Geschenkenbeurs «Mensen met groot hart
steunen in alle kontinenten Affligemse missionarissen»
Ivo Michiels met Dirk Martensprijs
naar de Vaucluse
Oiljst heeft nu zijn eigen «Diksjioneir»
De Voorpost - 16.12.1988 - 5
Tot en met zaterdag 31 december loopt nog in het Affiigems Kultureel Centrum een
geschenkenbeurs ten voordele van Affligemse missionarissen, de besten onzer
broeders. Het gaat om 5 paters, 1 broeder en 3 zusters. Allemaal mensen uit de eigen
streek.
Deze beurs is open op zaterdag van 14.30 tot 17 u., op zondag van 11 tot 13 en van
14.30 tot 20 u. en op weekdagen uitsluitend op aanvraag via 053/66.70.25.
Er zjjn geschenken te kopen uit alle kontinenten, o.m. uit volgende landen Australië,
België, China, Denemarken, Engeland, Frankrijk, Indië, Italië, Hong-Kong, Japan,
Korea, Mexico, Nederland, Oost-Duitsland, Oostenrijk, Pakistan, Peru, Philippynen,
Polen, Portugal, Spanje, Thailand, Taiwan, Tjecho-SIowakye, West-Duitsland,
Zaïre, Zuid-Afrika en Zweden.
Het boni van deze geschenkenbeurs komt ten goede aan volgende zendelingen uit de
eigen streek.
Pater Dom Andreas Baert
Pater Andreas Baert werd
geboren te Meldert
(O.VI.) deed zijn intrede
in de Benediktijnenabdij
van Affligem in de onmid
dellijke omgeving van zijn
geboortedorp, en vertrok
in 1931 naar de missie van
Noord-Transvaal in Zuid-
Afrika. Het bisdom Pie
tersburg, tweemaal in op
pervlakte zo groot als ons
land, telt verschillende
centra van waaruit het ge
loof verkondigd wordt. Zo
is Doomspruit er een, ge
legen op een afstand van
40 km. van de hoofd
plaats, waar pater An
dreas Baert zijn hele mis
sieleven gewerkt heeft.
Dom Andreas werd vika-
ris-generaal van Mgr. Cle
mens van Hoeck, en is dit
ook thans nog van Mgr.
Fulgentius Le Roy.
Hij staat zeer dicht bij de
mensen en kent hen door
en door. Tijdens de eerste
onlusten in de meisjes
school, nu reeds weer en
kele jaren geleden, kreeg
hij een steen in volle ge
laat. Boven het linkeroog
heeft hij er een lidteken
van overgehouden. Hij
vindt het niet zo erg; als de
missie maar kan stand
houden.
Hij is nu 79 jaar. In een
gesprek met E.H. Omer
Tanghe, bekende hij:
«Hier wil ik begraven wor
den. Waar ik geleefd heb.
Liever sterf ik in mijn mis
sie door een kogel of door
een steen, dan ergens in
Europa te moeten bezwij
ken van kanker...» Dat is
Dom Andreas!
Zqpter Wivine Bornauw
Zuster Wivine Bornauw is
afkomstig van Hekelgem.
Ze trad in de Kongregatie
van de Zusters van Liefde
van Heule om als zende
linge werkzaam te zijn in
de Benediktinessenmissie
van Noord-Transvaal. Ze
werd trouwens in Zuid-A
frika sinds 1953 wat bete
kent 35 jaar. Ze is een van
de pioniers van de Blin-
denschool Siloê waarvan
zij momenteel nog steeds
de Overste is.
In Zuid-Afrika heeft deze
blindenschool een buiten
gewoon gunstige reputa
tie. Ze verzekerde het ge
luk van honderden blinden
die wellicht verschoppelin
gen zouden geworden zijn
in de maatschappij. Zij
heeft ook de eerste zwarte
blinde student voorbereid
op zijn universitaire stu
dies, die hij met goed ge
volg doorlopen heeft en
thans werkzaam is als ad-
vokaat.
