Motorcrossen zit
Erwin Gabriel in 't bloed
Norbert De Ganck
naar het land
van de rijzende zon
met zelfrijzende bloem
Geert Delaruelle
naar Mexico
Omer Van Molle,
kampioen van België
bij de ex-profs
en onafhankelijken 1990
Bert Persoon eerste zege
als amateur
Nr. 19 voor De Veerman
Bart Hoes in Kemzeke
O.V.W.B.-wielrennen
De Voorpost - 24.8.1990 - 25
WIELRENNEN
Norbert De Ganck, eigenaar-uitbater van de Royal Astrid, heeft voorlopig
zijn AJuinstad verlaten. Samen met de baanrenners is hij afgereisd, in
dienst van de BWB, naar het verre Japan. Zoals de wielerfans onder U wel
weten worden daar de baan- en wegkampioenscbappen om de wereldtitel
georganiseerd. De kok van dienst wordt aldaar de 51-jarige Aalstenaar
Norbert De Ganck. Op dinsdag 14 augustus vertrok het hele gezelschap
richting Tokio. Onder leiding van baas Sercu zullen de renners er kunnen
wennen aan de baan, de levensgewoonten en de omstandigheden waarin
zij hun strijd om de wereldtrui dienen te voeren. Om alle risico's te
vermijden wou men alvast een eigen kok meenemen. Eddy Merckx pleitte
onmiddellijk voor De Ganck. Jarenlang ontving De Ganck reeds buiten
landse rennersploegefi en laatstleden was Claudio Chiappucci nog te gast
in de 'Royal Astrid'.
'In Japan wil ik gezonde kost op tafel brengen. Samen met bondsdokter Van
Brussel hoop ik een gevarieerd en goed menu te kunnen samenstellen.
Rauwe vis is een hoofdbestanddeel van de Japanse keuken en wielrenners
zijn door de band niet erg verslingerd op vis. Verder hoopt De Ganck dat
hij de keukens van zijn collega's aldaar mag betreden. Stelje voor dat dit
geweigerd wordt, dit zou al te kras zijn. Verder deed ik ook enkele inkopen.
Een tiental boerenhammen en vooral 120 kilogram verse tarwebloem
moeten ervoor zorgen dat de renners kwaliteit op tafel krijgen. Qua vlees
dienden geen voorzorgen genomen te worden. Dit is aldaar voldoende
aanwezig. Daar de waarde van het brood in Japan te wensen over laat
zullen we zelf ons broodje bakken. Ook de ontbijten wil ik extra verzorgen
met muesli, cornflakes en kazen
Zo, dit lijkt ons duidelijk. Onze renners zullen alvast niet met flanellen
benen aan de start van hun wedstrijden komen. G.D.T.
geleden waren er al een paar Waaslanders
in Florida te gast. Geert 5laruelle behaalde
pas vorige week een eerste seizoenzege. De
bloemen waren bestemd voor zijn vriend
Dirk De Cauwer, op wiens graf zij momen
teel rusten. „Ik had eigenlijk al beter
kunnen presteren", zegt Geert.
„Nu is het zo dat ik in het begin van de
competitie aardig wat tegenslag heb gehad.
De laatste tijd gaat het beter. In de Schaal
Seis hoop ik mij te manifesteren en ver
volgens er het beste hopen van te maken
aan de overkant van de grote plas."
EG
Geert Delaruelle vertrekt binnenkort naar
Califomië waar hij drie weken zal verblij
ven ter voorbereiding op de Ronde van
Mexico. Geert zal er het gezelschap krijgen
van Gaston Pieters, Gunther Van Steelandt
en de Nederlander Vereecken.
