H€e
Slechte akoestiek bederft gedeeltelijk
hoogstaand koncert
anfare van Mere gaf
eslaagd herfstkoncert
Toneelkring: «De Schakel» met «Warenar»
«Pas de Deux» te Aalst
dooie kooravond
li parochiaal centrum te Hofstade
Flanders' Bluestrain
op 24 oktober in Aalst
olksliederenavond
4 Heilig Hartkring te Aalst
De Voorpost - 1.6.10.1987 - 7
ijke
ieze
Jrhand
chte
erdagavond was kooravond in het parochiaal
i 5ee), ïtrum van Hofstade waar naast het Gemengd de gele
ij, or Sint-Jan Berchmans onder leiding van Jozef
pi der Vurst ook het Gemengd Koor Sange Jo
Lebbeke onder leiding van Marcel Schelfhout
ntrad.
twee koren traden aan werking van Wilmots,
twee blokken, waarbij Sange Jo zou trouwens een
een gemeenschappelijk lied van Wilmots brengen
reden een overstapje van het bekende Schoon
rd gemaakt. Lieveke». Het Lebbeekse
i Sint-Jan Berchmans- koor onderstreepte zijn
>r opende voor eigen pu- muzikale kwaliteiten in
ik met een niet zo een- een eerste optreden nog
idig «Odi et Arno» van met werk van Orlando di
Orff. Opmerkelijk Lasso, J. Martini en Die-
in elk geval de twee trich en met een mooie ver-
(irituals die met tolking van «Swing low,
overtuiging werden sweet chariot» een van de
dit. Voor de samen- meest gezongen en belui
met het Sange Jo sterde negro-spirituals.
uit Lebbeke werd In het tweede deel opende
gekozen van Gaston Sange Jo met een sterk
ms en voor «Mihi «Lied van mijn land» om
ipositum» in een be- verder te gaan met een an
der bekend lied «Hoog op
wagen».
Nadien volgde nog een
«Gaudeamus igitur» dat
studenten goed in de mond
moet liggen, al werd het
hier gebracht in een be
werking van alweer J. Wil
mots. Sange Jo besloot zijn
bijdrage met «ossewa» ge
schreven door een ano
niem komponist.
Het Sint-Jan Berchmans-
koor sloot de muzikale
avond af met een schitte
rend «O Pepita» van Muller
dat op elk koorkoncert een
sukses kent. Al is het ook
hier weer zo dat het lied
niet zo eenvoudig om te
vertolken is. Maar het
Sint-Jan Berchmanskoor
demonstreerde dat dit best
mogelijk is, ook door ama
teurs als die bereid zijn er
het beste van te maken.
Aalst. Het Lebbeekse Sange Jo koor trad op als gastkoor (a)
Terwijl u deze regels leest is Flanders' Bluestrain al
een tijdje aan het rijden. De train vertrok inderdaad
op 3 oktober in Herenthout en heeft ondertussen
Peer, Leuven en Genk aangedaan, om vervolgens te
blijven stilstaan in leper. Lier, Aalst, Brugge, Turn
hout en Gent. Dus ook in Aalst waar op zaterdag 24
oktober in tien herbergen de mooiste blues zullen te
horen zijn.
In Aalst begint het feest op 24 oktober om 21 uur en
kan men gaan kijken en luisteren naar Binger in de
Kiët, Steve Turcksin Band in De Vesten, Santé
Lange Polle en Friends in Het Gulden Vlies, Buzzy
bee's Band in Den Amber; The Dates in café Ypsilon;
Roland in de Nieuwe Madeion, Cam's Band in de
Cactus; Slime Hunter in De Klok; Van Moetens ih
café Terlinden en Full House in Bon Vivant.
Voor toegangskaarten kan men terecht op het num
mer 053-21.78.00. Kaarten in voorverkoop aan 180
fr. en aan de kassa 220 fr.
