Reinhoud, internationaal figuur
uit eigen streek
Vijfenzestig jaar «Hoop in de Toekomst» Baardegem
6 - 19.8.1988 - De Voorpost
De Werf heropent met topper
CULTUURCENTRUM DE WERF AALST
Na een (korte) vakantieperiode en een tijdje van laag'konjunktuur brengt
cultureel centrum De Werf, Molenstraat te Aalst een tentoonstelling gewijd
aan werk van Reinhoud (D'Haese).
Van vrijdag 19 augustus tot en met zondag 25 september kan U er
inderdaad terecht voor zijn sculpturen en etsen. De Werf is steeds vrij
toegankelijk van 12 tot 20 u. en er is ter plekke een katalogus beschikbaar.
De vernissage gebeurt door hoogleraar ULB-VUB E. Dehennin op vrijdag
19 september te 19 u.
Met een tentoonstelling van werken van Reinhoud wil De Werf een
hommage brengen aan een der meest vooraanstaande Belgische na-oorlog-
se kunstenaars die ook op internationaal vlak heel wat waardering geniet.
Kwalitatief hoogstaand
Met deze tentoonstelling
belandt De Werf in een be
langrijke fase van zijn nog
hoge ontwikkeling. Het
artistiek gehalte van de
werken van deze uit de re
gio afkomstige beeldhou
wer moet de aanzet vor
men van een reeks kwali
tatief hoogstaande ten
toonstellingen die passen
in het beleid van een cultu
reel centrum dat tot ver
buiten de grenzen van de
eigen regio belangstelling
wil krijgen.
Samenwerking De Werf
(Aalst) - De Warande
(Turnhout)
Een tentoonstelling is ei
genlijk een zeer recent fe
nomeen dat pas in de loop
van de 19e eeuw ver
schijnt, op het ogenblik
dat de beeldende kunste
naar een onafhankelijke
positie inneemt binnen het
maatschappelijk bestel.
Tentoonstellen was voor
hem een middel om zijn
«waar» aan de man te
brengen
Om dezelfde reden zagen
ook industriëlen al gauw
het praktisch nut van ten
toonstellingen in. Toen
reeds was men er zich van
bewust dat eigenlijk alles
kan worden tentoonge
steld.
Deze stelling is heden
meer dan ooit aktueel voor
de kulturele centra. Daar
waar vroeger enkel de
maatschappelijke toplagen
konden participeren aan
het kunst- en kuituurle
ven, is de groep gebrui
kers (zowel aktief als pas
sief) door de steeds
groeiende emancipatie en
de daarmee samenhangen
de verruiming van de vrije
tijd steeds groter ge
worden.
Dit wil evenwel ook zeggen
dat er een enorme ver
scheidenheid aan interes
sesferen opkomt, wat re
sulteert in een zeer brede
vraag naar alle mogelijke
tentoonstellingen (kunst,
hobby, wetenschap, infor
matie...).
Het kultureel centrum is
zowat de enige instelling
die aan deze zeer ruime
behoefte tegemoet komt.
Hierdoor staat het als ten
toonstellingscentrum zo
wat overal ter diskussie: de
één zegt «teveel kunst», de
ander «teveel hobby». Toch
hebben kulturele centra
de Warande in het bijzon
der in het verleden reeds
meermaals bewezen dat
een ruime aandacht voor
de kreatieve aktiviteiten
bij brede lagen van de be
volking, een kwalitatief
hoogstaand tentoonstel-
lingsbeleid voor de kun
sten niet in de weg hoeft te
staan.
Denken we maar aan be
langrijke individuele ten
toonstellingen van Vic
Gen tils, Paul Van Hoey-
donck. Marcel Van Maele,
Guillaume Bijl,..
Het kultureel centrum de
Werf kan als jongste cen
trum niet terugvallen op
enige traditie. Niettemin
verheugt het ons dat de
Werf en de Warande me
kaar vinden om deze ten
toonstelling «Reinhoud» te
realiseren. Voor Turnhout
is het een vervolg op ho
ge rvermelde reeks, voor
Aalst is het een aanzet
naar een kwalitatief hoog
staande ten toons te llings-
programmatie die de uit
straling van Aalst en de
Werf ten goede kan
komen.
