Tien jaar karatesport
te Erpe-Mere
Derde stripalbum van
Frits Van den Heuvel
die'
Operatie Vrouwenhart van Merenaar J. Vermassen
6 - 7.6.1991 - De Voorpost
len 19!
karated vanYa
perspektief krijgt net zoak
n gebeurt."
De gevechtssporten zijn in onze streek de laatste jaren beter bekend bij het
brede publiek maar de belangstelling om een van de talrijke disciplines te
beoefenen blijkt nog altijd beperkt. Toch zijn er al heel wat clubs gesticht
die ofwel judo of karate tot hun sportobjekt nemen. Ook in Erpe-Mere is
men al een tiental jaren bezig met de karategevechtssport die sinds 1983
een officiële werking kent.
Met Frans De Sadeleer en Luc Redant werd wel rond de jaren 1980 met
karate gestart maar de werking was toen niet ofTicieel. Dan kwam Freddy
Van Impe die als voorzitter de basis legde om 'ofTicieel' te kunnen werken.
Dit gebeurde dan in 1983 en het betekende dat men via eksamens, zowel
technische als praktische proeven, tot een officiële erkenning kon komen.
De struktuur van de karate is best te vergelijken met deze van de meer
gekende judosport, het Kyo, maar eist evenveel training want om voor een
eerste Dan-eksamen te slagen eist het toch wel vijfjaar intensief oefenen
zoniet kan men het vergeten. Het is pas na een teoretisch eksamen en
wedstrijdpunten dat men kan gelauwerd worden.
Jeugdwerking - Senioren
Op het ogenblik telt de karateclub
van Erpe-Mere een dertigtal leden
waarvan een vijftal jongeren. Sinds
de oprichting oefenden alle leden,
van welke leeftijd ook, altijd samen
maar sinds een paar maanden is dat
niet meer het geval en heeft men in
de schoot van de club een jeugdaf
deling gesticht. Dit is minder af
schrikwekkend voor de jongeren
die zich tussen de ouderen - meestal
gevorderden - niet altijd in hun
schik voelden.
Om meer jongeren aan te trekken
zal de club naar de scholen van Er
pe-Mere toe werken om via initia-
tielessen deze gevechtssport beter
bekend te maken en om ze desge
vallend voor de karate te winnen.
Reeds vroeger heeft men al een po
ging in die richting gedaan maar
voortaan zal de club zich richten
naar de scholen in Erpe-Mere en
zelfs in Lede zal men de sport pro
pageren. Op die manier hoopt men
de jeugd te motiveren om karate te
oefenen. De leiding geeft wel toe,
ter informatie voor eventuele be
langstellenden, dat het een sport is
die enorm veel kracht en lichaams
beweging vereist, maar elke sport is
veeleisend als men ze op een dege
lijke manier wil beoefenen. De club
denkt zelfs de propaganda sterk
door te drijven omdat er ook nog
andere gevechtssporten van de
Oosterse landen bij ons beoefend
worden. Er is dus al een vorm van
konkurrentic wat een verzwakking
zou kunnen betekenen voor de be
langstelling van karate waar men
letterlijk en figuurlijk moet knok
ken om te overleven.
Voorlopig is de karateclub van Er
pe-Mere in het ontmoetingscen
trum van Erondegem gehuisvest
maar het beoefenen van karate
vergt veel ruimte en daarom willen
zij later ook terecht kunnen in de
nieuwe nog te bouwen sporthal. In
dien dat mogelijk wordt, zou men
willen starten met een seniorenaf
deling, dit wil zeggen voor geïnte
resseerden van 35 jaar af. Dit zou
dan meer afgestemd worden op
konditietraining die gepaard gaat
met karate-oefeningen wat uitein
delijk een integratie zou betekenen.
Kompetitie
De leden van de karateclub van Er
pe-Mere beperken zich tot oefenin
gen en interne kampen. Van een
eigen kampioenschap zoals bij som
mige andere verenigingen is er geen
sprake. Evenmin wordt er een tor
nooi ingericht bij gebrek aan de
noodzakelijke akkommodatie. In
dien de realisatie van de nieuwe
sporthal een feit wordt dan zit de
kans er wel in alhoewel een derge
lijk projekt veeleisend is, vooral dan
op financieel vlak.
