Fons Janssens is als de wijn
De Voorpost - 22.3.1991 - 31
ATLETIEK
Sleutel voor het succes
Met een man die zowat onafgebroken
liep vanaf de junioreskategorie tot op
heden, lijkt het ons wel interessant te
vernemen waar men nu die kracht van
daan haalt om er zolang mee door te
gaan. Fons heeft onmiddellijk een ant
woord klaar.
Fons: "Lopen is mijn leven. Hard trai
nen is en blijft de enige manier om
resultaten te boeken. Hierbij wil ik voor
al aanhalen dat ik het lopen steeds heb
beoefend voor mijn gezondheid. De ei
genlijke prestaties zijn voor mij van
ondergeschikt belang. Natuurlijk is het
leuk meegenomen als het goed gaat. Dat
is natuurlijk een ideale stimulans. Toch
blijft lopen vooral een strijd tegen zich
zelf. Men moet steeds trachten zijn pijn
grens te verleggen. Nooit mag men me
nen, ik kan niet meer. Wanneer men in
een wedstrijd op dergelijk punt komt, is
het de aanhouder die wint. Hij die een
moeilijk moment kan doorbijten wint.
Tot op zekere hoogte is iedere mens in
staat om eenzelfde prestatie te leveren.
Wie traint kan zijn prestaties verbeteren.
Er bestaan geen excuses om niet te
oefenen. Het slechte weer mag geen
spelbreker zijn. Ook de enorme hitte
kan het trainen niet in de weg staan. Ik
durf zelfs een plastieken jasje aantrek
ken om het eigenlijk voor mezelf noe
zwaarder te maken. Zo kan ik tijdens
een training die zowat anderhalf tot twee
uur duurt tot 3 a 4 kg vocht verliezen.
Wanneer ik mij permitteer om één week
niet te trainen, boet ik zowat 20 procent
van mijn conditie in. Hoe ouder men
wordt, hoe strikter men moet gaan leven
voor zijn sport. De minste uitspatting
wordt achteraf duur betaald. Nooit heb
ik echter het gevoel dat ik iets gemist
heb. Voor mij blijft het lopen mijn leven
beheersen en zo moet het ook zijn. Men
moet volledig voor zijn sport leven, an
ders wordt het noppes. De grootste fout
die heden ten dage wordt gemaakt vind
ik dat men die piepjonge iopertjes reeds
teveel aanstookt om goed te presteren.
De druk die ouders op die kinderen
uitoefenen is gewoonweg te groot. Alles
is vaak te prestatiegericht met als gevolg
dat de meesten reeds totaal uitgeblust
zijn op het ogenblik dat het allemaal nog
moet beginnen. Daarom moet er in de
jeugdreeksen spelenderwijs gewerkt
worden. Laat die kinderen gewoon ple
zier beleven aan het lopen en jut ze
zeker niet op. Hou ze gewoon bezig. Het
moment om echt te strijden om ere
plaatsen komt later wel. Velen van die
jonge beloftes halen niet eens die kans
daar ze vroegtijdig zijn opgebrand. Kin
deren kunnen moeilijker hun grenzen
van hun kunnen aftasten zodat ze al te
vaak over de schreef van het gezonde
gaan. Die inspanningen worden later
duur betaald. Daarom is zelfkennis bij
een atleet ook zeer belangrijk. Iedereen
voelt zichzelf en daarom hou ik er ook
aan om dagelijks en alleen te trainen.
Daar voel ik mij het beste mee. Noch
tans vind ik het voor een jonge loper een
absolute noodzaak om bij een club aan
te sluiten want ook lopen kan je leren.
