Aalsterse catharinisten
krijgen prijs van de pers
De Voorpost - 10.2.1989 - 11
Karnavalzitting
in damesrok
De karnavalsraadszitting op zaterdagavond te Aalst is voor velen het neusje van de zalm. Die zitting werd eerder
reeds in de trouwzaal gehouden. Intiem en dankbaar voor de organisatoren doch veel te klein. Er een (staan)plaats
bemachtigen was reeds een quasi onmogelijke opgave. De feestzaal was dan wel groot genoeg doch bood weinig
sfeer. Sinds een paar jaar heeft de zitting plaats in de Belfortzaal op het gelijkvloers of wat daarvoor moet
doorgaan.
Het spektakel dat daar mag verwacht worden waarbij politici duchtig aan de tand worden gevoeld en zich vaak heel
wat moeten laten welgevallen, werd echter voorafgegaan door een ultra koud intermezzo. Wetende dat de plaatsen
er ook beperkt zyn stonden reeds om 17ul5 mensen aan de ingangsdeur van de belfortzaal, doch verder kwamen ze
niet. De file groeide geleidelik aan en het ongenoegn wegens het lange wachten in de vrieskou groeide evenzeer aan.
Niemand begreep waarom tot klokslag 18 uur moest worden gewacht.
Als begin was het dus een koud kieken. Gelukkig veranderde niet alleen de temperatuur in de zaal er heel wat aan
doch ook de temperatuur in hart en geest steeg tegelijkertijd met vaak stekelige vragen, gezegden, allusies en
toespelingen van de zich veel mogende permitteren Keizer Kamiel die de vergadering con brio voorzat en de
tussenkomsten van feestkomiteevoorzitter Frans Wauters, van zijn spitsbroeder Draekenier Herman Louies en van
feestkomiteesekretaris Jan Doorns.
Bij de aanvang van de
zitting in de eivolle zaal
werd een oproep gedaan
ten voordele van het Wil
lemsfonds. Een fonds dat
zich bezighoudt met politi
ci die uit de boot zijn ge
vallen.
Het hele organiserende
gezelschap vertoonde zich
in rok. Wellicht tot vreug
de van schepen Edgard
Hooghuys. Dat burge
meester De Maght dan wel
in broek rondliep terwijl
Kamiel het hield bij een
roze rok, was dan wel
eventjes anders. Zoals
trouwens op het lint van
Kamiel stond "konterver-
kiërd". De Maght droeg
yprder een blauw hoedje
en een nog blauwere das.
"We moeten in rok zijn
om in te zijn", zei Kamiel.
"We hebben een vraa als
berremiëster en hadden er
bijna een als prinsj. Als we
geen rokje dragen hebben
we geen toekomstver
wachtingen meer."
Ondertussen maakten
we het mee dat de foto's
van oud-burgemeester De
Kerpel en van zijn Malvi-
ne omgewisseld werden
voor die van burgemeester
Anny De Maght en van
hare Fong.
Geweigerd
Zinspelend op het feit
dat Frank toen hij nog
kandidaat-prins was de
vraag van Anny De Maght
om zich als kandidaat te
rug te trekken stelde de
burgemeester wél op de
zitting aanwezig te zijn
want zij heeft zich even
min teruggetrokken.
En vermits Frank het
had gehouden bij zijn song
"De Konijnendans" kreeg
hij van Anny een pluchen
konijntje. "Een dier met
twee lange oren en een
dikke nek", verduidelijkte
ze. Ze rondde haar act af
met "Hei, konijntje, ge
wetj da k'a geiren zieng".
Frank kreeg er uit plastiek
nog een aantal konijnenat
tributen bij: een ramme
laar een wortel en een
toelating om judolessen te
volgen.
koevoet in plaats van
Sleutel
In de plaats van een ge
woonlijk grote sleutel van
't stadhuis overhandigde
Anny aan haar "beste
vriend" een koevoet.
"Voor Frank een noodza
kelijk gereedschap om niet
verder nog allerhande
deuren gewoon te moeten
instampen". Van Frans
Wauters en Herman
Louies kreeg hij er echter
een lange sliert kleinere
sleuteltjes bij kwestie van
"alle achterpoortjes van 't
stadhuis te kunnen ge
bruiken".
