Bart De Vuyst uit Aaigem
te voet naar
Santiago de Compostela
a
r
tsr
Verkeersveiligheid Bosstraat
stof voor hoorzitting
Ogen niet langer sluiten
voor Vierde Wereld...
liprma pp
De Voorpost
15'jSEPTEMBER
1989
«■J
i NR/36} 42 F
3*
e dertigjarige Aaigemnaar Bart De Vuyst werkt als opvoeder in een home voor
eervoudig gehandicapten te Kwatrecht en heeft zes maand loopbaanonderbreking
lomen om een pelgrimstocht van meer dan 2.000 km te ondernemen naar het
gfaamde pelgrimsoord Santiago de Compostela. Het is zyn bedoeling om fondsen te
melen voor de aankoop van aangepast computermateriaal ten dienste van de
iwoners van het home. Op woensdag 20 september vertrok hij vanuit het MPI Sint-
idewijk te Kwatrecht te voet, geladen met vijftien kg bagage, naar het Noorden van
iye ter wille van zichzelf en ten bate van het home.
filjoenen mensen be-
Jiten reeds Santiago en
^elen hebben er al van
tord maar weten niet
jpaald dat Santiago de
lam is van de apostel
:ob de Meerdere wiens
baf, na een achttal eeu
wen in de vergetelheid ge
tocht is een steunprojekt
voor de bewoners van het
home Sint-Lodewijk in
Kwatrecht.
Het home
Het home waarvoor Bart
op stap gaat is thans nog
ingekaderd in het MPI
den met daarbij het stimu
leren van de verdere per
soonsontwikkeling niet te
vergeten voor zover dit
mogelijk gesteld wordt.
Dit is voor een zeer groot
deel afhankelijk van de
begeleiders die in het le
ven van de gehandicapte
Hoorzittingen zijn een bewijs van open beleid waarby ook de bevolking een zekere
inspraak krijgt, of tenminste moet krijgen. De suggesties naar het gemeentebestuur
toe worden echter vaak beheerst door persoonlyke aangelegenheden - op een paar
uitzonderingen na - waarbij elkeen ten persoonlijken titel spreekt. Dit is mis
schien het enige nadeel van dergelijke hoorzittingen voor de instantie die ze
organizeert. Nooit of nergens heeft om het even welk bestuur aan elke betrachting
kunnen voldoen want er zijn er altijd die zich benadeeld voelen. In de situatie van
de Bosstraat te Mere is een gulden middenweg al even moeilijk te vinden als een
goudvis in de Molenbeek.
I Erpe-Mere. Bart De Vuyst uit Aaigem die de voettocht naar Compostela zal wagen.
I Hij heeft er alleen spijt van dat zijn trouwe hond niet meekan. (jv)
Iraakt te zijn. herontdekt
I werd op het Iberisch
schiereiland door de ere-
mijt Pelayo. Toch kreeg
I hij nadien een waardige
I begraafplaats en naar ma-
I te de devotie groeide
I bouwde men een kerkje
lover het graf, later een
grotere kerk maar thans
ligt hij onder een kathe
draal en de apostel Santia
go is tevens als patroon
heilige van Spanje be
schouwd.
In de loop der eeuwen zijn
pelgrims van overal in de
wereld komen aanstro
men, elk met andere mo
tieven zoals boete, be
rouw, afsmeken van een
gunst of uit verplichting
van hetgeen hen opgedra
gen werd als gevolg van
een misdrijf. Deze motie
ven zijn sterk verminderd
en in zekere mate 'verou
derd' maar andere kwa
men in de plaats. Bart De
Vuyst heeft persoonlijke
motieven maar een bijko
mende aanleiding voor de
Sint-Lodewijk met een
woonvoorziening van der
tien volwassen
gehandicapten. Hun han
dicap is meestal meervou
dig want naast de motori
sche hebben sommige ook
nog een mentale of zelfs
zintuigelijke handicap.
Het home is er op gericht
om aan de bewoners een
woon- en vooral thuissi
tuatie te bieden met de
bedoeling om er te leven
als volwassenen met hun
eigen mogelijkheden.
Daarbij vindt men het zeer
belangrijk dat men deze
mensen alles zo zelfstandig
mogelijk kan laten doen,
dit binnen de mogelijkhe
den door een aangeboden
struktuur.
