Hector Van Impe sportverdienstelijke 1991
in Erpe-Mere
De Voorpost - 21.2.1992 - 3
I Elk jaar kiest men tijdens een algemene vergadering van de sportraad via
een stemming de laureaten die zich bijzonder onderscheiden hebben in
I hun discipline. Dit gebeurt op basis van een democratische stemming en zo
I «orden zowel personen als clubs tot laureaat bekroond. Elk jaar zijn er, in
I tegenstelling tot vroeger, meerdere kandidaten waardoor het soms moei-
I ]jjk is iemand aan te duiden maar juist daarom heeft men een puntens-
I ysteem uitgedokterd dat er voor zorgt dat alles eerlijk verloopt. Trouwens
alleen al een "nominatie" betekent dat een sportman of sportclub zich
I gelukkig mag achten en de erkenning wegdraagt van een bepaald aantal
u mensen zodat het zeker niet beschamend is als men niet verkozen wordt.
IjZoals vorig jaar was het opnieuw
iAlbert Van Geit die tijdens de uit
reiking van de trofeeën de gelau-
werden moest een gesprek afne-
i. Dit is een nieuwe formule die
iedereen voldoet omdat het pro
gramma van de zondagvoormiddag
niet zo geladen is want de meeste
aanwezigen houden niet van saaie
en uitgerokken feestelijkheden.
Voor hen komt het er op aan met
elkaar wat te kunnen babbelen of
kennis maken met sporters die men
wel van naam kent maar toch liever
ook eens van dichterbij willen bekij
ken.
Net zoals vorig jaar waren er zeven
tien kandidaturen ingediend om
een trofee te verdienen en in be
paalde disciplines was het zeer
moeilijk en was de zege voor de
laureaat maar zeer nipt.
Sport noodzakelijk
In zijn openingswoord benadrukte
schepen H. De Waele dat de sport-
beoefening na de taak geen hoofd-
'meer kan spelen in de kompeti-
tiesport zoals we die nu kennen op
hoog niveau. Deze soort sport
wordt in feite meer een beroep
waarbij men steeds meer bloot staat
aan het gebruik van illegale en dus
vtrboden middelen.
De sport is echter noodzakelijk
vooral om reden van de milieupro-
Aiwiatick, voor de stress en de
angst voor allerlei problemen die
door de sport tot een minimum kun
nen herleid worden. Dit komt om
dat geest en lichaam elkaar aanvul
len en waardoor depressies kunnen
weggewerkt worden. Hij stelde ver
der dat "het een noodzaak is om de
vrije tijd te benutten op een positie
ve manier". Daarom doet het ge
meentebestuur speciale inspannin
gen voor de sport en vooral om ze in
geschikte omstandigheden te beoe
fenen. Voor schepen De Waele is
de sport een preventie om kwalen te
voorkomen. Hij deed tevens een
oproep om in de scholen en in de
bedrijven zoveel mogelijk sport te
laten beoefenen want tenslotte is
het gezond wat aan de instelling
uiteindelijk, dan wel onrechts
treeks, ten goede komt.
Moeilijke keuze
Sportraadvoorzitter Gilbert De
Swaef vond het bekronen van de
sportmannen elk jaar een hoogte
punt van de werking van zijn raad.
Hij stelde dat een kampioen die zich
aan een referendum waagt zich
blootstelt aan een nederlaag. Een
nominatie is echter al een teken van
waardering wat evenzeer een over
winning betekent.
Bij een eventuele keuze zijn sport-
takken moeilijk af te wegen en het is
opvallend dat telkens weer en over
wegend een atleet gekomen wordt.
Daaruit zou men kunnen besluiten
dat zij het hoogst aangeschreven
staan maar vele referendums heb
ben uitgewezen dat er nogal dikwijls
onenigheid bestaat en de keuze op
vele terreinen verschillend kan zijne
"Men moet de waarde toetsen met
andere kriteria". Enerzijds hecht hij
veel belang aan de plaatselijke ver
kiezingen met in Erpe-Mere veel
titel-kampioenen wat er op wijst dat
de gemeente veel goede sporters
kent. Toch vond hij ook dat het er
vooral op aan komt om een bepaal
de, minder bekende, sporttak in de
belangstelling te brengen om die be
ter te leren kennen en navolging te
krijgen. Bij Het toekennen van het
laureaatschap lijdt een sportman
geen nederlaag want alleen al voor
gedragen worden is een eretitel
waard. Het gaat zoals in de sport
zelf dat men "nederlagen moet ver
werken om ooit winnaar te wor
den".
