Een halve eeuw geleden (20)
Negende Sint-Rochusziftkaatsing te Wieze
Grote half-oogst vierdaagse
te Wieze
Achiel Vermeiren vertelt
In Buggenhout spannen ze de paarden
voorde wagen
Tiende barbecuefeesten Wieze
10-7.8.1987- De Voorpost
Wanneer ik in 1933, na septem-
berkermis en de grote vakantie de
klas van broeder Willy verliet, was
dat voor mij een ware opluchting. Ik
had geen aangename noch bindende
herinneringen aan deze dertiende
klas en mijn resultaten ik kon er
onmogelijk overheen kijken: 26ste
op drieëndertig lagen me nog
zwaar op de maag.
Thuis had men niets gedaan om me
daar overheen te helpen. Integen
deel: ze hadden het tot een onver
teerbaar iets gemaakt. Voor hen was
het niets minder dan een smet op het
familieblazoen, dat ik, hun zoon,
die altijd zo'n goeie uitslagen haal
de, nu met een dergelijk resultaat
voor de pinnen kwam.
Het familieblazoen was vooral dat
in Oudegem, waar vader nogal
graag uitpakte met mij en ik een
beetje overkwam als het wonderkind
van de familie. Weliswaar niet op
net fysieke vlak, want daar kwam ik
wellicht achteraan.
Wanneer men hem in 'Aagem' toen
gevraagd heeft hoe het met Achielle-
ken op school was, zal hij de waar
heid wel wat misschien veel
geweld aangedaan hebben en vlug
overgestapt zijn op een ander ge
spreksonderwerp. Misschien 't weer
of de ajuin Oudegem was gekend
voor zijn goeie ajuin of weet ik
veel.
Toen ik met mijn uitslag thuis arri
veerde, werden er zeker geen rozen
gespreid. Ik formuleer dit zo, maar
eigenlijk is het verhaal toch een
beetje anders. Ik moet mijn hoofd
trouwens niet gaan pijnigen hoe het
precies was, ik zie het nog voor me
gebeuren, alsof het gisteren was.
De prijsdeling ging door op zondag
namiddag, in de Mariakring. Het
was een prachtige zomerse dag, de
zaal zat stampvol, het was er broei
warm.
Voor de eigenlijke proklamatie wa
ren een paar nummertjes gebracht
door de onderscheiden klassen.
Waar me anders altijd een belangrij
ke rol was toebedeeld, was ik nu
geworden tot een vijfde wiel aan de
wagen of tot iemand van het zeven
entachtigste knoopsgat. Broeder
Willy had een soort toneeltje in
mekaar geflanst iets dat een her
bergscène moest verbeelden waarin
gezongen werd en geakteerd. Ik
stond er alleen maar bij te staan. Ik
vond het helemaal niets, waarschijn
lijk omdat ik niet aan de bak kwam
en op die manier was het, voor mij
althans, bij voorbaat minder-
Voor de eigenlijke prijsuitreiking
gingen de leerlingen van elke klas
om beurt op het podium staan, met
de broeder of de meester ernaast.
Uit zijn groot boek, dat hij voor
aleer het open te slaan en te be
ginnen, plechtstatig tegen de borst
hield, las broeder overste toen
nog altijd broeder Ligorius de
resultaten en de plaatsen voor.
Het was toen zo dat men nooit,
maar dan ook nooit, naar het per
centage behaalde punten keek. Men
vroeg nooit, zoals nu: Hoeveel heb
je behaald? Maar wel: de hoeveelste
ben je? Daarop kwam het aan.
Ik stond daar op het podium, tussen
de andere leerlingen van de klas. Ik
stond daar niet met popelend hart,
want er was niets dat dit wettigde.
Toch stond ik daar ietwat gespannen
en niettemin met een beetje verwach
ting. Een beetje afwezig luisterde ik
naar het begin der naamafroeping
en onderging de aankondiging der
eerste namen, het applaus en het
afhalen van de prijzen bij de nota
belen.
