Plasmaferesecentrum Erpe-Mere
neemt afscheid van Broeder Sauwers
Steunaktie in Ottergem:
een hart voor zieke Wendy Sanders
Dender blijft zorgenkind
Wordt Baardegemse
eeuwenoude linde
bedreigd?
4 - 15.7.1988 - De Voorpost
- een
sionele
tnverc
Vervolg van blz. 1
het Rode Kruis zijn do
nors niet erkentelijk is
want in 1981 werden enke
le plasmagevers gevierd en
met een herinnerings-
schaal bedacht. Samen
met de 10.000ste.
20.000ste... tot de
100.000ste, werd in Leu
ven speciaal hulde ge
bracht aan R. Sauwers, de
eerste plasmagever aldaar.
Plasma geven is bij ons
trouwens een honderd
procent caritatief werk
want in geen enkel ander
land is het plasma door
grote internationale far
maceutische bedrijven op
betaalde basis verworven.
Bij ons krijgt men wel een
waardebon die een zeer
klein miniem bedrag ver-
tegenwoordigit om zich
een geschenk te kopen.
Het bloed geven geniet se
dert vele decennia een rui
me bekendheid maar de
laatste jaren is vooral het
geven van plasma in volle
opgang en dit systeem zal
hopelijk het probleem van
de sporadische bloedte-
korten oplossen. Men is
trouwens nog maar in een
beginstadium zodat de
maximum capaciteit bin
nen enkele jaren sterk kan
opgedreven worden. Men
sen als Br. Sauwers zijn
trouwens een stimulans
geweest om op die manier
Vervolg van blz. 1
nog in de kapel hangt),
luidens het opschrift «Ma
ria is minen naem. Ge-
maect in 't jaer MCCC Je-
sui Verder was er een
kapelaan, die eigen in
komsten had, een kerk
hof. De huidige kapel da
teert van 1910, het toren
tje kwam er pas in 1938.
Omstreeks 1906 kwam er
een «kleine» school, in
1932 de jongensschool van
de Tinnenhoek, een paar
jaar later gevolgd door de
meisjesschool te Gever-
gem, nu tot chirolokaal
verworden.
Naast het sociale leven flo
reerde ook het ekono-
misch leven.
De «keymolen» staande
op een keiberg (nu Keimo
lenstraat) werd door de
Fransen in brand gesto
ken, hersteld om dan in
onbruik te geraken wegens
ouderdom. In 1859 werd
door Martinus Vermeiren
een aanvraag gedaan om
een «stoomtuig» tot malen
van graan in de Tinnen-
hoek te plaatsen. Dat pro
ject ging niet door on
danks gunstig advies van
het schepencollege.
Hij deed dan een aanvraag
tot het bouwen van een
houten windmolen in
1867, die er niet kwam
wegens bezwaar «omdat
ten tijde van de voormali-
gen molen, meermaals
paarden waren verschrikt
geworden door het vliegen
van de zeilen, die alsdan
de vruchten doorliepen en
veele schade veroorzaak
ten behalve nog de onge-
lukkigen daar aan persoo-
nen zoude kunnen over
komen».
Brouwers, tappers, winke
liers en herbergiers zorg
den ook voor de dagelijkse
behoeften in dat agrarisch dekar naar de Zwarte Mei-
gebied, waar het enige kerij (St.-Antonius in
vertier bestond uit her- 't Exsterken, nu brand-
bergbezoek (1700 waren weergarage) gebracht,
er een 10-tal herbergen), Later kwam er een oven
met café-chantants en op de plaats van de «mei
zangmaatschappijen (o.m. kerij».
De Jonge Wacht sinds Het hof werd uitgebaat
1881). door Désiré's oudste zoon,
Gebouwd door Désiré Jozef, gehuwd met Maria
Borms op de plaats waar Vermoesen. Na het over-
het oude ouderlijk hof lijden van haar man ver
stond, is dit oude erf nog kocht Maria het hof; ze
in goede staat. Dat geslo- verblijft nu in het rusthuis
ten hof vormde een hulp- te Herdersem.
melkerij, waar boeren uit
de omgeving er de melk LH
brachten. Die werd afge
roomd en nadien per hon-
Aalst. Volleybaltornooi voor karnavalploegen. Het werd een boeiende finale (a)
len, vooraldan bij een
jong gezin. Ër zijn in eer
ste instantie de dure reizen
naar de Verenigde Staten
en de daarbij komende
kosten voor de behande
ling waarvoor geen officië
le tussenkomst voorzien is.