Hij behandelde ook de aktuele pro
blemen van de sport met o.a. enkele
eisen die de sport moeten ten goede
komen. Zo stelde hij dat de over
heid alle gelden moet aanwenden
die op het sportfonds voorzien zijn,
dat Bloso zelf niet moet organiseren
maar wel het privé-initiatief steu
nen, dat de jeugd de eerste doel
groep moet zijn in de sport. Er is
trouwens sportpromptic nodig voor
dejeugd want hun konditie is duide
lijk alarmerend zodat een groot
scheepse campagne moet opgezet
worden. Daarom vraagt hij aan
moediging vanwege het gemeente
bestuur om initiatie voor de jeugd-
sport primordiaal te stellen met
eventueel financiële middelen. Een
oplossing hiervoor zag hij in de op
bouw en afwerking van de sporthal.
Eens dat ze opengesteld wordt
"moet men de geboden opportuni
teit grijpen en er een sporttempel
van maken". Daartegenover stelde
hij ook dat de infrastruktuur nuttig
moet gebruikt worden door de "se
nioren" die tijdens de dag tijd heb
ben.
Individuele kompetitie
In deze kategorie waren vier kandi
daturen bij het bestuur van de
sportraad binnengekomen. Het
werd zonder twijfel de veldloper
Benny De Frenne uit Mere die de
trofee van sportlaureaat toegewe
zen kreeg. Als jeugdige atleet van
Vlierzele Sportief greep hij in 1985
naast de trofee maar in 1987 kreeg
hij de voorkeur bij de individuele
kompetitiesporters en ook nu weer
werd hij uitverkoren dank zij zijn
opvallende prestaties. Nochtans
had hij een sterke tegenkandidaat
in het karate-meisje Astrid De Win-
ne, ook al eens laureate maar zij
moest het nu afleggen tegen B. De
Frenne die al jaren van zich doet
spreken in de atletieksport.
Net zoals talrijke anderen die hem
in deze sport voorgegaan zijn in Me
re, behoort De Frenne tot de bo
venmaatse sportbeoefenaars en ho
pelijk krijgen de zwartkijkers van
jaren terug ongelijk en wordt hij
eens een elite-kampioen. Alhoewel
het aangeraden wordt van slechts
op "latere" leeftijd aan atletiek te
doen, dan is De Frenne weeral een
uitzondering want op zeer prille
leeftijd nam hij al aan jongerenwed-
strijden deel. Hij werd echter nauw
gezet gevolgd en begeleid zodat hij
niet tot degenen behoort die het na
een jaar al beu zijn en hun sport
vaarwel zeggen. Het was dan ook
pas op veertienjarige leeftijd dat hij
zich mocht laten inschrijven bij
Vlierzele Sportief dat echter nu VI
TA noemt. Hij startte er als eerste-
jaarskadet en toen reeds waren zijn
prestaties niet onaardig. Toen reeds
gaf hij blijk een beloftevol loper te
worden en dit is hij nu ernstig aan
het bewijzen want wie bij de junio
ren kampioen wordt, heeft grote
kans om op nationaal vlak een voor
aanstaande rol te spelen. Op inter
nationaal vlak zal men nog moeten
afwachten maar B. De Frenne heeft
genoeg doorzettingsvermogen om
veel te bereiken, zowel in het veld
lopen als op de tartanbaan.
Sinds hij aan de atletieksport begon
rijgt hij nog altijd de overwinningen
aan elkaar wat niet wil zeggen dat
hij nooit geklopt wordt. Maar toch
is hij praktisch altijd binnen de eer
ste vijf te vinden wat een bewijs is
van zijn klasse en zijn duurzame
training. In 1986 werd hij Belgisch
kampioen interscholen en in de ei
gen provincie is bijna ongenaak
baar. Zowel op piste als in het veld
is hij een te duchten tegenstrever
die steeds op een overwinning tuk
is.
