X1
Andere oplossing voor KTA-Hotel niet haalbaar
Aalsters Tourcriterium
op sterven na dood
Erpe-Mere: Wat met spoorlijn Aalst-Burst?
Het Aaisterse Belfort
Moeten meisjesinternen toch naar Oordegem?
Documap
Ook uw steun aan Dom Andreas, «Reus van Doornspruit»
De Voorpost-31.7.1987- 11
Ouders van in het Rijksinternaat aan de Aaisterse Zonnestraat verblijvende kinderen
protesteerden tegen een mogelijke overplaatsing van het internaat naar de gebouwen van
de vroegere rijkslagere school te Oordegem waar de jongens van het rijksonderwijs van
Aalst reeds een onderkomen vonden.
De ouders protesteerden krachtig tegen een eventuele overplaatsing. Niet in het minst
wegens het feit dat ze vreesden er totaal van hun leefwereld rond de eigen Aaisterse
school te zijn afgesneden, veel tijd met nutteloze verplaatsingen te verliezen en, voor de
groteren, weinig gelegenheid te zullen hebben om een bioscoopje mee te pikken of deel te
nemen aan kulturele manifestaties.
Wat hen echter uitermate dwars zat was wel het feit dat deze overplaatsing een idee zou
zijn geweest van de gezamenlijke direkties van de Aaisterse rijksscholen.
Studieprefekt reageert
Paul Van den Wijngaerde,
pas sinds Pasen studiepre
fekt van het Koninklijk
Technisch Atheneum
(KTA) aan dc Ledebaan
- ambt dat hij met prefekt
Ghijsels die nu aan het
hoofd van het HRITO staat
ruilde - wil alleszins geen
afbreuk doen aan rechtma
tige belangen van ouders.
Hij wil echter eveneens de
belangen van het KTA en
van zijn personeel verde
digen.
Paul Van den Wijngaerde
zegt dat in het gesprek van
de ouders met de pers hal
ve waarheden werden ge
hanteerd. Er werd inder
daad met geen woord ge
rept over een vorige beslis
sing. Op 1 september 1986
werden twee rijksinterna
ten gefusioneerd. Dat van
de jongens verbonden aan
het Atheneum en dat van
de meisjes verbonden aan
het Lyceum. Beslissing die
zelf het gevolg was van het
niet bereiken door het
rijksinternaat in het Do
mein Schelfhout in de Aai
sterse Zonnestraat van het
minimum aantal internen
om als zelfstandig internaat
te blijven voortbestaan.
Het internaat voor jongens
had reeds zijn intrek geno
men in de inderdaad min
der geschikte lokalen van
de rijksbasisschool te Oor
degem en de meisjes zou
den moeten volgen.
Transferten die kaderen in
de bedoeling van de minis
ter van onderwijs om de
lokalennood van rijksscho
len te lenigen door het
meer benutten van ten dele
of volledig leegstaande ge
bouwen van rijksscholen
zoals bvb. de rijksbasis
school Oordegem aan de
Prieelstraat.
Nood aan lokalen
Het KTA, school in volle
expansie want inspelend op
aktuele noden, stelde haar
probleem voor aan de Aai
sterse rijksscholengemeen
schap. Op een vergadering
met alle betrokken instan
ties, inspektie, instellings-
hoofden en fonds der ge
bouwen werd naar een aan
nemelijke oplossing ge
zocht. Zowel voor het
KTA als voor het Inter
naat. Er kwamen voorstel
len om het Internaat van de
Zonnestraat over te heve
len naar Oordegem, om lo
kalen van de RMS-Binnen-
straat door het KTA te la
ten benutten voor nieuwe
afdelingen publiciteitsteke-
nen, plastische kunsten en
slagerij. Deze laatste afde
ling kwam er verleden
schooljaar (nog) niet, doch
wellicht komt die er nu wel
in september 1987.
En het na het vertrek van
het meisjesinternaat naar
Oordegem vrijgekomen
Domein Schelfhout zou ge
bruikt worden als gastrono
misch restaurant voor 5' en
6' jaar VSO-hotelkeuken
en 5C en 6' jaar VBSO-
hotel. Waarmede het KTA
zowat de kroon op het
werk zou kunnen stellen
want het zou dan reeds be
schikken over de bakkerij
Ter Schaebeke en over de
slagerij in de Binnenstraat.
