Grandioze rouwhuide aan burgemeester Uyttersprot Moorsel verloor zijn grootste zoon Zijn stoel stond ledig... Raymond, ten afscheid 2 - 3.4.1987 - De Voorpost Aalst. Bloemen in de gietende regen op de Grote Markt (a) De rouwhuide aan de teraardebestelde burgemeester Raymond Uyttersprot in de raadzaal groeide uit tot een indrukwekkend gebeuren. Op uitzondering van de nog door ziekte weerhouden schepen Robert De Pauw was de gemeenteraad voltallig aanwezig. Slechts één lege stoel middenin vooraan. Die van de burgemeester. Pal ervoor de rouwende weduwe Suzanne Moortgat. Ook de OCMW- raadsleden en -ambtenaren waren present. hadden ze toch ook heel wat raakvlakken. Vriend zijn ze echter steeds ge bleven. Frans Vanvolsem (pers- bond): Voor persmensen bevoor rechte getuigen van het po litieke leven, was de afge storvene een gemoedelijk en vriendelijk informant. Een eventueel misverstand tussen beide wist hij mak kelijk te relativeren en van de beruchte liefde-haat- verhouding bestuur-pers was bij hem geen sprake. Bij een dreigend konflikt was hij de bruggenbouwer. De persbond kende hem bij het jaareinde de pers prijs toe omdat hij in harde omstandigheden blijk heeft gegeven van standvas tigheid en zijn volle verant woordelijkheid bleef opnemen. Herman Goossens (CVP): Dank voor medeleven De fraktieleider dankte alle sprekers voor hun reëel medeleven. Momenten van bezinning als nu roepen bij elk van ons vragen op: waaraan en waarmee zijn wij bezig? Zij houden tege lijk een uitdrukkelijke uit nodiging in niet om de ei gen politieke standpunten weg te moffelen of af te zwakken, wel om de uit drukking ervan te relative ren, oni te voorkomen vooral dat ze uitgroeien tot obsessies, die in ons eigen leven de lach doen be sterven en die onze relaties met familie, vrienden en tegenstrevers ontmense lijken. Daarin, in het bewaren en beleven van die menselijk heid, was onze burgemees ter een toonbeeld voor ons allen. Ik mag daarbij refe reren naar de hoffelijkheid en de redelijkheid waar mee hij vriend, maar ook tegenstrever benaderde, zowel bij de verdediging van zijn visie als bij de konfrontatie met de hunne. Naar het geduld, de zacht heid en de bestendige be reidheid tot helpen, die al- A. De Maght: een man voor alle getijden Op 22 maart 1987 overleed in het Academisch Zieken huis te Gent en na een tijd ziek te zijn geweest, onze Burgemeester Raymond Uyttersprot. Raymond Uyttersprot werd geboren te Moorsel op 12 november 1935 en was gehuwd met Mevrouw Suzanne Moort gat. Hij was burgemeester van Moorsel van 3 februari 1965 tot 31 december 1976, dag na dewelke Moorsel fusioneerde met acht ande re gemeenten om de nieu we stad Aalst te vormen. Op 1 januari 1977 werd hij gemeenteraadslid in Aalst en vanaf 14 februari 1983 bekleedde hij er het ambt van burgemeester tot op de dag van zijn overlijden. Van 31 maart 1968 maakte Raymond Uyttersprot deel uit van de provincieraad van Oost-Vlaanderen. Hij was titularis van beheers- mandaten in een aantal in tercommunale en regionale instellingen en verenigin gen. Als provincieraadslid zetelde hij in de raad van bestuur van de Interkom- munale Land van Aalst, in het direktiekomitée en de raad van bestuur van Inter- gem, waar hij tevens voor zitter was van het regionaal bestuurskomitée. Hij was lid van de Federatie voor Toerisme van Oost-Vlaan- deren. Bovendien vervulde hij een bestuursmandaat in de sociale bouwmaatschap pij «Ons Zonnig Huis». Namens de gemeenteraad was hij bestuurder