Als eerste en tweedejaars junior be
haalde hij enkele overwinningen en
verscheidene tweede plaatsen o.a.
in het provinciaal kampioenschap
te Zottegem. Hij werd 19de in het
Belgisch kampioenschap en won de
stratenloop in Haaltert, Bambrug-
ge, Erondegem en Erpe. Op de pis
te werd hij provinciaal kampioen op
de 4x100 en 4x400 m. De titel van
Belgisch kampioen veroverde hij in
de 1500 m en in de 4x1500 m op
piste wel te verstaan. Hij is clubre-
kordhouder van verschillende af
standen maar hij durft zich ook aan
het kogelstoten wagen waarvan hij
met 10,60 m eveneens het rekord
van de club op zijn naam heeft bij de
juniore,n. Alhoewel hij nu bij de
"groten" moet meedraaien gaat zijn
voorkeur naar het veldlopen ook al
zijn de resultaten misschien meer
bevredigend op de piste. In de toe
komst zal B. De Frenne volgend zo
merseizoen zich beperken tot de af
standen van 800 en 1500 meter
maar dan bij de seniors.
In 1987 moest hij zich bij de toeken
ning van laureaat met een tweede
plaats tevreden stellen want hij
werd geklopt door karateka A. De
Winne maar voor 199-1 waren de
rollen omgekeerd alhoewel haar
verdiensten er niet minder om zijn.
Vorig seizoen was zij tweede in het
kampioenschap van België in de
discipline "Kumite" voor wat de ge-
vechtskategorie betreft. Zij won het
kampioenschap der Vlaamse pro
vincies en was tweede bij de zwarte
en bruine gordels in de open klasse,
Erpe-Mere. De sportlaureaten werden gehuldigd in hel administratief centrum door het gemeentebestuur, waar hen een
beker of een herinneringsschotel aangeboden werd (jv)
Zij was eveneens de beste in het
kampioenschap Kata (stijloefe
ning), VKV en VKA. In het VKF-
kampioenschap van Kumite behaal
de zij de tweede plaats bij de zwaar
gewichten (+60 kg) en was er twee
de in de open klasse. Tenslotte
kreeg zij de tweede plaats toegewe
zen in het kampioenschap van
Oost-Vlaanderen. Dit is werkelijk
een palmares om niet te versmaden
maar toch gaven de juryleden-afge
vaardigden van de sportraad de
voorkeur aan B. De Frenne. Kara
teka Astrid De Winne mag echter
fier zijn over haar prestaties die ze
ker een laureaatschap waard zijn
maar er is altijd een voorkeur die bij
de sportraad van Erpe-Mere geluk
kig op een democratisch systeem
berust.
In het algemeen trouwens hebben
de sportmensen die voorgesteld
worden, bijzondere prestaties gele
verd, zoniet komen ze niet in aan
merking voor een nominatie. Even
onfortuinlijk was de military specia
list Gert Geeroms uit Aaigem. Dit is
een sport die bij ons minder bekend
is. In de paardesport kent de leek
wel iets van jumping maar de milita
ry is een veelzijdigheidswedstrijd
met drie onderdelen, nl. dressuur-
proef, cross-country en jumping
waarbij men uiteindelijk voor de
drie samen het minst hantal straf-
punten tracht op te lopen. #Gert
Geeroms die het paard Fernjaeger
berijdt, komt uit in de "Z-klasse"
die de hoogste klasse in de landelij
ke rijvereniging vertegenwoordigt.-
Deze vorm van paardesport is zeker
niet gemakkelijk omdat ze "veelzij
dig" is en dus veel van paard en
ruiter vergt. G. Geeroms werd in
zijn klasse provinciaal kampioen in
Stekene en won de Nationale Mili
tary te Waregem (1ste serie CCN).
Daarnaast won hij ook nog minder
belangrijke wedstrijden inTielrode,
Kerksken, Vollezeie, Waasmunster
en nog een tweede plaats te Asse.
De vierde kandidaat was de Mere-
naar Marcel Van Impe die in zijn
jeugd wel aan wielrennen gedaan
heeft maar het vroegtijdig liet ste
ken en het aan zijn broer Lucien
overliet. Op meer gevorderde leef
tijd kreeg hij er weer smaak in en
sloot zich bij de Vrije Wieier- en
Cyclo Liga (VWCL). Vorig jaar be
haalde hij acht overwinningen
waaronder het kampioenschap van
België in Sint-Lievens-Houtem.
Naast elf maal tweede aan te komen
behaalde hij ook nog tal van ere
plaatsen binnen de eerste tien.
