Alfons Matthijs bezieler van
boksclub Volharding Erpe-Mere
6 - 29.3.1991 - De Voorpost
In 1989 ontving Alfons Matthijs de trofee voor de meest sportverdienstelij-
ke persoon van Erpe-Mere. Hij werd bekroond voor zijn jarenlange inzet
in de bokssport zowel als aktief beoefenaar als trainer of andere nevenakti-
viteiten. Fons Matthijs zelf begon te boksen op 13-jarige leeftijd bij
Boxingclub Eendracht te Aalst en bleef sindsdien altijd yveren voor de
bokssport op alle vlakken. Het hoeft niet te verwonderen dat hy verteerd
is door deze sporttak, vandaar ook dat hij er mee vergroeid is en er nooit
over uitgepraat raakt.
Van Aalst naar Erpe
Fons Matthijs voelde zich al vrij
jong tot de bokssport aangetrokken
en dat hij het ernstig meende be
wijst zijn inzet die hij nu nog kan
opbrengen voor anderen. Fons
bokste van in 1948 te Aalst en bleef
er tot de club opgedoekt werd toen
in 1965 de toenmalige oefenmeester
met de trainingen stopte. Dit had
maar weinig prettige gevolgen voor
de sportmannen die er meerdere
keren per week kwamen oefenen
maar ze werden voor een voldongen
feit gesteld.
In een eerste bevlieging begon Alf.
Matthijs met gewichtheffen om
toch maar in beweging en dus ook in
konditie te blijven. Dit kon hem
echter niet totaal bevredigen en hij
had heimwee naar de ring. Het
duurde dan ook niet lang of hij
richtte een privé boksclub op in
1967. Deze werd ondergebracht in
een huurhuis dat zich feitelijk niet-
leende om dergelijke sport te beoe
fenen. Toch was de drang zo groot
dat men alle beproevingen door
stond en met de voorhanden zijnde
middelen de zaak deed draaien.
Vermits er veel te weinig ruimte was
zag men zich zelfs verplicht om bij
gunstig weer buiten te trainen. A.
Matthijs en zijn medewerkers lieten
zich nooit ontmoedigen want on
danks de talrijke problemen en de
minder gunstige omstandigheden
om hun geliefde sport te kunnen
beoefenen, hielden zij het nagenoeg
twintig jaar op die manier vol.
In 1980 lag Alfons Matthijs aan de
basis van de nieuwe boksclub Vol
harding in Aalst die hij samen met
Vict. Raes stichtte. Dit was echter
maar van korte duur want na amper
één jaar gingen zij uiteen en elk ging
zijn eigen weg. Vict. Raes trok naar
Heldergem om er zijn boksgeluk te
beproeven en Fons bracht zijn club
dicht bij huis en was te Erpe de
bezieler van de Boksclub Volhar
ding Erpe-Mere. Deze club was in
feite opgericht om de bokssport als
zuivere liefhebberij te beoefenen
maar vermits er altijd goede ele
menten naar voor treden, lag het
voor de hand om toch maar in kom-
petitieverband te treden. Dit ge
beurde ongewoon vrij vlug en onder
impuls van de toenmalige voorzitter
van de sportraad Remi Volckaert,
durfde men het in 1982 aan om in
kompetitie te gaan, ook met boksers
van eigen stal.
