterke kring geweest.
Waar zijn naar jouw me
ning hiervan de oorzaken
te situeren?
O.a. het feit - ik heb het
reeds benadrukt - dat de
kring sinds het eind van de
Tweede Wereldoorlog
steeds een beroep heeft ge-
daan op beroepsregisseurs laag dat ook ligt, onmoge-
of wanneer deze niet ter be- lijk kan bereiken wanneer
schikking waren, geschool- je je niet 10O% inspant,
de mensen voor hun pro- Voor om het even welke
dukties aantrokken. produktie, in om het even
Beklemtoon Je het belang W8lk B®88 m08t »<»den
van de regie niet al te sterk. gewe
Je moet als regisseur toch Heeft Walter De Rop na die
ook over het spelerspoten- vijfentwintig jaar nog last
tieel beschikken? van plankenkoorts?
Vanzelfsprekend. Mist je Inderdaad. Elke keer weer,
kring dat potentieel, zal je bij elke voorstelling, net
er overigens niet in slagen voor het moment waarop ik
een beroeps lange tijd voor de eerste stap op de scène
je te laten werken. moet zetten, ben ik een brok
Een regisseur is a.h.w. een gespannenheid en zenu-
coach. Hij moet in de eerste wen. Met de jaren is die
plaats met mensen kunnen «koorts» eens ik die beslis-
omgaan. Een zeer belang- sende stap gezet heb. wel
rijk facet van zijn taak. afgenomen. Maar bij elke
Daarnaast moet hij ui ter- volgende voorstelling ma-
aard de stiel kennen en zijn nifesteert ze zich opnieuw,
vertolkers niet uitsluitend Ik ben trouwens van me-
hun lesje «volgens het ning dat wanneer die symp-
boekje» laten af dreunen, tomen je onbekend zijn, je
maar ze zodanig geestdrif- er niet «staat». Je bent dan
tig maken dat ze zich totaal niet in staat een goeie pres
in hun rol inleven. Tenslot- tatie te leveren,
te moet hij erin slagen de
kring een homogen pree- ?8 ji'°rg™" 888 816 J8
tetie te laten Seerzetten. d8lBraag zou «pelen?
Wat inhoudt dat de minder Neen. Daaraan heb ik nog
getalenteerde elementen &een moment gedacht. Ik
toch niet uit de toon vallen, speel gewoon de rol die me
toebedeeld wordt in funktie
In welke opzichten is het van het geheel. Wanneer de
amateurtoneel de voorbije regisseur oordeelt dat een
25 Jaar geevolueerd? of ander personage me niet
In tal van opzichten. Die ligt, zal je me niet op tafel
evolutie was trouwens een horen kloppen om toch die
noodzaak. O.a. een gevolg rol te pakken te krijgen,
van de massale versprei- Dat ligt niet in mijn aard.
ding van het medium televi-
sie en de verhoogde mobih- WaIU>r b
mUTt n»8888, <üe werk u -De M
makkelijker dan vroeger van d, elllgebir,.. Voor.
Geen makkelijke klus, een kracht. Bovendien bleken gisseur merkbaar was -
thriller op de planken zet- sommige akteurs over on- normaal eigenlijk, je kan
ten. Dergelijk genre vergt voldoende stemvolume en van een kind van negen dat
niet alleen van de vertol- artikulatievermogen te be- voor het eerst met toneel in
kers de totale inzet van hun schikken, zodat we een tijd- kontakt komt, niet de vlot-
mogelijkhedenmaar ver- lang zaten te twijfelen aan heid en de vanzelfsprekend-
eist meestal, meer dan dat de gave staat van ons ge- heid verwachten van een er
in ander genres het geval hoororgaan. varen toneelrat - toch
is, een feilloze teohnisohe Vanaf het tweede bedrijf bracht ze met een grote do-
aanpak. Vooral dan omdat ging iedereen op een flink sis lef, tekstvastheid en na-
het publiek, verwend ale wat h0„r akteren tuurlljkheld haar opdracht
h8tdoor 88 televi- werd tandje Mjgeeto- 888 B°ed eind. Ze ver-
elethrlller. die over zoveel k8n m waren we getuige ""ent felicitatie.,
meer mogelijkheden be- van een - over een paar echt Aan mannelijke kant zagen
^et de huiver beklemmende momenten we 6611 van begin tot bij z'n'
op het lijf te Jagen - denk heen - naar een klimaks eind uitstekende Dirk De
maar aan sommige olose toelopend eindtafereel R*dder (Mike aan het werk.
