Raymond van het Groenewoud:
Buitenland houdt meer van
Belgisch Witloof dan van Klonen...
ferbruikerskrediet, nuttig maar gevaarlijk
The Fake Band
in voorprogramma
Van het Groenewoud
te Lebbeke
e gast te Lebbeke
De Voorpost - 18.12.1987 - 11
)p vrijdag 18 december a.s. organiseert de ge-
neentelijke Jeugdraad van Lebbeke, in zaal 'Ons
ffuis' een optreden van Raymond van het Groene
woud en zijn Vlaamse Mustafa's. Het voorpro
gramma wordt verzorgd door de Buggenhoutse
rythm'n bluesformatie The Fake Band'
(Vat volgt is de neerslag van een vraaggesprek
(net van het Groenewoud, naar aanleiding van dit
pptreden.
laymond, jij bent vrijwel
Ie enige die het streefdoel
ran zowat elke rockgroep
in -artiest heeft kunnen
«reiken. Waarmee we dan
«doelen: wekelijkse optre-
lens voor volle zalen, een
jaar kanjers van hits, in-
erviews op radio en televi-
iie, ruime aandacht in de
jeschreven pers, een op
treden op Tomhout-Werc-
hter, doorbraak en be
kendheid in Nederland,
met als kroon op het werk
naar ons gevoel althans
een live-koncert in Vero
nica's countdown.
Hoe is het leven aan de
top? Loont het de möeite?
'Raymond (enigszins spra
keloos, na deze lofrede):
Voor mezelf vind ik van
wel. Niet omdat het aan de
top zou zijn, maar wel om
dat ik me maatschappelijk
nogal vrij voel. Om die re
den zou ik, in andere om
standigheden mocht ik
geen zanger geworden zijn
ook nogal aktief zijn.
Ha de rustperiode in 1981-
'82, die samenviel met de
breuk met de Centimeters,
moest je als het ware op
nieuw beginnen, zelfs 'in
tweede divisie' als we het
zo mogen uitdrukken.
Jouw kwaliteit was er
geenszins op achteruit ge
gaan, maar de belangstel
ling zowel van de pers als
van het publiek was toch
in sterke mate afgenomen.
Hoe heb je deze overgang
aangevoeld?
Raymond: Als logisch ei
genlijk. Ik heb daar een
nuchtere kijk op. Het was
dus weer werken en repe
teren tot er vanzelf meer
volk opdaagde. Zo vanzelf
ging dat echter ook weer
niet. Maar 't is wel plezant
om vast te stellen dat het
de laatste tijd weer stuk
ken beter gaat, zelfs zon
der opzienbare steun van
de media. Vind ik toch.
Heb je heimwee naar de
periode van «Meisjes» en
«Je veux de ramour'?
Raymond: o neen. Ik heb
jzeker geen heimwee.
Optredens met Raymond
van het Groenewoud groei
en altijd uit tot een waar
lijk feestelijke gebeurte
nis. We denken onwille
keurig terug aan je optre
den tijdens de Lokerse
feesten. Het publiek kreeg
er niet genoeg van en jij
blijkbaar ook niet. Voor
het optreden onlangs in
Appels-Dendermonde was
je blijkbaar minder gemo
tiveerd. Welke elementen
beïnvloeden jouw werklust
tijdens een optreden?
Raymond (duidelijk in zijn
lek geschoten): Ik zou
'el eens willen weten wie
itelt dat ik voor mijn op
reden in Appels minder
■emotiveerd was.
Wij hoorden verschillende
reakties in die zin...
Raymond: Zij weten niet
waarover zij spreken. Zij
kunnen toch niet in mijn
vel kruipen? Het houdt al
lemaal verband met het ge
zegde dat de beste stuurlui
aan wal staan. Ik weet in
elk geval dat ik voor dat
optreden wel gemotiveerd
was.
Wat er aan de hand was en
wat niemand schijnt te be
grijpen, is dat een optre
den altijd een wisselwer
king vormt tussen de ar-
geval, dan ga ik echter niet
bij de pakken zitten. Daar
voor speel ik nu toch al te
lang.
