Vlaander ens nummer een wanneer het om juwelen gaat Erpe-Mere: Vendelgroep Uilenspiegel ook graag gezien in het buitenland Decamusa Erpe-Mere organiseert festival van de Animatiefilm ïf «1 II F] Davidsfonds-Terj odei naar «Pygmalion» 12 - 4.12.1987 - De Voorpost Goudsmid Jos Bikkems in het zilver In een sfeervolle Baccarazaal van het Casino te Middelkerke werd zaterdag juweelontwerper Jos Bikkems gehuldigd om zijn zilveren jubileum als vakman. Jos Bikkems, afkomstig uit het Aalsterse, draagt als geen ander de naam en de faam van de Belgische juweelontwerpers uit. Op zijn naamkaartje prijkt als beroep: edelsmid - juweelontwerper. Een duur man dus die Bikkems, met een hart van goud, een edelmetaal dat hij met een ongelooflijke fijnheid weet te verwerken tot de allermooiste kreaties. En die kreaties kreeg men zaterdag in het Casino van Middelkerke ook te bewonderen. Een en ander gebeurde tijdens een galadiner waarop «le beau monde» was uitgenodigd en ook uitgebreid aanwezig was. En tussen al die mondaine dames en heren had ook «De Voorpost» zijn ereplaats gekregen. Zichzelf waarmaken en andere edelstenen, mo- werd werd. In 1979 kwam Werd Jos Bikkems op het delleert het edele metaal en hij met een eerste prijs ka- prachtige podium aan de assembleert deze elemen- tegorie «solitaire» van Dia- tand gevoeld, figuurlijk ten tot onovertroffen mees- mant 80, De Beers naar dan door Guido Depraete- terwerken. Bikkems is het Aalst terug en in datzelfde re, zelf hadden we gelegen- summum. Niet alleen in jaar en op de zelfde wed- heid genoeg om deze man Vlaanderen en in eigen strijd werd hij nog een die in Haaltert zijn verblijf- land is hij geroemd omwil- keer met een eerste prijs plaats heeft, van nabij te le van zijn kreaties. Ook in bekroond in de kategorie leren kennen. Jos Bik- het buitenland staat Jos andere juwelen dan solitai- kems is een self-made Bikkems helemaal voor man. Na een paar jaar op- aan. In Tokio, New York, leiding te hebben gevolgd in West-Duitsland en zelfs in Brussel en in Antwer- in Joegoslavië prijkt Bik- Design Contest. In Geneve pen, liet hij de school voor kems' mooiste werk in de volgde nog een selektie in wat ze was. Hij bekwaam- etalages. Hij kaapte er ook de wedstrijd Montres et de zich op zijn dooie eentje heel wat eerste prijzen weg Bijoux In Joegoslavië res. In Japan veroverde hij in i979 nog een bronzen prijs op de zevende Pearl in alle technieken die bij met zijn kreaties. het wordingsproces van Het lijstje met onder een juweel aan bod komen, scheidingen is zo indruk- Nu 25 jaar later is hij zon- wekkend dat we het echt der meer Vlaanderens niet kunnen nalaten het grootste juweelontwerper, even door te nemen. In Hij is de top wanneer men 1978 begon het al met een spreekt over kunstjuwe- Bronze Proice op de Inter- len. Zijn scheppingen zijn national Jewel Contest in handwerk, stuk voor stuk. Joegoslavië. Hij was er de Hij slijpt zelf de diamanten eerste Belg die er gelau- kreeg hij nog een zilveren prijs in de International Jewel Contest. In 1980 dan: een eerste prijs in Duitsland op de Deutscher Schmuck- und Edelstein- preis in Idar-Oberstein en een bronzen prijs in Japan op de achtste Japan Pearl Design Contest. Hij kreeg op deze wedstrijd ook de Aalst. Nog een schitterend juweel van de hand van Jos Bikkems pnjs van de jury. In 1981 opnieuw drie be langrijke prijzen: op de ne gende Japan Pearl Design Contest werd hij bekroond met een zilveren prijs en de prijs van de jury. De Inter national Gold Corporation Belgium beloonde Bik kems met een bronzen prijs. In 1982 opnieuw in Japan de prijs van de jury en als toemaatje nog een heel speciale eervolle ver melding. In Joegoslavië volgde de absolute top met een