Podium-Uitjes in De Werf
Bandido uit Erpe met Mandarijntjeskamer
Ernst in De Werf
Dansworkshop S.M.I.
brengt totaalspektakel
'De Profeet' in De Werf
Fototips, om mee te nemen
«Jolie Jacqueline» - Lucille Star koncerteert (10.05)
Blauwe Maandag Cie en een sublieme «Cocu Magnifique» (14.05)
14 - 3.5.1991 - De Voorpost
Vrijdag 10 mei: Lucille Star in Con
cert
Onder de vleugels van producer
Herb Albert nam Lucille Star haar
eerste album op, wat onmiddellijk
resulteerde in enkele gigantische
singlesuksessen als «Yours (Quie-
reme mucho)», «Colinda» en vooral
«Jolie Jacqueline». Haar grootste
hit was echter «The French Song»
ofte «Quand le soleil dit Binjour aux
Montagnes».
Ze kreeg belangrijke onderschei
dingen bij de vleet en was regelma
tig te gast in The Grand Ole Opry,
zowat de tempel van de country mu
ziek in de Verenigde Staten. Hoe
wel ze een klassieke-zangopleiding
genoot, is ze vooral bekend door
haar veelzijdigheid. Ze beheerst di
verse muziekstijlen, wat tot uiting
kwam tijdens koncerten met simfo-
nische orkesten. In De Werf wordt
ze begeleid door South Mountain,
een van de topgroepen uit Canada
met een puur country geluid.
Dit koncert is een organisatie van
Radio 2 (Oost-Vlaanderen) in sa
menwerking met het C.C. De Werf.
De toegangsprijs voor dit koncert
dat begint om 20 uur, bedraagt 300
fr. Reserveren kan op nr. 053/
76.13.12.
Dinsdag 14 mei: «De Cocu Magnifi
que» van BlMaCie: schitterend tea-
ter!
«Yet each man kills the thing he
loves...» of «Elk mens vermoordt
wat hij bemint». Met de woorden uit
het gelijknamige gedicht van Oscar
Wilde (dat trouwens in zijn geheel
in de programmabrochure werd op
genomen) begint de programma-
brochure van de teaterproduktie
«De Cocu Magnifique» van Fer-
nand Crommelynck door de Blauwe
Maandag Compagnie. Dit vers is
inderdaad de gebalde verdichting
van het stuk van Crommelynck. En
Blauwe Maandag Cie maakt er, in
regie van Michel van Dousselaere,
een teatergebeurtenis van om nooit
te vergeten. U bent dus gewaar
schuwd: ga kijken!
Femand Crommelyck werd op 19
november 1886 te Parijs te geboren.
Zijn vader was een Belgisch akteur.
In zijn eerste werken (kronieken en
korte prozastukjes) was de invloed
van het simbolisme duidelijk zicht
baar, zowel door de onderwerpen
als door de merkwaardige taalvir
tuositeit.
Zijn eerste toneelstuk «Nous
n'irons plus au Bois», een komedie
in één bedrijf, werd gekreëerd in het
Théatre du Pare te Brussel in 1906.
Met «Le Sculpteur de Masques»,
gekreëerd in 1911 in het Theatre du
Gymnase te Parijs, begon zijn car
rière in Frankrijk. In «Le Marchand
de Regrets», voor het eerst opge
voerd in het Théatre du Pare in 1913,
speelde hij zelf de hoofdrol. Tijdens
de eerste wereldoorlog verbleef
Crommelynck in Brussel en stichtte
er zijn eigen teatergezelschap «Le
Théatre Volant», dat twee jaar
bleef bestaan. Zijn ware doorbraak
kwam met «Le Cocu magnifique»,
een farce in drie bedrijven, die voor
het eerst gekreëerd werd in het
Théatre de l'Oeuvre in 1920 in eenr
egie van Lugné-Poë. Het stuk kende
een enorm sukses en van de ene dag
op de andere lag de naam Cromme
lynck op ieders lippen. Het jaar
daarop werd het stuk opgevoerd in
Moskou in een nog steeds beroemd
gebleven regie van meyerhold. In
1921 vond ook de eerste opvoering
van «Les Amants puérils» plaats,
een stuk dat Crommelyncki al in
1913 had geschreven. Tussen 1921 en
1934 schreef hij nog vier stukken:
«Tripes d'Or», opgevoerd in een re
gie van Louis Jouvet in 1925; «Cari-
ne ou la jeune Fille folie de son
Ame» (1929); «Une Femme qu'a le
Coeur trop petit», gekreëerd in 1934
in het Paleis voor Schone Kunsten
te Brussel en «Chaud et Froid ou
l'Idée de Monsieur Dom» (1934).
