Dertiende seizoenzege voor Rudy De Vijlder
iSmrnLSH r
Scherpe demarrage levert
Mare Laureys derde
overwinning op
7Mmicerri.HU
Luk De Gendt:
'Eindelijk..!'
Praten met
Karei Pauwels
n/ica
Internationale liefhebbers in Uitbergen
HEUE
Amateurs in Moerzeke
22 - 6.9.1991 - De Voorpost
Wielrennen. Mare Laureys spurtte zijn medevluchters uit het wiel en won de
amateurswedstrijd in Moerzeke vh
WIELRENNEN
De in Dendermonde geboren Karei
Pauwels heeft pas zijn liefde voor
de fiets ontdekt nadat hij al enkele
jaartjes voetbalde. Zijn neefjes loo
dsten hem quasi stiekem op de fiets
tijdens een wedstrijd voor wieler
toeristen te Zele-Huivelde. Na dit
geslaagd debuut begon hij deel te
nemen aan meerdere wedstrijden
voor toeristen maar toen men daar
ook al begon met gezondheidsattes
ten e.d. besloot Karei om in de
echte wielrennerij te stappen.. Het
was augustus 1990 toen hij boor het
eerst aantrad bij de nieuwelingen
en tot zijn grote verrassing viel het
goed mee want elke wedstrijd kon
hij zonder al te veel moeite uitrij
den.
Pas als tweedejaars, in het volgende
seizoen dus, moesten de verwach
tingen ingelost worden. Toch kwam
een reeks van tegenslagen roet in
het eten gooien, hoewel Karei schit
terend begonnen was (2de plaats in
het klubkampioenschap en enkele
ereplaatsen). Karei liet zeker de
moed niet zakken en aan het einde
van die donkere tunnel begon hij
meteen met het verzamelen van
mooie uitslagen in Oetingen, Waas
munster, Lebbeke, Merchtem,
Erembodegem en op nog vele ande
re plaatsen.
Volgend jaar start hij bij de juniores
en Karei hoopt dat hij dan goed zal
meekunnen en misschien ook en
kele ereprijzen verwerven tijdens
dat eerste jaar Voor het tweede jaar
voorziet hij zelfs al enkele overwin
ningen.
Tijdens de voorbije vakantie werkte
Karei in de serres van een groente
boer en hij weet dus hoe het er in
het beroepsleven aan toe gaat. 'Geef
mij maar wielrennen', zegt hij.
hdg
'Het werd hoog tijd', dat waren de
eerste woorden die over de lippen
van Lukske kwamen toen hij te
Wichelen zijn eerste zege bij de
juniores boekte. Hij was het lachen
verleerd en bleef maar zeuren hoe
wel hij schitterende uitslagen be
haalde. Toch was de genoegdoening
van de zege er niet en hoe meer Luk
jacht maakte op de bloementuil,
hoe gemakkelijker die aan zijn
neus voorbijging, hoewel hij steeds
borg stond voor kleurrijke wedstrij
den. Toch werd hij geen primus,
maar nu is het hem in Wichelen
toch gelukt. In een fraai spurtje met
drie klopte hij moeiteloos zijn ge
zellen en meteen staat de deur op
een kier om dit seizoen kleurrijk af
te werken.
hdg
richting kleedkamer.
Vooraan ging ondertussen de strijd in
alle hevigheid verder. Daarbij moeten
we eerlijkheidshalve ook opmerken dat
niet alleen het aanvallende werk, maar
ook het tegenoffensief zeker te genieten
was. Stilaan ging men naar de eerste
beslissende fase in de wedstrijd. Mare
Laureys trok de groep aan. Hij geraakte
zelfs even uit de greep van zijn belagers
en reed alleen voorop met zo'n vijftig
meter voorsprong. Achter hem volgden
Heuts en De Krijger. En voor heel wat
renners was de wedstrijd afgelopen,
want de koerscommissarissen beslisten
om hen te laten eindigen. Een achter
stand van drie minuten was trouwens
onmogelijk toe te laten omdat het ver
keer op de Rijksweg te lang zou moeten
opgehouden worden.
