VZW Parochiecentrumraad Meldert vierde feest
maar nam ook afscheid...
De 'Vier Gekroonden' en hun geschiedenis
Lions Club Dirk Martens Aalst organiseert
benefiet-pianorecital
6 - 29.11.1991 - De Voorpost
Vorige vrijdag was het weer feest in het Parochiecentrum aan de Stevens-
veldstraat te Meldert. Traditiegetrouw kwamen de grote groep van vrywil-
lige 'openhouders' en de bestuursleden van de vzw en de socio-culturele
werkgroep samen om tijdens een gezellig samenzijn de balans op te maken
van het voorbije werkjaar. Met spijt in het hart maar met grote dankbaar
heid, werd bij deze gelegenheid ook afscheid genomen van Mevr. Lieve
Muylaert-Haverals en Dhr. Hubert Baert-Vermoesen, die na 20 jaar
bezielend werken in de bestuursraad, hieruit ontslagnemend waren.
Het Meldertse Parochiecentrum is
een niet meer weg te denken oord
van gemoedelijke samenkomst, dat
de gemeenschapsgeest van de Mel
dertse bevolking wil stimuleren.
Twintig jaar terug kreeg Meldert
met dit initiatief een ontmoetings
plaats voor jong en oud. Tijdens het
weekend heeft men er het praatcafé
met telkens een ander koppel vrij
willigers als cafébaas. De Meldertse
jeugd, de WKSJ De Hopduveltjes
vindt er een vallabel onderkomen.
Tal van Meldertse verenigingen
hebben er hun thuishaven. Feest
maaltijden worden er georgani
seerd en tijdens de vakantieperio
des zijn er jeugdbewegingsgroepen
te gast uit heel Vlaanderen. Dit al
les gebeurt nog steeds met stijgende
intensiteit en enthousiasme.
Zoals bij elke vereniging zijn er na
een aantal jaren noodzakelijke be-
stuursveranderingen nodig. Ten ge
volge van sociale omstandigheden
en andere ongemakken zijn soms
leden verplicht geworden, zelfs al
zouden ze toch nog zo graag verder
gezet hebben, ontslag te nemen.
Om die reden werden vorige week
Mevrouw Lieve Muylart-Haverals
en Hubert Baert in het parochie-
ÉL
Aalst. Mevrouw Lieve Muylaert-Haverals en de heer Hubert Baert, leden van
de Meldertse Parochiecentrumraad, kregen een passende huldiging na 20 jaar
dienstverlening voor de Meldertse gemeenschap (a)
centrum tijdens een korte dankvie
ring even onder de aandacht van de
algemene vergadering gebracht^
'Toen op het einde van de jaren '60
het Meldertse parochiaal leven, on
der impuls van Ghis Dhoore een
nieuwe start kreeg, dan vinden wij
in de eerste verslagen van de verga
deringen van de Parochiecentrum-
raad reeds de namen terug van Lie
ve en Hubert' vertelde voorzitter
Alfons Roggeman. 'Toen in 1969
het Parochiecentrum werd aange
kocht, waren zij er ook van in het
begin bij, in de toenmalige werk
groep Jeugd, die later de Parochie
centrumraad zou worden. Zij herin
neren zich beter dan wie de span
nende momenten van de opening
van dit centrum. Zij waren bij de
stichtingsvergadering van de VZW,
met de voorstellen om de paritaire
beheersraad samen te stellen met 3
vertegenwoordigers van de toenma
lige 2 plaatselijke politieke Mel
dertse partijen en 3 neutralen'
schetste voorzitter Roggeman ver
der.
Hubert Baert werd getypeerd, als
de filosoof van de beheerraad.
'Wanneer hij zijn voorhoofd fronste
en met zijn tong eens draaide, dan
mocht je verwachten dat hij op zijn
volkse manier zijn visie op de feiten
zou geven en ge moest hem niet
leren hoe hij op een fijne manier de
meest gevoelige zaken wist duide
lijk te maken en soms te voorzien
van het nodige peper en zout. Er
werden ook herinneringen opge
haald over de tijd toen Hubert met
de KSA en KLJ meewerkte aan het
ophalen van oud papier. En... had
den de mensen geen oud papier dan
waren ze zelfs tevreden met een tas
soep, een druppel of een frisse
sociaal-kultureh
it waar te ma
Je recente ten-
'Nog ever
pas zaterdag-
Kwisavonden.
pint... en de rest kunt ge wel raden'
lachte de voorzitter.
Lieve Haverals daar tegenover
werd beschouwd als de binnenhuis-
architekte van de beheerraad. Zij
waakte erover dat er niet te veel
prullen in het Centrum binnenkwa
men. 'Weet ge het nog met al die
bekers van de kwissen?' knipoogde
de voorzitter. 'Eén kandelaar of
twee kandelaars op de schouw?'
