KSA Sint-Jozef Aalst
viert Lentefeest
Emilienne en Jan
ze zullen U missen....
Arbeid: een nieuwe inhoud
8 - 8.5.1992 - De Voorpost
Vorig weekend vierde KSA Sint-Jozef Aalst het begin van de meimaand op
hun manier. Deze reeds 64 jaar bestaande jeugdbeweging kent de laatste
vijfjaar blijkbaar betere tijden. Waar de KSA vroeger een typische, elitaire
studentenbeweging was, is zij ten goede geëvolueerd naar een brede
toegankelijke jeugd- en kinderbeweging. Het merendeel van de 110 leden
van KSA Sint-Jozef is jonger dan 12 jaar. Dit heeft natuurlijk ook zijn
invloed op de visie: waar vroeger de nadruk lag op de studentenproblema-
tiek en ontspanning ligt de nadruk nu op spel en de waarden die daarin
kunnen meegegeven worden.
De geschiedenis van de KSA-bond
van het Sint-Jozefscollege te Aalst,
begint strikt genomen in 1928, doch
heeft zijn wortels in de decennia
ervoor. Immers reeds in 1909 was er
op dit college sprake van een
AKVS-knapenbond «De Witte Ka
proenen», een Vlaamsgezinde
scholierenbond die tot doel had de
leerlingen te vormen tot overtuigde
Katholieke Vlamingen. Dit Alge
meen Katholiek Vlaams Studenten
verbond was gegroeid uit de Blauw
voeterie van de West-Vlaamse stu
dent-dichter Albrecht Rodenbach.
Het initiatief tot oprichting van de
«Witte Kaproenen» kwam vermoe
delijk uit van de Vlaamse gezinde
Jezuïet P. Stracke. In aanvangspe-
riode was er wel een goede ver
standhouding met de overheid van
het college maar toen na een verga
dering op 19 april 1911 op de speel
plaats kreten werden geuit als «Wij
eisen een Vlaamse Hogeschool» en
de Vlaaipse Leeuw en de Blauwvoet
werd gezongen, werd hun houding
als té Vlaamsgezind beschouwd.
Als respons op een oproep van Pius
XI in 1921 omtrent de Katholieke
Actie werd het JVKA (Jeugdver-
bond voor Katolieke Aktie) opge
richt. Hierin werd specifiek voor de
studenten van het middelbaar on
derwijs de KSA (Katolieke Studen
ten Aktie) gesticht. Op het Sint-Jo
zefscollege te Aalst was het pas tij
dens de zomer van 1928 dat de
proost van de plaatselijke studen-
tenbond met enkele leden van het
AKVS overging naar de KSA. De
overige «Witte Kaproenen» bleven
hun aktiviteiten buiten het college
voortzetten. Zo ontstond dus drie
ënzestig jaar geleden KSA-Sint-Jo-
zef met een fikse ruzie. In 1934 ver
dwenen de «Witte Kaproenen» de
finitief terwijl de KSA zelfs een lo
kaaltje kreeg op een rommelzolder
van het college.
Belangrijker in de dertiger jaren
was zeker de accentverschuiving die
vanaf 1937 plaatsgreep. Enkele Je
zuïeten waaronder P. Monden en P.
Vandekerckhove, hadden kontak
ten met konfraters die in het bisdom
Keulen mee de leiding hadden van
de Neudeutschland-beweging. De
ze beweging vormde het uitgangs
punt voor het Guldensporenpro-
gramma van de Oostvlaamse KSA.
Op het einde van de jaren dertig
kreeg KSA Sint-Jozef er een mu
ziekkapel bij die geoefend werd
door een muzikant van de fanfare
van het Vlaams Huis. Het is in die
jaren dat eveneens het initiatief ge
nomen werd voor de jaarlijkse Drie
koningenstoet door de stad. Er
werd dan geld ingezameld voor de
missies en snoepgoed uitgedeeld
aan de kinderen in de arbeidswij-
ken. Ook toneelopvoeringen, zo
mer- en paaskampen vormden toen
de hoogtepunten van de jaarwer
king. De bond groeide gestadig.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog
werd de KAS-aktiviteit niet verbo
den - dit in tegenstelling met andere
jeugdbewegingen zoals de scouts,
die ondergronds verder werkten -
wel werd het dragen van het uni
form in het openbaar niet toegela
ten. Evenals het naar buiten treden
als georganiseerde beweging. Vrije
tijdsbesteding en ontspanning wa
ren uiterst moeilijk te organiseren
buiten de collegemuren en aldus
bood de KSA een welkome gelegen
heid daartoe. Onderdak vond men
toen in een oud herenhuis naast de
collegekerk.
