De Tour de France was voor mij
geen romance... of wel en wee
van Hendrik Redant in het tourpeloton
Profs: Snelle
Johan Museeuw
Criterium te Aalst
Nieuwelingen: Luk De Gent voor eigen publiek
Juniores: Peter Vettenburg
domineert volledig de race
X
28 - 3.8.1990 - De Voorpost
Na de tour 90 vonden wij het een goed idee om even Hendrik
Redant aan de praat te krijgen over zijn tourervaringen. Even
voorstellen indien nodig: tweemaal winnaar Kuurne-Brus-
sel-Kuurne, winnaar van de ronde van de l'Oise, woonachtig
te Denderwindeke en afkomstig van Denderhoutem; reeds
eenmaal in de Giro met een bescheiden ploeg en nu op
28-jarige leeftijd voor het eerst als deelnemer binnen een
sterke ploeg aan het grote rondewerk.
Eerste tourweek: eerste ploegzege,
tegenwind en diefstal...
Als beroepsrenner wenst iedereen wel
eens deel te nemen aan de Ronde van
Frankrijk, zodoende was de selektie bin
nen de Lotto-ploeg reeds een grote vol
doening voor mij. Verrassend kwam dit
echter niet over want ik had een goed
voorseizoen achter de rug en had in het
Belgisch Kampioenschap, stevig in
dienst gereden van Claudy Criquielion.
Toch begon het allemaal niet zo bijster
chrono
En toen kwamen de bergen. Als niet
goed klimmer ervaar je dat als onprettig
nieuws, voor mij zijn er drie verschrik
kelijke dingen bij het beklimmen van
een col. Er is vooreerst het bordje
"L'Alpe d'Huez 13 km", verschrikkelijk!
Ten tweede komt er een moment waar
bij men ongenadig achtergelaten wordt
door de betere klimmers en tertio is er
het waarnemen van de top. Je ziet waar
ie ligt, dat verlossende einde, al die
aan. Vooral zo'n bergrit waarbij na tien
kilometer de Aubisque op het program
ma stond maakte me bang. Wanneer je
op de kam van deze Pyreneeënreus
reeds in de achtergrond verdwijnt, kan
de achterstand op de eerste aanzienlijk
oplopen. Toen kwam de ritaankomst in
Bordeaux in zicht. Daar had ik gerekend
om tot de kanshebbers te behoren voor
de ritzege. Tweehonderd kilometer rij
den "op een biljart" is echt iets voor mij.
Geplaagd door diarree (ook De Clercq,
Criq en Verschueren hadden er last
van), kon ik mijn kansen niet verdedi
gen. Dan volgde nog een loodzware tijd
rit maar het lichamelijk ongemak was
gelukkig verdwenen. Zondag kwam dan
de bekroning. Alle Lotto's hadden Parijs
gehaald, en we loodsten (lees Redant en
vooral Peter De Clercq) Johan Museeuw-
naar een tweede ritzege. Onze sponsor
Superclub, hoofdsponsor en de Lotto-
bonzen konden stralen. Het zat er dus
op. Wij vroegen nog naar de mening van
Hendrik inzake enkele renners en fei
ten:
Greg Lemond: de beste, de sterkste,
steeds groot rijdend, steeds vooraan in
het peleton, rijdt zelfs al eens een gaatje
dicht... Eric Breukink: zeer goede Tour
gereden; heeft er zich nu door de Giro
niet te rijden goed op voorbereid, jam
mer kende hij een slechte dag, had beter
verdiend. Claudio Chiapucci: de revela
tie, niet zomaar toevallig lang vooraan in
de strijd na de cadeau-vlucht (enkel
PDM reed maar liet het toen afweten bij
oaan steun). Raul Alcala: verba
zende tijdrijder geworden maar zwak in
de bergen... Charly Mottet: grote ontgoo
cheling verdwijn voor mij zelf in de
achtergrond tijdens de bergritten (idem
Jean-Francois Bernard). Opgave Fignon:
verantwoord, als het echt niet gaat maak
je je best niet belachelijk; je wordt con
stant uitgelachen langs de weg... Goede
en minder goede klimmers: de goeie
(bv. Marino Lejaretta, Pedro Delgado..)
vind je achteraan in de groep aan de
voet; ik nestel mij vooraan en zak dan
stilaan weg maar verlies dan niet zoveel
tijd op de favorieten. Wij zijn nerveus, de
echte klimmer niet. Toen ik in aller
laatste positie zat en Lejaretta net voor
mij, werd hij onbegrijpelijk maar waar
nog ritwinnaar na een klim van vier km.