Mare Laureys hield aanvankelijk nog
goed stand, want hij kwam met ongeveer
dezelfde voorsprong de aankomststreep
voorbij om aan zijn achtste ronde te
beginnen. Vanaf dat moment zouden de
renners trouwens veel sneller tlerug te
zien zijn, omdat de ronden kleiner wer
den. En in de negende ronde vormde
zich terug een grote groep. Verschillen
de renners probeerden om in een ultie
me demarrage weg te komen, maar
eigenlijk lukte daar niemand in. Wel
konden Gino De Geest, Herman Vanha-
ver en Ivan Smet zich aan de aankomst-
lijn nog eens in de kijker fietsen.
En toen kwam de definitieve beslissing.
De Munck, Gino Bos, Gino Vercammen,
Mare Laureys, Jurgen D'Heer, Felicien
Claessens, Bart Peelman, Peter Michiels
en Peter Van Huffel lieten de rest van de
groep achter zich en ze zouden nooit
meer terug ingelopen worden. Het pu
bliek dat talrijk was komen opzetten om
de finale van de wedstrijd mee te ma
ken, kon direkt zien dat de winnaar uit
deze eerste groep moest komen. Er
werd dan ook duchtig gespeculeerd om
trent de kandidaten.
In de dertiende ronde werden de laatste
achtervolgers uit de wedstrijd genomen.
Op dat moment reed Jouri Verbruggen
aan de leiding. Even later werd hij afge
lost door Peter Van Huffel, met Gino Bos
in zijn spoor. En in de laatste ronde werd
de groep aangetrokken door Jurgen
D'Heer. Men verwachtte dus een massa
spurt. Maar het viel wel even anders uit.
Het was Mare Laureys die als eerste in
zicht verscheen en met de zegebloemen
naar huis terug kon keren. Achter hem
werd het een spurt van jewelste. Het was
Gino Bos die zich in de laatste meters de
snelste toonde. De Munck en Bart Peel
man werden derde, vierde en vijfde.
Het was trouwens de spurt van Bart
Peelman die de winnaar het meest had
gevreesd. "Iedereen in de groep was
nochtans gewaagd aan elkaar. Maar
door het snelle tempo in de beginfase
van de wedstrijd en vooral door de hitte,
is het voor heel wat renners teveel ge
worden. Ik vreesde Bart Peelman in de
spurt en ik heb dan ook op alles of niets
gegokt. Ik ben in de laatste kilometer
weggedemarreerd. Er werd even geaar
zeld en dat was genoeg om voorop te
geraken", aldus een tevreden Mare Lau
reys. Hij wilde trouwens eerst helemaal
niet aan de wedstrijd deelnemen. Zijn
slechte resultaten als junior op dit par
koers hadden hem wat afgeschrikt.
Maar die slechte ervaringen zullen na
die derde zege wel voorgoed uitgewist
zijn.
Robin Verheyden
Wielrennen. Mare Laureys won in Hamme de koers voor amateurs. Schepen L
Graefen lokaalbazin Rita staan er glunderend bij (vh)
Wie van wielrennen houdt, had zondag
1 september moeten vrijhouden om
naar Uitbergen te komen. Want niet
alleen konden we daar vierenveertig
renners aan de start begroeten, maar ze
waren bereid om er een boeiende en
spannende wedstrijd over honderdvijf
tien kilometer ofte vijftien ronden van te
maken. En de talrijke toeschouwers die
zondag rond het parkoers hadden
plaatsgevat beaamden dat volmondig.
We maakten natuurlijk voor de wed
strijd al een balans op van de prestaties
van de aanwezige zegekandidaten. Rudy
De Vijlder voerde onze lijst aan met
twaalf overwinningen, gevolgd door
Ronny Westerlinck, die negen zeges ach
ter zijn naam staan heeft. Maar de lijst
was nog veel uitgebreider. Tom Steels
was de volgende in het rijtje met drie
overwinningen. Achter hem volgden Ed
dy De Poorter en Walter Joris, die elk
reeds twee zeges hadden behaald.
En dan waren er ook nog Jurgen Ver-
straeten, Geert Rijckaert, Davy Dubbel
dam, Walter Ongena, Pascal De Pauw,
Johan De Lathouwer, Franky Van Puyen-
broeck, Gunther Van den Abbeele, Ivan
de ronde in. Het waren Dirk Philips,
Gaston Pieters, Steven Verheuen en Dirk
Bontinck. Iedereen dacht dat de zege
naar één van hen zou gaan, maar er
volgde alweer een hergroepering. In de
veertiende ronde was eigenlijk alles nog
mogelijk. Een eerste groep van zes ren
ners had slechts twintig sekonden op
hun achtervolgers.