Omer Tanghe, die wij
reeds citeerden, schreef
over de Zusters van Heule
in zijn mooi boekje «Ons
vir jou, my swart broer»:
Zonder deze Zusters zou
de jonge, groeiende kerk
van het bisdom Pieters
burg niet geworden zijn
wat ze nu wèl is. Deze
Zusters hebben kleine,
eenvoudige dingen ge
daan, die alleen maar kun
nen gerealizeerd worden
door vrouwen met een on
uitputtelijke liefde» (blz.
75).
Zuster Maria Christiaens
Ook Zuster Maria Chris
tiaens is van Hekelgem af
komstig, en deed, zoals
Zuster Wivine, haar intre
de in de Kongregatie van
Heule, om te kunnen wer
ken in de Noord-Trans
vaalse missie. Zij heeft
een andere bevoegdheid
en werkplaats, zij werkt
als verpleegster in het
groot Missie-Hospitaal
van Warmbad, op de weg
naar Pretoria, een zieken
huis voor blank en zwart.
Aan dit hospitaal is ook
een verpleegsterschool
verbonden voor zwarten.
Ze worden opgeleid door
Zuster Maria en haar me
dehelpsters.
Het spreekt vanzelf dat de
invloed, die van dit hospi
taal uitgaat op de honder
den zieken die er ver
pleegd worden, op de hon
derden moeders die in de
matemiteit hun kindje ter
wereld brengen, oneindig
groot is en van doorslagge
vend belang voor de ver
dere ontwikkeling van de
Kerk in heel Zuid-Afrika!
Zuster Maria Claes
Zuster Maria Claes werd
geboren te Teralfene op 9
februari 1944. Zij studeer
de twee jaar voor Nursing
Hostess, werkte drie jaar
in de M.S.-Kliniek van
Meisbroek, en trad binnen
bij «De Jacht» in Hever-
lee, nov. 1965.
Zij vertrok naar de Philip-
pijnen in 1970, waar ze als
verpleegster werkzaam
was in de krottenwijken
van Manilla. In 1975 ver
trok ze in verlof (sic!) naar
haar vaderland. Daar ze
geen officieel erkend di
ploma bezat als verpleegs
ter, moest ze hier drie jaar
verder studeren om dit ge
tuigschrift te behalen. Op
16 december 1979 vertrok
ze opnieuw naar de Philip-
pijnen, waar ze haar mens
lievende taak weer heeft
opgenomen en onmisbaar
is geworden voor vele ar
me sukkelaars!
Broeder Jozef De Bisschop
Broeder Jozef De Bis
schop werd geboren te
Teralfene op 29 oktober
1911. Hij trad in de Kon
gregatie van de Broeders
van de Christelijke Scho
len in 1923, en ontving het
kloosterkleed in 1928. Van
1930 tot 1935 was hij werk
zaam in het onderwijs te
Schaarbeek, van 1936 tot
1937 was hij in Kortrijk.
In oktober 1937 vertrok
hij voor de eerste maal
naar de missie in Zaïre,
het toenmalig Belgisch
Kongo. Sinds dit jaar is hij
er om zo te zeggen onafge
broken werkzaam ge
weest. Sedert september
1976 is Broeder Jozef
werkzaam in Mbandaka,
als leraar in het C.O. (Cy
cle d'Orientation) van de
Middelbare School aldaar.
Het is een Instituut van
ongeveer 1.000 leerlingen.
Tijdens de onlusten bij de
onafhankelijkheid werd
Broeder De Bisschop heel
erg beproefd. De school,
waarover hij verantwoor
delijkheid kreeg, werd
voor een groot gedeelte
geplunderd en verwoest.
Het was zijn eerste zorg
het onderwijs, ondanks al
les, weer op punt te stel
len, en het werk van zo
veel jaren niet nutteloos te
maken. Hij is daarin ge
slaagd, dank zij zijn onuit
puttelijke levensmoed, en
ook dank zij de steun die
hij vanuit zijn geboorte
land mocht ontvangen.
