Wm
Sint-Ma rtinuskerk van Erpe
wordt gerestaureerd
Tank met 230 ton olie
ntploftte Aalst
Kinderatelier Vrèdeshuis
bestaat één jaar
Stadsschool Binnenstraat
aan jubileum toe
Ups en downs
bij Chiro Maëva
De Voorpost - 25.11.1988 - 5
alst. Met grote middelen werd de tank afgekoeld (a)
Drie jaren terug kon de Sint-Martinuskerk van Erpe
met enige fierheid en de nodige luister het anderhalf
eeuwfeest van haar bestaan vieren. Toen reeds wist men
dat er vrij ernstige herstellingswerken moesten uitge
voerd worden maar als men moet beroep doen op
officiële instanties, die toelagen moeten toestaan, dan
kan het een hele poos duren vooraleer men met de
werkzaamheden kan starten.
Enkele jaren geleden is men gelukkig met de uitvoering
van de werken begonnen en deze zullen zowat drie jaar
in beslag nemen, rekening houdend met de weersom
standigheden.
1alstHeel wat stookolie kwam in de Dender terecht en werd met inzet van veel
vinkracht en de nodige produkten bestreden (a)
laswerk of verstopte leiding?
orden ïj
an alle
iet of
an via
n her-
aper een paar jaar nadat de rode haan kraaide in de
Isterse electriciteitsfabriek, wat aanleiding werd tot
et realiseren van een totaal nieuwe stoom-stroom-
iheid, brak verleden vrijdag terug brand uit by
tercom.
ioed halftwee 's middags schuim.
die brand uit waar De Aalsterse brandweer
beiders doende waren moest zich dan ook beper-
in het leggen van een ken tot met water be-
euwe stookolieleiding, sproeien van omliggende
e zich op enkele meter installaties om nog erger te
de stookolietank voorkomen. Beroep werd
:vindt. dan ook gedaan op de Ci
te tank, opgesteld in een viele Bescherming van
ïmuurde ruimte, heeft Liedekerke, die uitrukte
n kapaciteit van 400 ton met een tank met 20.000
are stookolie, doch was liter zwaar schuim. Met
dat moment «slechts» zware schuimkanons kon
et zowat 230 ton gevuld, de brand finaal bedwon-
ijdens laswerk liep iets gen worden rond 15.30 u.,
irkeerd en ontstond een doch nablussen bleef
euze steekvlam die een noodzakelijk,
ïplosie van de tank ver-
orzaakte. Ondertussen waren twee
Aanvankelijk werd men werklieden gekwetst. Met
illeen gekonfronteerd met zware brandwonden aan
ware rookwolken doch gelaat en op de armen
laarbij bleef het niet. En werd de 24-jarige Jan Van
ermits het hier olie betrof de Putte uit Maarkedal
ion niet geblust worden overgebracht naar het
water. Wel met O.L.Vrouw-Ziekenhuis te
n tal
>cf zal
>00 fr.
Schra-
Ok-
I cllc-
rdt de
Aalst. Ook de tweede ar
beider werd naar de kli
niek gebracht, doch wel
licht zijn de brandwonden
minder erg dan kon wor
den vermoed.
Heel wat van de stookolie
kwam echter in de Dender
terecht.
Om dat in te perken werd
een grote put gegraven om
de olie op te vangen ter
wijl de mannen uit Liede
kerke met speciale appara
tuur heel wat olie uit de
Dender konden wegpom
pen. Arbeiders van Inter-
stoom in de nabijheid aan
de slag, reikten daarbij
een helpende hand.
Of het nu kwam door las
werk of door verstopte
olieleidingen blijft mo
menteel nog een vraagte
ken. Dat is het ook voor
de vraag of de tank nog
voor herstelling vatbaar is.
De stroomvoorziening liep
wel geregeld door, want er
werd overgschakeld naar
aardgas.
LH
Nieuwe haan
De eerste van de vier
werkfasen bestaat er in de
torenhaan te vervangen.
