Abend in Wien
»;Met Monique, Herman en Walter
in 't Kapittel
Pleidooi voor de jeugdliteratuur
2
int-Annazaal
201
ialst. De organizatoren van de Abend in Wien (a)
Vertolkers
;cnB (atrien Gallez en Willy D'Heere
iorgden voor de vertolking van heel
:bon rat van deze liederen. De regie van
ure|( le avond was in handen van Freddy
diui 5rey die ook instond voor de hele
nne irganizatie. Jef Batens, viool, en
Net Tony Bauwens, piano, zorgden voor
e|on Je passende muzikale begeleiding,
[ogc Catrien Gallez startte haar profes-
Hciionele loopbaan pas in 1986. Zij
Stadverkte ondertussen mee aan een
'isse 10-tal verschillende operettes en
lite nusicals. Zo was ze te beluisteren in
ge )ic lustige Witwe, Die keusche Su-
10reanne, lm weissen Rössl, Viktoria
jund ihr Hüsar. Begin dit jaar kreeg
|e e, e de hoofdrol in Hello Dolly toe
ft mfertrouwd in de stadsschouwburg
aa an Kortrijk. In september van vor-
>iek< Jaar bracht Katrien Gallez een
den CD op de markt met een selektie
s0 fan Stolzmelodieën.
ïore MUy D'Heere kreeg een opleiding
Inte piano en notenleer aan het conser-
pU ratorium te Gent. Willy D'Heere
Aalst. Genieten van "Ein Abend in Wien" (a)
volgde zangscholing bij de alombe-
kende Van de Rieck, leraar van de
Belgische internationale vedette..
Rita Gorr. Hij vervolmaakte zich
verder bij Mariette Lietar. Hij was
er onder meer klasgenoot van Koen
Crucke. Hij is laureaat van de wed
strijd Pro Civitate en in 1976 werd
hij winnaar van de grote internatio
nale opera-zangwedstrijd in Ant
werpen. En freddy Grey is reeds
vele jaren bekend als zanger. Hij is
nu ook een gewaardeerd producer
van diverse showmanifestaties met
internationale allure. Zeer recent
verzorgde hij met veel sukses de
regie van zijn produktie "Wenen-
Londen-Panjs" in het Kultureel
Centrum De Werf te Aalst met als
eregasten Marco Bakker en Jeanni-
ne Martony. Hoe droeg toen als vo-
kalist zijn steentje bij tot het welsla
gen van dit totaalspektakel, (da)
P
Aai 'n de keldergalerie van 't Kapittel,
dei de financiële instelling tegenover
hu.de ingang van de Sint-Martinus-
df kerk, Priester Daensplein 2 expo-
eert het echtpaar Herman Muys-
donique Muylaert samen met Wal-
LH er Brems tot en met zondag 8 april.
)e vernissage had verleden vrijdag
avond plaats. De tentoonstelling is
oegankelijk op zaterdagen en
ondagen van 14 tot 19 u. Van maan-
ot vrijdag op afspraak via 053/
fó.95.61.
lerman Muys (Sint-Amands aan
Ie Schelde, 1944) en Monique Muy-
Mufiert (^erksken, 1946) vormen een
•ctie-
:hel-
erk-
ffes
til*
i de
4.T.
>300
merkwaardig artiestenpaar. Beiden
zijn ze keramiekers, skulpturele ke
ramiek dan. Beiden hebben ze zin
voor raffinement in hun vormge
ving en verrassen door hun schitte
rende glazuren. En van beiden geeft
hun oeuvre blijk van frappante per
soonlijkheid en openheid voor de
bezoeker.
Aan iedere kijker de mogelijkheid
latend elk werk naar eigen inzicht te
interpreteren.
Maar op het vlak van figuratie en
non-figuratie gaan ze wel ieder de
eigen weg.
Wandreliëfs van Monique bieden
een subtiel spel van tinten, raffine
ment en breekbaarheid.
Figuren van Herman wijzen op es
sentiële verscheurdheden van de
mens of boeien door de mateloze
détails.