De nieuwe richtingen zijn
inderdaad dermate attrak-
tief dat ze reeds vorig
schooljaar 68 leerlingen tel
den. En voor het nu op te
richten 7C specialisatiejaar
VBSO banket-aannemer
meldden zich reeds nu een
dozijn belangstellenden.
Bovendien zou het restau
rant ook kunnen dienen
voor de avondschool «ho
tel» verbonden aan het
KTA. Uiteraard had het
KTA primordiaal geop
teerd voor een restaurant
op de eigen campus aan de
Ledebaan. Wegens de be
sparingen was die echter
niet haalbaar en zoeken
naar een ander alternatief
leverde evenmin vruchten
op.
Alleen het Domein Schelf
hout in de Zonnestraat
bleef een mogelijkheid en
uiteraard lag het niet in de
bedoeling daarmede het
rijksinternaat schaakmat te
zetten. Er dient inderdaad
voor de problemen opge
bracht door de ouders van
de residenten van het inter
naat naar een valabele op
lossing te worden ge
zocht... Dat de
verbouwingswerken aan
het Domein een slordige 20
miljoen zouden kosten,
steunt volgens studiepre
fekt Van den Wijngaerde
niet op feiten. De kostprijs
kon inderdaad toen de ou
ders protesteerden nog niet
becijferd zijn, omdat de ge
gevens nog ontbraken. 20
miljoen noemt hij schrome
lijk overdreven. Toch moe
ten er, waar dan ook, keu
kens worden geïnstalleerd
en die worden niet met
wortelschijfjes betaald.
LH
Aalst. Ik miste tot op heden geen enkele aflevering van het feuilleton Sons and
Daughters, zo zei de mevrouw links op de foto die allicht de dag van haar leven beleefde
bij het ontmoeten van Fiona (a)
Eens had Aalst niet alleen het oudste dat heeft het uiteraard nog steeds en het eerste
na de Tour ook dat heeft het nog criterium dat vonken sloeg en de massa duidelyk
aansprak. De tijd van Eddy Merckx die de hele regio naar de Keizerlijke Stede lokte. Of
de periode van Lucien Van Impe die Mere en omliggende in een dolle roes bracht.
Het organiserend sportkomitee en het Aalsters stadsbestuur hebben op voorhand
degelijk ingezien dat dit kriterium op sterven na dood was. Er werd dan ook aan
gedokterd.
André Van Hove wijdde maandenlang aan de voorbereiding van een kriterium dat een
heropstanding zou betekenen.
Reeds een vijftiental jaren geleden werd het station van Erpe-Mere afgebroken en in het
kader van de eerste besparingen werden talrijke treinen afgeschaft. Een vaste autobus
zorgde voor vervoer tydens de minder drukke uren in de loop van de dag. Dit was het
begin van de aftakeling van het spoorwegverkeer want dergelijke maatregelen werken
uiteraard een minder talrijk reizigersverkeer in de hand... en zo beslist men na enkele
tyd tot de volledige afschaffing over te gaan omdat er toch maar weinig reizigers op die
treinlyn te noteren zyn.
Het ene volgt zowat het
andere maar daar spreekt
men niet meer over en men
houdt zich aan de huidige
cijfers die als maatstaf die
nen om een al dan niet
verantwoorde beslissing te
treffen, al dan niet in het
belang van de pendelaar,
die meer behoefte heeft
aan een klein eensporig
«zijlijntje» dan aan een
snelle TGV.
Een eeuw geleden
De ironie wil dat het nu
sinds vorig jaar juist en
eeuw geleden is dat de
spoorlijn van Aalst naar
Burst met grote luister
geopend werd. Het gebeur
de meer bepaald op 1 juni
1876, in aanwezigheid van
de toenmalige minister
Beernaert en het gemeen
tebestuur van de stad
Aalst.