Keizer Kamiel dankte
de burgemeester alleszins
omdat ze nu wél aanwezig
was daarmee doelend op
het feit dat ze op de prin
senverkiezing toen het nog
loze oorlog was tussen
haar en Frank afwezig
bleef.
Franks maidenspeech
Prins Frank had het van
bij het spreekgestoelte en
achter zich de vlaggen als
decorum zoals in de ge
meenteraad over de nood
zaak politiek en karnaval
afzonderlijk te houden.
Hij beloofde zich waardig
te gedragen als ambassa
deur van de stad Aalst en
brak een lans voor een
hogere prijzenpot voor de
deelnemende karnavalve-
renigingen. Tegelijkertijd
als prins karnaval en als
jeugdprins beloofde hij tij
dens zijn regeringsjaar een
show te brengen waarvan
de opbrengst niet op een
of ander spaarboekje zal
komen doch besteed zal
worden aan karnaval, bijv.
om een karnavalmonu-
ment op te richten of om
het karnavalmuseum van
de zolder te halen. Hij
verheugde zich er over dat
wegens de spelingen van
de kalender zijn prinsen-
jaar dertien maanden zal
duren en toonde zich daar
bij erg vrijgevig. Voor
Frans Wauters, voorzitter
van het Feestkomitee had
hij twee volle zakken
"eten" wegens het feit dat
de Feestkomiteeleden dit
jaar naast hun gebruikelijk
diner ter afronding van de
Jaarbeurs pakken. Voor
het schepencollege had hij
een spel kaarten in petto
"opdat ze zouden kunnen
verder zotten jagen". En
voor Anny zelf had hij een
foto van zichzelf "opdat ge
elke dag aan my zoudt
denken". De hilariteit
sloeg ten top toen Anny en
Frank zo waar in duo aan
het zingen sloegen wat
Herman Louies de opmer
king ontlokte dat Anny
bijna zo goed zingt als La
Esterella.
Heel wat
verontschuldigingen
Zoals ieder jaar regende
het ersatz-verontschuldi-
gingen bij de vleet. Ghisl-
een Willems bleef inder
daad afwezig omdat hij ge
vallen was... naast zijn ze
tel. Mieke De Schepper,
echtgenote van Toon
Blommaert die zich ver
ontschuldigde uit gewoon
te bleef liever in het spoor
van haar man lopen en
xxii toekijkt (a)
Aalst, En maar dansen terwijl de
kon dan ook niet komen.
Marc Galle was veront
schuldigd als pendelarbei
der tussen Aalst, Brussel
en Straatsburg. Toen
Frans Wauters in het zui
verste Congolees de
langgerekte veronschuldi-
gingen van Mobutu voor
las, merkte Herman
Louies stilletjes op dat
Frans een lettergreep fou
tief had verwoord. Maar
alleen Herman had daar
weet van. Willy Van Ren-
terghem, "nog altijd volks
vertegenwoordiger", die
zich voor een heer tussen
het volk bevond en als af
gevaardigde van dat volk
liefst vóór het volk zit
verontschuldigde zich aan
wezig te zijn wat hem al
lerminst kwalijk werd ge
nomen. Albert Cornand,
"feestleider" meldde goed
aangekomen te zijn in
Barvaux en schonk aan
Frans Wauters zijn macro-
karnavalshoed, weliswaar
met één galon te weinig.
Schependéfilés
Hoofdschotel van de
avond zou de presentatie
van de diverse schepenen
vormen waarbij Oscar Re-
dant en Gilbert Bourlon
afwezig bleven. Het werd
eerder een initiatie die Ka
miel een aantal (jonge)
schepenen toediende want
veel kritiek kon op hen
nog niet worden gespuid
want nog maar pas in
funktie. Frans las van elke
schepen wel zowat zijn he
le pedigree, beroep en
hobby's incluis. Ook de
geboortedatum doch van
beide dames beperkte hij
zich tot dag en maand en
vulde aan met "uw twintig
ste eeuw".