Herman studeerde monumentale
kunst. Wegens omstandigheden
(een opdracht) haalde bij hem kera
miek de bovenhand. Hij kreërt ge
woon beeld- en skulpturale stukken
in gebakken aarde, langzaam opge
bouwd met reepjes gebakken klei,
gebakken, geglazuurd en opnieuw
gebakken. Naast zijn ontegenspre
kelijke technische vaardigheid ver
tonen zijn werken een dubbel ritme:
een fundamentele basisbeweging
met ernaast de nevenritmes. Moni
que blijft schijnbaar tweedimensio-
neel in haar wandreliëfs of wan-
dskulpturen. Toch gaat vanuit de
basisvlakte een golvende beweging
doorheen haar werk en rijzen struk-
turen op die het halfverhevene van
haar reliëfs geweld aandoen. Naast
dat tastbaar doorbreken kreëren te
kens in roerloos zand of in blauwe
schaduwen verhevenheden en diep
te die aan haar werk een monumen
tale dimensie meegeven.
Beiden zijn ze leraar aan de Akade-
mie voor Schone Kunsten te Aalst,
haalden ze prestigieuze prijzen en
stelden tentoon in binnen- en bui
tenland.
LH
In 1989 werden er 22 katolieke missiona
rissen gedood en tussen 1980en 1989 kwa-
men er 107 missionarissen om het leven,
onder wie 3 bisschoppen, 73 priesters en
een aantal kloosterzusters.
De automobielfederaties en -clubs zijn te
gen de verhoogde inschrijvingstaks voor
auto's. De auto zorgt via fiskale weg voor
200 miljard in de schatkist of een gemid
delde van 57.000fr per automobilist.
nbjHet ACV organizeerde in samen-
ajtjj ferking met de CM en KBG een
,>!«iaanH*» avond met Weense mu-
Abend in Wien", zo luid-
het tema, die plaats vond in de
en op het program-
ontbraken de liederen van Ro
ert Stolz, Carl Millöcker, Nico Do-
ital, Johann Strauss en anderen
liet.
Aalst. Een van de werken uit de tentoonstelling in 't Kapittel
De Voorpost - 30.3.1990 - 5
Jeugdboekenweek in Erpe-Mere
Naar aanleiding van de jeugdboekenweek heeft het beheersorgaan van de
plaatselijke openbare biblioteek van Erpe-Mere enkele suksesrijke aktivi-
teiten op het getouw gezet waarmee aangetoond werd dat de jeugd veel
belang stelt in de literaire wereld. Naast een kennismaking met een paar
jeugdschrijvers heeft men voor de schoolgaande jeugd tevens een didakti-
sche tentoonstelling en kon men deelnemen aan een opstelprijskamp. De
ruime belangstelling kan een stille wenk zijn om het boek nog meer te
promoten via dergelijke initiatieven.
Gedurende een paar dagen werd
het Administratief Centrum van Er
pe-Mere overspoeld door leerlin
gen van de plaatselijke scholen.
Dank zij de samenwerking van alle
leerkrachten, zonder onderscheid
van déontologie, met het bestuur en
het personeel van de POB is deze
manifestatie uitgegroeid tot een
waar boekienfestijn.
Tentoonstelling
Ter gelegenheid van de jeugdboe
kenweek dit jaar heeft men uiter
aard het jeugdboek in de belangstel
ling gebracht maar de organisato
ren hebben daarnaast gezorgd om
de jeugd kennis te laten maken met
andere aspekten van het boek in het
algemeen. In een didaktisch gerich
te tentoonstelling werden niet al
leen zomaar boeken uitgestald
maar aan de hand van bijgaande
teksten kon men zijn weetgierigheid
bevredigen en heel wat boekenmys-
teries van vóór de jeugdboeken-
weerk zijn thans opgelost want de
jeugd kent nu ook de betekenis van
een «paperback», een gebonden of
genaaid boek, een anastatische
druk en zelfs het boek met braille
schrift was er aanwezig.
Een andere, meestal onbekende be
zienswaardigheid, waren de twee
verzamelingen van het ex-libris, of
beter gekend als het «eigendomseti
ket» van de bezitter van een boek.
Een prachtig ingelijste kollektie van
het Willemsfonds stal misschien de
show maar de verzameling, ter be
schikking gesteld door A. D'hoker
van de heemkundige kring, belicht
te een speciaal aspect van het ex-li
bris, dat van de heemkundigen.
Tenslotte werden een paar vitrines
gevuld met boeken geschreven door
auteurs van eigen bodem, een tema
dat trouwens voor uitbreiding vat
baar is bij een volgende jeugdboe
kenweek. Het initiatief van het be
heersorgaan zorgde er voor dat ge
durende een paar dagen de wandel
gangen van het Administratief Cen
trum Stéënberg van hun ruw uit
zicht verstoken bleven.