Een volgende punt is dan
de realisatie op het thuis
front waar het voorge
schreven programma moet
afgehandeld worden. Dit
houdt in dat er voor be
paalde programma's soms
drie tot vier mensen nodig
zin. Vermits hiervoor geen
speciale medische of para
medische opleiding vereist
is, kan iedereen meehel
pen en daar zal het gene
zingsproces hopelijk niet
stranden. Ottergem is wel
klein en heeft niet zoveel
inwoners maar er zijn vast
genoeg mensen die er nog
de echte solidariteit op na
houden. Dan is er ook nog
het aanschaffen van het
nodige materiaal om de
oefeningen tc kunnen uit
voeren. Tenslotte rekent
men dat er jaarlijks toch
een half miljoen zal nodig
zijn om de opzet te doen
slagen zodat ook hier veel
hulp zal nodig zijn.
Steunkomitee
Dit komitee is reeds maan
den bezig met kontakten
te leggen met het Instituut
in Philadelphia en deze
zijn in een zodanig gevor
derd stadium dat een richt-
datum bepaald is voor een
eerste bezoek. In novem
ber dit jaar zal in het Insti
tuut een eerste onderzoek
plaats vinden waarna de
revalidatie kan beginnen.
Om de familie van de
kleine Wendy zo direct
mogelijk te kunnen bij
staan met financiële mid
delen, met andere woor
den om de enorme onder
neming een kans tot slagen
te bieden, hebben enkele
mensen van Ottergem een
steunvereniging opgericht
met als beheerders de va
der van Wendy, Et. Lepa
ge, G. Wijnendaele, O.
Rottiers, R. Standaert en
Leonie Van Wesemaele.
Zij zullen gedurende een
paar jaar of meerdere ja
ren zelfs, hun krachten
bundelen en alles in het
werk stellen om via aller
hande solidariteitsakties
de grootse opzet materieel
mogelijk te maken. Zij
verwachten bovendien dat
nog andere mensen met
het pas gestichte komitee
aktief zullen medewerken
en wie een geldelijke steun
wil verlenen kan altijd te
recht bij «Een hart voor
Wendy Sanders VZW. E.
Lepage, Lange Omme-
gangstr. 6, te Erpe, tel. Aalst. A KV De Voortkapoenen organizeerde een volley baltornooi voor karnavalploe-
053-70.05.43). Stortingen gen (a)
mogen gedaan op de num-
mers 068-2052522-29
(Gem. Kred. van België)
of nr. 780-5290586-25
(B.A.C.).
Het is een groots opgezet
te en geslaagde aktie maar
met de medewerking van
velen zit er een enorme
kans in om te slagen. Geld
mag hier geen hinderpaal
zijn en er wordt zoveel
gegeven aan de derde we
reld dus moet het ook aan
mensen uit onze eigen om
geving kunnen. Zij verdie
nen evenzeer geholpen te
worden en in het geval van
Wendy Sanders weet men
aan wie en voor wat het
geld bestemd wordt.
JV
In een tussenkomst in de
Vlaamse Raad heeft VU
kamerlid Jan Caudron uit
Aalst bij gemeenschapsmi
nister Dupré aangedron
gen om meer aandacht
voor de Dender. De toe
stand is er volgens Jan
Caudron onhoudbaar ge
worden als gevolg van een
erge vervuiling.
Op een eerdere tussen
komst had hij van gemeen
schapsminister Lenssens
toen die nog verantwoor
delijk was voor leefmilieu,
als antwoord gekregen dat
de vervuiling van de Den-
Die vrees leeft alleszins in Baardegem. Vrees die gevoerd
wordt door het feit dat er opmerkingen werden gemaakt
en paaltjes geheid. Alleszins niet in opdracht van het
stadsbestuur. Te Baardegem zegt men dat het via de
onteigeningsdienst van de provincie zou z(jn gebeurd.
der bijna uitsluitend van
organische aard was en dat
de zware metalen afkom
stig waren van lozingen die
gebeurden in Wallonië.
Hij zei toen ook dat er
geregeld kontakten waren
met het Waals gewest over
de Denderproblematiek.