Feit is dat een goed publiek
enorm meehelpt een optre
den op te bouwen. Maar
dat kan een publiek moei
lijk beseffen, omdat het be
staat uit honderden eenhe
den. Elk optreden is dan
ook anders, niet alleen
door wat ik doe, maar ook
als gevolg van de samen
stelling van het publiek.
Wat was er dan aan de
hand met het publiek in
Appels?
Raymond: Het is bij de
start dat de beslissing
meestal valt. In Appels be
stond er eigenlijk geen af
wijzende houding, maar ik
kreeg al spoedig de indruk
dat de mensen niet goed
wisten hoe zich te uiten. Ik
had dat niet nodig, maar
achteraf waren er een paar
toeschouwers daar op de
idiootste momenten om
verzoeken. Vroeger klapte
ik daar van dicht, maar
intussen heb ik wel ge
leerd dat ik daarvoor niet
kwaad hoef te zijn op al die
anderen.
Ik speel ze dan ook nog
wel. Die nummers zijn ech
ter voor mij min of meer
dood; van de originele ver
sie schiet praktisch niets
over, ze zijn kompleet leeg
gebloed. Maar ik kan toch
moeilijk gaan uitleggen
van: 'Dames en heren. Ik
speel dat niet meer, want
dat is totaal dood'.
Dus we spelen het wel en
maken er iets van op het
moment zelf. Wij zijn nu
wel over de periode heen
dat daar uitgebreid op ge-
reklameerd wordt. Ik heb
ook al bereikt dat mijn pu
bliek het er makkelijk bij
neemt dat ik elke keer een
soort verkrachte vorm van
Lebbeke. Hij moet niet meer worden voorgesteld. De enige, echte Raymond Van Het
Groenewoud (foto G. Breckx)
tiest en het publiek. En
wanneer je voelt dat het
publiek soepel is, of duide
lijk meegaat met wat je
doet, dan kan je heel ver
gaan. Heb je daarentegen
het gevoel dat je tegen een
muur aan zit te spelen, dan
kan je niet veel meer doen
dan met zoveel mogelijk
inzet spelen wat al vastge
legd is door repetities en
door routine. Maar dat be
tekent nog niet dat de mo
tivering weg is.
Maar wordt een bepaald
deel van het publiek hoe
dan ook niet het slachtof
fer van het gedrag van een
kleine minderheid?
Ik had het nu echt niet
over tegenwerking, hoor.
Soms is het wel zo dat het
vervelend wordt, omdat er
een paar lomperiken bezig
zijn. Daar heb ik het niet
over.
Het gaat hem over de uit
straling van het publiek.
Een pubhek kan je bvb.
oppeppen. Is dat niet het
mensen die zich uitsloof
den met een uitleg als: 'De
mensen komen niet moei
lijk los', of zij nemen hier
altijd een afwachtende
houding aan'.
Ik wou daar echter niet op
terugvallen, ik zocht geen
ekskuses. Ik vond het
overigens ook geen slecht
optreden, maar ik weet wel
waar het over gaat als men
over het verschil tussen
optredens praat.
Maar 't is wel iets te ge
makkelijk om te zeggen
dat ik niet zou gemoti
veerd zijn. Dat is larie!
Wat ons al een paar keer is
opgevallen is dat je blijk
baar met tegenzin je hits
speelt, terwijl toch heel
wat mensen naar je optre
dens komen om 'Je veux de
l'amour' en 'Meisjes' te
horen?
Raymond: Het fameuze
probleem bij mij is dat ik
een drietal nummers heb
die bekender zijn dan mijn
andere en dat sommige
'Je veux de ramour' breng.
Ik heb wel meer kontakt
met de mensen die dat ple
zant vinden dan met hen
die achteraf komen zeggen
dat het niet was zoals op de
plaat.