Pater Louis De Vos
Pater Louis De Vos is af
komstig van Hekelgem,
maar evenzeer verbonden
met het naburige Teralfe
ne. Hij werd geboren op
10 oktober 1935. Hij stu
deerde aan het Don Bos-
co-Kollege te Kortrijk van
1948 tot 1955. Hij trad in
de Kongregatie van Scheut
in 1955 en ontving zijn
priesterwijding in 1961.
Hij reisde voor de eerste
maal naar Indonesië in
1962. Hij was er sindsdien
werkzaam op het eiland
Sulawezi (Celebes) in Ta-
nah-Toraja. Hij is verant
woordelijk voor de pasto
raal in het gebied van Tan
tepao met zijn elf kerkjes;
tevens is hij verantwoor
delijk voor het sociaal
werk in gans het bisdom.
Uit een brief van Pater
Louis De Vos aan Interfi-
za (Missiegroep Teralfe
ne) citeren wij volgende
passage: «Veel jonge ker
ken hebben nog te kam
pen met noden en proble
men, maar ik ben ervan
overtuigd dat ze deze zelf
moeten oplossen, met ei
gen aanpak, op eigen
kracht. Wij, als moeder
kerken, gaan dan helpen
in die mate, dat we niets
afdoen van de eigen inzet
van de jonge gemeen
schappen. Er is nog veel
hulp nodig, geloof me,
maar in die mate geschon
ken, dat de mensen op
eigen benen staan, zowel
pastoraal, sociaal als eko-
nomisch. In dat licht ge
zien, hoop ik, dat U steeds
deze jonge kerken een
warm hart zult blijven toe
dragen. Het zal uzelf
strekken tot meer evange
lische bevrijding».
Pater Jozef Van de Velde
Pater Jef Van de Velde,
werd geboren te Hekel
gem op 2 december 1945.
Als vierde in de rij, werd
hij met grote vreugde wel
kom geheten in zijn diep-
christelijke familie. Zijn
vader was douanier.
Onder de leiding van Zus
ter Anselma versleet hij
zijn broeken op de kleu-
terbanken van de Lange-
straat. Zes jaar geworden,
trok hij, geladen met een
gevulde boekentas op de
rug, naar de grote-jon-
gensschool aan de Brussel-
baan.
Aanvankelijk meende Jef
zijn roeping gevonden te
hebben in de techniek, en
studeerde twee jaar lang
aan de Vrije Technische
School te Aalst. Maar toen
kreeg hij trek in een ande
re richting, en ging Huma
niora studeren te Asse-
Walfergem. Hij werd er
intern en kreeg liefde voor
de roeping van Missio
naris.
Hij trad binnen bij de Mis
sionarissen van het Heilig-
Hart te Beemem in augus
tus 1966. Na zijn noviciaat
vertrok hij op 29 septem
ber 1972 voor de eerste
maal naar Zaïre, waar hij
twee jaar studeerde aan
het Seminarie van Boku-
ma. Hij werd er op 21 april
1974 diaken gewijd. Voor
zijn priesterwijding kwam
hij naar België, waar Mgr.
Schoenmaeckers hem
wijdde tot «priester in eeu
wigheid» in de prachtig
versierde parochiekerk
van Hekelgem. Dit ge
beurde op 25 augustus
1974.
Op 30 september 1974 ver
trok Jef, op aanvraag van
zijn bisschop, Mgr. Wij-
nants, naar Ivoorkust, om
er de ziel van het Afri
kaanse volk te leren ken
nen. Na één jaar studie
werd hij dan benoemd te
Boteka, waar hij nu nog
werkzaam is. Hij doet er
vooral aan vorming van
catechisten.
Vanuit Boteka bedient hij
verschillende missiepos
ten, o. aIngende, Bokato-
la, Batsima, Boimbo, enz.
Daar bouwde hij enkele
kerkjes met de hulp van
zijn mensen. Op 1 juli
1977 kwam Jef terug naar
België, vanwaar hij, na
vier jaar vakantie, met
veel moed terugkeerde
naar zijn zwarte mensen.