gouden prijs op de In ternational Jewel Contest. In 1983 een. bronzen prijs in Japan en in 1984 een biezondere onderscheiding in Japan. Vorig jaar in Joegoslavië won Bikkems de Internationale Gold- schmiedewerkstatt. Taartjes van diamant Bikkems was dertien toen hij voor het eerst goed be sefte dat hij niet het vak van zijn vader zou kiezen. Die was bakker. In plaats van om te gaan met deeg en slagroom, koos Bik kems voor edeler mate riaal: goud en diamant. Als kind hield hij ervan zijn grootmoeder te ver rassen met «faux-bijoux». Juwelen hebben hem steeds geobsedeerd. Hun schittering, hun voor naamheid... Ze leken bo ven alles verheven. «Ik wou er alles over leren», zo vertelt Jos Bikkems nu. «Alle facetten van het slij pen, het zetten, het gieten, het modelleren, alles. Mijn doel was alle fazen van de totstandkoming van een juweel onder de knie te krijgen. Ik lag er 's nachts wakker van». Bikkems heeft ook school gelopen. «Maar daar ging het allemaal veel te traag». Jos Bikkems wist wat hij wilde. «Ik voelde onmid dellijk aan welke mogelijk heden een vorm, een steen, een metaal in zich hadden. Ik kroop in de huid van elk juweel. De leraren konden me haast niet volgen. Dat is een self-made man die nog elke dag opnieuw bij leert, elke dag de grens wat verder weet en durft te leggen». Bikkems heeft een grondi ge afkeer van alles wat naar «Akademie» ruikt. Daar worden volgens hem misdaden tegen de artis tieke vrijheid gepleegd. «Je hebt leraren die ge woon hun uurtjes klop pen, ofschoon ze gelukkig lang niet allemaal zo zijn. Ze hebben vroeger zelf school gelopen, hebben een bepaald schema in hun hoofd gebetonneerd gekre gen en daar wijken ze voor geen geld van de wereld vanaf. Hun leerlingen pik ken links en rechts wel iets mee, maar experimenteren mag niet. De leraren schermen met dooddoe ners als ach we hebben de middelen niet. Maar als je echt een kunstenaar bent, dan ga je verder. Hoe dan ook, met welke middelen dan ook, maar je doet het». Jos Bikkems krijgt nu stu denten over de vloer van kunstateliers. Ze komen van overal. Ook jongens en meisjes die in Zwitserland en in de Bondsrepubliek hebben gestudeerd willen bij hem stage komen lo llen. «Bij mij vinden ze immers vrijheid en kunnen ze zich uitleven», aldus Bikkems die graag meer respons zou krijgen van de scho len. Hij zou ook willen sa menwerken met de indus trie, waarom niet. Zelfs workshops inrichten. Be wegen, werken, alleen en in groepsverband, om al les, maar dan ook alles uit de materie te halen. «Dat moet kunnen», zo luidt het oordeel van de kunste naar. Uniek blijven Een van de typische ken merken van Jos Bikkems is dat hij steeds met nieu we vormen komt aanzet ten. Dat niettegenstaande hij er zich terdege van be wust was dat hij indien hij met steeds herkenbare en terugkerende vormen zou werken, misschien meer herkenbaar zou zijn. Zelf zegt de kunstenaar: «com merciële toegevingen blus sen je mogelijkheden» Ook blijven de juwelen van Bikkems betaalbaar. Daar om vermijdt hij zoveel mo gelijk tussenpersonen om de kosten te drukken. Hij werkt graag naar de klant toe, hyper individueel, aangepast aan zijn per soonlijkheid en aan de Aalst. Jos Bikkems aan het werk in zijn atelier juweel. Maar hij begint al met een maand denkwerk. ren echt ongewoon. Het gevaar was reëel dat Soms groeit het ontwerp ^o^koop^ en agressief vanonder zijn handen van- ™'QT" *"OT" daan. Hij begint met een tekening en plots gebeurt er iets en lijkt hij te ver- overkwamen. Maar dat wist de kunstenaar te neu- tralizeren door er diamant- markiezen in te zetten. dwalen. Bij de technische 20 weet de kunstenaar, de realizatie gebeurt dat nog matene van haar normale eens, en nog eens. Het pro ces herhaalt