Tot op heden houdt men het bij
'eksamens' in eigen club en die zijn
alleen bedoeld om de vooruitgang
van de leden te stimuleren en een
beetje officieel aan te duiden. Het is
een zeker vorm van hiërarchie en
een konkreet onderscheid tussen
beginnelingen en gevorderden. Uit
eindelijk blijft het hoofddoel de zui
vere sport om er zich in uit te leven
en zich van eventuele stress te ont
doen.
Via deze soort eksamens, die in fei
te testen zijn, worden de karatele-
den dan in bepaalde kategorieën
ingedeeld. Men begint dan gewoon
in het wit en gaat over naar groen.
Het is blijkbaar algemeen bewezen
dat wie een blauwe gordel behaalt,
meestal bij de club blijft. Dit zijn
dan doorgaans de mensen die ver
der intensief blijven trainen om de
volgende, een bruine gordel te be
halen en nadien een zwarte om een
stap hoger te mikken en een 'dan'
binnen te rijven.
De vereniging beschikt tegenwoor
dig over twee leden met een tweede
Dan en eveneens twee met een eer
ste Dan. Een vijftal hebben het al
tot een blauwe en een ander vijftal
tot een bruine gordel gebracht.
Wie aan de provinciale kampioen
schappen wil deelnemen moet al
leszins een zwarte gordel behaald
hebben maar daarenboven moet
men nog officieel geselekteerd zijn.
Hier wordt men op twee vlakken
getest, nl. in het 'kumitee' (vechten)
en in het 'kata', het schijngevecht
waarbij men vooral let op stijloefe
ningen en de bekwaamheid op tech
nisch gebied.
In het provinciale kampioenschap
behaalt de club telkens uitstekende
resultaten met verschillende leden
in de finale. Zo in 1990 met Jos
Baeten en dit jaar al met Bart De
Sadeleer. Zij zijn trouwens in de
groep van de nationale beloften op
genomen wat heel wat betekent als
men weet dat de karatesport in ons
land op wereldniveau staat dank zij
de verspreider alhier, Niasaki.
De club van Erpe-Mere is op tech
nisch gebied zeer degelijk opgeleid
en dit dankt men aan de inzet van
trainer M. Hagen maar vooral ook
aan een gasttrainer J.P. Meert die
meermaals nationaal kampioen was
en zelfs tweede per groep in het
wereldkampioenschap. Hij doet
één keer per maand een supervisie
om het niveau van de karatebeoefe-
naars stabiel te houden.
De karateclub van Erpe-Mere
maakt geen gebruik van 'breektech-
nieken' omdat het voor een kleine
club met beperkte mogelijkheden te
omslachtig is en bovendien verlie
slijdend omdat men het gebruikte
'materiaal' niet kan herwinnen. Het
gebeurt wel dat men wel eens een
test doet met deze breuktechniek
maar daar blijft het dan ook bij aan
gezien men steeds 'brokken maakt'
met de dan toch relatief dure voor
werpen.
Bij de club wordt de voorwaarde
Erpe-Mere. De karate-gevechtssporters die elke week twee harde trainingen meemaken in het ontmoetingscentmm\
Erondegem, uitsluitend gebaseerd op fysieke en mentale ingesteldheid (jv)
gesteld om buiten het clubverband
zeker geen misbruik te maken van
de aangeleerde technieken want als
men zoiets onrechtstreeks ver
neemt, wordt de overtreder getest
door iemand die ruim hoger staat in
de hiërarchie en 'dan is de goesting
gauw over'. Bij het beoefenen van
de karate streeft men alleen maar
naar een mentale en fysieke training
terzelfdertijd en men beoogt alleen
dat deze gevechtssport moet dienen
om zich af te reageren en stress te
voorkomen.
Het bestuur van de karateclub van
Erpe-Mere is momenteel als volgt
samengesteld: Fr. Nijs voorzitter, P.
