Bolivianen
stalen de show
Regen als spelbreker bij
sfeervolle openluchtmis
Faluintjesschilderijen
in paardestal
Avondlijk café-chantant
De Voorpost - 4.8.1989 - 3
Op zaterdag kwam de geplande animatie goed tot
haar recht op de Pikkeling. Op zondag was dat
wegens de regen uiteraard heel wat minder het
geval. Eens avond kwamen toch 'Par Hasard'. de
Vlegelaars, de Faluintjeskapel en vooral de Boli
viaanse groep aan bod. Deze laatste stal duidelijk
de show en bracht op de Pikkelingboomgaard een
totaal nieuw, eerder magisch inspirerend geluid.
Vanzelfsprekend blijft de Vlegeldans een vaste
waarde op het Pikkelinggebeuren want kon er niet
worden gepikt, gevlegeld werd er dan wel naar
hartelust door o.m. vier nog autentieke boeren die
een echte entiteit hebben gevormd wat net belet dat
ook andere teams zeer verdienstelijke optredens
brachten.
Volkskunstgroep Reynout, een frisse dertigkoppi-
ge groep met eigen muzikale begeleiding, bracht
een dorpsfeest dat uitmondde in een boerekermis.
Met ouderwetse kledij bracht deze entoesiaste
groep gestyleerde optredens in een totaalspektakel
van dans, zang, muziek en vendelzwaaien. Thema
was uiteraard het oogstgebeuren en het spontane
feest om de vreugde van de oogst.
Met Reynout bracht de VW een van de betere
folkloristische groepen van Vlaanderen naar de
Pikkeling. Ze oogstten voordien reeds suksessen in
onze buurlanden maar ook in Spanje, Oostenrijk,
Finland, Polen, Italië, Ierland, Tsjechoslowakije en
zelfs in Zuid-Afrika.
De vlegeldans: het kwartet dat het reeds jaren
doet en dan ook volledig op elkaar inespeeld is
bestaat uit de vlegelaars Eugeen en Valery De
Croes, Emiel De Ridder en Edward Van den
Broeck. Met brio, kracht, uithoudingsvermogen,
samenhorigheid en vooral fel ontwikkeld maatge
voel naast de nodige handigheid van het vlegeldor-
sen dat ze reeds van kindsbeen af als boerenzoon
ingelepeld kregen brachten ze andermaal als konin
ginnestuk en paradepaardje de 'op-en-af. Een
aaneenschakeling op de tonen van de Faluintjeska
pel zonder enige tussentijd of overgang van twee-,
drie- en vierkwartsmaten en dan terug naar drie- en
tweekwartsmaat. Een 'oefening' die telkens applaus
aan de menigte ontrukt.
Het neusje van de zalm was het optreden van de
Boliviaanse groep Quecha-Indianen op tournee
doorheen Europa voor de oprichting van boeren-
syndikaten in het Andesgebergte. Een achtkoppige
groep waarvan een paar Frans spraken en één zelfs
flarden Nederlands. Meesters in wind- en snaarin
strumenten die in een obsederend ritme Creoolse
muziek brachten in hun typische eigen stijl. De
panfluit - ze hadden er van tientallen soorten en
formaten - vormde daarbij de meest attraktieve
enigszins mysterieuze toon.
Autochtone muziek op levendige wijze gebracht
door een voelbaar samenhangende groep die met
hun slotarie 'El Condor Pasa' in originele versie
furore maakte.
In de namiddag waren ze reeds opgetreden in de
tentoonstellingsruimte wegens de regen. Ze toon
den er zich belangstellend voor de schilderijen en
waren vooral tevreden omdat die alle betrekking
hadden op de natuur en er geen enkele machine op
voorkwam. 'Bij ons gebeurt alles nog met de hand',
stelden ze.