In de discipline kompetitiesport in
dividueel was de concurrentie vrij
groot en mag men stellen dat allen
eyen verdienstelijk zijn want alle
vier zijn zij in het bezit van een
kampioenstitel wat er op wijst dat
de Erpe-Merenaren overal te duch
ten tegenstanders zijn.
Clubs in kompetitie
Was er al weinig verschil hij de indi-
viduelen dan was dit verschil om
een keuze te maken nog kleiner bij
de clubs die in kompetitieverband
spelen. Toch ging de voorkeur naar
de voetbalclub van FC Mere die een
promotie naar tweede provinciale
afdeling kon afdwingen. Het toe
kennen van het laureaatschap is
wellicht niet uitsluitend als gevolg
van hun stijging naar een hogere
afdeling maar het moet ook een er
kenning zijn om hun vijftigjarig be
staan, een jubileumjaar dat de club
zal afsluiten half mei met speciale
feestelijkheden.
Op amper vier punten strandde de
tafeltennisclub van Mere om de be
ker weg te kapen maar het is zeker
geen schande voor een bescheiden
club die nauwelijks enkele jaren be
staat. Ze spelen met twee ploegen
in de Kon. Belg. Tafeltennis Bond
(KBTB) en de A-ploeg won op één
na al zijn wedstrijden en werd kam
pioen zodat ze naar derde provin
ciale promoveerden. De andere A-
ploeg speelt in de Katolieke Tafel-
tenis Bond waar zeven ploegen in
kompetitie zijn. De tafeltennissers
van Mere eindigden tweede waar
mee ze van de vijfde naar derde
afdeling opklommen. Voor de der
de en vierde plaats haalde de club
van Rode Lantaarn - Honegem Er
pe - het nipt op de zaalvoetballers
van het Mackie's team.
Erpe-Mere. Jan Maesschalck uit Mere werd laureaat bij de kategorie rekreatie-
sport met wedstrijden in lange afstandsstratenlopen (jv)
Rekreatiesport
De rekreatiesport is een fenomeen
van de moderne tijd en gelukkig
kent deze "bewegings-vrijetdijsbe-
steding" een hoge bloei. In deze.
discipline waren slechts twee kandi
daturen ingediend maar ze waren
alleszins aan elkaar gewaagd. Het
ging hier om twee clubs die zich
speciaal richten naar het fietsen, de
ene al wat vlugger dan de andere
wel te verstaan, maar dit is begrijpe
lijk als men de ouderdomsverschil-
len in acht neemt. De voorkeur van
de leden van de sportraad ging
evenwel naar de wielertoeristen
club Beekkantvrienden van Otter-
gem. Zij kregen de beker alhoewel
hij zou moeten gedeeld worden met
de club van Sona Bambrugge die er
een groot aandeel in heeft. Naast de
wekelijkse tochten die elke wieler
toeristenclub onderneemt, baseer
de men zich op een uitzonderlijke
prestatie die echter geleverd werd
in samenwerking.met Sona Bam
brugge maar .Uéf zijn zeer goed be
vriende clubs zodat de beker in de
Dievenput te Ottergem mag blijven.
De wielertoeristen van Ottergem
reden een zelf georganiseerde fiet
stocht naar het Oostenrijkse Schlins
in juli 1991 waarvan de totale af
stand bijna 2.000 km bedroeg. Zwa
re en lichtere ritten wisselden ""el
kaar af maar toch waren er zeer
moeilijke hindernissen met cols die
een hoog hellingspercentage heb
ben.
Hun konkurrenten voor de beker
waren de Sportieve Senioren van de
KBG Mere die al enkele jaren door
de straten van Erpe-Mere en ande
re dorpen rijden. Het zijn wel "ou
derlingen" maar wekelijks doen zij
een uitstap van om en bij de 25 km
met een paar langere ritten er tusse
nin. In totaal hebben zij vorig sei
zoen meer dan 600 km afgelegd met
een gemiddelde aan deelnemers
van ongeveer veertig.
