Grandioze rouwhuide aan burgemeester Uyttersprot
Moorsel verloor zijn grootste
zoon
Zijn stoel stond ledig...
Raymond, ten afscheid
2 - 3.4.1987 - De Voorpost
Aalst. Bloemen in de gietende regen op de Grote Markt (a)
De rouwhuide aan de teraardebestelde burgemeester
Raymond Uyttersprot in de raadzaal groeide uit tot een
indrukwekkend gebeuren. Op uitzondering van de nog
door ziekte weerhouden schepen Robert De Pauw was de
gemeenteraad voltallig aanwezig. Slechts één lege stoel
middenin vooraan. Die van de burgemeester. Pal ervoor
de rouwende weduwe Suzanne Moortgat. Ook de OCMW-
raadsleden en -ambtenaren waren present.
hadden ze toch ook heel
wat raakvlakken. Vriend
zijn ze echter steeds ge
bleven.
Frans Vanvolsem (pers-
bond):
Voor persmensen bevoor
rechte getuigen van het po
litieke leven, was de afge
storvene een gemoedelijk
en vriendelijk informant.
Een eventueel misverstand
tussen beide wist hij mak
kelijk te relativeren en van
de beruchte liefde-haat-
verhouding bestuur-pers
was bij hem geen sprake.
Bij een dreigend konflikt
was hij de bruggenbouwer.
De persbond kende hem
bij het jaareinde de pers
prijs toe omdat hij in harde
omstandigheden blijk heeft
gegeven van standvas
tigheid en zijn volle verant
woordelijkheid bleef
opnemen.
Herman Goossens (CVP):
Dank voor medeleven
De fraktieleider dankte alle
sprekers voor hun reëel
medeleven. Momenten van
bezinning als nu roepen bij
elk van ons vragen op:
waaraan en waarmee zijn
wij bezig? Zij houden tege
lijk een uitdrukkelijke uit
nodiging in niet om de ei
gen politieke standpunten
weg te moffelen of af te
zwakken, wel om de uit
drukking ervan te relative
ren, oni te voorkomen
vooral dat ze uitgroeien tot
obsessies, die in ons eigen
leven de lach doen be
sterven en die onze relaties
met familie, vrienden en
tegenstrevers ontmense
lijken.
Daarin, in het bewaren en
beleven van die menselijk
heid, was onze burgemees
ter een toonbeeld voor ons
allen. Ik mag daarbij refe
reren naar de hoffelijkheid
en de redelijkheid waar
mee hij vriend, maar ook
tegenstrever benaderde,
zowel bij de verdediging
van zijn visie als bij de
konfrontatie met de hunne.
Naar het geduld, de zacht
heid en de bestendige be
reidheid tot helpen, die al-
A. De Maght: een man voor
alle getijden
Op 22 maart 1987 overleed
in het Academisch Zieken
huis te Gent en na een tijd
ziek te zijn geweest, onze
Burgemeester Raymond
Uyttersprot. Raymond
Uyttersprot werd geboren
te Moorsel op 12 november
1935 en was gehuwd met
Mevrouw Suzanne Moort
gat. Hij was burgemeester
van Moorsel van 3 februari
1965 tot 31 december 1976,
dag na dewelke Moorsel
fusioneerde met acht ande
re gemeenten om de nieu
we stad Aalst te vormen.
Op 1 januari 1977 werd hij
gemeenteraadslid in Aalst
en vanaf 14 februari 1983
bekleedde hij er het ambt
van burgemeester tot op de
dag van zijn overlijden.
Van 31 maart 1968 maakte
Raymond Uyttersprot deel
uit van de provincieraad
van Oost-Vlaanderen. Hij
was titularis van beheers-
mandaten in een aantal in
tercommunale en regionale
instellingen en verenigin
gen. Als provincieraadslid
zetelde hij in de raad van
bestuur van de Interkom-
munale Land van Aalst, in
het direktiekomitée en de
raad van bestuur van Inter-
gem, waar hij tevens voor
zitter was van het regionaal
bestuurskomitée. Hij was
lid van de Federatie voor
Toerisme van Oost-Vlaan-
deren. Bovendien vervulde
hij een bestuursmandaat in
de sociale bouwmaatschap
pij «Ons Zonnig Huis».
