Ingeweken Aaigemnaar
zingt liever dan les geven
i
P
Wisseltijd
D
Van Julot tot Eddy Govert
2 - 30.11.1990 - De Voorpost
Erpe-Mere. Zanger, producer en organizator Eddy Govaert aangenaam op
het podium, maar even aangenaam in de omgang (jv)
Een artiest die zichzelf respekteert zingt zelden onder zijn ware naam en
kiest voor een 'alias' die naar men denkt beter klinkt en dus ook het publiek
meer aanspreekt. Zo is het eveneens vergaan met de Brugse Aaigemnaar
Eddy MoufTaert die gedeeltelijk voorbestemd was om voor het jong publiek
te staan als onderwijzer maar liever die positie innam als zanger, tekst
dichter en muziekschrijver voor anderen en zichzelf. Uiteindelijk heeft de
'kunst' het van het onderwijs gewonnen en zit Eddy Govert, alias Mouf-
faert, met hart en ziel in de showbusiness.
Toch is het niet erg verwonderlijk dat de artiest, afkomstig uit Brugge
maar gevestigd te Aaigem, niet in een klas van een dorpsschool is terecht
gekomen maar voor de richting gekozen - of verkozen - heeft van de
artiestenwereld.
Eerst diploma
Bij het gezin Mouffaert te Brugge
was het zoals in elk gezin dat men
wel iets voelt voor de ideeën van de
kinderen maar om hen voor 'fouten
te behoeden' die men zich later zou
kunnen beklagen, tracht men de
jeugd te doen beseffen dat een of
ander diploma nooit kwaad kan,
zelfs als men er later geen gebruik
van maakt. Nochtans had men voor
de muzikale toekomst van E. Mouf
faert misschien meer begrip dan in
andere gezinnen vermits zijn vader
zelf een heel stuk in het artistiek
milieu vertoefde als akteur in kom
isch toneel en zelf voor ontspanning
zorgde bij diverse gelegenheden,
toch was hij de oude traditie aan
hankelijk dat men op een
'fatsoenlijke' manier aan de bak
moet komen en voor Eddy was dit
de normaalschool.
Maar het zat hem in het bloed... en
dit vloeit nog altijd waar hetniet
gaan kan! Op achtjarige leeftijd
mocht hij al wat meespelen in muzi
kaal toneel naar het voorbeeld van
zijn vader en zelfs thuis was hij er
altijd mee bezig want zingen akte-
ren was zijn 'lang leven'. Tijdens zijn
vrije uren gebruikte hij zelfs vaders
konijnenhok als podium om er een
nummer op te voeren. Het duurde
niet lang of ook thuis had men de
akteer- en zangkapaciteiten van
zoonlief opgemerkt en men wist dit
zelfs te waarderen. Beide ouders
waren gelukkig voor Eddy, verzot
op akkordeonmuziek en ze stuur
den hem niet alleen naar de muziek
school maar ook naar de akkor-
deonschool van Roger Danneels.
Deze beslissing en de impulsen van
zijn muziekleraar liggen aan de ba
sis van zijn muziekkarrière. Tijdens
zijn onderwijsstudies maakte -hij
reeds deel uit van een orkestje maar
toch bracht hij de moed op om ook
aan het conservatorium van Brugge
te gaan studeren om toch iets meer
te kennen over de teorie van de
muziek. Dit heeft hem trouwens la
ter veel geholpen om zelf te kompo-
neren of te bewerken. Thuis kreeg
hij de vrije hande om muziek te
studeren maar aan de beslissing van
zijn vader mocht niets veranderen:
'Ge moogt muziek studeren maar
het is belangrijk om een diploma te
halen'. Zo gebeurde het dan ook,
zelfs met brio, want Eddy was meer
dan een middelmatige student ver
mits men hem in de school aan
spoorde om verder te studeren na
de normaalschool. Hij had echter al
van de sfeer geproefd en het was
alleen vóór zijn legerdienst dat hij
slechts gedurende een paar maan
den het onderwijzersambt als inter-
imaris uitoefende.
