een megacircus!
De Mondiale:
OPTIEK
^ffSSHtS
t.
Oi.ce Va$! i
cékcermcsM
Ouds V«
ö€N0ERf4C
KAATSEN
jaarlii
13e, 1
twee
wond
de 5e
mem
DeW
Te Bi
rel R
prijs,
de 2t
prijze
vroeg
eersti
voor
le er
jaarli
i voor
Te Z
Roel:
I en8<
Zaalvoetbal. In de Donckstraat spelen ze zaalvoetbal in open lucht. Gemakkei
ke zijn het daar nooit geweest. De Goalgetters. (vh)
In wat voor een harteloze wereld leven wij toch! Nog maar net veegden onze
Rode Duivels Z-Korea en Uruguay zwierig onder de mat, of ze moesten eraan
geloven tegen de Spanjaarden en de Engelsen.
Hemeltergend was vooral de manier waarop de Belgen het laken steeds naar
zich toe trokken, om dan de finale snok te verzuimen. Tijdens België-Uruguay,
waarover u in onze vorige editie langdurig hebt kunnen proeven van vocabulai
re delicatessen allerhande, sprak Rik De Saedeleer de gevleugelde woorden,
'het geluk,is altijd met de beste ploeg'. Rik De Saedeleer is een charlatan, een
wolf in schapenvacht. Hoe zuur de druiven gegeten kunnen worden, wisten we
na België-Spanje. Ondanks een schitterende Scifo, een grootse Ceulemans en
een perfecte Van Der Eist werden de Rode Duivels geklopt door de Iberiërs.
Zelfs met een vertimmerde ploeg moesten de Spanjaarden in ons hun
meerdere erkennen. Toch gingen we de boot in. Ook dat is voetbal. Hei zou
nogal wat worden als de beste ploeg altijd zou winnen, zeker? Waarmee zouden
de Mafiabookmakers dan het zout op hun patatten moeten verdienen?
De Belgen hebben trouwens heel wat ervaring in het winnen van wedstrijden
waarin ze duidelijk onderlagen. Dat dit hoofdstuk van 'underdog' versus
voetbalgrootmacht nu definitief afgesloten is, zal de aandachtige kijker
zondermeer beamen.
Wat hier in België natuurlijk de emmer deed overlopen, was de gevleide zege
van Engeland tegen de Rode Duivels. Het doelhout van Peter Shilton, dat men
minstens voor de ingang van Buckingham Palace mag zetten, bleek een
Engelse twaalfde man, een niet te passeren extra-verdediger. Konden we er in
het begin van de partij nog om lachen - u kent dat, de drankjes en
knabbelderaarijen worden dan nog maar pas ontkurkt, en de sfeer is nog losjes
en gemoedelijk - dan groeide het ongenoegen met de minuut. Toen de
reglementaire 90 minuten doelpuntenloos aan ons netvlies voorbijgetrokken
waren, wisten we hoe laat het was. De fysiek sterkere Engelsen zouden ons in
de 2 x 15 minuten overrompelen en ons het finale nekschot toebrengen. Dat
bleek nogal mee te vallen. De Belgen hielden goed stand, en schiepen de
gevaarlijkste kansen.
Na 119 minuten Belgische druk, af en toe onderbroken door een Engelse
counter, omdat onze jongens hun verdediging toch ook eens moesten testen,
gebeurde het onvoorstelbare.
Gekscherend - u kent ons - blaaskaakten we dal deze vrije trap ons een beetje
deed denken aan de douche-scène uit Hitchkok 'Psycho'. Toen onverlaat Plan
de bal er rechtstreeks inknalde was de stilte dan ook te snijden. Wij, die onze
koelbloedigheid rechtstreeks uit de diepvriezer halen, merkten ijskoud op: 'En
die douchescène liep óók slecht af.
Gelukkig kunnen wij ook nogal hard lopen, zeker als het erom gaat ons vege
lijf te redden.
De Belgen liggen er dus uit en kunnen zich nu richten op Wimbledon, waar
Becker korte metten maakt met alles wat aan de andere kant van het net
beweegt. Andere uitwijkmogelijkheden om de schande van Bologna naar de
vergeethoeken van uw geheugen te verbannen, zijn de 197 renners die hun
toertje rond Frankrijk rijden.
Maar toch: het doet pijn om te beseffen dat je het had kunnen schoppen tot
in de halve finales.
Maar u kan het ook positief bekijken. Bijna alle smaakmakers van dit tomooi
zijn op een onverdiende manier uit de weg geruimd.
Zweden, een ploeg waarvan erg veel verwacht werd, sneuvelde in de eerste
ronde, na een nochtans uitstekende match tegen Brazilië. Vooral 'Babyface'
Brolin maakte een grote indruk op ons. Exit Zweden.