Ook Johnny Macharis en de Engelsman
Kane Tackston, die in St.-Niklaas verblijft,
zullen de reis ondernemen. Het gaat hier
om twee profs. Aan de Ronde van Mexico
wordt deelgenomen door zowel profs als
amateurs.
totocross. Envin Gabriel (Hamme) werkt momenteel met sukses aan zijn ^a^er Delaruelle, verzorger bij PDM heeft
me-back. Vriendin Ann is de dame die hem daartoe stimuleert (gvw) "eze '"P voor mekaar gekregen. Twee jaar
Motocross. Op 26-jarige leeftijd is Erwin Gabriel bekwaam om een nieuwe
tuksesvolle carrière op te bouwen (gvw)
vertelt hij nog met glinsterende ogen.
Met vrij weinig sponsoring en alles op
eigen krachten waren het voor hem
gelukkige dagen. De tochten van de éne
cross naar de andere waren zwaar en
lang. Meestal kwam hij er drie-vier da
gen op voorhand toe met zijn wagen,
samen met zijn moto en onderhouds-
materiaal. Slapen in een hotel was er
niet bij. Doodgewoon slapen in zijn aan
gepaste kamionette. Ge moet het toch
maar doen
Trouwens, hij vindt dat er in België veel
goede jonge crossers zitten. Het grote
probleem is, vertelt hij graag, de spon
sors. Zonder grote sponsors kan men
geen suksessen halen. Firma's die U al
hun beste materialen afstaan lopen er
niet dik. Daarbij ontbreekt het hier in
België aan medische en sportieve bege
leiding. Iedereen vertelt hij, zoekt zo wat
voort in eigen richting.
Na zijn suksesjaren kwam de weerbots.
Een paar mekanische defekten bezorg
den hem breuken. Verleden jaar een
zware operatie aan schouders en arm,
waarvan hij nu nog veel last en pijn
heeft. En dat was een hele streep door de
rekening. Even later brak hij nog twee
wervels in de nek. Veel last en pijn. Hij
begreep het. Hij zou nooit meer de oude
worden. Topsport was voor hem gedaan.
Hij kon er zich goed bij neerleggen. Ik
heb in die sporttop veel deugd beleefd.
Ik heb er schier alles in beleefd wat
mogelijk was en daarom neem ik zeker
niet zwaarmoedig afscheid van de top
motorcross.
Maar toch kruipt het bloed waar het niet
gaan kan. In maart dit jaar liet hij zich
terug inschrijven bij de BLB en bleef op
die manier op lager niveau zijn sport
beoefenen. Hij is er best tevreden mee.
Veel ambitie heeft hij niet. Gedurende
zijn eerste acht jaren heeft hij nooit een
kwetsuur opgelopen. Daarna op drie
jaren tijd vier zware breuken en dat
remde de ambitie af. De echte motivatie
is verdwenen zegt hij zelf. Ik doe nog
cross uit pure liefhebberij. En zolang ik
uit de kosten kom wil hij er mee door
gaan. Zijn prestaties blijven nog altijd
zeer goed. Dank zij de steun van vrien
den en sponsors blijft Erwin Gabriel het
hoofd boven water houden. En wie weet
valt er straks nog één of andere titel uit
de bus. We gunnen het hem van harte.
Hij werkt daarvoor nog altijd zeer hard
Motocross. De fraaie machine van Erwin Gabriel. Ook zijn trouwste supporter
mag ze even strelen (vh)
OVWB-Wielrennen. Omer Van Motie werd nationaal kampioen bij de ex-profs
en -onajhankelijken (xl)
Omer Van Molle, onze oudste aktieve
wielerveteraan, heeft voor de vijfde op
eenvolgende maal dit kampioenschap
gewonnen in Zellik op de Pontbeeklaan
en in de nieuwe industriezone van Gans
horen.
Alles samen namen 17 ex-renners de
start en halfkoers ontsnapte zes man:
Norbert Wierinck, Philemon De Meers
man, Sylveer Van de Perre, Alex Loncke,
Julien Logjer en Omer Van Molle.
Deze zes verstonden elkaar wonderwel
en namen om beurten de leiding, alleen
ouderdomsdeken Omer Van Molle bleef
steeds in laatste positie met het oog op
de spurtzege.