zich voortdu rend. Je voelt het juweel inhoud te ontdoen. Dat vereist ervaring, schep pingsdrang en durf en dat De Barl 21 c «Hoi in t\ Simc Pete: broe; moei voor van spro: hersi van dat 2 ken van maal Als j broei kaar koop neme deze zekei opeei situa In de we E Malfi K.W Terji gela tone aan met Ook maar werk dukfc tot ee gen. groeien. Dat is voor Bik- ^nirJos Bikkems drnde- kems een niet te beschrij- 18 vakman van ven ervaring. Elk juweel zuiverste water, een van Jos Bikkems vertegen- kunstenaar die de toe- woordigt een emotie, een komst positief tegemoet trilling. Ook het materiaal Werk van Jos Bikkems dat hij gebruikt is belang- rijk. Diamant bievoorbeeld kan jezien aan het Rond is het hardste materiaal (Haring) te Aalst dat hij gebruikt en dat ligt ™aar zijn atelier is geves- hem ook het nauwst aan "gu- Van. 4 december tot het hart. Voor Bikkems is diamant meer dan een glit tersteen. Diamant is het verleden, de basis van les. In ruwe diamant voel 24 januari is hij te gast in kunstcentrum 't Hof te Puttens te Lede aan de Wi- chelsesteenweg 20-22. Je kan er terecht op vrijdag Aalst. Een van de mooie juwelen die Bikkems vervaar digde wensen van de klant. Ge middeld werkt hij acht we ken tot een jaar aan een je de ouderdom, je ziet er van 19.00 tot 22.00 uur, oervormen in. Toch is op zaterdag, zondag en de niets hem te min. Hij feestdagen van 14 00 tot werkt ook met doodgewo ne nagels, paardehaar, walviskieuwen, kippegaas 80.51.30). Gesloten op 1 en en prikkeldraad Zijn prik- 2 januari, keldraadjuwelen leverden hem reeds een internatio nale doorbraak op. Ze wa- Vani Erax Putt' toon om nlei Yah chil( riode 22.00 uur en de andere kou dagen op afspraak (053/een i leve oriet ioet rism< ing «are iress tan neel kracl idem Aan kulturele groeperingen is er in Erpe-Mere geen nood maar een uitschieter als de vendeliers die zich Uilenspiegel noemen komt men niet alle dagen tegen. Figuurlijk althans want ook al zijn zij nog maar een viertal jaar bezig toch hebben zij zich al een merkwaardige reputatie opgebouwd en dit geldt zowel voor het buitenland als in het binnenland. Zij hebben gekozen voor een vorm van vrijetijdsbesteding die nauw aanleunt bij de oudste spelen van onze tijdrekening, een vorm van volkskunst die bij het ruim publiek belangstelling opwekt en een diepte indruk nalaat van hun keurige uitvoeringen en de daarmee gepaard gaande acrobatie met hun vendel. Reeds van bij de aanvang van him oprichting had den zij de wind «in de vlag» want hun kunstzinnig tijdverdrijf werd overal ge waardeerd, zodanig zelfs dat na maanden een goed gevuld programma ter be schikking lag, met de be doeling «het vendel ta doen wapperen en akrobaten- toeren te brengen die een lust zijn voor ieders oog». Nu reeds zijn hun doelstel lingen een werkelijkheid want wie ze eenmaal bezig gezien heeft, beseft wat ze in hun mars hebben. Hun uitvoeringen zijn werke lijk een streling voor het oog en de laatste tijd ook «voor het oor» want bij hun optredens worden zij muzikaal bijgestaan door een groep muzikanten van de maatschappij Hand in Hand uit Mere. Een geluk kige kombinatie die zon der twijfel nog meer ka- chet geeft aan het vende len, dat vroeger tot een be perkte variatie genood zaakt was. Dit vergt uiter aard nieuwe nummers die niet langer beperkt blijven tot individuele uitvoerin gen met tromgeroffel, maar bepaalde «reeksen» worden thans ook zowel met instrumentale als met strijdliederen-muziek on dersteund. De vendelgroep Uilenspie gel wil zich specialiseren in het middeleeuws gilde- vendelen, minder choreo grafisch maar aan toch al tijd uitvoeringen die een precise vaardigheid verei sen en meestal afgewisseld met een ruime graad van acrobatie. Vooral