Gedurende ettelijke jaren
had hij een overzicht op
het dorpsleven van Erpe.
Geen enkel detail ontglip
te aan zijn blik en dank zij
de veranderende windrich
ting keek hij met onregel
matige tussenpozen alle
kanten uit. Deze nieuwe
haan, een noodzakelijk
element op een kerktoren
spits, weegt vier kg., is
75 cm. hoog, 55 cm. breed
en is verguld met 23,5 ka
raat bladgoud. Voortaan
zal hij rondtollen op een
bol en op zijn beurt neer
kijken op de komende ge
neraties van Erpe. Leven
en dood zullen aan hem
voorbijgaan zonder een
traan van vreugde of ver
driet weg te pinken. Zijn
bijzonderste taak bestaat
er in de windrichting aan
te geven zodat de Erpena-
ren letterlijk en figuurlijk
zullen weten vanwaar de
wind komt.
De kerk
Zoals bijna overal heeft
men ook in Erpe de ver
schillende stadia in de ker
kenbouw meegemaakt
sinds de kerstening van
onze gewesten. Bij de aan
vang waren dit primitieve
gebouwen in hout en leem
opgetrokken en het was
pas in de Middeleeuwen
dat men met duurzaam
materiaal is gaan werken,
alhoewel men zich dit toch
niet moet voorstellen zoals
de gebouwen van tegen
woordig. Het bleef nog al
tijd bij een strobedekking
en de kerk werd verschil
lende keren vergroot naar
gelang de aangroei van de
bevolking. Uiteindelijk
werd het geheel in 1834
gesloopt maar intussen
was men reeds begonnen
(1828) met de bouw van de
huidige kerk. Van septem
ber 1834 tot juli 1936 werd
een gedeelte bijgebouwd
en staat ze er nog zoals ze
toen voltooid werd. Sinds
dien werden heel wat her
stellingen uitgevoerd, o.a.
aan de toren in 1941 en
1949, aan het dak in 1903
en 1953. Deze keer zullen
de restauratiewerken zo
opgevat worden dat ze
desgevallend meer dan
een halve eeuw zonder
grote kosten de tijd zal
trotseren.
Herstelling
Voor de eerste fase van
de werken zijn 160 werk
dagen voorzien wat betreft
daken en goten. Sinds en
kele jaren zat de Sint-Mar-
tinuskerk van Erpe ge
plaagd met waterschade
en het is dus de bedoeling
om erger te voorkomen.
Er is uiteraard een lijvig
bestek opgemaakt en om
niet in detail te treden pik
ken wij er een paar inte
ressante gegevens uit.
Trouwens, een opsom
ming van alle specifieke
werkjes is hier niet nood
zakelijk.
Wat de toren betreft zal
men 132 vierkante meter
oude leien vervangen
maar op de verschillende
kerkdaken heeft men er
maar liefst 800 vierkante
meter nodig. Het bestaan
de, maar op sommige
plaatsen vermolmde scha
liebord, zal eveneens op
de meeste plaatsen ver
vangen worden, dit na
tuurlijk waar het noodza
kelijk blijkt. Daarbij moet
men nog andere timmer
en schrijnwerken uitvoe
ren zoals aan de dakkapel
len en de galmborden die
evenzeer aan vernieuwing
toe zijn. Tenslotte zijn er
identieke werken aan de
sponde- en stormplanken.
De torenspits krijgt
nieuwe luiken en al het
hout dat voor de werken
gebruikt wordt, zal eerst
met bepaalde produkten
bewerkt worden om een
langere duurzaamheid te
waarborgen.
In de klokketoren ko
men nieuwe ladders in
dennenhout met een ver
steviging want tot op he
den kwam er akrobatie bij
te pas om te klokken te
bereiken. In de klokken-
ruimte stuitte men zoals
overal op hetgeen de dui
ven sinds jaren achterlaten
en om hieraan te verhel
pen gaat men de galmga
ten afsluiten met een ras
ter om verdere vervuiling
tegen te gaan. Dit heeft
echter tot gevolg dat, in
geval er een overgebleven
zeldzaam geworden kerk
uil zijn nest zou willen
bouwen, ook die kans ver
keken is.
