Meldert draait Ronse
door de gehaktmolen
Lede wint
belangrijk
punt
Aalst kan Beerveldse
muur toch slopen
Zware opdoffer voor de leiders
De werkkracht van
Benny Huylebroeck
Poldervissers
1990
Eerste provinciale
Jong Lede 0
Zultse 0
SK Aalst
Dyn. Beervelde
Meldert
Ronse
FC Denderleeuw - Robur: 1-1
14 - 28.12.1990 - De Voorpost
VOETBAL
Naar aanleiding van het jaarlijks
souper van de Poldervissers met
lokaal café Polderzicht in de Bijlo
kestraat te Dendermonde, werden
de koning en de kampioenen ge
huldigd.
Bart Siau is de koning 1990 en
algemeen kampioen is Luc Ley-
baert.
De Poldervissers hebben zelfs twee
klubkampioenen want na een
spannende finale tijdens de laatste
wedstrijd kwamen Freddy Geeraert
en Ernest Eekhoudt met gelijke
punten uit de strijd.
Met Zultse kreeg Lede meteen hoog
bezoek over de vloer. De ploeg van
trainer Julien De Lantsheer, ook al geen
onbekende voor de Ledenaars, staat nog
steeds tweede gerangschikt. Lede wist
dus dat het moeilijk zou zijn en al van bij
de start was dit duidelijk. Lede kraakte
in al zijn voegen maar begaf niet. Lede
beukte zelfs even terug en Zultse was
meteen gewaarschuwd. Labroye knalde
tegen de paal. Dit was meteen het begin
van een sterke periode van Lede. De
thuisploeg kwam meer in de partij maar
ook Zultse wist doelman De Luyck aan
de praat te houden. Himpe en T'Sjoen
rukte gevaarlijk uit maar doelpunten
bleven voorlopig uit. Deze partij zou er
ook geen kennen maar dit was niet
terecht. Beide ploegen bleven zich in
spannen om de volle buit te veroveren
maar in de zone van de waarheid liep
het dikwijls verkeerd.
Er werd hard gestreden, zoveel is waar,
zelfs dikwijls te hard. Zo diende Rudy
Aper fors tegen Labroye in te gaan en dat
kostte hem de rode kaart. De numerieke
meerderheid van Lede zou echter van
korte duur zijn. De Vuyst zou eveneens
nog voor de rust het veld moeten verla
ten na twee gele kaarten.
Na de koffie bleef het hard strijden,
zodat de scheidsrechter zijn gele kaart
niet diep hoefde op te bergen. Lede bleef
aandringen maar de tegenstoten van
Zultse waren tenslotte het gevaarlijkst.
Zo kende de thuisploeg geluk toen De
Luyck de bal loste en Eeckhaudt op de
lijn redding bracht. Ook T'sjoen kogelde
nog eens zwaar in de richting van de
Leedse portier maar de logische punten-
deling werd niet meer aangetast. Toch
had deze wedstrijd wel doelpunten ver
diend, wel was gelijk spel billijk te noe
men.
(nicolle)
Trainer Romain Van Stichel van Aalst
wist opgelucht adem te halen nadat zijn
leidersploeg met een krappe zege wist de
partij af te sluiten tegen Dyn. Beervelde.
Inderdaad, het liep allemaal niet van
eén leien dakje voor Aalst dat zeventig
minuten moest wachten op de open
ingstreffer. Bruno Cooman, de laatste
weken in goede doen, liet de kans die
hem door Swinnen werd aangeboden,
niet liggen. Aalst behaalde een verdiende
zege tegen Beervelde dat zeer stug en
met anti-voetbal een puntje trachtte uit
de brand te slepen. De Aalsterse trainer
bekloeg zich er steeds over: "Voor Aalst
is het werkelijk triestig als men op die
manier moet spelen. De muur die men
bij Beervelde optrok viel zeer moeilijk te
slopen zodat het de hele wedstrijd beu
ken was. Veel voetbalvreugde viel er dus
niet te beleven, spannend was het wel.
Gelukkig hebben wij die negatieve hou
ding van Dynamo kunnen afstraffen zo
dat sommige ploegen nu toch gaan in
zien dat anti-voetbal niet lonend kan
zijn ook. Wat Bambrugge hier enkele
weken geleden bewees, was andere kost.
De ploeg speelde vrank en vrij en won
zelfs de partij op Aalst. SK kende een
mindere dag en Bambrugge maakte er
gretig gebruik van. Deze positieve instel
ling werd beloond en daarvoor heb ik als
trainer het nodige respect."
Buiten dat ene doelpunt van Bruno
Cooman kreeg Aalst nog enkele kansen
maar zowel Van den Berghe als Keymo-
len lieten de kans voor een snellere
openingstreffer liggen. Na het enige
doelpunt kende Cooman ei zo na een
tweede maal succes maar zijn schot
vloog tegen de lat.
