PE
Strohalm nog immer op inaktiviteit in Erpe
"ieniorenakademie
<4ver 'de Militante Islam'
Informatie over studiebeurzen
elke deelgemeente is er ook in Erpe een zekere graad van Den flinken chamoetter Pruim dat na de oorlog alles moeilijk
De Voorpost - 12.10.1990 -3
lis in elke deelgemeente is er ook in Erpe een zekere graad van
|nigingsleven aanwezig, alhoewel nogal beperkt en vergeleken met
|ere dorpen van de fusiegemeente eerder aan de magere kant. Naast een
r socio-kulturele verenigingen kan de fanfare echter op een respekta-
leeftijd neerkeken en is nog steeds aktief. Minder rooskleurig is het
teld met de zustervereniging "De Strohalm" waar sinds enkele jaren de
fctro vervaardigde instrumenten opgeborgen werden,
is niet de eerste keer dat deze muziekvereniging inaktief is want ook
eger zijn er perioden geweest dat de instrumenten aan de haak gehan-
werden telkens om dezelfde reden: geen belangstelling meer van de
jd en de ouderen te weinig talrijk om nog een koherent geheel te
men. Sinds de stichting in de jaren kort na de eerste wereldoorlog heeft
"stromuziek" van Erpe weinig anders dan ups en downs gekend en nu
r zit men al enkele jaren in de impasse waarbij enkele oud-muzikanten
altyd op een zoveelste heropflakkering hopen.
Den flinken champetter Pruim
Hij kan ons soms vies beloeren
Maar heeft steeds een goeie luim
En wie kan men hem iets misvragen
Kijk naar land of weg of tuin
Daarom moet hij ook verdragen
Als wij roepen: leve Pruim!
Laat ons vandaag en morgen vieren
De twee helden van ons g'hucht
Laat ons dansen, zingen, zwieren
Geeft uw vreugde vrije lucht
Maar wil altijd steeds gedenken
Dat het deftig wezen moet
zoniet nog vroeger want de idee
het geld op een spaarrekening te
en komt er pas als men over een
n kapitaaltje beschikt en dit
jt toch wel een zekere tijd, alles-
voor een vereniging die nauwe-
een inkomen heeft, tenzij van
nkaarten.
ancreet bewijs, het spaarboek-
eeft bovendien ook een paar
ils over de bestuursvorming en Allen mee naar 'I Sevecool
leerlt ons dat Cynel Moeren- Daar is leute en plezier
t voorzitter was, Arthur Van
lemael, schrijver, en Oscar Van
lemael had de funktie van pen-
Imeester.
Het vermaarde Sevecoot,
Waar reeds al zovele jaren
Allen trekken aan één koord.
Om het volk te doen genieten
Van die oude Vlaamse leut
Waar zich niemand kan verdrieten
Waar men leeft in eer en deugd.
Refrein
plunje zoals men de vroegere mens
van den buiten op de straat zag lo
pen. De mannen droegen een stro
hoed maar dan niet het platronde
model maar wel meer bolrond.
Daarbij ontbrak de rode bollenzak-
doek om de hals niet, samen met de
blauwe boerenkiel en de streep-
broek. In het levenskader van de
Komt mannen al en vrouwen vooral, jaren twintig en zelfs deze van de
jaren dertig is het vanzelfsprekend
Ihalm-Sevecoot
Jewel van buurtschap en wijk-
higing niet veel meer merkbaar
n was dit vroeger toch helemaal
Jrs. Toen streefde men naar een
lalde vorm van zelfstandigheid
Jen de dorpsgemeenschap en
I dreef het zelfs zover dat men
"wijkburgemeester en dito
kvachter" aanstelde. Vooral in
fe was deze folkloristische tradi-
jangbaar want nog maar enkele
i terug verkoos men Paul De
*er als burgemeester van het
't Is vandaag de schoonste dag
Dat men hulde brengen mag.
Kom, ga mee met ons op zwier
Toe, vooruit gelijk het kan.
Voor het feest van onze pruim
en van Burgemeester Jan.
Aan het hoofd van ons gebuurte
Staat de goeie brave Jan
Die reeds meer dan dertig jaren
Het bestuur in handen nam
En wie zou er over klagen
Kijk naar straat en huis en veld
Alles net om te behagen
En daarbij een kas vol geld.