Na 1934 schreef Crommelynck, bui
ten een bewerking van Shakespea-
res «Falstaff» en een politieroman,
bijna niets meer. Tijdens de Tweede
Wereldoorlog regisseerde hij ver
scheidene stukken in het Théatre
des Galeries te Brussel. Cromme
lynck overleed te Saint-Germain-
en-Laye, nabij Parijs op 17 maart
1970.
Het meesterschap dat Cromme
lynck verkregen heeft bij het hante
ren van de taal, wordt de drijfkracht
van zijn teater. De personages voe
ren als het ware tegelijk twee of drie
dialogen, vermengd met een mono
loog.
Voor de personages zelf zijn reali
teit en verbeelding dikwijls moeilijk
te scheiden. Een gevolg van deze
talrijke parallellismen en spiegelef-
fekten, en van de simultane dialo
gen, is, dat een verheven tragische
aktie kan samenvallen met een
komisch groteske, zonder dat de
ene de andere vernietigt. Door hel
soms grote kontrast tussen beide
wordt een hoogtepunt bereikt dat
slechts zelden op het toneel te zien
is.
«De Cocu Magnifique» speelt zich
(bij Crommelynck) af in een oude
watermolen waar Bruno, de schrij
ver van het dorp, samenleeft met
zijn beeldschone vrouw Stella. Hun
liefde is vurig en wederzijds. Wan
neer hij naar de stad gaat, komen
vele mannen haar het hof maken
maar zij blijft haar man trouw en
wijst hen allemaal af. Op een dag
komt haar neef, de zeeman Petrus,
op bezoek en Bruno wil hem kost
wat kost in zijn geluk laten delen.
Hij prijst de fysieke schoonheid van
Stella en ontbloot in zijn entoesias-
me zelfs haar borst om te bewijzen
hoe mooi ze wel is. En plots ont
waart hij een begerige blik in de
ogen van Petrus. De pijn van de
jaloezie schiet door zijn lichaam.
Hij raakt ervan overtuigd dat zijn
vrouw hem bedriegt; zij moét een
geheime minnaar hebben; als het
Petrus niet is, dan een ander. Bruno
vraagt dat zij een masker draagt en
zich hult in een lang gewaad, waar
door niets meer zichtbaar is van
haar bekoorlijke vormen. Later, in
zijn zoektocht naar de werkelijke
minnaar, verplicht hij haar het bed
te delen met alle mannen van het
dorp. Hij tracht daarmee zichzelf te
overtuigen dat zij niet betrouwbaar
is. Bruno gaat zelfs zo ver dat hij
zelf, vermomd, haar ontrouw tracht
te bewijzen. Ondertussen staat het
hele dorp in rep en roer. Alle vrou
wen zijn razend, omdat Bruno toe
staat dat zijn vrouw met iedereen
naar bed gaat. Zij willen Stella uit
haar huis halen en verdrinken. Op
dat ogenblik verschijnt de ossehoe-
der en Stella vlucht met hem weg.
Zij eist dat hij haar zal toestaan een
trouwe vrouw te blijven.
Fernand Crommelynck over «Le
Cocu Magnifique»: «Ik heb «Othel-
lo» van Shakespeare willen her
schrijven. Othello werd Bruno, Cas-
sius werd Petrus, eveneens een zee
man, en Jago werd Estrugo. Het
leek mij dat Othello veel te naïef
was, dat hij steeds moest opgehitst
worden door Jago, dat hij de dief
stal van Desdemona's zakdoek, die
door een tussenpersoon in de han
den van Cassius gedeponeerd werd,
nodig had om opnieuw een jaloers
man te worden. Jaloersheid die tot
moord zou leiden. Ik beweer dat
jaloersheid een ziekte is die geen
enkele bron van uitenaf nodig heeft,
maar zichzelf voedt en dit zonder
meststoffen. Het werkelijke drama
van jaloezie is dat dit gevoel ont
staat en zich ontwikkelt bij diegene
die er het slachtoffer van is, zonder
enig element van buitenaf. De ja
loerse mens draagt deze invretende
kwelling in zich. Hij alleen kreëert
die kwelling en voedt ze. Ik schreef
deze «De Cocu Magnifique», die in
werkelijkheid één immense monol
oog is. Er is maar één personage,
Bruno. De anderen zijn spiegels die
het stuk opbouwen en uitleggen;
echo's van Bruno's innerlijke kwel
lingen. Een innerlijke kwelling die
ik aan het publiek op een ekspliciete
manier wou tonen, en niet meer op
een impleciete».