In de periode onmiddellijk na de
oorlog greep men terug naar de
jeugdbewegingsmethodiek van
voor de oorlog. De fanfare, die tij
dens de oorlog op zolder was gebor
gen, werd opnieuw vanonder het
stof gehaald en de geüniformeerde
bond zag weer de straten. Het over
bekende Aloysius- of schildenspel
kende toen een enorm succes niet
alleen binnen het college maar
eveneens binnen de KSA.
Opnieuw trok men regelmatig naar
het buitengoed Pausipone (beter
gekend als de «Campagne») gele
gen in de stadswijk Mijlbeke. Men
kon er zwemmen of zich naar harte
lust amuseren op de uitgestrekte
terreinen. Steeds meer evolueerde
de werking van KSA in positieve
zin. Ook de band met de college-
struktuur zelf werd vanaf 1965 min
der sterk. De Sint-Jozefbond ging
zich wat onafhankelijker opstellen.
Teken hiervoor was de verhuizing
naar een gebouw buiten het college.
Wegens de bouwactiviteiten voor
het nieuwe patersgebouw ging het
oude KSA-lokaal onder de sloop
hamer en vond men een onderko
men in het oud huis «De Vos», gele
gen aan de overkant van de Pont
straat, waar nu de Voorbereidende
Afdeling van het college is geves
tigd.
Typische jeugdbewegingstechnie
ken als tochtvorming, openluchtle
ven, sjorren, sport en spel, kreatieve
technieken kwamen helemaal op de
voorgrond te staan. De belangstel
ling voor de uiterlijke stijlmiddelen
nam langzaam af. De fanfare bv.
bloedde langzaam dood. Het dra
gen van een uniform werd niet meer
als noodzakelijk ervaren.
De laatste 25 jaar vond in de KSA
een algemene generatiewisseling
plaats, waarbij de jongeren die toen
aantraden merkelijk anders inge
steld waren dan hun voorgangers.
De bond zocht eigen weg en groeide
stilaan uit tot een «moderne» jeugd
groep. Er werd een nieuwe ban op
gericht, de «Leeuwkes» voor jon
gens van het eerste tot het derde
studiejaar (1975), het oude huis
«De Vos» werd afgebroken om
plaats te maken voor de nieuwbouw
van de lagere school. De wekelijkse
zondagvergaderingen gingen op
nieuw door op de speelplaats van
het college terwijl voor de leiders
vergaderingen het lokaal achter de
speelplaats werd gebruikt. In 1980
kreeg de bond het oude Credo-lo
kaal. Elke groep kreeg zijn eigen
lokaal, met op het gelijkvloers een
'polyvalente' ruimte en materiaal
bergruimte. De nodige veranderin
gen werden doorgevoerd om het ge
heel geschikt te maken voor zijn
nieuwe bestemming.
Menseif'die beweren dat de KSA uit
de tijd is, hebben het verkeërd voor.
Samen met de andere jeugdbewe
gingen blijven zij een specifieke op
voedende taak hebben naast school
en thuismilieu. Het feit dat het le
denaantal stijgt, bewijst duidelijk
dat de jeugdbeweging KSA thuis
hoort in de moderne tijd.
P.H.
V.U. en 1 mei viering:
Op de vooravond van 1 mei, werd door de Aalsterse VU-Vlaamse Vrije het niet bovenmatig belasten van
Demokraten, opnieuw aangeknoopt aan de traditie van een «1 mei-bood- het gegeven arbeid. Hoewel België
schap». Tegelijkertijd werden in 5 Vlaamse steden bloemen neergelegd 'n dit verband reeds tot de wereld-
aan een monumenten een Volksunie-maniefest voorgelezen. In Aalst werd ,0P behoort, stelt VU vast dat tij-
samengekomen aan het Daens-monument aan het Werfplein, waar na een dens de jongste begrotingskontrole
bloemenhulde door raadslid Denayer in naam van Algemeen voorzitter werd beslist nog maar eens een ex-
Jaak Gabriels en Algemeen Sekretaris Willy Kuijpers lezing werd gegeven tra sociale bijdrage van 1% op het
van genoemd manifest, met als titel: «Arbeid: een nieuwe inhoud». Nadien brutoloon te heffen. En dit op de
werd in lokaal «De Ijzer» aan de Vlaanderenstraat 13 een praatavond vooravond van 1 mei.
gehouden met prof. F. J. Verdoodt en volksvertegenwoordiger Paul Van VU stelt verder, dat de sociale zuil-
Gembergen rond het tema «Lessen trekken uit de geschiedenis. Daens en organisaties, de kloof verbreden
de Vlaamse beweging». tussen rijken en armen. In onze sa
menleving, tussen die gene die erbij
horen en diegene die niets of nie
mand kennen. Zij stellen vast dat
paradoxaal genoeg deze sociale or
ganisaties slechts bitter weinig bij
brengen in de bestrijding van de
kansarmoede, de maatschappelijke
vereenzaming of de dreigende dua
le samenleving. Daarom willen zij
dat de loutere uitbetaling van de
sociale uitkeringen uit de handen
van de zuilen wordt genomen.