Onderwijzer wordt artiest
Alhoewel het voor de hand lag dat
Eddy - toen nog Mouffaert - over
wegend voor de showwereld zou
kiezen, toch is het pas in 1969, tij
dens zijn legerdienst dat hij een de
finitieve beslissing zou nemen. Op
dat ogenblik kwam hij in kontakt
met Sylv. Tack die toen ook de zan
ger P. Severs in zijn 'stal' had. Hier
begon het allemaal en na zijn leger
dienst plofte hij zich werkelijk in de
professionele showbusiness.
In de firma 'Start' van S. Tack had
hij vooral de taak teksten en arran
gementen te schrijven. Daarbij
kwam nog heel wat producerswerk
zoals het maken van opnamen. Na
een drietal jaren is dergelijk werk
tot volle bloei gekomen en sinds
1970 was er een progressieve stij
ging. Toen kwam in 1973 de oprich
tingvan de zende Mi Amigo die een
ander tijdperk zou inluiden en in
werkelijkheid de proloog was tot de
wettelijke tot standkoming van de
vrije radio. Als pioniers hebben de
piratenzenders het tijdperk van de
vrije radio ingeluid en dank zij be
paalde initiatieven op dat vlak ken
de ook de Vlaamse showwereld een
ongewone bloei. Deze kentering
had tot gevolg dat talrijke vaste kon
trakten konden gemaakt worden
met gekende groepen of zangers.
Naar Nederland
Met het Vlaams showlied zat men in
een stroomversnelling en alles liep
gesmeerd tot in 1975 toen S. Tack de
biezen moest nemen naar Spanje
met de door ajlen bekende gevolgen
en narigheden voor sommige mede
werkers. Voor deze laatsten vooral
was deze nieuwe situatie niet zozeer
dramatisch maar toch was het alles
zins een hele verandering.
De zaak van Tack kwam zogezegd
in handen van de Nederlander Joh-
ny Hoes en Eddy Govert trok mee
de grens over en bleef er zelfs enige
tijd wonen. Hier kon hij trouwens
producen met Hollandse artiesten
wat op zichzelf ook al een verande
ring betekende. Men hield er uiter
aard een andere manier van werken
op na, en spijtig genoeg, een werk
wijze die niet overeenstemde met
de principes van E. Govert. De fir
ma trachtte de artiesten als het ware
zoveel mogelijk uit te wringen en
bovendien bleven ze lang onbetaald
wat tot gevolg had dat Vlaamse zan
gers of groepen hun heil over de
grens zochten om hier aan hun trek
ken te komen. Het was een vlucht
naar de 'Heimat', een voorbeeld dat
zelfs door producer Eddy zelf ge
volgd werd.
In 1976 waagde hij het om zijn eigen
firma op te richten onder de naam
'Jump' zodat hij voor eigen reke
ning kon producen en uiteraard
voor zichzelf want sinds jaren trad
hij op als akkordeonist onder de
artiestennaam Le Grand Julot. Dit
was trouwens zijn eerste en grote
liefde op het muzikale vlak en hoe
zeer E. Mouffaert met de muziek
wereld mee evolueerde, blijft dit in
strument zijn voorkeur behouden.
Vrije radio
Intussen bleef de jacht op de pira
tenzenders nog altijd open en in
1977-'78 zou hun einde bezegeld
worden. Niettemin was het zaad ge
worpen voor een nieuw geluid in de
uitzendwereld. Toch zagen de
Vlaamse artiesten zich genood
zaakt om zich tot de BRT te wenden
om hun produkten bij een ruimer
publiek kenbaar te maken. Dit was
dan toch moeilijker dan verwacht
want zij kwamen er maar met mond
jesmaat aan bod. De produktie van
dein het Vlaams gezongep schlager
daalde bijgevolg gevoelig maar ge
lukkig voor de mensen die er mee
gekonfronteerd waren, duurde de
ze toestand niet erg lang want intus
sen hoorde men met de vrije radio
letterlijk en figuurlijk een nieuw ge
luid. Het jaar 1980 betekende een
nieuw lichtpunt voor het vak met
het gevolg dat het eigen repertoire
meer aan bod kwam en de produk
tie nam dan ook in stijgende lijn toe.
