dtabfasar» sssprs»»
Drie Bergpallieters beklommen de Mont Blanc
S5r.-C3TïS=5 ~r~~=fïï
Hamse Judoklub
kaapte hoofdprijs weg
Alloo Dyor Club
erkent meester
in Brusselaars
Voetbal-
kalende-
Eigenaardig toch - of eigenlijk toch
niet - dat in een gemeente als Bug-
genhout, waar de Konijnenberg en
de Hoge Jan de enige naamgevin-
gen zijn die wijzen in de richting van
enige verhevenheid in de bodem,
mensen leven die voor het alpinis
me als vrijetijdsbesteding geop
teerd hebben. En toch zijn ze er. In
de loop van 1987 richtten ze in de
schoot van taverne 'Pallieter' langs
de Opstalse Broekstraat, zelfs een
heuse vereniging op: de Buggen-
houtse Bergpallieters.
Momenteel zijn ze in de bosge-
meente met z'n negenen die gebe
ten zijn door de mtkrobe, hoogten
die bij de doorsnee mens duizelin
gen teweegbrengen, met de eigen
fysieke kracht te overwinnen.
Drie van hen, Dirk en Jan De Maer-
schalck uit Buggenhout en Walter
Meskens uit Dendermonde (maar
eigenlijk een Opstalnaar, wordt on
derstreept) slaagden er tijdens de
voorbije zomer zelfs in de Mont
Blanc, met zijn 4.807 m, de hoogste
piek van Europa, te overwinnen. Zij
plantten er de Buggenhoutse vlag,
vereeuwigden hun eksploot op de
gevoelige plaat en genieten nu nog
na van deze 'hoogstaande' presta
tie.
Met twee van hen hadden we een
gesprek. Dirk De Maerschalck was
op dat moment bezig zijn fysieke
konditie aan te scherpen. Wellicht
met het oog op het kraken van nog
andere toppen...
De klassieke eerste vraaghoe begon
het allemaal?
Voor de meeste Bergpallieters
vindt de aantrekkingskracht tot het
hooggebergte haar oorsprong in de
Ollemont-bergkampen, waar wij
voor het Buggenhoutse St.-Vincen-
tiuskollege als leiding fungeerden
bij de vele bergwandelingen en hut
tentochten.
Dirk De Maerschalck, Dirk Verton
gen en Guido Abbeloos waren de
eersten die, o.l.v. een gids, kennis
maakten met het hooggebergte.
Wat gebeurde in 1986, op de flan
ken van de 'Grand Combin'. Een
jaar later beklommen zij samen met
Walter Meskens, Jef Verhaegen en
Jan De Maerschalck de top van de
Pa rad iso (4.061 m). Zoals het tradi
tiegetrouw hoort werd geklonken
op het 'overmeesteren' van de eer-
- ste vierduizender.
in aantal toe: Dirk Vertongen, Tho
mas Mannaert, Maarten Verhae
gen, Johan De Geyter en de gebroe
ders Jan en Dirk Meert, die de
'Bishorn' (4.153 m) hadden be
klommen.
Tijdens de voorbije zomer slaagden
de broeders Meert in een kursus
'Parapante' (valschermspringen
vanop een bergflank) en deden zij
heel wat ervaring op in de Franse
Alpen. Samen met mijn broer Dirk
trekken wij op onze beurt naar de
Alpen. Wij beklimmen er zelfstan
dig de 'Alphubel' (4.200 m), de
'Bishorn' (4.153 m) en slagen erin
aan ons palmares de fel begeerde
Mont-Blanc-top (4.807 m) toe te
voegen.
Klimmuren komen vandaag de dag
blijkbaar in trek. Zelfs via de televisie
wordt het alpinisme gepromoot
Watje op het televisiescherm ziet is
sportklimmen, wat beoefend wordt
op een kompleet kunstmatig aange
legde klimmuur. In Bornem is de
muur opgetrokken uit natuursteen.
Al een groot verschil. Verschil is
bovendien dat bij het sportklimmen
reeds haken in de muur aange
bracht zijn, in Bornem moet je je
weg zoeken via spleten en oneffen
heden.