Ook invaller De Smet liep nog tegen een
kans aan maar het bleef bij een overver-
diende Arsenal-score.
(nicolle)
Meldert, derde in het klassement,
mocht het veld op tegen leider SK Ronse.
De term «topper» was dan ook een vlag
die de lading behoorlijk dekte. Dat het
klasseverschil tussen beide ploegen zo
groot zou zijn, en dan zou uitvallen in
het voordeel van outsider Meldert, had
den weinigen wellicht verwacht. Reeds
in de beginfaze van de partij, er waren
amper zes minuten gespeeld, kwamen
de gastheren op voorsprong via Rossig-
nol.
Heymans en Christiaens vergrendelden
het middenveld, en beletten de opzitten
de bezoekers om op te rukken naar het
doel van goalie Tonnelier. Meldert deel
de de voetballakens uit en hield Ronse
tot aan de koffie in een ijzeren greep.
Toen in het begin van de tweede helft de
2-0 op het bord kwam, langs de weer
zeer attente Vermeir, leek het pleit be
slecht. Toch was de leider nog niet aan
het einde van zijn Golgotha. Na twintig
minuten in de tweede periode werd
Roelands in de strafschopzone onder
uitgehaald. De elfmeter werd feilloos
door deze laatste omgezet, zodat Ronse
met vernederende 3-0 cijfers terug naar
huis werd gestuurd. Dat de scheidsrech
ter op een nogal betwistbare maniereen
vierde Meldert-doelpunt afkeurde en
ook nog Callebaut een tweede gele kaart
aansmeerde, waardoor deze vervroegd
de kleedkamers mocht gaan vervoegen,
kon de plaatselijke supporters niet echt
meer deren. Hun ploeg had de eerste uit
de stand geklopt op een haast sprookjes
achtige manier. Het leek te mooi om
waar te zijn.
Beide trainers gaven achteraf nog hun
visie op de wedstrijd: Ronse-oefenmees-
ter Dury moest toegeven dat zijn ploeg
gewoon onder lag bij het sterke thuiself-
tal. Uiteindelijk sprak hij zijn bewonde
ring uit voor de sterkte van Meldert, en
was hij blij dat de score niet hoger
opgelopen was. Dit was de eerste uitne
derlaag van Meldert sinds maart '89- Dat
zegt genoeg over de waarde van deze
prestatie, dachten wij zo.
Ook Meldert-trainer Everaert had nog
zijn zegje: dat zijn taktisch plannetje
klopte als een goed geoliede bus hoeft
geen betoog. Hij prees de kollektieve
prestatie van zijn team, en stipte aan dat
het openingsdoelpunt mede te danken
was aan de vrije rol die hij Rossignol had
toebedeeld. De laatste man, Meulenij-
zer, werd voorbeeldig vervangen en Mel
dert mag blij zijn met de grote kern die
het heeft. Wie aan de top wil meedraai
en, beschikt beter over een ruim assorti
ment klassespelers en dat is in Meldert
zeker het geval.
Na zeventien wedstrijden heeft Meldert
23 punten. Het verkleint zijn achter
stand op Ronse tot vijf punten, maar
moet nog steeds Zultse, met 25 punten,
voor zich uit dulden. Ook Geraardsber-
gen, naast Meldert op de derde plaats
zonder één keer een opgemerkte presta
tie te leveren, blijft een gevaarlijke klant.
Voor Meldert komt de winterstop mis
schien op het verkeerde moment...
Lede kreeg ook al zo'n tegenstander van
zwaar kaliber op bezoek, vice-leider
Zultse. Hier waren het niet zo zeer de
spektakulaire aanvalsakties en schitte
rende doelpunten die verbazing wekten
(die waren er namelijk niet), maar wel
VK Hamme- Waasmunster 0-0. Van der Stockt omspeelt zijn laatste tegenstander maar zal naast schieten (vh)
Het vierde geklasseerde Meldert heeft
werkelijk een schitterende beurt ge
maakt tegen de leiders uit Ronse. Met
drie-nul tegen de leiders winnen, het is
niet iedereen gegeven. De eindstand was
niet eens overdreven als men er het
lijstje kansen op naslaat.
Ronse begon echter goed en het eerste
gevaar kwam er langs Thomas. Doelman
Tonnelier kon de bal echter van dichtbij
klemmen na die mooie individuele actie
van Thomas. Stilaan werd Meldert even
wel de betere ploeg op het veld. Zowel
Vermeir als Roelands kopten hun kans
naast. Er waren zowat twintig minuten
gespeeld tot Rossignol de score wist te
openen. Eerst had De Brandt doelman
Vandendriessche belaagd en laatstge
noemde vertoefde daarna te lang op de
grond zodat Rossignol van ver kon bin
nenschieten. Voor de rust probeerde
Ronse nog langs Houllier langszij te
komen maar zijn schot zoefde centime
ters naast. Ook Meldert kwam nog eens
in de buurt van het doel der Ronsenaren
maar Christiaens miste van een haartje.