Het komt er uiteindelijk
op neer dat men naast het
groepleven aan de indivi
duele bewoner een onaf
hankelijke levenssituatie
wil bieden. Dit wordt dan
betracht door individueel
in te spelen op de eigen
behoeften en mogelijkhe-
bewoners een belangrijke
rol spelen, want van hen
wordt ontegensprekelijk
verwacht dat zij de bewo
ners in die mate helpen om
zich in hun omgeving thuis
te voelen en er een zinvol
bestaan leiden. Een van de
vele realisaties hiertoe is
de hulp bij verzorging en
maaltijden en eveneens
door het aanbieden van
individuele en groepsakti-
viteiten, naar gelang de
behoefte wel te verstaan.
Daarnaast is het evenzeer
de bedoeling van de bege
leiders om de bewoners in
kontakt te brengen met de
wereld buiten het home,
m.a.w. hen stapsgewijs
vertrouwd maken met de
maatschappij, de voorzie
ningen die daarin bestaan
en de mensen die er leven.
Om hieraan te verhelpen
zijn er thans al konkrete
plannen om te bouwen wat
een betere uitkomst zou
bieden. Het instituut heeft
reeds gronden aangekocht
in Wetteren en de onder
handelingen met de hoge
re instanties verlopen posi
tief vermits men aan de
bouwsubsidies toe is.
Aangepaste computer
De nieuwe technologiën
hebben zowat overal in
gang gevonden en hun be
langrijkheid bewezen op
alle terreinen. Het zou dus
absurd zijn te denken dat
ook in de gehandicapten-
sektor de informatica en
de computer geen nieuwe
mogelijkheden zou bie
den, die volledig beant
woorden aan de noden en
wensen van bepaalde ge
handicapten. De dure toe
stellen hebben echter het
MPI genoodzaakt spon
sors te gaan zoeken en
enkele hebben reeds posi
tief geantwoord en het is
ook daarom dat 'Bart op
stap' gaat.
Er zijn trouwens toepas
singen genoeg die kunnen
aangewend worden om de
mensen van het home ter
wille te zijn. Er is alleszins
de grote nood aan midde
len om tot een individuele
zinvolle vrijetijdsbeste
ding te komen en de com
puter kan hierbij gebruikt
worden voor zijn interes
sante en aantrekkelijke
programma's. Een een
voudige homecomputer
volstaat bijgevolg vermits
dank zij de even eenvoudi
ge electronica ervan ook
gemakkelijk verschillende
aangepaste bedieningssys
temen kan vervaardigen,
die het voor elke gehandi
capte mogelijk maakt om
optimaal gebruik te maken
van deze apparatuur. Nog
andere toepassingen van
de computer zijn o.a. de
tekenprogramma's en aan
gepaste communikatiepro-
gramma's maar daarvoor
denkt men een verschil
lend type. Dit alles zou
kunnen gerealiseerd wor
den mits de nodige fond
sen beschikbaar zijn en de
oplossing ligt voor een
groot deel in de sponso
ring waaraan Bart De
Vuyst op zijn manier wil
medewerken.
Op stap naar Compostela
De beweegredenen en
waarom dat Bart De Vuyst
uit Aaigem, maar werk
zaam in het Home Sint
Lodewijk te Kwatrecht,
naar Santiago de Compos
tela wil trekken laten we
hem zelf vertellen: 'Deze
tocht heb ik leren kennen
via het BRT-programma
Ommekaar en sindsdien
heeft het me niet meer
losgelaten. Ik had er vroe
ger wel altijd van ge
droomd om die tocht ook
eens te doen en dit was
voor mij een bijkomende
stoot om toch al plannen
beginnen te maken. Bij de
aanvang was het niet te
doen om een goed doel
maar het was werkelijk om
mezelf eens te willen tes
ten, een confronatie aan
gaan in hoever dat je eigen
fysieke mogelmijkheden
aankan. Dat ik nu alleen
ga is een keuze geweest
die ik feitelijk later ge
maakt heb, want in werke
lijkheid is het toch zo
meoilijk om enkele men
sen bij elkaar te krijgen
Vervolg op blz. 4
Het gemeentebestuur
heeft in haar beleidsnota
hoorzittingen afgekon
digd en men heeft er en
kele gehad. In het nieuwe
plan om de Bosstraat ver
keersveiliger te maken is
men evenmin van dit prin
cipe afgeweken. Het is
een plan om in een eerste
fase het parkeerprobleem
op te lossen waaruit een
grotere verkeersveilig
heid moet vloeien. In zijn
inleiding wees schepen H.