Chevenoi sekretaris, G. Brussel
mans penningmeester, Bart De Nul
clubverantwoordelijke, Mario Ha
gen hóofdtrainer, J. De Moor hulp
trainer, H. Uyttersprot jeugdtrai
ner.
De trainingen van de
hebben plaats in het
centrum van Erondegem op woei
dag van 19.30 tot 21 uur en
van 10 tot 12uur. Voor meer
tingen in verband met
aansluiting kan men terecht bij
sekretaris in de Koebrugstraal
Erpe, tel. 80.18.01.
Als het om stripverhalen gaat denkt men onmiddellijk aan de grootheden
als W. Van der Steen en Mare Sleen maar dit neemt niet weg dat talrijke
andere striptekenaars zich een weg willen banen naar de beroemdheid in
dit vak. Er schuilt alleszins jong talent tussen de nieuwe generatie van
aankomende striptekenaars maar zij moeten nog altijd afrekenen met de
massaproduktie van de "studio's". Toch zijn er die al een zekere reputatie
opgebouwd hebben en hierbij rekenen we vast de Merenaar Frits Van den
Heuvel, alias Joris Vermassen, wiens derde album net van de pers kwam.
Erpe-Mere. Striptekenaar Joris Vermassen, jonge vader van de avontuurlijke
Bob De Kerpel, denkend aan een volgend verhaal dat nog in zijn grappig brein
vorm moet krijgen (jv)
Elke striptekenaar heeft zowat zijn
eigen stijl - wat in feite noodzaak
is - maar toch leunt men vaak aan
bij een figuur die in dezelfde rich
ting werkt. De bewering dat zijn stijl
overeenkomsten vertoont met het
werk van Kamagurka is gedeeltelijk
juist. Hier kan men raakpunten vin
den van vergelijkbare humor maar
uitzondering moet gemaakt voor
wat de tekeningen betreft die dan
toch helemaal anders zijn. Frits Van
den Heuvel tracht alles meer uit te
tekenen en daarbij wil hij zeker niet
dat deze tekeningen een belemme
ring zijn om het verhaal te lezen.
Men moet zich via de tekeningen
alles zeer duidelijk kunnen voor
stellen. Normaal gezien zit er bij
Fr. Van den Heuvel een duidelijk
verhaal in met een langere struk
tuur maar juist dat ontbreekt nu in
zijn Operatie Vrouwenhart en hier
door wordt de humor feitelijk min
der geaksentueerd dan in zijn vorige
albums.
Via Humo
Het is een gangbare methode dat
een stripalbum eerst in "afleverin
gen" in een tijdschrift of enig ander
blad verschijnt. Vooral dank zij de
degelijkheid van het produkt heeft
Fr. Van den Heuvel de mogelijk
heid gekregen om zijn strips in Hu
mo te laten verschijnen. Het aanbod
om zijn talent op die manier ken
baar te maken is weliswaar beperkt
maar vooral Humo, dat hiervoor
een gepast publiek heeft, is voor
hem de goede oplossing. Niet elk
tijdschrift is geneigd om strips in te
lassen wat dus een nadeel betekent
voor velen onder hen. Humo biedt
dit voordeel wel en bovendien heb
ben strips er een algemene waarde
ring bij het lezerspubliek verworven
en het staat bekend om zijn dege
lijkheid op velerlei gebieden. Vol
gens de Meerse striptekenaar Ver
massen komt het er niet op aan een
blad met enorm veel lezers te heb
ben maar in zijn optiek opteert hij
voor de waardering die hij van heel
wat meer belang acht: "Het is zoals
de kijkcijfers bij de televisie, die
groot kunnen zijn, maar daarom
niet de ware waardering wegdra
gen".
