Drie keer Wilhelm Mechnig
«Slaplitude» in Aalsterse organisaties...
Schouwburgzaal van De Werf manu militari ontruimd
De Voorpost - 2.6.1989 - 11
Bij zijn zestigste verjaardag
B(j zijn zestigste verjaardag moest de Aalsterse schilder en etser Wilhelm Mechnig
zich heel nat laten welgevallen. Wars van pracht en praai, de eenvoud zelf sobere
volksfiguur als hij was, is en wü bljjven moest hij toch drie huldigingen «ondergaan».
Een witUtief van William De Brayn gesteund door heel wat verenigingen en mensen
uit de kunstwereld met als beschermheren volksvertegenwoordiger Mare Galle
voorzitter van vzw De Rank en dokter Jef De Loof, voorzitter van Vredeshuis'
Uiteraard in samenwerking met het Aalsters stadsbestuur vooral dan bij monde van
schepen voor kuituur Gracienne Van Nieuwenborgh. Maken verder deel uit van het
Beschermkomitee prof. Fr. Vyncke. Agnes De Gusseme, René Van der Speeten,
Marcel Wauters en Bert Van Hoorick.
Aalst. Heel wat belangstelling voor de opening van de tentoonstelling van Wilhelm
Mechnig (a)
kreativiteit tintelen. Zijn toedragen,
werkkracht, zijn nog Mare Galle ziet in Mech-
steeds onaangetaste schep- nig de man van de bevrij-
pingsdrang, zijn talent en dende schepping, de kun-
zijn zoekende geest maken stenaar die doordringt tot
van hem een begenadigd de essentie der dingen en
artiest die zich af en toe die het leven van elke dag
Drieluik
Liefst op drie plaatsen kan
U, quasi tegelijkertijd, de
werken van Wilhelm
Mechnig meemaken.
In de Generale Bank,
Nieuwstraat waarin de
Van Inniszaal in de retro-
spektieve wordt getoond
tot en met 15 juni op werk
dagen van 9 tot 12 en van
14 tot 16 u. en op zaterda
gen van 9 tot 11 u.
Aan deze tentoonstelling
is die in Vredeshuis,
Esplanadestraat 8 gekop
peld en die loopt eveneens
tot 15 juni. Daarenboven
wordt het recent werk van
Wilhelm Mechnig getoond
in de belfortkrypte tot en
met 11 juni.
Poblikaties
Bij de retrospektieve
«Mechnig 60» past een
keurige brochure met tek
sten van William De
Bruyn, prof Vyncke, Ben
Cami, Remi De Cnodder
en Willy Van Cannegem
plus een aantal zwart-wit
fotokopijen van typisch
werk.
Bovendien is er echter een
Huldeboek met een over
zicht van zijn uitgebreid
oeuvre te bekomen met
bijdragen van Mare Galle,
Jef De Loof, Frans Vyn
cke, Gracienne Van Nieu
wenborgh, William De
Bruyn, Hendrik Strijpens,
Marcel Wauters, Willie
Verhegghe, Frans Van
Holsbeeck, Yves Van de
Steen, Willy Van Canne
gem en Sibylla.Zolang de
voorraad strekt is dit boek
te bekomen voor 1.200 fr.,
in Vredeshuis, Esplanade
straat 8. Een boek van 210
bij 297 mm op houtvrij
machinegestreken papier
van 150 gr./mJ, gebonden
in rood linnen met 88 pagi
na's met 24 kleuren en
20 zwart-wit illustraties
van Hendrik De Schrijver.
Het boek geeft U een to
taalbeeld met de evolutie
van het werk van Mechnig
sinds 1944.
Vaderlandsloos
Als vaderlandsloos de
in 1945 gestorven vader
Carl-Adolf was vader
landsloos werd Wilhelm
Mechnig te Köln gebo
ren op 28 mei 1929, bij de
vernissage in de belfort
krypte dus dag op dag 60
jaar terug.