Het kort trajekt spoorlijn
maakte toen deel uit van de
grote spoorwegroute Ant-
werpen-Douai, die van in
ternationaal belang ge
weest is. Hoe belachelijk
het ook moge klinken,
maar op deze spoorlijn is
de klok een eeuw terugge
zet, want ook in 1876 reden
er 's morgens drie treinen
naar Aalst naar Zottegem
en evenveel in omgekeerde
richting. Het station van
Erpe-Mere groeide echter
langzamerhand uit tot een
bijzonder vertrek- en aan
komstpunt en op «de los»
was men steeds bedrijvig
met het laden en lossen van
goederen waarbij steen
kool het meest verhandeld
werd. Daarnaast werd deze
«enkele spoorlijn» als een
belangrijk element be
schouwd omdat ze een uit
weg bood bij een eventuele
versperring of in onbruik
zijn van de later aangeleg
de spoorlijn Denderleeuw-
Kortrijk. Door het steeds
groeiende wegverkeer is
het «oude lijntje» naar
Burst echter tot haar mini
mum aktiviteit herleid en
thans overweegt men om
de uitbating ervan op te
geven om reden van nieu
we besparingen.
Protest
Het herstruktureringsplan
van de NMBS voorziet de
afschaffing van bepaalde
stopplaatsen waaronder
ook deze (drie) van de
spoorlijn nr. 82, tussen
Aalst en Burst, ressorte
ren. Om reden hiervan is in
de schoot van het ACW-
Erpe-Mere, die diverse so
ciale en kulturele vereni
gingen vertegenwoordigt,
een aktiegroep opgericht
«Behoud van de spoorlijn
Aalst-Burst».
Deze heeft in het belang
van de regio een probleem
studie gemaakt en tot be
sluit enkele voorstellen ge
formuleerd die tot een de
gelijke tegemoetkomende
oplossing zouden moeten
leiden. Volgens hen kan de
problematiek op twee ma
nieren opgelost worden en
hieruit lichten we toch een
paar hoofdgedachten. Zo
stellen zij dat bij het af
schaffen van deze spoor
lijn, op basis van zuivere
bedrijfsekonomische mo
tieven, de NMBS totaal
voorbijgaat aan zijn so-
ciaal-ekonomische funktie
Samen met het Oud Hospitaal en de
Sint-Martinuskerk behoort het Bel
fort tot de meest waardevolle gebou
wen van de stad. Het is in wezen een
geheel van drie afzonderlijke deel-
gebouwen, met name het Schepen
huis, de Belforttoren en het gebieds-
huisje.
Het Belfort beheerst de Grote
Markt op een unieke w(jze. Dat
gebouw is vooral interessant omdat
het zo een goed overzicht biedt van
de evolutie van drie eeuwen profane
bouwkunst in de Nederlanden. De
geschiedenis van het uitzonderlijke
gebouw dat de tand des tyds rede
lijk heeft doorstaan, gaat terug tot
het jaar 1225.
Schepenhuis en Belforttoren
Men veronderstelt dat het schepen
huis van Aalst, opgericht in 1225,
het oudste nog bewaarde schepen
huis is van de vroegere Nederlan
den. Het werd opgetrokken in Le-
dische zandsteen, ten behoeve van
de zeven schepenen van het land
van Aalst, om hen toe te laten hun
administratief en rechterlijk ambt
naar behoren uit te oefenen. Op de
voorgevel prijken twee half verhe
ven beelden die de graaf van Vlaan
deren en het kind van Aalst voor
stellen. De zonnewijzer tussen de
twee beelden, was zo oud als het
Belfort zelf. Maar er werd een
nieuwe zonnewijzer gemaakt in
1600, opnieuw verguld door Jan
Lippery (1681). Nog op de voorge
vel herinnert het opschrift «nee spe
nee metu» - 'door hoop nog
vrees' - aan de inhuldiging van Phi
lips II als graaf van Aalst (1555),
die deze spreuk tot zijn leuze maak
te. De achtergevel toont een vroeg-
gotisch profiel, kantelen en trapge
vel, terwijl de vensteropeningen
van de benedenverdieping met
rondbogen nog tot de Romaanse
opvatting behoren.