Patrick De Smedt werd
als jongste schepen eerst
aan de tand gevoeld. Vol
gens Kamiel werd hij ver
kozen "door zijn familie"
en volgens hem zelf had
hij nauwelijks de tijd voor
enige hoby. Als schepen
o.m. bevoegd voor sport
onderging hij geduldig en
lijdzaam dat Kamiel hem
de regels an het voetbal
spel op de meest naieve
wijze uitlegde. Hij had het
over 11 rode en 11 blauwe
en daartussen een zwarte
tegen wie men "albiter"
zegt en "die moet verhin
deren dat ze een bal in de
goal krijgen".
Kamiel, gedienstig als
steeds, verontschuldigde
zich dat hij zijn instruktie
bij deze éne sporttak
moest laten. "De andere
disciplines zal ik U wel
eens op uw zitdagen ko
men uitleggen", beloofde
Kamiel.
André-Emiel Bogaert
De "wakkere burger"
André-Emiel Bogaert, nu
#|jj schepen o.m. van perso
neel, werd als advokaat
betitels als specialist in
scheidingen en... scheurin
gen. Hij kreeg een wekker
ten geschenke om wakker
te worden en zijn slogan
zou luiden "al dromend
wakker blijven". In ver
band met zijn komend or
ganigram van het stadsper-
soneel werd hij gekonfron-
teerd met een groot dool
hof waar men wel makke
lijk in doch moeilijker uit
geraakt. Hij kreeg een
kleefband op de mond ge
plakt en Kamiel stelde
hem gerust dat "Anny het
allemaal wel zelf zal
zeggen".
Nieuw kostuum voor
feestkomité-leden
Op een grote mannequ
in werd het prototype van
het nieuwe kostuum voor
leden van het feestkomité
gedemonstreerd. Om in te
zijn werd van de gebruike
lijke broek overgeshakeld
naar de rok. Nuttige attri
buten bij dit kostuum zijn
o.m. een besace met enige
mondvoorraad, een lange
arm om zich waar te ma
ken, elleboogsteunen
noodzakelijk in de strijd,
een brooddoos, scheenlap-
pen om laag bij de grondse
aanvallen te pareren en
een hoge hoed, eventueel
met knipperlicht om
steeds van ver te zien te
zijn. O ja, ook grote zak
ken om bierbons en kaar
ten voor de Jaarbeurs in
op te bergen. Nieuwelin
gen in dit komitee voeren
een "L" op hun kostuum.
"Aan deze moet ge liever
geen vragen stellen. Die
weten immers nog van
niets", kommentarieerde
Wauters.
André Dooms als
luitenant-kolonel
De schepen voor bur
gerlijke stand kreeg een
legertenue aangemeten.
Uiteraard een blauw als
hoger officier van de lucht
macht. "Dit kostuum
zoudt ge op uw jubileum
trips altijd moeten dragen.
Anders ziet men op de
foto niet zo gemakkelijk
wie de jubilerende is",
werd hem aangeraden.
Doorns werd nog gekon-
fronteerd met een kinder
wagen met baby en kreeg
die zelfs in de armen ge
stopt. "Zo behandelt An
ny alle dagen de leden van
het College", hoorde hij
zeggen door Kamiel en
sprak die woorden aller
minst tegen.
De melkende advokaat
Dirk De Meerleer, ad
vokaat en dus kunnende
spreken wat niet van alle
vroegere schepen kon
worden gezegd, heeft o.m.
landbouw in zijn attribu
ties. Aanschouwelijk leg
de Kamiel hem dan ook de
verschillen maar ook de
gelijkenissen uit tussen
een koe, een paard en een
varken. "Van dit laatste
soort zitten er hier heel
wat in de zaal", voegde hij
er aan toe.
Dirk moest dan na de
teoretische briefing een
praktische test ondergaan.
Hij moest, op een driepik-
kelig melkstoeltje gezeten,
een koe melken. Het be
trof dan wel een met water
gevulde rubber hand
schoen met vijf spenen.
Dirk De Meerleer slaagde
er echter niet in niettegen
staande heel wat inspan
ningen enig vocht tevoor
schijn te halen.