Het feit dat een internatio
naal gewaardeerd kunste
naar als REINHOUD die
we toch kunnen rekenen
tot de groten van de Belgi
sche naoorlogse beeld
houwkunst bereid is
tentoon te stellen in onze
kulturele centra, is nog
maals een bewijs van het
feit dat kulturele centra
een positieve bijdrage kun
nen leveren in de decentra
lisatie van kunsttentoon
stellingen.
Wreedheid
Reinhoud (D'Haese) be
hoort zonder twijfel tot de
allergrootsten van de Bel
gische na-oorlogse beeld
houwkunst.
Reeds in 1951 was hij be
trokken bij Cobra, en kort
daarna ook bij Taptoe, dat
Brussels kunstenaarscen
trum dat o.a. Roel D'Hae
se, Pierre Alechinsky,
Christian Dotremont, As-
ger Jorn, Walasse Ting,
Maurice Wyckaert vere
nigde. Toen reeds kenden
zijn bizarre skulpturen
heel wat sukses. Insecten,
padden, torren, bevolkten
zijn wereld. Het waren de
voorboden van zijn latere
vegetale, zoömorfe en
mensachtige kreaties.
«Wreedheid is één van de
meest opvallende karak
teristieken van zijn plas
tiek.
De wreedheid is niet sym
bolisch, zij zit in de vorm
zelf». (Openbaar Kunstbe
zit in Vlaanderen 1979).
En dit is inderdaad zo,
want, zoals Christian Do
tremont schreef, is Rein
houd erfgenaam van
Bosch en Bruegel. Met hen
heeft hij het visionaire ge
meen, het fantastische dat
ontstaat vanuit zijn eigen
verbeeldingswereld, van
uit zijn eigen geest
Reinhoud hamert, drijft en
snijdt zijn figuurtjes uit
het metaal. Hij laat ze
groeien vanuit de chaos
van het onbewerkte, onge
tekende materiaal. Razer
nij, wreedheid en cynisme
kenmerken deze sculptu
ren: de materie geworden
oer-chaos.
Later worden zijn figuur
tjes minder bijtend. Soms
potsierlijk, soms met een
glimlach, een bulderlach,
soms zelfs vertederend.
Kortom, Emile Verhaerens
«Vulgarité lyrique des Fla-
mands» in koper, papier
maché, en soms zelfs
broodkruim,...
Zo was Reinhoud ons be
kend: hoofdzakelijk als
schepper van bizarre krea-
turen in koper en later ook
tin. Net zoals iedereen
heeft ook Reinhoud zijn
ongekende aspecten, bij
voorbeeld zijn monumen
tale houtsculpturen. Zij
ontstonden haast allemaal
in 1968, maar ze werden in
de twintig daarop volgen
de jaren nooit getoond.
Slechts vrienden en ken
nissen die Reinhoud op
zochten in Labosse hadden
het voorrecht deze werken
te kennen. Zo ook zagen
wij ze voor het eerst: opge
steld in het atelier, tussen
andere beelden, een fiets,
een grasmaaier en vele an
dere materialen. Deson
danks bekoorden ze on
middellijk.
Monumentale sculpturen
Deze hoofdzakelijk monu
mentale skulpturen groei
den vanuit het beschikbare
materiaal, stammen van
o.a. een buks, een olm, een
haagbeuk, een perelaar,
een notelaar,. Reinhouds
vertrekpunt is de bestaan
de vorm van de houten
stronk Al snijdend aksen-
tueert hij de diverse vor
men en strukturen van het
hout, waardoor de textuur
van de oppervlakte wordt
gewijzigd. De houtopper
vlakte wordt doorbroken
en verrijkt met de sporen
van Reinhouds kreatieve
handeling waardoor deze
sculpturen geladen wor
den met een nieuw drama,
geënt op de specifieke for
mele kenmerken van de
stam. Bizarre, vreemde
vormen ontstaan in het or
ganische, grillig gegroei
de hout. Door de ingreep
van Reinhoud op deze
«objects trouvés» worden
deze houtsculpturen net
zoals zijn metaalsculptu
ren: vreemde wezens ver
zameld in Reinhouds
mensendierentuinWel
is er één wezenlijk ver
schil: waar de koperen we
zens de dynamiek en het
geweld van Reinhouds
kreatieproces vertolken,
zijn de houtsculpturen sta
tisch als een boom in de
natuur.