Toen Wilhelm 11 was brak
de oorlog uit. Vader was
als vaderlandsloze reeds
eerder Aalstenaar met de
Aalstenaars geworden.
Het werd voor hen een
gruwelijke tijd met armoe
de en honger, en onrecht
dat littekens heeft nagela
ten. Wilhelm was dus als
knaap reeds «getekend».
Hij behoorde tot een stam
van smeden waarvan de
smidse in de Nieuwbeek-
straat en de woonst in de
Arbeidstraat gelegen wa
ren. Vader Carl was een
begaafd kunstsmid waar
van in een gevel in de
Esplanadestraat de bewij
zen nog te zien zijn.
Reeds als knaap van 13
voelde Wilhelm in zich de
waarbij dan wel slagen on
der de gordel in te kalkule-
ren zijn.
Aan massakuituur heeft
Wilhelm Mechnig zich
nooit gelegen gelaten. Hij
hanteert een eigen kom-
pasfunktie wars van de ge
richte radarmening die
zich naar de massa richt.
Mechnig zette zich steeds
af tegen de konsumptie-
maatschappijtegen ge
lijkschakeling die nivele-
ring naar beneden toe in
houdt. Plooibaarheid is
een «kwaliteit» die aan
Mechnig allerminst be
steed is. Als kunstenaar
voelt hij zich geroepen de
vrijheid van de mens in
Vlaanderen verder uit te
dragen via zijn scheppend
werk.
«Wij zullen het zelf moe
ten doen want van andere
kontinenten is weinig kul-
tureel waardevol te ver
wachten voor Vlaanderen.
Maar het mag de Vlamin
gen, in casu de Aalstenaar
niet aan enig chauvinisme
ontbreken. Met Martens
(Dirk), Daens, Boon en
Mechnig heeft Aalst inder
daad heel wat troeven in
de hand. Aan ons om die
ten gepasten tijde uit te
spelen.
Mechnig in belfortkrypte
In de krypte van het Aal
sters Schepenhuis, het
oudste der Nederlanden,
liet William De Bruyn de
zestigjarige die dag op dag
60 was toejuichen voor
zijn 3 x 20.
Onder ruime belangstel
ling werd voor de derde
maal een tentoonstelling
van Mechnig geopend
door kuituurschepen Gra
cienne Van Nieuwenborgh
met een publiek waarvan
een aantal konstanten
maar met tevens ook een
steeds wisselend groot
aandeel. Het aantal vrien
den van Mechnig is duide
lijk zeer uitgebreid want
op een stikhete zondagna
middag in de broeihete
belfortkrypte afdalen be
tekent heel wat. Vooral als
de drankleverancier het
heeft laten afweten. Daar
over leest U elders meer.
In de krypte betrof het
recent werk, onverkocht
dus nog. Wel met een
prijslijst erbij waaruit
blijkt dat, alle verhoudin
gen in acht genomen,
Mechnig met zijn werk
niet duur is wat dan ook
inhoudt dat hij gemakke
lijk verkoopt.
Prof. Frans Vyncke noem
de Mechnig een man met
uitermate grote produkti-
viteit. Bewijs daarvan het
feit dat hij sinds 1958, der
tig jaar lang, quasi elk jaar
Aalst. Kijken naar de werken van Wilhelm Mechnig (a)
te Aalst exposeerde met
een steeds nieuwe verza
meling. «Een uitgebreid
opus magnum».
Het sukses van Mechnig
schrijft spreker toe aan
zijn rijkgeschakeerd kolo
riet met 1.000 tonen licht
en donkere in voortdurend
kontrast en permanente
spanning. Licht en donker
als sombolen van goed en
kwaad, van geluk en onge
luk, van voor- en tegen
spoed. Het leven als strijd
dat in wezen het lot van de
mens blijft. Mechnig toont
dat in zijn gigantisch oeu
vre in bevrijdende schoon
heid van het menselijk be
staan. Overwinning en ne
derlaag, vriendschap en
tegenslag krijgen bij
Mechnig pikturale gestalte
die hem in de geschiedenis
van de Vlaamse schilder
kunst een blijvende plaats
zal verlenen.