Bent u, zoals vele anderen
van menig dat het met de
popmuziek vandaag de
dag vrij slecht gesteld is en
dat er meer te beleven viel
aan de muziek die tien
twintig jaar geleden ge
maakt werd?
Raymond: Wat de aktieve
muziekbeleving betreft,
heb ik in mijn karrière iets
voor, waardoor ik het uit
oefenen van mijn beroep
interessanter vind dan een
tiental jaar geleden.
Als fuisteraar word ik
enigszins verwend door
het feit dat ik in het beroep
zit. Wat ik veel herken is
de nostalgie naar de tijd
waarin men openbloeide
met en voor de muziek,
wat gebeurt tussen de tien
de en je zestiende levens-
Het Aalsters Coördinatie
comité voor Welzij nsbe-
|leid dat gemeente-,
OCMW- en ASO-leden
igroepeert (ASO staat voor
Aalsters Sociaal Overleg)
richtte een werkgroep
'«verbruikerskrediet» op
{bestaande uit diverse bud-
jgetbegeleiders uit het ar
rondissement. Naast be
vordering van de deskun
digheid en het uitwisselen
Ivan ervaringen kregen ze
{ook als opdracht een «pre
ventiecampagne» op te
jzetten. Weerwerk tegen
{vaak agressieve technie-
iken om je een lening of
jnog een koop op krediet te
{meer te laten aansmeren.
De meeste OCMW's van
pet hele arrondissement
(verleenden er hun mede
werking aan wetende dat
jheel wat financiële mise-
|rie had kunnen vermeden
worden.
[Vouwfolders, affiches en
Spot voor lokale radio zijn
jnog steeds te bekomen.
Gratis.
Maar er is ook meer: er is
edukatief werkmaterieel
waar jongeren en ook vol
wassenen er hun voordeel
kunnen bij doen, een les
brief en een budgetspel.
Lesbrief: verbruikerskre
diet, nuttig maar gevaar
lijk
Vanuit een reële nieuwe
armoedesituatie wordt
verder gedacht aan voor-
en nadelen van verbrui
kerskrediet.
Lesbrief
Op het «verhaal» en de
klassikale bespreking er
van volgen teoretische in
formatie (minimum-leer
stof en supplementaire
leerstof), zelf zoeken naar
toepassingen en konklu-
sies.
De lesbrief is zo opgevat
dat hij bruikbaar is voor
leerlingengroepen van 15
tot 18 jaar, en goed aan te
passen is aan de beschi
kbare tijd of leerprogram
ma van de betrokken klas.
Hij past dan ook in mee
rdere «vakken».
Voor het didaktische as-
pekt kon gerekend worden
op de medewerking vap
een pedagoge, inhoudelijk
is de kennis en praktijker
varing van de diverse bud
getbegeleiders erin ver
werkt.
Voor de scholen een hulp
in hun streven naar werke-
lijkheidsgericht onderwijs
zo hopen we voor
ons een middel om méér
burgers te redden van
«verbruikersverdriet»
Zelfs al komt er ooit een
betere rechtsbescherming
van de konsument, dan
blijft een goed ontwikkeld
verbruikers-bewustzijn
een noodzaak.
20 fr per exemplaar.
Budget-spel
Naast de lesbrief is ook
een informatief spel ont
wikkeld (al spelend le
ren...) rond budgetbeheer
(dus algemener dan enkel
kredietaspekt).
Spelelement: het lot be
slist of je dopper bent of
werker, met navenant in
komen. Je tracht rond te
komen met je inkomen,
maar... allerlei onver
wachte uitgaven maken
dat niet simpel. De verlei
dingen van onze koopgra
ge samenleving zijn maar
moeilijk te weerstaan. Le
ningen kunnen, maar zijn
duur. En het chance-ele
ment is nooit afwezig...
Ideaal: 4 duo's, 1 bankier,
1 spelbegeleider. Zo men
dit wenst en als het prak
tisch kan, kan men voor
dit laatste iemand van de
werkgroep verbruikers
krediet bekomen (ook mo
gelijk bij volwassenen-
groepen).