De voorstelling die Blauwe Maan
dag Compagnie van deze «De Cocu
Magnifique» maakt is onvergete
lijk! Na hun pakkende produktie
van «Voader» naar Strindberg is dit
opnieuw een voorstelling die tot de
absolute hoogtepunten an het tea
ter 1990-1991 in Vlaanderen mag ge
rekend worden. Regisseur-bewer
ker Michel van Dousselaere opteer
de voor een produktie, waarbij het
spelelement centraal staat. Het de-
kor van Johan Daenen toont een
konstruktie van drie trappen: een
grijsgekleurde, brede trap onder
aan, een fel gekleurd middenstuk
die overgaat in een hevigwitte
smaale bovenstrap die naar een
roodverlichte opening voert.
Slechts één dekorstuk: een ver
plaatsbare fauteuil die op de trap
pen past. De personages komen via
een soort loopplanken uit het niets
van de koelissen ergens op een van
de diverse niveaus van de trappen
terecht, en verdwijnen ook langs
daar.
Vermits de regisseur over amper
zes akteurs beschikt voor de oor
spronkelijk veertien rollen, bewerk
te hij de tekst, maar slechts in lichte
mate: sommige scènes werden kom-
pakter, sommige rollen werden in
één personage gekritalliseerd (Ka-
telijne Damen in de rol van Roma-
nie, die alle dorpsvrouwen in één
is); sommige scènes werden hier
door veel kompakter.
Tot waar de zelfkwelling kan gaan
en tenslotte in volslagen waanzin
kan gaan en tenslotte in volslagen
waanzin kan overslaan, wordt hier
grandioos uitgegbeeld in een schit
terende taal (de nieuwe vertaling is
van Mare Didden). De regie van
Dousselaere geeft daarbij aan het
geheel een duivels tempo. En daar
enboven is er het sublieme even
wicht tussen het drama, de tragedie
eigenlijk, en de surrealistische farce
die door Crommelynck er toch dui
delijk ingelegd is.
Het akteerwerk is ook nu weer een
staaltje van ensemblevorming: ho
mogeen, doorleefd, kompleks, ge
dreven... Lucas Van den Eynde
(burgemeester en ossehoeder),
Victor Löw (Petrus, graaf en man
uit Oostkerke) en André Simon
(Estrugo) leveren erg goed werk -
we zien al te zelden grote akteerpre
staties in «bijrollen»! Katelijne Da-
men is in haar Romanie gewoon
zéér goed: zeer overtuigend in haar
emotionele kompleksiteit. Els Dot
termans is dé ideale Stella: mooi,
onschuldig, liefdevol, vertederend
zuiver, sensueel en fascinerend eer
lijk. Maar we wisten al langer dat
Els Dottermans een prachtige aktri-
ce is.
Dé openbaring van deze Cocu is -
naast van Dousselaere als regisseur
- zeker Stany Crets als Bruno. Het
bewijst nog maar eens dat een ak
teur pas een écht goed akteur (m/v)
is in de handen van een steengoed
regisseur.
We kunnen u niet anders dan de
goede raad geven: ga kijken naar
deze schitterende voorstelling, die
nog lang in uw geheugen zal nazin
deren! We zagen deze «Le Cocu
Magnifique» reeds eerder in het
N.T.G. (1967 met Hugo Van den
Berghe in de rol van Bruno) en in de
K.V.S. (wij putten voor deze bijdra
ge uit het toenmalige programma
boekje; 1989 met Peter Van As-
broeck als Bruno), deze van Blauwe
Maandag Compagnie geniet veruit
onze voorkeur!
Op dinsdag 14 mei om 20 uur in de
Schouwburg van De Werf. Toe
gangsprijzen: 350 fr. of 315 fr. (met
gangbare redukties) of 280 fr. (voor
schoolgroepen vanaf 20 leerlingen).
Reserveren kan op nr. 053/76.13.12
of 053/78.89.81 (Netwerk).
L.