Van hem getuigt zijn over
ste: «Jef Van de Velde is
de dynamische reispater
van de missie. Opmerke
lijk hoe Jef zich de taal en
de gebruiken, en ook de
psychologie van zijn volk
heeft eigen gemaakt. Hij
kent zijn schapen en hun
plantrekkerij. Hij blijft
echter van zijn mensen
houden. Hij toonde mij
zijn reiskoffers, zijn kleine
benodigdheden. Hij sprak
over zijn behoefte om na
enkele dagen terug te ke
ren naar zijn vertrouwd
terrein, bij zijn confraters.
Ge moet jong zijn om de
energie voor die inlandse
reizen te kunnen opbren
gen», aldus P.J. Span-
hove.
Pater Raf Van Liedekerke
Pater Raf Van Liedekerke
werd geboren op 1 juni
1932 te Teralfene. Hij stu
deerde Humaniora bij de
Jezuieten te Aalst en later
bij de Paters Monfortanen
te Rotselaar. In 1952 trad
hij in bij deze Kongre
gatie.
Hij werd priester gewijd
op 8 maart 1958. Voor de
eerste maal vertrok hij
naar Zaïre in november
1959. Tijdens de opstand,
in de tijd van de onafhan
kelijkheid, keerde hij
voorlopig naar België te
rug, en werd er gedurende
één jaar legeraalmoeze
nier. In 1965 keerde hij
terug naar Zaïre, en is er
op het ogenblik werkzaam
als leraar en direkteur van
de jongensschool van
Isangi.
Wie enigszins de moeilijk
heden kent van dit missie
gebied, weet dan ook de
moed van Pater Raf Van
Liedekerke naar waarde te
schatten. Tijdens de zo
mermaanden van 1982 was
hij terug op vakantie in
België, en hadden wij ge
legenheid nader kennis te
maken met zijn mooi
apostolaat. Dit was trou
wens ook het geval voor
Pater Louis De Vos, die
wij mochten ontmoeten.
Dom Rik De Wit
Over deze missionaris
hoeven wij eigenlijk niets
meer te zeggen. Hij «rijdt
ons om zo te zeggen voort
durend op de tong». Hij is
lid van onze communiteit
van Affligem, en leidt het
noviciaat in de missie van
Subiaco in Noord-Trans
vaal. Dèèr ligt hoofdzake
lijk de toekomst van gans
dit bloeiende missiege
bied.
Pater Rik is geestelijk be
drijvig, maar ook mate
rieel. Reeds enorm veel
heeft hij tot stand gebracht
voor de mensen van de
omliggende streek. Met
behulp van het Subiaco-
Komité en met de leden
van het «Missiekomité»
heeft hij zowel de elektri
citeitsvoorzieningen als de
waterbediening voor een
groot gedeelte kunnen
verwezenlijken. Hij orga-
niuseerde het onderwijs en
de ziekenzorg, en is voor
alles bekommerd.
Hij is ook de missionaris
van Noord-Transvaal die
het meest verbonden blijft
met het «thuisfront». Hij
kan rekenen op een enor
me schaar sympathisan
ten, en daarom durft hij
dan ook plannen uit te
werken, waarvoor menig
een zou terugdeinzen!!
LH
Wat Gent, Dendermonde, Lebbeke, Opwijk en andere
steden en gemeenten reeds lang hebben heeft Aalst nu
ook. Een eigen «Oiljstersen Diksjioneir» met 102 pagi
na's onvervalst Oi(jsters. Het resultaat van het voorbe
reidend werk van Herman Louies en van de Draeckenie-
ren en van 20 jaar onverdroten inzet van zoon Jan
Louies, Arbeidstraat 11 te Aalst.
Het ruim 100 pagina's tel
lend boek van de hand van
Jan Louies met illustratie
door Kloot Per W is een
uitgave van vzw De Vrije
Meningsuiting en vermeldt
1500 woorden en uitdruk
kingen uit het Aalsters
dialekt gedurende 20 jaar,
verzameld uit de mond
van rasechte Aalstenaars.