Het mooie Frankrijk: niet gezien. Het
etenszakje: kleine busjes frisdrank, re
pen chocolade met noten, halve brood
jes met zoetigheid, met banaan, drink
bussen.. Bij kortere ritten meer vloei
baar voedsel. Criq probeerde de laatste
tourweek iets revolutionair uit. Een
kleine hoeveelheid vloeibaar voedsel
verving het gezeul met de etenszak. Met
het eten van andere dingen zou braken
wel onvermijdelijk zijn geweest. De
Tour: formidabel om het meegemaakt
te hebben; voor mij was dit sportevene
ment grensverleggend en heb beter ont
dekt wie ik was.
Goed zo Hendrik. Ik wist wel reeds dat je
een toffe en sterke knul bent. Neem dat
maar van me aan. GDT
Wielrennen. Terug van de Tour zonder kleerscheuren. Vrouwlief kan tevreden
zijn (jmh)
Wielrennen. Hendrik Redant (da)
goed voor mij. In de proloog te Futuro-
scope kreeg ik af te rekenen met een
enorme tegenwind en ook de benen
wilden niet mee. Tevens werden wij in
ons hotel bestolen. Toen Peter De Clercq
naar het hotel terugkeerde om een paar
sokken voor Museeuw mee te brengen
werd de dief betrapt. Nadien bleek het de
baas van het hotel himself te zijn. Dit
was toch wel een zeer macabere ontdek
king voor ons. Nu we toch in die hotel-
wereld zitten wou Hendrik ook nog kwijt
dat het een fabeltje is te denken dat
grote ploegen, met een mogelijke Tour
winnaar in de rangen, hotelfaciliteiten
zouden krijgen. Hierin wordt naar een
absoluut evenwicht gestreefd. Verder
verliep alles op wieltjes met mij en de
ploeg. Er was de schitterende zege op de
Mont-Saint-Michel. De rivaliteit die er
bestaat tussen de LOtto's en de Panaso-
nics was in ons voordeel beslecht. Mijn
conditie was goed maar toch keek ik
angstig naar de Alpen op.
De tweede Tourweek: race tegen de
mensen, maar... dat einde komt maar
niet dichterbij. Verschrikkelijk en nog
eens verschrikkelijk. L' Alpe d'Huez heb
ik constant met een 39x20 opgereden.
Voor ons was het alleszins de bedoeling
om het einde van de rit te halen. Zo
dienden we Criq en Bruyneel te omrin
gen en verder werd er al eens gewacht op
de ploegmakkers. We wilden met z'n
allen die Alpen over, en het lukte. En die
lichamelijke pijn is toch wel groot. Ik
voel eerst die druk in de benen maar die
pijn is eigenlijk niet specifiek te situe
ren. Daarna begint de geestelijke belas
ting. Die overgangsritten tussen de Alpen
en de Pyreneeën zouden voor de nodige
herademing zorgen maar niets was min
der waar. Daar werd de Tour dit jaar
beslecht. Pensee en Chiapucci dienden
daar door de mogelijke tourwinnaars
bijgebeend te worden. Zo werd het weer
opboksen tegen de chrono.
Derde tourweek: ziek
Of het allemaal niet genoeg was geweest
kondigde zich een nieuwe bergketen
De eerste afwachtingskoers op het grote
55ste Internationaal Criterium te Aalst
was meteen een schot in de roos. Negen
tien renners waren bereid het beste van
zichzelf te geven en daarvoor waren alle
omstandigheden erg gunstig. De korte
rondjes van om en bij de 2 km werden
veelvuldig afgehaspeld in drie minuten.
