Internationale roem voor de
Dendermondse Rugbyclub!
Oud-Rugbyspelers
verbroederen in
Dendermonde
V
32 - 4.9.1992 - De Voorpost
RUGBY
Aanstaande zaterdag, 5 september, is het verzamelen geblazen voor alle
oud-spelers van Rugbyclub Alfa St.-Gillis, Zenith Rugbyclub en de Dender-
mondse Rugbyclub.
Op initiatief van de broers Vande Putte (Peter en Paul) en van oud-speler Jo
Moortgat wordt er om 18.30 u. een vriendschappelijke wedstrijd gespeeld
tussen twee ploegen die beide uit een mengeling van aktieve en ex-spelers zullen
bestaan. De respons van de ex-spelers op dit initiatief is enorm gebleken. Vanuit
het hele Vlaamse land, ja zelfs uit Nederland en de Verenigde Staten, schreven
oud-spelers van één der rugbyclubs die onze streek in de loop der jaren rijk was,
zich in om hun geliefde sport nog eens te beoefenen.
Namen als Leo Sens, Luc Van Exterghem, Piet Maetens, Pol Beckers, Jacques
Heyvaert..., ze trainen zich allen reeds enkele weken verwoed om geen mal
figuur te slaan.
Wie ze - wie weet voor het laatst - nog eens aan het werk wil zien richt zaterdag
zijn blik naar de Van Langenhovestraat (Sportcomplex) in St.-Gillis-Dendermon-
de. De wedstrijd begint om 18.30 u. Ambiance verzekerd!
Uiteraard is iedereen ook van harte welkom op de onnavolgbare verbroedering
die ongetwijfeld na de wedstrijd in lokaal Den Otter zal doorgaan.
Volgende week een verslag van wat wellicht de eigenaardigste rugbywedstrijd
moet worden die in deze contreien ooit is gespeeld.
Dat de jongens van de Dendermondse Rugbyclub niet van
ambitie gespeend zijn is reeds langer bekend. Voor het derde
jaar op rij wisten onze streekgenoten zich vorig seizoen te hand
haven in de top 4 van het Belgische rugby, een niet geringe
prestatie vooreen club die wegens haar ligging niet of nauwelijks
kan rekenen op de ruggesteun van buitenlandse studenten-spe
lers of- voornamelijk Britse - jonge zakenlui die hun geliefde sport
ook in België wensen te beoefenen.
Het vorig seizoen mag overigens voor de Dendermondenaars in
meer dan een opzicht geslaagd worden genoemd. Naast de
mooie eindrangschikking in de competitie was er immers de
prachtige halve finale van de Beker van België (nipt verlies tegen
landskampioen Bosvoorde), de uitbouw van een schitterende
jeugdwerking met juniors, kadetten en miniemen, en de aanvang
van de werken aan een prestigieus gebouw dat naast het rugby-
plein in de Van Langenhovestraat wordt neergepoot, en dat
wellicht nog tijdens het komende seizoen wordt voltooid.
een andere primeur. Sinds enkele weken
zijn er op het rugbyterrein in de Van
Langenhovestraat immers twee Britse
trainers aktief. Het onverwachte vertrek
van Antwerpenaar Alex Michiels (nu
coach van de Vlaamse ploeg en assistent
voor het nationale vijftiental) had DRC
immers grondig in de problemen ge
bracht, want goeie rugby-trainers lopen
er nu eenmaal in België - laat staan in
Vlaanderen - niet rond.
Nadat Michiels dan ook op een passende
manier voor het vele werk werd bedankt,
kon de zoektocht naar een waardig alter
natief worden aangevat. En niet vruchte
loos. In eerste instantie werd de Brit John
White aangetrokken als algemeen
coach. White heeft een indrukwekkend
palmares als trainer, maar wat meer is, in
rugbymiddens zal hij nooit worden ver
geten wegens de vaste stek die hij gedu
rende jaren in het Engelse B-team (en bij
wijlen zelfs in het Britse A-team!) bezette
Bovendien werd deze absolute rugbyfa-
naat in het begin van de jaren tachtig zelfs
wereld-clubkampioen in Australië, met
het toenmalige 'dream-team' uit Leice
ster. Een absolute klasbak dus waar in
heel Europa met achting wordt naar op
gekeken.
White zelf bracht op zijn beurt een tweede
coach (voor de driekwarten) aan in de
persoon van Mike Hughes, een sympa
thieke ex-speler die zijn sporen verdien
de bij de Britse eersteklasser Preston
Grasshoppers, een club waar DRC overi
gens zeer speciale banden heeft.
Het bestuur heeft dus niks aan het toeval
overgelaten, en wil met deze twee coa
ches dit seizoen de eerste stappen zetten
naar de zo gegeerde titel.
