Bekaert met het korreltje zout
Elfde Fotosalon De Lens: fraaiogend
en kwalitatief hoogstaand
Marco Bakker in een sporthal:
Buggenhout
felsmeTf„r<rrdcn in samenwer- btKr „zis
De Voorpost - 29.3.1991 - 13
Inschrijvingen bij Auwelaert-Die-
rickx, Hoogstraat 93, Baardegem,
tel. 052/35.02.08, liefst na 16 uur.
VTB-VAB Data, vertrekuur Lebbeke, prijs.
20 april: Banneux ND, 8 u, 400 fr.
Op 4 april '91 wordt een geleide 13 mei: De Panne, OLVrouw van
avondtocht door Brussel per auto- Fatima, 6.45 u, 325 fr.
car georganiseerd. Inl. Van der 22 mei: H. Rita Kontich, Edegem-
Schueren, Kruisstraat 23, Affligem. grot, 13 u, 250 fr.
Tel.053/66.72.00. 29 mei: Edingen, Hoves, P. En-
ghien, Saintes, 13 u, 250 fr.
Paaskoncert juni en 13 juli, 13 augustus: De
Panne.
Op Paasmaandag 1 april heeft om 16 22 augustus: Beauraing-Malonne,
uur in de schouwburg CC De Werf, br. Mutien Marie, 7.30 u, 400 fr.
Molenstraat 51 te Aalst het 18e 25 augustus: Chevremont-Banneux,
Paaskoncert plaats van de Konink- 6.30 u, 400 fr.
lijke Harmonie St. Cecilia van He- 13 september: De Panne OLVr. van
kelgem. Het muziekfestival staat Fatima, 6.45 u, 325 fr.
onder leiding van Pierre Weemaels. 29 september: Oostakker, 9.30 u,
er heeft ook een huldiging plaats 300 fr.
van Victor Van Frachen. Aanvang 13 oktober: De Panne, 6.45 u, 325 fr.
16 uur. 06 november: Morlanwelz, Berzee,
Bois Seigneur Isaac, 8 u, 350 fr.
CC Abdij Affligem 10 november: Tongerlo, Scherpen-
heuvel, 8.30 u, 300 fr.
Schilderijen van Constant De Don- Medjugoije: 8 dagen op 30 maart,
der worden geëxposeerd van 30 15 mei, 26 mei, 15 september, 15
maart tot 14 april. Oosterse Kunst oktober,
op 1 april. Tijdens het weekend van Normandië-Bretagne: 5
30-31 maart en op 1, 6 en 7 april april,
exposeert de Vlaamse landschaps- Lourdes: 7 dagen, 1 juli.
en dierenschilder Leon Engelen. Paray-Ars-LaSalette-Turijn-P.Pio:
Dit telkens van 14.30 tot 20 uur. 11 dagen, 14 juli.
Fatima: 13 dagen, 28 juli.
Kluisviering 1991 Pellevoisin: 3 dagen: 9 november.
Parijs: 4 mei, 1 juni, 7 september, 5
Zaterdag 6 april: 18.30u. Opening oktober, vertrek 6 uur, 650 fr.
en tentoonstelling van zandschil-
deringen van Greet De Boeck. 19u.
Avondmis opgeluisterd door het
Sint-Amanduskoor. Daarna wagen
spel "De Minnezanger van de
Kluis", vervolgens serenade door
de Kon. Fanfare "De Katholieke
De Buggenhoutse fotografische kring 'De Lens' organiseerde vorig week
end, in zaal "d'Oude Post", zijn elfde 'Fotosalon'. Een editie die ander
maal de kwaliteit illustreerde van de leden-fotografen en bovendien,
dankzij het gebruik van nieuw, overigens eigen tentoonstellingsmaterieel,
ekstra-styl meekreeg.
Knappe diamontages
Traditiegetrouw serveerde 'De
Lens' de aanwezigen op de opening
- het publiek kon daar trouwens tij
dens de openingsuren van het salon
ook van genieten - twee diamonta
ges. In een eerste, 'Tower View',
bekeek Frans Van de Voorde, de
Antwerpse binnenstad vanop de
Lieve-yrouwetoren. Al bij af een
kleurrijk spel van lijnen en vlakken.