Er is een bus die de bluesliefhebbers van de ene
plaats naar de andere vervoert en op die bus speelt
een eenmansbluesband.
Het koncert in het kader van het Festival van Vlaanderen gebracht door het
Nieuw Belgisch Kamerorkest o.l.v. Jan Caeyets werd eens te meer een
toppunt voor het Aalsters muziekleven dit seizoen. Het lokte inderdaad
1200 melomanen en wat gebracht werd door een jong, dynamisch, entoe-
siast en con amore musicerend 40-koppig orkest was van de bovenste plank.
Zowel wat betreft de keuze van de werken als de vertolking ervan. Toch één
schaduwzijde: de akoestiek die de belangstellenden vooral in het tweede
gedeelte van de diepe zaal wel de blazers doch veel minder de strijkers liet
horen.
e nat 1st. Het gemengd Sint-Jan Berchmanskoor aan het werk (a)
me!
ea Hi
iwat
ze ti
•ehee
;gta
Ben 1
lketrijke verenigingsleven dat Erpe-Mere kent,
tede lt men ook een viertal muziekmaatschappijen
iamn de ene al meer florissanter is dan de
lere. Naast de gereputeerde fanfare van Aai-
toevjm begint ook Hand in Hand van Mere zich
3 o
Ai
it is een verheugend
MEI dat de dorpsfanfares
andere betekenis wil
geven aan hun faam
hoempapa-orkest"
gzaam maar zeker ziet
in dat ook zij met de
terne tijd moeten mee-
tien en dat ter plaatse
ipelen gelijk staat met
forse achteruitgang.
fanfare met een
jstai nkeltje waardigheid
dat men moet afstap-
.van een zekere traditie
'rdel Ier de doelstellingen te
koor n -
ink
w
ikte
naar
3tga
ven
te ontpoppen tot een koncerterend gezel-
ip. Hun tweede Herfstkoncert heeft dat eens
neer bewezen en het spreekt duidelijk dat ze
in de toekomst letterlijk en figuurlijk van
willen laten horen.
Jochenen evenwel.
■om mag men zich niet
r beperken tot wat toe-
o en blazen zoals dat
decennia terug het
was. Reeds onder lei-
J van de vorige diri-
De Graeve, heeft
idat ingezien en is men
pnnen om de muzikan-
een betere muzikale op
ing te geven. Dit neemt
weg dat het een zuive-
liefhebberij blijft, wat
iwens een noodzaak is.
m» de fanfare Hand in
d haar vooruitgang op
ikaal gebied aan het
arte! 1ek wil bewijzen is een
D Br leüjk teken van dyna-
biblii m« want om een optre-
als een herfstkoncert
•rzorgen vergt dat heel
meer dan een weke-
e repetitie die juist vol-
0n uj I om eens door het
'icus 1 te wandelen en een
dit ton" te spelen. De mu-
umn vereniging van Mere
mtel I vorig jaar de stap ge-
iktfd*en was toen al in
haar opzet geslaagd, niet
omwille van het feit dat er
veel volk was maar vooral
omdat zij de moed op
bracht om er een maanden
lange voorbereiding aan te
wagen. Niet alleen de aan
wezigheid van talrijke
sympathisanten was een
positief resultaat maar de
vooruitgang op muzikaal
gebied valt hierbij te waar
deren. Het is waarschijn
lijk een stimulans geweest
om het waagstuk te herne
men en eens te meer heb
ben zij een muzikale avond
gebracht die op alle fron
ten een sukses mag ge
noemd worden
De gebrachte nummers
werden vlot uitgevoerd en
de stukken werden met
zorg gekozen zowel uit po
pulaire melodieën als mu
ziek uit de wereld van, de
jazz. Met sommige num
mers hebben zij bewezen
dat heel wat inspanningen
geleverd werden en alleen
dat al doet ons de soms
kleine haperingskes ver
geten. Weinig mensen zijn
er van bewust hoeveel in
spanningen het kost om
een dergelijk herfstkon
cert voor te bereiden en
aan het publiek te brengen
op een deftig niveau. Hope
lijk is het applaus (de
steun) van het publiek an
dermaal een stimulans om
er mee door te gaan.