Internationale successen
Het is geen geheim meer dat de Dender
mondse Rugbyclub reeds jaren de uitda
ging niet schuwt om tegen sterke buiten
landse ploegen de noodzakelijke rugby-
ervaring aan te scherpen. Insiders weten
dat er aan het DRC-lokaal naast het via
duct te St.-Gillis geregeld Engelse,
Schotse, Welsche, Nederlandse, Franse
of Duitse bussen geparkeerd staan, wat
wil zeggen dat de Dendermondenaars
zich nog maar eens met een ploeg van
over de grens hebben gemeten. Dergelij
ke ontmoetingen zijn voor rugbyspelen-
de Vlamingen van (over)-levingsbelang:
in de meeste andere landen maken jon
gens reeds vanop zeer vroege leeftijd in
de school kennis met het rugby, terwijl
de huidige 1ste ploeg van DRC vrijwel
integraal bestaat uit spelers die als vol
wassene de sport leerden kennen.
Het voorbije seizoen bewees DRC reeds
dat het stilaan geen enkele buitenlandse
tegenstander meer schuwt. Geen enkel
Nederlands team kon onze streekgeno-
Rugby. D.R.C.-voorzitter Jo Van-
denbossche, na twee jaar opnieuw
aan het roer (xl)
Een nieuw bestuur
Op organisatorisch vlak werden er op de
algemene vergadering van de Dender
mondse Rugbyclub ook al enkele be
langrijke beslissingen genomen. Oude
getrouwen Frans De Lepeleer, Miguel
Verhas en Wilfried Vermeulen namen
afscheid van het bestuur, en de leden
verkozen de jonge Alain Buyens, Herman
Van Hauwermeiren, Luc Macharis en Pe
ter Cooreman in de plaats. Samen met Jo
Van Den Bossche, Christian Michem,
Gert Van Den Steen, Lawrence Srivens,
Mare De Bondt, Raf Casier, Josse Ver-
schueren, Eric D'Hoogh en Kris Van
Damme vormen zij nu het DRC-bestuur.
Binnen het bestuur ruilde Christian Mi
chem, na twee jaar voorzitterschap, de
sjerp met ondervoorzitter Jo Van Den
Bossche (voordien ook al 10 jaar voorzit
ter). Schatbewaarder blijft Gert Van Den
Steen, en het sekretariaat blijft in handen
van Kris Van Damme.
Nieuwe captains - Britse coaches
Ook het kapiteinschap van het fanion-
team veranderde van schouder. Patrick
Scrivens - geplaagd dooreen liesblessu
re - verkoos zich geen kandidaat meer te
stellen, en door de spelers werd de sym
pathieke fruithandelaar Jo Vertongen
verkozen tot kapitein. Hem wacht de
zware taak de Dendermondse Rugby
club, wellicht met een gewijzigde ploeg,
naar een werkelijke strijdplaats in de
competitie te brengen.
Wiezenaar Raf Casier (alhoewel gere
geld eerste keus in het fanion-team)
werd met veel bijval herkozen tot kapitein
van het reserveteam, dat vorig jaar in
haar competitie schitterend vice-lands-
kampioen werd.
Dat het dit keer werkelijk menens is voor
D.R.C. kan echter worden afgeleid uit
Rugby. D.R.C. speelde en won de
finale tegen de Engelse klub Fol
kestone
Rugby. Lawrence Scrivens, be
stuurslid en duivel-doet-al (xl)
Rugby. De Dendermondse Rugbyclub behaalde een schitterend resultaat op Europees niveau in Nederland (xl)
Rugby. Jo Vertongen, de nieuwe Rugby. Raf Casier, opnieuw kapi-
kapltein van de eerste ploeg (xl) tein van het reserveteam (xl)
ten vorig seizoen kloppen en tussendoor
moesten ook het Franse Epemay (noch
tans gereputeerd in de sterke Franse
competitie), het Duitse Hannover en di
verse Britse teams waaronder Yatton en
Leeds er aan geloven. De prachtigste
prestatie was echter het bereiken van de
finale op het sterk bezette Paastornooi in
het Nederlandse Roosendaal, na het uit
schakelen van diverse sterke Franse,
Schotse, Ierse en Engelse tegenstan
ders. Enkel het Franse Iris Rijsel, het
Britse Preston en het Italiaanse Mogliano
waren vorig seizoen nog te sterk voor
Dendermondse. Al bij al toch een schitte
rend resultaat voor één jaar, al bleef het
wachten op de zo gegeerde tomooiwinst
op een belangrijk internationaal treffen,
waar vooral clubsekretaris Van Damme
reeds enkele jaren luidop van droomt.
Op het hoogste schavotje
En voorbije zondag was het dan eindelijk
zover.
In de voorbereiding van de nakende
competitie (start op 20 september met
een uitwedstrijd in La Hulpe) had DRC
reeds vorige week uitgepakt met een
heuse centennial tegen het moedige Ant
werp Diabolo's. De verdienstelijke ploeg
uit het residentiële Schilde was geen
maat voor de Dendermondenaars, die
toen reeds blijk gaven van een goeie
conditie en, vooral, een sterke motivatie
om er tegenaan te gaan (eindstand 103-
14).