Reinhouds etsen liggen
mogelijk nog dichter bij
zijn metaalsculpturen. Zel
den hebben we etsen van
een beeldhouwer mogen
bewonderen die zo nauw
aansluiten bij zijn driedi
mensionaal oeuvre als bij
Reinhoud. De oorzaak
hiervan moeten we zoeken
in zijn etstechniek die vol
ledig afwijkt van de tradi
tionele gravure.
Reinhoud graveert niet,
maar net zoals in zijn
beeldjes snijdt hij platte
vormen uit koperplaat en
hamert er eventueel op. Hij
«speelt» met het materiaal,
last stukken aan mekaar,
boort er gaten in en maakt
hiermee composities op het
vlak.
Zo worden ze dan ook afge
drukt. Het papier krijgt
hierdoor diverse textuur-
en kleurverschillen die de
ze etsen een plastische
meerwaarde geven
Fantastische wezens bevol
ken ook dit deel van Rein
houds oeuvre dat een anec-
dotisch verhalend karak
ter bezit.
Deze kwaliteit is ook eigen
aan zijn sculpturen wan
neer ze bij elkaar worden
geplaatst. Ze maken deel
uit van: «De bende van
Reinhoud» (A. Balthazar).
Materie
De materie waarmee Rein
houd werkt is tin en koper.
Dat kan hij lassen en klop
pen zodat de littekens van
hun oorsprong toch zicht
baar blijven.
De figuren van zijn etsen
zijn op elkaar afgestemd
want in het meervoud «g
schreven». Elk blad vertelt
in terdaad een nieuw maar
toch steeds hetzelfde
verhaal.
Reinhoud vliegt zelf heen
en weer tussen de werel
den en de vormen die hij
heeft geschapen doen dat
Reinhouds rare figuurtjes
raken elkaar allerminst
aan doch zweven gewoon
in een spatiale omgeving.
In zijn houtsculpturen
worden alle elementen één
zodat de barrière is opge
lost in het niet.
LH
Briljanten toneelkring
De Baardegemse toneelkring «Hoop in de Toekomst» bestaat 65 jaar en
Samenwerkende Maatschappij Ons Huis 60 jaar. Meer dan voldoende om
een heuse viering op te zetten. Die komt er op zaterdag 24 september met
een eucharistieviering in de Sint-Margrietkerk te 17 u. gevolgd door een
receptie te 18 u. in «Ons Huis», Hoogstraat. Hoofdschotel van de viering
worden de opvoeringen in november eerstkomend van «Dirk Verspecht»,
een stuk van Baardegem naar ins pekte ur Benoit De Clerck dat zestig jaar
terug bij de ingebruikname van zaal Ons Huis gekreëerd werd. In de
Faubourgjaarmarktstoet op dinsdag 30 augustus stapt Hoop in de Toe
komst voor het eerst mee op en geeft de bevolking een voorsmaakje van de
kostumering die bij «Dirk Verspecht» mag verwacht worden.
Vijfenzestig jaar toneel
In 1919 speelde de toneel
kring Nut en Vermaak in
de lokalen van de dorps
school het drama «De Twee
Broeders».
Na 1922 vinden we van
Nut en Vermaak geen
spoor meer terug en er
heeft zich inmiddels een
nieuwe kring gevormd:
Hoop in de Toekomst», een
onderafdeling van de Ka
tholieke Jeugdorganisatie
en de oud-leerlingenkring
van de Vakschool.
Hoop in de Toekomst, zo
staat het letterlijk in een
brief gericht aan de sekre-
taris van het Provinciaal
Toneel tornooi, Hoop in de
Toekomst is ontsproten in
de schoot der Katholieke
Jeugdorganisatie, in okto
ber 1924.
In 1926 werd hieruit ook
een afdeling voor meisjes
gesticht. Beiden versmol
ten in 1928.
De heren speelden onder
de leiding van meester Ka-
rel Moortgat. De meisjes
onder die van Jos De Bie
In 1924 voerde H.I.D.T.
«De oudste zoon een
dronkaard» op. Dat is een
wel heel toepasselijk stuk
voor het allereerste stuk
dat HIDT ooit gespeeld
heeft.