Op geregelde tijdstippen doet Hu
mo zelf een opiniepeiling over alle
facetten die in het eigen tijdschrift
gepubliceerd worden en in de afde
ling van de beste tekenaar stond
Frits Van den Heuvel recentelijk op
de tweede plaats, dit in tegenstel
ling tot zijn eerste kwotering toen
hij op de vierde plaats gerangschikt
stond. De eerste plaats heeft hij nog
niet in zicht want hij beaamt stellig
dat zijn kollega Kamagurka nog al
tijd stukken beter is. Toch voegt hij
er zelf aan toe dat men met deze
kwotering voorzichtig dient om te
springen en de enquête enigszins
moet relativeren omdat het van Hu
mo zelf uitgaat. Toch is het altijd
een enige kans om op die manier
een vóór-publicatie te doen. Dit
acht de striptekenaar voordelig om
het ritme aan te houden omdat hij
dan telkens maar twee bladzijden
moet leveren. Vooral het ritme van
de grappen ligt alleszins nog aan de
hoge kant maar als men het geheel
later in albumvorm bekijkt, krijgt
het nog meer waarde. Dit zou een
gevolg zijn van het feit dat men op
die wijze het verhaal beter kan vol
gen en soms zijn er dan zaken die
terugkeren uit het begin van het
verhaal en daardoor heeft men dan
nadien een beter aanknopingspunt
omdat alles nog fris in het geheugen
ligt.
Elke striptekenaar is van mening
dat het interessant is als men kan
publiceren in een blad dat een ruim
lezerspubliek heeft ook al is elke
lezer niet geïnteresseerd in strips en
het is dus merkelijk beter dat men
een publiek kan bereiken dat de
zaken dan ook leest.
Operatie Vrouwenhart
Het derde stripalbum van Frits Van
den Heuvel is eveneens uitgegeven
bij Humo. Dit biedt ook bepaalde
voordelen met betrekking tot de
verspreiding omdat die firma toch
enigszins gespecialiseerd is en dus
veel belangstelling op dat vlak kan
bereiken. De vakkennis werkt auto
matisch een betere verkoop in de
hand en het komt er op aan om de
noden en de wensen van de stripwe
reld te kennen. Daarbij komt na
tuurlijk dat het produkt van de au
teur het strippubliek moet aanspre
ken want tenslotte moeten de lezers
van dergelijke tekenverhalen zor
gen voor de afname. Het komt er
dus hoofdzakelijk op neer dat de
tekenaar strips maakt die in het al
gemeen in de smaak vallen want het
stripverhaal is dermate geëvolueerd
dat het lezen ervan sinds lang geen
kinderbezigheid meer is.
Het nieuwe album "Operatie Vrou
wenhart" handelt over de zoektocht
naar een vrouw. Dc auteur vindt dat
de hoofdfiguur uit zijn verhalen.
Bob De Kerpel, op dat vlak wat
verwaarloosd werd. In de twee vori
ge albums beleefde hij uiteraard
spannende avonturen maar liep er
rond als een eenzaat. In het nieuwe
album maken we in feite met het
tegengestelde kennis, waarin hij
geen zin heeft om avonturen te be
leven. Dit wordt door de auteur als
volgt verduidelijkt want hij is trou
wens de "schepper" van zijn Bob De
Kerpel: "Er is trouwens geen avon
tuur want het scenario is zoek en
daarom gaat hij (B. De Kerpel) op
zoek naar een vrouw en vindt op het
einde iemand naar zijn zin".
Net zoals andere tekenaars ge
bruikt hij dezelfde hoofdfiguur om
dat ze hem goed ligt en na een paar
verhalen begint ze bovendien nog
beter vorm te krijgen. Nochtans is
Frits Van den Heuvel niet onmid
dellijk van plan om een volgend ver
haal met dezelfde stripfiguur uit te
werken. Om geen slaaf te worden en
de "eentonigheid" te breken wil hij
wat anders doen. Hij blijft evenwel
in de stripwereld maar wil zichzelf
niet voortdurend herhalen. Dit
neemt niet weg dat hij na enkele
maanden toch weer een scenario
uitwerkt.
In al zijn jong dynamisme wil hij
meer en ruimer horizonten zoeken
maar daar is natuurlijk moed voor
nodig: "Men moet af en toe een
uitdaging aanvaarden en deze dur
ven aangaan want in feite voel ik me
nog geen echte striptekenaar. Ook
andere zaken beroeren mij en mijn
ideeën kunnen ook gerealiseerd
worden in de vorm van een film of
zelfs een schilderij. Het idee is be
langrijker trouwens dan het medi
um."