ups met bloedstollend ef- door regisseur Ma.ro De Vakwerk gewoon. Minder
*ekt onb0wust mlssohien Vlieger overigens knap «in beviel ons de vertolking van
dezelfde normen gaat han- j^jd» gezet r Hendrik De Leeuw. Hij arti-
teren voor een toneelthril- kuleerde onvoldoende en
lerproduktle. En dan min- Vertolking had op bepaalde momenten
der tevreden de zaal Voor de vertolking deed duidelijk last met de uit-
verlaat. Maro De Vlieger, aan vrou- spraak van z'n tweeklan-
Ontevreden waren wij vori- welijke kant, een beroep op ken. Francis Lissens' stem
ge vrijdag aan het eind van Hilde Van Mol (Suzy), ie- droeg in den beginne even-
de premièrevoorstelling mand die vroeger reeds be- eens onvoldoende ver, maar
van «Wacht tot het donker wees over ruime akteerka- hij herstelde zich en typeer-
wordt» geenszins. Regis- paoiteiten te beschikken, de al bij al zeer sterk de
seur Marc De Vlieger was Die ook in deze thriller rij- psychopaat Harry. Guy
er samen met zijn team im- kelijk etaleerde en plank- Pauwels nam de rol van
mers in geslaagd een ge- vast en doorvoeld haar per- Sam, Suzy's echtgenoot,
slaagde voorstelling af te sonage van de Jonge blinde voor zijn rekening en over
leveren. Geen 100% gave vrouw, gaaf op de planken tuigde daarbij volledig,
produktie, maar een zette. Louis Vermeulen en Daniël
boeiende en sfeerrijke voor
stelling, die bovendien ge
kenmerkt werd door een
paar knappe akteerpresta
ties. Een produktie die in
elk geval de moeite over
waard is om een luie zetel er
een avond lang onaange
roerd bij te laten.
der, Frans Van Lierop,
Louis Vermeulen, Leon
Van Praet, Rudy Leon, Di
dier Bosman, Louis Wese-
mael, Jan Van Der
Meersch, Rudy Robberecht,
Marcel Keppens, Jo Abbe-
loos, Lucien Dierickx, Ste-
faan Wesemael, Gilbert Til-
burgh, Leon Verhavert.
Marc De Vlieger en Piem
moesten immers met be
hulp van wieltjes de weer-
standen wee-e-edraaid wor- Bruggen, die echter
standen weggedraaid wor
den. Toen je dan bvb. zes
projektoren moest dimmen,
ook een meester was in zijn
tijd.
Verleenden verder hun me
dewerking: Piet De Ridder,
Cornel Leunis en Jo Abbe-
loos (geluid), Denis Maes,
Marleen Chalmet, Demoy
Stevens, Els Van Nieuwen-
huyse en Cornel Leunis (to
neelbenodigdheden)
Schoonheidsalon Rita en
Muriel Bosman (grime),
Guy Pauwels (publioiteit)
en Lena De Mol (tekst-
steun).