Bovendien afzonderlijke
lijsten van Algemeen-Ne
derlandse en Zuidneder
landse waarvan men wel
eens denkt dat ze typisch
Aalsters zijn. Verder een
speciale rubriek met land
bouwtermen, verdwenen
woorden en gewijzigde
uitspraak en niet eerder
gepubliceerde teksten van
liedjes en (kinder
rijmpjes.
De auteur
Jan Louies is leraar Neder
lands en Engels aan het
Koninklijk Lyceum te
Aalst en aan het Athe
neum te Dendermonde.
Hij is de zoon van Herman
Louies die met de Drae-
ckenieren vele jaren na el
kaar «gele boekjes» uitgaf
met typisch Oiljsterse uit
drukkingen bovendien
vertaald in de taal van Mo
lière en van Goethe.
Reeds van jongsaf aan no
teerde hij in een gewoon
schoolschriftje Aalsterse
dialektwoorden en uit
drukkingen met o.m.
«Hier spreekt men Oilj-
sters». Toen Jan Louies
zijn burgerdienst vervul
de, had hij tijd om die
woorden en uitdrukkingen
allemaal netjes op fiches te
zetten wat het voordeel
bood dat hij er woorden in
alfabetische orde kon tus
sen schuiven en andere die
duidelijk niet echt speci
fiek Oiljsters bleken te
zijn er kon uitgooien.
Reeds eerder had Jan ge
speeld met de opgave zijn
Diksjioneir uit te geven.
Nu voelt hij zich gelukkig
want het werk zou al te
onvolledig zijn geweest.
Volledige volledigheid is
echter in dergelijke mate
rie niet haalbaar en het
boekje was nog maar pas
uit als Jan reeds telefo
nisch mededeling kreeg
van heel wat woorden die
er om een of andere reden
niet in voorkwamen. Om
dat ze bij nader toezien
ook in de Van Dale te
vinden zijn, ofwel gewoon
verbasteringen zijn van
het Frans. Als men moet
beginnen met guidong,
rayons en dergelijke meer,
dan komt er inderdaad
Pi
jW-Sfe'-.r:
Aalst. Jean Louis, de auteur van de Oilstersen Diksjoneir (a)
geen eind aan.
Supplementaire lijsten
In deze optiek voegde hij
er dan ook twee supple
mentaire lijsten bij. Zuid
nederlandse woorden
waarvan men wel eens
denkt dat het typisch Aal
sterse woorden zijn en ver
der Algemeen Nederlands
waarvan men eveneens
denkt met Aalsters dialekt
te maken te hebben.
Officieuse plaatsnamen
Een aantal typisch Oilj
sterse plaatsnamen zijn
eveneens in de Diksjioneir
opgenomen. Zo het Ber-
repitjen, den Bolvaar Poef
(Parklaan), den Botanni-
kenhof, 't Ezelsplein, de
Graa Stiën, 't Gat van de
Mert, Kappetantjes, de
Koelemert, Korea, de Poi-
tepit, de Raet van Spitolsj,
't Saar, 't Eiland Sjipka,
de Spinozejebolvaar, 't
Stronts retjen, de Seks-
blokken (Dewaco) e.d.m.
Tevens een aantal woor
den in verband met
erotica.
Drieluik
Jan Louies noemt de pas
verschenen Diksjioneir
het derde deel van een
drieluik. Kanunnik Coli-
net die aan het politiekom-
missariaat vereeuwigd is in
de naam van het plein be
studeerde de uitspraak van
het Oiljsters. Een univer
siteitsprofessor nam de
zinsbouw op de korrel en
finaal zorgde Jan Louies
voor de woordenschat.
Het boek is te bekomen in
de boekhandel, bij de au
teur in de Arbeidstraat, in
HAK, in De Gele limona
de en in een aantal herber
gen. Prijs: 295 fr.
