Vlaamse Club Lede zoekt oplossing
voor half miljoen kasgeld
Psychiatrisch Ziekenhuis
van Lede zette deuren
wagenwijd open
L.R.V. Denderruiters Aalst
VW-Kevers verzamelen
te Burst
2 - 4,9.1992 - De Voorpost
Het gebeurt niet alle dagen dat een vereniging die geen bestaansfunktie
meer heeft of vindt, een spaarpotje achterlaat. In geval van het ter ziele
gaan van een «sociëteit» zoekt men de oorzaak meestal in een financiële
schuldenberg maar met de Vlaamse Club van Lede is dit enigszins niet het
geval. De overblijvende leden zitten integendeel met een half miljoen in kas
en voorlopig is het nog een probleem wat men er zal mee aanvangen. Kan
het gebrek aan belangstelling intussen keren en een nieuw elan nemen of
moeten de overblijvende bestuursleden een oplossing zoeken om dit geld
aan een of andere vereniging over te maken, een vereniging dan die het geld
goed zal besteden om Vlaanderen een dienst te bewijzen.
Wie «Vlaams» zegt in Lede, denkt
automatisch terug aan de roemrijke
periode van wijlen Jef Cool die op
het gebied van Vlaamse Beweging
furore maakte en een bewogen ge
schiedenis maakte in zijn dorp. Het
is een onvergetelijke figuur wiens
Vlaamse faam gestart is tijdens de
eerste wereldoorlog en gedurende
bijna een halve eeuw bedrijvig was
in de lokale politiek.
Jef Cool
Als overtuigd aktivist trad de Lede
naar na de eerste wereldoorlog toe
tot de Fronters, was lid van de Vos
sen (Vlaams Oud-Strijdersver-
bond) en later van het V.N.V.
(Vlaams Nationaal Verbond). Sa
men met de andere «Vossen» van
Lede richtte hij er het gekende
«Vossenkot» op of ook gekend als
het Vlaams Huis van Lede waar ze
hun aktiviteiten konden veropenba-
Jef Cool werd tijdens de tweede
wereldoorlog als waarnemend bur
gemeester van Lede aangesteld wat
hem na de bevrijding door bepaalde
mensen niet in dank werd afgeno
men en zoals vele andere soortge
noten gedurende een tweetal jaren
in de gevangenis doorbracht. Met
zijn gekende hardnekkigheid kwam
hij echter terug want een paar jaar
in het «pensionaat» konden zijn
Vlaamsgezindheid niet temperen.
In de jaren na 1950 verscheen hij
opnieuw op het politiek toneel te
Lede en rijfde bij de verkiezingen
honderden voorkeurstemmen bin
nen wat in een belangrijke zetel
winst omgezet werd. Dit was de
start van een nieuwe periode voor
de aanhangers van de Vlaamse Be
weging maar hiermee zou men in
Lede evenzeer een tumultueuze pe
riode tegemoet gaan waarvan men
nu nog de naweeën ondervindt.
Vlaamse Club
Tijdens de verkiezingen van 1958
behaalde de toenmalige Volksunie
te Lede maar liefst acht zetels en dit
Vorige zondag was het reeds de 23ste keer dat de psychiatrische instelling
«Zoete Nood Gods» de deuren wagenwijd openzette voor het groot publiek.
Waar men anders alleen familieleden van de mensen die er verblijven
ontmoet, liep men tijdens het tuinfeest honderden belangstellenden tegen
het lijf. Dit was nu eenmaal de bedoeling van de direktie want zij gebruiken
deze opendeurdag als middel om het kontakt met de buitenwereld te
vergroten. Het tuinfeest moet niet alleen de vrees ontnemen voor de
drempeloverschrijding maar de opbrengst ervan moet meehelpen om een
sociaal fonds voor behoeftigen te financieren.
De feestelijkheden gingen reeds om meer dan honderd ongelukkige
11 uur van start met een aperitie-
fkoncert dat verzorgd werd door J.
kranken van hun gesticht omringen.
Hij drukte den wensch uit dat al de
Bosmans, een jong kunstenaar uit krankzinniggestichten des lands
de onrniddelijke buurt. Na de mid
dag kon men in de siertuin van de
instelling aan allerlei aktiviteiten
deelnemen of zich te goed in de
gelegenheidseet- en drankgelegen
heden. Ondanks het optreden in
een feesttent klonken de muzikale
uitvoeringen van de hamonieën
Sint-Martinus Oordegem en Sint-
Cecilia Lede luid over het gehele
domein.