«Wacht tot het donker
wordt» wordt nog opge
voerd op vrijdag 20, zater
dag 21, zondag 22 en
maandag 23 maart, telkens
J/IUJUQIUID1I 1UVJOOI. mumioil, T_ J _e-
had je drie mensen nodig
om elk twee wieltjes te be- ^kt het theatfr
dienen trouwens mee geevolueerd
Kortom, stond lk niet op de 18 Ai8 n18' d8 2"»1 toen snel
planken, dnn bevond ik mij v8888d8,88d8 maatechap-
-• - rty pij. Wie naar mijn mening
toen geen beroep heeft ge
daan op een beroepsregis
seur of op iemand die in dat
vak geschoold was, is ter
plaatse blijven trappelen.
Die trend een beroep te
in de koulissen. Sinds 1667
maak ik ook deel uit van
het bestuur van «De Iver
lingen».
Naar welke rollen ging Je
voorkeur uit?Dat is moei.
Welke,°?k d°en op een beroepsregis-
mijn opdracht was, altijd seur heeft zioh sindsdien
heb ik ze met evenveel ge- sterker en sterker gemani-
noegen vennild. Het festeerd. Vind je het voor
spreekt vanzelf dat je er een kring werkelijk een
niet Jn slaagt elk personage noodzaak met een beroeps
100% naar het publiek toe
te brengen, maar ik heb
toch altijd geprobeerd er
het beste van te maken.
Welke rollen liggen Je naar
je eigen mening het best?
in zee te gaan?
Wil je op niveau blijven pre
senteren, acht ik het beslist
een noodhaak. Die mensen
hebben immers een totaal
andere visie op het toneel
dan een amateur. Een heel
—5 ***——- -Tk-.ii™ -I, uau oen aiuatouiïDcil 11 cm
te 19u30, in zaal Heidehof waarin 'k kan andere aanpak dus ook.
i-ren en -vind ik hnmvol ik K
langs de Heizij destraat te
Lebbeke. Wie houdt van een
avondje spanning, mag één
van deze voorstellingen
niet missen.
ren en -vind ik, hoewel ik
niet weet of dat in de zaal
ook zo overkomt - persona-
Een voorbeeld: ze zien je
tijdens een repetitie aan het
werk aan je personage, be-
iuciaoii ic» unci cocaiiio 111
Ik ben nl. geen uitbundig
lacher, maar ik hou daaren-
Pierre Van Rossem Ik ben nl. geen uitbundig stoPPen eT} beginnen dan
K samen met jou de vertol-
teren wel ven binnenpret- JZ
JBt'ulSr0vT,MnPNeSnsf ™8 re^888r 888 dat I8°'
mon me ete" Z. ^woon voorbiJ lat8n
Waaraan ik zeer goeie her-
inneringen bewaard heb is Beroeps zijn bovendien
de figuur van Gérante in dagdagelijks met toneel be-
«De Schelmenstreken van zig. Iemand die overdag
Scapin« en aan de dokters- zijn normale dagtaak moet
figuur uit «De ingebeelde volbrengen, heeft sowieso
zi©ke,). al minder de tijd zioh daar
in «En waar de sterre bleef mee bezig te houden. Waar-
stillestaan» heb ik zeer mee ik dan niets wil afdin-
graag de rol van Suskewit gen van de intenties van
vertolkt. Ik ben trouwens deze mensen,
nogal gevoelig van natuur Kortom, een beroepsregis-
en telkens ik bij de zes of seur werkt stimulerend,
zeven voorstellingen die we Daarom ook lijkt het me
van dit stuk van F. Timmer- bovendien niet verkeerd af
mans brachten, met het en toe een beroep te doen op
kindeke Jezus naar de he- een ander regisseur, want
mei ging, was het in de ze benaderen elk het gebeu-
kouhssen wenen met tuiten ren op de scène op een ande
geblazen. Dan liepen de tra- re manier. Het spreekt van-
nen zo van mijn wangen... zelf dat er tussen kring en
aanloop leek ons vrildaca- r ll r, j T 7,, vo°r8tellill?en die me regisseur een vertrouwens-