Wat de loodwerken be
treft zal men maar liefst
45 m2 bladlood en 1350 kg
lood gebruiken; daarbij
komen nog een paar hon
derd vierkante meter zink
en andere bijhorigheden.
In de restauratie is nog
begrepen het vernieuwen
van de kruisen in smeedij
zer. De andere werken
zullen in een tweede fase
uitgevoerd worden en de
ze omvatten metsel- en
voegwerk. De derde fase
gebeurt binnenin de kerk
want dit betreft het ver
fraaien door schilder
werken.
Het orgel
Het restaureren van het
orgel behoort tot de laat
ste fase. Volgens organo-
loog G. Potvlieghe zou het
orgel van 1775 dateren en
gebouwd zijn door Lam-
bertus Van Peteghem. In
1835 werd het in de nieu
we kerk geplaatst en sinds
dien heeft het instrument
enkele transformaties on
dergaan, o.a. door de ge
broeders Vereecken uit
Gijzegem, die tevens ja
renlang voor het onder
houd instonden. Grondige
herstellingen aan het orgel
van Erpe werden uitge
voerd in 1929 door L.
Daem uit Appelterre en
veertig jaar later door Jo
ris uit Hasselt.
Ook al werden de elec-
tro-pneumatische windla
de en traktuur, de klavia-
tuur en de blaasbalg ver
nieuwd, toch bevindt het
instrument zich in een vrij
wel "onbespeelbare toe
stand". Sinds verschillen
de jaren wordt het kerkor
gel trouwens niet meer ge
bruikt. Het wordt dus stil
aan tijd dat men het weini
ge wat men in Erpe-Mere
aan kuituurpatrimonium
bezit gaat redden van de
verkrotting of de vernie
ling en voor het orgel
geldt, het in die mate her
stellen dat men het ten
minste weer kan gebrui
ken om de kerkelijke dien
sten op te luisteren.
Men voorziet dat het to
taal van de werken toch
drie jaar zal in beslag ne
men en bijgevolg zal ook
de Sint-Martinuskerk van
Erpe in alle luister staan
pronken tegen het "ma
gisch" jaar 1992.
(J.v.)
Vóór 30 jaar werd in de
Binnenstraat begonnen
met één kleuterklasje.
Momenteel telt de school
406 leerlingen. Redenen
genoeg om een viering op
te zetten in de stadsfeest
zaal.
Kuituurschepen Chris
Borms stelde dat het ste
delijk onderwijs dat plura
listisch is ingesteld en opti
maal de bevolkingslagen
van Aalst volgt duidelijk
in de lift zit. Er zijn in het
stedelijk kleuteronderwijs
dit jaar 39 kleuters méér
en in het lager onderwijs
werden 37 leerlingen méér
genoteerd. De resultaten
alleszins van direkties
Coucke, Geeroms en Fred
Van Biesen met hun leer
krachten maar tevens van
het administratief, verzor
gend, keuken- en onder
houdspersoneel maar niet
in het minst van de vele
toegewijde leerkrachten.
Het stadsbestuur spaarde
tijd noch moeite om ook in
een periode van budgettai
re beperkingen toch te
zorgen voor up to date
pedagogisch en didaktisch
materiaal en voor aange
paste lokalen. Tijdens de
jongste zes jaar was er
nieuw- en vernieuwbouw
te Herdersem, kwam er
renovatie te Erembode-
gem en Moorsel en mo
menteel heeft men de re
novatie van de school in de
Hoveniersstraat en de aan
besteding van de nieuwe
kleuterschool aan de Oude
Gentbaan voor de boeg.
De school aan de Binnen
straat, Stedelijk Onder
wijsinstituut nr. 2 heeft
naast de traditionele ruim
ten en het eigentijds mate
riaal nu ook eendagver
blijf voor opvang van kleu
ters, een refter met mo
derne grootkeuken, een
uitgebreid leerlingenver
voer, pedagogigsche ver-
volmakingsdagen en een
direkteur met leiderskapa-
citeiten, besloot de
schepen.