Ook de U.S.S.R. werd onverdiend gewipt, eenvoudigweg omdat de nederlaag
tegen Argentinië enkel en alleen het werk was van de Zweedse scheidsrechter
Fredrikson, die een strafschopovertreding op de Russen en een hands van
Maradona in de 16-meterzone niet bestrafte. Aan de Russische 4-0 overwin
ning tegen Kameroen zat een reukje, dat ons qua aroma deed terugdenken aan
Duitsland-Oostenrijk van acht jaar geleden. Oh, de coach van de Kameroense
leeuwen is een Rus, zegt u. Ik denk dat er zonet begonnen is aan het optrekken
van een Datsjka, ergens in de buurt van de Zwarte Zee.
De Verenigde Arabische Emiraten en Zuid-Korea illustreerden op een lichtjes
gênante manier dat het voetbal in Azië nog in zijn kinderschoenen staat. Het
is natuurlijk goed voor de mondialisering van de sport dat zoveel mogelijk
landen van verschillende continenten deelnemen, maar als je de Emiraten
vergelijkt met Kameroen, Egypte en Costa Rica, valt het wel erg op hoe weinig
geëvolueerd hel voetbal in Azië is.
Over de Verenigde Staten kunnen we kort zijn. In 1994, wanneer de Worldcup
in de VS zal worden gehouden, zullen ze hopelijk sterker voor de dag komen.
Hoewel een Ramos of een Banks wél talentrijke individuen zijn.
Ook Schotland, dat eerst verloor tegen het verrassende Costa Rica, was niet
echt een wereldploeg. Maar er waren véél zwakkere elftallen in de tweede
ronde (o.a. een wit met blauwe strepen). Van Oostenrijk gold een beetje
hetzclfdee. Tegen Italië kwamen ze ruim tekort, dat is waar, maar het was dan
ook Italië's beste match van het tomooi. De jodelaars moesten gelukkig niet
ver. Maar de 'superaanvallers' Rodax en Polster stelden danig teleur. Dan is
De Mol óók een spits buiten categorie.
Van alle gewipten uit de eerste ronde was Egypte wel het grootste slachtoffer.
Eerst de overwinningverdienen tegen Nederland, dat de bordjes tóch gelijk kon
houden. Dan een anti-wedstrijd tegen Ierland, waarbij de stand ook in
evenwicht bleef. Tegen het Engelse blok gingen ze er aan onderdoor. Op het
uur bracht Wright zijn ploeg op voorsprong, zonder dat de Egyptenaren nog
konden tegensocren. Niet echt een spectaculaire ploeg, maar wel een sterk
geheel.
Met de achtste finales werd hei Mondialetomooi, dat hoewel de eerste ronde
zeer verrassende resultaten bracht, werkelijk op gang geschoten.
Wie voor de Wereldbeker getipt had op een wedstrijd Kameroen-Colombia, was
ofwel een genie, ofwel de wonderdokter van Kameroen zélf. Ouwe Milla, 38
jaar, en nog zo fris als een dartelend veulen, tekende twee doelpunten aan en
bracht zijn team in de kwartfinales. Valderama kon met één van zijn typisch
splijtende voorzetten de stand nog milderen, maar meer zat er voor de
mannen van 'El Loco' Higuita niet in. El Loco ging trouwens falikant op zijn
bek, zoals u allen hebt kunnen zien. Tegen de vurigste leeuw, Milla, moet men
niet beginnen met dribbels en andere spielereien. Wie zich mijn voorspelling
nog herinnert, weet dat ik vooropgesteld had dat Kameroen het tot in de
kwartfinales zou schoppen. Wel, ziehier!
De tiende ploeg die huiswaarts mocht keren was Costa Rica, dat met (te) zware
4-1 cijfers door Tsjecho-Slowakije werd temggewezen.
Dan gebeurde het onvoorstelbare: Brazilië, de geelblauwe falanks, de ploeg
met het rijkste Mondialeverteden, werd gewipt door de opportunistische
gelukzakken van Argentijnen. Eén flits van Maradona volstond om de Brazilia
nen in het stof te doen bijten. Ons hart brak een beetje, omdat het altijd zielig
is de Brazilianen te zien verliezen. Maar we moeten verder.
Naar W-Duitsland-Nederland bijvoorbeeld, samen met België-Uruguay en
Italië-Argentinië dé match van het tomooi: 2 duivels sterke ploegen, die met
veel inzet - en veel fouten - mekaar Bekampften, en evenveel energie
verstookten als u en ik op een hele winter. De Duitsers wonnen toch wel
verdiend, hoewel Oranje met geheven hoofd het tomooi mag verlaten. Over
de Rijkaard-Völler affaire kan ik alleen maar zeggen dat het een schitterend
TV-moment was.
