Veelkoppige draak
Boon niet onder
één hoedje te vangen
Autobus ramt wachthokje
zeven gewonden
Wü UmBGRaen
Weekblad
inder-
iriue-
Scheldestreek
Met Radio 3 op zoek naar de bronnen van Boon
Voor wie iets beter zoekt
De Voorpost
Ben Cami, Marcel Wauters, Dolf
Boel: allemaal stof voor Boonboe
ken.
Anny De Vijlder, ooit bloemenfee
van Aalst, vertelde hoe zij als 14-ja-
rige via mama's boekenkast met het
werk van Boon kennismaakte. Het
was een openbaring. Door listen en
lagen maakten zij en haar vriendin
persoonlijk kennis met de door hen
bewonderde schrijver. «Het was
echter een koude douche toen we
hem voor het eerst écht zagen» ver
telt ze. «Maar de bewondering voor
de schrijver is gebleven en de be
wondering voor Boon als mens is
steeds groter geworden
In zijn dagelijkse stukjes in de krant
vond zij als het ware het dagboek
van haar jeugd. Ze vond dat plezie
rig en verrijkend. In «Het nieuwe
onkruid» figureert zij als Betty, een
van «de jonge heksen» zoals hij die
meisjes typeerde. Betty was «een
lief kindje dat graag in de belang
stelling stond, dat zich graag door
anderen liet bewonderen en de be
dwelming van het applaus wou ge
nieten» (p. 58).
En hij besluit het hoofdstuk Betty:
«Ik had ze lief, deze jonge roofdie
ren, deze jonge speelse wilde kat
ten, die met een wreed klepperen
van de muil een vogeltje kunnen
bespringen. Ze konden er ook niet
aan verhelpen dat ze zo waren. Nie
mand kan daar tenslotte aan verhel
pen, dat hij is zoals hij is.» (p, 72-73)
Wij zijn inderdaad zoals wij zijn:
oudere mannen die de uitdagende
spelletjes van die mooie, jonge poe
zen vertederd en af en toe nog met
een vonkje begeerte bekijken.
Dat was één van die dingen die wij
uit de al met al twee leuke panelge-
sprekken leerden: de wrijving tus
sen werkelijkheid en verdichtsel op
heffen
Emancipatorisch postmodernist
De innemende Nederlandse pro
fessor Theo D'haen opende maan
dag de reeks lezingen over de Bron
nen van Boon.
Hij had vooral aandacht voor de
historische bronnen die Boon aan
boorde en waaruit wat hij noemde
de Aalsterse Trilologie «Pieter
Daens - De Zwarte Hand - Het jaar
1901» ontstond, naast uiteraard
«Het Geuzenboek». Daarbij komt
sterk tot uiting dat hij die bronnen
zeer eigengereid gebruikt, hij
schrijft zijn eigen geschiedenis,
her-schrijft die waar hij dat nodig
acht. «Boon schrijft altijd over
Boon» zoals Theo D'haen het for
muleerde.
Dan volgt een hoofdstuk over de
diverse facetten van het post-mode-
rnisme. Dit is echter voer voor spe
cialisten, «een veelkoppig monster»
zegt D'haen zelf.
Dus laten wij het teoretisch hoofd
stuk over post-modernisme hier
rusten en beperken ons tot de ru
briek waarin Louis-Paul Boon
wordt ondergebracht.
«Boon neemt het standpunt in van
gemarginaliseerde groepen, waar
mee hij zich expliciet identificeert»
en behoort daardoor volgens
D'haen tot de emancipatorische
post-modernisten.
Lees door op p. 4
Hoogstraat 28 Aalst
Tel. 053/21.23.22
Huwelijkslijsten Porselein geschenken
Meubelen en decoratie
HBHBaaaBHHHaHHBnMBaMHaasnMaBBHMnanHnuBHnnr/aB
Aalst. Bij hel nemen van de bocht ramde het achterste gedeelte van de lijnbus het wachthokje op de stoep dat als een
kaartenhuisje in elkaar werd geduwd (a)
Aalst. Zeven wachtende reizigers werden door brokstukken van het ingestuikte wachthuisje gewond (a)
Maandagnamiddag, rond 16 uur vertrok op het Stationsplein van Aalst een geleide bus van de lijn
Brussel-Aalst, bestuurd door Gilbert Jacob uit Aalst. Toen de bus de bocht naar links nam, ramde zij met het
achterste gedeelte van het voertuig een wachthokje op de stoep. In het wachthokje stonden verschillende
reizigers te wachten. Zij werden bedolven onder een vracht brokstukken en glas. De ravage was groot.