Niet erg, zei Kamiel. de
ze test dient alleen om de
fotografen toe te laten U
als een echte veefokker
aan het werk te zien en zo
het vertrouwen van de
boeren in hun nieuwe
schepen te staven". Wel
verwonderde Kamiel zich
over de negatieve uitslag
van de test vermits "advo-
katen toch' gewoon zijn
hun kliënten uit te mel
ken". Ondertussen nam
Dirks voorganger weer
kontakt op met zijn Bella
en hoorde die "Julien"
loeien. Terloops werd een
pale-male getoond van
meters lang met honder
den foto's van jubilea ver
zameld in korte tijd door
oud-schepen Floris De
Winter. Hij zou daarmee
in het Guiness Book of
Records figureren. Niet
voor lang echter want An
dré is wel zinnens hem de
baard af te doen.
Bourlon in Kasteel
Terlinden
Van "Boer Vinck" werd
overgeschakeld naar
"Bour Lon", Gilbert
Aalst. Voorzitter Herman Schelfhout van de Lodderoeigen is gelukkig wanneer de
wagen eindelijk klaar is (a)
Aalst. De Zieke Zjieratten en Twiekereniet waren hem niet vergeten (a)
Bourlon die de kasteelbe
woner van Terlinden aan
de Square Geerinckx
wordt. Hij was echter af
wezig en zijn partijgenoot,
schepen van Erpe-Mere
Paul Eeckhoudt, nam dan
ook in zijn plaats de ver
sierselen van de kas
teelheer in ontvangst. Een
uiteraard blauwe fluwelen
mantel, een helm met ve
deren en een heus schild.
En in de andere hand een
wereldbol met een uil
erop. Gilbert wil inder
daad graag vernemen wel
ke uilen vroeger op dit
landgoed resideerden.
De nieuwe Muze voor
De WerfGracienne
Gracienne Van Nieu-
wenborg met achter zich
een levensgrote foto van
een pin-up met weinig om
het lijf is een geboren ko
mediante die nu gekon-
fronteerd wordt als sche
pen die o.m. De Werf on
der haar bevoegdheid
krijgt met de noodzaak
van een nieuwe Muze op
sokkel waarvoor zij aller
best model zou kunnen
staan in achterzicht, pro
fiel of voorzicht. Met het
oog daarop werd ze van
verse lingerie voorzien.
Veel kon het Feestkomi
tee echter niet spenderen.
Gracienne moest het dan
maar stellen met een mini-
beha en een vijgeblad.
Mobutu, de nieuwe
zwarte man van Aalst,
kwam dit scenario even
onderbreken en toonde
zich verontwaardigd niet
naar de festiviteiten te
Aalst, waar zijn kollega op
de Grote Markt prijkt te
zijn uitgenodigd. "Votre
Sabena volera dehors avec
ses clics et ses clacs",
dreigde hij. Maar zelfs
moest hij wél een invitatie
gekregen hebben, zou hij
toch niet gekomen zijn
want hij wilde zijn achter
ste niet in kontakt laten
komen met een tribune die
kaduuk en "kramakkelijk"
is, een president als hij
onwaardig. Daarenboven
"vous me faites noir" et
"ma fortune est épargnée
dans ma tirelire". Een
schrijven gericht aan "Les
arrangeurs des fêtes
Alost".
Edgard Hooghuys met
das
De lijfspreuk van deze
gewezen stationschef in
dachtig dat de kleren de
man (vrouw) maken kreeg
Hooghuys een ultra lange
das om de hals die reikte
tot over zijn knieën.
"Makkelijk wint dat laat
U toe ongestoord met een
open rits te evolueren".
Als man van openbare
werken werd hij door Ka
miel geïnitieerd in de basi
selementen van openbare
werken: baksteen die rood
is, "boerkens" zonder eni
ge allusie, betong, gravijs
en vooral kasseistenen die
nog enkel te Meldert te
vinden zijn.