Namens de gemeenteraad
was hij bestuurder in het
T.M.V.B. (waterbedeling)
en lid van de algemene ver
gadering van de N.M.V.B.
In de V.V.V. Faluintjes,
waarvan hij de medestich
ter was, zetelde hij in de
raad van beheer. Zijn be
roepsloopbaan startte in
1953 in het Bestuur der
Posterijen, waarna hij be-
stuurssecretaris werd in het
Ministerie van Midden
stand (1965) om in 1982
benoemd te worden tot
eerste adviseur bij de
Vlaamse Waterzuiverings
maatschappij
Samen waren ze jaren te
rug met een aantal burge
meesters op reis in de
DDR. Vrienden die echter
steeds in het tegengestelde
kamp stonden. Beurtelings
elk in meerderheid en op
positie, elk op hun beurt
eikaars beleid bekritise
rend doch steeds vrienden
blijvend. Hij was een goed
burgemeester die de ge
meenteraad kon leiden in
sereniteit en jongeren
steunde. «He was a good
fellow».
Jan Caudron (VU): Een be
grijpend burgervader
Door zijn vele werk pleeg
de Raymond roofbouw op
de eigen krachten. Van de
vier burgemeesters die
Caudron gekend heeft laat
Raymond de meest mar
kante indruk na.
Met zijn heldere geest, zijn
onvermoeibare werkkracht
en vooral zijn menselijk
doorzicht en fijngevoelig
heid heeft onze burgerva
der getracht er het beste
van te maken.
Als verdediger van de ge
meentelijke kleinschalig
heid schrikte hij er niet
voor terug het hoogste
ambt na te streven nadat de
grote samenvoeging tegen
wil en dank werd doorge
voerd.
Wanneer hem dat niet luk
te en zijn fraktie in 1977 in
de oppositie belandde,
toonde Raymond zich een
sportief verliezer. «Zes jaar
is geen eeuwigheid en mijn
tijd komt nog» dacht hij.
En inderdaad, na zes jaar
voortreffelijk de rol van
oppositieleider te hebben
gespeeld, mocht hij in 1983
fier de burgemeestersjerp
omgorden.
Vier jaar hebben wij hem
gekend als een bekwaam,
kordaat en toch begrijpend
burgervader die wist wat
hij wilde en de rechten van
de minderheid eerbiedigde.
Wanneer hij na een zware
gemeenteraadszitting, die
hij tot voor kort met zwier
leidde, even verpoosde in
de kroeg, kregen wij een
ander mens te zien: een
ontspannenjoviaal en
vriendelijk man die kon re
lativeren en ook nog over
Waar nodig kon hij harde
woorden spreken toch rela
tiveren lag hem spontaan.
Hij laat ons een boodschap
over van diepmenselijk
heid, verdraagzaamheid en
eenvoud. Vooral kansar
men en minderbedeelden
lagen hem nauw aan het
hart. Een man met een
groot hart.
Stadssekretaris Christiaan
Willems:
De afgestorvene kon op de
hem eigen manier perso
neelsleden motiveren en
tot hoger rendement bren
gen. Hij was permanent
toegankelijk en in zijn eva
luatie steeds korrekt maar
toch menselijk. Voor het
personeel was hij een goe
de chef.
Jos De Geyter (KP): Naast
tegenstelling ook raak
punten
Namens de in de gemeen
teraad niet meer (of nog
niet) vertegenwoordigde
kommunistische partij stel
de Jos De Geyter dat hij
zijn nieuwjaarsboodschap
«Hoopvol uitzien naar de
toekomst» persoonlijk niet
meer mocht beleven. Hij
zag in de afgestorvene een
bekwaam en eerlijk be
stuurder die Aalst als vol
waardige stad naar de
eeuwwisseling wilde lood
sen. En alhoewel hun me
ningen vaak diametraal
tegenover elkaar stonden
len mochten ervaren die
zich met hun vragen of hun
zorgen tot hem wenden.
Naar zijn spontaan en diep
oprecht medevoelen en
medeleven met al wie in
zijn kennissenkring of om
geving gekonfronteerd
werd met leed en vreugde
zijn aangeslagenheid bij
het overlijden van Etienne
Bogaert, om de aandoe
ning die Robert De Pauw
trof, werkte ontroerend op
ons in.