In de inkomhal kon men een eerste
halte maken om de tentoonstelling
aan dat van Lede mochten gelij
ken».
Reconversie
Alhoewel de direktie van de inrich
ting er alless aan doet om een uitge
breid pakket aan diensten te verle
nen, ontsnappen zij niet aan de re-
konversie die er op neerkomt dat in
1995 het aantal bedden in het zie
kenhuisgedeelte nog 194 bedden zal
bedragen. De reorganisatie zorgde
er voor dat een opsplitsing gemaakt
te bekijken van Centaura uit De werd in een ziekenhuisgedeelte,
Pinte waaraan verschillende kun-
stenaars deelnamen met etsen, te
keningen, aquarellen, skulpturen
en juwelen. Maar ook de patiënten
zelf toonden de resultaten van hun
bezigheidstherapie met zelfs enkele
opvallende mooie voorwerpen.
een psychiatrisch verzorgingstehuis
en een projekt beschut wonen.
Ten dien einde heeft men de aktivi
teiten binnen het ziekenhuis moe
ten differentiëren zodat het zieken
huisgedeelte verspreid wordt over
vier opname-eenheden met telkens
vijftien bedden; in de dienst pscyho-
geriatrie beschikt men over 35 bed-
Het huidige oudste gebouw aan de den en de resocialisatie-eenheid
straat dateert van juist zestig jaar moet het met 69 plaatsen stellen,
terug maar dit neemt niet weg dat De instelling beschikt daarnaast
de Zusters Maricollen reeds meer nog over een revalidatiecentrum
dan een eeuw bedrijvig zijn. Het is met sporthal, een zwembad met
steeds een instelling met naam en werk- en ergotherapie.
Zoete Nood Gods
faam geweest die bij de overheid
zelfs vroeger goed aangeschreven
Daghospitalisatie
stond. Dit werd reeds bevestigd in Sinds enkele jaren is men in Lede
september 1974 toen de Minister ook bezig met een daghospitalisatie
van Justitie er onverwacht op be
zoek kwam. De Denderbode van
toen schreef hieromtrent dat hij, de
minister, «na onderzoek van al de
verschillende deelen des gestichts,
drukte hij zijne bewondering uit
voor psychiatrische patiënten. Dit
betekent dat zij gedurende de week
dagen, tussen 8.30 u. en 17 u. naar
de nieuwe ziekenhuisdienst mogen
komen en dan naar eigen woonst
terugkeren. Op het ogenblik zijn dit
over dezes goed schikking» en hij er een vijftigtal, die een aangepaste
bedankte de Zusters «van de zelfso-
pofferende zorgen met welke zij die
therapie krijgen. Zij krijgen de zor
gen naar gelang hun individuele be-
Lede. Ondanks het minder goede weer noteerde men in het psychiatrisch
ziekenhuis een stijgende belangstelling voor het werk in Zoete Nood gods (jv)
hoeften zoals bewegings- of huis-
houdtherapie. Het gaat bij deze zie
kenhuisafdelingen uitsluitend voor
«tijdelijke en kortdurende opvang,
voor diagnosestelling en therapie
voor zowel mannen als vrouwen.
Daarnaast heeft men de nazorg die
kan voorzien worden via het Cen
trum voor Geestelijke Gezond
heidszorg in de gebouwen aan de
Kasteeldreef te Lede of door mid
del van een postkuur van maximum
drie maanden in het dagcentrum
van het ziekenhuis».
De instelling van de Zusters Mari
collen stond vroeger alleen open
voor vrouwen maar daat is sinds
1989 verandering in gekomen want
ook mannen kunnen er terecht. Zij
komen hier voornamelijk echter
voor een ontwenningskuur van al
cohol en zij krijgen naast een medi
sche behandeling op dat vlak ook
nog psychische begeleiding waarna
men zelfs de «nazorg» kan volgen.
Polikliniek
Als gevolg van de reconcersie werd
na 1990 een moderne polikliniek
opgericht. Een gedeelte van het zie
kenhuis ging over naar psychia
trisch verzorgingstehuis of wat in
het kort genoemd wordt PVT. Dit
PVT kan terzelfdertijd blijvende
opvang en begeleiding bieden aan
patiënten «die nog wel verpleeg
kundige verzorging en begeleiding
nodig hebben doch geen strikt me
dische zorgen en toezicht meer ver
eisen».