Bij de achtervolgers stelde men alles in
het werk om de vluchters bij te halen
maar dat bracht geen aarde aan de dijk,
integendeel. De vluchters konden hun
voorsprong nog vergroten en alles leek
erop dat het op een spurt zou uitdraaien
In de laatste ronde spurtte Omer Van
Molle echter uit zijn laatste stelling weg.
De overige vijf zagen niet direkt het
gevaar in en toen ze dan toch de achter
volging begonnen had Omer al een 100
meter voorsprong genomen. Alleen Phi
lemon De Meersman deed nog een ul
tieme poging om de vluchter te pakken
maar die zou de eindstreep bereiken
met nog een twintigtal meter voorsprong
op De Meersman, die prachtig tweede
werd.
De uitslag
1. Omer Van Molle 40 km in lu 8', 2.
Philemon De Meersman op 20 meter, 3.
Sylveer Van de Perre, 4. Alex Loncke, 5.
Julien Logier, 6. Norbert Wierinckx, 7.
Hector Bogaert op 2', 8. Romain Horre-
mans, 9- Petrus Sergoris, 10. Jean Spen
ders, 11. Victor Hellaerts, 12. Theo Van
Oppen, 13. Jules Deman, 14. Cyriel
Wauters, 15. Paul De Schepper, 16. Paul
Janssens, 17. Marcel Vermeulen.
Bert Persoon behaalde zijn eerste zege
als amateur. In Kemzeke wedijverde hij
in de spurt met Mario Van Vlimmeren
die tweede werd en Francois Geerts die
op een derde plaats beslag legde.
Deze drie renners hadden zich op zo'n
12 km. van het einde van de anderen
losgemaakt. Eerder had zich een groepje
gevormd waartoe ook Geert Smekens,
Hedwig De Thaey, Frankie Weemaes,
Ronny Van Sweeveldt en Jacko Schroe
ven behoorde. Toen deze renners zich
van de rest van het deelnemersveld af
zonderden, poogde ook Patrick Van De
Ven zijn wagentje aan te pikken maar
dat lukte hem niet.
Bert Persoon, vooraan met de rouwband
aan - hij had enkele uren voordien zijn
vriend Dirk De Cauwer mee naar zijn
laatste rustplaats vergezeld - liet een
frisse indruk. In de spurt kwam tot
uiting dat de Waaslander wel degelijk de
konditie te pakken heeft. Het werd de
eerste overwinning als amateur.
EG
Walter De Veerman behaalde in Schoon-
aarde zijn negentiende overwinning. In
een spurt met Dirk Huys toonde hij zich
duidelijk de snelste.
Tot voorbij halfweg gebeurde er biezon-
der weinig. Pas daarna kwam er leven in
de brouwerij toen De Veerman, Walter
Ongenae, Dirk Huys, Pat. Waeytens, Van
De Kerckhove, Gunther Nauwelaerts,
Mare Bracke en Johan De Lathouwer in
de aanval gingen. Bij het ingaan van de
laatste ronde probeerden een aantal
renners zich los te werken, maar dat was
niet naar de zin van De Veerman die de
anderen onmiddellijk bij bracht. Op de
duur zou hij zelf op pad trekken, samen
met Dirk Huys met de bekende afloop.
Nauwelaerts werd derde op 30 sec. voor
Pauwels, Ongenae en Van De Kerckhove.
EG
Samen met Chris van Der Sijpt kon Bart
Hoes zich te Kemzeke losweken van tien
anderen. Beide renners realiseerden 30
sekonden en bleven buitenschot. Hoes
toonde zich de snelste in de spurt.
Een eerste tevergeefse aanval werd op
gang gezet door Frankie De Cauwer en
Guy Smet. Na een hergroepering gingen
Jurgen D'Heer en Guy Smet in de aanval.