Wanneer de eersten hun plaats op
het podium terug ingenomen had
den, werd ik één en al oor, want nu
moest ik onvermijdelijk weldra aan
de beurt komen. Wie echter niet aan
de beurt kwam was ik! De eerste tien
hadden al gedefileerd. Ik voelde me
wat kleintjes worden. Naarmate al
tijd andere namen dan de mijne
afgeroepen werden, kromp ik in
mekaar. Op een ontstellende wijze
gaf ik er me rekenschap van dat
nummer éénentwintig werd afgeroe
pen en... ik was er nog steeds niet
bij.
Toen kwam ineens de verlossende
gedachte: ze waren me vergeten of
overgeslagen. Dat was het! Ergens
werd ik plots uit dat dromend ge
troost wakker geschud door mijn
buurman die zei: «Alléé, 't es aun
aa!» En, inderdaad, het was mijn
beurt. Ik had niet eens gehoord de
hoeveelste ik was. Als uit een broeie
rige verre mist hoorde ik de stem
van broeder-overste die aankondig
de: «Zevenentwintigste. Maurits
Van Overberghe!» Meteen wist ik
hoe laat het was en kwam ik met
mijn hoofd weer in de aardse werke
lijkheid terug. Een beetje onwezen
lijk, maar toch beschaamd, stapte ik
het podium af om mijn prijs op te
halen. Toen ik die in mijn handen
had, een onooglijk boekje waar bo
venuit een klein briefje priemde
waarop, in een zeer mooi hand
schrift, de pijnlijke bevestiging te
lezen stond: 'Achiel Vermeiren, zes
entwintigste plaats', stapte ik het
podium op. Om weer op mijn plaats
te komen moest ik langs broeder
overste lopen. Hij keek me aan met
ogen vol verwijt, die me angstig
maakten en me verlegen, rood aan
lopend, het hoofd deden buigen.
Wellicht was het waarschijnlijk meer
teleurstelling die hij wilde manifeste
ren. Gelukkig voor mij ging er een
grote vakantie overheen eer hij me
weer onder ogen kreeg. Want ik
veronderstel dat hij serieus mijn bol
leken zou hebben gewassen.
De thuiskomst
Aan dat bolwassen ben ik echter niet
ontsnapt, 't Was overigens een se
rieuze, met spoeling, naspoelingen
en al wat men er kan bij bedenken.
Eén van broeder-overste ware me
liever geweest, maar ja 'Dura lex sed
lex' ik heb dat ooit eens gelezen in
mijn jeugdjaren; vertaald wil dit
zeggen 'de wet is hard, maar ze is
wet'. Het was echter een wet door
vader gemaakt en die was niet hard,
maar dubbelhard!
Langs het Konkelgoed trokken we
huiswaarts, Maurits en ik, als twee
honden die eens terdege afgetuigd
waren. Ook zijn resultaten waren
altijd veel beter geweest. We liepen
traag vooruitkomen door het mulle
zand. In feite waren we liever hele
maal niet vooruitgekomen, maar me
moesten huiswaarts, hoe onaanlok
kelijk en dreigend ons dat van verre
toewenkte.
We konden niet meer met de 'poe
pers' zitten dan we al zaten. Maurits
zijn vader, Cyrille, was uit dezelfde
boom gesneden als mijn vader. En
dat betekende wat. Hij probeerdet
me wel op te krukken door te zeggen
dat ik toch nog voor hem was, maar
't was boter aan de galg. Op een
bepaald moment probeerden we te
lachen, ik zeg wel probeerden, maar
't was tevergeefs. We waren als twee
clowns die lachten om hun verdriet.
Hoe graag we ook gingen, het Kon
kelgoed was niet eindeloos. Voor we
het graag hadden stonden we dan
ook in de Rossevaalstraat, dicht bij
huis. Ikzelf moest niet tot thuis gaan
om de eerste symptomen te voorvoe
len van een nakend onweer.
Wanneer ik voorbij de openstaande
deur van het staminee van Mèèn
stapte nou ja 'stappen', het had
meer weg van iemand die moeizaam
op 't land aan het eggen was
bemerkte ik vader die aan 't kaarten
was. Hij zag me ook, wellicht had
hij zich zo gezet dat hij me zien kon.