De brandweer was met ziekenwagens en een ontzettingswagen vlug ter plaatse. De artsen van twee
medische-urgentie-teams verstrekten onmiddellijk de eerste zorgen na dat de slachtoffers vanonder de
brokstukken waren vandaan gehaald. Juliette De Vos (67), haar dochter Christiane Segers uit Erembode-
gem, het echtpaar Louis Corthals (64) - Celestine Buggenhout (65) uit Affligem raakten zwaar gewond.
Jeroen Van Laeken (11) uit Erembodegem, Kristine Provoost (12) uit Affligem en Suzachau Wong-Tonguit
Affligem, liepen vooral snijwonden op van weggeslingerd glas. De verschillende slachtoffers werden
onmiddellijk overgebracht naar het ASZ en het O.L.Vrouwziekenhuis.
P.H.
VRIJDAG 3 JULI 1992
45e JAARGANG NR.27 :_50 F
Aalst. Radio 3 was in Aalst op zoek naar 'De bronnen van BoonDe lezingen werden dooreen belangstellend publiek
gevolgd (a)
De kuiturele BRT-zender Radio 3 toog een week lang ijverig op zoek naar
de bronnen van Louis-Paul Boon.
In het Keizershof Hotel kwam men uiteindelijk tot de konklusie dat die
sakkerse Boon eigenlijk een veelkoppige draak was, die zich gretig aan vele
bronnen laafde.
Het liefst van al stak hij echter met alles en iedereen de draak, vooral met
zichzelf.
«Boon was niet onder één hoedje te vangen» zei Kris Humbeeck tijdens
zijn lezing terecht.
Een verslag van wat zeven dagen lang uit de hoed kwam.
Aalst. Bart Van Egeren die sprak over 'Eens op een mooie avond' dat in
september postuum verschijnt; in 'gesprek met Mon Detrez van Radio 3 (a)
Niet veel te rapen
De week begon op zondagmorgen
om 10 uur met een panelgesprek.
Onder deskundige leiding van mo
derator Julien Weverbergh bogen
eminent Boomkenner Herwig Leus,
schrijver-dichter Marcel Wauters,
kunstschilder Walter Schelfhout,
dichter Willie Verhegge en galerij
houder-drukker Luc Drieghe zich
over het onderwerp «Louis-Paul
Boon als kunstmentor».
Er waren een dertigtal belangstel
lenden komen opdagen, pers en le
den van het schepenkollege lieten
echter verstek gaan.
Onder de spots van het cleane ver
gaderzaaltje van het chique hotel
was het bloedheet, maar de leuke
anekdootjes over Boontje klater
den als verfrissende bronnetjes over
onze hoofden
F.r werd een boom opgezet over
Boon's betrokkenheid bij het lite
raire tijdschrift «Tijd en Mens»
(«de start van de modernistische
poëzie en -proza in Vlaanderen»),
bij de kunstgalerijen «Celbeton» in
Dendermonde, «Drieghe» in Wet-
teren, «Papadoc» in Berlare en
«Trio» in Gent en tijdens zijn laats
te levensjaren bij Honest Arts Mo
vement (H.A.M.).
Uit de gedachtenwisselingen bleek
ook dat Boon ooit heel wat kunste
naars heeft ingeleid waarover later
nog weinig werd gehoord. Maar
Louis kon gewoon niet weigeren als
men hem iets vroeg.
Op Weverbergh's vraag of Aalst een
inspirerende stad was op kultureel
gebied antwoordde Leus dat in
Aalst voor Boon niet veel te rapen
viel
Koude douche
's Namiddags nam Leus dan zelf de
leiding van het gesprek. Wever
bergh en Marcel Wauters waren er
ook nog, nu bijgestaan door de da
mes Lucette De Wit en Anny De
Vijlder, allebei «inspiratiebron
nen» van Boontje, want daarover
zou het gaan.
Weer ongeveer hetzelfde aantal
toehoorders, echter weer geen
persmensen of overheidspersonen.
Het begon al veelbelovend met een
schitterende zinsnede van Leus:
«het spanningsveld tussen realiteit
en fiktie werd door de auteur gefil
terd», waardoor het voor iedereen
meteen duidelijk werd dat er in
Aalst tegenwoordig toch al wat
meer te rapen valt op kultureel vlak
dan in de tijd van ons arme Boon
tje
Daarna kwam het anekdotenmo-
lentje weer gezapig op gang. Om
ons geheugen op te frissen vertelde
Marcel Wauters nog eens hetzelfde
als 's morgens, doch de brave man
heeft dan ook al duizend keer het
zelfde moeten vertellen
De mooie Lucette (Kapellekes-
baan) vertelde over de zaterdagse
bezoekavonden, vanaf 1945, ten
huize van Boon, samen met haar
toenmalige echtgenoot, de dichter