dit laat ste maakt het «show-ge deelte» uit brengt het pu bliek meer dan eens in ver voering. Maar om op dit peil te geraken zijn er heel wat discipline en wekelijk se oefenstonden nodig want ook hier is training onontbeerlijk voor een op timaal resultaat. Het sukses van Uilenspie gel is daarenboven niet al leen te danken aan de pre- ciese uitvoeringen van hun nummers maar ook voor een groot gedealte aan hun aangepaste kledij Erpe-Mere. Vendelgroep Uilenspiegel, een vaste waarde voor de Vlaamse volkskunst- kuituur (jv) die, na lang opzoekings- werk; in harmonie ge bracht is met de vlag die zij hanteren. Kleur en animo zijn bij deze vendelzwaai- ers geen ijdele woorden, vooral als zij «in groep» werken wordt een bonte wemeling van flapperende vaandels. De jonge vendeliers zijn steeds op zoek naar de hoogst mogelijke perfektie bij hun optredens en daar om was het een geweldig idee om de medewerking van de plaatselijke muzie kmaatschappij met beide handen te aanvaarden. On der impuls van organisa tor W. De Troyer kwamen niet alleen jonge tromme laars de vendelformatie versterken maar ook enke le trompetblazers staan re gelmatig ter beschikking op de optredens met nog meer luister af te werken. De mensen van Uilenspie gel zelf vinden deze kombi natie «een dankbare ver sterking met allemaal jon ge krachten». De inbreng van velen heeft in korte tijd tot suksesvol- le uitstappen geleid. Bij ons traden ze op tijdens kultureel gerichte manife staties in Brussel, Gent, Kortrijk, Lokeren, Beau- raing en verschillende an dere dorpen. Speciaal daarbij is te vermelden hun inbreng bij het Gul- densporenzangfeest in Kortrijk en een optreden op de Grote Markt van Brussel in het teken van Europalia. Maar ook in het buitenland bleef de waardering niet uit en werden zij uitgeno digd in Frankrijk (Lille, Lens, e.a.), Duitsland (Ma- zingarbe, Hellentall) en Nederland (Heeze). De vooruitzichten voor vol gend jaar zijn alleszins nu al veelbelovend zowel in buiten- als in binnenland waar reeds kontrakten af gesloten zijn met organi satoren uit Wetteren, Aalst, Wieze, Kortrijk, Bé- thune, Olloy sur Viron en het Luxemburgse Wilz. Dit is slechts een begin want men verwacht nog heel wat, nu de uitstraling van de vendelzwaaiers nog meer grenzen gaat over schrijden. Thans zijn zij bezig met de voorbereiding van hun eerste lustrum dat in 1988 voor heel wat supplemen tair werk zal zorgen maar met een zekere jeugdige overmoed is men zinnens ook daarin te slagen. Nu reeds zijn er plannen om er iets enigs van te maken want de vendelgroep Ui lenspiegel wil deze lus trumviering niet onopge merkt voorbij laten gaan. Voor mei volgend jaar heb ben zij een eigen program ma gepland maar zij zien het nog ruimer want voor augustus-september wil len zij een volkskunst-ge richte stoet organiseren. Ondanks het feit dat deze viering heel wat energie zal kosten is hun «jeugdig ideaal sterk genoeg om een steeds vernieuwd optreden te brengen». Zij kunnen er prat op gaan dat de vendelgroep Uilen spiegel in die zin verder zal uitgroeien tot een selekte groep «die niet langer uit sluitend binnen volks kunstgroepen wordt ge waardeerd maar ook sterk daarbuiten». Met de inzet die zij thans aan de dag leggen kan het niet anders of zij moeten overal erkenning vinden. Het is trouwens geen over dreven lof te zeggen, dat zij binnen afzienbare tijd een van die verenigingen van Erpe-Mere worden die een uitstraling ver buiten de gemeentegrenzen zul len hebben en dat is een element dat zij op de ande re culturele verenigingen voor hebben. Wij kijken met spanning uit naar het volledig programma van hun eerste lustrumviering die hopelijk niet de laatste zal zijn. JV In samenwerking met Antrakt uit