3
Met hem moet men ook vernoemen
7iipa
n mi
n 6 le krisis in de Perzische Golf beroert de hele wereld. Hoe heeft één
ie kond het lef praktisch alle andere uit te dagen en te weerstaan? Wat
Bzielt de Irakezen? Komt er een heilige oorlog? Is de moslim zo
!''£<%ijdlustig?
vg ?agen en ^e'tommern'ssen d'e iedere mens zich nu stelt. De Aalster-
Akademie voor senioren nodigt uit op een debatsessie die plaats
eeft op dinsdag 16 oktober om 14.30 u. in de studiozaal van CC De
/erf.
aan astspreker is Professor Dr. U. Vermeulen van de K.U. Leuven een
.vc7i(?feskundige inzake de Islam. Hij behandelt het onderwerp 'De Militai-
rl l8!am'-
Kun ad'en volgt een open dialoog met de deelnemers in de zaal.
JM Heyman
dat ze als schoeisel ook nog klom
pen droegen.
Ook de vrouwen namen deel aan de
optochten, niet zozeer om de man
nen te kontroleren maar evenzeer
om ook bij de festiviteiten aanwezig
te zijn. Zij droegen eveneens een
soortgelijke zakdoek maar dan op
het hoofd, met daarbij een witte
bloese op een zware lange rok. Het
was dus de landelijke kledij dat hun
uniform bestempelde tot een pas
send geheel.
De Strohalm beperkte haar aktivi-
teiten tot het opluisteren van de
kermis van Erpe, enkele wijkker-
missen in het dorp en dito feesten of
vieringen bij speciale gelegenhe
den. Ze traden ook wel eens buiten
de gemeente op maar dan toch al
leen op uitzonderlijke aanvraag.
Om de tussenruimten wat op te vul
len tussen de optredens, trok men
er op een doodgewone zondag op
uit en liet men de dorpsgenoten ge
nieten van een kleurrijke optocht
begeleid met het zo typische muzi
kale geluid. Het muzikale van de
aangelegenheid was immers be
doeld om samen pret te maken,
volksvermaak te brengen zonder
bijbedoelingen om artistieke uit
voeringen af te leveren.
Ook bij de Strohalm uit Erpe was de
tweede wereldoorlog de grote spel
breker om de aktiviteiten noodge
dwongen stil te leggen. Net zoals
overal was het gedaan met feesten
en de instrumenten werden opge
borgen. Dit was de grote aanleiding
dat na de oorlog alles moeilijk weer
op gang geraakte. Ook de muziek
vereniging van het stromuziek had
grote moeite om opnieuw te begin
nen en hiervoor waren verschillen
de redenen als grondslag. Door de
oorlog was alles in de wereld veran
derd. Nieuwe interesses en andere
behoeften kwamen aan bod en hier
mee was ook de status van het stro
muziek enigszins veranderd. Daar
bij kwam nog dat een paar jaar later
het volksleven overal aan belang
moest inboeten en dat zelfs de
buurtbewoners van elkaar gingen
vervreemden. De groep van het Se
vecoot kwam niet meer echt van de
grond en de instrumenten werden
opgeborgen of niet meer onderhou
den.
Heropflakkering
Met de aankondiging van de viering
van een eeuweling te Erpe, zou ook
het stromuziek weer van zich laten
horen. Toen Tistje Neirinckx in fe
bruari 1976 moest gevierd worden,
trommelde voorzitter Oscar De
Schrijver nog eens zijn muzikanten
bij elkaar en enkele maanden werd
geoefend om met andere groepe
ringen de stoet op te luisteren. Zo
werd tevens de vergeten eigenheid
van de wijk in ere hersteld. De stoet
was folkloristisch bedoeld en dus
voldeed het stromuziek uiteraard
aan de eisen van het gemeentebe
stuur.
De oproep om mee te werken werd
ruimschoots beantwoord en de her
werk verschillende keren op de
band afgedraaid en de spelers neu
riën de melodie mee. Van "blazen"
is er geen sprake want het zogezegd
"fluitje", met vibrerend membraan
dat er in zit, geeft alleen reeds de
trilling de toon. Alhoewel het hier
één en al vibratie is, moet men uiter
aard juist "zingen" om een gewenst
effekt te verkrijgen dat zich toch wel
bepaald onderscheidt van doodge
wone klanken zonder harmonisch
geheel.
Alle uitvoerders "zongen" of beter,
speelden dezelfde melodie en op
een gegeven ogenblik heeft Ad.
Vermeiren, de stimulator van de ja
ren zeventig, hierin verandering
trachten te brengen. Hij liet voorna
melijk een paar goede muzikanten
een bandje opnemen waarbij de te
genzang moest primeren om als
dusdanig ook de "tweede stem" aan
bod te laten komen. Ver is men daar
niet mee gekomen want na een paar
jaren was men niet meer genoeg in
aantal om een volwaardige groep
muzikanten uit te bouwen en op
nieuw moest men noodgedwongen
de instrumenten opbergen.