Via een tweede montage, 'De
Robottendans', een groepswerk
waaraan zes leden van 'De Lens'
hun medewerking verleenden, werd
de dagelijkse monotonie van een
werkdag, op vaak humoristische
wijze in beeld gebracht.
Achteraf werden de 56 door de jury
Ziekenzorg CM-hobbynamiddagen
- Deze hobbynamiddagen hebben
Gilde". Gezelligheid en gesmui in om veertien dagen plaats in het
de feesttent. Gerstenhof. Iedereen welkom!
Zondag 7 april: lOu. Hoogmis. 14u. w'e wenst aan te sluiten bij Zieken-
Fluitjestocht naar de Kluis - vertrek zor8 CM-Erembodegem kan dit
abdijtoren. Wedstrijd gerrebolling melden aan de parochiepriesters of
aan de Kluis. 17u. Avondmis opge- aan een Ziekenzorg-bestuurslid of
luisterd door St.Michielskoor. aan Agnes Verleysen, Meerlaan-
Daarna opnieuw opvoering wagen- straat 22, Erembodegem. Tel. 053/
spel "De Minnezanger van de 28.89.62.
Kluis"; verbranding van de winter -
Fluitjeskoncert en vreugde rond de
meiboom en in de feesttent.
Buggenhout
n Willy Welvis van^Fotoclub slechts half genieten
Bedevaarten 1991
Volleybaltornooi
Op zaterdag 27 april vanaf 9 uur
organiseren het stadsbestuur en de
adviesraad voor de sport i.s.m. V.K.
Erembodegem, een rekreatievol- Uitstraling
Ieybaltornooi in sporthal Dender-
dal, Kortestraat te Erembodegem.
Alle Aalsterse verenigingen, die
geselekteerde dia's geprojekteerd
- we kregen heel wat landschappen
voorgeschoteld - en werden de
prijswinnende dia's van de diawed
strijd geserveerd. De jury - zij was
dit jaar gevormd door Willem
Christiaens, Fotoclub 'De Kern' uit
Gent, V
cour en
'Moedoka' uit Moerzeke; zij jureer
den ook de foto-inzendingen - be
kroonden de dia 'White Wall' van
Jos De Ridder met een eerste
plaats. In afdalende lijn werden ver
der prijzen toegekend aan André
Buydts, Frans Van de Voorde (Prijs
KWB), Armand Vekemans (Prijs
van het gemeentebestuur), André
Buydts, Emiel Van den Bergh, Jos
De Ridder, Bart Vinck (achtste en
negende plaats) en Frans Van de
Voorde.
ling die hij buiten de gemeentegren
zen realiseert.
Meteen konden de zwart-wit- en
kleurfoto's bekeken worden (97 in
totaal) en kon kennis worden ge
maakt met de werken van de laurea
ten.
Wat de zwart-witinzendingen be
treft werd Robert Gillis met zijn
foto 'A morning in May' met een
eerste prijs bedacht, tweede werd
Bart Vmck, derde eindigde Jos De
Ridder. Wat betreft de kleurinzen- Buggenhout. Kijken
dingen, werd 'Schouwen 2', een
n naar de foto's van De Lens (foto Guy)
Willem
lub 'De Kern'
Kuituurschepen Christiane Du-
rinck-Verhelst noemde het salon
ting me andere gemeenten een vöór 15 maart 0D de
eks bedevaarten per autocar inge- Sportdienst, Kattegat 33 Aalst.
van 'De Lens' altijd een belangrijk
moment in het Buggenhoutse kultu-
rele leven, onderstreepte het ek-
spressieve karakter van het hobby
en dankte de kring voor de uitstra-
Hoewel niemand de inspanningen gebrek aan sfeer, gezelligheid.
irÜïtÜf.JeÜüfent_ Werkgroep Vooral voor een programma waarin
hoofdzakelijk operetteliederen ge
serveerd worden en een salonorkest
speelt, was de zaal veel te groot en
te kaal. Wanneer we aan Marco
Bakkers repertoire denken, stellen
we ons gezellige tafeltjes voor, met
bovenop een glaasje wijn waarin het
licht van een kaars speelt. En niet
een zaal die voor de helft leegte
aanbiedt, konstant een 'home-vi-
sit-paneel' in beeld brengt, spots
van geen enkel nut blijken en waar
voortdurend drie rijen lampen
branden; alle elementen die je aan
dacht van het echte gebeuren op het
podium afleiden.