Natuurlijk riep hij me en op zijn
«En?» fluisterde ik stil, met gebogen
hoofd, «de zesentwintigste». Was hij
te zeer in zijn spel verdiept of kon
hij niet geloven wat hij hoorde, met
een verbaasd en gedempt, maar
krachtig 'Wat?' vroeg hij om beves
tiging. Zijn enige reaktie was een
tussen de tanden gesis: «Gau mau
naur huis!» Wat ik onmiddellijk
deed.
Thuis, bij moeder, brandde dezelfde
vraag op haar lippen, maar toen ik
al haar gestelde verwachtingen in
gruizelementen sloeg, was de reaktie
in harmonie met die van vader. Op
dat moment zou ik echter moeten
vaststellen dat het toeval je mag
het stom noemen, ik noem het ge
lukkig de ramp uit mijn kinderle
ven nog kwam vergroten. Toen
moeder naar het 'papierken' vroeg
met mijn plaats op, moest ik tot mijn
grote verwondering vaststellen dat
het niet meer in mijn 'prijsboeksken'
zat. Dat was olie op het vuur van
moeders verontwaardiging. Want
ogenblikkelijk rees de verdenking en
kreeg ze ook vaste vorm dat ik mijn
'papierken' 'ekspres' en moedwillig
verloren was.
Ik probeerde, voor zover ik de
moed kon opbrengen, haar te over
tuigen dat ik het gewoon verloren
was, maar zonder baat. Ik had het
weggesmeten, dat was het! Iets wat
voor haar en achteraf voor vader,
het geval nog erger maakte. Er zat
aan mij geen enkele vezel die nog
deugde. Ik bezat zowat alle gebre
ken van de wereld en deze die ik nog
niet had, die zou ik later nog krij
gen, dat beloofden ze.
Midderwijl had vader zijn kaartspel
voortijdig afgebroken en was hij zo
vroeg naar huis gekomen als hij op
zondag nog nooit gedaan had en
werd ik met één ruk van het voet
stuk, waarop ik jaren gestaan had,
naar beneden gehaald. Van al mijn
goeie eigenschappen bleef niets meer
over en ik werd ineens de grootste
nietsnut aller tijden. Ik werd meteen
ook gepromoveerd tot kampioen
der 'strautloeëpers'. Ik, die op be
paalde momenten van mijn jongens
leven die straatlopers benijdde om
hun echt straatloper zijn.
Maar 't was gedaan, gedaan! Amen
en uit met die straatloperij. Er kwa
men harde woorden bij te pas, hoge
tonen, woedende stemmen en drei
gende gebaren. Maar daar bleef het
bij. Ongelooflijk voor die tijd oj
niet: vader heeft tegenover mij veel
dreigende gebaren gesteld maar
nooit heb ik om het volks te
zeggen van hem één lap gekre
gen. Het is trouwens echt nooit
nodig geweest, want ik was bang
voor hem, doodsbang.
Tijdens die grote vakantie heb ik
gekregen wat me beloofd was. Die
straatloperij, had men gezegd, zou
me zuur oproeien. Maar ze heeft
meer dan dat, ze is heel de tijd op
mijn maag blijven liggen. En... had
mijn vader in zijn leven zoveel
schietgebedekens gezegd als het aan
tal keren dat hij me voor straatloper
uitgescholden heeft, ik wed dat hij
dan nu tot de schare der uitverkore
nen zou behoren.
Achtste studiejaar
Het was dan ook voor mij een
ontlasting wanneer het nieuwe
schooljaar in 't verschiet kwam, en
een vreugdevolle dag wanneer ik het
klaslokaal van broeder Albanus kon
binnenstappen. Eindelijk was ik in
de 14de klas (8ste studiejaar) gaan
zitten, een belangrijk moment waar
iedere leerling van de Broeders zo
wat naar toeleefde. Voor ons was in
de hoogste klas zitten, bij Albanus
in dit geval, 'het' van 'het'.