Het oudste programma dat
in de archieven terug te
vinden is, gewaagt van
«luisterrijke avondfees
ten» te geven op 1 en 3
januari 1926, telkens om 4
uer stipt».
Het programma vermeldt:
a) openingsstuk door de
harmonie;
b) «De Lichttoren» drama
door 8 heren in 3 be
drijven;
c) een tussenpoos van 15
minuten;
d) «Kreupele en Bult» een
toneelgrap met zang voor
vijf heren;
.e) «O die duivenmelkers»
blijspel in 1 bedrijf voor 6
heren en figuranten.
De prijzen der plaatsen -
eerste rang 3 fr, tweede
rang: 2 fr.
De erevoorzitter Karei
Moortgat was regisseur
Te vermelden het bestuur
van HIDT uit de beginja
ren was jong, regionaal,
en demokratisch samenge
steld. Het waren stuk voor
stuk leerlingen van de
avondleergangen van de
plaatselijke vakschool en
ze kwamen uit Meldert,
Moorsel, Wieze, Belle, Op
wijk. Mazenzele en uiter
aard ook uit Baardegem.
Jan Wauters was de eerste
voorzitter, Frans Hofman
ondervoorzitter en Jozef
De Ridder sekretaris.
S.M. Ons Huis
In 1928 wordt de zaal Ons
Huis gebouwd. De inhuldi
ging ervan gaat gepaard
met een ontegensprekelijk
hoogtepunt in de geschie
denis van HIDT
Benoit Dc Clerck, lid van
de kring, en in zijn vrije
tijd een vaardig letterkun
dige, heeft een treurspel
geschreven over de Bra
bantse Omwenteling
«Dirk Verspecht».
Hoofdfiguren zijn: de blin
de Dirk Verspecht en zijn
kleinzoon Frans; dc ge
schiedkundige figuren
Vonck, Van der Noot en
Van Der Meersch
Het programma vermeldt
nog 22 andere rollen.
Er zijn ook figuranten no
dig en geen klein beetje
volk, keizerlijke soldaten,
kinderen, treurende vrou
wen, grijzaards en strij
ders
Bovendien wordt or ook
nog gezongen onder lei
ding van Karei Moortgat
muziek van Wagner (o.a
het aart8moeilijke Pel
grimskoor uit Tannhau
ser) en Verdi Het eerste en
4de bedrijf spelen zich af
op het dorp te Baardegem;
het tweede te Breda en het
derde aan de Petronella-
kerk.
Getuigen vertellen dat er
meer dan een half jaar aan
het stuk gerepeteerd werd,
maar dat het enthousias
me onvoorstelbar waa. In
een persartikel lezen we
het volgende: «Je denkt,
romantisch, en... je be
dwingt zelf je tranen, hui
chelaar».
Er werden 1.400 kaarten
verkocht voor amper drie
voorstellingenNa het
sukses volgt uiteraard een
ledenfeest: het kasboek
van 1929 vermeldt; 16 kilo
vlees, 4 kiekens, 8 kg wit
loof, 100 patekens, 1 kas
sigaren en 50 1. triple, aan
gekocht voor de som van
873,80 fr.
Steile opgang
In 1929 debuteert H.I.D.T.
met volwaardig gemengd
toneel: «'t Lieve Vrouwken
en de Herdersknaap».
Aan deze muzikale legende
wordt het blijspel «Onze
kozijn Sixtus» gekoppeld
Dergelijke kombinatie zal
nog tot ruim na de tweede
wereldoorlog duren, de
meeste amateurtoneel
avonden duurden toen 4 -
5 uur,
In 1930 wordt hoog ge
mikt.
Met «Op Hoop van Zegen»
van Herman Heyermans,
waagt de groep zich aan
een stuk van Europees for
maat. Het wordt echter
geen sukses.
Inmiddels wordt onze
groep voorgoed gestruktu-
reerd.
Er is een bestuur, een to
neelmeester ofte regisseur
en een bibliotheek. Er zijn
40 mannelijke en 13 vrou
welijke leden.
H.I.D.T rangschikt zich
in de tweede kategorie van
de provinciale toneelwed
strijd.