Voor zondag werd er gekozen voor een
reeks zware tegenstanders op het Inter
nationaal Tomooi van RC Octopus, in het
Nederlandse Uden. Dit gereputeerde tor
nooi wordt reeds 5 jaar lang beheerst
door Nederlandse ereklassers zoals The
Dukes uit 's Hertogenbosch of Ascrum
uit Amsterdam, die het nochtans keer op
keer in de finale hadden moeten afleggen
tegen het sterke Engelse Folkestone, een
klassieke Prestigieuze Britse club die op
geen enkel moment van plan is geweest
om daar dit jaar ook maar enige verande
ring in te laten brengen.
Buiten de Beiaardzonen gerekend na
tuurlijk.
Reeds in de eerste wedstrijd van het
tornooi (DRC lootte tot overmaat van
ramp onmiddellijk uit tegen de vijfvoudi
ge Britse tornooiwinnaars) werd reeds
duidelijk dat de eilanders hun handen vol
zouden hebben aan de Dendermonde
naars. Een nulscore als eindstand, maar
DRC had toch enkele keren gevaarlijk de
tanden laten zien.
In de daaropvolgende uren werd alsmaar
duidelijker dat een tweede ontmoeting,
maar dan in de finale, onvermijdelijk zou
zijn. Nieuwegein en Tilburg bleken geen
maat, noch voor Folkestone, noch voor
DRC, en in de andere poule ontdeden 's
Hertogenbosch en Octopus Uden zich,
zij het met enige moeite, van een zoekend
Bricks Merksem (Belgisch tweedeklas
ser).
De halve finale werd een ander paar
mouwen. Toch konden zowel Folkestone
als Dendermondse zich na een 14-7
overwinning - die bloed, zweet en tranen
kostte - plaatsen voor de zo gegeerde
finale. En die werd een heuse thriller,
waarin vooral de jongste Dendermonde
naars (Demnati, D'Hondt, Buyens en
Jorritsma) een hoofdrol vertolkten. DRC
kwam reeds in de eerste speelhelft op
voorsprong na een mooie driekwartaktie
(Lauwers, Casier, Muyshondt en Mi
chem) die door Cambier en D'Hondt
meesterlijk werd afgerond. Ronny Lau
wers (voor het eerst als eerste keus op
de halfscrumpositie) bleek in een super
dag en kickte de omzet meesterlijk tus
sen de palen.
De voorwaartsen (Van Moeseke, Buyens
en De Velder op de eerste rij, Verschue-
ren en Jorritsma op tweede en Verton
gen, Wauters en Cambier op derde)
sloofden zich meesterlijk uit en Van Den
Steen en D'Hoogh verzorgden op hun
beurt voortreffelijk verdedigend werk (en
dat wil in rugby nog wel wat anders
zeggen dan in andere sporten). Dat alles
resulteerde in een vrij homogene wed
strijd waarbij echter nog weinige geloof
den in een mogelijke terugkeer van de
Britten die ten allen prijze hun titel poog-
Rugby. Bestuurslid Alain Buyens
(xl)
den te verlengen. En toen vrijwel iedere
Dendermondse supporter al aan het
toasten was op het onverwachte succes
gebeurde het. Met een snijdende drie
kwartaktie scoorde Folkestone in de al
lerlaatste sekond tegen, en tot overmaat
van ramp plaatste hun voortreffelijke
'kicker' van dienst de bal ondanks de
laaiende wind vanop de zijlijn tussen de
palen. 7-7 en verlengingen!
Die verlengingen brachten geen wijziging
in de stand (sommigen stonden stijf van
de zenuwen), en het tornooireglement
besliste dat er moest worden overge
gaan naar een periode van vijf minuten
sudden death, een systeem waarbij de
eerste die scoort de wedstrijd wint. Ook
dit leverde geen scorewijziging op waar
door eigenlijk moest worden overgegaan
tot het trappen van drop-kicks naar de
rugbydoelen... tènzij de kapiteins van de
beide ploegen verkozen om er eerst nog
vijf minuten 'sudden death' bovenop te
lappen. Wat gebeurde.
En in de allerlaatste sekonden van de vijf
minuten gebeurde het. Een losse bal
werd door de slimme Rik Casier (voor
het eerst als center) achternagezeten en
voor de ogen van enkel verbouwereerde
Brise verdedigers met een hazesprong
meegepikt. De weg naar de trylijn lag
open, en Casier liet zich de kans niet
ontglippen om de eerste belangrijke in-1
ternationale wisselbeker voor Dender
mondse binnen te halen.
Een prachtig succes, en een leuke opste
ker voor het komende seizoen, waarbij
wellicht nog harde noten zullen gekraakt
worden. De messen zijn alleszins reeds
gescherpt, wat clubbestuurder Van
Damme mocht ondervinden, want die
werd, onder luid gejuich van de om-
staanders gescalpeerd (nou ja, zijn paar-
destaart ging er aan). Wedden is immers
wedden!
Wat een sekretaris lijden kan.
A.B./K.V.D.