Sommigen die tegen hun goesting
naar school gingen en in wiens
hoofd maar één gedachte speelde:
zo vlug mogelijk met de school
kappen en gaan werken, zagen op
die manier het einde van «'t lieëren»
in zicht. De zeldzamen want dat
waren ze die gingen verderstude-
ren leefden daar reeds naar toe. Er
waren ook zij die in zich een reli-
gieuse roeping hoorden of meenden
te horen: zij wisten dat na de 14de
klas duidelijk en onweerstaanbaar
de weg openlag naar een onaards en
geestelijk leven, dat de loopplank
was naar de eeuwige gelukzaligheid.
Sommigen wisten toen niet dat Bre-
dero geleefd had, nog minder wisten
ze van zijn historische woorden «'t
Kan verkeren». Later is hij door
deze woorden bekend, beroemd en
vaak geciteerd geworden, omdat ve-
len in 't leven ondervonden hebben
dat zijn uitspraak een wijze uit
spraak was, toepasselijk op zo
veel...
Ikzelf zou niet 'uit' werken gaan,
maar werken was toch mijn bestem
ming. Ik zou, naast vader op de
tafel, kleermaker worden. Want ik
wou niets anders worden.
Over dat niets anders willen heb ik
nu toch wat mijn eigen opvatting. Ik
herinner me dat ik van zeer kleinsaf
misschien van mijn zesde of mijn
zevende wist dat ik ging kleerma
ker worden. Op die leeftijd had ik al
gekozen. Later heb ik geweten dat
moeder voor mij wat anders droom
de dat 'klieëremauker werren'.
Maar ik weet ook dat indien slechts
een gedeelte van moeders dromen in
vervulling waren gegaan, haar en
mijn leven er totaal anders hadden
uitgezien.
Vader beweerde, misschien kon ik
nog niet eens praten, aan iedereen
die het horen wilde en ook tegen hen
die er minder oor voor hadden, dat
ik 'niks anders as klieëremauker
waa werren'. Wanneer je zoiets om
de haverklap, een heel kinderleven,
moet aanhoren, dan kan je maar één
weg lopen: kleermaker worden.
En... toch had hij gelijk, want heel
klein reeds, ik zei het daarnet reeds,
op zes- a zevenjarige leeftijd, had ik
gekozen. Het is eigenlijk een beetje
voer voor psychologen. Op een
morgen was ik uit mijn bed geko
men en stond ik klaar om de trap af
te dalen. Ik stond daar in mijn
'tabbauteken' en 'berrevoets'. Die
trap had in feite iets hachelijks voor
mij: het was gevat tussen twee muren
en gaf uit in de keuken, ook werk
plaats van vader, maar was daarvan
afgesloten door een deur. Omdat het
in dat trapgat helledonker was, werd
de deur opengezet tegen wanneer ik
naar beneden moest komen.
Wat ik nu vertel zijn zaken die in
een geheugen gegrift staan, zoals dat
slechts met een paar gebeurtenissen
uit een kinderleven het geval is en
die men steeds tot in het kleinste
detail weer herleeft.
Ik hoorde ze praten over wat ik later
worden zou. Plots klonk me één zin
duidelijk in de oren en wanneer ik
dit schrijf hoor ik weer de stem van
vader die zegde: «Voor mij zal hij
niks anders worden dan kleerma
ker!» Hij heeft geen woord minder
gebruikt, maar ook geen woord
meer. Toen, op dat moment, wtsr ik
dat ik 'niks anders zou worden dan
kleermaker'. Vader had voor mij
gekozen!
Wanneer ik naar de 14de klas trok
wist ik, dat ik na deze klas, mijn
leven doortrekken zou naast vader
op de kleermakerstafel. Om precies
te zijn: eerst op de keukentafel, wam
zijn tafel was aanvankelijk niet
groot genoeg voor hem en voor mij.
Dat hield in dat ik 's middags, voor
we aan eten toewaren 'mijnen boel
moest opvaagen'.
Maar tussen de eerste stap door de
klasdeur van Albanus en mijn gaan
zitten op de keukentafel, moesten
drie jaar verlopen. Drie jaar die me
nauw bijgebleven zijn, die mijn
kindzijn en ook mijn later leven
getekend hebben, maar die ik toch
als een mooie herinnering met wel
en wee, heel mijn leven heb meege
dragen en nog draag.