Van de zes acht muzikanten was er één zonder
poncho. Dat was het teken dat die de leider was. En
hij wès de leider omdat hij de zoon was van een
opperhoofd, een edelman. Op onze vraag of derge
lijke motivering voor leiderschap ook aanvaard
wordt, kwam het kortste antwoord: 'Bij ons staat de
adel ten dienste van de bevolking'...
(l.h.)
Aalst. Pikkeling. Het broodje is gebakken. Oppassen want het is nog heet (a)
Bij elke Pikkeling hoort de jongste tijd een 'café-
chantant'. Die was er nu uiteraard terug bij en dat
op een warme zomeravond waarbij tijd en uur
duidelijk weinig aandacht meer kregen. Het werd
een gezellige, spontane boel met onvermoede maar
ook gekende talenten.
Nieuw was het optreden van de groep 'Par
Hasard' uit Muizen-Mechelen met een reële, in
houdsvolle bijdrage. De rest groeide meer spon
taan. In het komisch genre blonk het duo Marcel
Van Rossem-Van den Eede andermaal uit door
samen met hun vokale prestatie te zorgen voor
echte, onvervalste komische noten.
Blikvanger, maar dan wel voor het gehoor, werd
de Oudegemnaar Jef Clinckaert die zijn naam niet
gestolen heeft. Een heldere tenor die met volle stem
de hoogste regionen (do?) bereikt en zich allerminst
liet pramen om liederen in diverse talen ten beste te
geven. Ook schepen Oscar Redant zorgde voor
degelijke inbreng met zijn begeleiding op mondhar
monica.
En voor de rest werd het samenzang waaruit
andermaal bleek dat samen zingen de onderlinge
band tussen de mensen duidelijk aanzwengelt.
(l.h.)
Aalst. Pikkeling. Oude rak,aren en machines krijgen ahijd veel belangstelling (a) têgJnnenM^'
Aalst. Pikkeling. Droog en uit de wind, dat was het enige wat men zondag kon doen
(a)
In een oude paardestal
- de Hoeve Van den Bos
sche was eerder een stoe
terij, een paardenfokke
rij - stelden dit jaar twee
typische schilders uit de
Faluintjes zelf hun werken
tentoon. Schilderijen en
akwarellen van Kamiel
Van de Velde, een nu te
Opwijk wonende Baarde-
gemnaar en Gustaaf Van
de Perre, een Melderte-
naar. Twee mannen die
door hun beroep niet zo
direkt in de artistieke sek-
tor thuishoren: een lay-
outman en een boekhou
der. Daarenboven twee
schoonbroers en beiden
met enige problemen qua
gezondheid. Dat remt ech
ter hun produktiviteit niet
af. Misschien is eerder het
tegenovergestelde waar.
Zowel Kamiel als Gus
taaf hebben in de keuze
van hun werken een dui
delijke voorliefde voor de
Faluintjes in het biezonder
en voor het landelijke in
het algemeen.
Beide zijn het mensen
die akademie volgden of te
Dendermonde of te Aalst
en zich verder individueel
bekwaamden tot erkende
vaste waarden bij de schil
ders. Ze werden trouwens
alle twee reeds gelauwerd
door de V.V.V.: Gustaaf
met zijn 'Schafttijd' en Ka
miel met zijn 'Wetter' (de
man die de pik slijpt).
Naast typische Faluin-
tjeslandschappen zag U er
kerken uit de streek, oude
hoeven, volksfiguren,
paarden in driespan, ka
pellen, stillevens, veld
bloemen maar ook werken
die de streek overstijgen
als de Kloosterhoeve te
Bellingen, Leiezichten,
het Begijnhof van Roese-
lare en zichten op Bokrijk.
Werken die alleszins ka
derden in deze tot ten
toonstellingsruimte omge
toverde paardestal waar
van zwaluwnesten en spin-
newebben de authentici
teit nog bevestigen. Kui
tuurschepen Gracienne
Van Nieuwenborgh stelde
zich 'in dergelijke ruimte
meer op haar plaats te
voelen dan vaak in de
raadszaal van het stadhuis'
en opende de tentoonstel
ling die veel bekijks kreeg.