VU stelt dat de overheid haar ver
antwoordelijkheid dient te nemen
en zullen onmogelijk haar taak kun
nen overnemen of voor onderaan
nemer spelen. 1 mei is voor hen dan
ook de aanleiding om enkele be
langrijke nieuwe sociale uitdagin
gen aan te stippen: de herdefinië
ring en de herwaardering van het
begrip arbeid, de daadwerkelijke
aandacht voor de zwaksten in onze
samenlevening de bestrijding van
de uitwassen van de verzuiling.
Slechts als de welvaart en het wel
zijn van een vrij, pluralistisch en
demokratisch Vlaanderen zich over
de wereld uitstrekt, wil VU 1 mei
een echte feestdag noemen.
Volgens VU heeft 1 mei herdenken
nog zin. Alleen dient de herdenking
volgens hen niet langer in het teken
te staan van de oude recepten, ideo-
logiën en doelstellingen. Zij stellen
dat welvaart en welzijn van de gehe
le gemeenschap moeten voorgaan
op het loutere machtsbehoud en
machtsuitbreiding van zuilgebon
den organisaties die slechts in naam
de belangen van de werknemers
verdedigen.
«We moeten er ons op voorberei
den dat arbeid en sociale zekerheid
in de 21e eeuw niet meer hetzelfde
zullen betekenen als nu» schreef
VU in haar toekomstplan voor
Vlaanderen. Zij stellen verder dat
waardering voor de arbeid betekent
Aalst. Op de vooravond van I mei organizeerde VU Aalst een bloemenhulde
aan het Daens monument. 'Arbeid een nieuwe inhoud' werd door hen voorop
gesteld (a)
jÜVUEME EN JAN WU ZISJ.ÉN JULLIE MISSEN
Aalst. Jan en Emilienne werden in de bloemetjes gezet. Na 40 jaar ruimden zij met pijn in het hart de baan als
uitbaters van cafe Saf aan de Korte Zoutstraal te Aalst a
Op de vooravond van 1 mei was er ongewone drukte in Café Saf aan de Korte Zoutstraat 14 te Aalst. Jan en
Emilienne, de vriendelijke uitbaters, legden er het bijltje bij neer en gingen op welverdiende rust. Daarom
hadden zij hun vele vrienden uitgenodigd om samen met hun kinderen en kleinkinderen afscheid te vieren.
Als rasechte Aalstenaars vonden Jan en Emilienne mekaar in de Keizerlijke stede en sleten er hun beste
jaren als caféhouders. Afkomstig uit de Zoutstraat bracht Jan samen met zijn eega verschillende jaren door
in de Pontstraat waar zij café «Driekoningen» open hielden.
Het was o.a. in die tijd - meer bepaald in '52 - dat tussen pot en pint bij hen de karnavalgroep «De Lachers»
gesticht werd door Fons Van der Meersch en companen. Die gekke bende die destijds mee het kruim van de
Aalsterse Karnaval mee bepaalden zijn intussen niet meer zo aktief als groep, maar wel nog als lid van
feestcomité, juryleden bij de karnavalstoet en dies meer. Ter gelegenheid van het afscheidsfeest van Jan en
Emilienne verschenen ze nog eens op het appel, fier het «lacherskenteken» op de borst. Herman Govaerts,
Florimont Roger, de gebroeders Van Wambeke, Jan Rovers, Luc Legrand, Georges Van der Vorst, Dries
Van Gaver en Jean-Paul de Boitselier. Het werd een prettig weerzien en een gezellige reünie.
Louis Janssens uit de Sint-Jobstraat had zijn beroemd «orgel» op het voetpad opgesteld en was er donderdag
als de kippen bij om samen met zijn «hofdame» het «schoon weer» te maken. Karnavalbompa Cyriel Troch
ontbrak ook niet op het appel en zat rustig, samen met zijn echtgenote, van een frisse «dagschotel» te
genieten.
Het werd een bijzondere gezellige avond in «'t Safken». Met ergens wel pijn in het hart gaat Emilienne en Jan
nu op Sint-Job. hoog en droog, van een welverdiend pensioen genieten. Peter neemt de plaais achter de
tapkast over.
«Ad muitos annos, Emilienne en Jan» en.... tot nog eens in 't Safken, maar dan aan de andere kant van den
Aalst Het was een gezellige bedoening in 't Safken. Samen met hun kinderen en kleinkinderen namen Jan en
Emilienne afscheid van hun vrienden en stamgasten (a
Aalst. Een unieke foto. De oude karnavalgroep 'De Lachersnog eens samen op de foto. In '52 werden zij gesticht in
het cafe van Jan en Emilienne (a)