In feite zijn het sportklimmen en
het alpinisme twee verschillende
takken van de bergsport. De tech
nieken zijn dezelfde, maar de rest is
totaal anders. Wij oefenen ons ook
in het sportklimmen, maar daarin
wensen we niet uit te blinken. Wij
beoefenen het alpinisme.
Is datgene wat je in Bomem ter be
schikking hebt voldoende om de stiel
te leren?
Daar kan je enkel de basis leggen.
De muur is slechts twaalf meter
hoog. In de Ardennen gaan we tot
80 m hoogte. Het hooggebergte is
dan nog andere koek. Veel van de
klimtechnieken heb je trouwens in
het hooggebergte niet nodig. En ei
genlijk heb je goeie 'klimmers' die in
het hooggebergte sukkelaars zijn.
Voor ons van groot belang zijn een
goeie fysieke konditie, een degelij
ke voorbereiding op de tocht en er
varing.
Als alpinist heb je trouwens een bij
komende uitrusting nodig. Een
sportklimmer heeft aan een basis
uitrusting van pakweg 10.000 F ge-
Was de beklimming van de Mont
Blanc financieel mogelijk zonder
sponsoring?
We zijn nog nooit gesponsord ge
weest om een berg te beklimmen.
Alles gebeurt op eigen kosten. Je
moet bij zo'n projekt wel in je porte
monnee tasten: de reis naar de Al
pen, het verblijf in een chalet, de
uitrusting... Feit is echter dat je al
jaren met die hobby bezig bent, en je
o.a. je uitrusting stelselmatig op
bouwt.
Beschouw je het alpinisme als een
pure sport?
Zonder enige twijfel. Je hebt er trai
ningvoor nodig, je moet beschikken
over een uitstekende fysieke kondi
tie. In vergelijking met bvb. het
voetbal komt er misschien minder
taktiek bij te pas, maar in elk geval
meer techniek.
In het hooggebergte primeert de fy
sieke konditie op de techniek. Je
moet wel over ervaringen met stijg-
ijzers beschikken, want als je die
niet gebruikt degradeer je jezelf tot
een sukkelaar. Tijdens de beklim
ming van de Mont Blanc krijg je
soms hellingen tot 55% onder de
voeten geschoven. Op ijs wel te ver
staan.
Vanzelfsprekend wordt ook een
stevige dosis evenwichtszin een
noodzaak. Plus het feit dat je in het
hooggebergte 100% op elkaar moet
kunnen rekenen. Je hangt dan in
derdaad via een touw aan elkaar
vast. Een gletsjer kan altijd bewegen
en op diverse plaatsen liggen kloven
in het ijs verspreid. Wanneer ie
mand daarin sukkelt moetje er hem
kunnen uit redden.
Hoe is de beklimming van de Mont
Blanc eigenlijk verlopen?
Aan de eigenlijke tocht is een akkli-
matisatieperiode voorafgegaan: we
logeerden op 1500 m, dan maakten
we een tocht tot 3.000 m, keerden
terug en overnachtten; achteraf de
den we opnieuw een tocht tot
3.000 m, overnachtten en dan pas
begon de eigenlijke klim naar de
top.
Die startte vanuit een berghut, waar
we na het overnachten, om 2 a 3 uur
vertrokken. Het uur van vertrek
hangt af van de moeilijkheidsgraad
van de beklimming. Je vertrekt
's nachts omdat het ijs stevig moet
zijn wil je er kunnen overheen stap-
Buggenhout. V.lrur.: Jan De Maerschalck, Walter Meskens en Dirk De
aanwezigheid bovenop de Mont Blanc (foto guy)
klanten. Ga je er alleen op af, dan Welk gevoel geeft het de top van de
komt het er op aan je te slapen te Mont Blanc te bereiken?