Jan Caudron vroeg aan de
huidige leefmilieu minister
hoe ver het staat met de
bouw van het waterzuive
ringsstation van Ath, in
welke mate de lozingsver
gunning wordt nageleefd
door de vervuilende aard
appelfabriek en welke
maatregelen door het
Waalse Gewest werden
genomen tegen de vervui
lers.
Verder zei hij dat er 100
miljard frank nodig is om
het afvalwater in Vlaande
ren te zuiveren. Met de
huidige kredieten zou men
over die operatie meer dan
50 jaar zetten. En meer in
het biezonder wat de Den
der betreft: men is met d?
waterzuiveringsstations
aan de verkeerde kant be
gonnen. In plaats van aan
de bron startte men aan de
monding. Men werkt
tegenstroom. Bovendien
zijn die stations van geen
enkele waarde wanneer et
geen koliektoren worden In Aal
aangelegd om de afvalwa
ters op te vangen en naai
het zuiveringsstation
brengen.
Voor de interpellant is et
nog een oplossing moge
lijk en die zou erin bestaan
de Dender over de hele
lengte te baggeren. Het
slib is immers de oorzaak
van alle kwaad
rnstani
de eig
om we
bij kon
Aardig
organi
scholir
Voor
realise
we voi
bei aai
D
De afs
waard
Feit is dat de paaltjes er
staan. Gele, metalen buis
jes. Beginnende aan het
begin van de haag van
Roggemans Hof en zo op
ruim 3 m. achter de linde
naar de kapel toe.
Men zegt dat het zou zijn
om de gerestaureerde ka
pel beter in het zicht te
plaatsen. Wellicht staat ze
dan ook meer aan gevaar
bloot.
Anderen zeggen dat er
ruimte zou moeten wor
den geschapen voor een
uitwijkplaats voor de bus.
Moest de eeuwenoude lin
de van het Hof ter Linde
verdwijnen, dat zou een
•VI il
^rmin
kortwieken zijn van de
Baardegemse dorpskern
waarover reeds zo veel te
doen was. Onlangs gingen
er boompjes nog ter ziele
op het kerkplein. Die
boompjes werden onder
tussen reeds vervangen.
Velen denken daarbij dan
wel aan de tribulaties met
de boompjes verleden jaar
die toen moesten wijken
om de autoscooter plaats
te geven die zich dan finaal
nog elders vestigde.
Naar men ons zegt is het
stadsbestuur de zaak aan
het onderzoeken.
LH Artsen zonder Grenzen. Ook Bart Peeters wipte even ortr
naar Sint-Niklaas voor het goede doel (Iv)
Pi
Op het huidig ogenblik is de gehandicaptenzorg al een intensiteit van de oefenin-
heie stap vooruit doch in sommige gevallen is het niet gen. Men spreekt zelfs van
altyd voor honderd procent mogelijk om reden dat de meerdere uren per dag bij
kosten voor de terapie te hoog zijn en men op geen sommige gevallen tot een
terugbetalingen kan rekenen. Een van deze gevallen is tiental kan oplopen. De
Wendy uit het gezin Pierre Sanders en Nicole Mertens behandelingstermijn kan
dit in Ottergem wonen. Maar in deze kleine entiteit heeft in bepaalde gevallen zelfs
men enkele maanden terug nog kunnen ervaren dat jaren duren maar dat
solidariteit er geen ijdel woord is en ook nu wil men dit schrikt de ouders niet af
andermaal bewijzen door Wendy een kans te geven om als zij hun kind maar
te genezen. enigszins de kans kunnen
De driejarige Wendy is het zekere dokter Glenn Do- 8even om haar toestand te
tweelingzusje van Steven man die er een speciale verbeteren,
en is door een hersenletsel terapie toepast. Het is een Onder impuuls van de pa-
zwaar gehandicapt zodat therapie met positieve re- rrcb'ekoster Et. Lepage
meerdere lichaamsdelen sultaten en de spektakulai- u,t Erpe werd reeds een
niet funktoneren. Dit is re verbetering in de toe- a^sPraa^ aangevraagd bij
echter geen alleenstaand stand van behandelde kin- dokter Doman die dit jaar
feit en men heeft bezoe- deren heeft eens te meer no8 ^an doorgaan. Toch
ken afgelegd bij ouders de hoop doen oplaaien bij we*en de ouders nu al dat
van kinderen met een ge- de ouders van Wendy om het geen gewone zomerse
lijkaardige handicap. Hier het er ook op te wagen. worden want twee