Eerste plaat
Het zou ongewoon zijn dat iemand
die produkties maakt voor andere
artiesten zelf de stap niet zou wa
gen. Trouwens het talent was en is
nog altijd aanwezig zodat er toen
reeds veel kans op slagen in zat.
In 1983, na veertien jaar bedrijvig
heid in de muziekwereld, begon hij
zelf te zingen en maakte nu ook
eens teksten en muziek voor zich
zelf. Dit was echter niet rechts
treeks met de bedoeling om ook
hier karrière te maken want hij zong
zelfs onder verschillende pseudo
niemen, dit al naar gelang de taal of
het genre.
Zijn eerste plaat was in feite een
ode aan de vrije radio's die de lichte
muziek in het algemeen en de
streekzangers in het bijzonder in de
publiciteit brachten. Het lied waar
mee zijn zangkarrière een aanvang
nam, droeg dan ook de titel 'De
Vrije Radio'. Aanbiedingen om op
te treden bleven niet lang uit en hij
beet de spits af voor de vrije radio
van Groot Haaltert waar hij in de
zaal Breda van Heldergem te gast
was.
Dit betekende een keerpunt in zijn
persoonlijke muziekwereld want als
zanger op het podium heeft hij erva
ren dat een rechtstreeks kontakt
met het publiek een andere gewaar
wording inhoudt. Vroeger was het
alleen maar 'zaad' leveren voor an
deren maar door zelf als zanger op
te treden plukt men andere vruch
ten die meer betekenen dan het suk-
ses van een goede tekst of muziek.
Van dan af had hij de smaak te
pakken en is verder gegaan met het
maken van platen. Engelstalige
plaatjes zong E. Mouffaert onder de
naam van King Harris. Zijn plaatjes
in het Nederlands gezongen ver
tolkte hij als Danny Jo en hieraan
gaf hij zelfs de voorkeur.
Na geringe tijd stichtten zijn pseu
doniemen echter verwarring bij het
publiek evenals in andere middens
en in 1985 werd de 'Drievuldigheid'
één zanger, met name Eddy Govert.
Onder deze artiestennaam startte
hij met 'Kom toch gauw weer terug',
een versie op het gekende 'La
Paloma'.
Naar Top-Tien
De tweede helft van de jaren tachtig
waren niet bepaald gunstig voor de
zangers noch voor de platenfirma's.
Bijgevolg startte E. Govert feitelijk
in een moeilijke periode maar dan
toch weer met een onverhoopt suk-
ses. Hij zocht tevens naar een dege
lijke platenfirma voor te produce
ren en om zich beter te profileren.
Hij kwam zowaar terecht bij
'Scorpion' in Dendermonde. On
danks de minder gunstige situatie
op de platenmarkt hadden zijn
nummers alleszins enorm veel bij
val, spijtig genoeg alleen in Vlaan
deren want hij zag het ruimer dan
dat.
Met zijn 'Laat je toch even spreken'
kwam hij voor de eerste keer in de
hit-parade van de BRT Top-Tien.
Daar zou het niet bij blijven want hij
kwam maar liefst tien keer na me
kaar in de Top-Tien. Hier heeft hij
zowat zijn naam als zanger gemaakt,
vooral met 'Te kort van duur', wat
werkelijk een anachronisme was
want deze hit is gedurende drie we
ken de nummer één geweest in de
zelfde Top-Tien. Eddy Govert be
schouwt ze nu nog als de doorbraak-
plaat van zijn, in feite, ongewilde
zangkarrière en dit nummer had bo
vendien nog positieve gevolgen
voor al hetgeen daarna nog kwam.