leggen waar je plaats vindt: op de
grond, op een tafel, eronder. Machtig is dat. Dat gaf ons gewoon
Ervaarje tijdens zo'n beklimming mo- Jammer genoeg kan je niet te lang
menten van angst? van dat gelukzalig moment geme-
vi ten, want te hebt nog een afdaling
Neen, maar dat was mede het ge- de b' We r
volg van het fe.t dat wem het verle- Q6 de gebteven en
den al heel wat ervaring hadden wc hadden nog meeval wat het weer
opgedaan. Ook de stage J.e we he f Sormaa|
jaar tevoren gelopen hebben heeft daar imJmers jjzj
onze zelfzekerheid opgevijzeld Ti,- d h 8 er d he, kra^kl6
dens die stage stonden bovendien b hwestie van een paar
het uitvoeren van redAngsopera- schie even Qnze h£nd.
ties geprogrammeerd. We hebben schoencn uitgetrokken, maar he,
ook een kursus E.H.B O gevolgd. duurde we, ee® half uur alvorens dc
We waren dus tot iets tn staat. Rou er Qpnieuw uj( verdwenen was.
Wel hebben we tijdens onze beklim
ming van de Mont Blanc iemand Verteld wordt dat de milieuvervuiling
zien evakueren met behulp van een aok reeds in het hooggebergte de kop
helikopter. Op dergelijke momcn- opgestoken heeft. Jullie ervaringen?
ten denk je wel eens een ogenblik
na, maar angst? Neen. Dat klopt. Je vindt er inderdaad
Maerschalck met het bewijs
krii
>en
ltd
blikjes en flesjes, meestal i ftui
laten door wat wij de 'toei
bergbeklimmers zouden
Echte liefhebbers van het a
doen dat niet, die willen im
genieten van het landschap
men trouwens ook zo wein
lijk bagage mee en nemen I 8"
mee naar beneden.
Jullie plannen voor de toekc Jnw
Nog meer ervaring opd( |je|
meer stages volgen, nog ai
pen beklimmen. De 'Mi
misschien, die technisch
is dan de Mont Blanc.
De technische moeilijkhcllle.
kanje afleiden uit het aanti 'ezi
ten dat een gids bereid i ar\
nemen. Op de Mont Blan ms
fids drie mensen meenem voc
latterhorn slechts één. elsl
berg van dat gehalte komen p
technieken dan ook meer
Inde Alpen bevinden zichf -
een zestigtal toppen die
4.000 m uitstijgen. We be cn
dus nog over een ruime k<
Pierre Val
JUDO
Jan De Maerschalck
(foto guy)
Gebeten door de bergbeklimmers-
mikrobe sloten, Guido, Jan en wij
zelf aan bij de Vlaamse Bergsport-
vereniging (V.B.V.), afdeling
Klein-Brabant. We krijgen klimini-
tiatie van ervaren alpinisten, deels
aan de klimmuur te Bornem, deels
aan de rotsmassieven te Marche-
les-Dames en omgeving.
Wij vieren schuwen het verenigings
leven niet en besluiten - zonder ons
af te scheuren van de afdeling te
Bornem - een klimgroep op te rich
ten te Buggenhout-Opstal. Het lo
kaal van onze groep wordt de pas
heringerichte Taverne Pallieter.
Met de steun van lokaalhouder
Herman Maes en van Cera-man
Paul Van Praet, kreeg het klubje
vorm: de Bergpallieters waren ge
boren.
Uitrusting wordt aangekocht, er
wordt duchtig getraind en vooral
veel gelachen. In 1988 trekken we
met z'n vieren naar Zwitserland,
waar we heel wat ervaring opdoen
tijdens een vijftal gjetsjertochten.
O.l.v. een ^ids beklimmen wij de
'Dent D'Herens'.
Vorig jaar volgden wij tweeën, in
Zwitserland, een hooggebergtesta-
ge, georganiseerd door de Vlaamse
Bergsportvereniging. Behalve toch
ten voorbereiden, eenvoudig ijs-
klimmen en reddingstechnieken oe
fenen, beklimmen wij er ook de
'Weissmies' (4.023 m) en de
'Lagginhorn'.
