«Killekillikil»: pretentieloos toneel
bij Const Ieveraers Kallo
«Dagboek van Anne Frank»
bij Kunst Veredelt
Verbittering
en ontreddering
van «Den Dopper»
levensecht teater
door Alex Wilequet
Muziekteater-produktie
«Islandsuite»
in Cultureel Centrum
te Lokeren
«Mijn ferme lady» bij Tijl
Sint-Niklaas
Dendermondse «Hosiers»
met nachtmerries
De Voorpost - 27.3.1987 - 11
Als akteur is Alex Wilequet
bij het grote publiek zeker
geen onbekende. Hij is im
mers verbonden aan het
dramatisch gezelschap van
de BRT en aldus kennen we
hem zeker nog als de bur
gemeester in «De Paradijs
vogels», Fons van 't Plein
tje» de politie-inspekteur
in de onlangs uitgezonden
reeks «De dwaling».
De laatste jaren heeft hij
zich gespecialiseerd in een
mans toneel. Honderden
voorstellingen heeft hij ge
geven van «Pater Da-
miaan», ten voordele van de
Damiaanaktie. Momenteel
reist hij in binnen- en bui
tenland met het stuk «Den
dopper».
Toneelvereniging Kunst
Veredelt, uit Kieldrecht
slaagde erin deze man te
strikken voor de regie van
«Het dagboek van Anne
Frank» naar het wereldbe
roemde boek «Het Achter
huis».
Ter voorbereiding van de
toneelvoorstellingen werd
een werkbezoek gebracht
aan Amsterdam en natuur
lijk ook aan het Anne
Frank-huis.
Het is een huis zoals vele
huizen in oud-Amsterdam.
Nochtans werd het wereld
beroemd na het publiceren
van de geschriften van An
ne Frank, zoals ze gevon
den werden door haar va
der, Otto Frank. Hij was de
enige overlevende van de
acht mensen die onderge
doken waren in «Het Ach
terhuis».
De jodenvervolging door de
Duitsers dreef de familie
Frank, het gezin Van Daan
en tandarts Dussel naar de
bovenste twee verdiepingen
en de zolder van het huis
aan de Prinsengracht
Hoe het leven in deze kleine
ruimte gedurende 25 lange
maanden was, heeft Anne
Frank op onnavolgbare wij
ze in haar dagboek be
schreven.
Dat dagboek had ze gekre
gen van haar vader voor
-haar dertiende verjaardag
op 12 juni 1942. Maandag 6
Juli 1942 moeten ze onder
duiken. Op 4 augustus
1944 valt de «Grüne Polizei»
het Achterhuis binnen. Alle
onderduikers worden gear
resteerd en naar koncentra-
tiekampen vervoerd.
Maar één der ontroerendste
geschriften ooit gepubli
ceerd ontsnapt bij toeval
aan de vernietiging: de
boodschap van hoop en ge
loof in de toekomst van een
jong meisje dat niet meer
verder mocht leven.
«Geloof me, als je anderhalf
jaar opgesloten zit, dan kan
je het op sommige dagen
eens te veel worden. Alle
Rechtvaardigheid of dank
baarheid ten spijt: gevoe
lens laten zich niet verdrin
gen. Fietsen, dansen, flui
ten, de wereld inkijken, me
jong voelen, weten dat ik
vrij ben, daar snak ik naar
en toch mag ik het niet
laten merken, want denk
eens aan, als we alle acht
ons gingen beklagen of on
tevreden gezicht zetten,
waar moet dat naar toe?»
(Anne in haar Dagboek, 24
december 1943).
Samen met Alex Wilequet
werkt Kunst Veredelt kei
hard aan een schitterende
produktie. Dekor, veelei
sende bandmontage, belich
ting, enz. worden tot in de
puntjes verzorgd door des
kundige handen.
De rolverdeling werd toe
vertrouwd aan een groep
die voor het pubhek het bes
te van zichzelf over heeft.
Indien u nog twijfelt, weet
dan zeker dat u tot in het
diepste van uw gemoed zult
beroerd worden door dit
unieke toneelwerk en dat
het een blijvende indruk zal
nalaten.
Mis deze gelegenheid te
Kieldrecht niet en kom kij
ken: zaterdag 28, zondag
29 maart, zondag 5 en
maandag 6 april te 20 uur
in de sporthal Kriekeputte,
Molenstraat te Kieldrecht.
Kaarten bij J. Thieleman,
Dorpsstraat 38 te Kiel
drecht, tel. 773.47.82.
Prijzen: 150 frank voor
minder-vahden, CJP-ers en
gepensioneerden 60-plus:
100 frank.