Zij zorgde er tevens voor dat het zo
typische landelijke karakter van het
Centrum behouden bleef. Zachte
kleuren op de muren, geen publici-
teitsborden op of in het Centrum.
Hierbij had zij geen schrik om zelf
de handen uit de mouwen te steken,
zelf gordijnen te maken, zelf een
muur te verven, tafellakens te ma
ken enz... Voor de jeugd had zij veel
begrip, maar zij stond erop dat de
jonge mensen leerden respekt te
hebben voor de lokalen en materia
len van de gemeenschap.
Mvr. Lieve en Hubert werden bei
den heel speciaal bedankt voor de
vele jaren belangloze inzet voor de
Meldertse gemeenschap. 'Dit paro
chiecentrum is inderdaad meer dan
een hoop stenen, gebouwen en lo
kalen voor de jeugd. Het bestaat op
de eerste plaats om de Meldertse
gemeenschap samen te laten blijven
bestaan. Een ontmoetingsplaats
mogelijk te maken voor jonge men-»
sen, voor volwassenen en voor desii
derde leeftijd. Na meer dan twintig <j0
jaar werking kunnen wij stellen
dit Centrum, er nu nog alle dagen
slaagt deze opdracht waar te
ken. Kijk maar naar de recente
toonstellling van 'Nog
Meldertenaar' en de
avond gestarte reeks
Wij kunnen u beiden geen groter
genoegen doen, dan hetgeen u hebt
helpen opbouwen, verder te onder
houden en uit te bouwen, ten gunste
van uw vele Meldertse vrienden.
Dat is de opdracht voor hen die na u
komen' besloot voorzitter Fons
Aalst. Op de jaarlijkse traditionele feestsamenkomst van de voltallige parochiecentrumraad en
werkgroep was gemoedelijkheid en gezelligheid troef (a)
Buiten het feit dat wij in ons arron
dissement éénmaal per jaar de
"Vier Gekroonden" vieren, weten
slechts weinigen iets meer over de
betekenis en de ware toedracht van
de benaming "Vier Gekroonden".
Sinds de middeleeuwen had elke
gilde haar eigen patroon, gewoon
lijk een heilige die in nauw verband
had gestaan tijdens zijn leven met
de beroepsaktiviteit van de gilde of
beter nog, het beroep of de ambacht
zelf had uitgeoefend.
Onze bouwpatroons konden moei
lijk beter uitgekozen worden. Hun
geschiedenis is zeer oud en begon in
het Keizerlijke Rome tussen 280 en
305.
Diocletianus, keizer uitgeroepen
door zijn eigen soldaten, muntte uit
door zijn haat en wreedheden te
genover de christenen. Kende zijn
godsdiensthaat geen grenzen, dan
moet toch worden erkend dat Dio
cletianus zorgde voor de verfraaiing
van Rome, door het oprichten van
talrijke gebouwen.
Toen leefden en arbeidden te Ro
me vier broersSeverus, Severia-
nus, Victorinus en Corpophonus.
Zij stonden be-hcr.d als de vaardigs
te marmerbewerkers. De oudste,
Severus, werd aanzien als het hoofd
van de onderneming en stond aan
geschreven als de beste toenmalige
bouwheer.
Zij kregen zeer belangrijke op
drachten van Keizer Diocletianus
uit te voeren hun vermaardheid
groeide zodanig dat ze tot in Klein-
Azië werken uitvoerden.
Tijdens deze reis naar Klein-Azië
kwamen de vier broers in betrek
king met de geloofsverkondigers.
Zij bekeerden zich tot het christen
dom en keerden als gedoopten naar
de "Eeuwige Stad" terug.
Daar wachtte hen vanwege Diocle
tianus een grootse opdrachtde
bouw van de tempel der Keizers-
verering en het beeldhouwen van de
bijhorende afgodsbeelden.
Zij weigerden eenparig dergelijk
werk uit te voeren. Voor de keizer
gebracht herhaalden zij hun weige
ring en verklaarden geen beelden te
zullen maken die als afgodsbeelden
moesten aanbeden worden.
Met zijn gekende wreedheid ereeD
de Keizer in de "afvalligen" wer
den gruwelijk gemarteld en met lo
den ballen dood gegeseld. Hun li
chamen werden voor de honden ge
worpen doch deze lieten ze onaan
geroerd liggen, 's Avonds namen de
christenen de lijken van de vier mar
telaars weg en begroeven ze in alle
stilte in de catacomben. De chris
tengemeenschap kende de namen
van de martelaren echter niet, en zo
werden ze eenvoudigweg genoemd
de "Vier Gekroonden".