De ronde hoektorens versterken de
rechthoekvorm van het gebouw en
maken het slanker.
In het schepenhuis was tot 1650 ook
een kapel ondergebracht, waar
dagelijks mis werd gelezen. Toen
de stad omstreeks 1380 verwoest
werd door de Gentenaren, onder
Lodewijk Van Male, brandde het
schepenhuis gedeeltelijk af. Alleen
de achtergevel en de oostgevel ble
ven gespaard. Men begon met de
wederopbouw van de westergevel
in 1407.
De Beiaard
De eerste beiaard werd in 1461
vervaardigd door de Mechelaar,
meester Vranck. Jan Zeeltman,
ook een Mechelaar, goot de klok
ken. Het klokkenspel werd in 1714
helemaal vernieuwd door Jan Pau
wels, een Gentenaar en hersteld
door Jacob Page van Geraards-
bergen.
Na de brand in 1879 werden de
klokken hergoten. Voor 1879 telde
de beiaard 38 klokken, daarna en
tot op heden 52.
De kelders
Onder het gebiedshuisje via 23 bre
de trappen, bereikt men de kelders
van het Belfort. Die kelders - ook
crypte genoemd - hebben in de
loop van de jaren uiteenlopende
bestemmingen gehad, maar werden
nooit als grafkelder gebruikt. Oor
spronkelijk en gedurende lange tijd
waren het folterkamers. In 1778
leerde Frans De Smet, meester ka
toenspinner, hier de arme kinderen
spinnen. Nog later verhuurde het
stadsbestuur de onderaardse plaat
sen aan kooplieden. Tegenwoordig
worden de Belfortkelders gebruikt
als tentoonstellingsruimte.
Uurwerken
Het uurwerk jaartekent van in de
14c eeuw. In 1447 had de stad reeds
haar «horlogemeester». Jozef Bury
herstelde het uurwerk in 1654. De
uurklok die vroeger in het torentje
van het gebiedshuisje hing, werd
alle dagen om 10 uur geluid. Daar
om werd zij de aftochtklok ge
noemd. De torenwachter werd
daarmee gelast en moest bovendien
gedurende de nacht de uren aan
kondigen bij middel van een hoorn.
De oudste mechanische tijdaanwij-
zer, is de uurklok die later om
streeks 1400 verbeterd werd. Zodat
ze niet enkel het uur maar ook het
half uur sloeg. Die klokken bevon
den zich echter in de kerktoren.
Aangezien het Belfort de brand
ramp van 1380 nog niet te boven
was gekomen, zouden de herstel
lingswerkzaamheden duren tot
1420. Later worden plannen ge
maakt voor een Belforttoren. Die
zal voltooid worden in het jaar
1460. Het uiteindelijk resultaat is
een uiterst sierlijke toren, dankzij
een opengewerkte gaanderij met
afgeschuinde hoeken.
In de nacht van Aalst kermis, 7 juli
1879 om 1.30 u. 's morgens, na een
vuurwerk, brandde een gedeelte
van het Belfort af.
De schade was aanzienlijk. De ba
rokke bekroning van de voorgevel,
fronton en torentje zal bij de her
stelling vervangen worden door de
gotische konstrukties. De restaura
tie van de Belforttoren werd eerst
aangepakt, maar de zonnewijzers
werden niet meer geplaatst. De
heropbouw van de voorgevel ge
schiedde pas in 1886.
Het gebiedshuisje
Het gebiedshuisje, ook wel bretes-
que genoemd, ontleent zijn naam
aan het feit dat door de ramen, die
onmiddellijk uitgeven op de Grote
Markt, de wetten werden voorgele
zen door de baljuw of stadhouder
en waar ook te gelegener tijd de
vorst trouw zwoer aan de gemeen
tevrijheden.
In 1543 werd het oorspronkelijke
gebouwtje volledig afgebroken.
Het gebiedshuisje zoals het er nu
staat, is een heel fraaie aanbouw uit
de laatgotische periode.