LH
Erpe-Mere. Bij de restauratie van de kerk is ook deze torenhaan vervangen. Er prijkt
nu een eksemplaar van 23,5 karaat (jv)
kist. De viezigheid die in de Dender terecht kwam, werd met een net opgeschept (a)
Onder impuls van dr.
Jef De Loof, Karei Van de
Woestijnestraat 8 te Aalst
(053/77.03.39) en onder
leiding van hoofdmonitor
Johan Heirman, Landbou
wersstraat 64 eveneens te
Aalst (053/21.64.44) is in
het Vredeshuis Aalst,
Esplanadestraat 8, het
Kinderatelier reeds een
jaar aktief. Hierbij het
programma.
Zaterdag 26 november
Deze namiddag wordt
het Vredeshuis omgeto
verd in een groot vredes-
kunst-atelier. De kinderen
maken met karton, papier
en verf grote kunst
werken. Wie zijn grote do
zen kwijt wil kan deze bin
nen brengen in het Vre
deshuis, Esplanadestraat 8
of bij Johan Heirman,
Landbouwersstraat 64.
Tel. 053/21.64.44
Zaterdag 10 december
Deze namiddag start
ook om 14u30 stipt het
kinderatelier van het Vre
deshuis met als aktiviteit
gezelschapsspelen. We
spelen met gezelschaps
spelen op een vredesma-
nier.
Zaterdag 7 januari
Ieder kind mag in het
Vredeshuis zijn show, mu
ziek, toneelnummer op
voeren van 14u30 tot
17u30.
Zaterdag 21 januari
Zoals het voorbije jaar
organiseert kinderatelier
Vredeshuis ook dit jaar
een verkiezing van Vre-
desjeugdprins en -prinses
1989. Op deze namiddag
komt Keizer Kamiel en
andere karnavalzotten
langs in het Vredeshuis.
(l.h.)
rbel e.
van de
i 4.263.
5. Louis
Smedt
auteren
falsi- De brand veroorzaakte ook heel wat schade (a)
Chiro Maëva (Maëva staat
voor welkom) vierde in de
Meuleschettebuurt haar
dertigjarig bestaan. Dit
o.m. met een aangepaste
eucharistieviering en een
tentoonstelling. U ziet er
foto's van vergaderingen,
van aktiviteiten allerhan
de, van kampen en trek
tochten.
In 1958, jaar van de we
reldtentoonstelling, kreeg
de groep gestalte via de
inspanningen van Valery
Saeys en Fons Marcoen.
Lokatie was reeds toen
een klaslokaal van de vrije
school in de Meuleschette-
straat plus uiteraard het
schoolplein. Dra kwam
Willy Van Boxstael de lei-
dersgroep versterken en
reeds in het tweede werk
jaar werd een kamp geor
ganiseerd in Kessel-Lo.
De groep die aanvankelijk
«Sint-Gerolf» heette kreeg
spoedig een eigen lokaal
en twee afdelingen: kna
pen en kerels.
Volgde dan het tijdschrift
van de groep dat aanvan
kelijk 't Parapluken» heet
te maar later «'t Maëva-
ken» werd.
In 1972 werd overgescha
keld naar de veelbeteke
nende naam «Maëva». De
groep telde toen zowat 80
leden en 20 leiders. Ook
uiteraard reeds een aantal
oud-leiders. De groep was
duidelijk in volle expansie
en een jaar later waren er
reeds ruim 100 leden.
O.m. door de nooit afla
tende inzet van Dirk Blen
deman die duidelijk een
aardje heeft naar zijn
vaartje qua aktiviteiten.
Later moest echter wor
den afgerekend met enige
afgang zodat de groep mo
menteel nog zowat 40 le
den telt.
LH
Aalst. Even vervolledigen: deze pijl verwijst u naar het Stedelijk Ziekenhuis maar dat
had u dankzij het kruis, allicht wel begrepen (a).