Later werden hun namen door een
goddelijke openbaring bekend ge
maakt als Severus, Severianus, Vic
torinus en Corpophonus. Hun na
gedachtenis werd te Rome vereeu
wigd door op hun graven een kerk te
bouwen, die gelegen is op de Via
Lavicane en nog steeds de naam van
de "kerk der Vier Gekroonden"
draagt.
Toen rond 1898-1900 de noodzake
lijkheid werd aangevoeld onder de
aannemers bouwnijverheid arron
dissement Aalst om zich te vereni
gen en het Syndikaat der Verenigde
Aannemers werd opgericht, kozen
de stichters de Vier Gekroonde
Martelaren als hun schutsheiligen.
Jaarlijks werd op de eerste zondag
na 4 november het "Feest der Vier
Gekroonden" gevierd, traditie diQ
wij nog met fierheid in ere houden
en die slechts tijdens de Duitse be
zetting onderbroken werd.
In het Stadsmuseum te Brussel be
rust de triptiek der "Vier Gekroon
den", een anoniem schilderwerk uit
de vroege 16de eeuw, waarschijnlijk
sierde het het altaar van de Sint-Ka-
tharinakerk. Men bemerkt er de
vier legendarische helden, omringd
door metselaars, leidekkers, steen
houwers en beeldenmakers. Op het
voorplan knielen de dekens der be
trokken ambachten als waarschijn
lijke schenkers. Op het sekretariaat
van de Syndikale Kamer hangt een
kleine reproduktie van het schilder
ij-
Bij het ontwerpen van de eerste vlag
van de Kamer kon de sekretaris,
wijlen Robert Meganck, een fraaie
afbeelding vinden van de "Vier Ge
kroonden", en deze werd op ge
noemde zijden vlag geborduurd.
Het werd een artistiek en bijzonder
waardevol kunstwerk. Spijtig ge
noeg werd deze vlag vernield tijdens
het bombardement van de stad
Aalst in de meidagen van 1940.
Vele aannemers uit andere gewes
ten weten niets af van de viering der
"Vier Gekroonden" slechts Meche-
len en Aalst kunnen zich verheugen
en ook beroemen op het in ere hou
den van de vroegere traditie.
Zoals het eertijds zeker in de be
doeling lag de aannemers op deze
dag samen te brengen blijven wij
deze traditie getrouw de verstevi
ging der vriendschapsbanden onder
alle aannemers uit alle takken van
de bouwnijverheid tijdens het sfeer
vol jaarfeest van de Kamer.
Zaterdag 30 november '91
«Om op te bouwen»
De raad van bestuur van de Kamer
nodigt alle leden aannemers, hun
familie, hun medewerkers en hun
vrienden uit tot de jaarlijkse tradi
tionele feestviering der Vier Ge
kroonden, patroonsdag der aanne
mers uit het bouwbedrijf arrondis-
sement-Aalst.
Het feestprogramma voorziet
15.00u. Akademische zitting in d
grote feestzaal van het stadhuis o
de Grote Markt te Aalst met d
uitreiking van eretekens aan vei
dienstelijke werkgevers en werkne
mers.
16.30u. Receptie, aangebodei
door onze Kamer, in de trouwzaa
van het stadhuis, Grote Markt ti
Aalst.
17.30u. Plechtige Heilige Mis in dt
dekenale St.-Martinuskerk in dl
onmiddellijke nabijheid van di
Grote Markt te Aalst, ter nagedach
tenis van de overleden leden.
19.00u. Aperitief en feestbanket ii
de Salons «Hof Tersig», Hoekskei
3, te Wieze-Lebbeke. Ruime priva
te parkingmogelijkheden.
23.00u. Gezellig samenzijn in di
Salons «Hof Tersig», Hoeksken 31<
Wieze-Lebbeke, geanimeerd doo
een professioneel D.J. Gratis blitz
tombola.
De personen die niet aan het feest
banket aanzitten, worden zeker ver
wacht op het avondfeest.
Traditiegetrouw organiseert de Serviceclub Lions - Dirk Martens, Aalst
een klassieke muziekmanifestatie. De bedoeling is steeds fondsen te verza
melen om de gestelde projecten van de sociale werken van de club te
kunnen uitvoeren. Zoals vorig jaar gaat de opbrengst naar de kerstpaket-
tenaktie voor de meest behoeftigen van Aalst en omstreken. Langs die weg
proberen de Lions Club een stukje kerstvreugde binnen te brengen in een
aantal gezinnen. Verder gaat er nog een deel van de opbrengst naar het
werk Zonnedauw, de actie Paaspaketten aan de ouderlingen van het
OCMW Sint-Lieven, vakantie Nierdialyse, Levensvreugde, enz...
