Jachthoorns begeleiden zilveren
paardenommegang te Mere
Retrospectieve tentoonstelling
Paul Lievens te Mere
Pech achtervolgde VT1 Aalst
14 - 16.8.1991 - De Voorpost
Ommegangen behoren tot de devote gebruiken die in onze moderne tyd
veel van hun oorspronkelijke waarde verloren hebben maar de paarden
ommegang van Mere maakt toch wel de uitzondering op de regel. Elk jaar
verzamelt zich een massa paardekracht op het dorpsplein van waar zij na
de zegening van de pastoor een tocht maken langs de eens zo vermaarde
Rozenkransommegang. Er is wel een kleine afwijking van het parcours
aangezien men niet overal met paard en kar door kan maar toch tracht
men de traditionele weg zoveel mogelijk te volgen. De zilveren uitgave
kreeg dan ook een bijzonder tintje dankzij de deelname van jachthoorn
blazers te paard die voor de feestelijke animatie zorgden.
Voor het zilvefen jubileum hadden zich weer eens een paar honderd
paarden met of zonder kar of koets vóór de Sint-Bavokerk verzameld,
ongeduldig en sommige onstuimig wachtend op het vertreksein.
Stichting
Een zilveren jubileum betekent
voor elke vereniging een mijlpaal in
haar werking en dan is het ook de
gelegenheid om toch eens achterom
te kijken alhoewel men meestal
naar de toekomst moet toeleven.
De paardenommegang van Mere is
gesticht naar het voorbeeld van an
dere ruiterverenigingen uit het om
liggende zoals Burst o.a. waar men
op een veel oudere traditie kan
bogen. Het was onder impuls van
Osc. De Rop die dit semi-religieus
gebeuren ook in Mere wilde orga
niseren. De plaatselijke Mariavere
ring van OL Vrouw van de Rozen
kransommegang heeft hem zijn eer
ste medewerkers daarin gesteund.
Er was reeds een plaatselijke ruiter-
vereniging maar dan toch niet zo
gestructureerd als nu, toen ze in
1967 besloten om ook naar buiten te
treden. Dit gebeurde op 10 augustus
en die eerste ommegang trokken ze
toch al met 85 paarden door de stra
ten en velden van Mere. Sindsdien
ziet men elk jaar een lange sliert van
om en bij de honderd paarden, de
zondag vóór halfoogst, langs de ka
pelletjes trekken. Dit lijkt een spe
ciale manier te zijn om de Maria
verering in de belangstelling te
brengen. Tot op heden is de
Paardenommegang Sint-Bavo er
steeds in gelukt om niet alleen paar
den op het dorp te verzamelen maar
telkens een massa volk te trekken
dat zich langs het parcours opstelt.
Dit is in de eerste plaats te danken
aan de pioniers van het eerste uur,
de intussen overleden Oscar De
Rop, die als voorzitter door zijn
zoon Roland vervangen werd, on-
dervoorz. Fr. Quintyn die het be
stuur verlaten heeft en opgevolgd
werd door Al. Van Pollaert, schat
bewaarder Paul Schockaert, sekre-
taris Wilfr. D'Hondt, de toenmalige
proost E.H. P. Dambre die in 1971
opgevolgd werd door pastoor A.
Wauters en nu op zijn beurt in 1991
een opvolger kreeg in de persoon
van pastoor Jan Keymeulen.
Ook andere ruiters behoorden
vroeger tot het bestuur maar heb
ben intussen verstek gegeven: Alf.
Hoffelinck, Alb. Baeyens en Wilfr.
De Saedeleer maar de laatste keer
de terug en zetelt nu weer in het
bestuur samen met Fr. Wijnendaele
die er in 1982 bijkwam, evenals Al.
Van Pollaert.
Kon men in 1970 een nieuwe vlag in
de ommegang meedragen dan werd
men sinds 1976 begeleid door de
muziekvereniging Nieuw Leven uit
Aaigem, die ook voor de jubileu
mommegang van de partij was.
De patroon van de kerk, Sint-Bavo,
werd door de paardenommegang
als schutsheilige gekozen en hij
waakt over tientallen deelnemers
die van verschillende gemeenten uit
de streek komen opdagen. Het zijn
meestal leden van ruiterverenigin
gen maar ook talrijke enkelingen
halen hun (boeren)paard van stal
om deze rustige tocht mee te ma
ken. Zij komen o.a. uit Haaltert,
Kerksken, Lede, Erondegem, Aai
gem, Burst, Nieuwerkerken en som
mige van nog verder. Het is opval
lend dat de jeugd nog altijd van
paarden houdt en bovendien te Me
re wil deelnemen ook al is het geen
toernooi maar een ommegang naar
aloude traditie. Zoals steeds werd
ook nu de lange sliert paarden en
karren gesloten door de pony's met
of zonder gespan maar geliefd bij de
allerjongsten die maar al te graag de
rit meemaken.