Meteen werd andermaal het gebrek
aan een degelijke akkomodatie
waar toneel- en andere kulturele
Kuituurom op Buggenhoutse
grond kulturele topevenementen te
organiseren, mag afbreken of mini
maliseren, toch konden we van het
optreden van Marco Bakker en Vi-
viane Van Eeghem, begeleid door
het salonorkest 'Rendez-vous', vo
rige zaterdagavond, niet voor het
volle pond genieten.
De oorzaak? De vaststelling dat de
grote zaal van de sporthal
Vierhuizen allesbehalve aange
past is om dergelijk evenement te
organiseren. Dergelijke ruimte is
misschien wel geschikt om muzikale
gebeurtenissen van enige omvang te
herbergen en onze reserves betref
fen evenmin de akoestische kwali
teiten van de zaal, maar wel het
evenementen kunnen plaatsvinden,
op Buggenhoutse grond aange
toond.
Dat alles belette echter niet dat de
zowat driehonderd aanwezigen
- het aantal abonnementen verdub
belde i.v.m. vorig jaar, kondigde Pa
trick Cockx aan - mochten genieten
van de mooie, volumineuze bariton-
stem van Marco Bakker, van de
kristalzuivere sopraan van Viviane
Van Eeghem-zijverving Astrid El-
lis - en van de muzikaliteit van het
salonorkest 'Rendez-Vous'. Ook de
optredende artiesten verdienden
echter beter.
Zowel Bakker als Van Eeghem
brachten hoofdzakelijk liederen uit
bekende operettes.
Pierre Van Rossem
«Als schilderen als mens sta ik alleen met mijn stille naar binnen gerichte
en gesloten geaardheid. Alleen als een stille en mezelf voldoende mens die
gelooft in de rede. Ik schilder niet zomaar - het is mijn manier van leven.
Het is mijn weg naar vervolmaking, mijn apotheose», zegt Bekaert. Schil
deren hoort de mens uit zijn verstarde denken te houden. Mijn schilder
ijen worden spijtig genoeg snel met mijn doel (trancendentie) verward. De
»are schilderkunst onderzoekt de universele grondslagen en wetten en
straalt deze af op andere niveau's. Zo geloven velen een enorme vooruit
gang te boeken zonder eigenlijk te beseffen dat er slechts van observatie
punt werd geruild. Modetrends zjjn hieraan niet vreemd. De oprechtzoe-
kende schilder vecht met zjjn spiegelbeeld omdat hij beseft wat dat
spiegelbeeld in feite is, namelijk de reflectie van zichzelf.
Dat schijngevecht kan hij nooit win
nen, want wie zou er moeten verlie
zen? Wel is het een vereiste voor
zelfkennis en bewustzijnsverande
ring. Zin en onzin, waarheid en leu
gen, lafheid en moed liggen hier
heel dicht bij elkaar! «Het schilde
ren geeft me de mogelijkheid om de
dingen te zien zoals ze werkelijk zijn
en ook om werkelijk te zijn: een
scheppende mens die het geluk en
de vrede kan vinden in zichzelf. On-
mededeelzaam tegenover de bui
tenwereld, kortaf sprekend maar
meestal zwijgend zoek ik naar de
oorsprong van mijn werk. Ik zoek
naar datgene waaruit het onzicht
bare bestaat en zichtbaar wordt:
waar het fijne in het grove, het on
eindige in het eindige en het spiri
tuele in het materiële overgaat.