Dit jaar wordt de klassieke muziek
manifestatie van Lions Club Dirk
Martens, een wel bijzonder piano
recital. De pianisten Robert Gros-
lot en Daniël Blumenthal zullen het
publiek vergasten op een uitvoering
voor twee piano's van Johannes
Brahms, Dimitri Sjostakovitsj en
Igor Stravinsky.
Dit recital heeft plaats op zaterdag
7 december om 20 uur in het C.C.
De Werf, Molenstraat te Aalst.
Aanvang 20 uur. De toegangsprijs
tot dit recital bedraagt 450 fr. De
kaartenverkoop gebeurt bij alle le
den van Lions Club Dirk Martens.
De reservatie wordt verzorgd door
André Van der Eist, telefoon 053/
70.44.64.
Laureaten van de Koningin
Elisabethwedstrijd
Beide uitvoerende pianisten van
het recital, hebben reeds heel wat
gepresteerd.
Robert Groslot:
Robert Groslot studeerde aan het
Koninklijk Muziekconservatorium
te Antwerpen, waarna hij meester-
kursussen volgde bij Leon Fleischer
en Alexis Weissenberg.
Hij is tweevoudig laureaat van de
Pro Civitate Wedstrijd (Gemeente
krediet): voor viool (1968) en voor
piano (1969). Hij is tevens laureaat
van de prijs Alex De Vries en BRT-
Tenuto.
In Italië won hij de pianowedstrijd
Alessandro Casagrande. In 1978
werd hij laureaat van de Koningin
Elisabethwedstrijd.
Zijn repertoire bestaat uit meer dan
vijftig pianoconcerti. Op zijn actief
staan tientallen studio-, radio- en
TV-opnames. Hij maakte talloze
koncertreizen door Europa, Israël,
Azië, Nieuw-Zeeland en de Vere
nigde Staten.
Hij dirigeerde het Ensemble voor
Hedendaagse Muziek van het Lem-
mensinstituut, de voormalige or
kesten van de Opera van Vlaande
ren, het Koninklijk Filharmonisch
orkest van Vlaanderen, het Natio
naal Orkest van België, het Nieuw
Belgisch Kamerorkest, het Nieuw
Vlaams Symfonieorkest, het Ulster
National Orchestra, het London
Symphony Orchestra en het Rot
terdams Filharmonisch orkest. Hij
is vast dirigent van het Symfonisch
Jeugdorkest van Vlaanderen en van
zijn eigen orkest II Novecento (eer
ste CD augustus '91).
Robert Groslot tekent ook voor ei-
fen komposities en arrangementen,
lij is leraar piano aan het Konink
lijk Vlaams Muziekconservatorium
van Antwerpen.
Daniël Blumenthal:
Vierde Laureaat Koningin Elisa
bethwedstrijd 1983.
Daniel Blumenthal werd geboren in
1952 te Landstuh! in Duitsland,
maar is van Amerikaanse afkomst;
begon muziek te studeren toen hij
nauwelijks 5 jaar oud was. Hij be
haalde zijn eindprijzen aan de Uni
versiteit van Michigan en de Juil-
liard School en ging zich verder ver
volmaken in Londen bij Benjamin
Kaplan.
Daniel Blumenthal werd laureaat in
tal van internationale wedstrijden:
Sydney en Leeds in 1981, de Inter
pretatiewedstrijd te Genève en de
Busoniwedstrijd in 1982 en de Ko
ningin Elisabethwedstrijd in 1983.
Daniel Blumenthal verwierf inter
nationale waardering, zowel als so
list en koncertmusicus als in de ka
mermuziek en als begeleider van
zangers.
Hij heeft een voorliefde voor het
vertolken van minder gekende wer
ken of werken die mettertijd in on
bruik raakten. Zo ontdekte hij in de
Nationale Bibliotheek te Parijs een
nagenoeg onbekend Trio van De
bussy. Dank zij hem werd het werk
niet enkel uitgevoerd maar ook uit
gegeven.
Als specialist van het Franse reper
toire bracht Daniel Blumenthal on
langs twee CD's uit. Eén daarvan,
Les Heures Dolentes, van Gabriel
Dupont werd bekroond met de
hoogste onderscheiding door één
van de belangrijkste Franse muziek
tijdschriften. De andere opname is
gewijd aan Franse sonatines van Sa-
tie tot Roussel.
Blumenthal bracht eveneens alle
Bagatellen van Beethoven op plaat
alsmede de Etudes et Variations
van Busoni.
