Cantate Domino met eigentijdse muziek
Aggiornamento troef
'r
Oud-studenten keer weer Op - Scène
Volgend jaar tweedaags
openluchlrockfestival?
Ook The Fallingstones op de Topdag
- vjF/
v'i-yf
14 - 28.4. ïyey - ue vuuipuai
De Schola Cantorum Cantate Domino Aalst viert haar dertigjarig bestaan met vier
concerten waarvan de eerste twee reeds voorbij zijn. Verleden vrijdag was dat te Aalst
in de Sint-Martinuskerk waar de spits werd afgebeten en verleden zondag in de
Begijnhofkerk in de Lange Violettenstraat te Gent. Desgewenst kan U deze opvoerin
gen nog meemaken vandaag vrijdag 28 april te 20 u te Antwerpen in de Koningin
Elisabethzaal of overmorgen zondag 30 april te Brussel in het Paleis voor Schone
Kunsten maar dan wel te 16 u.
Op het programme eigen
tijdse muziek want ter ge
legenheid van dit feestelijk
gebeuren onderging de
Schola Cantorum Cantate
Domino, het uithangbord
van het Sint-Maarteninsti
tuut en waardige ambassa
deurs van Vlaanderen
over de hele wereld, werd
overgeschakeld naar mu
ziek van hedendaagse
meesters met hoofdletter
«H» als Lloyd Webber,
Leonard Bernstein en
stadsgenoot Kristiaan Van
Ingelgem, organist van de
dekanale Sint-Martinus-
kerk.
Waar eerder steeds geop
teerd werd voor muziek
met religieuze inslag van
de grote klassieke mees
ters als Bach, Mozart, Vi
valdi, Haendel, Montever
di, Pacelbel, Schütz en
noem maar op werd nu
geopteerd voor eigentijdse
muziek wat bij de jonge
uitvoerders uiteraard met
enthousiasme werd mee
gemaakt.
Cantate Domino maakt
reeds een paar decennia
furore met optredens in
zowat alle landen van Eu
ropa, ook landen achter
het Ijzeren Gordijn. Zelfs
herhaaldelijk. Ook de an
dere kontinenten, Austra
lië dan uitgezonderd, wer
den reeds op concertreizen
bezocht. Dit jaar zou Aus
tralië moeten worden be
zocht doch het niet zich
kunnen vrij maken van
een aantal leden deed dit
bezoek aan onze antipo
den verdagen naar 1990.
Deze zomer gaat Cantate
Domino dan op concert
reis eens naar Tjechoslo-
wakije en eens naar India.
Openingsconcert
Het concert van verleden
vrijdag te Aalst werd een
meevaller van belang. De
staande ovatie die het
koor en dirigent Michaël
Ghijs daarbij mochten in
ontvangst nemen spreken
inderdaad boekdelen.
Het tachtigkoppig koor
ondersteund door de Cha-
pelle Lorraine hield een
1200-koppig publiek gedu-
noot niet volledig zuiver Een geslaagde cyclus van
wisten te houden zal wel drie psalmen voor koor,
gelegen zijn aan het feit knapenstem en perkussie.
dat extra-veel gerepeteerd De eerste psalm is ritmisch
werd de jongste tijd, elke geschreven in zeven
dag, ook op zaterdag en kwartmaat. In de tweede
Aalst. In de Sint-Martinuskerk bleef geen plaatsje onbezet voor de viering van 30 jaar Cantate Domino (a)
rende zowat 150 minuten
in zijn ban.
Naar de mening van som
migen wel iets te lang. Wat
van het goede te veel. In
de beperking kent men de
meester. De ietwat rom
melige verplaatsingen tus
sen de stukken en zelfs de
onderdelen in wegens de
Chapelle die haar formule
telkens aanpaste aan de
behoeften van elk onder
deel waren dan welkome
gelegenheden om even te
verademen.
De Chapelle Lorraine
Deze hoofdstedelijke for
matie die bestond uit een
twintigtal musici, allen so
listen, bestond uit hout,
strijkers, koper en slag
werk. Valabele ondersteu
ning van het koor waarme
de het soms ook samen
werkte. «La Chapelle de
Lorraine» staat onder de
leiding van Luc Bartholo-
meus waaraan dirigent
eerwaarde heer Michaël
Ghijs voor het eerste stuk
van het concert grootmoe
dig de dirigeerstok over
gaf. Tekend trouwens
voor de bescheidenheid
die de heer Ghijs tekent.