Het valt op dat van de 12
kringen uit le kategorie er
vandaag de dag nog 9 ak
tief zijn; dat van de 16 uit
2de kategorie enkel nog
H.I.D.T. bedrijvig is, en
van de acht uit 3de katego
rie alleen nog St. Jozef uit
Denderbelle.
Nog in 1930 vermeldt art.
14 van het «Reglement van
de Toneelkring» het vol
gende: «De leden zullen
zich steeds herinneren dat
de meeste vriendschap
moet heersen onder
elkaar»
In 1931 wordt opnieuw
hoog gegrepen
«De Koning drinkt» een
operette van Jos Janssen
en Emiel Huylebroeck.
Oscar Van Paemel uit
Aalst, die met de Baarde
gemse Steffe September
getrouwd is,
neemt de hoofdrol voor
zijn deel.
Pas in 1933 vermeldt het
programma niet meer dat
H.I.D.T. een onderafdeling
is van de Katolieke Jeugd
organisatie.
Ondertussen is Oscar
Joostens voorzitter gewor
den en verschijnt voor het
eerst de naam Lowie
Brandt op het programma
blad. Hij speelt een hoofd
rol in het door hem in 1935
geregisseerde stuk «Haar
laatste wil»
In 1937 wordt «Een be
roemd proces» opgevoerd.
Hiervoor zijn niet minder
dan 40 prachtig gekostu
meerde uitvoerders nodig
plus zes nieuwe decors,
vermeldt niet zonder trots
het programmablad.
De meeste voorstellingen
vangen aan om «vier ure in
de namiddag»
Men meldt op de program
ma's (prachtig verzorgd
drukwerk) dat «de ver
tooning eindigt voor het
vertrek der laatste
treinen».
Dat betekent: tussen acht
en negen uur s avonds
Men krijgt dus vier - vijf
uur spektakel voor zijn
geld, d w z.: voor de 7 fr.
die een plaats op de eerste
rang in 1927 kost.
Ln 1933 slaat men af tot 6
fr maar in 1938 is het
opnieuw 7 fr. Die toe
gangsprijs ligt in die jaren
iets hoger dan het gemid
delde bruto-uurloon van
een industriearbeider
Anderzijds 1 kilo brood
kost tussen 1928 en 1930
gemiddeld: 1,875 fr Een
toegangskaart kost in
1928 dus haar vier keer
meer dan een brood, (thans
kost een toegangskaart
voor een van onze voorstel
lingen bijna drie keer een
kilobrood, doch het gemid
delde bruto-uurloon van
een arbeider ligt nu 3 keer
hoger dan de prijs van een
toegangskaart)
In 1938 wordt «haar laat
ste wil» hernomen De op
brengst is niet voor onze
kring maar - de oorlog
dreigt - voor de soldaten
der gemeente
Boefje
In 1941 noteren we de eer
ste opvoering van «Antje».
Dit blijspel van Anton Ha-
mik wordt een van de
grootste suksessen van de
kring Het zal 3 heropvoe
ringen beleven: in 1954, in
1966 en in 1977, telkens
met Edgard De Clerck,
Theo De Boeck en Arthur
Van Lembergen in de rol
van de broers Snak.
Tijdens de oorlog trekt
men met een produktie
naar Mazenzele.
Midden in de opvoering
van «Over twaalf dagen te
gen middernacht» is er
bomalarm en valt het licht
uit.
Begin 1945 zal boefje op
gevoerd worden.
Op tweede kerstdag van
1944 komt hoofdacteur Ce-
sar Blindeman met zijn au
to van de kliniek terug. Hij
heeft bij hoogdringend
heid daar Frieda Pauwels
heengevoerd Eigenlijk
mogen auto's 's nachts de
baan niet op: het von
Rundstedt-offensief is vol
op bezig.
Cesar rijdt toch, met fataal
gevolg. De Duitsers nemen
zijn auto onder vuur. Ma
ria Pauwels, die in boefje
Cesars rouw zal spelen,
komt om het leven. Cesar
is blijvend gekwetst.
In 1957 zal boefje toch ge
speeld worden, met een
meisje - Mia Maes - in de
rol van het boefje, Cesar
Blindeman vertolkt de rol
van broeder portier in het
klooster waar Boefje uit
eindelijk terecht komt. In
1977 wordt boefje herno
men, de twaalfjarige pa-
trick De Troy speelt de rol
van boefje.