200 fr als men het spel
koopt, maar gratis ontle
nen kan ook.
Rekening 001-1659546-49
van W.G. Verbruikerskre
diet, Dirk Martensstraat
13, 9300 Aalst.
Inlichtingen: Werkgroep
Verbruikerskrediet, Dirk
Martensstraat 13. 9300
Aalst, tel. 053-78.30.52.
LH
jaar, in 'de moeilijke jaren'
dus.
Zoals ik eigenlijk ont
waakt ben met de Beatles,
zo heeft iedereen wel wat
voorgehad. De gevoelens
die de muziek in die le
vensfase opwekt, kun je la
ter nooit meer opnieuw er
varen. Wat niet ligt aan de
muziek die later gemaakt
wordt, maar wel aan die
periode in je leven. In je
jeugdjaren heb je meestal
tijd en goesting om een
verschrikkelijk romanti
sche band te hebben met de
muziek. Later wordt die
oppervlakkiger beleefd,
omdat je dan minder tijd
voor de muziek maakt en
omdat je dan ook met an
dere dingen bezig bent.
Omdat ik niet wil thuisho
ren in de kategorie van de
opa's die vinden dat het
vroeger altijd zo ver
schrikkelijk veel beter
was, heb ik nooit zin om te
zeggen dat het vroeger be
ter was. Maar ik zal wel
altijd gehecht blijven aan
de helden die ik had toen
ik jong was.
Popmuziek is nogal sterk
onderhevig aan modever
schijnselen. In hoeverre
spelen zij een rol in uw
werk?
Raymond: Niet geweldig
veel, prijs ik me gelukkig.
Anderzijds is het wel zo
dat ik me probeer een beet
je in te passen in de tijds-
sfeer. Toen ik "Meisjes'
maakte bvb. wist ik bij
voorbaat dat ik niet moest
gaan proberen een porse
leinen ballade te kompone-
ren, in de hoop dat die een
sukses zou worden.
In Vlaanderen is het wel zo
dat wanneer je er op een
podium stevig tegenaan
gaat, er niet velen bezwa
ren zullen opperen. Ik be
doel in het circuit van
jeugdklubs en dergelijke.
Voor de rest is het mij een
doom in het oog dat pop
muziek zo aan modever
schijnselen is onderwor
pen. Ik heb nl. altijd ge
loofd in persoonlijkheid.
Dat redegedoe schaadt de
karrière van mensen die
iets te bieden hebben en
aan de ander kant tilt het
soms de karrière omhoog
van mensen die niet zo veel
te bieden hebben, maar die
op dat moment met de juis
te klanken, de juiste
haar snit en het juiste kos
tuum bezig zijn.
Om een of andere reden
blijken Belgische groepen
er nooit echt in te slagen
om het buitenland te over
tuigen van hun kapacitei-
ten. Is dit een louter zake
lijke aangelegenheid, een
gevolg van de kortzichti
ge, konservatieve, geld-
hongerige politiek van de
grote platenfirma's. Of
schort er daarnaast ook
iets aan het geboden mate
rieel?
Raymond: Wie zijn ücht
opsteekt in de milieus van
de platenfirma's verneemt
al gauw dat de Belgische
groepen een gebrek aan ei
genheid hebben. Nu,
mocht dat het enige be
zwaar zijn, dan kan je ver
volgens gaan diskussiëren
over het feit dat de zwarte
Amerikanen eigenlijk alle
muziek maken en de blan
ke Amerikanen alleen
maar kopiëren. Dus zou je
de blanke Amerikanen ook
al een gebrek aan eigen
heid kunnen aanwrijven,
maar dat kan of mag niet
zijn want het. zijn zij die de
meeste firma's in handen
hebben.
Bij ons wordt er dan nog
eens gekopieerd van blan
ke Amerikanen. En als ik
hoor op welke manier hier
Engels wordt gezongen,
dat verwondert het mij
niet dat het zelden lukt. 't
Zijn vaak klonen van wat
er echt is gemaakt,
't Is nu eenmaal zo dat
mensen als Willem Ver-
mandere en Wannes van
de Velde, om wie sommi
gen zo graag lachen, wel
eigenheid bezitten. En een
Amerikaan die wat geïnter
esseerd is in de kunsttak
zal meer geven om iets wat
echt van deze bodem is.