Kieldrecht. U ziet Alex Willequet aan het werk bij de voorbereidingen tot Het dagboek
van Anne Frank», in gezelschap van Florent De Wilde, Juul Van de Walle en Noëlla
Thieleman. Links achteraan Nicole De Caluwaert.
In oktober vorig jaar kwam Alex Wilequet in het Ant
werpse Teater Paljas met een nieuwe soloproduktie op de
scene: «Den Dopper» van Henri de Menthon. En het werd
door pers en pubhek schitterend onthaald. Op vrijdag 27
maart brengt hij deze produktie in het Dendermondse
Stadhuis om 20 uur. Op uitnodiging van het Frans
Masereelfonds.
Liederen, teksten en brieven van zeeheden: verwerkt in
één programma door Dree Peremans, Wannes Van de
Velde en Piet Se reu: dat is de uitbundig bejubelde «Island
suite», een muziekteater-produktie die op maandag 30
maart a.s. om 20 uur hve te beleven is in de Stadsfeestzaal
van het Kultureel Centrum aan het Kerkplein te Lokeren.
Toneel in Sint-Niklaas, Jean Grisar, Dries Cap en Willy De Greef in Mijn ferme Lady»
bij Tijl
Na de suksesrijke opvoeringen van «Sex? Nee
merci!» sluit toneelgroep «Tijl» van Sint-Niklaas op
zaterdag 4, zondag zaterdag 11 en maandag 13
april ek. zijn toneelseizoen af met het muzikale
blijspel «Mijn ferme lady» naar het gekende stuk
van G.B. Shaw 'Pygmalion' en met een knipoog
naar de musical 'My Fair Lady'. Een buitenbeentja
dus.
De 'orkestbak' wordt nog
eens opengegooid en onder
de kundige leiding van
Kris Soetens speelt een
tienkoppig ensemble (Fred
dy Verlaeckt schreef de ar
rangementen). In prachtige
kostume8 (1900) zullen
twintig medewerkers deze
«Mijn ferme lady» weten te
kleuren.
We schrijven anno 1910,
ergens in onze goede stede.
Professor Henry Higgens
maakt aantekeningen over
de dialekten die hij hoort.
Hij is vooral geïnteresseerd
in de 'ongelooflijk plat
vloerse' uitspraak van een
bloemenverkoopstertje,
Liesbeth Doohttle. Higgens
vertelt zijn vriend kolonel
Pikkering dat hij het bloe
menmeisje zou kunnen le
ren praten zoals het een da
me betaamt, zodat ze niet
langer bloemen op straat
moet verkopen, maar een
eigen winkel zou kunnen
beginnen.
Erg in z'n nopjes trekt Al
fred Doohttle, Liesbeths va
der, naar Higgens' huis,
waar hij met de nodige ach
terdocht wordt ontvangen.
De professor is echter ver
rukt over Alfreds «heto-
risch» talent en geeft hem
uiteindelijk toch wat geld.
Week na week en dag in,
dag uit zwoegt Liesbeth om
een perfekte uitspraak on
der de knie te krijgen. Ze
wordt voorbereid op haar
eerste pubheke optreden^
Daar ontmoet ze voor het
eerst Henry's moeder, me
vrouw Higgens.
Na een geslaagd feest op de
ambassade komen Hig
gens, Pikkering en Lies
beth thuis. De twee mannen
beginnen elkaar uitbundig
te feliciteren. Liesbeth voelt
zich diep beledigd en na een
ruzie met Higgens besluit
ze diens huis te verlaten.
Liesbeth neemt mevrouw
Higgens in vertrouwen en
vindt er ook de nodige
steun. Wanneer Henry
haar terugvindt wordt hij
woedend. Hij beseft dat hij
haar verloren heeft. Of toch
niet?.
Het hele verhaal werd naar
het Soete Waasland toe ge
haald en vanzelfsprekend
met de inmiddels bekende
Tijlstijl sappig gekruid.
In de rolverdeling o.a.
Dries Cap, Annemieke De
Greef, Jean Grisar, Lea De
Lannoye, Myriam Ver
laeckt, Willy De Greef,
Charles De Coninck, Nice
Deleu, Roland Van Gasse,
Gilbert Van Pouck.
Kaarten: 140 fr. (120 tr. cjp
en +3 pas en groepen)
Voorverkoop: stadsschouw
burg, tel. 03/776.35.75. Se-
kretariaat: Heistraat 228,
tel. 03/776.31.47.
W.D.G.
In het eerste deel van het
programma worden allerlei
traditionele zeemansliede
ren gebracht door verschil
lende medewerkers.