Naast de verdiensten
van de dirigent en zijn mu
zikanten mogen we zeker
het volledige bestuur be
trekken zonder hun public
relation-man te vergeten
die op een vlotte en aange
name manier het geheel
aan elkaar gepraat heeft.
De toelichtingen waren
zeer informatief en bevat
telijk zodat elk uitgevoerd
stuk als het ware konkreet
kon gevolgd worden.
Mits volharding kan
Hand in Hand uit Mere
zich een benijdenswaardi
ge reputatie verwerven,
niet alleen in de deelge
meenten van Erpe-Mere
maar ook ver daarbuiten.
Dit is stilaan aan het ge
beuren dank zij het optre
den van een goed getraind
trommelkorps dat sinds
enkele maanden nauw sa
menwerkt met de vendel-
groep Uilenspiegel.
Nu al kunnen we zeggen
dat ze het traditionele pad
van de vroege dorpsfanfa
re verlaten hebben en iets
meer willen bieden dan de
zondagnamiddagse uit
stappen, zonder echter de
vroegere doelstellingen te
verloochenen, m.a.w. de
fanfare Hand in Hand wil
dorpsmuziek brengen
maar dan op een zeker peil
met meer variatie dank zij
een uitgebreid repertoire.
Het is alleszins een hele
prestatie als amateurs en
bovendien niet geschool
den eens een andere sport
muziek uit te voeren dan
deze die we gewoon zijn.
Uit de "afgeluisterde"
kommen taren blijkt het
een doeltreffend initiatief
te zijn. (J v
Nieuw Belgisch
Kamerorkest
Een zeer jong ensemble ge
leid door een 29-jarig diri
gent die duidelijk het ei
gen entoesiasme op zijn or
kest weet over te dragen.
Het bestaat echter uit mu
zikanten die reeds elders
valabel onderdak hebben
gevonden: bij de BRT, bij
een militaire kapel, bij de
Munt, bij een andere ope
ra. Het ligt in de bedoeling
dat zou getracht worden
dit veelbelovend orkest -
een wissel op de toekomst -
door de Vlaamse Exécutie
ve te laten erkennen zodat
het een vast ensemble zou
worden niet blootgesteld
aan tal van niet te ontko
men wisselvalligheden.
Jan Caeyers
Jan Caeyers was reeds als
knaap bezeten door de mu
ziek. De mikroob had hem
niet alleen vroeg te pakken
doch verliet hem nooit. Pas
29 jaar is hij doctor in de
musicologie, professor aan
KU Leuven, laureaat van
conservatoria in verschil
lende disciplines en als
leeropdracht aan de Alma
Mater vooral begaan met
muziekanalyse.
In België debuteerde hij
met de jeugdopera «Vale
riaan» van zijn broer Ludo.
Sinds 1985 leidt hij het
Nieuw Belgisch Kameror
kest waarmede hij hoopt
hoge toppen te scheren.
Beethoven
Wondermooi klonken twee
meesterwerken van Beet
hoven. Bovendien gekend
en graag beluisterd door
een zeer aandachtig pu
bliek aan wie een paar on
nauwkeurigheden van
houtblazers en een ietwat
twijfelachtig attaque van
een hoorn niet zullen zijn
ontgaan. Deze schoon
heidsfoutjes terzijde gela
ten, werd het een vlekke
loos gebeuren waarbij dui
delijk opviel dat gemusi
ceerd werd wel als profes
sioneel op het vlak van
techniek doch op dat van
de bezieldheid op het vlak
van de geëngageerde
amateur.