Zoals witloof bijvoorbeeld.
Reeds enkele jaren gaan er
stemmen op voor een eigen
sociaal statuut voor de mu
zikant in Vlaanderen. De
grootste onduidelijkheid
hieromtrent brengt met
zich dat het hard knokken
is voor iedere muzikant die
zich wil handhaven.
Ziet u een uitweg? Wat
Lebbeke. The Fake Band (foto G. Breckx)
Op vrijdag 18 december a.s. zit Raymond Van het
Groenewoud in Lebbeke - zaal Ons Huis - met in
het voorprogramma The Fake Band. Laatstge
noemde groep is lang geen onbekende meer,-
dankzij de talrijke optredens hier in de regio en
elders te lande: van Moerbeke tot Hoegaarden.
het podium staan en het
pubhek ervaart enerzijds
de energie en anderzijds de
lol die we eraan beleven,
dan is ons optreden al voor
de helft geslaagd."
"We zijn vorig jaar zo
snel mogelijk met optre
dens begonnen, na slechts
enkele weken repeteren. In
de repetitieruimte wordt
de muziek geboren, maar
zij sterft daar ook wanneer
men er te lang blijft zitten.
Er is namelijk niets zo ver
moeiend als overgerepe-
teerde muziek te moeten
spelen", aldus Eric, de so
logitarist. Voegt Michel
daar aan toe: "In The Fake
Band zitten niet 's werelds
beste muzikanten, maar
dat speelt ook geen rol. Ik
bedoel: je moet eerst als
groep sterk staan, én over
tuigen."
Nu, overtuigen doen ze,
getuige him vele optre
dens alleen of in het voor
programma van o.a. de
LPS-Band, Kris De Bruy-
ne, Romeo Spinelli, Ray
mond van het Groene
woud, Rockin' Roberto e.a.
"We trachten zoveel mo
gelijk te spelen", zegt Pa
trick, de drummer. "Het is
niet altijd even gemakke
lijk, want met z'n achten
geraak je niet overal bin
nen, maar het is hoe dan
ook belangrijk want dat
maakt de groep beter en
Even voorstellen: "We
zijn eind vorig jaar gestart
met dezelfde mensen van
vandaag, wat voor ons een
goed teken is: acht mensen
samenhouden, in goede en
kwade dagen, kan enkel
omdat iedereen voor hon
derd procent achter de mu
ziek staat en de sfeer bin
nen de groep bovendien
optimaal is. Het een is
trouwens nauw met het
andere verbonden. Aldus
Michel, eerste zanger en
gitarist bij de groep. De
formule was voor ons van
meet af aan overigens dui
delijk: zonder veel blabla
de avond vullen met een
aantal toffe, swingende
nummers. In eerste in
stantie speelden wij covers
om voor onszelf uit te ma
ken wat we waard waren
in groep. Een en ander
blijkt nogal mee te vallen
en nu zitten we ook gereed
met eigen werk."
Het soort muziek dat
The Fake Band brengt is in
essentie geënt op de zwarte
muziek van de jaren vijftig
en zestig: soul, rhythm
blues, rock 'n roll en blues.
"Er zit ongelooflijk veel
energie in die muziek, ver
telt Mare, de saxofonist, en
die proberen we ook over te
brengen. Het blijft ten an
dere voor ons heel plezant
en dat is ook niet onbe
langrijk, want als we op
beter. Van één optreden
steken we meer op dan van
een drietal repetities."