Met de kas ziet het er in
middels niet zo schitterend
uit. Er blijft, als de oorlog
voorbij is, geen ï.OOOfr.
over. Toch wordt opnieuw
gestart in 1946. Op het
programma, «-Als je nog
een moeder hebt» en hotse-
botse.
Alhoewel er meer dan 500
kaarten worden verkocht
(van 15 en 10 fr.), speelt
men - uit voorzichtigheid
- slechts één keer. Op een
zondag om 17 u.
In 1948 wordt Willem Van
Cauwenberghe als regis
seur aangetrokken.
De deserteur»
In het voorjaar voor het
drama «De deserteur», in
het najaar «De gebroeders
Degrave». Beide stukken
zijn geschreven door Wil-
lems vader Cesar Van Cau
wenberghe. Willem werkt
tegen 45% van de bruto-
ontvangsten en wenst ook
nog gelaafd en gevoed te
worden. Hiervoor zorgen
op dat ogenblik de uitba
ters vazn de za&l Ons Huis,
nl. de onalngs overleden
voorzitter Maurice De Rid
der en zijn echtgenote Flo
rence.
Voor «De deserteur» wor
den 1.354 kaarten ver
kocht. toch zijn er slechts
3 vertoningen. Voor de ge
broeders Degrave verkoopt
men er 1594 voor 4 verto
ningen. Van Cauwenber
ghe strijkt 26.041,70 fl
op en kost 7.854,50 fr. aan
eten en drinken.
Die centiemen vermelden
we omdat het kasboek ge
houden wordt door Pie-
ters Frans noteert alles
op de creditzijde boekt hij
zelfs 2,10 fr. die op de scè
ne gevonden werden, op de
debetzijde komt de 0,65 fr
die het verzenden van een
postkaart in 1948 kost.
In 1949 komt NIR-akteur
Jos Simons om «De Para
dijsvogels» te leren vlie
gen. Slecht bekomt het
hem, als men ten minste
op het aantal toeschou
wers afgaat.
Het tij doen keren
En het gaat van kwaad
naar erger. De fut is er uit.
De terugkeer van Lowe
Brandt mag niet baten
Zelfs de aflossing van de
wacht niet: Cesar Blinde
man wordt de nieuwe voor
zitter, Frans Heyvaert de
nieuwe sekretaris
Gelukkig is er de Katholie
ke Arbeidersjeugd om on
der leiding van Lowie
Brandt, met enkele
H.I.D.T.-elementen aan to
neel te doen. Christus Ver
worpen en Petrus worden
in de passietijd opgevoerd
Het kasboek van 1953 ver
meldt dag een som van 500
fr. geschonken wordt aan
het Rampenfonds, in fe
bruari was nl. half Vlaan
deren overstroomd.
In hetzelfde jaar 1953
wordt het zilveren jubi
leum van de zaal Ons Huis
gevierd met een reprise
van Antje en Hotsebotse.
In 1957 en 1957 wordt ge
poogd met twee massapro-
dukties het tij te doen
keren.
De oude garde
De Moordenaar Gods en
Boefje doen het, maar blij
ken ook met het laatste
beetje energie te zijn gaan
lopen.
Door de opkomst van de
televisie zijn het nu moei
lijke tijden alom in Vlaan
deren voor het amateurto
neel.
Op enkele jaren tijd wordt
driekwart van gezelschap
pen van de kaart geveegd
Zal H.I.D.T. hetzelfde lot
ondergaan? Enkele jonge
ren vragen het zich af. Ze
besluiten te reageren en
schudden in 1960 alles
wakker: drie produkties
op een goed jaar tijd:
Christus verworpen. Kin
deren van ons volk en
Trouwen of betalen.
Drie, het is van het goede
net iets te veel.
Van 1962 tot 1965 houdt
H.I.D.T. formeel op te be
staan. Komt daarbij dat
voorzitter Cesar Blinde
man overlijdt. Hij wordt
opgevolgd door Jef De Rid
der en Rik De Meersman is
nu sekretaris.
Pogingen met «Het dorp
zonder klok», «Het dorp
der mirakelen» en «De
kleine foerier» geraken
niet voorbij de lezingen.