in het T.M.V.B. (waterbedeling) en lid van de algemene ver gadering van de N.M.V.B. In de V.V.V. Faluintjes, waarvan hij de medestich ter was, zetelde hij in de raad van beheer. Zijn be roepsloopbaan startte in 1953 in het Bestuur der Posterijen, waarna hij be- stuurssecretaris werd in het Ministerie van Midden stand (1965) om in 1982 benoemd te worden tot eerste adviseur bij de Vlaamse Waterzuiverings maatschappij Samen waren ze jaren te rug met een aantal burge meesters op reis in de DDR. Vrienden die echter steeds in het tegengestelde kamp stonden. Beurtelings elk in meerderheid en op positie, elk op hun beurt eikaars beleid bekritise rend doch steeds vrienden blijvend. Hij was een goed burgemeester die de ge meenteraad kon leiden in sereniteit en jongeren steunde. «He was a good fellow». Jan Caudron (VU): Een be grijpend burgervader Door zijn vele werk pleeg de Raymond roofbouw op de eigen krachten. Van de vier burgemeesters die Caudron gekend heeft laat Raymond de meest mar kante indruk na. Met zijn heldere geest, zijn onvermoeibare werkkracht en vooral zijn menselijk doorzicht en fijngevoelig heid heeft onze burgerva der getracht er het beste van te maken. Als verdediger van de ge meentelijke kleinschalig heid schrikte hij er niet voor terug het hoogste ambt na te streven nadat de grote samenvoeging tegen wil en dank werd doorge voerd. Wanneer hem dat niet luk te en zijn fraktie in 1977 in de oppositie belandde, toonde Raymond zich een sportief verliezer. «Zes jaar is geen eeuwigheid en mijn tijd komt nog» dacht hij. En inderdaad, na zes jaar voortreffelijk de rol van oppositieleider te hebben gespeeld, mocht hij in 1983 fier de burgemeestersjerp omgorden. Vier jaar hebben wij hem gekend als een bekwaam, kordaat en toch begrijpend burgervader die wist wat hij wilde en de rechten van de minderheid eerbiedigde. Wanneer hij na een zware gemeenteraadszitting, die hij tot voor kort met zwier leidde, even verpoosde in de kroeg, kregen wij een ander mens te zien: een ontspannenjoviaal en vriendelijk man die kon re lativeren en ook nog over Waar nodig kon hij harde woorden spreken toch rela tiveren lag hem spontaan. Hij laat ons een boodschap over van diepmenselijk heid, verdraagzaamheid en eenvoud. Vooral kansar men en minderbedeelden lagen hem nauw aan het hart. Een man met een groot hart. Stadssekretaris Christiaan Willems: De afgestorvene kon op de hem eigen manier perso neelsleden motiveren en tot hoger rendement bren gen. Hij was permanent toegankelijk en in zijn eva luatie steeds korrekt maar toch menselijk. Voor het personeel was hij een goe de chef. Jos De Geyter (KP): Naast tegenstelling ook raak punten Namens de in de gemeen teraad niet meer (of nog niet) vertegenwoordigde kommunistische partij stel de Jos De Geyter dat hij zijn nieuwjaarsboodschap «Hoopvol uitzien naar de toekomst» persoonlijk niet meer mocht beleven. Hij zag in de afgestorvene een bekwaam en eerlijk be stuurder die Aalst als vol waardige stad naar de eeuwwisseling wilde lood sen. En alhoewel hun me ningen vaak diametraal tegenover elkaar stonden len mochten ervaren die zich met hun vragen of hun zorgen tot hem wenden. Naar zijn spontaan en diep oprecht medevoelen en medeleven met al wie in zijn kennissenkring of om geving gekonfronteerd werd met leed en vreugde zijn aangeslagenheid bij het overlijden van Etienne Bogaert, om de aandoe ning die Robert De Pauw trof, werkte ontroerend op ons in. Naar zijn eenvoud en onge