(Pierre Van Rossem
Een Half-oogst traditie
Van vrijdag 14 tot en met zondag 16 augustus wordt op het Wiezeplein het St.-
Rochustornooi in ziftkaatsen georganiseerd. Deze sportmanifestatie, een unicum in
België, werd voor enkele jaren door de karnavalvereniging «De Leo's» uit de quasi
vergetelheid opgediept, en kreeg bij de laatste uitgaven steeds meer sukses, t.t.z. meer
belangstelling van de plaatselijke organisaties en van het grote publiek. Een der
betrachtingen van de organisatoren is zeker het volkse in de gemeente wat meer tot zijn
recht te laten komen. Daarom wordt er enkel met gelegenheidsploegen gekaatst (dus
geen profs!), en zijn er biezondere prijzen als de gouden bal en dito handschoen
voorzien, die toegekend worden op basis van eerder ludieke criteria als kledij,
speelwijze, houding en presence op het plein.
Daarom ook is de toegang
tot het hele gebeuren volle
dig gratis. Om de lezers
nog meer vertrouwd te ma
ken met deze ongewone
vorm van kaatsen geven we
hierna nog enige toelich
ting.
Ongewoon
De spelregels leunen sterk
aan bij deze van het klas
siek kaatsen. Doch om het
kijkstuk nog attraktiever
en vlotter te laten verlopen
werden er enkele aanpas
singen doorgevoerd, zodat
praktisch iedereen kan
meedoen. Zo gebeurt de
opslag vanop een hellend
zift (een stoel met twee
korte en twee lange poten)
en zonder aanloop waar
door de ballen wat minder
onzacht bij de «keerders»
aankomen. Het terrein is
korter, zodat de beste leve
raars zich moeten inhou
den, want overslaan staat
gelijk met buitenspel. Daar
het trapezium ook breder is
dan de gewone ballodroom
blijft de bal veel langer
speelbaar; vandaar meer
spannende spelfazen en dus
ook meer kijkgenot voor
de toeschouwers
Onder het beproefd motto
«Kampen dat 't be(r)st»,
worden op vrijdag 14 au
gustus vanaf 18 u., en ook
op halfoogst de schiftingen
afgewerkt. Op zondag 16
augustus volgen dan de
troostingen en de finale
(om 18 u.). De inrichters
vragen de bijzondere aan
dacht voor de veteranen-
wedstrijd van zaterdag 15
augustus om 18.30 u. met
Wiezes Oude Gloriën,
waaronder enkele Wieze-
Sportief spelers.
Voor alle lutten dienen de
ploegen te bestaan uit,
minstens 3 Wiezenaren, dit
zijn personen die ofwel
Wieze bewonen, of die er
minimum 10 jaar gewoond
hebben. Voor alle wedstrij
den komen de ploegen bij
een aan het Muzieklokaal
(Wiezeplein).
Gelegenheidsploegen
schrijven liefst in vóór 8
augustus in het lokaal (Gil
denhuis) of bij de leden van
de inrichtende Leo's. Vete
ranen doen dit best zo vlug
mogelijk.
Meer inlichtingen over het
St.-Rochustornooi zijn
steeds te bekomen op de
053-telefoonnummers
31.23.88, 78.47.63 of
21.92.34.
St.-Rochusbarbecue
Ter gelegenheid van de St.-
Rochusfeesten nodigt de
karnavalvereniging «De
Kapio's» uit op een barbe
cue en T. Dansant, en dit
op zaterdag 15 augustus
(halfoogst) in de zaal
«Voermansrust» aan de
Schroverstraat. Daar is er
doorlopend barbecue van
11 tot 18 u. met op het
menu: Brochetten 220 fr.,
1/2 kip 220 fr., kotelet 180
fr. en dranken aan 25 fr.
De TD begint om 20 u. De
inkom bedraagt 40 fr. bij
voorverkoop en 50 fr. aan
de kassa. Bij aankoop van
een eetbon is de toegang
evenwel gratis. Tijdens dit
dansfestijn zijn er doorlo
pend hamburgers en trip
pen op barbecue te
bekomen.