Weldra zal er nog een nieuwbouw
verrijzen om de instelling nog uit te
breiden want men heeft bij de be
voegde overheid nog een aanvraag
gedaan voor een nieuwbouw van
112 permanente PVT-bedden.
Een andere nieuwigheid werd ver
wezenlijkt na de oprichting van de
vzw Reymeersch in 1991. Dit is een
vzw die zich vooral bezighoudt met
het organiseren coördineren en uit
bouwen van voorzieningen voor be
schut en begeleid zelfstandig wo
nen. Er is alleen een regelmatige
kontrole om na te gaan of alles effi
ciënt verloopt in deze woningen.
Momenteel verblijven er reeds een
zeventiental patiënten in drie hui
zen. Men is thans bezig met de in
richting van een nieuw huis aan de
Reymeerschstraat voor zeven ex-
patiënten en in de toekomst is het
de bedoeling ook in deze sektor nog
uit te breiden tot zes huizen waarin
dan een dertigtal patiënten een on
derkomen zullen vinden. Dit bege
leid wonen wil men verwezenlijken
met een minimum aan ondersteu
ningvan de daartoe aangestelde be
voegde personen. Dit is trouwens
een woonvorm buiten het psychia
trisch ziekenhuis waarbij zowel
mannen als vrouwen in aanmerking
komen.
Wat de reconversie ook brengt, de
direktie spaart zich geen moeite om
de faam van de eeuwenoude instel
ling nog meer luister bij te brengen.
was het sein om in het vroegere
Vlaams Huis aan de Kasteeldreef
een «Vlaamse Club» te stichten.
Hier werden toen talloze initiatie
ven genomen en men beperkte zich
niet uitsluitend tot Vlaamse proble
men maar het werd een centrum
waar men alle vormen van kuituur
kon beleven «De vereniging had
werkelijk tot doel het Vlaamse volk
kuituur te brengen via voordrach
ten, tentoonstellingen, koncerten
en heemkundige geschriften. Het is
dus geen wonder dat te Lede toen
reeds een afdeling van de V.T.B.
gesticht werd. Een poging om deze
afdeling te politiseren mislukte
dankzij de tegenkanting van de hui
dige algemene voorzitter Roger
Quinteyn. Van deze stelregel is
R. Quinteyn nu evenmin afgewe
ken want hij beschouwt het als een
a-politieke instelling die zijn neu
traliteit moet kunnen behouden,
geen oppervlakkig Vlaams maar
dan ook niet overdreven radikaal en
dit zeker niet op politiek vlak laten
uitbuiten.
De Vlaamse Club kende een vlotte
werking, nooit inspiratieloos maar
altijd met een waaier van aktivitei
ten met thema's over literatuur,
schilderkunst, heemkunde en volks
kunst. Toen de zaal van het «Vos
senkot» afbrandde was het moeilijk
om een ander lokaal te vinden met
als rechtstreeks gevolg dat de aktivi
teiten, die er eens zo bloeiend geor
ganiseerd werden, vlug tot het ver
leden gingen behoren.
Half miljoen
Het was pas een vijftiental jaren na
de brand van rond 1970 dat de ver
zekering met geld over de brug
kwam. Het betrof hier de uitbeta
ling van een in de brand gebleven
video-installatie die toen om en bij
de 400.000 fr. kostte.
Tijdens de lange wachttijd van de
uitbetaling van de verzekeringspre
mie had de Vlaamse Club een soort
van renteloze lening uitgeschreven
maar verschillende mensen en in
stellingen hebben ze nooit terugge
vraagd. Dit is dan ook de reden
waarom de Vlaamse Club van Lede
over een zo groot kapitaal beschikt
dat thans enigszins voor problemen
zorgt om reden dat de vereniging op
papier nog wel bestaat maar sinds
jaren aktiviteitsloos is. Voor het be
stuur is het de vraag wat er met het
kapitaal moet aangevangen worden
en daar wil men nu zo vlug mogelijk
een oplossing voor vinden.
Jef Coolfonds
Nadat de premie uitgekeerd was
heeft men geprobeerd om de
Vlaamse Club nieuw leven in te bla
zen. Men trachtte daarbij jonge
mensen aan te trekken maar wegens
diverse omstandigheden lukte het
niet.
In feite is de Vlaamse Club dood
maar in werkelijkheid bestaat ze
nog vermits de beheerraad nooit
ontbonden werd en die was en is
nog altijd samengesteld uit, op de
overleden Dries De Smet na. Dolf
Boterberg, Marcel De Swaef, Ro
ger Quinteyn, Hubert De Schrijver,
Hugo Galle, Fr. Van der Eecken en
Fr. Godefroid.