De eerste smaakmakers waren Luk De
Gent, de later winnaar, Bart Jansegers
en Dennis De Martelaere. Zo bleef de
wedstrijd geanimeerd van begin tot
einde met een man die nooit wegwas uit
de spits: Luk De Gent. De Mijlbeeknaar
kreeg wel half wedstrijd een andere
kompaan in de wielen. Hans Lievens
maakte vooraan zijn opwachting. Jurgen
Van Den Brempt en Kris Van Der Steen
wisten zich nog bij De Gent, Jansegers en
Lievens te nestelen en dit vijftal was geen
partij voor de achtervolgers. De Gent zou
het ruim halen van Jurgen Van Den
Brempt, Bart Jansegers, Hans Lievens
en Kris Van Den Steen.
Vijfentwintig juniores kozen te Aalst het
hazepad. Onder hen was alvast Hasselte
naar Philip Bellemans een opvallend
persoon. Vijfentwintig overwinningen
behaalde deze neo-junior bij de nieuwe
lingen. Zoals het een junior-wedstrijd
past, werd er taktischer gereden. De
afstand van 50 km werd oordeelkundig
afgemaald. Wat wel opviel in die eerst
rondjes was het bedrijvige werk van
Peter Vettenburg die op zijn laatste wiel
tjes reed bij de juniores. Hij wou er
duidelijk in eigen streek nog iets van
bakken. Eric De Groot en Jannic Roe-
landt gingen in zijn spoort mee. In de
zvende van de vijfentwintig af te leggen
ronden drukte Peter Vettenburg nadruk
kelijk zijn stempel op de wedstrijd. Hij
ging er alleen vandoor en kreeg het
gezelschap van enkel Bart Van Impe en
Steve Van Vreckem. Na enkele wissels in
de spits van de wedstrijd, waar Vetten
burg nooit weg was, werd laatsgenoem-
de afgescheiden eindwinnaar overver-
diend.
Wielrennen. Luk De Gent won het nieuwelingencriterium in Aalst (da)
w Wielrennen. Peter Vettenburg uit Aai-
Wielrennen. Na een pechdag kwam Nesten me deze tekening overhandigenzegt Hendrik Redant. 'Dat vond ik fijn van cr"enum 'oorjuniores m
hem', (jmh)
Ook het wegcriterium bij de profs was
van aardige makelij. Wat kritikasters
ook mogen beweren. Zij die spreken van
een lome bedoening, enkel rijden voor
het geld, hebben duidelijk gemakkelijke
kommentaren in de mond genomen.
Als je ziet dat reeds in de eerste ronde
renners als Criquielon, Bugno en Clarcq
hun neus aan het venster komen steken
kan men enkel van animatie spreken.
En een show zal een criterium nu een
maal altijd blijven. Antwerpenaar Brian
Holm, de Deense kampioen, wist me
voor de aanvang te vertellen dat hij er zin
in had. De "Antwerpenaar" was wel
minder gelukkig toen hij vernam dat
vijftig rondjes dienden gedraaid te wor
den om honderd kilometer af te leggen.
Veel bochten nemen dus Toch bleef de
snelheid relatief gezien zeer hoog. Al
weer een bewijs dat er niet zo loom
gefietst werd als anderen plachten te
beweren. De meeste rondjes werden
afgemaald op twee minuten en veertig jl
seconden. Het werd weliswaar een echte
Lotto-Sigma Historstrijd. Etienne De
Wilde diende zijn ploegmakkers in het
gareel te jagen om het Lotto-blok te
ontmantelen. Er was Johan Museeuw,
een bedrijvige Peter de Clercq en Johan
Bruyneel en in de slotfase kwam Hen-;
drik Redant in de spits van de wedstrijd
De stoere Redant ging er alleen vandoor.
Zo was de Lotto-supprematie duidelijk
merkbaar. Toen alles vooraan samen
liep was het werk voor Johan Musseeuw
bijna geklaard. Als een speer vloog ie
alweer op de eindstreep af. Niemand
kon hem, net als op de Champs-Eiysees
de pas afsnijden. Mooi stukje ploegwerk
toch van Lotto die met Hendrik Redant
een bliksemafleider lanceerde. Aalst
kreeg meteen een mooie naam op zijn
rijk gevulde palmares bij.