Bedevaartvaantje
Elke deelnemer kreeg, tijdens de
samenstelling van de stoet, een be
devaartvaantje aangeboden. Hier
mee wordt het paard getooid en het
betreft nog altijd het originele vaan
tje dat ook vroeger aan de bede
vaarders te koop gesteld werd. Is
het ontwerp nooit veranderd dan is
dit wel het geval met de kleur als
men aan een nieuwe voorraad toe
is. Het bedevaartvaantje leunt sterk
aan bij het oude godsdienstig ge
bruik toen een talloze menigte naar
Mere ter bedevaart kwam, maar
dan zonder paard. Zonder vaantje
was de bedevaart in feite maar half
geslaagd want men moest toch een
herinnering meebrengen van de
schutsheilige en van deze traditie
wijkt men in Mere alleszins nog niet
af.
Zegening
Vorige zondag trokken ze opnieuw
met ruim tweehonderd door de
straten van Mere maar niet voor
aleer paard en ruiter of medereizi
ger door de pastoor gezegend wer
den. Alhoewel het religieuze aspekt
thans nu in tweede instantie komt,
gaat er toch nog altijd een gods
dienstige uitstraling van uit. De
paardenommegang is een manife
statie die in Mere bestaansrecht
verworven heeft en de 25e uitgave
werd eens te meer gekenmerkt door
het overweldigend sukses aan deel
nemers en aan belangstelling langs
de weg. Bij de terugkeer werd de
stoet op het dorpsplein ontbonden
maar niet vooraleer de pastoor
paard en ruiter nog eens gezegend
had met de relikwie van de H. Bavo.
Dit gebeurt niet altijd vlekkeloos
want een paard kan niet altijd de
nodige eerbied opbrengen voor het
godsdienstige aspekt en laat zich
ook op dit ogenblik wel eens verlei
den tot een ontstuimig gedrag.
Zilveren jubileum
Vorige zondag trok men voor de
25e keer door de straten en de vel-
Kunstenaars verwerven meestal be
kendheid via hun tentoonstellin
gen. Met glaznieer, keramist en
kunstschilder Paul Lievens uit Mere
is het anders gesteld; een retrospec
tieve tentoonstelling, georgani
seerd door vrienden die hem steeds
gewaardeerd hebben, zal nagenoeg
de eerste expositie zijn van deze op
11 juni 1990 overleden Merenaar.
Geboren te Mere op 26 april 1920,
koos P. Lievens na zijn onderwijs te
Mere voor een opleiding en dit aan
vankelijk aan de Stedelijke Akade-
mie te Aalst. Nog tijdens de tweede
wereldoorlog ging hij aan het Sint-
Lucasinstituut te Brussel studeren
waarna hij de teorie in praktijk ging
omzetten in het atelier van verschil
lende glazeniers wat voor hem meer
dan een stageperiode betekende.
Zijn eerste stappen zette hij aldus
bij de gekende firma Blockhuis te
Antwerpen maar toen al leefde hij
voor zijn kunst en volgde tijdens zijn
eerste werkperiode ook nog avond-
kursussen aan de Akademie van
Berchem bij niemand minder dan
Felix De Block.
Paul Lievens zocht echter naar di
versiteit en daarom verplaatste hij
vrij vlug zijn werkaktiviteiten en
ging zich achtereenvolgens verrij
ken bij Claeys te Sint-Truiden even
als bij dc befaamd geworden glaze
nier Sander Wijnants in Sint-Ni-
klaas. In 1947, na zijn huwelijk, ves
tigde hij zich zelfstandig met een
atelier in het ouderlijk huis waar hij
na een viertal jaren verhuisde naar
zijn nieuwbouw aan de Oudenaard-
sesteenweg waar hij op een paar
medewerkers kon rekenen om aan
de veelvuldige bestellingen te vol
doen. Hij beperkte zich daar niet tot
de typische glazenierskunst maar
beoefende tevens de alternatieven
als het gebrandschilderd glas en de
zandstraalgravures die menige
'dubbele glazen deur' in de huiska
mer verrijken.