Nadat de jeugd zelf met een paar
auteurs van jeugdboeken kennis ge
maakt hadden, werd de jeugdboe
kenweek besloten met de uitreiking
van de prijzen aan de laureaten van
de opstelprijskamp evenals met een
panelgesprek waarvoor men drie
bekende schrijvers uitgenodigd
had: Maria Heylen, Jo Briels en de
Erembodegemnaar Patrik Ber-
nauw, die de zieke P. Kustermans
verving.
In zijn inleiding stelde voorzitter E.
De Temmerman dat het de schrij
vers niet te doen was om voor eigen
winkel reklame te maken maar dat
het gesprek vooral gericht was op de
belangstelling van de jeugdlitera
tuur en de impulsen van en voor het
onderwijs. Op zijn vraagstelling of
er wel degelijk jeugdliteratuur in
Vlaanderen bestaat, antwoordde
M. Heylen bevestigend maar voeg
de er toch aan toe dat een goed boek
voor de kleinen ook leesbaar moet
zijn voor anderen en liefst voor ie
dereen. De zaak liegt enigszins an
ders met de «literatuur» voor peu
ters waar men moet rekening hou
den met de moeilijkheid van taal en
stijl. Hier mag men het kind-lezer
niet afschrikken en moet men inte
gendeel komen tot een graad van
initiatie, aanzetten tot lezen wat
trouwens de bedoeling is van elke
boekenschrijver, zoals veronder
steld wordt. Jo Briels daarentegen
schrijft voor een «leeftijd» en niet
voor iedereen tegelijk waaruit blijkt
dat een boek leeftijdsgebonden zou
zijn en het verschil in leeftijd bijge
volg een grote rol zou spelen.
P. Bernauw, die als schrijver voor
volwassenen debuteerde maar naar
het jeugdboek overschakelde, zal
alleszins raakpunten bij beide soor
ten maar toch was hij de mening
toegedaan dat ze niet mogen ver
mengd worden. In de literatuur
voor volwassenen is trouwens meer
toegelaten dan bij de jongere lezers
waar voor elke leeftijd afzonderlijk
strengere eisen moeten gesteld wor
den.
Moderator De Temmerman stuur
de de drie gasten in de richting van
een eventueel te kiezen procedee
bij het schrijven met raakpunten als
techniek en methode. M. Heylen in
dit verband, schrijft nooit een boek
zonder voorbereiding noch «zo
maar» want ze kiest een onderwerp
dat ze totaal beheerst en dat haar
daarenboven aanspreekt. Dit komt
er op neer dat ze nooit met tegenzin
schrijft en goed weet wat ze neer
pent omdat ze haar eigen ervaring
inschakelt en telkens een reden
zoekt die gegrond is. Toch mag er
van de nodige fantasie gebruik ge
maakt worden als men voor de jon
geren schrijft maar dan alleszins
zonder een speciale techniek aan te
wenden.
Over de modetrend, waaraan Jo
Briels zich wel eens liet verleiden,
liet men maar weinig los omdat
blijkbaar alle schrijvers er maar wei
nig mee begaan zijn. Hijzelf houdt
bij een deugdelijk reisverhaal dat hij
bovendien zelf meegemaakt heeft
en het als dusdanig meer getrouw
kan navertellen en het in boekvorm
gieten. Ook kwam hierbij de «verge
lijking» of het afwegen van film en
boek ter sprake maar erg veel heeft
men daarvan niet kunnen opsteken.
Alleen stelt men vast dat het ver
haal kent als men het boek leest
ofwel als men de film ziet maar het
blijkt dat beide elkaar niet aanvul
len. Het is dus interessant - op kom-
mercieel vlak althans - dat wie het
eerst «verschijnt» het meest sukses
zal kennen maar hierbij vergat men
dat de meeste scenario's van een
film gebaseerd zijn op een reeds
bestaand boek.
De meeste auteurs gaan akkoord
dat het verhaal een belangrijk ele
ment is en bijgevolg kan het vaak
een aanleiding zijn om een boek te
schrijven. Patrick Bernauw is de
mening toegedaan dat een boek ei
genlijk geen boodschap hoeft te
hebben maar dat een goed verhaal
tevredenheid brengt.