VTM
Niet alleen voor zichzelf maar voor
al voor zijn platenfirma waar hij
produkties maakt, hoopt Eddy Go
vert dat men op zekere dag ook eens
bij VTM kan doordringen. Thans is
dit nog altijd betrekkelijk moeilijk
omdat deze zender een bepaald
profiel heeft en in feite de 'grote
namen' niet kan ontwijken. Daarte
genover kunnen zij geen artiesten
'maken' en uiteindelijk is het groot
sukses te danken aan het TV-pro-
gramma.
Bij VTM legt men de nadruk op
spektakelplaten die op het scherm
visueel aantrekkelijk moeten over
komen. De platen van E. Govert
hebben overal sukses en verkopen
dus goed maar desondanks voor
VTM niet de aangewezen artikelen
om voor een uitzending in aanmer
king te komen.
Dit neemt niet weg dat E. Govert
met zekerheid zijn weg gaat in deze
soms vreemde artiestenwereld en
dit zelfs met een nog stijgend sukses
want hij wordt nog meer gevraagd
dan vroeger. Maandelijks treedt hij
zo een tiental keren op zodat men
zeker niet van een tanende maar
van een glinsterende ster mag gewa
gen.
Daarnaast moet hij ook nog talrijke
keren optreden als Le Grand Julot
met zijn uitvoeringen op akkor-
deon. Hij heeft bovendien een nieu
we opname gemaakt in Nederland
bij Duresco. Deze plaat zal trou
wens de internationale toer opgaan
vermits ze verspreid wordt in de
Benelux, Skandinavië, Zwitserland
en Frankrijk.
Tegenwoordig zoeken de firma's nu
ook een soort 'ambiancemuziek'
omdat er nu een aanbodoverschat is
van Vlaamse liederen. Daartoe is
de trekzak een geschikt instrument.
Trouwens, vroeger hebben zogeno
emde ernstige musici met enige
minachting neergekeken op dit in
strument maar ook hierin is de
laatste tijd verandering gekomen
vermits men de akkordeon in som
mige conservatoria waardig acht om
het in het lessenprogramma op te
nemen als volwaardig vak.
Werken voor anderen
Sinds jaren heeft Eddy Govert zo
wel teksten als muziek geschreven
voor andere zangers. De produktie
hiervoor is de laatste jaren belang
rijk toegenomen en op het ogenblilk
komen zowat een 25-tal artiesten bij
hem aankloppen om 'materiaal' te
bezorgen. Dit brengt mee dat hij tot
nog toe zo een 1.300 nummers ge
schreven heeft, tekst en/of muziek.
Daarbij kan hij alle genres aan in de
lichte muziek en waagt hij zich zo
wel op het pad van de pop als de
rock, het geestelijk repertoire, voor
akkordeon en nu ook spots voor
commercials.
Onder de talloze artiesten voor wie
hij reeds tekst en muziek schreef
citeren we o.a. P. Severs, P. Mi-
chiels, Samantha, Nicole en Hugo,
John Horton, Joe Harris, André
Van Duyn, Margr. Hermans, en niet
te vergeten het suksesnummer Cra
zy Horse van Frank Valentino.
Hit 1991
Onlangs organiseerde de BRT-TV
te Lokeren een liedjeswedstrijd met
de bedoeling een hit te zoeken voor
1991. Hierbij was nieuw opgenomen
muziek op geluidsband vereist en de
oproep leverde uiteindelijk 620 in
zendingen op. Na een eerste selek-
tie weerhield de jury 15 nummers
per Vlaamse provincie en een inge
zonden nummer van Eddy Govert
behoorde tot de 75 bevoorrechten.
Tijdens een tweede proef werden
de overblijvende tegen elkaar uitge
speeld waarvan er nog drie van de
vijftien per provincie mochten
doorgaan. Eddy Govert werd in de
ze tweede selektie net uitgescha
keld want hij eindigde jammer ge
noeg pas vierde. Het had wel mooi
geweest tot de finalisten te behoren
maar erg zwaar tilt hij er niet aan, te
meer omdat men in deze wedstrijd
meer zoekt naar een stijl van de
Kreuners zodat de solisten 'zwaar in
de verdruking zitten'. Een inne
mende en joviale figuur als Eddy
Govert beschouwt dit zeker niet
een tegenslag want er kan nog z
veel positiefs gebeuren.