Wieze Sportief Competitie:
Herdersem - Wieze I zon
dag 9 oogst; Wieze II - SK
Hamme zondag 9 oogst;
Junioren: geen; Kadetten:
Wieze - Kerksken M. vrij
dag 7 oogst; Miniemen:
geen; pupillen Wieze -
Buggenhout zondag 9
oosgt.
JVL.
Paardrijden is in ons gewest een populaire sport: jaarmarkten, regionale
prijskampen, ruiterstornooien, paardenprocessies, manéges en noem maar op
illustreren dat in ruime mate.
Vanwaar die interesse? Hoe is dat alles gegroeid?
Iedere vereniging heeft zijn eigen geschiedenis, zo ook de Landelijke rijvereni-
ging De Gulden Spoor' uit Buggenhout. Het huidig bestuur, in samenwerking
met enkele oud-leden, is gaan grasduinen in het verleden. Foto's, dia's,
filmfragmenten, trofeeën en nog zoveel ander dokumenten werden vanonder het
stof gehaald, zodat een kleine tentoonstelling kan worden opgezet.
De huidige rijvereniging in Buggenhout is gegroeid uit een samenvoegen van De
Bosruiters uit de bosgemeente zelf, Sint-Usmarus uit Baasrode en Sint-Pieter uit
Malderen.
Het feestprogramma dat de LRV 'De Gulden Spoor' op zondag 16 augustus
presenteert, biedt voor elk wat wils. Na acht uur braden aan het spit, zullen de
varkens deskundig door drie slagers verdeeld worden. Ook het Buggenhouts
streekgebak 'Bosschijntje' ligt te wachten op de fijnproevers. Ook aan de
allerkleinsten werd gedacht. Ze kunnen die dag een ritje met paard en kar
maken, krijgen een demonstratie van de pony-klub en van dressuur rijden.
Iedereen is op deze manifestatie van harte welkom en wordt verwacht op zondag,
16 augustus, vanaf 13 uur op het feestterrein in de Zittingweg (zijstraatje van de
Hanestraat, rechtover de Gemeentelijke jongensschool) te Buggenhout.
Pierre Van Rossem
Zaterdag 8 en zondag 9 augustus viert F.C. Wieze voor
de 10' keer zijn traditioneel jaarlijks eetfestijn. Tijdens
deze jubileumfeesten wordt het Veteranentornooi - ge
kend als de (5e) grote prijs V.V.H. - afgehaspeld.
Programma:
Zaterdag 8 augustus:
om 16 u.: Match voor scholieren, tussen F.C. Wieze en
R. Lebbeke;
om 18 u.: Vooraf huldiging van de Knapen (kampioen
1986-87), gevolgd door de troostingsmatch voor Vete
ranen;
om 19.30 u.: Finale voor de Veteranen. De inkom voor
al die wedstrijden is gratis. Er is ook doorlopend
barbecue van 18 u. af.
Op zondag 9 augustus is er van 11.30 tot 14 u. restaurant
met volgend menu: brochetten 225 fr.; 1/2 kip 225 fr.;
varkenskotelet 185 fr. en de vermaarde Wieze steak met
frieten of provengaalse saus 300 fr. Om 16 u. wordt er
gevoetbald tussen F.C. Wieze en W. Gijzegem en om 18
u. speelt FC Wieze I tegen W. Gijzegem voor de beker
der buren. Ook op die dag doorlopend barbecue van 18
u. af.
Tussen haakjes: de 1' kompetitiematch van 1987-'88 heeft
plaats op zondag 6 september om 17 u. tussen F.C. Wieze
en SK Berlare. Vanzelfsprekend is iedereen welkom.
Supporters op post!
De Jongerenvereniging van Groot-Lebbeke organiseert op u. De prijsuitreiking ge-
14, 15, 16 en 17 augustus in de zaal «Sportpaleis», beurt om 20 u.