De Bergpallieters nemen nu stilaan
Buggenhout. Walter Meskens (foto
guy)
noeg, een alpinist moet rekening
houden met een bedrag dat vijf
maal zo hoog ligt. Let wel, als alpi
nist kan je ook de basisuitrusting
van de sportklimmer gebruiken.
Wat drijft jullie persoonlijk tot het al
pinisme?
De uitdaging wellicht, een kwestie
van jezelf steeds maar te overtref
fen. We hebben tientallen jaren
lang in de bergen verbleven op een
hoogte tot 3.000 m; op zeker ogen
blik wil je dan wel een stapje hoger
zetten. Eén keer je trouwens de
smaak te pakken hebt, blijf je je niet
tevreden stellen met de hoogte die
je al bereikt hebt. Je gaat daarbij
bovendien steeds meer en meer er
varing opdoen, zodat je, zonder risi-
ko te lopen, zwaardere opdrachten
aankan.
Neen, echt risiko hebben we nog
nooit gelopen. We bereiden ons al
tijd uitermate goed voor. De Mont
Blanc stelde op het vlak van de li
chamelijke konditie wel hoge eisen,
maar de 'Dent D'Hérens' bvb., die
we twee iaar geleden beklommen, is
technisch moeilijker dan de Mont
Blanc.
De meeste ongevallen in het hoog
gebergte zijn een gevolg van een
gebrek aan voorbereiding. En je ziet
ze inderdaad, zij die onvoorbereid,
in een ruk, zonder enige vorm van
akklimatisatie tegen de Mont Blanc
aanstormen. Met alle gevolgen, o.a.
de bergziekte, vandien.
Buggenhout. Dirk De Maerschalck
(foto guy)
pen. Overdag smelt het ijs immers
af.
Wanneer je bovenkomt is het 8 a
9 u., maar lang kan je er niet vertoe
ven, want je moet er rekening mee
houden dat je nog een afdaling voor
de boeg hebt.
De top van de Mont Blanc is een
kam; aan de ene kant ligt Frankrijk,
aan de andere Italië. De helling bo
venaan die kam bedraagt langs bei
de zijden 70%. Een ervaren klim
mer stapt gewoon op die kam, maar
wij hebben al mensen gezien die op
handen en voeten voortkruipen.
Inderdaad, we hebben die tocht met
z'n drieën, dus zonder gids, onder
nomen. Het was trouwens voor het
eerst dat we een 4000-plusser zon
der gids te lijf gingen. Ja, ja. De
tocht was goed voorbereid: het tra-
jekt staat o.a. beschreven. Boven
dien hadden we vorig jaar een hoog-
gebergtestage gevolgd. Pas nadien
nebben we besloten het eigenlijke
hooggebergte in te trekken.
Je oriënteren doe je met behulp van
een kompas, een hoogtemeter en
kaarten. Een gids inhuren zou het
budget meteen de hoogte inge
stuwd hebben, want voor de beklim
ming van de 'Dent'D'Hérens' had
den we een gids geëngageerd en dat
heeft ons, voor vier personen,
26.000 F gekost.
Wat die berghut betreft hoef je je
niet te veel voor te stellen. De slaap
plaatsen zijn immers allemaal gere
serveerd door de gidsen en hun
De Hamse Judoklub kaapte de hoofd
prijs weg te Wieze. Ondanks het feit dat
maar zeven judokas de verplaatsing de
den naar Wieze wisten ze toch voldoen
de punten te verzamelen om in de
uitslag de hoofdtrofee voor de tweede
maal opeenvolgend weer naar Hanune
te brengen.
Met vier gouden en drie zilveren medail
les in de individuele uitslag mocht René
Vanderhaeghe zeker tevreden zijn over
zijn poulains.
Tommy De Vroe liet zich in de ultieme
wedstrijd verrassen en kreeg een Waza-
ari aangesmeerd, die hij niet meer kon
ophalen zodat hij moest tevreden zijn
met een tweede plaats.