kunsteldheid: de eerste burger van onze stad bleef de goedlachse man van Moorsel, die opgeslorpt door de vele verplichtingen van zijn ambt tot zijn eigen spijt te weinig tijd over hield voor zijn hobby, het werk in zijn groentenhof, voor kontakt met zijn men sen. uit Moorsel en de Fa luintjes, voor gezellige huiselijkheid in familie kring. Wij willen alleszins voortwerken in de zin van zijn testamentaire bood schap met, zoals hij zelf stelde, geloof in eigen kun nen, met doorzettingsver mogen, kreativiteit en posi tieve ingesteldheid. LH Aalst. Met de lijkwagen naar de parochiekerk van Moorsel (a) Kerk kon de massa niet verwerken Aalst. De doodskist werd door politieagenten gedragen, burgemeesterssjerp (a) Niet in het minst Moorsel, zijn bloedeigen Moorsel, nam deel in de rouw. Duidelijk bleek dadelijk dat men er wel goed had aan gedaan de mis te Aalst in «de grote kerk» te laten opdragen want de Sint-Martinuskerk van Moorsel kon de reusachtige toevloed niet slikken. Vele honderden stonden kwartieren lang buiten te wachten tot de absoute zou zijn gebeden en de ofTergang van start ging. Van aan de Koebrug werd een ben wat hij sinds 1961 kon stoet gevormd die vele honder- opbouwen kan U best het aan- den meter lang was onder drui- tal aanwezigen als maatstaf Op de kist de driekleurige lerige regen. Muziek op kop nemen. met de vlag die een opknap- Spreker noemde hem verder beurt kreeg en voor het eerst een «schoon» mens en een buitenkwam voor de voorzit- groot politicus. Een man die Op 27 januari 1987 zat hij op een bewonderenswaar dige manier zijn laatste raadszitting voor hier in de ze zaal. Waarnemend burgemees ter Anny De Maght stelde dat Raymond Üyttersprot een groot man was. Trouw aan zijn idealen en die het burgemeestersambt zijn volle waarde verleende. Edgard Hooghuys (SP): «He was a good fellow» Fraktieleider Edgard Hooghuys stelde dat de sle pende ziekte die de burge meester velde prioritair zou dienen te worden bestre den. Liever daaraan geld spenderen dan aan wapen- aanmaak. Met burgemeester Uytter sprot leefde Edgard Hoog huys in de beste termen. Oscar Redant (PW): Een moedig strijder De burgemeester was ver standelijk begaafd, sociaal voelend, een noest werker en een politiek leider. Dat legde hem geen windeie ren, vooral door zijn uitge breid dienstbetoon en zijn luister- en hulpbereidheid. Te Moorsel in een andere partij groeide de verstand houding door menigvuldige kontakten. Raymond ging recht door zee, respekteer- de steeds een gegeven woord en streefde steeds naar billijkheid. Hij is ge storven zoals hij geleefd heeft, moedig vechtend te gen een genadeloze ziekte. Aalst verliest een ge droomd burgemeester en echtgenote en dochter een bezorgd en liefdevolle man en vader. Aalst. De stoet trok langzaam naar het kerkhof (a) Aalst. De orchidaeën kroon van de VW Faluintjes in de lijkstoet (a) iets anders dan de politiek kon praten. Zijn ziekte heeft hij edel moedig gedragen, wetende wat hem te wachten stond. Anny Dierick (onafhanke lijke): Bekommerd om de anderen Raymond was de trots van Moorsel en een medestich ter van de VW De Fa- luintjesstreek. Een man die kon luisteren en werken. Die voor elk probleem naar een oplossing zocht voor vriend of politiek tegen stander. Een man die zich zelf kon vergeten en zich vooral om de anderen be kommerde. Een man die, alhoewel reeds getekend, de groeiende angst voor het naderend afscheid in stilte verbeet. OCMW-voorzitter Richard Goossens: «Een goed