Bij de individuelen in de kategorie
rekreatiesport ging de voorkeur
zeer nipt naar Jan Maesschalck die
het in de atletiek zoekt alhoewel hij
zich vroeger ook aan wielertoeris-
me begaf. Ook hij is wat men noemt
een laatbloeier maar in 1991 liep hij
wel enkele opvallende prestaties
ook al zijn ze zonder kampioenenal
lures maar dit wordt zeker in de
recreatie niet verwacht. Hij houdt
het trouwens liefst bij de lange af
standen en hij schrikt er niet voor
terug het ver van huis te gaan zoe
ken. Hij liep wel de 20 km van Brus
sel, kwart en halve marathons maar
hij nam ook deel aan de marathon
van Rotterdam (825ste op 11.800),
de marathon van Echternach (84ste
op 2.500) en hij bezondigde zich
tevens aan stratenlopen waar hij
meestal de langste afstand verkoos.
Zijn dichtste rivaal voor de beker
was duivenmelker Ach. Janssens uit
Ottergem die het eveneens bij de
lange afstanden houdt, met zijn
fondduif wel te verstaan. Zijn duif
won de provinciale vlucht uit Barce
lona op een totaal van ruim 2.000
duiven en in de internationale
vlucht uit Barcelona werd hij twee
de op meer dan 27.000 duiven,
slechts geklopt door "een ongeluk
kige samenloop van omstandighe
den". Voor de gegadigden die op
vinkenslag (of duivenslag) liggen
weze gezegd dat Ach. Janssens zijn
duif niet verkoopt. Dit wil hij duide
lijk stellen om alle kandidaat-ko
pers van zijn duivenhok weg te hou
den.
Een andere duivenmelker werd de
vierde plaats toegewezen, nl. Maur.
Laureys uit Mere die algemeen
kampioen werd van Erpe-Mere. Hij
werd voorafgegaan door wielertoe
rist Danny Meulencire uit Burst, die
in 1987 de hoogste eer kreeg. Hij
fietste vorig seizoen meer dan
7.000 km met belangrijke lange rit
ten van meer dan 200 km en daarbij
op moeilijk parcours zoals het Ar-
dens Brevet, het Limburgs Klimbre-
vet, de Ronde van Vlaanderen en
de Omloop van Zwalrp en Schelde.
Sportverdienstelijke
De sport tiert welig in Erpe-Mere
en meerdere mensen zijn sinds ja
ren aktief in een of andere sporttak,
niet alleen als sporter zelf maar in
het belang van een club of een indi
vidu. Van de drie voorgedragen
kandidaten ging de voorkeur naar
de Merenaar Hector Van Impe, die
al sinds zijn dertiende jaar bij Vlier
zele Sportief aan atletiek deed. Tot
zijn 18de was hij er aktief en in die
periode behaalde dertien titels van
Oostvlaams kampioen met daarbij
in het katholiek onderwijs enkele
overwinningen en het kampioen
schap van België op de 110 m hor
den. H. Van Impe stapte echter
over naar de voetbalsport en debu
teerde bij FC Mere waar hij zijn
eerste jaar 78 doelpunten scoorde.
Daarna speelde hij nog bij Daring
Brussel en Eendr. Aalst. Was ook
nog speler-trainer bij FC Mere en
jeugdtrainer bij Oranja Erpe even
als bij SK Aaigem. In Teralfene
bracht hij de mini-voetbalploeg in
drie seizoenen naar de top van eer
ste provinciale naar eerste nationa
le. Hij eindigde zijn sportloopbaan
bij Fonteintje Erpe en veroverde de
Beker van de Sportraad.
Als tweede sportverdienstelijke
duidde men Mare. De Jonghe uit
Bambrugge aan die zich reeds 35
jaar inzet voor de wielersport. Hij
zelf was gedurende zeven jaar wie
lertoerist bij Sona Bambrugge. Ten
slotte was er nog de Aaigemnaar
K. Vercruysse die al meer dan twin
tigjaar paraat staat voor de plaatse
lijke voetbalclub.
Uilenspiegel
De bekroning van de sportmensen
ging gepaard met een huldiging van
de vendeliers van Uilenspiegel. Zij
hebben onlangs de Olympische win
terspelen mogen helpen openen in
Albertville. Burgemeester De
Langhe verwees terecht naar het
feit dat alleen Alkuone vernoemcj
werd bij de Belgische vertegen
woordiging maar ook Uilenspiegel
had een groot aandeel in de sierlijke
opening waar de vendehers uit Er
pe-Mere voor een kleurrijk spekta
kel zorgden.
JV