Ierland-Roemenië: ergens halfweg in slaap gevallen. De Roemenen wilden zo
vlug mogelijk huiswaarts keren, om hun geteisterde families uil de handen van
de door iliescu ingehuurde 'mijnwerkers' te halen. Toch moesten ze wachten
tot de strafschoppen, die de Ieren met 5-4 wonnen.
Na Italië-Uruguay kon de gemiddelde voetbalhatende Italiaan - ik ken hem
niet, maar hij moét bestaan - zijn nachtrust wel vergeten. Een zeer sterk Italië
kon pas in hei laatste halfuur afstand nemen van de opzittende Uruguayanen
Schilaca en Serena zorgden voor de 2-0. Italië zoals verwacht naar de
kwartfinales dus.
Wat Spanje-Joegoslavië ons bracht, was ook niet bepaald groots te noemen.
Toch waren er 2 onbetwistbare uitblinkers: Martin Vazquez aan de Iberische
en Slojkovic aan de Joegoslavische kant. De vrije trap die de Joego's in de
kwartfinales bracht, vond ik misschien wel hét doelpunt van dit tornooi.
Over de laatste achtste finales kon U uitgebreid lezen in het begin van dit
stukje, zodat we de kwartfinaletaart kunnen aansnijden.
Vanaf deze ronde werd duidelijk hoe gróót de inzet wel was. De eerste
wedstrijd, Argeminië-Joegoslavië liep over van de vuile Argentijnse fouten - na
deze match hadden 11 spelers van de blauw-witte Lottowinnaars geel - en aan
Joegoslavische kant werd Sabanadzovic reeds na een half uur uitgesloten. Zelfs
met tien man waren de Joego's de betere ploeg, maar enkel de strafschoppen
konden het verschil maken. Maradona en Stojkovic misten, en Goycochea
pakte de laatste 2 Joegoslavische penaltys. Argentinië in de halve finale!
Ook lerland-Italië was niet bepaald een spetterende partij. Blijkbaar hebben
de Italianen grote moeilijkheden met ploegen die zich ingraven. Eén mager
doelpuntje van Schilacci bracht de Squadra Azurri bij de laatste vier. W-Duits-
Ïand-Tsjechoslowakije was niet écht slecht, maar miste toch een niveau dat
de wedstrijden van de Roden wél hadden. Matthaus maakte het verschil, en
de W-Duitsers mochten zich naar Turijn begeven.
Zoals verwacht en gevreesd kon worden, hebben de Kameroenezen het in de
kwartfinale moeten afleggen tegen Engeland, Toch gebeurde dit pas na
verlengingen, nadat Kameroen tot op 7 minuten van het eind van de regulière
speeltijd op voorsprong had gestaan. De leeuwen eruit dus, en het laatste
greintje non-conventioneel exotisme verdween hiermee langs de Grote Poort
uit het tornooi.
Wie had gedacht dat de Italianen de Argentijnen zouden inpakken en terug
naar 'Af' sturen, kwam bedrogen uit. Voor het eerst in dit tomooi speelden de
Zuid-Amerikanen als de wereldkampioenen die ze toch zijn. Italië lag ónder,
en komt u me niet vertellen dat dat niet waar is.
Inderdaad, op basis van wat Italië had laten zien in de vorige wedstrijden,
verdiende het die finaleplaats, maar de Argentijnen kan toch niet aangewreven
worden dat ze net nu de betere ploeg waren?
Iedereen heeft het recht om zijn leven te beteren, dus waarom de blauw-witten
niet. Als ze zó spelen tegen W-Duitsland worden ze opnieuw wereldkampioen,
dat kunnen we u verzekeren!
Duitsland zelf kon pas na strafschoppen afstand nemen van Engeland (net
zoals in de andere halve finale gebeurde). In een partij waarin ook de Engelsen
zich hadden overtroffen, ging de Mannschaft toch verdiend door.
Volgende week:
- De finale!
- De Mondiale: Kleine en Grote Eigenaardigheden!
Tom DE BACKER
Kaatsen. Rap en Vlug Kastel verloor in de heenwedstrijd voor de Beker vat
België tegen Vitrival met 15-12 maar in de terugwedstrijd zette Kastel het spi
naar zijn hand en won met 15-7. Het bekert dus verder samen met Opstal Pelotl y
(vh)
22 - 6.7.1990 - De Voorpost
Zaalvoetbal. Commilfooboys-t Pleintje tijdens het zaalvoetbaltornooi van de Donckstraat te Dendermonde (vh)
Te Zei
Achiel
drie di
voor G;
kens, i
le, G<
D'holl;
eerste
Petrus
wona:
drie ai
de 107
aangei
kop bi
Witte,
schen
Temn
Waute
Steen:
Dieric
Zaalvoetbal. In de Dendermondse Donckstraat heeft het traditioneel zaalvoetbaltornooi plaats. We zien hie..
Poldershotters (vh)