Na de koffie bleef Meldert op zoek gaan
naar meer doelpunten. Het schiep daar
bij kans op kans en het was zweten
geblazen bij de leiders. Nauwelijks twee
minuten was de partij hervat of Vermeir
tikte nummer twee binnen. Meldert
kreeg meteen vleugels of was het Ronse
dat volledig wegdeemsterde. En Meldert
bleef maar komen. Zo viel de laatste
treffer reeds rond het uur te noteren.
Roelands werd door David tegen het gras
gewerkt, maar Roelands benutte de
strafschop. En Meldert bleef het gebeu
ren beheersen, ook na de ruime voor
sprong. Ronse was volledig van slag af en
zag nog twee spelers vroegtijdig naar de
kleedkamers vertrekken. Na tweemaal
geel dienden zowel Houllier als Calle
baut het veld te verlaten. Dit illustreerde
nog best de bezoekende onmacht.
E. Meldert: Tonnelier, Pieters, Meert,
De Brandt, Callebaut, Rossignol, Hey
mans, Christiaens, Roelands, Vermeir,
De Vlieger.
Ronse: Vandendriessche, Vandenhen-
de, Grymonprez, David, Houllier, Van
Doome, Thomas, Commeyne, Der-
maux, Blockeel, Moreeuw.
Oudegem-Serskamp 0-3. Vercauteren schiet op doel (vh)
Robur Moerzeke behaalde een punt op
FC Denderleeuw. Het veroveren van die
halve inzet op een in eigen huis sterk
team, heeft vele insiders verrast. Noch
tans was Robur vrijwel bestendig de
meest imponerende ploeg. Het eerste
kwartier buiten beschouwing gelaten.
In die periode van overwicht liet Robur
enkele doelrijpe kansen onbenut, maar
dat is in de schoot van de scheldeploeg
al een tijdje een oud zeer.
Een offensief van Denderleeuw, kort na
de rust, werd door de poulains van
oefenmeester Jacques Van den Berghe
uitstekend opgevangen, maar uiteinde
lijk kwam Robur op een tiental minuten
van hel einde toch nog op achterstand.
Gelukkig kon Eddy Van Bogaert met een
keihard schot weer orde op zaken stel
len.
Jacques Van den Berghe had na de
wedstrijd enorm veel lof over voor de
werklust van Benny Huylebroeck op het
middenveld.
De Roburtrainer blijft verder geloven in
de redding van zijn team, op voorwaarde
dat iedereen, elke weck het volle pond
geeft. Dat het niet makkelijk zal zijn ligt
voorde hand. Slippertjes zal men zich in
Moerzeke in het nieuwe jaar geenszins
kunnen veroorloven.
EG
het exhaustieve aantal gele en rode kaar
ten. Zes gele en twee rode kaarten wer
den door de ref van dienst uit de borst
zak gehaald. Toen de wedstrijd uiteinde
lijk afgefloten werd, mocht de scheids
rechter onder begeleiding het veld verla
ten. Zo hoogwaren de gemoederen daar
opgelaaid, in Lede. Toch zou het van
weinig journalistieke ernst getuigen al
leen de negatieve kant van de match te
belichten: er waren echt wel kansen,
vooral voor de thuisploeg, maar ze wer
den niet in doelpunten omgezet. De
partij was amper een paar minuten ver,
toen Labroye dichtbij de openingstreffer
kwam. Het liep echter weer behoorlijk
mank in de afwerking bij Lede, zodat
deze en andere mogelijkheden onbenut
bleven. In de slotfaze kwam Zultse, door
«Engelse» hoge voorzetten, nog dicht bij
de overwinning, maar de niet eens zo
onverdiende 0-0 bleef op het bord. Le-
de-oefenmeester Mergeay legde de na
druk op de goede prestatie van zijn
elftal, ook tegen andere topploegen uit
de reeks, en stipte aan dat zijn team,
mits het over een doelgevoelige spits zou
beschikken, mee zou kunnen draaien in
de top van het klassement.
Lede is desondanks nog steeds dertien
de, met veertien punten uit zeventien
wedstrijden. «Tussen droom en daad
staan wetten in de weg, en praktische
bezwaren». Lede bevindt zich voorlopig
nog steeds in degradatiegevaar. Titeldro-
men mogen nog even de kast in...
(td.b.)
VK Hamme-Waasmunster 0-0. Van Koer tijdens een mooie poging op doel (vh)
Hofstade-Oordegem 1-3. Hofstade kon het thuis niet waarmaken tegen gebuur
Oordegem (da)