Zonder een gisteren en vandaag,
zonder een hier en daar. Verbaal
kunnen deze ideeën moeilijk ge
zegd worden zonder ze te bevui
len,» aldus Bekaert. Spreken over
het innerlijke is zoiets als het hogere
offeren aan het lagere. Men brengt
het «Zelf» om. «Misschien is dat
een bijkomende reden waarom ik
geen rappe tong heb. Toch bedoel
'k met het hogere niets speciaals.
Het kleinste kind kan dit uitstralen
wanneer het zichzelf is. Het bestaat
uil puurheid, gaafheid, tederheid,
'iefde, zorgzaamheid, bereidwillig
heid, zachtzinnigheid, soepelheid,
beminnelijkheid en troost en het
bevindt zich aan de oppervlakte.
Oppervlakte is zowel het hoogste en
het diepste dat bestaat. Wat moeten
daarmee onze kunstenaars-idealis
ten die in de eerste plaats met grim
mige vastberadenheid en zucht naar
portoon begerig zijn naar expansie,
«anneer ik dat zie, open ik mijn
theateroog dat tussen de twee ande
ren de wereld inkijkt en me in staat
stelt met relekse belangstelling te
schouwen en wat ik wens te schilde
ren in eigen hand te houden. Milde
toenadering sta ik toe want ik wil
niemand zijn goede humeur beder
ven, maar ik weet dat ik alleen sta.
Dat is geen zelfbeklag. Het is trots!
Ik laat me het beste niet schenken.
Ik bezit het! Op doek is mijn zelfver
trouwen onverwoestbaar. Beter ge
zegd is het mijn Hoger-Ego die het
bezit en de povere en zichtbaar
stuntelige Bekaert laat er zich door
inspireren. Inspireren zonder me te
laten afleiden door emotionele be
roeringen teweeggebracht door het
schouwtoneel van elke dag. Deze
beroeringen werken als een rook
gordijn op het zien. Zien is aan
dacht, koncentratie, bewustzijn van
de tegengestelde krachten, diffe
rentiëren en tot een geheel maken.
Een oog is om door te kijken en al
kijkend peil ik naar de complexiteit
der dingen en zoek hun eenvoud
van samenhang, mij steeds verwon
derend over het nabije, het gewone,
het van alle dag maar nooit alle-
Dat gebeurt puur intuïtief (instinc
tief?). Ik vertrouw op een snel oor
deel! Bij dit ziensproces hoort het
brandpunt van de aandacht steeds
dynamisch te zijn en te bestaan uit
een wazige achtergrond met scher
pe focus. Het focuspunt moet
steeds wisselen zodat wat eens ach
tergrond was focus wordt en vice-
versa. Op deze wijze worden mijn
schilderijen gekonstrueerd. Zet dus
de opvatting uit uw geest dat mijn
schilderijen bestaan uit een verza
meling visuele fragmenten in hok
jes. Ze bestaan alleen uit een rit
misch wisselende focusbeweging
die geen blokkages duldt. In de psy
chologie bestaat er een prent waar
in sommigen onmiddellijk een jon
ge en anderen een oude vrouw zien.
Dat betekend dat ze alleen maar
gekeken hebben zonder hun aan
dacht te reorganiseren. Ook mijn
schilderijen zijn zo geconstrueerd
dat verschillende details meervou
dige functies hebben. Ik schilder ze
met een open konstruktie. De kijker
krijgt die ruimte om zijn blik gemak
kelijk over het doek te laten glijden
in alle richtingen zonder op blokka
ges te stuiten. Alles is wel gesteund
op een onzichtbaar maar voelbaar
patroon. Veel mensen merken deze
meervoudige funkties en gaan er
dwangmatig naar op zoek. In dit
geval echter isoleren ze deze funk
ties tot vaste waarden. Eigenlijk zijn
deze lichamen geen deel op zichzelf
maar staan in functie van een groter
geheel. Anders ziet men door de
bomen het bos niet meer. Zich niet
met details indentificeren is even
eens noodzakelijk wanneer men
een boosaardig mens als een woest
landschap wil genieten. Ook dat
schilder ik met veel liefde, maar wel
zonder verliefdheid want verliefd
heid is een paard dat met zijn mees
ter op hol is. Ik hou van gekte maar
blijf aan de oppervlakte als een toe
schouwer. Zoeken naar «ismen» is
niets voor mij. Daar tracht ik me los
van te rukken. Eveneens van iedere
prefab-kuituur en van de droesen
van alle schijn. Het ligt ook niet in
mijn bedoeling het publiek een
boodschap te brengen, enkel werk
te brengen dat boodschap op zich
zelf is: eigenlijk niets te brengen,
enkel te zijn. Een artiest is enkel een
goed gestemd instrument, niet meer
of niet minder. Wel heel boos. Toch
voel ik behoefte om het absolute te
bereiken, maar dat is niet reëel.