Niet in het minst als toe
vallige schuilplaats bij re
genval op zondagna
middag...
(l.h.)
Aalst. Pikkeling. Zoals steeds was er een tentoonstelling over het landelijk leven (a)
Naar een idee van diaken Paul Jacobs, tevens lid van de
Raad van Beheer van de V.V.V. werd andermaal een
'Oogstmis' gecelebreerd in openlucht. De weermaker
was hen echter duidelijk minder goed gezind. Tenzjj het
een toegift was aan de boeren die reeds zo lang om regen
smeken. Het werd niettegenstaande enige regen een zeer
gesmaakte eucharistieviering met allure met als voor
gangers pastoor André Degrez, medepastoor Dom Beda
o.s.b. van de abdij Affligem en diaken Paul Jacobs die
de plechtigheid leidde.
Er werd gestart met een
optocht van aan de hoeve
van Oscar De Vis die be
gin oktober honderd
wordt. Voorafgegaan door
trommelaars en vendeliers
van volkskunstgroep Rey
nout uit Grembergen-
Dendermonde, door flam
beeuwdragers en misdie
naars, werd opgestapt
naar de Hoeve Van den
Bossche waar het altaar
stond opgesteld op het
groot podium.
Heel wat belangstelling
vanwege het publiek voor
deze religieuze plechtig
heid. Op het podium ook
een zaaier, uitgebeeld op
een plank met erop vastge
hechte zaadkorrels. Het
tema van de mis was trou
wens 'Een zaaier ging
uit...'.
Dat tema werd trou
wens beklemtoond in de
lezingen, de gezangen
door Jotam o.l.v. Frank
De Moor, de voorbeden,
plastische uitbeelding door
jonge scouts van WKSM
(Hopduveltjes) en niet in
het minst in de homilie.
Een zaaier ging uit...
Diaken Paul Jacobs pa
rafraseerde de ons allen
welbekende parabel van
het zaad dat valt op de weg
doch vertrappeld wordt,
op de rotsen zodat het
wortel kan schieten of tus
sen het onkruid waar het
verdrongen wordt en ver
stikt. Maar ook op goede
aarde. Hij paste deze pa
rabel aan aan de huidige
situatie en stelde dat de
aarde, bron van alle leven,
vaak onrechtvaardig wordt
behandeld want getormen
teerd met bulldozers en
gebombardeerd op de
meest onmenselijke
wijzen.
Grond is leven en be
hoort de mensheid te voe
den. Helaas is het voedsel
al te ongelijk verdeeld.
Grond is er om iets te
doen, als zaailand, als teel
aarde, als akker, als bouw
land, als werkterrein.
Grond is de mens zelf. In
die visie moet dan ook het
feit dat de paus bij bezoe
ken vooraf de aarde kust
worden gezien want in die
grond kust hij het volk dat
er leeft.
Aan ons nu na te gaan
welke grond wij vormen
voor het woord van de
Heer, in hoeverre wij er
voor ontvankelijk zijn en
bereid tot offers. 'Is mijn
hart rotsgrond, waar zaad
geen kans maakt? Of is
mijn hart dichtgeslibt, ver
zuild en ontoegankelijk
voor God en voor de me
demens? Mist mijn hart
elke diepte en ondergrond
en leef ik gewoon opper
vlakkig tussen geld en
weelde?'
Het werd een plechtige
eucharistieviering met een
sfeerscheppende lezing
door Fons De Koninck,
met het aanbrengen van
de offergaven door de
jeugd en met kommunice-
ren bij tromgeroffel en
vendelgezwaai. Maar ook
met de regen.
(l.h.)
Aalst. Pikkeling. De faluintjeskapel met jeugdige
belangstelling (a)
Aalst. Pikkeling. Een massale belangstelling voor de opening van de 20e Pikkeling (a)