En één van die achtervolgers was Rudy
"Superman" De Vijlder. Hij demarreer
de in de voorlaatste ronde niet alleen
weg uit het peloton, maar liet ook de
koplopers ter plaatse om met ruim hon
derd meter voorsprong de laatste ronde
te beginnen. En Rudy De Vijlder hield
voortreffelijk stand. Hij had zelfs zijn
voorsprong nog vergroot toen hij met
een zegegebaar over de aankomststreep
reed. Voor de tweede plaats werd fel
gespurt. Franky Van Puyenbroeck legde
beslag op de tweede ereplaats. Gaston
Pieters, Danny Van Bockstael en Steven
Verheuen kwamen respektievelijk als
derde, vierde en vijfde over de streep.
"Ik wilde zeker niet wachten tot Van
Puyenbroeck in een goede positie zat
om te spurten", aldus de winnaar.
"Toen ik wegdemarreerde zag ik dat er
niet direkt een tegenoffensief op gang
kwam en dat Franky zelfs wat terugviel
toen het tempo versnelde. Ik besloot om gen voor de rest van het seizoen. Zijn
voluit te gaan en dat heeft me een antwoord was heel realistisch: "Och ja,
dertiende zege opgeleverd." Uiteraard ik koers gewoon verder en we zien wel
vroegen we Rudy naar zijn verwachtin- hoe het verder gaat".
mavêc
Wielrennen. Tijdens de wedstrijd voor amateurs in Uitbergen konden we
kennismaken met twee andere kampioenen. Gustaaf Sacré is kampioen van
Hamme en André Peeleman kampioen van Opwijk bij de wielertoeristen (mt)
Wielrennen. In de gloeiende hitte waren de amateurs in Uitbergen aan de slag.
De boeiende wedstrijd werd op machtige wijze gewonnen door Rudy De Vijlder,
vóór Franky Van Puyenbroeck. Er waren 44 deelnemers (mt)
Caethoven en Johan De Prest die elk één
keer de zegebloemen mochten mee
naar huis nemen, maar die beslist ge
motiveerd waren om daar nog een over
winning aan toe te voegen. Net zoals de
rest van het deelnemersveld trouwens.
De renners gingen er dan ook van bij het
begin tegenaan alsof het hun laatste
ronde was. Na de eerste ronde zagen we
dat de Nederlander Davy Dubbeldam en
Jean-Pierre Sennesael zo'n dertig meter
voor de groep uitreden. Een scenario dat
bij het ingaan van de derde ronde niet
was veranderd, behalve dan dat de beide
vluchters nog een twintigtal meter had
den gewonnen op hun achtervolgers.
Het waren vooral Rudy De Vijlder, Gun
ther Van den Abbeele, Geert Ryckaert en
Eddy Van de Kerckhove die de lange
sliert renners op sleeptouw namen.
Bij het ingaan van de vijfde ronde vorm
de zich een kleine groep vooraan, met
onder andere Franky Van Puyenbroeck,
Tom Steels, Steven Verheuen, Dirk Phi
lips en Ivan Smet. Op vijftien sekonden
volgde de grote groep, waarin Johan De
Lathouwer en Gaston Pieters voor het
tempo zorgden. Achteraan hadden reeds
heel wat renners moeten loslaten en van
terugkomen was geen sprake meer.
Daarvoor ging het veel te hard.
Bij het ingaan van de zesde ronde de
marreerde Danny Van Bockstael weg. In
de voorste gelederen werd heel even
geaarzeld en dat was genoeg voor hem
om een voorsprong van iets meer dan
twintig sekonden op te bouwen. Maar
toen zorgden de Nederlander Pascal Van
Bellen en Franky Van Puyenbroeck voor
de reaktie. De tegenaanval kwam op
gang en dat liet zich gevoelen.
Een ronde later had Danny Van Bock
stael nog slechts dertig meter voor
sprong en even later werd hij dan ook
ingelopen. Johan De Lathouwer was de
eerste die de ultieme aanval op de vluch
ter inzette en hij werd direkt gevolgd
door Gaston Pieters en Dirk Philips. Er
volgde een hergroepering en daaruit zou
even later de ontsnapping van de wed
strijd volgen.