In verband met de tematiek in de
jeugdliteratuur, zoals konfliktsitua-
ties, drankgebruik e.a. liggen de me
ningen uit elkaar maar toch tracht
elke auteur deze tema's uit zijn boe
ken te bannen en ze zeker niet te
laten primeren. Maria Heylen heeft
er in het verleden zelfs tegen gezon
digd en betreurt dit nu ten stelligste.
Zij houdt er trouwens een andere
mening op na: «Ik blijf nu mezelf;
het zijn de kinderen zelf die u aan
een verhaal of een thema helpen
want via hun brieven storten zij hun
hart uit. In feite hebben we niets aan
een staatsprijs als het bekroonde
werk niet door de kinderen gelezen
wordt. Daarom is het waardevol
dat, men dingen schrijft die zij graag
hebben, nl. een boek waarin ze kun
nen wegkruipen».
Voor Jo Briels moeten er attraktie-
punten zijn in een reisverhaal en we
kiezen een bepaald land omdat we
er meer over weten maar toch moet
het verhaal van een jeugdboek zich
in elk land kunnen afspelen. Dit is
bovendien ook de geschikte manier
om de lezende kinderen meer over
het land in kwestie te leren. Hij legt
echter wel de nadruk op de juistheid
van het historisch moment ook al
kan men het historische in een an
der dekor plaatsen.
Iedereen heeft uiteraard zijn eigen
visie en gebruikt een eigen «meto
de» en P. Bernauw heeft bij het
schrijven als enige bedoeling iets op
papier te zetten wat hem intrigeert
over dingen die wel moraliserende
raakpunten kunnen hebben. Hij
loopt steeds met de idee dat de
jeugdige lezer zijn boek van de eer
ste tot de laatste bladzijde leest en
dit steeds met evenveel voldoening.
Dit gebeurt bij herm zonder veel
denkwerk voor en over thema's
want het moet spontaan uit de pen
vloeien.
Opstelwedstrijd
De jeugdboekenweek heeft het suk
ses eveneens te danken aan de me
dewerking van alle basisscholen van
Erpe-Mere. De organisatoren zijn
er uiteindelijk in geslaagd om het
volledig onderwijsnet te bewegen
tot samenwerking, niet alleen om
even langs te komen en kennis te
maken met de POB of met schrij
vers van jeugdboeken, maar ook om
aktief aan de manifestaties deel te
nemen, o.a. via een opstelprijs
kamp.
Ruim tweehonderd leerlingen
stuurden een bijdrage in en tijdens
de slotplechtigheid ontvingen de
laureaten een rijk gevuld boeken
pakket. Het betreft alleen de leer
lingen van de vijfde en zesde leerja
ren met als gelauwerden: Jouri Bau-
che, Katrien Huygens, Maarten
Prové, Vanessa Van Hoecke, Ilse
Roels, Dirk Bieseman (Vrije Ges.
B. School Erpe); Deb. De groot,
Val. Dullaerts, Sofie Rottiers, Sa
rah De Jonghe, Ilse Bucqué, Annel.
De Gooman, Sophie Egerickx, Lien
Vonck (Vrije Ges. B. school Mere);
Deb. De Rijck, Katr. Eeckhout, Ilse
Vermassen, Kathl. Lievens, Stef.
De Koker, Krist. Frangois (Vrije
Ges. B. school Aaigem); Kevin De
Cock, Ellen De Vuyst, Luc Van
Sande, jessie Beurms (Gemeente
school Burst); Isabel Van Eggelen,
Van de Perre, Koen Bastaerts,
Liesb. Timmermans (Vrije Ges. B.
school Burst); Marl. Standaard,
Joeri De Vlieger, Kenny De Rijcke,
Ginny Sienaert (Rijksb. school Er
pe-Mere); Natacha De Mil, Olaf, L.
Van Delsen, Krist. Van den Eeck
hout (Gemeenteschool Eronde-
gem).
JV
Aan Medunsa, de zwane medische univer
siteit van Zuid-Afrika, worden geiten ge
kweekt. Hei is een projekt van een Vlaamse
firma met wereldfaam en de bedoeling is
via de geitenmelk een oplossing te bieden
aan het proteïne gebrek in Afrika. Een geit
kost weinig en geeft in verhouding met de
kostprijs meer melk dan een koe.
Aalst. In de Mikisklub werd de eerste les toneel druk bijgewoond (a