Vijf beelden sieren dat stenen reli
kwieschrijn; eerst is er Themis,
symbool van gerechtigheid met
weegschaal in de hand, verder Ka-
rel V (Keizer toen het gebiedshuis
je werd opgetrokken) samen met
het kind van Aalst; Dirk (de laatste
Heer van Aalst, t 1166) en Pieter
Coucke, de hofschilder van Karei
V, samen met Cornelius de Schrij
ver, een letterkundige en dichter.
JM Heyman
ten opzichte van de bevol
king van Erpe-Mere. Als
de maatschappij met dit
laatste wil rekening houden
moet men er voor zorgen
dat dit baanvak een hoger
rendement krijgt en de ver
liezen in positieve cijfers
kunnen omgezet worden.
Daarom is volgens hen een
plaatselijke marktstudie
noodzakelijk en zij hebben
alvast enkele argumenten
geformuleerd die hierbij
behulpzaam kunnen zijn.
Zo kan de NMBS bv. beter
inspelen op de belangrijke
schoolgemeenschappen uit
de omgeving en de lijn
blijft nog altijd een uitgele
zen uitvluchtlijn voor de
lijn Denderleeuw-Zotte-
gem-Kortrijk, «met zelfs
nog een, militaire beteke
nis». Men opteert zelfs
voor elektrifikatie van de
lijn 82 of voor een stop
plaats op de naburige lijn
Brussel-Oostende. De ak
tiegroep besluit haar stand
punt: «Het is een vergissing
zomaar de mogelijkheden
die de regio Aalst-Erpe
Mere-Zottegem biedt, on
benut te laten. Het zou
zelfs sociaal onverant
woord zijn deze spoorlijn
Aalst-Burst te laten ver
kommeren, of af te schaf
fen, mede voor de vele
scholieren die dagelijks
Aalst moeten bereiken».
De opstapplaatsen van Er
pe-Mere, in de nabijheid
van het industrieterrein,
kan alleszins uitgebouwd
worden met een zeker ren
dement dat mettertijd op
nieuw positieve resultaten
moet opleveren, ten bate
van de NMBS en als «servi
ce» voor de omwonenden.
Men zou alle Belgische ren
ners die in de Tour een rit
konden winnen uitnodigen.
Dat gebeurde inderdaad:
doch het bleef noodge
dwongen tot twee beperkt.
Meer winnaars kreeg Bel
gië niet. Ook niets spe
ciaals in de algemene rang
schikking, niets in groen of
combiné en zo mogelijk
nog minder in de bergkom
petitie.
Wat uiteraard niet bevor
derlijk was om de massa
naar Aalst te halen. Zijn de
helden moe?
De weermaker was even
min van de partij. Neergut
sende regen in de voormid
dag en dreigende onweers
buien voorspelden weinig
goeds alhoewel uiteindelijk
de hemelsluizen toch dicht
bleven en het niet eens
koud was.
Toen we rond 19 u. aan een
aangestelde vroegen hoe
het met de opkomst zat,
vertelde deze man die sinds
15 u. aan de toegang tot het
circuit in een straat palend
aan het centrum stond nog
maar twee tickets te heb
ben kunnen afleveren
waarbij één een winkelen
de dame gold dat dan nog
moest worden terugbe
taald.
De tribunes liepen verre
van vol. Ook de tribune
vorbehouden voor de poli
tici bleef gedeeltelijk onbe
zet ook al had Pieter Post
er toch weten plaats te
nemen.
Het komitee had nochtans
via sponsoring de prijzen
heel wat kunnen optrekken
doch echte vedetten kan
men ermee onmogelijk
naar Aalst lokken. Daaren
boven bleven buitenlanders
met naam, Phil Anderson
uitgezonderd, niettege-
staande gekontrakteerd
weg. Dat was alleszins het
geval met Bontempi. Ziek.
En wellicht ook met
Alcala.
Zelfs de met veel tamtam
aangekondigde Australi
sche vedetten van de beeld
buis «Sons and Daughters»
oefenden duidelijk weinig
attraktiviteit op de sportie-
velingen.