Lokaal vlak
Ondanks zijn druk bezet produkti
werk, zijn optredens, het schrijvi
van teksten, komponeren en arra
geren is Eddy Govert ook nog akti
in zijn eigen woonomgeving op i
wijk Lange Munt te Aaigem. A
mede-organisator van de wijkfei
ten zorgt hij er uiteraard voori
artiestien en is evenwel ook vani
partij op het podium. In dit kad
was er zelfs een paar keer een m
ziekfeeverkiezing waarvan bepai
de finalisten nu zelf een plaats ve
overd hebben in de showwereld.
Een zanger, of liever, een produc
als Eddy Govert is het duidelijk a
te horen dat hij wel van kindsbeen
in de muziekwereld aktief is, ma
zeer belangrijk is ook dat men
doen heeft met een man die daa
naast ook een zeer onderhoudei
gesprek kan voeren. Als men in
een figuur als E. Govert praat is fi
geen geklets van een onmondi|
maar van een onderlegde persoo
lijkheid die waarlijk iets te vertellf
heeft en ten minste op de hoogte
van zijn vak. Bij het eerste konta
voelt men aan dat men te makt
heeft met een artiest die gestudee
heeft - een kwaliteit waarvoor 1
zijn vader uiterst dankbaar mag zij
Innemend als altijd voert hij je mi
in zijn muzikale wereld, boeiei
zoals hijzelf geboeid is door z
werk, de showbusiness.
J|
De
Cec
Kortverhaal
Aals
uitstt
?-
Toen ik deze morgen de gammele deur van mijn hut opentrok, lag de
kleine wegel die langsheen mijn kluizenaarsverblijf loopt er nog eenzaam
en verlaten bij. Ik kreeg hier slechts zelden iemand te zien. Het weggetje
was dan ook met gras begroeid en het werd overschaduwd door de
struiken en heesters die aan zijn zijkant de aarde ontsproten. Er hing nog
een vage vochtigheid van de voorbije nacht, waardoor de stralen van de
zon in vele schakeringen versneden werden tot verschillende bundels die
hier en daardoor het lover priemde. Toen ik een paar keer na elkaar met
mijn tong klakte, kwamen mijn kippen luid kakelend tevoorschijn. Een
haan volgde plechtig en statig, zoals het de heer des huizes past. Ze
waren het zo gewend nu eten te krijgen, dat ze bij een loze armzwaai
vruchteloos de bodem begonnen af te speuren. Ik had er toen nog om
gelachen. En dat was meteen de laatste lach die ooit mijn mond zou
verlaten.
Op het moment dat ik de korrels daadwerkelijk over hun hoofden
uitzaaide, zag ik een oude man die mijn stulp naderde. Alhoewel hij voor
mij een totaal vreemde leek en ik niets te vrezen had daar men mij in de
buurt als een goed en vroom man beschouwde, liep er een koude rilling
over mijn rug. Het was alsof een kille vinger langs mijn ruggegraat streek.
De vredige landwegel van daarnet, leek nu meer op een donkere tunnel.
En uit die donkerte maakte zich langzaam de grijze gestalte los van de
naderende vreemdeling. Toen hij dichterbij gekomen was, zag ik dat
hetgeen ik eerst vooreen pelgrimstaf had gehouden in werkelijkheid een
grote zeis was. "Wees welkom vreemdeling", sprak ik hem vriendelijk
toe, "komt U toch binnen in mijn nederige woonst als U uw vermoeidei
benen wat rust wil schenken.De oude man volgde mij naar binnen.