Aalst, de kenfilm op papier met o. jeugdhuizen Dido-Erpe en De Spin-Ha&ltert, or- muziek van Tchaikowsky ganiseert de filmolub Decamusa op vrijdag 11 en Xenakis. Het verhaal december het festival van de animatiefilm. Deze over j°"&e marJ aktiviteit kadert in het programma van de club ri door onze huidige over die sinds een paar jaar voor een uitgelezen waaier konsumptiemaatschappij. van echt goede films zorgt. Het gaat hier niet Een aanklacht tegen alleen om het vertonen van animatiefilms «met overbodige dingen ereprijzen» maar vooraf zal een gesprek gevoerd Tenslotte is er nog de Witt worden door R. Servais, B. Van Schoor, V. Steeno Duif van V. Steeno, eei en moderator B. Deceuninck. productie van 1981 ovt een gearresteerde proft Vermits deze mensen alle- film is de kombinatie van sor met de daarmee g maal filmmakers zijn, zal live-opnamen met geteken- paard gaande kruisverhc het hoofdzakelijk over hun de beelden ren en het gevangen zittel eigen werk handelen, een De maker van deze film achter de tralies toelichting over wat op het zegt van «Harpya» dat men Voor slechts 80 fr. men dit festival bijwonel witte doek zal verschijnen hier kennis maakt mat «de tijdens dit festival. Het zal grafische osmose tussen op 11 december a.s. in hefl ex-gemeentehuis van Mej alleszins een hoogstaande figuur en dekor». filmavond worden met Een De film van Bert Van re, om 20 uur. Griekse Tragedie van Ni- Schoor, getiteld Alarm, is cole Van Goethem die hier- in werkelijkheid een te- mee in 1987 een Oscar won. In een tijdspanne van tien minuten beeldt zij drie draagzuilen uit, in de vorm van vrouwenfigu ren, die al eeuwenlang het fronton van een Griekse tempel ondersteunen. Vrijdag 27 maart 11. had in worden. Aldus afdelinj Maar de komst van toeri- de gemeenteschool, Nino- voorzitter a.i. Willy sten en archeologen heeft vestraat 21, Terjoden de Troyer. deze tempel tot een hoop startvergadering plaats Als volgende aktivil stenen herleid Bij deze van DF Terjoden met een gaat Davidsfonds-Terji film spreekt men van toespraak door Walter den het toneelstuk «Py| «zachte kleuren, een soe- Uyttenhove, gauwvoorzit- malion» bijwonen in pele animatie, scherpe ter en een diamontage te Gent. Dhr. De Troyer: «Om uit kfcsten te komen (inganf Deze afdeling kende een bus en drinkgeld van gericht is op houdingenden goede start. Intussen zijn chauffeur) moeten wij 3.' 1 fr. rekenen. Wij vertrel ken in Terjoden aan Miel Cools» lokte een volle kerk, Geraardsberf geeft er soms ook een sym- kantien van het voetbal- steenweg, te 19 uur stipt bolische interpretatie van plein van SK Terjoden, De Intekenen door betali] en er een typisch vrouwen- voordracht «Geen win- van de kosten bij W. probleem van maken. naars in de Wetstraat» Troyer, Eikenlaan 8 Men zal op het festival ook door Hugo De Ridder was Erembodegem-Terjoden kunnen kennis maken met een echte meevaller en (buiten de schooluren) ei Harpya van R. Servais, die voor de computerlessen bij in 1978 een Gouden Palm waren zoveel insohrijvin- waard was te Cannes. Hier gen zonder veel publici- wordt men meegevoerd in teit dat er moeten gewei da mythologie waarbij het gerd worden. Indien er 1987 trucage-procedee uitgetest voldoende zijn, kan er wel j een tweede reeks ingericht trekjes zonder agressief te «Het Davidsfonds, een ver zijn, een merkwaardig ge- eniging die mensen boeit», voel voor ritme dat meer - poses dan op actie en een reeds enkele geslaagde ak- origineel onderwerp met tiviteiten achter de rug. een vleugje ironie». Men wordt. Speciaal bij deze apoteker Hermi Roels, Geraardsbergf steenweg. Inschrijven mogelijk tot 12 decembei D.B

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Voorpost | 1987 | | pagina 12