Van Wilder er op dat dit
plan opgemaakt werd om
de verkeerssnelheid af te
remmen en dit ten bate
van de omwonenden en
niet ten bate van het ge
meentebestuur; daarom
voegde hij er voorafgaand
aan toe: «Het is uw straat
en wij luisteren naar uw
bevindingen; uw inbreng
zetten we op een rij want
die is beslissend om aan
het kollege voor te
dat al dan niet zijn
keuring moet geven of het
voorgesteld plan al dan
niet gewijzigd moet wor
den.» Verder drukte hij er
ook op dat het geen kwes
tie is bepaalde personen
een parking te bezorgen
of te ontnemen vermits
het gaat over een straat en
haar bewoners die er al of
niet nadeel van hebben.
Asverlegging
De Bosstraat is een weg
met doorgaand verkeer,
met op bepaalde ogen
blikken een sterke dens
iteit aan voertuigen. On
danks het afwisselend
parkeerverbod is de door
gang voor twee voertui
gen samen soms onmoge
lijk en de risiko's die geno
men worden gebeuren
nogal eens via het voetpad
waar de zwakke wegge
bruiker dan gevaar loopt.
Om meerdere redenen
wil men hieraan verhel
pen en daarom heeft men
een voorlopig plan uitge
werkt op de technische
dienst van de gemeente
om erger te voorkomen.
Het is wel de bedoeling
om een systeem te vinden
dat vooral de snelheid van
de voertuigen niet kan op
gedreven worden maar in
tegendeel gaat men op
zoek naar een sterk af
remmen.
Met het nieuwe plan is er
een asverlegging bedacht
waarbij de wagens afwis
selend langs de gestatio
neerde wagens zullen
moeten laveren wat snel
heidsvermindering tot ge
volg moet hebben. De
parkeerstroken langs bei
de kanten van de baan la
ten toe vanwaar men ook
komt telkens in de eigen
rijrichting te parkeren en
een bijkomend voordeel
is een groter aantal par
keerplaatsen want dit was
van bij de aanvang de be
doeling om ruimere mo
gelijkheden te bieden
voor de automobilist. Het
hoogste parkeercijfer
heeft men op maandag en
vrijdag vastgesteld en
zelfs alle maxima samen
gaf als hoogste aantal 42
geparkeerde wagens. Met
het nieuwe plan is het
aantal mogelijkheden tot
76 opgedreven.
Men was vanuit het pu
bliek de mening toege
daan dat het probleem
van de Bosstraat toege
spitst wordt op de snel
heid die er ontwikkeld
wordt en het is juist daar
door dat onveiligheid ont
staat. Volgens de tussen
komst van G. Baten kan
het element snelheid be
streden worden door de
stroken anders aan te leg
gen dan op het plan thans
voorzien is. Hij was ook
van mening dat de techni-
citeit en de verkeersveilig
heid samen zouden moe
ten behandeld worden
want het ene sluit het an
dere niet uit.
Volgens schepen Van
Wilder zal de snelheid
reeds fors afgeremd wor
den daar men in zekere
zin zal moeten «slalom
men». Bovendien kunnen
onbezette parkeerplaat
sen als uitwijkzone dienst
doen voor de fietsers o.a.
Dat men beide elementen
niet samen behandelt ligt
aan het feit dat men wat
de verkeersveiligheid be
treft een tweede hoorzit
ting zal organizeren en ze
in het kader van de ganse
gemeente zal bespreken.
Daarom vond een aanwe
zige dat het geen zin heeft
om nu aanpassingen te
doen als men een paar
jaar later toch beide pro
blemen moet aanpakken
maar hiermee was sche
pen Van Wilder niet ak
koord omdat volgens hem
«een straat aangepast
wordt juist om ze veiliger
te maken en hier in de
Bosstraat gebeurt dit
dank zij de techniciteit te
verbeteren en bijgevolg is
er geen onnodige akroba-
tie meer nodig». Sommi
gen wilden nog extra
drempels laten aanbren
gen maar daartegenover
stond dan de geluidshin
der dat dit zou meebren
gen.
Op een bepaalde plaats
van het trajekt achtte de
middenstand het nodig
om meer parkeerplaatsen
bij hun winkel te voorzien
maar dan zullen ze toch
het voetpad moeten vrij
maken en hun waren er
gens anders tentoonstel
len dan op de stoep zoals
dit nu vaak gebeurt. Bo
vendien kan men niet al
tijd voor de deur parkeren
waar men zijn moet maar
we kennen de mentaliteit
van de automobilist...
Anderen willen een dra
stische snelheidsbeper
king opleggen aangezien
het trajekt dat niet lang
genoeg is om veel tijd te
verliezen en zich tot een
paar minuten zou beper
ken. Ook kwam er een
suggestie om de stoepen
hoger aan te leggen maar
dit zal automatisch gebeu
ren als de werken uitge
voerd worden vermits de
parkeerruimten in klin
kers gelegd worden en
meteen zal men ook de
boordstenen aanpassen.