Eigen werk
Na de ontroerende «Sere
nade voor Strijkers» van
de Brit Edward Elgar die
de intiemste roerselen be-
speeldè, werd een werk ge
bracht van een man van
eigen bodem: August Ver-
besselt. Een geboren
Klein-Willebroekenaar
doch reeds 40 jaar verblij
vend in de Sinjorenstad
waar hij deel uitmaakte
van een militaire kapel en
direkteur van een muziek-
akademie.
Op rust, de man is 68 maar
nog piepjong, is hij profes
sioneel komponist. Het
werk dat te Aalst in de
Keizershallen gebracht
werd is geschreven in op
dracht van de Vlaamse
Exécutieve.
Dit werk werd de zondag
tevoren gekreëerd in het
Casino te Oostende en
werd er uitermate gunstig
onthaald. Het' is trouwens
een werk met een bood
schap waarbij afwisselen
de tema's en motieven en
steeds veranderende rit
mes en tempi leiden naar
een spanningsveld waarbij
diepe zuchten naar vrede
worden geslaakt. Het werk
heet dan ook «Pax» en met
een weet u welke opdracht
Verbesselt van Geens en Co
ontving.
Akoestiek
Schaduwzijde bleef uiter
aard de akoestiek doch dat
is dan buiten de verant
woordelijkheid van orkest,
dirigent en komponist. De
organisatoren hadden ech
ter geen andere keuze. De
belangstelling was immers
dermate (1200) dat geen
andere lokatie te Aalst uit
komst kon bieden. Zelfs
«De Werf» zal dat volgend
jaar nog niet kunnen.
werden achteraan
de zaal wel gehoord.
Strijkers echter nauwe
lijks niet.
Mogelijke aanpassing kan
zijn het aanbrengen van
doeken tussen de dwarsen-
de plafondspanten die de
klank afremmen.
Maar vooral moet het po
dium langs weerszijden in
gekapseld worden door tot
aan de zoldering reikende
houten schermen, schuin
geplaatst, zodanig dat ze
de klank de zaal insturen.
Een lichtjes voorover hel
lende, eveneens houten
scherm boven het orkest
om de klank van het pla
fond weg te houden zou
eveneens zeer bevorderlijk
zijn voor de akoestiek.
Maar een koncertzaal
wordt het uiteraard nooit.
De regen op het plat dak
speelde bovendien onop
houdend parten en de bin
nenzijde aangehechte af
loopbuizen blijven vanzelf
sprekend duidelijk steeds
een storend element.
LH
Naast een school-, bloe
men- en kamavalstad is
Aalst eveneens een toneel-
stad. In de provincie zou
Aalst de enige stad zijn
waarvan vier verenigin
gen in het provinciaal to-
neeltornooi in eerste kate-
gorie spelen: De cathari-
nisten. Pact., Tejater 80 en
De Schakel.
Laatstgenoemde brengt
als eerste stuk van het sei
zoen op zaterdag 24, zon
dag 25 en maandag 26 ok
tober telkens te 20 u. in de
stadsschouwburg aan het
Vredeplein «Warenar» van
P.C. Hooft. Waarmede dan
een oude droom van Tuur
Van den Brulle in vervul
ling gaat. Die erfde inder
daad van zijn leermeester
Gaston Van den Bossche
de liefde voor het klassiek
toneelwerk. «Warenar» is
voor hem een jeugdliefde
dat hij bij een regiestage
met Frans Roggen trou
wens koos als «oefenstuk».
Dat stuk nu regisseren
wordt voor de door de to-
neelmikroob gebeten Van
den Brulle niet enkel een
voldoening maar voor-al
een uitdaging.
Warenar
Het stuk van Pieter Come-
üs zoon Hooft (17° eeuw) is
een blijspel met een dubbe
le intrige. Hoofdintrige is
dat de grootvader van Wa
renar ergens «aan de
haard» een pot met goud
stukken heeft begraven,
die hem, eens gevonden
schraperig maakt tot en
met. Nevengeschikte intri
ge is dat dochter Klaartje
zwanger is doch niet weet
wie de vader is.