In het begin van de jaren vijftig
kreeg hij ook omvangrijke opdrach
ten voor restauratiewerken aan o.a.
de kerken van Adegem, Steenhuize,
Waarbeke, Maldegcm en de eigen
parochiekerk te Mere. Dit decenni
um was een van zijn meest vruchtba
re perioden want toen vervaardigde
hij de meeste kunstwerken uit zijn
artistieke loopbaan. Alhoewel hij
meestal voor de eigen ontwerpen
zorgde, werkte hij sporadisch ook
samen met Broeder Tarcisius, le
raar aan de Sint-Lucasschool te
Gent. Vermeldenswaard uit deze
produktieve periode zijn o.a. de
Twee Evangelisten, Van Zaad tot
Brood, Johannes De Doper, Sint-
Amandus, De Boodschap en een
Shakespearemotief. We onthouden
vooral zijn Tijl en Nele, een op
dracht voor een deurpaneel in de
woning van Fr. De Bisschop. Dit
was een geliefkoosd tema want bei
de Vlaamse figuren dienden meer
maals voor het samenstellen van
een glasraam waarvan tamelijk veel
versies overal verspreid zijn.
Op het einde van die jaren vijftig
kon P. Lievens zijn bedrijvigheid
nog uitbreiden in een bijgebouw.
Toen installeerde hij een draaischijf
en een elektrische oven voor zijn
nieuwe kunstvorm, de pottenbak
kerij. Dit kan gerust de periode van
Erpe-Mere. Voor het zilveren jubileum hadden de organizatoren van de Meerse paardenommegang een grotf
jachthoornblazers te paard uitgenodigd. Hun spetterende muziek overspoelde zelfs de fanfare van Aaigem (jv)
den van Mere die een traditionele
optocht geworden is en veel inwo
ners naar buiten lokt ook al heeft dit
met sensatie niets te doen. Alhoe
wel men minder aan het religieuze
aspekt dankt, toch bewijst men hier
mee dat de Mariadevotie in de ge
meente nog altijd levendig is en dit
niet alleen tijdens de Mariale om
megang in de meimaand.
Om welke reden men het ook doet,
er verzamelden zich voor de jubi
leumuitgave toch weer 205 paarden
(vorig jaar 214) op het dorpsplein.
Zij maakten deel uit van een vereni
ging of wilden de manifestatie indi
vidueel meemaken. Meestal waren
ze uitgedost voor de gelegenheid en
toen alle onheil geweerd was stapte
pastoor J. Keymeulen in de koets
van sekretaris Wilfr. D'Hondt. Ty
pisch voor deze man is dat hij alle
paardenommegangen meegemaakt
heeft waarvan maar liefst 21 met
hetzelfde paard dat net de jubi-
leumrit niet haalde.
De stoet was zoals elk jaar samenge
steld door overwegend rijpaarden,
samen met nog enkele
'boerepaarden', pony's, met paar
den die koetsen of karretjes trok
ken. Het af te leggen trajekt stemt
zijn kunstkeramiek genoemd wor
den met de talrijke sier- en kunst
voorwerpen. Toch bleef hij niet
zoals bij zijn glasramen bij gods
dienstige en Vlaamse motieven,
twee tcma's die niet alleen zijn werk
maar ook zijn leven typeerden.
Het was dan in 1960 dat hij ook sant
in eigen land werd met een op
dracht voor het Sint-Jozefinstituut
van Mere. Toen moest hij een glas
raam vervaardigen, in zekere zin
een drieluik bestemd om in de in
komhall van de nieuwbouw te plaat
sen. De drie panelen kregen als titel
'Fier ende Froh', een werk dat met
fierheid mag getoond worden want
niet alleen door kenners wordt het
gewaardeerd maar evenzeer door
de leek.
Paul Lievens was een kunstenaar
die geen 'half werk' afleverde en
steeds de perfektie trachtte te bena
deren. Dit is de oorzaak waarom hij
geen 'overvloedig' werk naliet. Hij
was nochtans veelzijdig in de beel
dende kunsten want hij waagde zich
ook op het vlak van de schilderkunst
eveneens met sukses. Portretten en
landschappen werden echter even
min aan de lopende band geprodu
ceerd maar wat hij afleverde mocht
werkelijk als ware kunst beschouwd
worden.
Het is alleszins een lovenswaardig
initiatief dat aan zijn werk een re
trospectieve tentoonstelling gewijd
wordt. Deze kan men tijdens de ker
mis Half-Oogst in het Hof ten Dale
te Mere bezoeken op 17, 18 en 19
augustus. De vooropening heeft
plaats op vrijdag 16 oogst te 20 uur.
JV
ongeveer overeen met dat van <k
Mariale ommegang maar omwille
van de koetsen dient men toch eet
kleine omweg te maken, tot tevre
denheid van de mensen die verder
af wonen en dan ook eens kunnen
genieten van het spektakel. Attrak-
tief hierbij zijn de huifkar en de
trouwkoets maar uiteindelijk is de
paardenommegang van Mere zeker
niet bedoeld als een wereldschok
kende gebeurtenis maar wel als een
facet van een rijk lokaal volksleven
en het in stand houden van een tra
ditie die alleen gerealiseerd kan
worden dank zij de inzet van een
goed bestuur en de prestatie van de
deelnemers die er aan houden in de
Meerse ommegang mee op te stap
pen.