Hoe harder je dat najaagt hoe meer
het je ontglipt. Het is beter niet alles
volledig te willen structureren. Iets
bescheidener te zijn. Het span
ningsveld te zoeken tussen anarchie
en orde in plaats van het publiek
duidelijkheden voor te schotelen
om het te manipuleren. Het is u nu
waarschijnlijk duidelijk dat ik geen
dingen maar toestanden schilder.
Toestanden waarin innerlijke te
gengestelde krachten moeten over
wonnen worden.
Krachten die trachten het schilder-
spel te bevriezen, zoals kulturele
vooroordelen, identificaties, on
echte emoties enz. Dit te schilderen
kan men beleven zoals men een
voetbalmatch beleefd, met als fo
cuspunt, de bal. Een gediversifieer
de verzameling verfstrepen tot een
geheel maken is scoren. Hoe lelijker
het gediversifieerde, des te fascine
render is het gemaakte doelpunt.
Zoiets als scoren vanuit een onmo
gelijke hoek. Bij het uitschakelen
van de tegengestelde krachten gaat
het erom de uiterste grens te vinden
tussen risico nemen en de kontrole
erover. Het streven naar volmaakt
heid is als tegengestelde kracht hun
doelman die door flexibiliteit moet
uitgeschakeld worden, want zucht
naar volmaaktheid is de zucht naar
een gouden kooi met stagnatie als
gevolg. Een andere tegengestelde
kracht «Megalomanie» is een spits
die door eenvoud en bedachtzaam
heid buiten strijd wordt gezet, want
anders bestaat het gevaar dat men
in bizarre en buitennissige domheid
valt, zoals bv. de wens de natuur in
plastiek te verpakken. Al de inner
lijk tegengestelde krachten moeten
overwonnen worden door, aan
dacht, spontane koncentratie, flexi
biliteit, planning, het kreëren van
ruimte, tactiek, open geest, strate
gie. Rond het innerlijk voetbalveld
staan supporters. Duizenden afzon
derlijke kompleksen of ikken vol
gen geladen met stemmingen en
emoties de match. Wanneer er ge
scoord wordt brullen ze «Een
vondst» en beleven in eenheid met
de ploeg een mentaal orgasme.
Kunstgenot - die eenheid van «eu
reka», stemmingen en emoties - is
het hogere octaaf van de orgasti
sche seksuele lust. Een kunstwerk is
in de eerste plaats zichzelf, roept zij
het «eureka» niet op, dan is het
geen kunstwerk. Uw eigen origine
schilderen en trancenderen door te
scoren is de hoogste originaliteit.
Daarmee vult men zijn akku. Wan
neer men dwangmatig zoekt naar
het zonder
linge buiten zichzelf bereikt men
originaliteit van een lagere orde en
na een tijd heeft men of een platte
akku of een kultureel indigest. Een
schilderij is zichzelf maar ik ben
mijn penseel. Ik moet materiaal ge
bruiken dat in overeenstemming is
met mijn origine, mijn vingers, een
stompje kwast, een paletmesje dat
met mijn hand vergroeid is. Dure
langharige marterpenselen zijn
voor niet-schilders. Men kan er niet
mee handtekenen.