De cast bestaat uit vertol
ker van de titelrol Paul
Sonck, Greet Van Ney-
ghem, Lieve Kuys, Dolf Se-
deyn, Steven Van de Velde,
Benny D'Haeseleer en An-
dré Hendrickx.
Nolle Versijp zorgde voor
het dekorontwerp en de
kostumering. Hij regiseer-
de immers vorige zomer in
Poederlee een historische
stoet en kan de kostuums
Nu
in bruikleen krijgen.
reeds wat voor de repeti
ties alleszins een pluspunt
Zaterdag speelde het Gentse
Arcateater in het Aalsterse kultureel centrum De
Werf «Pas de Deux» van Hugo Claus. Een brok
Vlaams teater dat in de regie van Jean-Pierre De
Decker bij teaterkritici niet onverdeeld gunstig
werd ontvangen maar dat bij het publiek wel de
nodige belangstelling zal genieten, misschien om
andere dan tekst- of produktieredenen.
ocdl'
drijf 11 koor Hartegalm van het programma stonden dat dirigent Martine Van
lid v organizeerde in de onder meer Goeden Avond, de Voorde, als bisnummer,
tzichs KT Hartkring een Hij die geen liedje zingen gekozen had voor "Lied
-lestu sliederenavond die kan. Kempenland, Jan de van mijn Land". Met dit
als thema "Flanders' Mulder enz... volkskoncert heeft Harte-
ped m of the Proms" had Ook gemeenschapszang galm eens te meer aange-
CI wen. Onze Vlaamse stond op het programma toond dat het naast het
v «liederen werden er en het publiek speelde verzorgen van kerkdien-
deskundige leiding maar al te graag in op die sten nog heel wat meer te
Martine Van de Voor- uitnodiging. Al bij al werd bieden heeft. Het strekt di-
it-Tr «bracht in een begelei- het een enige muzieka- rigent Martine Van de
iepri Ivan Hubert De Smet vond in zoverre dat iedere Voorde tot eer dat ze de
- va k°or Hartegalm is in luisteraar met belangstel- mensen van dit amateur-
sel e «o» kerkkoor. Het ling uitkijkt naar een gezelschap weet te motive-
dc p °P een nauwgezette nieuwe uitgave. ren om met veel overgave
e het talrijk opgeko- Ontroerend voor de aan- onze Vlaamse liederen-
P Publiek te boeien. Op wezigen was ook het feit schat te brengen. Hetman
Het stuk
Paul en Cathy, twee ak-
teurs, komen op een zater
dagavond samen om te re
peteren, Hoewel hun rela
tie spaak gelopen is en ze
beiden een ander leven
hebben opgebouwd, blijven
ze in de ban van elkaar. De
repetitietekst («Vosse-
jacht», uiteraard ook van
Hugo Claus naar «Volpo-
ne» van Ben Jonson) wordt
voortdurend verweven met
en aangepast aan persoon
lijke gegevens en gebeur
tenissen. De tekst, hun le
ven, verloedert door alko-
hol en metadon. In dit ver
loederingsproces groeit
het besef dat ze noch met
elkaar, noch zonder elkaar
kunnen leven. Er is ook
Guy, de jonge toneelmees
ter die hen begeleidt, be
dient en die tenslotte hun
losgeslagen emoties weet
te kanaliseren in een schit
terende apoteoze.
Een pas de deux voor drie
personages! Het lijkt op
het eerste gezicht een
vreemde kombinatie. Het
gaat echter niet om de in
dividuen maar om de rela
ties tussen hen. Opmerke
lijk is dat vooral bij twee-
aan-twee relaties belang
rijke karakterwijzigingen
naar voren komen. Boven
dien wordt juist door de
aanwezigheid van een der
de de spanning tussen
Paul en Cathy opgevoerd.