In het tweede deel wordt
dan de «Islandsuite» ver
tolkt. In de overgangen tus
sen de fragmenten worden
teksten en brieven van de
Usland vissers gesproken
door Kristien Dehollander.
Een hele schare Vlaamse
zangers en muzikanten van
volksmuziek staan borg
voor een uitstekende pro
duktie: Paul Bess (piano,
synthesier, klavecimbel,
harmonium), Kristien De
hollander (zang, viool), Al
fred Den Ouden (zang, gi
taar, diatonisch akkor-
deon), Frans leven (elektri
sche bas), Juan Masondo
(gitaar), Rita Mosselmans
(draailier), Paul Rans
(zang, luit), Wannes Van de
Velde (zang, gitaar, dulci
mer), Mini Van Dijck
(dwarsfluit) en Dirk Van
Esbroeck (zang, hobo,
gitaar).
Deze avond is een organisa
tie van het Cultureel Cen
trum Lokeren, in samen
werking met Kredietbank
Lokeren, C.M.B.V. Loke
ren, Vlaamse Volksbewe
ging, Davidsfonds, Dienst
Volksontwikkeling van het
Ministerie van de Vlaamse
Gemeenschap. Groepen van
minstens 20 personen ge
nieten een korting van
10%.
Alex Wilequet
Alex Wilequet was vanaf
het ontstaan van het Neder
lands Kamertoneel een van
de vaste (én bekroonde)
hoofdrol vertolkers. Sedert
1958 maakt hij deel uit van
de vaste kern B.R.T.-ak-
teurs, zodat hij vrij vaak in
populaire tv-series te zien
was, zoals nu nog in «Het
Pleintje» als Fons Vanbra
bant.
De jongste jaren speelt hij
solotoneel: «Hélène en ik»,
«Driehoek», «Hamlet»,
«Bloot zonder t» en vooral
«Damiaan», waarmee hij
zowat alle parochiezaaltjes
van Vlaanderen moet aan
gedaan hebben.
Alex Wilequet reist nu rond
met «Den Dopper», een stuk
van de Fransman Henri de
Menthon, door Wilequet
«ontdekt», vertaald en in
het Antwerps bewerkt.
«Den Dopper»
Een wat oudere man wordt
werkloos en moet zich laten
inschrijven als stempelge-
rechtigde. Henri de Men
thon schreef hierover een
schrijnend en kafkaiaans
stuk, dat met veel sukses in
Parijs werd opgevoerd. In
een interview over het stuk
verklaarde de auteur:
«Wanneer je zo'n onder
werp aansnijdt, is het van
groot belang dat de toe
schouwer geboeid blijft kij
ken en luisteren. Ik heb ge
probeerd dit te bereiken
door mijn personage een
grote dosis tederheid, hu
mor en wreedheid mee te
geven. En hoewel het on
derwerp niet meteen ge
schikt is om mee te lachen,
denk ik dat het toneel de
meest geschikte plaats is
waar je al lachend de vinger
op de wonde kan leggen».
Wat Alex Wilequet van deze
man met zijn humor, woe
de, tederheid en ook wreed
heid maakt, is gewoon
grandioos teater. Zijn ge
vecht met de kafkaiaanse
bureaukratie van de stem-
pelkontrole leidt tot soms
irreële of surrealistische si
tuaties, waarin hij gekon-
fronteerd wordt met zijn
onzichtbare collega's-wach
tenden en met de enkel door
een luidpsrekerstem ver
tegenwoordigde overheid.
Vijf kwartier teater waar je
stil van wordt. Teater om
niet te missen!
Op vrijdag 27 maart om 20
u. in het stadhuis te Den-
dermonde. Leden van het
Frans Masereelfonds en
houders van een +3-pas be
talen slechts 50, anderen
betalen 100 fr. L.
Rederijkerskamer «Ro-
siers» besluit het toneelsei
zoen op 28 en 29 maart e.k.
met «Nachtmerries» in re
gie van Mare De Decker.
Om het publiek eens op een
ander genre te vergasten
viel voor de tweede produk
tie de keuze op een thriller,
nl. «Nachtuilen» van de
Aalsterse auteur Paul
Coppens.
In zes taferelen is men ge
tuige hoe de succesvolle au
teur, Gunter Wolfs, zich
ontdoet van zijn tweede
vrouw en zijn dienstmeisje
er toe aanzet zijn nog in
leven zijnde vrouw te ver
moorden.
Hij wordt echter in zijn
plannen gedwarsboomd
door de komst van een zeke
re Jacques Cuypers, die als
tuinman in dienst treedt.