Onderbroken boksloopbaan
Alf. Matthijs bokste al een drietal
jaren maar nog niet in kompetitie
omdat hij nog te jong was. Toch liet
hij er geen gras over groeien want
juist met zijn verjaardag, op 14 ja
nuari 1951, leverde hij zijn eerste
officiële kamp. In totaal stond hij 29
jaar in de ring tegenover tegenstan
derswaarvan hij enkele overwinnin
gen behaalde met knock-out. Daar
naast moest hij zich ook een paar
keer met een match nul tevreden
stellen en verloor hij een paar wed
strijden wat telkens een minder
prettige ervaring was. Al bij al werd
A. Matthijs als een goede doorsnee
bokser gequoteerd 'met een sterke
slag'. Juist dit laatste kenmerk was
ontegensprekelijk de grootste oor
zaak dat hij meermaals een hand
breuk opliep wat hem telkens voor
een relatief lange periode op inak-
tief stelde. Fons is altijd een door
bijter geweest en na elke breuk of
kwetsuur herbegon hij met grote ij
ver te trainen, toch was het soms
ontmoedigend om altijd die achter
stand weer in te lopen. Vooral zijn
gewicht was een probleem om in
zijn gewichtsklasse te blijven en in
1963, na de zoveelste breuk, wilde
hij opnieuw beginnen maar bleef te
zwaar ondanks de inspanningen en
de doorgedreven trainingen. Het
was trouwens ook de periode dat
meerdere boksers de club verlieten,
net alsof ze voelden dat het schip
van de Eendracht Boxing Club aan
het zinken was, en effektief een
goed jaar daarna werd deze boks
club opgedoekt.
Toch altijd maar boksen
Alhoewel A. Matthijs zowel letter
lijk als figuurlijk zijn hele leven ge
bokst heeft, dan toch zal hij er nooit
genoeg van krijgen. Jarenlang heeft
hij tegen allerhande moeilijkheden
en problemen moeten opboksen en
ook hier heeft hij meer dan eens een
overwinning geboekt. Thans, op
56-jarige leeftijd, staat hij nog
steeds in de ring, niet meer zo in
tensief als een paar jaar geleden
maar toch nog altijd met de inzet
van een beginneling. Hij kan nu nog
altijd de moed opbrengen om te
trainen met zijn jonge boksers en
juist daarom is hij af en toe
mistroostig over de inzet van som
mige jongeren waarvan hij zegt: 'De
jeugd is geblust, inspanningen om
iets te bereiken horen er meestal
niet meer bij'. Gelukkig kan hij zich
bij gelegenheid vastklampen aan
goede prestaties van zijn leerlingen
wat hem dan weer nieuwe impulsen
geeft om er mee door te gaan, al
hoewel er zeker van ophouden geen
sprake is.
Erpe-Mere. Enkele leden van Volharding boksclub te Erpe samen met het leidinggevend trio (jv)
Erpe-Mere. De drie steunpilaren van Boksclub Volharding te Erpe met Alfons Matthijs leermeester, voorzitter J. Van
Droogenbroeck en trainer Ant. Aelbrecht (jv)
Fons van zijn kant kan het niet laten
en zelfs op latere leeftijd is hij als
trainer een voorbeeld geweest - en
nog - van zijn jonge boksers. Sinds
de oprichting van zijn privéclub
trainde hij van 1981 tot 1989 elke dag
mee en stond soms uren in de ring
om aan elke bokser tussentraining
te geven. Daarbij kwamen en ko
men er nu nog de drie traditionele
trainingen per week bij. Hij wordt
uiteraard steeds bijgestaan door de
verzorger van de club Ant. Ael
brecht, een gewezen bokser van
Eendracht Aalst die sinds de stich
ting met Alf. Matthijs de club te
Erpe heeft gestimuleerd en gedra
gen. Samen met de voorzitter, vor
men zij een drietal dat Volharding
staande houdt.
Eigen stal
Alfons Matthijs heeft altijd betrek
kelijk goede boksliefhebbers onder
zijn hoede gehad, zelfs jonge ele
menten met klasse maar sommigen
konden de moed niet opbrengen
om zijn trainingsschema te volgen
en zij haakten dan vroegtijdig af.
Met de start van zijn eigen
'Volharding' boksclub kon hij met
vijf nieuwelingen in de ring komen.
Vermits ze nog geen officiële kam
pen geleverd hadden, was er van
ervaring weinig sprake. Toch was
deze test achteraf bekeken zeer po
sitief dank zij het optreden van Eli
Van den Brempt en Paul Galmaert
uit Erpe, Mar Staelens uit Herder-
sem, Vine. Van Impe uit Nieuwer-
kerken en de Vlaams sprekende
Marokkaan Mohammed Mummedi
uit Aalst. Hiertussen zaten een paar
goede boksers want Staelens deed
zelfs mee aan het kampioenschap
van België als weiter maar na twee
jaar zegde hij de kompetitie vaarwel
terwijl V. Van Impe het toch nog
een jaar langer uithield.