«Mechnig heeft alles dat
een goed schilder moet
hebben: een poot, een
hart en een geest... Prof.
Vyncke wenste de gevier
de dan ook nog vele jaren,
stelde dat Aalst van hem
alleszins nog veel verwacht
en gaf hem rendez-vous bij
zijn 65ste verjaardag.
Werk spreekt voor zichzelf
Na drie vernissages met
telkens een gastspreker is
kuituurschepen Gracienne
Van Nieuwenborg van
oordeel dat alles reeds ge
zegd is. «Het werk van
Mechnig spreekt trouwens
voor zichzelf». Het feit dat
bezitters van een Mechnig
zelfs voor een paar weken
moeilijk van «hun Mech
nig» kunnen scheiden wat
William De Bruyn duide
lijk ervaarde toen hij voor
de tentoonstellingen op
schattenjacht was.
Schepen Van Nieuwen
borgh noemde Mechnig
een tovenaar met kleuren
maar tevens een goedmoe
dig man die echter steeds
weer en weer in opstand
komt tegen wat hij als on
rechtvaardig aanziet.
LH
tijdens bevliegingen toe
legt op monotypes, etsen
en houtgravures.
Mechnigisme
Wilhelm Mechnig debu
teerde als figuratief schil
der doch evolueerde gelei
delijk naar non-figuratieve
abstrakte kunst met echter
steeds duidelijke beelding.
Zijn inspanningen om zijn
gemoedstoestand te ver
bergen zijn inspanningen
allerhande leidden hem
naar een sterk koloriet.
Zijn wereld is abstrakt en
toch zijn in zijn werken
vluchtige figuraties merk
baar. Licht en duisternis
spelen bij Mechnig een be
langrijke rol. Zelfportret
ten maakte hij bij de vleet,
planten, dieren en mensen
boeien hem en vooral is
het dagdagelijks leven on
derwerp van veel van zijn
kunstwerken.
En alhoewel echtgenote,
kinderen en kleinkinderen
hem op de werkelijkheid
drukken aan de oude vis
mijn blijft Mechnig on
doorgrondelijk, ongrijp
baar voor het gewoon lo
gisch denkpatroon.
De jongste decennia ver
andert er niet meer zo veel
in zijn manier van werken.
Maar steeds blijft elk werk
een poëtische weergave
van gevisualiseerd denken
en beleven van emoties.
Roekeloos idealist
Mechnig is een vechter,
een strijder, een man zon
der franje en zonder kom-
promissen. Bijna een hal-
sublimeert.
In de Generale Bank wa
ren een zestigtal doeken
van Mechnig te bekijken.
Zowat de helft ervan is in
partikulier bezit. «Elke
Aalstenaar wil wel een
Mechnig in zijn woning»
stelde Mare Galle.
Galle vergeleek het oeu
vre in bepaalde opzichten
met dat van Felix De
Boeck wat dan vooral de
vergankelijkheid van het
leven betreft.
Voor Gracienne Van
Nieuwenborgh, schepen
voor kuituur, zijn lange
speeches op een zo warme
zomeravond niet nodig.
«De werken van Mechnig
spreken trouwens voor
zichzelf» zegt ze. Mechnig
is gewoon de man die
schildert wat hij ziet,
rechtdoor rechtaan zonder
enig kompromis. De kunst
van Mechnig is gewoon te
nemen of te laten.
Hij is gewoon de tovenaar
met het eigen palet over
tuigd van de eigen moge
lijkheden en gevoed door
een onblusbare kreativi
teit.
Een man van weinig woor
den, eerlijk en rechtge
aard die op zijn zestigste
nog niets van zijn vuur
heeft ingeboet.