Aalst. Lucille Star
- Van zaterdag 27 april t.e.m. dinsdag 7 mei in de Tentoonstellings
ruimtes 1 en +2: tentoonstelling 'De Rederijkers in de
Nederlanden', georganiseerd door St.-Barbara en de Catharinisten,
info 052-77.91.09
- Van zaterdag 4 t.e.m. zondag 12 mei in de Belfortkrypte: tentoon
stelling door Ivo D'Herde, info 053-78.17.58
- Zaterdag 4 mei om 20 u. in de Schouwburg: teatervoorstelling
'Amadeus' van Peter Shaffer in regie van Willem Nijholt, die ook de
rol van Salieri speelt; toegangsprijs 700 fr., reservatie 053-76.13.12
- Zondag 5 mei om 10u30 in de Schouwburg: jubileumviering 100 jaar
Batharinisten, info 053-77.91.09
- Woensdag 8 mei om 20 u. in de Schouwburg: teatervoorstelling
'Komieken' van Trevor Griffiths door het Mechels Miniatuur Tea
ter in regie van Jo Dua, gastvoorstelling georganiseerd door Lions
Aalst, info 053-78.33.90
- Van vrijdag 10 tot en met vrijdag 17 mei in de Tentoonstellingsruimte
1: fototentoonstelling '200 jaar Vrijzinnigheid', georganiseerd
door de Oudervereniging voor de Moraal en het Humanistisch
Verbond
Vrijdag 10 mei om 20 u. in de Schouwburg: koncert door Lucille Star
en South Mountain, georganiseerd door Radio 2 in samenwerking
met het C.C. De Werf; reservaties op nr. 053-76.13.12
Maandag 13 mei om 19 u. in de Schouwburg: koncert door de
Muziekkapel van de Rijkswacht, georganiseerd door de Rijkswacht
in samenwerking met de Stad en de Vereniging voor Vreemdelin
genverkeer; info 053-78.44.19
Einde 1986 nam men bij Dido Erpe het initiatief om in het kader van het
jeugd huiswerk met een toneelgroep te starten. Het was de bedoeling
hiermee een leemte op te vullen in de gemeente Erpe-Mere omdat de
organisatoren de mening toegedaan waren dat er in het dorp nog geen
toneel gespeeld werd. Thans zullen ze bij Dido beter weten en geen orakel
meer verkondigen vooraleer hun licht eens op te steken. Nu ja, een mening
kan altijd herzien worden... en dit hebben ze intussen wel gedaan.
Zij hoeven niet noodzakelijk een
kijkje te nemen bij de gezelschap
pen uit hun onmiddellijke omgeving
maar toch is het geraadzaam ook al
zweert men bij een "jeugdige" to
neelgroep, wat trouwens hun goed
recht is. Vijf jaar geleden startte de
Dido-toneelgroep Bandido met
"Mijn kinderen zijn mijn kinderen
niet", een werk van de toenmalige
permanent verantwoordelijke Ste
ven Vroman, dat de akteurs een
vroeg sukses bezorgde. Het was bo
vendien een wereldpremière wat
men in een landelijke gemeente niet
zovaak kan meemaken. Maar toch,
een paar jaar later kwam men op
nieuw op de planken met een onge-
speeld toneelwerk van de Merenaar
Lievens. Het initiatief om toneel te
spelen.kreeg duidelijk navolging en
zo is men thans aan het vijfde speel
seizoen toe.
Thans staat "De Mandarijntjeska
mer" op het programma, een to
neelwerk van Rob. Thomas in een
bewerking van Leo Dewals. Het is
een stuk waar in feite geen samen
hangend verhaal in steekt maar sa
mengesteld is uit verschillende sce
nes. Als rode draad is de dagelijkse
bezigheid van het kamermeisje en
de kameijongen centraal gesteld
want zij moeten het stuk dan ook
werkelijk dragen.
In elk van de zeven scenes wordt de
normale gedachtengang doorprikt
en worden de personen letterlijk en
figuurlijk ontmaskerd. Op sommige
ogenblikken komt men nogal voor
verrassende situaties te staan, voor
al dan bij de slotscène, en voor wie
geen pikante voorstelling kan ver
dragen, kan zich op bepaalde
ogenblikken wat ergeren maar toch
is het meer van de frivole kant beke
ken allemaal goed bedoeld.
De onderscheiden scenes vormen
steeds een verhaal op zichzelf. Zo is
er bijv. een scene tussen een pastoor
en een straatmadelief, die dan uit
eindelijk in werkelijkheid de ver
persoonlijking zijn van een gravin
en haar chauffeur die in het hotel
verwikkelingen trachten uit te lok
ken. De slotscène geeft bovendien
een volledige beschouwing over de
vorige. Het is dus in feite een nabe
schouwing over wat voorafging met
de nodige moraal daaraan verbon
den.
Het toneelstuk "De Mandarijntjes
kamer" staat onder regie van Gino
Bauwens en de produktie is in han
den van Geert Neckerbroeck. De
rollen worden vertolkt door een
paar kernleden als Stef. Vermeu
len, D. Siau, Gino Bauwens, Mar
leen Eeckhout, Lut Matthijs, G.