In Vlaanderen worden wij wel een
volk van stoeten genoemd maar
kan best gezegd worden van de
Meerse bevolking. Dit is echter ook
een bewijs dat er in Mere talrijke
mensen té vinden zijn die dergelijke
stoeten willen en kunnen organise
ren want er is moed en tijd en inzet
voor nodig om iets dergelijks te rea
liseren. Een gebeurtenis als de
paardenommegang is niet meer uil
het dorpsbeeld weg te denken en
het is een hele prestatie om zoveel
paarden bij elkaar te krijgen en ze
veilig en wel doorheen het dorp te
loodsen.
JY
Aalst. Op de hoek van de Sint-Jobstraat en de Diepenstraat gebeurden
meerdere ongevallen het voorbije weekend (a)
Overwinning lag voor het grijpen
Men herinnert zich nog dat de leerlingen van het Vrij Technisch Instituut
uit Aalst Oostvlaams laureaat werden van de wedstrijd 'Aktie Fiat Jeugd
'91'. Ze hielden er een Fiat uno aan over die ze mochten klaarstomen voor
een uithoudingswedstrijd. Aan het stuur van de wagen zou een team van
Touring Wegenhulp plaatsnemen.
In de garage van het VTI werd de Fiat Uno uitgebouwd en in de geel-blauwe
kleuren van Touring Wegenhulp geschilderd. Het wagentje oogde mooi en
doorstond met glans de eerste tests.
Men kon dus met veel vertrouwen Uno van het VTI na een twee uur
naar het Franse Croix-en-Ternois rijden op de eerste plaats te bren-
waar de uithoudingsproef zou ver- gen. De vreugde kon niet meer op.
reden worden. De Fiat Uno was jn de pits wreef men zich al in de
tip-top in orde. De binnenruimte handen. De overwinning lag voor
van de wagen werd nog extra verste- het grijpen. En toen ging het mis.
vigd en de kuipzetels lieten toe dat j)e bout waarmee de cardan-as aan
de bestuurder zich goed gesteund de wielnaaf is gevestigd begaf het en
voelde voor het zware werk. weg waren de kansen.
De oefeningen konden beginnen. In plaats van een overwinning in de
En toen al liep het mis. De remmen reeks te vieren, werd het hard sleu-
van de wagen waren na een aantal telen om de wagen klaar te hebben
rondjes zo heet dat de mooie sier- tegen de start van de tweede man-
deksels gewoon smolten. En zij wa- c|le. Men slaagde daar ook in, wat
ren uitgerekend een van de siera- onderstreept dat de jongens van het
den van de wagen. VTJ hun job kennen. Gesterkt door
Maar niet getreurd, ook zonder de goede gang van zaken in de eer-
sierdekscls kan men rijden. En dus ste reeks, werd ook nu op een dege-
werd met veel goede moet en entoe- ]jjk resultaat gemikt. Er kwam zelfs
siasme alles in gereedheid gebracht ecn stukje taktiek bij tc pas 0m niet
voor de eerste manche. De Touring mct hetzelfde probleem opgeza-
chauffeurs slaagden erin om de gele dcld te zitten als in de eerste reeks.
besloten de piloten sneller te wisse
len. Maar stoppen en van bestuur
der veranderen vergt natuurlijk tijd
Het voordeel is wel dat men tijdens
die wissels een kontrole kan uitoe
fenen en dus kan ingrijpen. Hei
werd afwachten wat deze taktiek
zou geven. Dit keer hield dc wagen
prima stand, maar het wisselen had
al bij al een minuut gekost en dal
was genoeg om naast de eerste
plaats te grijpen. Al is tweede ein
digen in dergelijke wedstrijd ook al
best aardig. Maar er had meer inge
zeten. In de eindrangschikking ein
digde Aalst op de 15de plaats. Er
had meer ingezeten en zonder die
brute pech in de eerste reeks heel
wat meer zelfs. Misschien zelfs ecn
algemene overwinning.
Nog belangrijker dan die plaats in
de rangschikking is natuurlijk de
grote ervaring die dc jongens van
het VTI Aalst hebben kunnen op
doen. De stress van dc wedstrijd-
het gevecht tegen de tijd, het speel'
allemaal zijn rol. En er is natuurlijk
de teamgeest die optimaal moet zijn
wil men een goed resultaat behalen.
En die teamgeest was uitstekend.