Mechnig in Vredeshuis
Verleden zaterdagavond
opende William De Bruyn
de tentoonstelling van an
dere werken van Wilhelm
Mechnig die hij in een
kernachtig gedicht situeer
de als «ruw gebeiteld doch
ve eeuw schildert hij wars met een hart van peper-
van enige kommerciaiisa- koek, innig gloeiend en
tie en niet geïnteresseerd in fijngevoelig, eerlijk en
kreatief».
Gastspreker René Van der
Speeten (BRT) stelde dat
Mechnig die zijn leven
lang weinig opliep met
wat over hem of over zijn
werk geschreven wordt.
Tentoonstellen is voor
hem een noodzaak, een
levensnoodzaak. Maar hij o e
wil steeds zijn eigen zegje tentoonstellingen en deze
hebben in wat precies ten- aanzag als een noodzake-
toongesteld wordt. lijk kwaad er nu drie tege-
Hij geeft niet toe aan eni- Hjkertijd te verteren
ge modegril en schildert krijgt,
allerminst naar het publiek in Vredeshuis is Mechnig
toe. Kritiek deert hem en zijn werk alleszins op
met. Hij houdt er gewoon de rechte plaats. Mechnig
geen rekening mee. Hij js een kunstenaar waarvan
leeft voor zijn werk, ziet kommunikatie een frag-
zijn schilderijen node de ment js en kommunikatie
deur uitgaan maar weet js juist een intrinsieke
dat er voor hem geen an- voorwaarde voor bewaren
ere weg is. Aanvankelijk van de vrede die ons allen
verkocht hij mets. Speelde dierbaar
zelf met de idee het alle
maal eens op de brandsta
pel te gooien maar voelt
Wat betreft organisatie
moeten een aantal Aal
sterse manifestaties aan
sukses inboeten. We hoor
den mensen die het kun
nen weten spreken over
een ingetreden «slaptitu-
de». Te warm?
Verleden zaterdag werd
een avond in De Werf ge
wijd aan een ernstig on
derwerp als sportgenees
kunde op onhebbelijke
manier verstoord door het
niet aflatend doordringend
lawaai van skate-boarders
op het buitenterras van De
Werf waaraan wie moest
instaan voor de orde, tot
ontgoocheling van de or
ganisatoren, duidelijk wei
nig konden veranderen.
Verleden zondag werd het
een andere misslag in de
belfortkelder bij de vernis
sages van de derde expo
Wilhelm Mechnig, waarbij
beleidsmensen samen met
de velen met een dorstige
keel in een broeihete kel
der moesten konstateren
dat er wel een receptie was
gepland doch dat de drank
om een ons niet gekende
reden niet aanwezig was.
Na enig overleg zagen we
dan wel mensen in allerijl
de trappen naar de kelder
afdalen met dozen (gla
zen?) en in de buurt opge
haalde drank. «Hoe kan
dat?» vroeg een stadsbe
stuurder zich terecht af.
Maar verleden vr(jdag
tartte het gebrek aan orga
nisatie ieders verbeelding.
Wat op de jaarlijkse avond
van de Stedelijke Akade-
mie voor Muziek, Ballet
en Toneel de apotheose
moest worden van een jaar
gestadig werken in de aka
demie, werd tot grote spijt
van de leerlingen en tot
duidelijk ongenoegen van
de ouders een chaos van
jewelste, waarbij zelfs de
direkteur van de Werf,
kuituuranimator Yvan
Verhaevert, moest worden
bijgeroepen die helaas niet
meer kon doen dan het
reglement doen toepassen.
Het kwam tot hevig ge
bekvecht tot uiteindelijk
de balletvoorstelling waar
van leerlingen reeds maan
den droomden, moest
worden afgelast. Het was
toen reeds 22.15 u. na een
lange pauze die helaas
geen oplossing bracht.