Nijs, An Van De Steen, H. Van
Boxstael en enkele nieuwelingen als
L. Bauwens, An De Jaeger, Jo Van
Der Heyden en Sofie Van Impe.
Gelukkig heeft men bij Bandido
nog geen moeilijkheden ondervon
den om het kontinent telkens met
nieuwe akteurs aan te vullen want in
een jeugdtoneelgroep heeft men
vaak te kampen met het fenomeen
dat het een komen en gaan is van
jonge toneelspelers dat in de hand
gewerkt wordt door bepaalde om
standigheden, eigen aan de jeugd
die niet altijd in dezelfde lokaliteit
blijft wonen.
De akteurs worden geschminkt
door B. Leus en ze kunnen rekenen
op een ploeg die instaat voor de
dekorbouw: P. Van Boxstael, D.
Siau, Jo De Jaeger, F. Van Herre-
weghe, G. Neckebroeck, Lut Mat
thijs en H. Van Boxstael. De voor
stellingen gaan uiteraard door in
het jeugdhuis Dido en dit op 3,10,11
mei telkens om 20 uur. Kaarten zijn
te verkrijgen, in voorverkoop tegen
120 fr. en tegen 150 fr. aan de kassa.
Het ligt in de bedoeling dat de
jeugdige toneelgroep Bandido ook
graagzou optreden buiten het eigen
jeugdhuis maar daartoe bestaan
evenwel nog geen definitieve plan
nen, vooral omdat men niet weet
welke interesse op dat gebied be
staat. Wie echter belang stelt om
Bandido als gastgroep te laten op
treden kan zich in verbinding stel
len met de P. V. Nick Reniers in het
jeugdhuis Dido te Erpe (tel. 053/
80.14.24).
JV
Dansworkshop S.M.I. is gegroeid
uit het Aalsterse Sint-Maartensin-
stituut. Eigenlijk is het een volwaar
dige balletschool waar iedereen te
recht kan voor een opleiding en een
vorming in klassiek ballet, moderne
dance, jazz dance en lichamelijke
expressie. De artistieke leiding van
de Dansworkshop S.M.I. berust bij
mevrouw Francine De Veylder.
Op zondag 12 mei a.s. presenteert
deze dansworkshop om 20 u. in de
Schouwburg van het Cultureel Cen
trum De Werf het totaalspektakel
'De Profeet' van Kahlil Gibran. De
ze produktie, gebracht door een
vijftigtal uitvoerders, vertelt over de
dingen van het leven: liefde, kinde
ren, arbeid, vrijheid, vreugde, smart
en dood.
Voor de realisatie van dit projekt
deed S.M.I. een beroep op o.m. de
Kunstgroep Alkuone, voordracht
kunstenares Annie Moortgat, so
praanzangeres Hadewijch De Saar,
het koor Cantate o.l.v. Johan Hae-
saert. En voor de koreografie wer
ken mee Marc Bogaerts, Nicole
Delveaux, An De Naeyer, Lieve
Temmerman, Francine De Veylder,
Geert D'Haens en Marie Rondot.
U kunt voor dit totaalspektakel
plaatsen reserveren in alle B.A.C.-
kantoren van de stad Aalst of bij
Marie Rondot, Capucienenlaan 70,
Aalst. Tel. 053-70.24.10 of bij Fran
cine De Veylder, Koebrugstraat 52,
Moorsel. Tel. 053-70.15.41. De toe
gangsprijs bedraagt 250 fr., houders
van de Senior- of Juniorcard van
B.A.C. betalen slechts 175 fr.
Bij een aantal fotohandelaren is een
interessante brochure beschikbaar
voor iedereen die betere foto's in
kleuren wil maken. Het is een uitga
ve in samenwerking met de Vereni
ging ter Bevordering van de Foto
grafie (03/448.08.27) en de tweede
uit de reeks 'Fototips, om mee te
nemen'.
Aan de hand van typische snapshots
wordt er in uitgelegd hoe iedereen,
mits inachtname van een paar een
voudige regels, zeer mooie
herinneringsfoto's kan maken die
de trots van de familie uitmaken.
Zelfs iemand die nog nooit een fo
totoestel in handen heeft gehad,
wordt met deze 'Fototips 2' een
flink eind op weg geholpen. Loop
dus even binnen bij uw fotohande
laar en vraag naar 'Fototips 2'. Het
loont de moeite.