De nieuwe start van de Vlaamse
Club was goed voor een paar aktivi
teiten maar zelfs met zoveel geld in
kas kwam men niet meer van de
grond. De mentaliteit was veran
derd en dit liet zich ook voelen in
het bestuur waar men in wezen ge
neigd was om te verjongen. Een
aantal mensen kwam in kontakt met
de Vlaamse Club maar zij haakten
stelselmatig af.
Na enige bezinning was men ak
koord om met een Jef Cool-Fonds
te starten en met de intresten van
het half miljoen wou men een
Cool-archief beheren. Eens men
daarmee bezig was zou men uitkij
ken wat men verder met het geld
zou doen en sommigen opteerden
om het geld aan het fonds af te staan
maar hierover rees onenigheid en
men maakte van het Cool-Fonds
een onderdeel van de Vlaamse
Club.
Toch nam Dries De Smet de taak op
zich om het archief van Jef Cool uit
te pluizen en enkele maanden later
publiceerde men de «Gedenk
schriften» waarvan een drietal num
mers verschenen. Het betrof hier de
feiten en kronieken uit het leven
van Jef Cool vóór, tijdens en na de
eerste wereldoorlog. Na het overlij
den van Dries De Smet nam Hugo
Galle zijn taak over en liet nog een
nummer verschijnen maar thans is
men in een situatie geraakt dat er
wel nog materiaal voorhanden is
maar in feite niet geordend. Zelfs
indien iemand zich aan de gedenk
schriften blijft interesseren om ze te
bewerken en uit te geven zal dit
nauwelijks mogelijk zijn vermits het
Cool-Fonds zich op dat vlak zelf
moet bedruipen. Men hoeft dus
geen voorspeller te zijn om te mer
ken dat ook dit initiatief mettertijd
zal verdwijnen vermits het voor zijn
financiële middelen afhankelijk was
van de Vlaamse Club.
Nuttig gebruiken
Op het ogenblik weet men in werke
lijkheid nog niets over wat er gaat
gebeuren met het half miljoen dat
nog in kas is. Nochtans zijn er al
genoeg suggesties gemaakt maar de
kloof tussen oud en jong is zodanig
groot dat men niet tot een overeen
stemming komt. Roger Quinteyn
vindt het hoe dan ook jammer dat
het zo moet uitdraaien en indien
men niet akkoord komt om er een
fonds van te stichten dan opteert hij
om het geld te besteden aan Vlaam
se initiatieven waarbij geen politiek
gemoeid is. Zo kan men ook een
bedrag afdragen aan het IJzerbede-
vaartkomitee of aan Vlaamse ver
enigingen die gekend zijn en eerlijk
werk leveren op Vlaams gebied.
Daarenboven zijn er nog andere te
genstellingen zoals bijvoorbeeld de
11 juliviering die zo goed als ter zie
le gegaan was om reden dat er geen
geld was. Hier had de Vlaamse Club
moeten bijspringen want deze vie
ring te Impe was toch een begrip
geworden in de streek. Uiteindelijk
was er geen geldgebrek maar zat er
sleet op de organisatie. Men tracht
te de continuïteit te bewaren door
een 11 julimis maar achteraf heeft
men dan toch tot een echte viering
beslist maar men heeft er het
Vlaams Blok bij betrokken, wat niet
van iedereen de goedkeuring weg
draagt.
Roger Quinteyn vindt het jammer,
des te meer omdat het geld zeer
nuttig kan besteed worden en wel
licht koestert hij nog altijd de hoop
dat er vernieuwing zal opdagen en
in die optiek staat hij niet alleen
want ook Dolf Boterberg, die er ook
sinds de oprichting bij is, heeft ach
ting voor vernieuwing maar staat
sceptisch tegenover de nieuwkom
ers. Terecht wil hij het geld van de
Vlaamse Club niet zomaar aan elke
vereniging weggeven. Het moet de
goede zaak dienen en de Vlaamse
beweging ten goede komen, want
daarom is de Vlaamse Club van Le
de indertijd gesticht. Als men niet
tot een hernieuwing komt zal men
toch een oplossing moeten zoeken
in de richting van een soort Fonds
en dan zou men elk jaar de intresten
aan een verdienstelijke vereniging
of een projekt kunnen schenken of
steunen. Het ware misschien oppor
tuun om verschillende «Vlaamse»
verenigingen een stuk van de koek
te geven. We denken hierbij aan het
Davidsfonds en vooral de jeugd-
groeperingen of jaarlijks een num
mer te betalen van de uitgave van de
plaatselijke heemkundige kring.