Misschien lokte de koers
voor nieuwelingen wiens
vader, moeder, broer en
zuster langs het parkoers
verschenen, de chronome
ter om af te drukken in de
hand, meer volk naar Aalst
dan Fiona en konsoorten.
En nu maar wachten op de
volgende Tour met een
Belgische uitschieter en
met nieuwe initiatieven van
het Sportkomitee die de
mensen kunnen beroeren.
Vraag blijft: dewelke?
Over het criterium zelf
leest u meer op onze sport
bladzijden.
LH
Aalst. Ook burgemeester De Kerpel was opgezet me het Australisch bezoek (a)
Carl Prevot en Ingrid Van Gijseghem in 't Hof te Puttens te Lede
Varn 31 juli tot 30 augus- rijen in 't Hof te Puttens 19.00 tot 22.00 uur, op Kunstcentrum VTB Ga-
tus expozeren Carl Pre- te Lede. Men kan deze zaterdag en zondag, lerij 't Hof te Puttens is
vot en Ingrid Van Gij- tentoonstelling gaan be- maandag en de feestda- gelegen aan de Wichel-
seghem hun schilde- zoeken op vrijdag van gen van 14.00 tot 22.00 sestraat 20-22 te Lede.
In 1971 bezocht de Westvlaamse missiespecialist
Omer Tanghe onze dorpsgenoot op zijn missiepost
in Doornspruit. Hij wijdt dan ook een heel hoofd
stuk aan hem in zijn veelgelezen boek 'Ons vir jou
my swart broer'. Wij lezen het volgende: «De tijd
staat stil wanneer Andreas zijn hart laat spreken en
dit hart is oeverloos. 'Zo wijd als de Transvaalse
vlakten' hadden zijn medebroeders mij gezegd.
Vader Andreas, vikaris-generaal van het bisdom
Pietersburg, is een groot gastheer. Zijn bisschop
noemde hem de reus van Doornspruit».
Deze reus, letterlijk en figuurlijk, is een rasechte
Meldertnaar. Hij werd hier geboren in 1905 in de
Eekhoutstraat, in het huis waar nu nog zijn neef en
nicht wonen Frans Cleymans en Diane Baert, zijn
jeugd bracht hij echter door op de hoeve die zijn
ouders ondertussen hadden gekocht in de Molen-
kouterstraat. Na de lagere school in Meldert ging
hij eerst naar het St.-Maartensinstituut te Aalst,
maar omdat hij wilde priester worden verhuisde hij
naar het H.-Maagdcollege te Dendermonde om er
de Latijnse te volgen. Daar was de kozijn van zijn
vader, E.H.J. Carlé, eveneens van Meldert, toen
leraar van de Rhetorica. In 1923 trad hij binnen in
de abdij van Affligem, waar ook zijn oom Dom
Adalbertus Baert monnik was.
Hij werd priester gewijd in 1932 en in 1936 vertrok
hij definitief naar de missie van de Benediktijncn in
Transvaal, Zuid-Afrika.
Sedert 50 jaar verblijft vader Andreas onafgebro
ken op de grote missiepost van Doornspruit in het
thuisland Lebowa, eerst als helper en sedert 1947
als overste. Sedert vele jaren is hij ook de vicaris
van de bisschop.
Vader Andreas is nu voor enkele weken weer in
Meldert en in Affligem. Wij willen hem nu vieren
voor zijn 50-jarig missionaris zijn. Dit gebeurt te
Meldert op 2 augustus 1987.
Om 10 u. is er een plechtige eucharistieviering in de
parochiekerk opgeluisterd door het jeugdensemble
JOTAM o.l.v. P. Beek.
Daarna wordt iedereen uitgenodigd op de barbe
cue, in de hovingen van Herman, Dorpstraat 1
(doorlopend van 11.30 u. tot 18 u.).
Praktische inlichtingen:
Kaarten voor de barbecue zijn te verkrijgen bij de
familieleden van Dom Andreas aan de prijs van 300
fr.
Steunkaarten zijn te verkrijgen aan 100 fr.
Wil u liever rechtstreeks steunen dan kunt u storten
op 393-0033788-24 van Missiewerken van Dom
Andreas te Aalst.
LH