Nogmaals bood ik hem aan te gaan zitten, ik schoof zelfs de enige stoell
die ik rijk was in zijn richting. Toch bleek dat niet de reden te zijn
waarom hij naar hier gekomen was. "Wilt U soms iets drinken vroeg
ik hem toen. Ik nam een fles van mijn zelfgemaakte cider. Langzaam
schudde hij het hoofd. Toen bracht hij zijn handen naar de kap van zijn
pij. Het waren lange, magere handen met uitstekende knokels en scherpe
nagels. Alsof hij doodmoe was trok hij de kap van zijn hoofd, zo tergend
langzaam dat mijn nieuwsgierigheid erdoor ten top gedreven werd. Het
volgend moment scheurde angst mijn ziel in tweeën. Met uitpuilende
ogen staarde ik recht in de lege oogkassen van een grijnzend doods
hoofd. Ik weigerde tegeloven wat ik zag. Dit was een zeer wansmakelijke
grap! Ik wankelde achteruit tot ik met mijn rug tegen de muur stond, de\
stoel en tafel omverwerpend. De fles cider spatte aan diggelen op de
grond. In de hoek van de hut kromp ik in elkaar, gefolterd door mijn K
gedachten. >Üen
Mijn bezoeker had nog steeds geen woord gesproken. Ik keek naar de *n*
zeis. In mijn verbeelding zag ik ze reeds zwaaien boven mijn hoofd, zag 'e mi
ik hoe ze moeiteloos mijn nek doorploegde. "Heb erbarmen smeekte ^et g
ik hem, "mijn tijd kan nog niet gekomen zijn. Ik voel me prima. Ik heb 'e
nog zoveel werk te verrichten! De lente komt. Ik moet ploegen en zaaien. !"ng
En het bruggetje over de sloot moet nog hersteld worden.Hij lachte mij 'a 1 d
uit alsof ik een klein kind was dat zijn moeder vroeg of ze de zon nog wat f,
wou laten schijnen nadat ze was ondergegaan. "Niemand ontkomt mij,je W(
sprak hij met een stem die een primitieve oerangst in mij ontketende. e^aL
"Als ik kom, gaat iedereen met mij mee.De dubbele rij parelwitte aar j
tanden ratelden en klapperden bij elke klank die uit zijn vleesloze keel ,uj j:
opwelde. En dwaas die ik was, ik smeekte verder mij te willen sparen. Ik jrou
kroop voor zijn voeten, mijn knieën openhalend aan het glas van de ,escj1
gebroken fles. De alcohol brandde in mijn open wonden. Mijn bloed Jfacj.
kleurde de aarde rood. Ik vernederde mij en kuste de kootjes van zijn |e de
tenen. De hele tijd overlaadde ik hem met mijn smeekbeden. Tenslotte u
was hij mijn raaskallen beu. "Revelot, uw tijd is gekomen besloot hij. j,
De zeis zwaaide hoog in de lucht en het laatste wat ik voelde was de j_
pijnlijke dood.
Niet zo heel ver daar vandaan woonde een landbouwer met zijn gezin. ae£S
Hij was een half uurtje geleden met de vroedvrouw aangekomen bij zijn ->a||e
hoogzwangere vrouw en had het hete water aangedragen toen er hem om Verd
gevraagd werd. De bevalling verliep vlot, het was hun derde kindje. Bij )er
het schaarse licht van een flakkerende kaars hield de vroedvrouw hel cj1£
kindje omhoog. "Het is een jongetje", zei ze. De jonge moeder op
vuile stro glimlachte. Het was hun eerste zoontje. De boer zou tevreden ,evo|
zijn. Er stonden tranen in haar ogen toen zij het borelingske overnam.
Haar haren hingen nat van 't zweet tegen haar hoofd geplakt. Haar man ^jdc)(
kwam naast haar zitten en zij kneep liefdevol in zijn ruwe werkershand, j
"Een jongen!" lachte hij trots, "dan noemen wij hem Revelot.Jen
"Jazie de moeder, "Revelot is een mooie naam voor dit nieuwe
mensje.Het kind schreide. Zij legde hem aan haar borst en het zoog ;n Z(
gretig de warme melk naar binnen. "Een nieuwe mens, met een heel L
nieuw leven te beleven."Inderdaad", zei de vroedvrouw met een
geheimzinnig lachje om haar mond en een vreemd licht in de ogen. n„(