Op het toneel ziet men Dan
ny De Bock, Erwin De De
cker, Jean Van Houte-
ghem, Luc Peersman, In-
grid De Decker, Els Van De
Wiele, Hilde Roels. Door de
technische ploeg bestaande
uit Willaert Willy, Van Den
Brande Roger, Neyrinck
Rudy wordt een smaakvol
interieur opgebouwd ter
wijl klank en belichting
wordt verzorgd door Mau-
rits De Letter.
Kaarten zijn verkrijgbaar
bij al de leden, alsmede in
zaal «Casino» St.-Jorisgilde
11, tel. 21.47.92 en tel. op
nrs. 052-21.11.67 en 052-
21.
1.80.
De opvoeringen, voorzien
op 28 en 29 maart 1987,
vangen aan te 19u45, in
zaal Casino, St.-Jorisgilde
11, Dendermonde.
Dendermonde. Alex Willequet in «den dopper»
Met de opvoeringen van «Killekillikil», een blijspel
van Chaerles Cordier in een vertaling van P. Soete-
wey, sluit toneelkring Const Ieveraers uit Kallo het
seizoen '86-'87.
Een stuk dat inhoudelijk niet zo heel veel om het lijf
heeft. Een eerder goedkoop verhaaltje met een zeer
doorzichtige opbouw en een aantal situaties die nog
moeilijk als geloofwaardig op de toeschouwer kun
nen afkomen. Toch een werkje dat voor een onbe
zorgde en plezante toneelavond kan zorgen maar
dan wel op voorwaarde dat het met voldoende
vaart, doorspekt met een behoorlijke hoeveelheid
visuele gags en met aandacht voor de juiste lance
ring van de pointes wordt gebracht. Juist omdat
aan al deze eisen van «Killekillekil» moet worden
voldaan blijft het geen gemakkelijke klus. We
hebben de indruk dat Const Ieveraers één en ander
zwaar heeft onderschat.
De ganse cast heeft zich on
getwijfeld de ziel uit het lijf
gespeeld om er het beste
van te maken. Het bleef ech
ter een beetje steken in een
soort van lach-grijs' dat bij
gebrek aan nuancering
(een ruzie was geen ruzie -
een droevig of ernstig spel
moment bleef te speels - een
panieksituatie bleef beperkt
tot een paar onzekere pas
sen) naar het einde toe nog
vervaagde.
We zagen Toni Van de Keer
in een goede typering van
mevrouw Victorine (het
Frans woog wel iets te
zwaar voor de zaal). Zij wist
haar personage in de hand
te houden en met knappe
zegging voldoende sterkte
De jaartjes hebben dit blij
spel geen goed gedaan. Te
meer omdat het boordevol
"herhalingen' steekt. De
toeschouwer krijgt bijna al
le gegevens minstens twee
keer ingelepeld. Een sterke
'schrappershand' had aan
het teveel aan tekst een bal
penvulling kwijt gekund.
Om een aanhoudend hoog
tempo te kunnen halen is
een prima tekstkennis een
noodzaak, dermate zelfs dat
aktie-missertjes kunnen
worden opgevangen. Re
gisseur Freddy Pouck werd
blijkbaar niet erg gesteund
door de muze van de
vindingrijkheid. Sommige
'plaatsingen' waren niet
erg logisch en/of te ge
zocht, (einde eerste bedrijf:
zeven akteurs keurig op
een rijtje - vooraan scène).
«Maskeer-posities' vielen te
noteren (de naar ons gevoel
minder gelukkige opstel
ling van het dekor werkte
dit in de hand). Gelukkig
dat het 'gebruik' van het
dialekt het geheel enige J
kleur kon meegeven, al was
het soms op een bijna bana- k
le manier en af en toe in
overacting.
Het is een moeilijke opgave
om het dekor voor «Killekil-
lekil» binnen de beschikba
re scène van de parochie
feestzaal volledig en naar
wens tot z'n recht te doen
komen. Met de beperkingen |H
die er nu eenmaal zijn werd
onvoldoende rekening ge-
houden om dit stuk, dat
snakt naar speelruimte, zo
optimaal mogelijk te die-
nen. We voegen er onmid
dellijk aan toe dat de tech- «H
nische ploeg (Leo Van
Bulok, Raymond Van
Raemdonck, Robert Smet,
Alex Willema, Omer en
Alex Burm, Frangoia Pre- |||flRj|||
sent, Georgea Thomaea en
Marleen Van Acker) ander- jH
maal een keurig, fris en
verzorgd geheel heeft neer- Toneel in Kallo. U herkent Marienka De Vriesere en Eric
gezet. Van Hal in het stuk «Killekillekil» (Iv)
aan de bazige, zeurige ma
dam "Vitrine' - met - het -
gouden - hart te geven. Ka
pitein Gaston Peeters werd
zeer fraai neergezet door
Hendrik Van Exaerde die
vooral in het derde bedrijf
met passende toon en mi
misch sterk bijzonder goed
op dreef bleek te zijn.