En dé man van de wedstrijd, naast de
overwinnaar natuurlijk, was zondag
zonder twijfel Ivan Caethoven. Hij de
marreerde even voor het ingaan van de
tiende ronde en werd alleen gevolgd
door Steven Verheuen. In geen tijd had
den de twee vluchters een kloof geslagen
van vijfentwintig sekonden. Bij de ach
tervolgers namen Tom Steels en Johan
De Prest het tempo voor hun rekening,
maar ze zaten eigenlijk naar elkaar te
kijken en het ontbrak vooralsnog aan
enige tegenaktie.
Vandaar ook dat de twee leiders tot méér
dan één minuut uitliepen op hun ach
tervolgers, voordat er enige reaktie op
gang kwam. Maar tegen het einde van de
negende ronde ging de hele groep, voor
namelijk onder impuls van (alweer)
Tom Steels en Pascal Lambrecht, in het
offensief. En bij het ingaan van de elfde
ronde waren de twee leiders ingelopen.
Vooral Ivan Caethoven was zichtbaar
vermoeid van de inspanningen die hij
had geleverd.
Hij haakte dan ook af in dezelfde ronde
Vier renners gingen als leiders de twaalf-
Zaterdag 31 augustus had te Moerzeke
de derde grote prijs Jozef Hermans voor
liefhebbers plaats. Voor de wedstrijd
konden alleen nationale liefhebbers
zich inschrijven, maar dat lokte zeker
geen klein deelnemersveld aan. Niet
minder dan vijftig renners stonden en
kele minuten voor drie klaar voor hun
koers over honderdzeventien kilometer,
verdeeld over vijftien ronden van bijna
acht kilometer.
Dat men in Moerzeke aan het publiek
had gedacht kon men dus zeker niet
loochenen. Het parcours veranderde na
zeven ronden. In die eerste zeven ron
den vertrokken de renners vanop het
Dorp naar de Molenstraat en dan verder
langs de Hebbestraat, Denstraat, de
Rijksweg, Neerstraat, Hammestraat,
Ommegangstraat en weer terug naar de
dorpskom. Vanaf de achtste ronde ging
het van in de Hammestraat naar de
Bloemenstraat en de Burgemeester
Lemmensstraat terug naar het Dorp.
Het deelnemersveld liet eigenlijk niets
vermoeden, maar het enige waar we wel
al zeker van waren voor de start was dat
de hitte heel wat concurrenten zou doen
sneuvelen. En de renners begonnen
trouwens helemaal niet traag aan de
koers. Reeds van bij de eerste doortocht
noteerden we een demarrage van Kurt
Vanhoey. Hij werd op zo'n dertig meter
gevolgd door een groepje van negen, met
onder andere Zeienaar Jurgen D'Heer.
Het peloton had een achterstand van
bijna twintig seconden.
Een ronde later was het de beurt aan
Felicien Claessens om een poging te
wagen. Hij kreeg direkt een tegenaktie te
verwerken van Mare Laureys, Patrick
Heirewegh en David Van Geyseghem.
Het achtervolgende peloton was door de
scherpe demarrages uiteengevallen in
twee groepen.
Bij het begin van de vierde ronde zagen
we Chris Deckers in de aanval gaan. Hij
kreeg eerst Heuts achter zich aan en
kort daarachter een groepje van drie.
Dat waren De Munck, Mare Laureys en
Van Gysel. De eerste grote groep reed op
zo'n twintig seconden. Het tweede pelo
ton was inmiddels verder verbrokkeld
en het werd duidelijk dat die renners het
alvast konden vergeten.
De situatie aan de kop veranderde voort
durend. Heuts en Deckers waagden een
uitval in de vijfde ronde. Maar ook nu
weer werd er niet gereageerd. Vooral
onder impuls van De Munck. Van Gey
seghem en Moerzekenaar Herman Van-
haver werd de kloof terug dichtgereden.
En de eerste groep, die we eigenlijk al
het echte peloton mochten noemen
bleef altijd op een kleine achterstand
hangen. Daarachter kwamen renners
voorbij met méér dan twee minuten
achterstand. Het was natuurlijk zinloos
om te blijven doorrijden en enkelen
beseffen dat maar al te goed. Ze stapten
even voorbij de streep af en gingen