Later sloten aan Bart Hoes, Philip Van
De Velde, Jeroen De Backer, Stefan Ver-
meersch, Olivier Laureys, Jan Moerman,
Patrick Ydens, Gino Vercammen, Mario
Robbens en Chris Van Der Sijpt. Op zo'n
14 km. van het einde trokken Hoes
(Kasterlee) en D'Heer er vandoor, met
de bekende afloop.
EG
Erwin Gabriel, een lange, graatmagere,
26-jarige jongeling woont nu in Hamme
in de Broekstraat. Hij werkt deeltijds en
vor de rest is motorcross zijn lang leven.
Vijf jaar lang was hij beroeps motorcros
ser. „Ik heb", vertelt hij, „gedurende die
vijf jaar er alles voor overgehad. Ik heb
er voor geleefd, voor gewerkt." Gedu
rende die hele periode waren zijn dagen
boeiendoefenen, reizen, crossen, kon-
ditietraining. En alles wat hij deed stond
allemaal in het teken van de cross. Zes
jaar lang geen TV gezien zegt hij nog.
Nu is alles voorbij. Teruggeslagen door
breuken her en der in het lichaam. Maar
Erwin treurt er niet om. Het is mooi
geweest zegt hij. Zeer mooi.
Erwin Gabriels is afkomstig uit Lembeke
waar hij tien jaar geleden begon met
motorcross. Waarom Zijn drie oudere
broers zaten in die branche. Arnold was
de oudste die begon in 1969 en later Luc.
Ze zijn liefhebber gebleven met afwisse
lend sukses. Broer Danny bracht het
verder en werd juniores kampioen Al
deze voorbeelden stimuleerden Erwin
om ook aan motorcross te doen.
Tien jaar terug startte hij bij de nieuwe-
in de 125 klasse. Eindigde als
en dat vond hij al een gunstig
In zijn derde koers won hij J
een reeks. Om de koers nadien al op het
te klimmen. Hij werd dan ju
nior en schakelde vrij spoedig over op de
500 inters. In 1983 zou hij het nationaal
omgord krijgen als Belgische kam-
500 inters bij de Belgische Lief-
Bond.
jaar daarop stapte hij over naar de
bond", de BMB. Voor hem be
gon dan een fantastische tijd. Hij voelde
dat het ging en werd beroeps. Het eerste
jaar won hij al drie koersen en zou
nationaal kampioen worden BMB 500.
1985 was het jaar van de grote door
braak. Hij kon meteen zich meten met
de besten. Maar het grote probleem was
de financiële steun. Motorcross kost
onzeggelijk veel geld. En dan wordt er
nog niet gesproken over het supermate
riaal dat de grote kampioenen gebrui
ken. Dat kon Erwin niet aan. Hij eindig
de zo wat in de middenmoot van de
klassering op het einde van het seizoen.
In 1986 kwam hij als vijfde in het kam
pioenschap van België. Hij trok nu naar
alle landen in Europa, Finland, Duits
land, Polen... altijd weer weg, oefenen,
reizen, slapen, weer oefenen en reizen.
Hij kon zich stilaan gaan meten met „de
grote mensen". Voor ons mensen is dat
een hels beroep. Alles moest hij doen
met eigen middelen en eigen kracht. De
vedetten vlogen overal heen met het
vliegtuig, hadden eigen mekanicien en
verzorgers bij. Bij Erwin was dat meestal
met een liefhebber helper die er tijd en
geld voor over had om hem bij te staan.
Vaak kreeg hij financiële steun. Maar zo
groot dat hij zich wat luxe kon permitte
ren was er nooit bij.
Een gloriejaar was 1987 waarin hij ein
digde als vice kampioen bij de inters 500
cc klasse. „Ik heb in die periode alles
meegemaakt." Hij was een zwerver van
de ene cross naar de andere toe.
Het jaar daarop zo mogelijk nog beter
met een vijftiende plaats op de wereld-
lijst. Alle grote koersen in Europa has
pelde hij af. Geweldig lastig maar mooi