Het instrumentarium
De speeltuigen worden in feite door
de muzikant zelf gemaakt. Bij moei
lijkheden kreeg hij toch technische
bijstand van Maur. Van de Wiele
die er zo een dertigtal voor zijn re
kening nam, tijdens de bloeitijd van
de vereniging uiteraard. Toch wa
ren de meesten handvaardig genoeg
nis met het echte instrument, dat
peperduur is, te verkrijgen. Wat de
klank betreft laten we hier in het
midden. Men gebruikte ook het ge
woon slagwerk maar dat werd hele
maal met stro overtrokken.
De instrumenten hadden een li
chaam van draad of elektriciteits
buis en als de "armatuur" de ge
wenste vorm verkregen had, be
kleedde men het geheel met rogge-
of haverstro. Dit stro werd op voor
hand door een viertal man geza
menlijk gevlochten omdat dit de
grootste karwei vormde.
Einde?
De Strohalm luisterde meerdere
plechtigheden op in eigen gemeen
te maar af en toe trok men buiten de
dorpsgrenzen en nam men deel aan
een kamavalstoet of trad men op
tijdens een liefdadigheidsfeest. Het
bleef altijd de bedoeling er een ware
vrijetijdsbesteding van te maken.
Misschien betreft het hier een vrije
tijdsbesteding die niet genoeg geld
kost want de groep verzwakte en
men kon op geen nieuw bloed reke
nen. Het Stromuziek is een element
van de "arme tijd" toen men geen
geld had om instrumenten te kopen
en men ze dan maar liefst zelf maak
te en bovendien uit materiaal dat
praktisch niets kostte. Is dit de re
den waarom een dergelijke kleurrij
ke folkloristische groep tot verdwij
ning gedoemd was? Of komt er een
ogenblik dat Adolf Vermeiren zijn
i-Mere. Toen "De Strohalm nog aktief was (jv)
^dn8 dorpscentrum. D'eer van 't Sevecoot niet krenken
gieuz is zowat de gewoonte dat een In de wijk Sevecoot spreekt men Doe uw plicht dan is het goed.
r onf vereniging over zeer weinig vooral van Jan Van Wesemael die
avon?'efmater'aal beschikt en dit er de eerste burgemeester werd in
gijnhPë1 met zich dat het ontstaan 1923. De verkiezing geschiedde tij- De pionier van de Sevecootkermis
'an hlnnieta,tÜdnauwkeur'gkanbe- dens de wijkkermis op de zaterdag en het stromuziek, J. Van Wese-
Oo!d worden. Zonder geschreven vóór 21 juli. Op de nationale feest- mael, werd later achtereenvolgens
n erMmenten moet men z>ch uitein- dag trok een stoet door de wijk en opgevolgd door Gustaaf Nijs, Al-
jk steunen op zegspersonen de gemeente waarbij de nieuw ge- fons De Ras en Maur. Van de Wie-
ir men kent de betrouwbaarheid kozen "burgemeester" en zijn fami- le. De funktie van veldwachter werd
het geheugen van sommige lie als eregasten in een versierde kar waargenomen door Gust. Van Key-
erlodsen zodat de juiste datum moei- meegevoerd werden. meulen en Arthur De Saedeleer.
dagejachterhaa,d wordt, ofwel stuit De aanstelling van de eerste "Seve- Naast deze laatste waren er nog
:rd °P tegenstrijdigheden. coot-burgemeester" ging trouwens meerdere medewerkers die de wijk
hedvan de versies luidt als dat het gepaard met de kreatie van een ty- een bloeiend verenigingsleven be-
n nü°muz'ek" van Erpe in 1923 op- pisch wijklied dat nadien tevens het zorgden met o.a. Ach. De Ras, Re-
)rdcPht werd maar toch worden er lijflied van de rhuziekvereniging né Moerenhout, Frans Lanckman,
jcu.antlere uiteenlopende data ge- "De Strohalm" zou worden. Het Honoré De Schutter, Petrus Cop-
elenjrd. Het staat echter vast dat de was Arthur De Sutter die de tekst pens, A. Van Impe en Alf. Stan-
Lippphting ten laatste in 1928 ge- van het gelegenheidslied dichtte en daert.