Hoewel we moeilijk in Ka-
miel Jansens de doorwin
terde scheepseigenaar kon
den herkennen leverde Eric
Van Oevelen een behoorlij
ke prestatie. Jammer dat bij
het aanspelen van de zaal
en binnen de lange (soms
overbodige) replieken de
tekst niet beter werd uitge
diept of met meer presence
werd gespeeld. Hilde Bo-
gaerta verdedigde voortref
felijk de rol van Annabelle.
Toch net iets te vlak om in
het kader van dit blijspel-
gegeven haar niet zo een
voudig te spelen type meer
glans te bezorgen. Grootva
der Fideel, de katjes - in -
het - donker - knippende ex-
kommandant, dronk sa
men met de keldergekoelde
wijn ook z'n tekst naar bin
nen. Toch wist Willy Vlee-
scbouwer zijn typetje uit
stekend te dienen.
Raymond Smet kreeg de
zeer dankbare partij van
Prosper, de scheepskok, te
verwerken. Een minder
verzorgde artikulatie liet de
verstaanbaarheid af en toe
in de kou staan. Het lance
ren van gags werd te zwak
getimed en naast het bij
momenten te sterk inge
drukte chargepedaal bleef
de prestatie zowat hangen
als een minder goed afge
werkt produkt.
Toneel in Kallo. Const Ieveraers voert Killekillekilop (Iv)
Marienka De Vrieaere zette,
denkelijk zoals haar door
de regie aangegeven, een
aanvaardbare Josefien op
de planken. Het weze daar
bij wel duidelijk dat de au
teur een heel ander type
van huishoudster heeft be
doeld. Patty Van de Merlen
tekende een fris, vrolijk en
pittig Jeanneke dat aan
echte gevoelsgeladenheid
een tikje te kort schoot.
Eric Van Hal ten 'slotte
speelde Rik, een net afge
studeerde ingenieur, op een
te overtrokken, al te naïe
ve, soms bijna kinderlijke
manier. Hij hield het schit
terend vol maar het was
niet de exakte typering.
Trouwens, Rik, Jeanneke
en Annabelle zijn in dit
stuk zowat de enigen die
geen 'toerke-te-lang' op de
molen hebben gezeten. Zij
zorgen voor de kontrasten,
de situatie-schetsen, de
steunpilaren waarop dit
blijspel is gebouwd.
Teksthulp werd in dank
aanvaard van Maria Soul-
liaert. De belichting was in
goede handen bij Georges
Thomaea. Voor de klank-
weergave tekende Kamiel
Waegemans (jammer van
de niet passende intro en
het overbodige en te lange
lichtgeknipper). Verant
woordelijk voor de kledij
was Josette Van Puyvelde.
We hadden liever wat meer
eenheid van stijl gezien en
een beetje meer variatie:
b.v.: de hoogdravende me
vrouw Victorine kreeg bin
nen verloop van dagen
maar één enkel toiletje aan
gemeten). Een pluim voor
de grime van Stephanie
Cross. Toch opletten, want
volgens de tekst moest
Jeanneke er bleekjes uit
zien terwijl ze stond te kleu
ren alsof ze net onder de
zon-der-armen was gestapt.
Toneelmeester was Robert
Smet.
We geloven niet dat Const
Ieveraerts met «Killekille
kil» een voor de kring ge
lukkige keuze heeft ge
maakt. Waren er te weinig
herhalingen? Waren er
minder of te weinig regie
duidingen? Wie zal het zeg
gen? Dit belet echter niet
dat het toch een genietbaar,
gewoon ontspannend en
zonder pretenties gebracht
toneelavondje is geworden.
Geen enkele toeschouwer
zal het zich hebben be
klaagd (denken we). Maar
met dezelfde moeite, met
hetzelfde talent, dezelfde
elan en dezelfde verenigde
krachten kan er, mits een
goede keuze, veel beter,
kwaliteits- en betekenisvol
ler Const-Ieveraers-waar-
dig theater worden ge
speeld.
«Killekillekil» is nog te zien
op vrijdag 27 en zaterdag
28 maart e.k. in de paro
chiezaal, Hoog Kallostraat
25 te Kallo. Aanvang 20 u.
Kaarten bij de leden of tel.
775.61.35 (volw. 120 fr.,
kind. 60 fr.).