vond Al tA rnair nntiwr Lebbeke- Dr,e snoodaards beramen een plan. V.l.n.r. Hendrik De Leeuw, Dirk De als geheel zeer sterk bijble- relatie moet bestaan, dat ie
de aktie aan tempo en span- ^'^der en Francis Lissens. ven zijn «Andorra», in een samen aan de produktie
a*ue aan lempo en span regie van Walter Boni - werkt. De samenwerking
Naar een klimaks toe
«Wacht tot het donker
wordt» van de Amerikaanse
auteur Frederic Knott, ver
telt het wedervaren van een
jonge, blinde vrouw die in
haar kelderflat geterrori
seerd wordt door een
gangster die dringend naar
een psychiater toemoet en
door twee van zijn kompa
nen. Sterk was het eerste
bedrijf van het stuk niet te
noemen. Vanzelfsprekend
moeten in elk stuk de per
sonages en de situaties in
geleid worden, maar deze
gezelschappen kunnen bij- vrijd (20
wonen. En ook hogere ei- d^g 4(Z0u zondmr B (19
sen qjn gaan stellen (20
to vergelijking met een u j in het „Qudenhuls. te
kwarteeuw geleden wordt Denderbelle
er nu harder, intensiever
gewerkt. Wanneer we nu Pierre Van Rossem
Vóór een drietal jaren stierf de Engelse auteur John
Boynton Priestley. Essayist, romancier en toneelschrij
ver, was hij vooral begaan met sociaal-ethische vraag
stukken.
Hij waarschuwde voor een te ver doorgedreven mechani
sering, liep op 62-jarige leeftijd mee in een driedaag
se protestmars tegen kernwapens, weigerde zijn stukken
in Zuid-Afrika te laten opvoeren en droomde, vooral
van een betere wereld.
Zijn ideeèn verwerkte hij (1945) en de periode waarin
graag op een experimentele het verhaal zich afspeelt
manier in zijn stukken, en (1912).
vooral de tijds-dimensie Het motto waarvan Priest-
h an teerde hij op een oor- ley vertrekt is het bijbelse
spronkclijke wijze. Hij was woord «Ben ik mijn broe-
namelijk van oordeel dat ders hoeder?». Zijn wij ver
men a.h.w. 'vooruit in de antwoordelijk voor wat er
tijd' kon kijken. De zo opge- met anderen gebeurt? Het
dane kennis kon men dan stuk dat hij rond dit thema
gebruiken om zijn leven weeft is theater van hoog
materieel, maar vooral mo- niveau: tot op het laatste
reel aan te passen, te verbe- ogenblik blijft de toeschou-
te1"©1»- wer aan zijn stoel gekluis-
Tenminste... als men daar- terd om de ware toedracht
toe in staat was. te vernemen. En nog lang
Beide aspecten van de au- nadat het spel is afgelopen,
teur Priestley zijn enga- zullen Priestley's ideeën en
gement en de tijdsfilosofie vragen blijven nazin-
vinden we terug in zijn deren...
successtuk «An inspector Met dit stuk geregis-
calls» - 'Een inspecteur voor seerd door Roger Bolders
u'- neemt theater Rhetorika
Wat begint als een doorde- deel aan de Provinciale
weekse thriller (wie is Schiftingswedstrijd
schuldig aan de dood van Het decor een wintertuin
Eva Jones?) verandert in 1912 werd ontworpen
gaandeweg in een spannen- door Cyriel Van Gent, en de
de parabel over onze verant- muziek is geschreven en
woordelijkheid voor de an- uitgevoerd door Filip Rob-
deren, en over de vraag of berecht,
we wel leren uit onze erva- Opvoeringsdata: 21, 22, 27
riu&eu. en 28 maart om 20 u., zon-
Betekenisvol zijn in ieder dag 29 maart om 15 u.,
geval de tijd waarin het telkens in zaal De Kroon,
stuk werd geschreven Markt, Zele,
25 jaar op de planken