Solisten
Het komt niet zo vaak
voor dat een koor soortge
lijk werk kan uitvoeren
zonder beroep te moeten
doen op de formatie zelf
vreemde solisten. Hier
was dat enkel het geval
met de sopraan Greetje
Anthoni die gevraagd
werd wegens de tijdelijke
onbeschikbaarheid van
Diane Verdoodt, een
stadsgenote. Wel van de
partij was tenor Ludwig
Van Gijsegem die zijn eer
ste muzikale passen zette
in Cantate Domino en
daarna nationale ver
maardheid verwierf. Solis
ten kwamen bovendien uit
het koor zelf waarbij Bart
De Kegel dan nog wegens
ziekte forfait moest geven
en de taak overlaten aan
Andries De Winter en
Bart Asselman die ook in
het Te Deum laudamus
optrad samen met Patrick
Van Goethem. Dat een
paar onder deze jonge so
listen al eens een lage slot-
zondag waarbij enige
stemmoeheid bezwaarlijk
is te ontgaan.
Paradepaard
Uiterst sterk werd genoten
van het «Requiem» van
Lloyd Webber, de kompo-
nist die uiterst fascineren
de melodieën zo uit de
mouwen schudt. Denk
maar aan «Evita», aan
«Jesus Christ Superstar»,
aan «Phantom of the Ope
ra» en aan de recente «As
pects of Love» die mo
menteel furore maakt in
Groot-Brittanië. De uit
voering van zijn «Re-
ons land. Een aangrijpend
stuk gebaseerd op scenes
van de oorlog in Cambod
ja bij het sneuvelen van
Webbers vader. Subliem
en uniek.
De Chichester Psalms
Als tweede stuk volgden
de Chichester Psalms van
die andere sukses kompo-
nist Leonard Bernstein die
o.m. ook «West-side Sto
ry» op zijn aktief heeft.
kwam de knapenstem aan
bod plots onderbroken
door het koor dat een ob
stinaat ritme aanhoudt.
De derde psalm brengt zo
wat de synthese van de
eerste twee en. opge
bouwd in tien-kwartmaat
is het een hymne aan de
Vrede eindigend in een
hemels h capella koraal.
Te Deum Laudamus
Derde en laatste stuk werd
het «Te deum» van Kri
stiaan Van Ingelgem waar
aan tot het laatste moment
werd gesleuteld. Een enig
zins anders dan gewoon
lijk opgevat Te Deum met
interventies van kopers en
slagwerk uitmondend via
sterke kopers in een triom
ferende einde. Niet echter
zonder vokaal te hebben
herinnerd aan het Grego
riaans Te Deum dat we
allen kennen.
«Daar zijn ze weer!», zul
len er velen zeggen. Al
thans diegenen die ons
zo'n goeie 9 jaar geleden
voor het eerst aan het
werk zagen in de turnzaal
van het HRITO, tijdens
één van de opendeur
dagen.
Onder leiding van ex-lera
res Brigitte Michiels start
te de groep onder de naam
Don Kroes en de Dolle
Mina's. Jammer genoeg
verliet Brigitte de school
in het daaropvolgende
schooljaar. Er diende uit
gekeken naar een nieuwe
regisseur. Clark De Spie-
geleer, eveneens als leraar
verbonden aan onze
school, nam het roer als
regisseur, auteur, acteur
en componist over. Onder
de vakkundige leiding van
Clark bouwde de groep
zich in snel tempo uit tot
een homogene schow-
groep waarin de muzikale
omlijsting voor een nieu
we dimensie zorgde. Te
vens werd de balletgroep
van Mevr. Tron^on aange
trokken.
Deze nieuwe formule
bleek een sukses te zijn.
Vijf opeenvolgende jaren
zat de feestzaal bomvol en
dat tijdens alle optredens.
De sfeer, zowel bij de
groepsleden als bij het toe
kijkende publiek, zorgde
voor nooit eerder gekende
hoogtepunten.
Jammer genoeg vielen de
aktiviteiten stil na het 5-
jarig jubileum, dat met de
uitgave van een LP werd
bekroond.
Dit jaar start een selekte
groep van ex-leden weer
met een kabaret-teater-
produktie, zij he dan wel
onder een andere naam nl.
Op-Scène. Onder het mot
to. «Terug van wegge-
meest maar anders» zal de
groep, bestaande uit 4 van
de voormalige kernleden,
met name Kris De Schrij
ver, Guy Janssens, Luc
Dieu en Mare Pletinckx de
uitdaging aannemen de
show zelf samen te stellen
en uit te voeren.