Achter de scène stonden
de tranen in de ogen van
dezen die niet konden op
treden en in de zaal scho
ten verontwaardigde
schichten uit de ogen van
ouders die het niet namen
dat de organisatie dermate
mank liep en dan ook hun
kritiek niet spaarden. Oor
zaak van dergelijke jan
boel was de al te gebrekki
ge organisatie waarbij
uiteraard het bestuur van
De Werf vrijuit gaat. Het
betrof hier inderdaad een
«receptief gebeuren»,
waarbij De Werf zich be
perkt tot het verhuren van
de zaal en het doen toe
passen van het aangegaan
engagement. Ook de Raad
van Bestuur van de Aka-
demie treft geen schuld
want voor de konkrete
praktische uitwerking van
een manifestatie zijn er
andere mensen dan de be
stuursleden. Vroegere ja
ren werden aktiviteiten
georganiseerd per afde
ling, doch dit jaar zou men
er een gezamenlijk optre
den in een totaalprogram
ma van maken. Uiteraard
een lofwaardig initiatief nu
met De Werf er nieuwe
mogelijkheden open
staan.
Men had echter veron
achtzaamd een systeem in
te bouwen waarbij kontro-
le op het aantal gegadig
den mogelijk was. Bvb.
een toegangskaart verko
pen voor 10 fr. Of gewoon
gratis uitreiken met van
zelfsprekend beperking tot
het aantal zitplaatsen, 596
precies.
Men had echter de makke
lijke weg gekozen en ge
steld dat de toegang ge
woon vrij was, zonder eni
ge plichtpleging. Gevolg
was een overvolle zaal
waarbij reeds vóór de
zaal officieel zou worden
toegankelijk gesteld,
moest ervaren worden dat
reeds een groot aantal zit
plaatsen vooraf was inge
nomen.
Ouders, kinderen en be
langstellenden verdrongen
zich aan de ingang en zet
ten zich gewoon neer waar
dat kon. Op een trap of
gewoon op de grond.
Het bestuur had geen ge
bruik willen maken van de
geautomatiseerde appara
tuur van De Werf die uit-
Mechnig past hier ook als
mens want verdraagzaam-
- heid en breeddenkend.
Zich nu gelukkig dat hij open en sociaal, ontvanke-
aan die verleiding kon lijk, relativerend en mens-
Retrospektieve
vriendelijk tot en met.
Samen met ons legt Mech-
De Van Inniszaal van de zich niet "eer biiindus"
Generale Bank in de massaku'luur. Ook
Nieuwstraat liep verleden hl' Wl' redden *at n°g kan
donderdag eivol. Onder )!an ons geestelijk erfgoed
hen naast het stadsmagi- permanent bedreigd
straat en parlementariërs wordt-
heel wat mensen uit de Momenteel moet de strijd
kunstwereld maar vooral voor vrede niet meer «in
mensen die Mechnig, ook de duisternis» geschieden
als mens, een warm hart doch in een open kring
Aalst. In de Werf werd een medische beurs georganizeerd (a)
reiken van meer toegangs
kaarten dan er zitplaatsen
waren, onmogelijk zou
hebben gemaakt. Men
ging gewoon uit van de
stelregel «Wie eerst komt,
heeft de beste plaats» doch
overzag er de gevolgen
niet van. Van enige kans
tot reserveren was er dus
niet de minste spraak.
Manifestaties met kinde
ren lokken steeds veel
volk: ouders en heel wat
familieleden stonden dan
ook te drummen aan de
tot 19.15 u. gesloten toe
gangsdeuren, van de grote
schouwburgzaal. Toen de
drummende menigte dan
hoopvol de deuren toch
zagen opengaan, zat de
zaal echter tot algemene
konstematie reeds half
vol. Via zijingangen waren
vriendjes inderdaad voor
afgaandelijk binnenge-
loodsd. En bovendien
trachtten die via handtas
sen of enig kledingstuk
nog open zitplaatsen te re
serveren voor nog niet op
gedaagde kennissen. Bo
vendien was een aantal
mooie zitplaatsen als ge
bruikelijk voorbehouden
voor genodigden waarvan
dan achteraf bleek dat ve
len ervan verstek lieten
gaan.