Daarna kon hij echter verder wer
ken met de gebroeders Meersman
uit Lede die samen met hun oom
van Herdersem de stal boksers te
Erpe aanvoerden. Van deze drie
was Freddy Meersman de grote uit
blinker. Van zijn 24 geleverde kam
pen verloor hij er slechts drie met de
punten en twee door kwetsuren.
Vier keer eindigde hij zijn wedstrijd
onbeslist.
Het vertrek van 'de Meersmannen'
werd dan gelukkig aangevuld door
een talentrijk bokser, Kurt Baten,
een zwaargewicht uit Meldert. In
feite begon hij maar laat aan een
boksloopbaan maar toch leverde hij
met Fons Matthijs nog veertien
kampen waarvan hij geen enkele
keer verloor. Onnodig te zeggen dat
dit de revelatie was maar ongeluk
kig voor de mensen die hem dag in,
dag uit bijstonden met training en
verzorging. Na zijn suksessen trok
hij naar Brussel waar hij het geluk
dacht te vinden maar zoals velen in
zijn soort bedrogen uitkwam en in
middens terecht kwam die niet be
vorderlijk waren om op een ernstige
manier de bokssport te beoefenen.
Hij stopte bijgevolg vroegtijdig een
bloeiende loopbaan te wijten 'aan
een gebrek aan verstand'. Fons
heeft meermaals verschillende bok
sers in zijn club gehad die zelfs wei
nig kampen verloren maar na ver
loop van tijd niet meer de discipline
hadden om verder te doen, dan nog
meestal op een ogenblik dat het
meest noodzakelijk was. Oude en
nieuwe gezichten wisselden er el
kaar af en Fons vergelijkt terecht
'een boksclub met een duivekot'
omdat het er een komen en gaan is
zowel van goede als van minder goe
de elementen.
Huidig bestand
Tegenvallers worden echter weer
goed gemaakt door de positieve
prestaties van talentrijke jeugdige
boksers. Op het huidig ogenblik be
schikt Alfons Matthijs over onge
veer 25 jongeren van wie drie nieu
welingen en vier anderen kunnen
een licentie voorleggen. Ondanks
het feit dat de Erpse club thans zelf
nog geen matchen kan organiseren,
neemt dit niet weg dat zijn boksers
nergens anders in de ring zouden
staan.
Zo zal hij in de toekomst kunnen
rekenen op aspirant-bokser Ignace
De Backer uit Erpe die in mei zal
mogen aantreden. Daarnaast be
leeft hij al heel wat genoegen aan de
18-jarige Jurgen Ottoy uit Eronde-
gem die van zijn twee geleverde ge
vechten één overwinning en een
match onbeslist boekte.
De revelatie op het ogenblik waar
A. Matthijs zijn hoop op stelt is zijn
weltergewicht Clement Van Im-
schoot uit Schellebelle die echter
met zijn gezondheid sukkelde en
daardoor zijn laatste drie wedstrij
den verloor met de punten. Noch
tans had hij een veelbelovend de
buut gemaakt met een KO en een
puntenoverwinning en daarbij
bokste hij nog twee keer onbeslist.
In Bristol behaalde hij nochtans bo
vendien de zege op een sterke te
genstander. Deze jeugdige belofte
wordt nu echter opnieuw klaar ge
stoomd om - hopelijk met sukses -
terug in de ring te stappen.
Verder beschikt Fons en zijn mede
werkers ook nog over Peter Impens
uit Lede die in september zijn op
treden zal doen in de middenge-
wichtsklasse. Deze vier jonge bok
sers hebben er althans enorm veel
voor over om hun gekozen sport te
beoefenen. Hieronder schuilt er al
leszins één element met groot talent
en een tweede met een ongekende
fysieke kracht. De andere twee kun
nen hun ietsje minder talent echter
kombineren met inzet en opoffe
ring wat hen op gelijke hoogte kan
brengen. Want juist op die twee
kenmerken is de bokssport geba
seerd: training en een aangepaste
levenswijze 'want het hangt niet al
tijd van de leermeester af, verklap
te Fons nog. Hoofdzakelijk hangt
het af van de bokser zelf om de
nodige moed en discipline op te
brengen er iets voor zichzelf van te
maken.