leerden zij dat de kwaal in maal per jaar moeten zij
zekere mate kan genezen Niets zonder moe,te naar Amerika voor een
worden, maar dan met De te volgen therapie verblijf van één week in
veel opofferingen en fi- blijkt een zeer zware opga- het genoemde instituut
nanciële middelen. En ve te zijn en vergt heel wat waar door de dokters een
juist rond dit laatste draait doorzettingsvermogen en evaluatie gemaakt wordt
het allemaal want via de uithouding van degenen van de «aktuele mogelijk-
bezoeken in ons lans is die de zieke moeten hel- heden» van de patiënt,
men in kontakt gekomen Pen want in feite gaat het Aan de hand van dit on-
met «The Institutes for the hier om een intense licha- derzoek wordt telkens een
Achievement of Human melijke training waarvan nieuw programma opge-
Potential». Dit instituut is de resultaten bepaald wor- steld dat thuis, gedurende
in Philadelphia gelegen en den door de veelvuldig- de volgende zes maanden,
staat onder leiding van een heid, de lange duur en de zeer nauwkeurig en iedere
dag moet afgewerkt wor
den. Bij elk nieuw bezoek
wordt de eventuele voor
uitgang vastgesteld en een
nieuw programma opge
steld dat aangepast is aan
de even nieuwe mogelijk
heden. Uiteindelijk komt
het er op neer dat door
zware fysische training de
nog gezond gebleven cel
len in de hersenen, derma
te te prikkelen dat ze, de
door het letsel gemiste
funkties terug gaan opne
men. Zo kunnen de pa
tiënten o.a. leren lopen,
spreken, horen en zelfs
zien. Zelfs in ons land zijn
er reeds verschillende
voorbeelden met een der
gelijke vooruitgang zodat
het de moeite loont om het
er op te wagen.
Financiële dobber
Het spreekt voor zichzelf
dat het volgen van een
dergelijke therapie niet al
leen een zware psychische
opgave is en er een enorm
uithoudingsvermogen
voor nodig is. Daarnaast is
het overduidelijk dat zich
Aalst. De Schramoeillekrabbers namen ook deel aan het ook op financieel vlak heel
volley baltornooi voor karnavalploegen (a) wat problemen zullen stel-
voor de nodige bloedvoor-
raad te zorgen. Ook in
Mere heeft hij geholpen
voor een zekere konti-
nuïteit van de ziekenver
zorging in het Aalsterse en
het mag gesteld worden
dat velen dank zij zijn
bloed nog in leven zijn.
Toen Br. Sauwers 350
keer plasma gegeven had,
werd hem samen met an
dere donors, in Brussel
een medaille overhandigd
door het Nationale Rode
Kruis maar in Mere ging
het er minder plechtig aan
toe, alhoewel het niet min
der gemeend was. In
tegendeel, op 28 juni 1.1.
werd hij in een kleine hul
de betrokken, samen met
het personeel en in tegen
woordigheid van W. Ge-
vaert. diensthoofd van het
BTC, en P. De Cock,
voorzitter van het BTC
Aalst. Door de veran
twoordelijke van het plas
macentrum Erpe-Mere,
Ann Samuël, werd hem
een geschenk aangeboden.
Het was geenszins een
treurig afscheid en als ge
schenk mag Br. Sauwers
nog gans de maand juli
plasma geven, wat hij in
tussen al gedaan heeft.
Toch doet het ergens pijn
dat men na zovele jaren
een wel bepaalde hulpak-
tie moet stop zetten. Do
nor Sauwers zal nog vaak
terugdenken aan de knus
se relaxzetel waarin hij zo
veel sessie-uren versleten
heeft en misschien meer
nog aan al het bloed en
plasma dat hij wegschonk
ten bate van zijn even
naaste. Toch zal hij in het
centrum te Mere altijd een
welgekomen gast zijn om
zoals voorheen een praatje
te slaan met oude team
genoten of met het perso
neel, zij het dan ook in de
cafétaria. Hij heeft alles
zins de zoete troost dat hij
in een kwarteeuw tijd tal
loze medemensen gehol
pen heeft wat trouwens Aalst. De finalisten van het tornooi voor karnavalploegen. Schief en de Sjieperekes
zijn enige betrachting ge- namen het tegen elkaar op (a)
weest is in zijn leven als
donor.