LH
«Vlaanderen, ook een land...»
Tijdens een gemoedelijke zitting in de trouwzaal van het
Aalsters stadhuis reikte schepen Chris Borms op advies
van de jury onder voorzitterschap van professor Piet
Thomas de 27e Dirk Martensprijs toe aan de reeds jaren
in de Franse Vaucluse, in de nabijheid van de beter
gekende Mont Ventoux, vertoevende Vlaming uit Mort-
sel bij Antwerpen, die eigenlijk luistert naar de naam
Henri Reuppens, Ivo Michiels. Dit voor zijn boek
«Vlaanderen, ook een land».
Een ietwat kontroversiële Ion, was dan ook helemaal
titel voor een ongemeen passend in de kontekst van
rijke, geslaagde roman de viering van deze in
met ontroerende en ver- Frankrijk wonende
voerende autobiografische Vlaming,
teksten. Een ambigue evo-
katie van Vlaanderen, te-
gelijk onleefbaar land- De Dirk Martensprijs
schap doch paradijselijke krijgt ieder jaar meer pres-
schrijftuin. Sprookjesach- tige. Vaak is hij een aan- vo Michiels zoals steeds met witte sjaal, na de
tige avonturen in de won- leiding en aanloop naar ontvangst van de Dirk Martensprijs (a)
dermooie streek van de een Staatsprijs. Voor Ivo Monika Van Paemel en scenarioschrijven aan het
Mont Ventoux, waar na- Michiels was echter het Hugo Brems. Brussels Hoger Instituut
tuur en eeuwigheid samen- tegenovergestelde waar De jury bestond uit voor- voor Toneel en Kuituur-
vallen. want de Staatsprijs ont- zitter Piet Thomas, Hugo spreiding. Hij is een globe-
Ivo Michiels met reisver- ving hij reeds elf jaar terug Bousset, Marcel Wauters, trotter die in kontakt
halen van verhuizing en voor «Een tuin tussen Frans-Jos Verdoodt en kwam met artiesten van
ontgrenzing. Dagboek- hond en wolf». Jooris Van Hulle. diverse disciplines en di-
fragmenten soms grappig Onder de nobele voorgan- verse pluimage,
soms pijnlijk, soms schrij- gers van de gelauwerde die lvo Mlch«els Sinds 1977 woont hij als
nend, soms jubelend. Pro- hem in de Dirk Martens- Deze vijfenzestiger huwde full-time schrijver in Le
zagedichten om naar te prijs voorafgingen noemen na twee echtscheidingen Barroux in de Franse Vau-
luisteren, even muzikaal we graag Maria Rosseels, Christiane Faes. cluse. Door de Vlaamse
als Provencaalse minnelie- Louis Paul Boon, Paul De Hij werkte voor Het Han- Penclub werd hij voorge-
deren. De zondag door Wispelaere, Mark Insin- delsblad en voor de uitge- dragen als kandidaat voor
Herman Elegast gezongen gel, Paul Koeck die bis- verij Ontwikkeling en
ballade van Francois Vil- seerde, Bert Van Hoorick, werd docent filmtaal en
Aalst. Veel belangstelling voor de uitreiking van de Dirk Martensprijs aan Ivo Michiels
(a)
de Nobelprijs.
Bekroond
Piet Thomas voelde zich
gelukkig dat de jury an
dermaal volledig onafhan
kelijk had kunnen beslis
sen zonder enige interven
tie van buiten de jury.
Even een zijsprongetje
naar Jan Wolkers die de
P.C. Hoofdprijs weigerde.
Iets waarvoor de organisa
toren van de Dirk
Martensprijs allerminst
bevreesd moeten zijn, dat
hen zulks zou overkomen.
De jury en de organisatie
is inderdaad wars van elke
ideologische opstelling.
«Vlaanderen, ook een
land» is het derde deel in
een reeks van tien (die er
nog moeten komen). Als
deel van de in 1983 gestar
te «Journal Brut» werd dit
werk bekroond. Alleszins
verdiend.
LH