De algemene technische
leiding zal Bart D'Hondt
verzorgen. Voor de uit
voering van de vrouwelij
ke rollen ging de groep op
zoek naar een geschikte
partner want daar hadden
ze dringend behoefte aan.
Kristel De Meersman, zelf
reeds jaren aktief in het
Aalsterse teatermilieu,
bleek voor de groep de
aangewezen persoon.
De taakverdeling in de
groep ziet er als volgt uit:
teksten: Mare Pletinckx en
Luc Dieus, regie: Mare
Pletinckx en Luc Dieu,
muziek en arrangementen:
Kris De Schrijver en Mar-
nix Rubbrecht, techniek;
Bart D'Hondt, PA: Guido
Muylaert, public relation:
Luc Van den Borre, gri
me: Carine Bayens, lei
ding machinisten: Stefan
Bossut, kostumering en
rekwisieten: Martine De
Ridder. Dagmar Rub
brecht, An Van de Wijn-
gaerde en Karin Meert.
Gastrollen: Karin Meert
en An Van de Wijn-
gaerde.
Volgens de noden van de
groep zullen er eventueel
gastakteurs aangeworven
worden om het program
ma realiseerbaar te ma
ken. Het is echter geens
zins de bedoeling de groep
weer uit te bouwen tot een
massaproduktie. De erva
ring, opgedaan in het ver
leden, leerde dat zulks om
allerlei technische redenen
niet haalbaar kan of zou
zijn/blijven. Een andere
regie maakt dat de show
wat inhoud en vorm van
opvoering betreft wel da
nig verschilt in vergelij
king met vroeger.
De orkestrale bezetting,
het dekor en attributen
worden tot een minimum
beperkt. Men zal meer ge
bruik maken van band
montages.
Redenen: technisch, bete
re mobiliteit bij verplaat
singen, gereduceerde pro-
duktie- en verplaatsings
kosten.
De groep legt het aksent
op een sterke prestatie van
de akteurs in kombinatie
met een degelijke PA en
lichtregie. De storende on
derbrekingen tussen de
verschillende akten wor
den door de nieuwe op-
voeringsvorm totaal ver
bannen.
Dit alles wil nu ook weer
niet zeggen dat het lach-
spektakel van vroeger
heeft afgedaan. Niets is
minder waar. Er zal nog
veel plezier gemaakt wor
den maar ook meer serieu
ze thema's worden in de
produktie opgenomen, al
was het maar om voor een
paar noodzakelijke breek
punten te zorgen. Onder
tussen kunnen de lachspie
ren wat rusten tot de groep
weer in de aanval gaat.
Kent u de groep nog niet
dan moet u beslist eens
kennis maken. Deze mo
gelijkheid wordt u gebo
den tijdens de opendeur
dag van het HRITO op 20
april waar Op-Scène een
café-chantant zal verzor
gen. Op het repertoire
staan o.a. liedjes uit de
vorige produkties. Op 27
april kan u de groep nog
maals aan het werk zien,
ditmaal tijdens de open
deurdag van het KTA.
De première van hun eer
ste nieuwe show mag u
verwachten voor de maan
den oktober-november.
Voor boekingen en infor
matie kan u telefonisch
kontakt opnemen op vol
gende nummers 053-
21.99.29, 053-78.24.14 of
053-77.97.23.
Voor al wie graag lacht en
een paar uren de dagelijk
se sleur wil vergeten is een
optreden van Op-Scène
werkelijk aan te bevelen.
Lachen is gezond!
Aalst. Op Beebopalula was muziek troef, vooral akoestische muziek dan (a)
Na Beebopalula
De tweede editie van Bee
bopalula overtrof de stout
ste verwachtingen van
Willy Van Mossevelde en
de medeorganisators van
Oiljsterse Muziekpromo-
ties. Voor Aalst wordt dit
retro-rockfestival een
must, een teruggrijpen
naar de sixties met de vele
oldies en evergreens dat
ons even de zorgen van
alledag doet vergeten.
19 u is wellicht al te vroeg
om volk te mogen ver
wachten zodat de eerst op
tredende groep (die te laat
was ingeschreven) weinig
luisteraars kreeg. De Piets
Boys zullen volgend jaar
allicht administratief beter
in orde zijn.
Vanaf 21.30 u stroomden
belangstellenden echter
bij drommen de Keizers-
hallen binnen en ook na
middernacht kwamen er
nog veel liefhebbers opda
gen. «We want more» was
dan ook niet uit de lucht
en alles laat voorzien dat
we ook meer krijgen. Vol
gend jaar wordt het inder
daad een openluchtfestival
op de parking van de Kei-
zershallen met de Hallen
dan zelf als eventueel
schuiloord.