Naar zijn eenvoud en onge
kunsteldheid: de eerste
burger van onze stad bleef
de goedlachse man van
Moorsel, die opgeslorpt
door de vele verplichtingen
van zijn ambt tot zijn eigen
spijt te weinig tijd over
hield voor zijn hobby, het
werk in zijn groentenhof,
voor kontakt met zijn men
sen. uit Moorsel en de Fa
luintjes, voor gezellige
huiselijkheid in familie
kring. Wij willen alleszins
voortwerken in de zin van
zijn testamentaire bood
schap met, zoals hij zelf
stelde, geloof in eigen kun
nen, met doorzettingsver
mogen, kreativiteit en posi
tieve ingesteldheid.
LH
Aalst. Met de lijkwagen naar de parochiekerk van Moorsel (a)
Kerk kon de massa niet verwerken
Aalst. De doodskist werd door politieagenten gedragen,
burgemeesterssjerp (a)
Niet in het minst Moorsel, zijn bloedeigen Moorsel, nam
deel in de rouw. Duidelijk bleek dadelijk dat men er wel
goed had aan gedaan de mis te Aalst in «de grote kerk» te
laten opdragen want de Sint-Martinuskerk van Moorsel
kon de reusachtige toevloed niet slikken. Vele honderden
stonden kwartieren lang buiten te wachten tot de absoute
zou zijn gebeden en de ofTergang van start ging.
Van aan de Koebrug werd een ben wat hij sinds 1961 kon
stoet gevormd die vele honder- opbouwen kan U best het aan-
den meter lang was onder drui- tal aanwezigen als maatstaf
Op de kist de driekleurige lerige regen. Muziek op kop nemen.
met de vlag die een opknap- Spreker noemde hem verder
beurt kreeg en voor het eerst een «schoon» mens en een
buitenkwam voor de voorzit- groot politicus. Een man die
Op 27 januari 1987 zat hij
op een bewonderenswaar
dige manier zijn laatste
raadszitting voor hier in de
ze zaal.
Waarnemend burgemees
ter Anny De Maght stelde
dat Raymond Üyttersprot
een groot man was. Trouw
aan zijn idealen en die het
burgemeestersambt zijn
volle waarde verleende.
Edgard Hooghuys (SP):
«He was a good fellow»
Fraktieleider Edgard
Hooghuys stelde dat de sle
pende ziekte die de burge
meester velde prioritair zou
dienen te worden bestre
den. Liever daaraan geld
spenderen dan aan wapen-
aanmaak.
Met burgemeester Uytter
sprot leefde Edgard Hoog
huys in de beste termen.
Oscar Redant (PW): Een
moedig strijder
De burgemeester was ver
standelijk begaafd, sociaal
voelend, een noest werker
en een politiek leider. Dat
legde hem geen windeie
ren, vooral door zijn uitge
breid dienstbetoon en zijn
luister- en hulpbereidheid.
Te Moorsel in een andere
partij groeide de verstand
houding door menigvuldige
kontakten. Raymond ging
recht door zee, respekteer-
de steeds een gegeven
woord en streefde steeds
naar billijkheid. Hij is ge
storven zoals hij geleefd
heeft, moedig vechtend te
gen een genadeloze ziekte.
Aalst verliest een ge
droomd burgemeester en
echtgenote en dochter een
bezorgd en liefdevolle man
en vader.
Aalst. De stoet trok langzaam naar het kerkhof (a)
Aalst. De orchidaeën kroon van de VW Faluintjes in de lijkstoet (a)
iets anders dan de politiek
kon praten.
Zijn ziekte heeft hij edel
moedig gedragen, wetende
wat hem te wachten stond.
Anny Dierick (onafhanke
lijke): Bekommerd om de
anderen
Raymond was de trots van
Moorsel en een medestich
ter van de VW De Fa-
luintjesstreek. Een man die
kon luisteren en werken.
Die voor elk probleem naar
een oplossing zocht voor
vriend of politiek tegen
stander. Een man die zich
zelf kon vergeten en zich
vooral om de anderen be
kommerde. Een man die,
alhoewel reeds getekend,
de groeiende angst voor het
naderend afscheid in stilte
verbeet.