Op sommige plaatsen wil
men ook de mogelijkheid
onderzoeken om de voet
paden te verbreden, wat
op zichzelf al een asver-
schuiving zou met zich
brengen, maar vermits
men geen schuren of gara
ges afbreekt die in de
rooilijn staan, is dit een
utopie.
Toch wil men dit nagaan
en er voor zorgen dat de
«zwakke» weggebruiker
meer beschermd wordt
maar het plan is zodanig
opgevat dat twee wagens
elkaar moeten kunnen
kruisen. Dit neemt niet
weg dat alle mogelijkhe
den onderzocht worden
en men ergens nog een
verbreding van het voet
pad kan inlassen.
Ten slotte deed raadslid
A. Slagmulder het voor
stel om bij wijze van proef
nu al, gedurende een paar
maanden, een lijnmarke-
ring aan te brengen dat
met het vooropgesteld
plan overeenkomt en
waaruit moet blijken of
het al dan niet opportuun
is om het uit te voeren. De
praktijk leert meestal
meer dan teoretische ont
werpen op papier.
Erpe-Mere. Ouders en kinderen met hun grieven bij burgemeester De Langhe en
schepen Eeckhout (jv)
De situaties tijdens de Daensperiode vertalen naar vandaag
Wie nog niet vertrouwd zou zijn geweest met Vierde Wereldtoestanden, wie de
«armoede in eigen land nog niet heeft willen zien, werd verleden zaterdagnamiddag
in De Werf gekonfronteerd met realistische getuigenissen die schrijnende situaties
voor zoveel als nog nodig blootlegden.
In het kader van het Herdenkingsjaar Priester Daens organizeerde de Bestuurs-
kommissie van de Openbare Bibliotheek samen met het stadsbestuur een konfron-
tatie waarby ATD Vierde Wereld de aanwezigen met de neus op de grauwe realiteit
drukte. Onder de vele aanwezigen staatssecretaris Miet Smet, een afgevaardigde
van de verhinderde gemeenschapsminister Jan Lenssens, leden van het parlement
en het stadsbestuur en een aantal vierde wereldwerkers die zich belangloos inzet
ten.
Tot en met zaterdag 30
september loopt inder
daad in de lokalen van de
bib voor volwassenen,
Molenstraat 51, de ten
toonstelling «Leven en
uitdrukking van de Vier
de Wereld». Een primeur
voor de Vlaamse Ge
meenschap. Het ligt im
mers in de bedoeling de
«werkterreinen» van
Priester Daens te vertalen
naar hedendaagse noden.
Naast de tentoonstelling
is er geregeld ook de pro-
jektie van de dokumentai-
re over de akties gevoerd
in verschillende wereld
delen.
De film «Ik getuig» is dan
ook een echt veropenba
rend dokument. Én bo
vendien is er een keuze
lijst beschikbaar van aan
bevolen literatuur over
deze materie die in de bib
kan ontleend worden.
Deze tentoonstelling is
uiteraard heel wat meer
dan zo maar een tentoon
stelling van schilderijen
die aspekten van de arm
oede tonen. Gerealizeerd
door gezinnen die aktief
meewerken aan de ATD-
beweging is het immers
uiterst belangrijk dat de
heersende armoede ge
weten en herkend wordt.
Op onze vraag waar de
Derde Wereld lag wist
men ons meestal tamelijk
korrekt te antwoorden.
De Vierde Wereld situe
ren was voor velen echter
een ander probleem.
«Misschien ergens bij on
ze antipoden of aan een of
andere pool.» De Vierde
Wereld in eigen midden
hadden ze inderdaad nog
niet herkend.
Voor deze tentoonstel
ling gingen meewerkende
gezinnen zelf het penseel
met min of meer sukses
hanteren. Ze trokken
naar musea, raadpleegd
en kunstboeken en al wat
een idee kon geven van
ellende en armoede. Plus
een aantal getuigenissen
waarbij gezinnen meestal
het eigen indroeve leven
uitschrijven.
Getuigenissen
- «Men zegt: ze hebben
ervoor gekozen. Ze zitten
in hun eigen miserie. Ze
voelen zich goed in hun
armoede.
Niets is minder waar. De
ellende put hen uit. Ze
hebben er genoeg van. Ze
eisen recht op werk, op
huisvesting, op kennis, op
een beroep.»
- «Overal ter wereld, in
rijke en in arme landen, in
verborgen straten en in
sloppenwijken leven
vrouwen, mannen, kinde
ren, in grote armoede. El
lende begint waar
Vervolg op blz. 4