Het publiek dat verleden
jaar uit veertigers en vijfti
gers bestond die in een
nostalgische bevlieging
zich twintig jaar jonger
waanden bestond nu veel
eer uit jongeren die dus
ook duidelijk oor hebben
naar de oldies.
Om halftien werden de
Keizershallen zowat een
heksenketel en even later
was het drummen om nog
een plaatsje te bemach-
l,.
Aalst. Beebopalula. John Woolry volop in aktie (a)
tigen.
Reaktie in het publiek
kwam er eerst met Lait
Russe, een formatie met
heel wat uitgebalanceerde
blazers en evenzeer uitge
balanceerde zangeressen.
Met Recover sloeg de
vlam de pan uit met been-
harde rock.
Met John Woolley and
Friends kwam de oudere
garde aan bod doch de
prijs van de populariteit
werd alleszins bemachtigd
Tijdens de Topdag zijn
ook de Fallingstones van
de partij, o.m. op de Hop
markt en in de aanpalende
straten.
In de zestiger jaren waren
The Falling Stones voor
namelijk bekend in het
Aalsterse, maar traden re
gelmatig op over gans Bel
gië. Velen herinneren zich
dan ook nog de optredens
in de toen vermaarde
«Beat-tempels» zoals de
Animo (Erembodegem),
Modern Palace (Nieuwer-
kerken), Germinal (Liede-
kerke) en Jockey (Den-
dermonde, enz. enz.
In 1967 waren er een aan
tal hoogtepunten waaron
der een optreden voor de
BRT-radio (gewestelijke
zender Antwerpen) en de
BRT-televisie.
Verder genoot de band
een stevige reputatie als
begeleiding van vedetten
als Ann Christy, John Ter
ra, Ron Davis, James
Loyd, enz., en traden op
naast groepen zoals J J
Band, Wallace Collection
en The Pebbles.
Ter gelegenheid van de
eerste uitgave van Beebo
palula 1988 werd de groep
terug opgericht na een
inactiviteit van bijna 20
jaar door volgende groeps
leden:
Frans Tas - basgitaar,
vocals
Stefaan Van De Velde -
sologitaar
door The Falling Stones
waarbij zelfs het podium
even door jongeren uit het
publiek bestormd werd.
Wilden ze wellicht de twee
danseresjes even gezel
schap houden? The Falling
Stones konden niet anders
dan het publiek dat hen
niet losliet een paar bis-
nummers toestaan. Met
«Glo-ri-a» steeg de tempe
ratuur in de broeihete zaal
dan nog fluks enkele
graden.
Met het dertienkoppige
«Cancer» werd de span
ning ten top gedreven
waarna «The black birds»
het moeilijk kregen om die
zelfde regionen aan te
houden. Na de act van de
Samantha brothers deed
John Woolley nog een
supplementaire schop bo
venop en wees de klok
bijna three o clock in the
morning toen de podium-
aktiviteiten uitliepen.
Maar dan was er nog de
«Patatbar» waar sponsors
welkom waren maar waar
ook een plaatsje werd ge
vonden door wie even de
drukke sixties wilde ontlo
pen bij een wijntje of een
sterke drank.
Aan de togen liep alles
relatief vlot o.m omdat
een derde tapkast was in
geschakeld.
I Minder vlot was de pre-
I sentatie. Omdat de ge-
vraagde Zaki verhinderd
Iwas werd Kurt Van Eeg-
hem ingehuurd. Wat Zaki
ervan terecht zou hebben
gebracht blijft uiteraard
Aalst. Beebopalula. De saxofonist is blijkbaar met gerust een vraagteken doch Kurt
in de goede afloop en kijkt vertwijfeld naar de coulissen kon aneszins de presenta-
ator van verleden jaar: Carl
Huybrechts, niet doen ver
geten?
Waarom niet eens Mare
Uytterhoeven als dat haal
baar is.
In afwachting van de twee
daagse Beebopalula 3 eind
juni 90 kan U alleszins
reeds terecht bij Alleijong
2.
Willy Clocheret - ritmegi
taar, vocals
Etienne Cassiman - key
boards, vocals
Jean-Pierre Geurts
drums.
Het opstarten liep natuur
lijk niet van een leien dak
je. maar het weerzien van
de fans bij de eerste editie
van Beebopalula was een
voldoende impuls en er
werd meteen besloten om
door te gaan en een geva
rieerd repertorium sixties-
muziek op te bouwen.