OCMW-voorzitter Richard
Goossens: «Een goed man
en groot burgemeester»
De OCMW-voorzitter loof
de de aflijvige als een
vriendelijk man die ieders
overtuiging eerbiedigde
wars v&n elk fanatisme.
ter. Leden van politie, brand
weer en civiele bescherming,
kinderen met vele tientallen
kransen en een echt ontelbare
schare vrienden, kennissen en
simpatisantcn stapten treurend
op naar de parochiekerk.
Wie erin slaagde de kerk bin
nen te geraken - vooraleer de
stoet ter plekke kwam zat die
reeds quasi vol - kon pastoor
Hector De Pauw bij de absou
te beluisteren over de overle
dene als parochiaan die er op
de hoofdmomenten van zijn
leven present was en de zon
dagsmis spreidde over de Sint-
Martinuskerk en de Steven
kapel.
Raymond Uyttersprot werd op
15.11.35 gedoopt door onder
pastoor De Brouwer, hij werd
in '47 gevormd en huwde in '60
Suzanne Moortgat. Van '64 tot
'76 en van '82 tot '86 nam hij
het peterschap waar over de
vormelingen en hij woonde
honderden begrafenissen bij.
Hij was verder een trouw lid
van de Broederschap van de
H. Gudula.
Plaatselijk CVP-voorzittcr
Fred Van Biesen noemde de
burgemeester een «echte
vriend» en een mens die zich
gelukkig voelde bij «zijn men
sen van Moorsel» of op «zijn
Steven». Om een idee te heb-
sel uit te bouwen tot een var
de meest belangrijke van he
arrondissement. Te zijner na
gedachtenis wil het lokaal be
stuur deze bloeiende cel bin
nen de christelijke volksparti
verder blijven uitbouwen en
verdedigen.
Ook voor de Koninklijke Har
monie was hij een gedroomt
leidsman en hij betreurde da
zijn burgemeesterschap hen
wel eens te weinig tijd overlie
voor de harmonie.
De manier waarop hij
zijn leven weken lang heefi
gevochten dwingt het respek
van ieder inwoner af.
Z(jn laatste tocht
Volgde dan de laatste tocht.
Een trip die Raymond zo vaak
had meegemaakt. Nu was hc:
echter zijn beurt. Nog nooit
zag men te Moorsel dergelijke
massa volk opstappen naar het
kerkhof waar senator Maurice
De Kerpel als voorzitter van
CVP-Aalst ontroerd afscheid
nam samen met de Konink
lijke Harmonie die een aan
doenlijk «Ik had een wapen
broeder» liet horen. Senator
De Kerpel noemde de burge
meester een gerespekteerd en
geliefd burgervader, een so-
ciaalvoelcnd man die kapaci-
teiten paarde aan volksgeliefd
heid. Een groot politiek leider,
die een quasi niet op te vullen
leemte achter zich open laat.
Een man van de dialoog in
wiens geest spanningen niet
uitgevochten doch uitgepraat
moeten worden. Een man die
voor ons alleen een lichtend
voorbeeld is geweest. Moge
eerlijkheid, rechtvaardigheid zijn gedachtenis ons steeds be
en dienstbaarheid uitstraalde roeren en aanzetten tot verder
en die steeds «de mens» een- werken in de geest die hij ons
traal stelde. heeft getoond.
Hij wist de CVP-sektie Moor- LH
Met duizend wonden dragen we deze offerande.
We mengen in de kelk de traan
van biltere vrucht. Vóór de zomerwende
is een man, een vriend, een vader
van ons heengegaan.
Terwijl een lente zich weer laaft aan het zonnevuur
staan we als versteend vóór de opengereten aarde
van Moorsel waar hij vanaf het eerste uur
met een eenvoudig woord zijn
politieke grootte openbaarde.
De cellen zijn gestold,
het weefsel enkel nog gewaad.
De waakvlam uitgedoofd Heeft ze te fel gebrand?
In Aalst en de Faluintjes bracht ze baat.
Stedeling of landman, voor niemand ooit te laat,
altijd weer delend van zichzelf
is hij Ie vroeg gestrand.
Ooit zien we hem terug,
God weet bij welke dageraad.