Toekomstplannen? Luc,
tweede zanger en percus
sionist: "We schikken deel
te nemen aan Rock Rally
je weet maar nooit - en
misschien zit er voor vol
gend jaar ook wel een plaat
in. We zijn momenteel
links en rechts een beetje
aan het polsen om te zien
of dat haalbaar is. Als er
iets van komt dient alles
wel volledig op punt te
staan, want het heeft wei
nig zin van duizend
exemplaren er honderd
weg te geven en de negen
honderd andere ergens in
een kartonnen doos op zol
der te zien verdwijnen. In
de eerste plaats blijven we
natuurlijk spelen, als het
even kan.''
The Fake Band - Michel
(zang, gitaar), Erik (gi
taar, zang), Patrick
(drums, zang), Luc (zang,
percussie), Piet (klavieren,
zang), Franky (bas, zang),
Jan (trompet, zang) en
Mare (saxofoon, zang)
beschikt over een eigen,
goede klankinstallatie.
Voor 8.000 fr. haal je de
groep in huis zonder en
voor 15.000 fr. met klank
installatie. Enige telefoon
nummers: 052/33.61.29
(Michel), 02/452.80.21
(Eric) of 052/22,38,67 (vra
gen naar Piet). Kennisma
ken kan ook op 18 decem
ber, in zaal Ons Huis te
Lebbeke. Raymond Van
het Groenewoud en De
Vlaamse Mustafa's zijn
dan heerlijk meegenomen.
moet en kan er in deze
kontekst gebeuren?
Raymond: Dat de situatie
momenteel zo somber is,
zou kunnen liggen aan een
gebrek aan motivering bij
de muzikanten om daar
georganiseerd in op te
treden.
Daarnaast is het voor poli
tici ook weinig interessant
het voor de muzikanten-
groep op te nemen, omdat
deze te klein is om er eer
mee te halen. In Nederland
staat men op dat vlak veel
verder. Hoe zij daartoe ge
komen zijn, weet ik eigen
lijk niet. Het vervelende is
dat de meeste muzikanten
onder wie ik zodanig
onaangepast zijn aan het
maatschappelijk systeem
dat ze zelden, of nooit de
motivering opbrengen om
daarvoor de handen uit de
mouwen te steken.
Wat vind je zelf je beste
single, nummer en LP?
Raymond: moeilijke
vraag. Mijn favoriet LP's
zijn de eerste, meer om
sentimentele redenen ei
genlijk en dus niet zozeer
omwille van wat er op de
plaat te horen is. Ik heb het
over 'Je moest eens weten
hoe gelukkig ik was'. Ver
volgens 'Nooit meer drin
ken' en 'Ontevreden'.
Mijn favoriet nummer
daarentegen hangt van de
omstandigheden en van
mijn stemming af. Bv. nu,
in deze herfstige sfeer, is
dat 'Bij elkaar' (op 'Nooit
meer drinken'). Wat nog
niet wil zeggen dat ik dat
het beste nummer vind.
Je hebt ook een tijdje in
Lebbeke gewoond. Leuke
herinneringen aan die
periode?
Raymond: Van Lebbeke
herinner ik me vooral de
banden die ik had met
handbalploeg Avanti Leb
beke, die helaas niet meer
aantreedt in de Lebbeekse
sporthal, maar verhuisd is
naar Buggenhout. En het
bijhorend caféleven, na
tuurlijk. Niet dat dit zo
uitgebreid was, maar 't zit
toch in mijn herinnering.
Wat mogen wij verwach
ten van het optreden op 18
december te Lebbeke?
Vlieg je erin?
Raymond: Reken maar!
Tenzij ik net ervoor een
klop met een zware hamer
op mijn hoofd heb ge
kregen...
Raymond van het Groene
woud en zijn Vlaamse
Mustafa's zijn op vrijdag
18 december te gast in zaal
'Ons Huis' te Lebbeke. Het
voorprogramma wordt
verzorgd door 'The Fake
Band'. De toegang be
draagt 200 fr., kaarten in
voorverkoop 150 fr. Deu
ren: 20 u. Aanvang 20.30
Pier'e Van Rossem
Aalst. De sfeer van de prinsenverkiezing is reeds merk
baar bij de deelnemers aan deze Miss World verkiezing
(a)