Bij het overlezen van wat ik tot nu
toe gezegd heb, vrees ik dat het
reeds geschrevene overkomt als een
tegenspraak. Eerst heb ik het over
een bijna gewijde innerlijke stilte en
daarna over de risico nemende
anarchie en dynamiek van het schil
deren. Bedenk echter dat een voet
baller ook in afzondering gaat voor
het spelen van een belangrijke
match. Bedenk eveneens wat ik ge
zegd heb over het belang der tegen
gestelde krachten. In de eerste si
tuatie is er rust, men draait op relan-
tie. De tweede situatie is er een van
hevig conflict: de motor draait op
volle toeren maar met ingedrukte
remmen. De innerlijk tegengestelde
krachten werken als weerstanden.
Dank zij deze weerstanden, kan
men nadat de richting bepaald is pas
goed uit zijn krammen schieten. Dat
uit zijn krammen schieten kan als
volgt gebeuren. Op een ingebeeld
patroon of veld begint de bal of
focus een driehoeksbeweging, eer
ste zijde, tweede zijde, de derde zij
de wordt onderbroken om een be
gin te maken met een vierkant dat
op zijn beurt, voor voleindiging on
derbroken wordt. Om een cirkelbe
weging te beginnen die niet gesloten
wordt maar overgaat in een spiraal.
Stagnatie is op deze manier onmo
gelijk. In plaats van drie autonome
fragmenten, driehoek, vierkant en
cirkel, is er nu een ononderbroken
lijn of toestand zonder begin of
eind, zonder een uitgesproken dit of
dat. Aldus ontstaat er een toestand
waarin materie steeds wordend is
en zichzelf steeds hernieuwd.
Sommige mensen reageren daar
over erg verward. Als ze mijn schil
derwerk aanschouwen in de eerste
fase van voltooiing vinden ze het
werk af. In een latere fase lijkt het
hen dat er nog veel moet aan ge
werkt worden en wanneer het vol
gens mij af is, vinden ze dat er nog
moet aan begonnen worden. Dat
materie gekoncentreerde energie is
willen ze wel aannemen van een A.
Einstein maar dat een schildershart
zou kunnen voelen op dezelfde ma
nier van Moeder Natuur, daarvoor
zijn ze te kuituurgebonden. Ik schil
der geen gesloten kristalvormen op
een onbeweeglijk patroon omdat
dit dode materie is en ik hou van het
leven, zelfs al zijn er al eens botsin
gen. Daarom aktie. Ten opzichte
van al die draaiende, versnellende,
rechtlijnige, kromlijnige en omtrek
kende bewegende is er een punt dat
in stilstand is ten opzichte van de
andere bewegingen (relativiteits
theorie). Op deze wijze begrenst dit
punt zichzelf. Ik geometriseer dus!
Tegenwerkende krachten trekken
alles terug naar binnen. Ik schilder
dus contrapuntisch! In de natuur is
dat zwaartekracht. Als schilder er
vaar ik het als mijn Super-Ego. Om
dat mijn schilderijen, electro-mag-
netisch, stromend, bewegend en on
vatbaar als kwikzilver zijn, moeten
ze wel ccn benauwende indruk ma
ken op mensen die hun gouden ket
tingen liefhebben en vrijheid niet
aankunnen. Ze zitten dan tussen
twee stoelen en willen terug naar
hun vertrouwde en vaste structu
ren, waar ze het gevoel hebben zich
te kunnen handhaven. Dit is hun
niet kwalijk te nemen. Zelfs een
«Vincent Van Gogh» kon de ver
ruimde zijnstoestand niet verwer
ken die hem overviel wanneer hij
het schilderwerk «Korenveld met
zwarte Raven» schilderde, omdat
enerzijds, identificaties met zijn on
derwerp en anderzijds een psychi-
delische zijnstoestand hem innerlijk
verscheurden. Hij kon de allesom
vattende en allesdoordringende
wetten van het astrale niet met de
moraal van zijn tijd verenigen en
beleefde een bad-trip. Zelfs in onze
tijd staat men huiverig tegenover
het ruimere aspect dat kunst kan
bieden