In zijn lange loopbaan én als bokser
én als trainer weet hij ervan mee te
spreken hoe weinig de meesten
soms gemotiveerd zijn. De laatste
tijd lieten er een vijftiental jongeren
zich inschrijven maar na een drietal
weken verlieten zij al de club omdat
zij het te hard vonden. Het mag
geen inspanningen vergen... maar
wie dit niet kan opbrengen hoort
feitelijk in geen enkele sporttak
thuis en zeker niet in de bokssport
waar fysieke training een enorm
grote rol speelt en veel van de atleet
vergt om in conditie te kunnen blij
ven.
Gelukkig zijn er toch nog altijd jon
gens die het proberen en zelfs door
bijten en dat is op zichzelf al een
troost voor de leermeerster die
nochtans vaak alleen traint met zijn
bokser en hiervoor nauwelijks een
aanmoediging krijgt. Integendeel,
soms is de pijn des te erger als men
een bokser verliest die al naam en
faam verworven heeft zoals zijn
laatste geval, zijn kampioen van
België Alain Cobbaut. Maar Fons
werpt hem zeker geen verwijt als zij
een dergelijke beslissing nemen
want hijzelf weet genoeg wat ervoor
nodig is om het jarenlang vol te
houden. Ondanks zijn tegenslagen
gaat hij er stellig mee door: ik zal
les geven tot het bittere einde. We
zijn in de boter gebakken en daar
mee voelen we de tegenslagen min
der aankomen'. Ook op dat vlak kan
Fons dus heel wat incasseren en is
zijn punch in optima forma, net
zoals vroeger toen hij klappen
mocht uitdelen maar er ook kreeg...
Het wordt een gewoonte zoals een
andere.
Alf. Matthijs vindt het echt spijtig
dat een sport die zoveel opoffering
en inzet vergt nog altijd door te veel
mensen genegeerd en zelfs afge
keurd wordt en zeker voor dit laats
te is er geen reden. Nochtans zijn er
volgens Fons alleszins mensen die
zich terdege inspannen om de
bokssport in een goed daglicht te
stellen. Zo citeert hij o.a. Jacky
Gaublomme die hij zeer bekwaam
acht en waardeert omdat deze man
hardnekkige pogingen onderneemt
om de bokssport aantrekkelijk te
maken bij het publiek. Juist om zijn
totale inzet wordt hij zowel door de
boksers als door de leermeesters
gerespekteerd en gewaardeerd, sa
men met Raf. Govaert, de federale
technisch direkteur van de liefheb
bersliga.
A. Matthijs is vergroeid met de
bokssport en het is grotendeels
dank zij hem dat Volharding Erpe-
Mere reeds tien jaar bestaat en ze
ker nog lang niet tot verdwijnen ge
doemd is. Geen inspanning is te veel
voor Fons en gelukkig kan hij daar
bij nog rekenen op de voorzitter van
zijn club Jozef Van Droogenbroeck,
sekretaresse J. Van Damme en zijn
trainer Ant. Aelbrecht, om de good
will van alle boksers niet te vergeten
met daarbij zijn kampioen van Bel
gië die nu eveneens nog in de bres
staat om zijn talent aan jongere bok
sers trachten door te geven. Hope
lijk horen we binnenkort opnieuw
over de exploten van de Volhar
dingboksers.
JV
Tot 26 mei heeft in het Museum van He
dendaagse Kunst aan de Leuvenstraat 32
te Antwerpen een tentoonstelling plaats
van Luc Deleu T.O.P. Office 1961-
1991. De tentoonstelling is open van dins
dag tot en met zondag van 10.00 tot 17.00