Gelukkig is er nog het
jaarlijks kerstfeest, het
door H.I.D.T sedert 1926
medegeorganiseerd kin
derfeest, waar enkele jon
geren hun stiel in kunnen
leren.
In 1966 brengt de oude
garde redding. Antje
wordt opnieuw opgevoerd.
De jongeren begrijpen het
appèl en tussen 1967 en
1972 wordt elk jaar één
produktie gebracht, altijd
goed voor ongeveer 500
toeschouwers Lowie
Brandt is de trouwe regis
seur van dienst. Men
speelt gewoonlijk een
weekend in november, 's
zaterdags meestal te half
acht, '8 zondags om half
zeven De toegang varieert
van 20 tot 30 fr.
Aan welke prikkel ont
breekt het onze groep om
iets hogerte mikken? Aan
een viering natuurlijk. Die
komt er in 1973.
H.I.D.T. staat dat jaar in
het goud, om zulks te ho
noreren wordt een hele
schare nieuwe akteurs en
aktrices, vinden weer
klank en de groep trekt
zich op aan het sukses.
Ook het bestuur wordt ver
jongd: van de ouderen blij
ven alleen ere-voorzitter
Henri Joostens en voorzit
ter Maurice De Ridder
over. Hubert Siben wordt
sekretaris.
Verjonging
Lowie Brandt sterft enkele
maanden later en opnieuw
wordt voor het voortbe
staan van de vereniging
gevreesd Maar de groep
moet haar steile klim nog
beginnen De nieuwe re
gisseur Eric De Corte met
andere artistieke ideeën,
het verjongde bestuur be
gint aan een organisatori
sche ontplooiing.
In 1978 wordt De Wonder-
doktoor door meer dan
2.000 toeschouwers bijge
woond en in 1981 koopt
men 13 keer een zevende
zoon.
Sedert 1979 wordt ook ge
poogd twee stukken per
serizoen te brengen, waar
van één tot hettige genre
zou moeten behoren.
Eric De Corte. huisregis
seur sedert 1974, wordt
aan het kommandopost
driemaal afgelost door
Mare De Bie. die telkens
een eigen stuk regisseert.
De Zevende zoon. Augus
tus in Spa en Alle Jahre
wieder.
Begin 1984 overlijdt de
voorzitter Maurice De Rid
der en Blindeman Wilfried
volgt hem op.
Voor het seizoen 1984
wordt William Guns als re
gisseur aangetrokken
voor het blijspel «Nacht
dienst».
Luc Schoonjans, speler bij
de kring doet in november
1985 zijn debuut als regis
seur van «Van de brand
kast in de hangkast».
In 1986 regisseert Paul
Sonck «Slisse en Cesaren
dit stuk wordt door meer
dan 1600 toeschouwers
bijgewoond.
In maart 1987 wordt op
nieuw Eric De Corte als
regisseur binnengehaald
Ondanks de zware dobber
met «Een bruid in de mor
gen» van Hugo Claus
wordt het een sukses.
Voor de novemberproduk-
tie 1987 wordt Martien
Verreycken aangesproken
de regie te doen. «Ciao Ma
ria» wordt opgevoerd.
Dit jaar in de maand maart
regisseert Eric De Corte
«Schafttijd» van de Aal-
8 terse auteur Paul Cop-
pens Geert De Clerck en
Roger De Rop voeren on
der hun beiden dit stuk op.
De novemberproduktie
staat onder regisseur Luc
Schoonjans, dewelke ook
de bewerking van het stuk
«Dirk Verspecht», destijds
geschreven door de Baar-
degemnaar Benoit De
Clerck, deed op het pro
gramma.
Dit stuk destijds in 1928
opgevoerd bij de in ge-
bruikname van de zaal Ons
Huis, handelt over de Bra
bantse Omwenteling.
Thans speelt men gemid
deld zes keer per produktie
voorgemiddeld 250 toe
schouwers per vertoning
Een toegangskaart kost in
1988 honderd frank.
Het Bestuur ziet er heden
ten dage uit als volgt:
Voorzitter: Wilfried Blin
deman
Sekretaris: Lisette Put-
teman
Schatbewaarder: Roger De
Rop
Bestuursleden: Mauri ts
Dauwe, Geert De Clercq,
Guy Arijs, Louis De Troy.
Paul Van Rossem, Luk
Schoonjans.
LH