11 medde vermits een spaarboekje de overgebleven leden van het stro-
angd)aam van de vereniging "De muziek kennen het nog allemaal Klederdracht
of J'8e Strohalmen" als enig gel- ook al wordt het nu praktisch niet Bij de oprichting van de muziekver-
p d bewijs kan voorgelegd wor- meer gezongen aangezien er geen eniging De Strohalm telde men on-
nge|e Vermits men in dat jaar al over repetities meer zijn en men even- geveer een veertigtal leden die elk
1) ofsPaarPotje beschikte, staat het min nog aan optochten deelneemt, zelf hun instrument moesten ma-
55.) dat deze muziekvereniging al ken, mits de nodige hulp van "spe-
dersPtens één jaar voordien moet Liedje van t SEVECOOT cialisten" wel te verstaan. Zoals het
eeck?dc'lt zÜn zodat we de stichting j een folkloristische groep past waren
He.rfr in 1927 kunnen veronderstel- wu kmt ef ons schoon de leden uitgedost in een boeren-
zoniet nop vroeper want Hp. iHpp nii.n»
Erpe-Mere. De vlag wordt toegevouwen (jv)
mneringen van vroegere uitstappen
had de ouderen van het stromuziek
aangezet om onmiddellijk hun me
dewerking te verlenen. Ook de
jeugd stond achter de idee en kwam
de afgezwakte vereniging geestdrif
tig versterken. Ruim dertig jaar was
er geen muzikale aktiviteit meer ge
weest en het stromuziek leek als
herboren. De Vereniging kreeg
zelfs een andere naam "De Stro
halm" en kon op een 25-tal spelen
de leden rekenen wat samen met de
dames erbij een omvangrijke groep
betekende om de stoet aan te vul
len.
Dank zij Maurits Van de Wiele en
Adolf Vermeiren zou de groep op
nieuw enkele jaren muziek maken.
Om de veertien dagen gingen de
repetities door bij J. Uvet, die de
enige herberg op de wijk uitbaatte.
Stromuziek is volkse muziek wat be
wezen wordt door de volkse aard en
de dito technieken.
Zo is de notenleer voor de spelers
praktisch totaal onbekend wat niet
wil zeggen dat sommigen geen mu
zikaal gehoor hebben want daar
komt het juist op aan om niet uit de
toon te vallen (werkelijk letterlijk
en figuurlijk bedoeld). De spelende
leden hadden in elk geval een goed
muzikaal gehoor dat gepaard ging
met een sterke neiging tot ritmiek.
Het aanleren van de muziekstukken
gebeurde bijgevolg via bandopna
men. Zo wordt een aan te leren
om zich uit de slag te trekken en een
grote trompet uit de mouw te
schudden. De klarinettist zocht
trouwens zijn heil in wasspelden en
plastieklepeltjes voor de sleutels.
Voor de saxofoon gebruikte men
allerlei kunst- en vliegwerk maar
toch slaagde men erin enige gelijke-
droom in vervulling ziet gaan en dat
het slechts een voorlopig einde was.
De deelgemeente Erpe kan een ver
eniging als de Strohalm best gebrui
ken vooral omdat het socio-kultu-
reel leven er op een laag pitje
brandt.
JV
Meer en meer vindt men dat elke
jongere de kans moet krijgen het
onderwijs te volgen dat hij of zij
aankan, dat hij of zij wenst. Terecht.
Het gezinsinkomen zou daarbij
geen belemmering mogen vormen.
Helaas is dat nog steeds niet van
zelfsprekend.
Want ook al bestaat er kindergeld,
kan je aan de slag in vakantie-
jobs...studeren blijft duur. De voor
waarden tot het bekomen van een
studiebeurs zijn niet altijd even
doorzichtig.
Om je te helpen geven de ABW
jongeren een folder uit "Centen
voor Studenten" met de voorwaar
den die je moet vervullen om recht
te hebben op een studiebeurs en
verder uitleg over het invullen van
de aanvraag.
De folder is gratis verkrijgbaar op
het sekretariaat van ABVV jonge
ren, Houtmarkt 1 te Aalst (053/
78.78.78.). U kan deze folder schrif
telijk of telefonisch bestellen of u
loopt even binnen op het sekreta
riaat. In het kader van deze studie
beurzen campagne organizeert de
Culturele centrale een aantal infor
matiebijeenkomsten in het gewest
Aalstw aar men terecht kan met al
zijn vragen rond studiebeurzen.
De informtiebijeenkomsten heb
ben plaats in Lede in café Riva,
Markt, op woensdag 24 oktober om
13.30 uur en in Aalst in de vergader
zaal van het Volkshuis aan de Hout
markt 1 op woensdag 24 oktober om
15.00 uur.
Op vrijdag 19 oktober heeft de derde grote
poëziehappening plaats georganizeerd
door de "Dilbeekse Cahiers". De happe
ning heeft plaats in het ontmoetingscen-
trum "Westrand" te Dilbeek en vangt aan
om 19.30 uur.