Zelden hoor je mij spreken van intrin
siek talent. Het belangrijkste is gewoon
weg de wilskracht. Ben je zelf in staat
om je lichaam te pijnigen? De karakter
sterkte van de atleet geeft een grote
doorslag. Soms vraag ik mij af: wat zou
ik geweest zijn zonder het lopen? Hoe
zou ik mij gevoeld hebben? Eigenlijk
durf ik daar nauwelijks aan denken want
het verschil zou hemelsbreed geweest
zijn. Een lichaam moet in beweging zijn,
moet functioneren. Éénmaal miste ik
wegens een blessure aan de knie een
volledig seizoen. Dit was een ramp voor
mij. Voor mijn behandelende genees
heer had ik maar één vraag: zou ik ooit
nog kunnen lopen? Het antwoord is
gelukkig positief al blijft er nog een
barstje in de knieschijf over. Wie enorm
veel kan afzien is de te kloppen man.
Binnen mijn kategorie is Jozef Meule-
man van Vita mijn tegenstrever. Wij zijn
mekaars evenbeeld. Op het recentste
provinciale kampioenschap in Overme-
re stemde ik volledig mijn wedstrijd op
hem af. Hij ging in mijn zog mee maar
tijdens de laatste ronde werd ik geïnfor
meerd: ik had Meuleman van mij afge
schud. De derde provinciale titel wenkte
maar er kwam een gevaar uit een totaal
onverwachte hoek opdagen. Maurice
Schouppe uit Ressegem kwam treite
rend naast mij lopen en ging wat later
van mij weg. Ik kon hem niet meer
bijbenen. Nooit had die Schouppe maar
eenmaal kunnen aanklampen tijdens
de voorbije oefencrossen. De overwin
ningen werden steevast verdeeld tussen
Jozef Meuleman en mezelf. Schouppe
won, ikzelf werd tweede en stond vol
onbegrip naast hem op het ereschavot."
Einde nog niet in zicht
Voor Fons blijft één vraag onopgelost:
VOETBAL
wanneer neemt hij definitief afscheid
van het atletiekgebeuren? De 52-jarige
Janssens, die in zijn woning nog nauwe
lijks een plaatsje overhoudt om nog
meer bekers te stallen, heeft geen pas
klaar antwoord.
Fons: "Zoals ik mij nu voel denk ik nog
niet aan stoppen. Ik zie en vooral ik voel
me wel. Wanneer de prestaties te fel
achteruit gaan, kap ik ermee. Ik wil nu
ook niet lopen ten spot van iedereen. Dit
heeft te maken met mijn zelfrespect en
de vaste overtuiging om in schoonheid
te eindigen. Vorig jaar werd ik op natio
naal vlak zevende en dit zet voor mij nog
steeds het licht op groen. Ik wil nog
doorgaan zonder een einddatum te
voorzien. Ook op de piste wil ik doorzet
ten al loop ik persoonlijk liever in het
veld, dit op een vlak en modderig par
cours. Dat rondjes draaien op een piste
is niet voor mij. Naast deze discipline
hou ik ook van halve marathons. Dit
wordt misschien het eerste geschrapt
wanneer ik stilaan denk aan inbinden.
Voorlopig neem ik nog geen gas terug. Ik
ga nog niet op mijn lauweren rusten.
Voor een loper telt dat niet. Iedere wed
strijd opnieuw moet je bewijzen wat je
waard bent; steeds opnieuw neemt men
samen een nieuwe start. Hopelijk kan ik
nog veel aan de start van wedstrijden
verschijnen."
(nic)
VKHamme-Moerbeke 0-2. Marc Van Buy ten bemachtigde deze bal maar schoot
dan tegen de staander (vh)
VK Hamme-Moerbeke 0-2. Van der Stockt probeert een moeilijke kopbal naar
doel (vh)
Voor Fons Janssens is en blijft het lopen
een ware passie. Hij is nu ruim de kaap
van de vijftig gepasseerd maar geen haar
op zijn hoofd dat er aan denkt om er
mee te kappen. Hij gaat gewoonweg door
zolang de resultaten goed blijven. Enkel
in schoonheid eindigen, dat wordt het
doel van Fons. En of de resultaten goed
zijn? Wat denk je van drie provinciale
titels in 1990?