Hij kreeg als geschenk
een rok voor zijn dochter
die, wat onze patj ook mo
ge zeggen, het vertikt een
rok te dragen in het stad
huis. Wat Edgard met die
rok gaat uitrichten, blijft
voorlopig geheim. Hoog
huys werd nog gekonfron-
teerd met een speciaal
soort stenen: gallestenen
waarmee moet opgepast
worden want "met Galle
weet ge nooit". Tenslotte
mocht hij nog een stylo in
ontvangst nemen om
streepjes te zetten 's morg-
lens rond 8 u telkens er
een personeelslid binnen
stapt. Ondertussen had
ook Willy Van Mossevelde
zich verontschuldigd. Die
was inderdaad op zater
dagavond reeds bezig zijn
interpellatie te schrijven
over al wat misgelopen is
in de zondagstoet die nog
moest komen.
Het schilderij van
De Maght
Laatste in de reeks werd
de First Lady of Aalst,
Anny De Maght die ge-
konfronteerd werd met
haar foto als kommuni-
kantje. Maar ook met een
andere Anny, een dame
die aan body building doet
en demonstreerde wat
"macht" nu eigenlijk bete
kent en waartoe die kan
leiden. Voor de gelegen
heidsfoto werd gezorgd
met een levensgrote foto
in burgemeestersornaat
met een opening erin om
dat Anny er haar hoofd
zou kunnen doorsteken.
Haar nek kreeg ze er ech
ter niet door, want te dik.
Nadat ex-schepen Chris
Borms nog als geschenk
een houtblokje met "Ei
gen haard is goud waard"
had ontvangen, werd deze
karnavalzitting afgesloten
met een gezamenlijke ron
dedans getooid met feest
neus en karnavalhoedje.
(l.h.)
Koninklijk Landjuweel
Met de opvoering van «Midzomernachtsdroom» van
Shakespeare, stuk waarmede de Aloude Rederijkerska
mer der Catharinisten van Aalst verleden jaar furore
maakte, verdienden ze te Alsemberg in het Koninklijk
Landjuweel de Prfjs van de Pers. Acht weken na elkaar
traden gerenommeerde Vlaamse toneelgroepen er op
met de ambitie dit prestigieus kleinood in de wacht te
slepen. De Aalsterse Katrienen traden er op als voorlaat
ste en de diverse recensies lieten het beste verhopen.
De prijsuitreiking moest
verleden zaterdagavond te
Alsemberg in kultureel
centrum De Meent plaats
hebben. Uitgerekend op
de avond dat de Katrienen
in de Aalsterse Keizershal-
len hun traditioneel bal or
ganiseerden. In stilte werd
dan ook de hoop op een
dubbelslag gevoed. Zo ver
kwam het echter niet. On
ze Katrienen haalden wel
de Prijs van de Pers doch
moesten in de rangschik
king drie groepen laten
voorgaan: «Kunst Adelt»
uit Steenbrugge het «Het
belang van Ernst» van
Oscar Wilde die 90% der
punten haalde. «De Rey-
naertghesellen» uit Leu
ven met 88% voor de op
voering van «Amadeus»
van Peter Shaffer en «De
Verenigde Vrienden» uit
Rumbeke met «De eetka
mer». Volgens voorzitter
van het 54ste Landjuweel
Flor Demedts dreef dit to
neelfestival óp een hoog
peil met gedurfde maar
konsekwente regie, met
verbluffende enscenerin
gen en met heel wat expe
rimenten. Over de opvoe
ring van die van Aalst
werd eerder reeds gezegd
dat de Katrienen de eer
sten waren die de techni
sche en scenische moge
lijkheden van De Werf op
timaal ten nutte maakten.
Het Landjuweel, een ko-
niklijk juweel, is een zilve
ren schaal van 70 cm dia
meter die 8 kg weegt.
Kroon en lauwervlecht
zijn van goud. Het is ver
sierd in kleurlak met de
wapenschilden van België,
van de vier Vlaamse pro
vincies en van Brabant en
draagt de blazoenen van
de Hoofdkamers van Re-
thorica van de Vlaamse
Gewesten. De liberalen
toneelkring Aalst bemach
tigde vele jaren terug
reeds dergelijk Landju
weel dat trouwens in De
Werf te bewonderen is.
LH
Aalst. Zelfs de voil jeanetten geraken het wandelen moe. Zij blazen uit in de schaduw
van een wagen (a)