man en groot burgemeester» De OCMW-voorzitter loof de de aflijvige als een vriendelijk man die ieders overtuiging eerbiedigde wars v&n elk fanatisme. ter. Leden van politie, brand weer en civiele bescherming, kinderen met vele tientallen kransen en een echt ontelbare schare vrienden, kennissen en simpatisantcn stapten treurend op naar de parochiekerk. Wie erin slaagde de kerk bin nen te geraken - vooraleer de stoet ter plekke kwam zat die reeds quasi vol - kon pastoor Hector De Pauw bij de absou te beluisteren over de overle dene als parochiaan die er op de hoofdmomenten van zijn leven present was en de zon dagsmis spreidde over de Sint- Martinuskerk en de Steven kapel. Raymond Uyttersprot werd op 15.11.35 gedoopt door onder pastoor De Brouwer, hij werd in '47 gevormd en huwde in '60 Suzanne Moortgat. Van '64 tot '76 en van '82 tot '86 nam hij het peterschap waar over de vormelingen en hij woonde honderden begrafenissen bij. Hij was verder een trouw lid van de Broederschap van de H. Gudula. Plaatselijk CVP-voorzittcr Fred Van Biesen noemde de burgemeester een «echte vriend» en een mens die zich gelukkig voelde bij «zijn men sen van Moorsel» of op «zijn Steven». Om een idee te heb- sel uit te bouwen tot een var de meest belangrijke van he arrondissement. Te zijner na gedachtenis wil het lokaal be stuur deze bloeiende cel bin nen de christelijke volksparti verder blijven uitbouwen en verdedigen. Ook voor de Koninklijke Har monie was hij een gedroomt leidsman en hij betreurde da zijn burgemeesterschap hen wel eens te weinig tijd overlie voor de harmonie. De manier waarop hij zijn leven weken lang heefi gevochten dwingt het respek van ieder inwoner af. Z(jn laatste tocht Volgde dan de laatste tocht. Een trip die Raymond zo vaak had meegemaakt. Nu was hc: echter zijn beurt. Nog nooit zag men te Moorsel dergelijke massa volk opstappen naar het kerkhof waar senator Maurice De Kerpel als voorzitter van CVP-Aalst ontroerd afscheid nam samen met de Konink lijke Harmonie die een aan doenlijk «Ik had een wapen broeder» liet horen. Senator De Kerpel noemde de burge meester een gerespekteerd en geliefd burgervader, een so- ciaalvoelcnd man die kapaci- teiten paarde aan volksgeliefd heid. Een groot politiek leider, die een quasi niet op te vullen leemte achter zich open laat. Een man van de dialoog in wiens geest spanningen niet uitgevochten doch uitgepraat moeten worden. Een man die voor ons alleen een lichtend voorbeeld is geweest. Moge eerlijkheid, rechtvaardigheid zijn gedachtenis ons steeds be en dienstbaarheid uitstraalde roeren en aanzetten tot verder en die steeds «de mens» een- werken in de geest die hij ons traal stelde. heeft getoond. Hij wist de CVP-sektie Moor- LH Met duizend wonden dragen we deze offerande. We mengen in de kelk de traan van biltere vrucht. Vóór de zomerwende is een man, een vriend, een vader van ons heengegaan. Terwijl een lente zich weer laaft aan het zonnevuur staan we als versteend vóór de opengereten aarde van Moorsel waar hij vanaf het eerste uur met een eenvoudig woord zijn politieke grootte openbaarde. De cellen zijn gestold, het weefsel enkel nog gewaad. De waakvlam uitgedoofd Heeft ze te fel gebrand? In Aalst en de Faluintjes bracht ze baat. Stedeling of landman, voor niemand ooit te laat, altijd weer delend van zichzelf is hij Ie vroeg gestrand. Ooit zien we hem terug, God weet bij welke dageraad.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Voorpost | 1987 | | pagina 2