Guy is als het ware de ko-
reograaf die de dansers nu
eens naar elkaar toe, dan
weer van elkaar weg leidt.
De vergelijking met Al-
bee's «Who's afraid of Vir
ginia Woolf» dringt zich
op. Nick en Honey vervul
len net als Guy een
voyeursrol. Door hun bin
nendringen, tussenkom
sten, ontstaan er spannin
gen en blijken die spannin
gen zinvol.
Kenmerkend voor deze
drie-eenheid in «Pas de
Deux» is de ringstruktuur
waarbij Guy het stuk
opent én sluit.
Produktie
Praten over Hugo Claus is
praten over een taalvir
tuoos. Vandaar de verwon
dering toen hij voor «Pas
de Deux» aan Area carte
blanche gaf om de tekst
aan tijd en omgeving aan
te passen. Het lees- en re
petitieproces groeide uit
tot een workshop, waarbij
de tekst nu eens intakt
bleef, dan weer drastisch
werd gewijzigd. Het resul
taat moet een aktueel,
speelbaar stuk zijn, waar
in de karakteristieke Clau-
siaanse elementen herken
baar zijn...
«Pas de Deux» is het indivi
duele drama van twee
mensen die juist aan de
rand van de maatschappij
zitten. De kunstmatige si
tuatie van het toneel wordt
voor hen het raam van het
psychodrama, de enig mo
gelijke manier om elkaar
echt te benaderen. Eens
dat zij buiten dit schema
proberen te komen, gera
ken zij verstrikt in de mis
verstanden en kommuni-
katie8toornissen, verber
gen ze zich opnieuw achter
het masker van het dage
lijkse leven. Claus maakt
van de gelegenheid ook ge
bruik om de valse patetiek,
het artificiële klimaat van
het teatermilieu op de kor
rel te nemen met humor en
zelfs sarkasme.
«Pas de Deux» wordt gere-
Als tweede stuk volgt dan
«Poen», een zwarte kome
die te brengen door 5 ak-
teurs. Een helper in een
begrafenisonderneming
roofde de kas van de er
naast gelegen bank leeg en
stopte de schat in de kist
van moeder.
«In de grond is moeder een
goede vrouw. Maar je moet
er haar eerst in krijgen».
Een profetische voorspel
ling zou later blijken. Moe
der v/as een brave vrouw.
En katoliek. Ze dronk in de
plaats van frisdrank wij
water. Waarom men haar
gemummificeerd lijk niet
in de grond krijgt ziet U
dan wel op 27,28 en 29
februari.
Eén voorstelling kost 150
fr. Een abonnement 200 fr.
Een steunabonnement
kost 500 fr. en erelid
wordt U voor 1.000 fr.
Reserveren is noodzakelijk
via 053/78.16.65 of 053/
70.51.26.
Maar...
Met «Eén vloog over het koe
koeksnest» haalde De Scha
kel in 85-86 overdonderend
sukses maar ook klassering in
eerste kategorie.
Maar Luc Van den Broeck
speelde in het zelfde seizoen
mee in andere Aalsterse to
neelkringen wat normaal is,
gebruikelijk en elkaar be
vruchtend.
Maar volgens het provinciaal
reglement mag een speler zich
in twee jaar slechts één maal
voor de jury van het tomooi
melden. En juist dat was het
geval met bewuste speler, een
van de 23 van de ganse cast.
gisseerd door Jean-Pierre
De Decker en vertolkt door
Machteld Ramoudt (Ca
thy), Jo De Meyere (Paul)
en Jan Steen, laatstejaars
Gentse konservatorium
(Guy). Men kan moeilijk
beweren dat regisseur De
Decker erg subtiel zijn
spelkoncept opbouwt, hij
gaat er eerder met de gro
ve borstel door.
Aalst. Machteld Ramoudt en Jo De Meyere samen in
Pas de Deuxbij Area.