Tenslotte zijn er initiatieven genoeg
die kunnen gesteund worden en die
tevens in dienst staan van het
Vlaams Cultureel Leven.
(j.v.)
Even voorstellen...
L.R.V. Denderruiters zijn gestart in
1959. Stichters die de moeilijke start
overleefden waren: Emiel Rubb-
recht, Rene Vinck, Frans De Rid
der, Maurice Daems en Frans
Maes. Na enkele jaren werd Etien-
ne Hooghe voorzitter en kende de
club grote bloei.
Sinds 17 jaar is Frans Rubbrecht, de
huidige voorzitter, aktief.
Commandant Vinck Gilbert (sedert
1961is het eerste lid van de club die
les volgde in de ruiterschool te He-
verlee.
De club richtte alle jaren een cross
wedstrijd in en om de driejaar een
tornooi.. Dit tot in 1987. De laatste
jaren verzwakte de club.
In het najaar van'1991 kwamen, on
der impuls van Boelaert Ronny en
Van Den Broucke Henri een twin
tigtal ruiters over naar de Dender
ruiters.
Het jaarlijks aktiviteiten program
ma bestaat uit deelname aan paar-
denommegangen te Lede, Mere,
Opwijk, Massemen en Serskamp. In
de zomer wordt deelgenomen aan 6
tot 7 tornooien dressuur en jum
ping. In de winter worden 4 cross
wedstrijden gereden, indoorspring-
wedstrijden en indoor dressuur-
wedstrijden.
Jaarlijks richten zij nu de Rally voor
paarden en koetsen in en maken
uitstappen naar Limbürg of de zee.
Ook een Ruiterdag wordt niet ver
geten.
Wekelijks wordt er geoefend onder
de leiding van Ronny Boelaert,
Henri Van Den Broucke en Gilbert
Vinck. Dit seizoen hebben reeds en
kele leden een prijs gehaald op de
tornooien. Het viertal of achttal
dressuur maakt grote vooruitgang
zodat de club reeds tweemaal als
vijfde in de klassering kon geplaatst
worden.
Info: Dilien Leon, Klemendorp 10
te 9340 Lede.
P.H.
Vorig jaar werd de deelgemeente
Burst overspoeld door kevers, maar
dan van een speciale soort: de VW-
Kevers oud en «nieuw». Van nieuw
is er nog weinig sprake vermits ze
niet meer in de handel gebracht
worden.
Op zondag 6 september kan men ze
van 11 u. af bewonderen op de pen
delparking in de nabijheid van het
station te Burst, dit in alle soorten
en kleuren. Er worden vijf katego-
riën voorzien die voor een beker in
aanmerking kunnen komen, nl. de
oudste waaronder men verstaat de
brilkever en de ovaalkever die ge
bouwd werd tussen 1939 en 1957.
Men zal ook nauw letten op de ori
gineelste die daarenboven in de
beste en meest oospronkelijke staat
moet aantreden. Daarnaast maakt
men ook de keuze voor de mooiste
maar dit werkje zal echter aan het
publiek overgelaten worden. Ook
voor de kategorie wat zij noemen de
«callook» is een beker voorzien en
hiermee bedoelt men de VW-
speedster en de gepersonaliseerde
kevers. Tenslotte wordt de «cabrio»
gelauwerd maar dan alleen deze uit
sluitend voor de originele versie.
Vanaf 11 u. kan men de talrijke
VW-modellen bewonderen. Van de
fantasierijke buggy op VW-chassis
over de Fastback naar de Karmann
Gjia en de VW-bus waarvan meer
dere versies zullen te pronken staan
met o.a. de ambulance, de transpor
ter en het kampeervoertuig. Niet
alleen de wagens staan te pronk
maar er is kans om een demonstra
tie mee te maken in «special paint».
Net zoals vorig jaar is er voor de
deelnemers een rondrit voorzien
doorheen Erpe-Mere met start om
16.30 u. Het schouwspel speelt zich
dus niet uitsluitend af op de pendel-
parking maar dit jaar wil men meer
naar buiten treden om het initiatief
beter bij de bevolking te leren ken
nen.
Voor de deelneming aan de VW-
Meeting zelf betalen de «exposan
ten» 100 fr. en de toeschouwers
kunnen hun ogen de kost geven
voor slechts 50 fr.