Ook Peter Van Cleemput moest slechts
in een wedstrijd de zege afstaan, en dan
nog wegens één strafpunt, dat de uitslag
bepaalde.
BOWLING
Ann Kinders kwam spijtig genoeg in
dezelfde gewichtsklasse terecht als haar
clubgenote Sabrina Steels. Beiden
moesten uiteindelijk de beslissende fi
nale uitvechten en het was Sabrina die
het haalde op beslissing van de scheids
rechter. Een tweede plaats dus voor Ann,
en een eerste eindzege voor Sabrina.
Maar dit werd haar nagedaan door Sofie
Geerinckx en Kristien Van Cleemput, die
beiden zonder nederlaag eveneens op
het hoogste schavotje mochten plaats
nemen.
Om te besluiten deed Gino Willockx
meer dan het orgelpunt plaatsen, met
een vierde Hamse zege. Hij wist het
klaar te spelen om de kortste kamp te
leveren door zijn tegenstrever binnen de
vijf sekonden met volle ippon te werpen.
(h.v.c.)
Pro Shop Brussel heeft het met 0-8
gehaald van de Aalstenaars. De onbe
twiste leidersploeg was werkelijk een te
zware tegenstander voor Alloo Dyor Club
(2853-2985). Nochtans speelden de Aal
stenaars een sterke wedstrijd maar zelfs
dit volstond niet om de Brusselaars in
verlegenheid te brengen. In het eerste
en tweede spel waren de verschillen
echter gering: respektievelijk 15 en 17
kegels. Chris Corteman met 584, De
Ridder 574, Filip Van Meenen 568, Eric
De Thaey 565 en Ghislain De Deyn met
562 haalden allen een hoge score maar
misten de kalmte om in de ultieme
wedstrijdmomenten het hoofd koel te
houden. Anders zat er een gevleide 4-4
in.
Voor Alloo Christiaensen verliep het be
ter. Metropol Antwerpen werd ingeblikt
met 2-6 en blijft op een tweede plaats
geposteerd.
Geert Comand (553), Fanny Wouters
(513), Chris Verbeeck (507) zorgden
voor de meeste punten. Tragel Sport 1
voelt meteen de warme adem in de nek.
De Aalstenaars zijn op komst.
Alloo Farao's en Alloo Bakkerij Raes
werden roemloos met 8-0 ingeblikt. Tra
gel Sport 4 en Dyn Gent voltrokken de
respektievelijke vonnissen met 268 te
gen 2098 en 2468 tegen 2305. Geert
Raes scoorde evenwel 506 punten maar
die volstonden niet om de nodige pun-
tenwinst op te leveren.
(Nicolle)
32 - 26.10.1990 - De Voorpost
lste Provinciale IS.
SK Lebbeke-Lovendegem Vi ele
Robur-G'bergen eaa
E.Meldert-Destelber. Van
Denderleeuw-Lede Vand
itel
2de Provinciale C
RC Wetteren-TK Mcldert
Baasrode-SK Beervelde
Heldergem-R.Lebbeke ,p
Bambrugge-SK Aalst
3de Provinciale D
Aaigem-Erpe
Hillegem-Doggen
Terjoden-Merc
Lebeke-Burst Vandef
ste
3de Provinciale E
Serskamp-Baardegem het
SK Overmere-C.Melle D<
Oordcgem-Schoonaarde
W.Moorsel-Heikant
Hofstade-Gijzegem
Edeboys-Schellebelle !r("
Oudegem-Buggenhout
3de Provinciale F
Eksaarde-Grembergen
Tielrode-Lutterzele r®
4de Provinciale D
Erembodegem-Ede
Edixvelde-FC Aalst tot
4de Provinciale E erd
Massemen-S.Moorsel vol
Wichelen-Opstal indi
Smetlede-Appels ffe[
Vlierzele-Opdorp ^|-
Herdersem-Westrem
Wieze-Erondegem
Bavegem-Boonwijk I Ulf'
4de Provinciale F B
Verrebroek V.Overmere Vc 'n
VK Hamme-Wachtcbeke
Berlare-St.-Pauwels