Frits Van den Heuvel is dan ook van
mening dat als men een bepaald
medium kiest, men het ook zo per-
fekt mogelijk moet trachten uit te
werken. Met een stripverhaal tracht
hij trouwens om de figuren en alles
wat er mee gepaard gaat zo degelijk
mogelijk uit te tekenen. Juist dit
laatse vindt hijzelf het meest zenuw
slopende van een stripverhaal waar
bij gelukkig het uitvinden van de
grappen en het uitspinnen van de
avonturen een aangename verpo
zing brengen omdat hier de fantasie
de vrije loop krijgt: "Het is net zoals
met een filmcamera. Men zou tel
kens hetzelfde kunnen tekenen
maar ik maak graag een camerabe
weging omdat men daardoor een
rustinc
lerste
I
barn
potstra:
TIKOO
i 9.8
O.tk. T
TIKOO
oud,
778.2(
TïKOd
half g
???>7
ander
de film
De auteur-striptekenaar Frits
den Heuvel is niet gemakkelijk vo
zichzelf omdat hij steeds maar
grotere perfektie streeft en hier
drukt hij op het feit waar het
inkleuringen betreft die soms do
iemand anders gedaan worden o
dat het een zeer tijdrovende bet
heid is.
Het vefhaal
Alhoewel de lezer de indruk krij
dat er in de "Operatie Vrouwe
hart" praktisch geen verhaal aanw
zig is dan is dit maar schijn omd
het verhaal de abstrakte toer opga n K)
en bijgevolg moeilijker uit te wc modi
kei\, Volgens de auteur zijn er i| Giao
feite twee verhalen, enerzijds V
het scenario dat gestolen is en waa
voor men losgeld vraagt en ande
zijds de zoektocht naar een vrou
Een vrouw vangt de noodkreet va
Bob De Kerpel op en zij komt na
hem toe. Beide verhalen lopen da
op die manier in en door elkaar nx
uiteraard de goede afloop tussend
hoofdfiguur en zijn ware droom.
In tegenstelling tot de twee vori#
albums zat er merkelijk één verhaal
lijn in maar in zijn laatste produl
blijft hij heel abstrakt maar he
"avontuur(tje)" wordt toch bcleefi
maar dan op een manier die eindig
met een trouwpartij waarmee Frit
Van den Heuvel tot een filosofisd
besluit komt, die goed in zijn kraan:
past: "Bob De Kerpel is nu gehuwu
en zoals bij iedereen gebeurt en
daarna niet veel meer en juist daar
om laat ik hem een beetje rustenen
ga andere dingen uitwerken".
Toekomst
Na elk stripverhaal komt er voorde
tekenaar een korte of langere krisis-
periode bij manier van spreken. Er
is een zekere leegte en men wil iets
anders doen. Vorig jaar, na hel
tweede album, begon hij enkele
stukjes te schrijven voor televisie,
o.a. voor de Gaston en Leo-shows,
een aantal grappen die het nodige
sukses opleverden. Ook voor de
nieuwe shows van Kamagurka, die
eind dit jaar op televisie komen ver
leende hij zijn medewerking. Grap
pen uit zijn brein zullen eveneens in
een show opgenomen worden door
cabarettier Luc Wijns.
Striptekenaar Fr. Van den Heuvel
is wel met nieuwe projekten bezig
maar het staat allemaal nog niet
vast. Toch blijft hij voort tekenen
aan kortere zaken en men denkt
voorlopig nog niet aan een album
omdat dit talrijke uren werk per dag
vereist en dit gedurende vele maan
den. Als verpozing richt hij zich nu
naar korte strips van slechts een
viertal bladzijden maar hieromtrent
is nog geen zekerheid. Er kan echter
veel veranderen binnen afzienbare
tijd want eens dc rustperiode een
paar weken duurt, heeft men vlug
de neiging om te herbeginnen. Er
komen alleszins nog stripverhalen
maar misschien niet direkt. Toch
staat het vast dat Bob De Kerpel
weldra in een volgend avontuur zal
verwikkeld worden.
JV