Aalstersestraat 138 te Wieze een reuze feestvierdaagse met Maandag 17 oogst wordt de
een gevarieerd programma. dag van de lege «p0rtemo-
Dit wordt ingezet op vrij- ker overhandigd worden, nee»; derhalve kan men
dag 14 oogst met een belot- Als klap op de vuurpijl zal van 10 tot 16 u. een pilsken
ting, waarbij naast een onder alle ingeschrevenen bekomen voor de democra-
vooruit van 7.000 fr. ook een speciale naturaprijs tische prijs van 17 fr. Om
nog tal van andere waarde- verloot worden, te trekken 19 u. vangt de privé-boog-
volle prijzen te winnen door senator Van den schieting aan; de deelne-
zijn. Er zijn trofeeën voor- Broeck Octaaf. Men kan mer met het grootste aantal
zien voor de lc en 2C geklas- inschrijven van 13.30 u. af punten krijgt een beker,
seerde, alsook voor de eer- en de start van deze 50 km. Wel een mooie vierdaagse!
ste vrouw. Men kan in- lange fietstocht gaat om 15 J. Van Landuyt
schrijven van 19 u. af voor
50 fr. (inleg) en de wed-
strijden beginnen om 20 u.
een eetfestifn^an^tót 15 APPBlSB PCPSlCR
ven?ale of met champig met veel muziek en sport
nons) plus koffie en dessert
^St,i00Hf/' Naar believen Begin augustus worden in koers voor alle katego-
ook moe fPT i "t "ffi" APPeIs traditioneel de rieèn. Inschrijven hiervooi
en dSsertl hekomen On ges,v'a«8<=n uitgestoken kan in dc zaal Half Af. On
U B ,?P Het fcestkomitee van de 16.00 uur wordt plaats ge-
staat "r van 20 ü°0a8f een APPe'Se FeeS'e" d°et da" maakt v00r de Koninklijke
f e?" immers een oproep tul de Fanfare De Ware Belgen
wordt gebracht doo" d.'vej he'C beVolkinS om deel uit Oudegem die een wan-
worot georaent door diver- nemen aan een tweedaagse delkoncert zal verzoreen en
m\nga hentUgekee„r,r70 -=>. vreugde en 8ge- om 17.00 uur v^Te"
leden tellende kinderkoor i PJeZ'er' Feestlr" z°als 8'°te show met als vedel
I.DrKSs.k uf«e[ed°er get^X" Arno "me,
kaal'Smezzo dat'dooi ?aterdag 8 augustus wordt Vanaf 18.00 uur is°e"r op
fozef Putteman^'z^ gepre- ^"kaaZtt^SaaZ
senteerd worden, bedraagt volg, er een optreden van wil men een warme lucht-
de Yellow Players. Om ballon de hopelijk stralend
Voor zondag 16 augustus 18.00 uur worden de barbe- blauwe hemel in sturen,
noteren we van 10 u. af een cuevuren aangestoken en Een discobar zorgt er voor
kmderrommelmarkt en om 20.00 uur zorgt disco- dat vanaf 20.00 uur de
vanaf 12 u. is er doorlo- bar Sound Explosion voor dansliefhebbers aan hun
pend eetgelegenheid. Om de nodige sfeer. trekken komen.
15 u. wordt de «Grote 3 uur Zondag 9 augustus kan
van Groot-Lebbeke» gere- men vanaf 12.00 uur in de
den; dit gebeuren gaat door feestzaal Half Af terecht,
in samenwerking met de waar deze feesten hun be- In 1987 zullen de Romeinen
wieierklub «Chocolaterie loop kennen, voor een res- voor de tweede maal in de
Callebaut». Er is een trofee taurant met als voornaam- geschiedenis Groot-Brittannic
en brevet voorzien voor ie- ste gerechten, paling en veroveren. In zowat 20 Britse
dere deelnemer(ster). Te- mosselen. Maar ook koude P,aatsen worden door de stich-
vens zal aan de ploeg met schotels staan op het menu "l8 Engli.s5? Heritage histori-
het grootst aantal vertrek- Vanaf 14.00 uur is er koffie Imeerd^htaTde Romein",
kers, aan het verstgekomen te verkrijgen en worden er zullen ook de Franse troepen
team en aan de jongste en pannekoeken gebakken, onder leiding van Napoleon it
oudste deelnemer een be- Om 15.00 uur start de loop- zien zijn.