Werd met het behalen van een provin
ciale titel in het veldlopen, op de 1500
en de 5000 m werkelijk een hoogtepunt
bereikt in de carrière van een loper die
we bij de laatbloeiers moeten cataloge-
ren. Door zijn uitzonderlijke wilskracht
heeft Fons Janssens steeds het blazoen
van de Zottegemse Atletiekclub opge
smukt. Met deze in Borsbeke wonende
levende legende voor de atletiekwereld,
hadden we een zeer grondig en deugd
doend gesprek.
Het prille begin
Fons: "Eigenlijk ben ik op een vreemde
manier in de atletieksport verzeild ge
raakt. Pakweg vijfendertig jaar geleden
zat die sport nog meer in de marginali
teit dan nu. Er was gewoon geen enkele
interesse voor het lopen. Wanneer er
eens een wedstrijd werd georganiseerd
kwam daar geen kat op af. Niemand
toonde enige vorm van meeleven. Toen
was er met wielrennen meer roem te
verdienen en niet enkel roem. Finan
cieel was het ook aantrekkelijker maar
als jongste van een gezin met vier kinde
ren ging ik toch maar lopen. Een vriend
van mij nodigde mij uit. Ik liep even mee
en werd in die eerste wedstrijd derde
laatste. Let wel, zomaar zonder te trai
nen. Toen rookte ik nog geregeld mijn
pakje sigaretten per dag en hing ik na
afloop van mijn eerste wedstrijd uit te
hijgen tegen een betonnen afrastering
van een voetbalveld. Toen werd bij mij
het besef levendig dat ik in die sport wou
doorgaan maar ik zou het allemaal an
ders aanpakken. Ik zou me goed verzor
gen, veel trainen en stoppen met roken.
Ik werd door het veldlopen een ander
mens. Ik voelde mij gewoon fitter en
bleef hard voor mezelf. Niets of nie
mand kon me nog tegenhouden. Ik wou
gewoon een goede loper worden en voor
mezelf bewijzen wat ik eigenlijk waard
was. Nooit heb ik tijdens mijn atletiek-
bezigheid binnen mijn gezin privileges
willen afdwingen. De interne keuken
wou ik niet verstoren. Steeds heb ik wel
op mijn voeding gelet, ook nam ik vol
doende rust maar hard trainen blijft
voor mij het bijzonderste. Een getraind
man is tot alles in staat. Voor mij legt de
training voor 90 procent een hypotheek
op de prestaties. Persoonlijk heb ik wel
eens last van zenuwen voor de start.
Mijn vrouw, die me van dichtbij volgt, is
ook enorm met mijn sportieve presta
ties begaan. Uit eten is voor haar een
feest terwijl ik wel eens met tegenzin
meega, zeker de dag voor een belangrij
ke wedstrijd. Natuurlijk moet men de
kerk in het midden houden maar de
ouderdom heeft nog niet aan mijn am
bities geknaagd. Overal waar ik verschijn
wil ik gewoonweg de beste zijn. Natuur
lijk stem ik mijn seizoen volledig af op
de kampioenschappen, zowel in het veld
als op de piste, maar ook aan de start
van een oefencross wil ik het beste van
mezelf geven. Zo hoort het ook. Mis
schien is het omdat ik zo laat begonnen
ben met lopen dat ik nu nog zo behoor
lijk presteer. Eerst was ik aktief bij
Vlierzele Sportief maar als veteraan ver
huisde ik naar de Zottegemse Atletiek
vereniging. Ik vond de sfeer te Vlierzele
een beetje verziekt en wou gewoon an
dere lucht opsnuiven."
Atletiek. Fons Janssens wil nog jaren doorgaan. Lopen is zijn leven (nic)
Volleybal. De dames van Berlare zorgden voor een stunt door vorige week het tweede geklasseerde Gent met 3-0 te kloppen
(a)
Volleybal. Ondanks een goede wedstrijd verloor Oudegem met 1-3 tegen Kruibeke (a)
Volleybal. Oudegem heeft nu duidelijk de goede opstelling gevonden. Zaterdag won het nu ook op VOS Wetteren (a)