De zaal verlaten
Direkteur Verhaevert
werd met deze toestand
gekonfronteerd maar was
allerminst verantwoorde
lijk voor deze miskleun.
Wel moest hij als verant
woordelijke er voor zor
gen dat er niet meer men
sen present waren dan zit
plaatsen. Dat was reeds
eens het geval geweest met
de komst van Kardinaal
Godfried Danneels, doch
voor een soortgelijk geval
tijdens het voorbije sei
zoen, had Deken De
Smedt er wijselijk de les
uitgetrokken en werd ge
werkt met toegangskaar
ten, zodat alles in goede
orde verliep. Die beden
king had men zich in de
Akademie duidelijk niet
gemaakt.
Direkteur van de Akade
mie, Herman Van Santen,
zag zich dan ook verplicht
het publiek te verzoeken
de zaal te willen verlaten.
Een gedeelte ervan uiter
aard. Maar welk gedeelte?
Wie moest buiten? Men
dacht een oplossing te
hebben gevonden door de
programmatie te wijzigen.
Waar voorheen voorzien
was de drie facetten van de
akademie - muziek, ballet
en toneel - door elkaar te
verweven, zou men in het
gedeelte vóór de pauze
het instrumentaal en het
woordgedeelte afwerken.
Wie kwam voor het optre
den van het ballet, werd
dan toch verzocht de zaal
tijdens deel I te verlaten,
in de hoop dat de anderen
voor hen dan zouden
plaatsmaken in deel II.
Vanzelfsprekend bracht
dit allemaal heel wat ver
traging mee en pas na 22
u. werd deel I afgewerkt.
Ondertussen stonden vele
tientallen optredenden
voor het ballet achter de
schermen met benepen
hart en betraand gezicht.
Noteer daarbij dat ze
reeds een paar uur vóór
20 u. op post waren.
Het inlassen, niettegen
staande het gevorderd
uur, van een lange pauze,
zou hopelijk soelaas bren
gen. Niets daarvan echter.
Toen deel II (ballet) zou
beginnen, was het een ge
drang van jewelste om bin
nen te geraken. De hulp
van stadshostesses was er
niet bij, want die zou door
de organisatoren niet no
dig geacht zijn geweest. U
ziet zich mits enige ver
beelding de taferelen af
spelen van ouders, oma's
en opa's, tantes en nonkels
die de evoluties op dat
mooie podium van hun ge
liefde willen meemaken,
doch door een gebrekkige
organisatie, nadat ze een
paar uur elders hadden
moeten wachten, niet bin
nen geraken.
De voorzitter van de Kom
missie van Bestuur van de
akademie, de heer Sylvain
Bogaerts die uiteraard
geen enkele schuld treft,
zag zich dan ook genood
zaakt mede te delen dat de
balletvoorstelling niet kon
doorgaan.
Tranen van kinderen maar
woedende opmerkingen
voor het bestuur van de
akademie waren er het ge
volg van. De heer Bo
gaerts had voor zijn eerste
optreden als voorzitter een
uiterst ondankbare klus
moeten klaren en uit de
zaal klonken kreten van
woede tegenover het be
stuur van de Akademie.
Een aantal ouders stelde
dat ze hun kinderen uit de
Akademie zouden terug
trekken want taferelen als
ontruiming van de zaal
door de politie wilden ze
niet meer meemaken. Dat
dit gebeuren een staartje
zal krijgen bij het college
van burgemeester en sche
penen is niet te ontgaan.
De reputatie van de aka
demie voor muziek, ballet
en toneel heeft inderdaad
een flinke deuk gekregen.
LH
